อยากบวชภิกษุณีนี้ต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้างคะ

เธอจงมีสติเถิด

สิ่งที่กำลังครอบงำเธออยู่นั้น คือ นิวรณ์ ความเศร้า ที่เป็นเครื่องกีดกั้นความดี

เพราะใจเกาะเกี่ยวอยู่แต่กับความเศร้า ไม่ได้แปลว่ารากเหง้าเหตุแห่งความทุกข์ หรือต้นเหตุที่จิตใจมันไปเกาะเกี่ยวกับความสุขเศร้าทั้งปวง มันจะหายไป

แม้ชาตินี้ จะเศร้าไปทั้งชาติ จะถือศีล 8 ศีล 10 ศีลภิกษุณีตลอดทั้งชาติ ก็ไม่ได้แปลว่า เธอจะพ้นจากชาติภพการเกิดไปได้

เมื่อร่างกายสลายไป เธอไปเกิดใหม่ เธอก็จะลืมเรื่องราวทั้งหมดนี้ และหลงเพลินไปกับละครชีวิตต่อไป

เธอเป็นเช่นนี้มานานหลายล้านล้านชาติแล้ว
ชาติที่เธอเจอกับความเศร้าเช่นนี้ หรือแม้แต่ที่มากกว่านี้
ที่เธอแสวงหาทางออกจากทางโลก โดยการถือเพศชีพราหมณ์ โดยการปลีกวิเวกสันโดษ โดยการถือพรตศีล ในอดีตชาติที่ผ่านมา เธอก็ทำมามากมาย หลายชาติเหลือเกิน

แต่ทำไมเธอถึงยังไม่เจอทางออกที่แท้จริงสักที? ทำไมเธอจึงยังต้องเกิดมาเพื่อเล่น และ หลงไปกับละครชีวิตเรื่อยไป?

ถึงเวลาแล้วหรือยัง ที่เธอจะมีสติ พิจารณาให้ถี่ถ้วน ว่าธรรมะที่จะทำให้หลุดพ้นได้อย่างแท้จริงนั้น อยู่ที่ใด?

 

วิธีฝึก วิธีคิด สำหรับผู้อยาก"บวชใจ"
ก่อนปฎิบัติต้องทำความเข้าใจเรื่อง "ทาน ศีล ภาวนา รวมถึงการแผ่เมตตา และการอุทิศบุญ"
รักษาศีลให้บริสุทธิ์ที่สุดต้องรักษาให้ถึงใจ

 

ทำไมไม่ลองไปที่วัดทรงธรรมกัลยาณีล่ะ แต่ถ้าที่ลังกาจะบวชง่ายมากภิกษูณีนี่มีเงินก็บวชได้และ แต่ไม่ได้อะไรหรอกที่นั้นพุทธศาสนาเสื่อมยิ่งกว่าเมืองไทย ที่จีนก็พอกัน แต่ที่ใต้หวันน่าสนใจนะ ภิกษุณีที่นั้นเข้มแข็งมากต้องติดต่อไปที่มูลนิธิฉือจี้ พระธรรมาจารย์เจิ้งเหยียน เป็นคนที่ทำให้ภิกษูณีในใต้หวันเข้มแข็งมาก (ลัทธิเพี้ยนๆๆก็เยอะ) ที่อินเดียรู้สึกจะมีการบวชภิกษุณีในสายธิเบตอยู่ สายอื่นไม่รู้ สำนักรู้สึกจะชื่ออารามกาจู ของTenzin Palmo ส่วนถ้าอยากไปไกลถึงตะวันตกที่อเมริกามีภิกาณีทั้งสายเซน สายธิเบต และปฏิบัติธรรมจริงๆๆศึกษากันจริงๆๆ บ้านเราสู้ไม่ได้เลย ส่วนบวชใจนี้ ก็ฟังดูดีนะ แต่ไงไม่มีพระรูปใดที่สอนแบบนี้ถอดจีวรทิ้งไปเลยล่ะ แล้วมาเป็นคนธรรมดา ล่ะ ของแบบนี้ประเด็นมันอยู่ที่การมีกัลยาณมิตรด้วย มีคนที่เดินตามวิถีแบบเดียวกับคุณที่เอาจริงเอาจังคุณก็รุดหน้าไปได้เร็ว นี้เป็นธรรมดากว่าการมานั่งลองผิดลองถูก สังฆะเป็นเรื่องสำคัญมาก

 

ดัสเชสกำลัง ลังเลสับสนในชีวิต ครับ

เนื่องจากจิตและการปฏิบัติตน ตลอดจนความคิดอ่าน
ไปในทิศทางที่สวนทางกัน บางครั้งเดินขนานกันซะอีก

สิ่งแรกที่ต้องทำคือ ค้นหาตัวตนให้เจอก่อน ว่าเป็นอย่างไร
จะไปทางไหน มุ่งมั่นไปในทางใด
แล้วจึงจะตั้งเข็มทิศชีวิต ครับ

 

สาธุ.. แต่ควรจะพิจารณาจากที่ทุกท่านกล่าวมาให้ดีนะครับ ปัญหาในเพศบรรพชิตมันจะเป็นอีกแบบที่ต่างจากฆราวาส เผลอๆเข้าไปแล้วจะมีการทดสอบกำลังใจอีกด้วย ความเห็นส่วนตัวคิดว่าควรจะลองบวชชี-พราหมณ์ถือศีล 8 ดูก่อน

การบวชในที่สงัดหรือเปลี่ยวต้องพิจารณาว่า มันมีความปลอดภัยแก่เราไหม หรือมีความสะดวกแก่เราในฐานะที่เราเป็นผู้หญิงไหม กำลังใจเรามีความพร้อมมากน้อยแค่ไหน ทั้งในเรื่องของความมุ่งมั่น ความเพียร และพื้นฐานของสัมมาทิฏฐิในใจเราครับ

 

สนใจวัดทรงธรรมกัลยาณีอยู่เหมือนกันคะ ที่นครปฐม ขอบคุณ ท่านโฮดี้ เดี๋ยวจะลองหาข้อมูล ท่านธรรมนันทา ดูได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรกมาจากมาจากคุณตาดิฉัน นานตั้งแต่อยู่มัธยมจะลองไปดูถ้าได้มีโอกาสกลับเมืองไทย แต่ที่ไม่อยากเลือกในเมืองไทย เพราะตอนนี้ดิฉันกำลังศึกษาอยู่ต่างประเทศ และอีกไม่อยากให้ญาติพี่น้องทางเมืองไทยรับรู้ นอกจากคุณพ่อคุณแม่ และน้องชายกะญาติใกล้ชิด นอกนั้น ดิฉันมักโดนรบเร้า ก่อความไม่สบายใจโดยญาติหลายคนที่เป็นพวกวัตถุนิยม ทำตัวสวนทางกับศีลธรรม

 

ท่าน Nirvana ดิฉันไม่เคยไปทำความเดือดร้อนให้ใครเลยนะคะ ดิฉันปฏิบัติดีมาโดยตลอด คุณตาดิฉันท่านก็เป็นพระ และ การตายของญาติพี่น้อง ดิฉันไม่ทราบว่าเพราะอะไร บางคนอาจจะหาว่าพอดิฉันย้ายเข้ามาในบ้านญาติ คนก็ตายกันไปทีละคน แต่ดิฉันเชื่อว่าพวกเขาตายตามกรรมของเขาเอง ส่วนพี่สาวดิฉันไม่ได้สนับสนุนให้เขาไปทำผิดศีล ตอนเขาไปเรียนญี่ปุ่น เขาไปมีแฟน ดิฉันอยู่เมืองไทยก็ไม่ไดไปรู้เรื่องของเขาเลย ปกติคุณพ่อท่านจะตามใจพี่สาวดิฉันมากกว่าดิฉัน พี่สาวดิฉันมีแฟนหลายคนมาตั้งแต่เค้าอยู่มหาลัย เพราะเขาคบเพื่อนไม่ดี...... ดิฉันไม่เคยมีแฟน จะแต่งตัวแบบผู้ชายด้วยซ้ำ จนโดนพี่สาวว่าหาว่าเราซกมก ดิฉันไม่ได้ไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับที่พี่สาวเขาไปทำผิดดศีลธรรเลย ดิฉันช่วยอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้วดิฉันเรียนอยู่ยุโรป ส่วนพี่เขาไปเรียนญี่ปุ่น แล้วเค้าไปแต่งงาน อันนั้นดิฉันก็มารู้พร้อมคนอื่นๆ เพราะดิฉันอยู่ยุโรปมาตลออดคะ จะไป บอกอะไรเค้าก็ได้แค่ในสไกพ์ และถ้าดิฉันไม่บวช พอเรียนจบก็ต้องไปทำงาน แต่ดิฉันจะคล้ายคนต่างประเทศ อย่างท่านมิซซูโอะ ที่ท่านจบก็ไปเที่ยวพจญภับรอบโลกแสวหาสัจธรรมของท่าน

 

ไม่ต้องดั้นด้นไปไกลขนาดนั้นก็ได้มั้ง ถามใจของตัวเองว่าสายอาจารย์ใดที่ปฏิบัติแล้วรู้สึกปฏิบัติได้คล่องหรือสบายใจ แนะนำสายป่าหลวงปู่มั่นน่ะ ภิกษุณีเพียงรูปกายภายนอกข้อปฏิบัติมีเยอะวุ่นวายเปล่า บวชชีโกนผมก็เกินพอแล้ว สำคัญที่บวชใจมากกว่า แต่ก็ต้องยอมรับสภาพสังคมในวัดด้วยน่ะ อย่าคิดว่าหนีร้อนไปพึ่งเย็น วาดฝันความสงบสุขว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ดังใจเรา แค่นี้ก็เท่ากับจิตใจเราไปยึดติดกับสิ่งภายนอกมากเกินไป มีมากน่ะที่อยู่กับครูบาอาจารย์แท้ๆแต่ไม่เคยเห็นอาจารย์!! สู้คนที่ไม่เคยพบครูบาอาจารย์แต่กลับเห็นธรรมท่านไม่ได้ ถ้าปฏิบัติถูกทางเราก็จะเห็นแก่น เห็นเส้นทาง การบวชก็เหมือนการเตรียมข้าวปลาอาหารบางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องอลังการมาก เพราะสุดท้ายมันก็อิ่มเหมือนกัน บางทีอาหารแพงแต่กลับได้สารอาหารไม่ครบ สู้อาหารธรรมดาๆไม่ได้ การทานก็เหมือนการปฏิบัติ อยู่ที่เราเลือกทานอะไรจึงจะมีโทษน้อยประโยชน์มาก เป็นพิษต่อร่างกายน้อย ไม่อ้วน ไม่สะสม และเพียงพอต่อการทานและการทำงาน พิจารณาเอาเองเถิด..





ขอให้ทุกท่านจงเจริญในธรรม...

 

อนุโมทนา สาธุในเจตนาที่คุญคิดบวช ^/\^
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาผมก็คิดที่จะบวชไม่สืกมาหลายครั้ง...ครั้งแล้วครั้งเล่าจนถืงเดียวนี้...จนผมได้มาเรียนที่ญี่ปุ่นมาหลายปีและก็ได้ทํางานที่นี่...
สังคมมันก็วุ่นวายตามประสาทางโลกๆ...คิดอยู่เสมอว่าวุ่นวายหนอๆ...อยากหนีไปอยู่วัดคงจะสะบายใจดีไม่น้อย...
แต่ความจริงแล้วมันเป็นไปได้ยาก...ผมก็เลยหาความสุขความสงบทางใจคือฟังธรรมมะบ่อยๆของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ( หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ),เจ้าคุญโชดกและอีกหลายๆท่าน..ฟังแล้วก็ทําตามด้วยสวดมนต์ ไหว้พระและนั่งสมาธิบ่อยๆ(อาจจะไม่หลุดพ้นในชาตนี้แต่ก็จะเป็นสิ่งที่ทําให้เราหลุดพ้นในไม่ช้าในการต่อไป)
เวลาว่างๆผมก็ไปวัดของญี่ปุ่นทําบุญ,เอาหนังสือสวดมนต์ไปด้วยหาที่เหมาะๆไปนั่งสวดที่หน้าพระ(คนญี่ปุ่นอาจมองแปลกๆ),และก็ไปชื้อปลาชื้อปูต่างๆไปปล่อยทีทะเล....ผมไม่อยากให้เวลาเสียไปปล่าวๆไปวันๆเพราะไม่รู้ความตายจะมาเยือนเราเมื่อไหร่...
ที่สําคันเราฝืกสติได้หรือไม่,ในปัจจุบันนี้เราไม่เรี่มลงมือทําแล้ว,เราจะไปโกนหัวห่มผ้าหนีไปอยู่ที่ไหนก็ลําบาก...เราไม่ช่วยไม่สร้างตัวเราก่อนแล้วก็ไม่มีใครจะช่วยเราได้อย่าไปตั้งความหวังกับคนอื่นและตัวเราเองมากจงเรี่มลงมือทําด้วยตัวเราก่อน...พระนิพพานนั้นมีอยู่จริง อยากได้อยากหลุดพ้นก็ต้องทําเอง...
ขอให้จขกทได้ดวงตาเห็นธรรมได้หลุดพ้นเข้าสู่นิพพานในเร็ววัน:VO

 

ก็ไม่ได้ว่าดัสเชสไปทำอะไรไม่ดีหรือเดือดร้อนใคร นะครับ

ที่บอกว่าการปฏิบัติก็คือ การกระทำของท่านที่ทำให้หลงทางไปเช่น
การไปข้องเกี่ยวกับเรื่องจิตวิญญานต่างๆ
ซึ่งไม่ได้ทำให้เกิดปัญญาความก้าวหน้าใดๆ
แต่ไปคิดว่าพลังจิตจะแข็งแรงขึ้นสามารถติดต่อสรรพวิญญานได้ดีขึ้น

http://palungjit.org/threads/เมื่อข้าพเจ้าเป็นเจ้าของประตูผีสื่อโลกวิญญาณ.496502/

ขอยกเรื่อง "มรรค ๘" ซึ่งเป็นธรรมะให้ไปสู่ความหลุดพ้น

ข้อแรกที่จะต้องพิจารณาก่อนก็คือ สัมมาทิฐิ ครับ
เพราะถ้าเราไม่ได้คิดชอบ คิดถูกทาง คิดตรง
เราไม่มีทางเดินไปถึงจุดหมาย
แล้วพลอยจะเดินทางผิดไปลงอบายได้ง่ายๆ

ถ้าต้องการจะได้ มรรคผล นิพพาน ในชาตินี้
ต้องพิจารณาตัวเอง หาความเป็นตัวเองให้พบ
ไม่แสวงหาความวิเศษอื่นใดนอกพระพุทธศาสนานี้

 

อนุโมทนาด้วยนะคะ ที่คิดอยากบวชจริงๆ

แต่สำหรับดิฉันคิดว่า บวชใจให้ได้ก่อน อย่างท่านทั้งหลายที่เข้ามาแนะนำค่ะ ปฏิบัติให้มากๆ ค่ะ เรียนรู้โลก แล้วอยู่เหนือโลกให้ได้ค่ะ แล้วเราจะอยู่ได้ทุกที่ค่ะ

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

เพราะความไม่รู้ บดบัง ความรู้แจ้ง

ความไม่รู้ นำพามาซึ่งทุกข์ แต่สัตว์โลก ก็ยังหลงติดอยู่ในความไม่รู้

แต่ในเมื่อเขายืนยันว่า เขาอยากจะรู้กับความไม่รู้ต่อไป อยากจะกอดภาพลวงตาต่อไป ไม่มีความต้องการจะหาทางไปสู่ความรู้แจ้ง ก็คงจะต้องอุเบกขา

 

ขออนุญาติ จกท. ผมไม่มีเจตนาหรือข้อขัดแย้งใด ว่าท่านไม่ควรบวช ผมยิ่งน้อมจิตอนุโมทนาด้วยจิตใจอันสูงสุด หากแต่ว่า ท่านรู้ไม๊ คุณแม่จันทราฯ (ที่อยู่ร้อยเอ็ด) ท่านปฏิบัติธรรมถึงขั้นไหน ท่านอยู่กับลูก กับหลาน กับสามี แต่ไม่ว่าท่านจะไปที่ใด จะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ปรากฎตลอด ครับ นั่งสมาธิอยู่ดีดีก็มีพระธาตุเสด็จมาอยู่บนมือ ท่านมีสถานที่ปฏิบัติธรรมด้วยนะครับ แต่เชื่อไม๊ ท่านถือศีล 5 ครับ ท่านบอกแค่นั้นพอ แต่ขอให้บริสุทธิ์ ครับในความคิดผมสถานการณ์ปัจจุบันภิกษุนีอยู่ลำบากมาก หากท่านจะยินดีอยู่ในศีล 5 และปฏิบัติให้ได้ ถือเอาคำที่สบประมาทของคนทั้งหลายมาเป็นพลังแล้วปล่อยวางพัฒนาจิตของเราผมว่าก็จะพ้นห้วงทุกข์ได้นะครับ อนุโมทนา ในความตั้งใจ

 

เอ่อ..แนะนำกันเยอะเลยครับ เอาเป็นว่า
1. ภิกษุณี ในเมืองไทย ไม่ได้หมดไปอย่างที่เข้าใจ แต่ไม่ได้รับการรับรองสถานะครับ
2. อ่านมาผ่านๆ นะ ผมว่าลองฝึกปฏิบัติธรรมก่อนครับ ใช้ชีวิตรักษาศีล5 กรรมบท 10 ให้ครบดูก่อน ศึกษาพระธรรมวินัยให้ถ้วนถี่เสียก่อน
3. เรื่องศีล เคยได้ยินว่าศีล 5 นี่กันนรก จะเอานิพพานนี่ 8 ขึ้นไป กรรมบท 10 พรหมวิหาร ต้องมี
4. เท่าที่เห็นนิวรณ์เพียบ
5. สำหรับศาสนาไม่เคยเสื่อม เสื่อมที่คน ทำไม่พระไม่ทิ้งจีวร เพราะว่า "นิพานนัสสะ สัจฉิกิริยายะ เอตัง กาสาวังคะเหตวา" ประโยคนี้ครับ คุณโฮดี้

 

ติดต่อที่วัดธรรมกัลยาณีก็ได้นะ พวกนี้เขาจะติดต่อระหว่างกันอยู่ถ้าคุณตั้งใจจะบวชภิกษูณีจริง ติดต่อวัดธรรมกัลยาณี แล้วลองสอบถามเกี่ยวกับที่อื่นดูก็ได้ว่าคุณสนใจสายไหนเถรวาท มหายาน เซน วัชรยาน ตัวท่านธรรมนันทานะท่านมีสหายที่เป็นเจ้าสำนักภิกษุณีในระดับโลกเยอะ ท่านพยายามจะส่งเสริมเรื่องบวชภิกษุณีด้วยซ้ำไป ........ดั้งที่ท่านมีบทบาทในระดับโลกที่จะเรียกร้องให้นำภิกษุณีกลับมา
แม้ว่าท่านจะไม่ได้รับการยอมรับในหมู่คณะสงฆ์ไทย ที่คับแคบ จอมปลอม ขี้อิจฉา เป็นอนุรักษ์นิยม แบบเต่าล้านปี
ตัวท่านเองก็เป็นผู้มีความรู้ทางพระพุทธศาสนาในระดับที่ว่าใช้ได้เลยนะ ท่านรู้ทั้งเถรวาท มหายาน และ วัชรยาน รวมถึงศาสาอื่นๆๆดี ในระดับที่ว่าพระในเมืองไทยส่วนใหญ่ที่มีตำแหน่งสูงๆๆนะคนละชั้นกับท่านเลย แล้วท่านเอามาประยุกต์ได้ร่วมสมัยดี อายไหมล่ะ.........ยิ่งพวกสมี พวกอลัชชีในคราบหมอผีนี่ไม่ต้องพูดถึง

 

ลองโกนหัวเล่นดูก่อนก็ได้

 

ผมว่า คุณอย่าหลอกตัวเองเลยครับเสื่อมก็เสื่อม รู้แล้วก็แก้ไข อย่าใช้คำพูดที่ดูดีปลอบใจตัวเองนั้นเป็นเพียงการหนีจากปัญหา อย่างไอ้ประโยคนี้ "ศาสนาไม่เคยเสื่อม เสื่อมที่คน"
พูดตรงไป ตรงมา ศาสนา นี้มีคนเป็นศูนย์กลางนะครับ พระธรรม ยังเป็นรอง ถ้าไม่มีคน เพราะถ้าไม่มีใครทุกข์พระธรรมก็ไม่จำเป็น และถ้าไม่มีคนจะมีศาสนาไหม คำพูดว่า "ศาสนาไม่เคยเสื่อม เสื่อมที่คน" ฟังดูเหมือนดี แต่จริงก็แค่การปัดสวะ บิดเบือนความจริงนี่พูดแรง แต่ขอตรงไปตรงมานะครับ คุณต้องมองว่าศาสนา นี้มีองค์ประกอบอะไรด้วย คุณจะพบว่าคนนี่สำคัญ ไม่มีคนไม่มีศาสนา แล้วถ้าคนเสื่อมศาสนาจะไม่เสื่อมได้ยังไง ศาสนามีแกนหลักที่ขับเคลื่อนมันอยู่คือคน ผมสงสัย คนพูดแบบนี้ ผมไม่รู้ว่าตอนพูดได้คิดไหม หรือสักแต่พูดโก้ๆๆ


อีกอย่าง "นิพานนัสสะ สัจฉิกิริยายะ เอตัง กาสาวังคะเหตวา" ที่พระไม่ทิ้งจีวรเพราะประโยคนี้ คุณว่าประโยคนี้หมายความว่ายังไง มันหมายความว่า การสวมผ้ากาสาวพัสตร์นี้เป็นเครื่องเตือนใจเป็นก้าวแรกของคุณในการเข้ามายังชีวิตพรหมจรรย์ คุณจะตัดขาดจากโลกียะ เข้ามาแสวงหาบรมธรรมอันเป็นโลกุตระ เพื่อทำประโยชน์สองต่อคิอต่อตัวเองและต่อโลก ใช่ไหม? นี้คือความหมายไม่ใช่ว่า หมายความว่า แค่สวมผ้ากาสาวพัสตร์ แล้วจะแจ้งพระนิพพาน คุณถึงมาอ้างว่าที่พระไม่ยอมทิ้งจีวรเพราะเรื่องนี้ มันไม่เกี่ยวกันเลย ก็ถ้าคุณ(พระรูปใดก็ตามที่ว่างี้)อ้างว่า ที่คุณไม่ยอมทิ้งจีวรเพราะ ข้าพเจ้าขอรับผ้ากาสาวพัสตร์มาเพื่อ ทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน แล้วคุณมีสิทธิอะไรไปบอกสตรีว่า อย่าดิ้นรนเขาหาร่มกาสาวพัสตร์ การบวช เลยบวชใจเถอะ ก็ในเมื่อการบวชการรับผ้ากาสาวพัสตร์ มันสำคัญกับการทำพระนิพพานให้แจ้งสำหรับคุณ ขนาดนี้ จนคุณทิ้งมันไม่ได้ มันก็สำคัญกับสตรีทุกคนที่อยากบวชเช่นกัน คุณเอาสิทธิอะไร มาว่างี้ พุทธศาสนามีปัญญากับมหากรุณาเป็นฐานนะ ถ้าคุณไม่มีความกรุณาเป็นฐานะมองคนอื่นประดุจดั่งตัวคุณเองมองด้วยความเห็นใจและเข้าใจ ก็อย่าบวชเลยดีกว่าเป็นพระไม่ได้หรอก เป็นมนุษย์เป็นคนยังไม่คู่ควรเลยพูดไปพูดมาผมว่ามันรัดคอคนพูดเองนะ

 

ท่านโฮดี้ตอบได้โดนมากคะ เห็นด้วยเรื่องพวก สมี อลัชชี มีอยู่ทีนั่งรถยนตร์ไปกับพ่อแม่เห็นวัดดังโฆษณา พิธีอะไรก็ไม่รู้ และมีรูปพระภิกษุนั่งสมาธิบนกะทะดอกบัวมีไฟรนข้างใต้ ถือหอกอันหนึ่ง จิงคะที่ว่าพุทธในเมืองไทยเสื่อมมาก อย่างกรณี อาจารย์ ยันตระบ้าง และก็ กรณีหลวงพ่อชื่อดัง ที่ท่านเขียนหนังสือว่าพระพุทธศาสนาเกิดในประเทศไทย พระพุทธเจ้าเป็นคนไทย ไม่ใช่ปรามาสท่านนะคะ แต่ติดใจตรงนี้ว่าเหตุใดถึงได้คาดเคลื่อนไปจากประวัติศาสตร์ที่เป็นอยู่ได้ขนาดนั้น คุณโฮดี้รู้จัก หมู่บ้านพลัม ที่ฝรั่งเศสของท่าน ติช ไหมคะ เคยดูในเวปไซต์ วัดนั้นก็เคยสนใจแต่ดูแล้วจะสบายเกินไป อย่างกับสปาร์

 

หมู่บ้านพลัม ที่ฝรั่งเศสมันก็ต้องเป็นแบบนั้นประเทศโลกที่หนึ่งทั้งหลายด้วย ครับเพราะพื้นฐานทางสังคมวัฒนธรรมที่นั้นมันเป็นแบบนั้น ถ้าคุณจะเอาพระพุทธศาสนาไปโลกตะวันตกคุณจำเป็นที่จะต้องสร้างปัจจัยให้คนตะวันตกอยากปฏิบัติธรรม วัดเมืองนอกสายเซนสายทิเบตนี่หรูหมด แต่ปกติที่นั้นมันจะหรูอยู่แล้วแม้แต่บ้านชาวนา แต่ที่หมู่บ้านพลัมไม่มีของส่วนตัว ไม่มีบัญชีส่วนตัวนะครับ รถใช้ทั้งสังฆะ มือถือไม่มีใครมีนะครับ มีโทรศัพท์กลาง โทรทัศน์ไม่มี ไอ้ที่หรูนี่แค่สถานที่เท่านั้นแต่ภายในก็ยังคงเป็นหมู่บ้านพลัมเหมือนยุคแรกๆๆ มีการเกื้อกลูการปฏิบัติแท้ๆๆ

ก็ควรจะสร้างสมดุลกับความพอดีให้ได้ ยิ่งเงินที่นั้นพระต้องใช้ก็สมควร(แต่ใช้ในรูปส่วนกลางไม่มีใครมีเป๋าตังค์ส่วนตัว)เพราะพระที่นั้นไม่มีใครใส่บาตรนะครับ บ้านเรานี่ใส่จนอ้วนพลีเลยที่นั้นสังคมมันแบบที่พระต้องหุงหากินเอง

ที่นี้ที่หมู่บ้านพลัมก็มีปัญหามากคือการสร้างสมดุลระหว่างความเรียบง่ายพอดีกับความหรูหราของสังคมตะวันตก เขาก็พยายามจะแก้ไขกันอยู่ ก็มันขยายไปขนาดไหนครับคนนับถือเยอะมันก็ขยายเอาๆๆๆ มาจุดหนึ่งมันก็เยอะเกินอะไรเกิน หมู่บ้านพลัมเองก็เริ่มสูญเสียความหมายไป เขาก็กำลังแก้กันอยู่

ผมว่ายาก ที่จะให้มันเหมือนยุคแรกๆๆ เพราะคนแห่ไปที่นั้นเยอะมากเหมือนสถานที่ ท่องเที่ยว ค้นหาความหมายชีวิต ปฏิบัติธรรม บำบัดความทุกข์ ก็ต้องเข้าใจแหละครับ ว่ายิ่งดังคนยิ่งมากคนมากอะไรก็ยิ่งมากตาม

แต่ก็ยังดีที่ในต่างประเทศหมู่บ้านพลัมยังรักษาจุดยืนในตัวเองไว้ได้ ที่เมืองไทยหมู่บ้านพลัมนี่เข้าถึงแต่คนรวยคนจนเข้าไม่ถึงเลย คนรวยนี่เต็มไปหมด และอาจจะเพราะคนไทยเห็นเป็นพระญวณมันดูตลก และที่นั้นเขาไม่ปรับให้เขากับสังคมไทยเลย อ้ออีกอย่าง เขาไม่มีไสย์วทย์แบบที่คนไทยชอบด้วยมั้ง

นี้ยังน้อยครับ ไปดูของอีกหลายๆๆสำนักหรูกว่านี้อีก ขายการตรัสรู้เป็นครอสๆๆๆ แพงมาก เพื่อประสบการณ์ทางศาสนา จากคุรุที่สั่งตรงจากอินเดีย ทิเบต ญี่ปุ่น เป็นต้น 555
ส่วนคนไทยนี้ พูดไปเยอะและ คนไทยเราเป็นพุทธแต่ปาก อวิชชาเต็มสังคมไปหมด พูดตรงไปตรงมาครับ ทุกคนว่าต้องการสัจจะแต่พอได้ยินได้เห็นสัจจะกลับไม่เชื่อซะงั้นกลับชอบของปลอมๆๆของลวงๆๆ กัน ถ้าคุณจะหาของจริงขอให้คุณหาจริงๆๆเถอะคุณหาเจอแน่ๆๆ กลัวแต่จะไม่หากันนี่แหละ