เปรตหลุมขี้ (วิบากกรรมในกาม)

สมัยหนึ่ง พระมหาโมคคัลลานะเห็นเปรตตนหนึ่ง โผล่ศีรษะขึ้นมาจากหลุม
ขี้ ศีรษะ ใบหน้า และปากเต็มไปด้วยอุจจาระ ไม่นานก็มุดกลับลงไปในอุจจาระดังเดิม พระเถระทูลถามบุพกรรมของเปรตกับพระพุทธเจ้า

พระพุทธองค์ตรัสว่าเมื่อก่อนเปรตตนนี้เกิดเป็นชายหนุ่มรูปงามในเมืองราชคฤห์ เขาอาศัยความหล่อเหลาหลอกล่อหญิงและกระทำการร่วมประเวณีกับพวกนาง โดยไม่สนใจว่าหญิงผู้นั้นจะเป็นญาติ พี่น้อง หรือภรรยาของใคร เพราะความที่เขาเป็นคนมักมากในกาม

ด้วยผลแห่งกรรมที่เกิดจากการไม่สำรวมในกาม หลังจากตายไปเขาได้ไปเกิดในนรกหลายปี พ้นจากนรกแล้วด้วยอำนาจของเศษกรรมจึงมาเกิดเป็นเปรตจมอยู่ในหลุมขี้

กามกิจเป็นกิจที่เกลือกกลั้วด้วยของสกปรกทั้งคราบน้ำลายและน้ำกามที่เน่าเหม็น ผู้ที่ทำตัวหมกมุ่นในเรื่องกามจึงเป็นผู้ที่ยินดีในของสกปรก ดังนั้น กรรมจึงจัดสรรผู้ที่มัวเมาในกามให้ต้องมาคลุกเคล้ากับของสกปรกโสโครก

เครดิต : หนังสือ "ระวังจะเป็นเปรต”

ส่งเสริมคุณธรรม พัฒนาชีวิต นึกถึงธรรมะ คิดถึงพุทธะดอทเน็ท ​

 

ขอขอบคุณ จขกท. ที่นำพระธรรมบทดีๆ มาให้อ่าน อ่านแล้วกลัวจัง แต่มนุษย์เราถ้ายังไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา โดยเฉพาะเรื่องกาม เป็นกิเลสที่เหนียวและเอาออกยากมากที่สุดทั้งหญิงและชาย เมื่อเกิดอาการหน้ามืด ตาลาย ศิลธรรม คำสั่งสอน กรรมเวร ต่างๆ มันลืมหมด

 

ขอบคุณค่ะ จขกท. ตายไปก็ตกนรก และยังเป็นเปรตอีก แต่พอได้เกิดเป็นมนุษย์ก็ลืมไปหมดแล้วว่า นรกและเปรตมันน่ากลัวเพียงใด ก็หมกมุ่นในกามอีก อย่างนี้แหล่ะค่ะ คนถึงไม่ค่อยกลัวบาปกรรมและนรกกัน ถ้าผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

 

ที่เวียนว่าย ตายๆเกิดๆนี่ก็เพราะกิเลสกามทั้งหลายนี่แหละ อนุโมทนาค่ะ สาธุ..

 

น่าสยอง โชคดีที่ย่าสั่งแม่สอนไว้ อย่าหลอกลวงไม่ดีเป็นกรรมตามทันแม่นบ่...

 

แล้วหลุมขี้นี้ ขี้ใครครับ

 

เข้าถ้ำแล้วออกมาบอกบุญบ้างนะคะท่านพี่ดาบหัก

 

เรื่องคูถนิมุคคเปรต

โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเวฬุวันวิหาร
อันเป็นสถานที่พระราชทานเหยื่อแก่กระแต เขตพระนครราชคฤห์
ครั้งนั้น ท่านพระลักขณะกับท่านพระมหาโมคคัลลานะ ...
ท่านพระมหาโมคคัลลานะกล่าวว่า อาวุโส ผมลงจากคิชฌกูฏบรรพต
เขตพระนครราชคฤห์นี้ ได้เห็นคูถนิมุคคเปรตชาย ผู้จมอยู่ในหลุมคูถท่วมศีรษะ ...
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ... สัตว์นั้นเคยเป็นชู้กับภรรยาของชายอื่น อยู่ในพระนครราชคฤห์นี้เอง ...

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑ หน้าที่ ๔๓๑/๗๕๔ ข้อที่ ๒๙๕

 

สงสัยครับ เปรตตนนั้นจะรู้สึกอย่างไรในบ่อนั้น?

 

เตือนสติได้ดีมากครับ

 

555 จะไปสงสัยทำไมครับ แค่ล้างก้นตอนอึเสร็จก็ต้องล้างมือขนานหนักแล้ว XD

 

กับดักของการลุ่มหลงมัวเมากามตัณหาราคะ ในทุคติภูมิเบื้องหน้า
ส่วนวิบากของภพชาติปัจจุบัน อาจเป็นโรคที่เกิดจากการมั่ว สำส่อนทางเพศ
สื่อทั้งหลาย เดี๋ยวนี้ ก้อส่งเสริมกิเลสเรื่องเพศกันอย่างโจ๋งครึ่มเหลือเกิน

 

ผมก็อยู่ในข่าย แต่จะเลิกให้ได้ ผมจะไม่ยอมแพ้มัน ชาตินี้ขอเป็นชาติสุดท้าย

 

อนุโมทนากับ จขกท นะครับขอบคุณที่แชร์เรื่องดีๆขอให้เจริญในธรรมและเกิดเป็นชาติสุดท้ายนะครับ สาธุ

 

เช่นกันนะคะ ขอให้ท่านพี่ ได้พบสัจธรรมที่ตามหา พอถึง 3 แยกเลี้ยวซ้ายหรือขวา ท่านพี่จะไปทางอาตมัน หรือ ปรมาตถมัน ก็สุดแล้วแต่ท่านพี่ตัดสินใจ
เพราะนั่นคือทางเลือก แต่จะสว่างหรือจะมืด ทางเดินล้วนต้องมีสหายธรรม การเดินทางคนเดียวเป็นสิ่งที่ยากลำบาก นั้นคือ บทพิสูจน์ว่าเหตุใด พระภิกษุจึงไม่ออกไปปักกลดคนเดียว
เอาเป็นว่า หายเบื่อแล้วก็แวะเข้ามาคุยกันนะคะ
Best Wishes,
I

 

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
ใครไม่อยากรับกรรมไปเป็นเปรดในหลุมอุจจาระก็ต้องพึงสังวรไว้

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ