หมดแล้ว พระโคโพธิสัตว์ ภาพสมเด็จองค์ปฐมประทานพระ หน้าสุดท้ายครับ

นะโมตัสสะ โสทุสสนะ ปางเมื่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงพระนามว่า "พระสมณโคดม"(องค์ปัจจุบัน) ยังทรงบำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์ พระองค์ได้เวียนว่ายตายเกิดอยู่ในวัฏสงสาร เป็นเวลา ๔ อสงไขยกับอีกแสนมหากัป

พระองค์เกิดมาเป็นสัตว์เดรัจฉานบ้าง เป็นมนุษย์บ้าง เพื่อสร้างบารมีเป็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในพระชาติต่างๆ ของพระองค์ก็ล้วนแล้วแต่บำเพ็ญเพื่อตรัสรู้พระธรรมอันประเสริฐหรืออนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ เพื่อพาสรรพสัตว์ทั้งหลายซึ่งดำเนินรอยตามพระองค์ ให้พ้นจากความทุกข์ทั้งมวล โดยไม่กลับมาเกิดอีกนั้นก็คือพระนิพพาน




ณ สมัยก่อนพุทธกาล เมื่อพระองค์เสวยพระชาติเป็นวัวกระทิงป่า มีพระนามว่า "อุศุภราช" พระโคมารดาได้พาฝูงวัวกระทิงป่าอพยพจากอโยธยา(อยุธยา) เพื่อท่องเที่ยวหากินไปในที่ต่าง ๆ ขณะนั้นพระโคมารดากำลังตั้งครรภ์อ่อน ๆ เมื่อได้เดินทางลุมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง เหมาะที่จะเสาะหาหญ้ากินเพราะอุดมสมบูรณ์ไปด้วยหญ้าอ่อน และมีลำห้วยสำหรับดื่มกินน้ำ จึงพาฝูงมาอาศัยอยู่ ณ บรอเวณนั้น (ปัจจุบันคือ บริเวณพระธาตุจอมสรรค์หรือเหมืองลานนาลิกไนต์ ครูบาเจ้าศรีวิชัยได้ไปสร้างพระธาตุเจดีย์บรรจุพระบรมสารีริกธาตุขององค์สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้ เพื่อที่จะให้เป็นสถานที่ที่ควรแก่การสักการะบูชา)



พระโคมารดาได้อาศัยหญ้าและน้ำบริเวณนี้เลี้ยงชีวิตเป็นเวลานานพอสมควร จนครรภ์แก่เดินขึ้นลงหุบเขาด้วยความลำบาก จึงมาพิจารณาดูว่าควรจะพาฝูงวัวกระทิงทั้งหมดไปหาที่อยู่ใหม่ เพราะครรภ์แก่ใกล้จะให้กำเนิดพระโคโพธิสัตว์ จึงได้พาบริวารจำนวนห้าร้อยตัวลงจากดอยจอมสวรรค์ ท่องเที่ยวหาบริเวณที่เหมาะสมที่จะให้กำเนิดพระโคน้อย จนมาพบสถานที่ที่ถูกใจ มีหมู่พฤกษาหอมตลบอบอวล ต้นไม้ใหญ่น้อยร่มรื่น ลำห้วยลำธารน้ำใสสะอาด มีหญ้าอ่อนขึ้นอยู่อุดมสมบูรณ์ เป็นที่ถูกใจของพระโคมารดา จึงได้หยุดพักอาศัย ณ บริเวณนี้ด้วยความสุขสบายทั้งกายและใจ (บริเวณนี้คือ ดอยอุศุภราช หรือบริเวณวัดพระธาตุห้าดวงปัจจุบัน)




จนประสูติพระโคโพธิสัตว์ "อุศุภราช" ณ บริเวณใต้ต้นดอกบุนนาคพระโคน้อยเมื่อประสูติจากพระครรภ์มารดา ก็มีลักษณะสวยงาม แข็งแรง ผิดลูกวัวกระทิงทั่วไป พระโคมารดาก็ได้เลี้ยงดูฟูมฟักพระโคน้อยจนเติบใหญ่ ท่องเที่ยวหากินพร้อมบริวารอยู่ ณ บริเวณดอยอุศุภราชนี้อย่างสงบสุข เมื่อพระโคมารดาได้เฒ่าชราลงพระโคโพธิสัตว์ ก็ได้เลี้ยงดูพระโคมารดาด้วยความกตัญญู จนกระทั่งได้พาพระโคมารดาไปท่องเที่ยวหากินไกลออกไปยังที่ใหม่ ซึ่งมีน้ำและหญ้าอุดมสมบูรณ์จนพระโคมารดาได้มาปลงชีวิตสังขารลง

ณ สถานที่นี้ จึงได้ชื่อว่า "หนองวัวเฒ่า" (ปัจจุบันคือบริเวณที่พระเดชพระคุณหลวงปู่พระครูบาชัยยะวงศาพัฒนาหรือหลวงปู่ครูบาวงศ์แห่งวัดพระบาทห้วยต้ม ท่านได้สร้างเจดีย์ชเวดากองจำลองขึ้น เพื่อเป็นการประกาศความดีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเป็นการดำรงพระพุทธศาสนาให้มั่นคงจนครบ ๕,000 ปี)

เมื่อพระโคมารดาได้ละสังขารไปแล้วพระโคอุศุภราชราชา ก็พาบริวารท่องเที่ยวหากินไปมาระหว่างดอยอุศุภราชและสถานที่ที่พระโคมารดาได้ละสังขาร จรแก่ชราจึงได้ละสังขารตามพระโคมารดาไป ณ หนองวัวเฒ่านั้นเอง (หลวงปู่พระครูบาวงศ์ ได้เมตตาเล่าให้ฟังว่า เมื่อพระโคอุศุภราชได้เฒ่าชราลงเดินไม่ไหว ได้เกิดอาการคันที่หัว ก็เอาหัวไปสีหรือกับต้นไม้เพื่อให้หายคัน ต่อมาเมื่อพระโคอุศุภราชได้ละสังขารไปแล้ว ต้นไม้ที่พระโคได้เอาหัวไปถูก็เกิดมีกิ่งลักษณะคล้ายเขาโค หลวงปู่จึงได้เก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี ท่านบอกว่าเป็นเขาของพระโคอุศุภราช)

พระโพธิสัตว์ได้เวียนว่ายตายเกิดเพื่อสร้างบารมี รวมเวลา ๔ อสงไขยกับอีกแสนมหากัป ซึ่งรวมพระชาติที่พระองค์เคยเกิดเป็นพระโคอุศุภราชอยู่ด้วย พระองค์ก็มาประสูติเป็นเจ้าชายสิทธัตถะแห่งกรุงกบิลพัสดุ์ ซึ่งเป็นชาติสุดท้ายของพระองค์ เมื่อพระองค์ได้เห็นความทุกข์ของคนคือ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย พระองค์จึงเกิดความสังเวชและคิดหาทางที่จะหลุดพ้นจากความทุกข์ พระองค์จึงตัดสินพระทัยเสด็จออกบวชและได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ เป็นองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มีพระนามว่า "พระสมณโคดม" เมื่อคืนวันเพ็ญเดือน ๓ ที่ใต้ต้นศรีโพธิ์

 

เมื่อตรัสรู้แล้วพระองค์จึงเสด็จออกโปรดเหล่าเวไนยสัตว์ เพื่อให้แสงสว่างแก่สัตว์โลก พระองค์ได้เสด็จไปในสถานที่ต่าง ๆ ซึ่งพระองค์ทรงทราบด้วยอำนาจพระพุทธญาณว่า ควรจะเสด็จไป ณ สถานที่ใด เวลาใดและทรงทราบว่า เมื่อทรงเสด็จไปแล้วมีประโยชน์อย่างไรบ้าง เมื่อพระองค์ทรงทราบชัดจึงเสด็จไป ณ ดอยอุศุภราชนี้ก็เป็นสถานที่หนึ่ง ที่พระองค์เคยเสวยพระชาติเป็นพระโคอุศุภารช ณ ดอยอุศุภราช จึงได้ทรงพิจารณาและเสด็จมาพร้อมพระอานนท์และบรรดาพุทธสาวกอีกเป็นจำนวนมาก เมื่อพระองค์เสด็จมาถึง ณ ดอยอุศุภราชเป็นเวลาสว่างพอดี ดอยอุศุภราชนั้นจึงมีเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า "ดอยจอมแจ้ง" (คำว่า สว่าง ภาษาเหนือเรียกว่า แจ้ง)

พระองค์ก็ทรงประทับนั่งยังใต้ต้นดอกบุนนาคต้นเดิม ต้นที่พระโคมารดาได้ให้กำเนิดพระโคน้อย (หลวงปู่พระครูบาวงศ์(ท่านยืนยันว่าเป็นต้นเดิมและเวลานั้นดอยอุศุภราชเป็นดอกบุนนาค) พญาลั๊วะหรือเจ้าเมืองลั๊วะ เมื่อรู้ว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมา ซึ่งสมัยนั้นดอยอุศุภราชเป็นที่อยู่ของชาวลั๊วะ พญาลั๊วะและชาวบ้านลั๊วะก็พากันไปเฝ้าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และนำเอาโภชนาหารมาถวายพร้อมผลไม้และน้ำดื่ม พระองค์เมื่อทรงรับโภชนาหารพร้อมผลไม้และน้ำดื่มแล้ว ก็ทรงเล่าให้ชาวลั๊วะฟังถึงความเป็นมาแต่เดิม

ในสมัยที่พระองค์เสวยพระชาติเป็นพระโคอุศุภราช ณ สถานที่แห่งนี้ จนละชีวิตสังขารลง ณ หนองวัวเฒ่า เมื่อทรงเล่าจบพญาลั๊วะจึงทูลขอสิ่งสักการะบูชาเพื่อจะได้เป็นเครื่องระลึกถึงพระพุทธองค์ และผู้คนจะได้มากราบสักการะบูชาสถานที่แห่งนี้ เมื่อพระองค์ฉันเสร็จจึงมีดำรัสให้พญาลั๊วะยกขันน้ำทองล้างพระหัตถ์ เมื่อน้ำที่พญาลั๊วะยกล้างพระหัตถ์ไหลผ่านพระหัตถ์ลงมาถึงปลายนิ้วพระหัตถ์ของพระองค์

น้ำที่ปลายนิ้วพระหัตถ์ทั้งห้า ก็กลับกลายเป็นดวงแก้วห้าดวงปรากฏแสงส่องสว่างไปทั่วดวงแก้วทั้งห้าก็คือ "พระเมโตธาตุ" หรือ น้ำไคลมือ ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ได้ทรงประทานให้กับพญาลั๊วะไว้ เพื่อเป็นเครื่องสักการะและเพื่อระลึกถึงพระองค์ ดวงแก้วทั้งห้าลอยให้เห็นเป็นอัศจรรย์พระอินทร์จึงเนรมิตโกฎิทองคำมารองรับ และนำไปฝังไว้ในดินลึก ๖๐ ศอก แต่งยนต์ฟันไว้ทั้ง ๔ ทิศ (คำว่า ยนต์ฟัน พระเดชพระคุณหลวงปู่พระครูบาวงศ์ท่านบอกว่า หมายถึง ค่ายกลที่ทำขึ้นเพื่อรักษาพระธาตุ)

พญาลั๊วะจึงได้นำเอาดินและก้อนหินก่อเป็นกองสูงขึ้น เพื่อให้รู้ว่ามีของวิเศษฝังอยู่ ณ ที่แห่งนี้ และนำเอาดอกไม้มากราบไหว้สักการะบูชาอยู่เป็นนิจ และพระองค์ได้ทรงกล่าวทำนายไว้ว่าต่อไปในภายหน้าลูกศิษย์แห่งพระองค์ จะเป็นผู้มาบูรณะปฏิสังขรณ์ให้เจริญรุ่งเรืองในภายหน้า

 

๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙

 

จวบจนลุเข้าถึงสมัยพระนางเจ้าจามเทวี เป็นกษัตริย์ครองเมืองหริภุญชัย ได้รับข่าวลือจากราษฏรเมืองลี้ว่า มีดวงแก้วห้าดวงปรากฏลอยให้ราษฎรได้เห็นอยู่บ่อยครั้ง จึงได้เสด็จมาดูด้วยพระองค์เอง และเมื่อมาถึงยังดอยอุศุภราชแล้ว เวลากลางคืนท่านจึงได้เห็นแสงสว่างจากดวงแก้วทั้งห้าดวง ปรากฎลอยอยู่บนกองดินที่ชาวลั๊วะได้ทำไว้ พอรุ่งเช้าจึงได้เสด็จไปตรวจดูด้วยพระองค์เอง เมื่อไปถึงสถานที่เห็นดวงแก้วปรากฏก็พบกองดินทั้ง ๕ กอง ท่านจึงได้สอบถามพญาลั๊วะถึงประวัติความเป็นมาของกองดินทั้ง ๕ กอง เมื่อทรงทราบแล้วท่านก็เกิดศรัทธาจึงสร้างพระธาตุเจดีย์ครอบกองดินทั้ง ๕ กองไว้

เพื่อให้ราษฎรทราบว่ามีพระเมโตธาตุอยู่ ณ ดอยอุศุภราชแห่งนี้ และจะได้มาสักการะบูชาพระเมโตธาตุ ณ ที่นี้ด้วย เมื่อสร้างเสร็จก็ได้ทำการสมโภชเป็นเวลา ๗ วัน ๗ คืน เมื่อทำการสมโภชเสร็จแล้วท่านก็เสด็จกลับเมืองหริภุญชัย เมื่อถึงเวลาประเพณีสรงน้ำพระธาตุทั้ง ๕ องค์พระนางจามเทวีท่านจะเสด็จมาสรงน้ำองค์พระธาตุทุกปีและได้ปฏิบัติธรรมบำเพ็ญภาวนา ณ วัดพระธาตุห้าดาวแห่งนี้ด้วย (เมื่อท่านแม่เจ้าจามเทวีได้สร้างพระธาตุเสร็จ หลังจากนั้นมาไม่นานท่านก็ได้สร้างพระวิหาร ณ วัดพระธาตุ ๕ ดวงแห่งนี้อีกด้วย)



กาลเวลาผ่านพ้นไป พระธาตุทั้งห้าองค์ก็ทรุดโทรมลงไปตามกาลเวลา เพราะขาดผู้ดูแลรักษา จนถึงสมัยต่อมาระหว่างปี พ.ศ. ๕๐๐-๗๐๐ ราษฎรในแคว้นโยนกถูกจีนฮ่อแห่งแคว้นยูนานกดขี่ข่มเหง พระนางจามรีเทวีซึ่งเป็นธิดาของเจ้าผู้ครองเมืองหลวงพระบาง ถูกพวกฮ่อตีเมืองแตก ล่าถอยกลับมาหลบภัยมาตั้งบ้านเมืองใหม่ โดยเสี่ยงสัจจะอธิษฐานให้ช้าง พลายสุวรรณหัตถี นำทางมาหาที่ตั้งเมืองใหม่



พญาช้างพาพระนางจากเมืองฝางสู่ จัมปิระนคร (เชียงใหม่) ไปทาง อ.จอมทองล่องไปทางดอยหล่อ ข้ามแม่น้ำแม่ลี้มาทาง อ.ทุ่งหัวช้าง จนถึงดอยอุศุภราช พาช้างก็ได้พาพระนางจามรีมายังสถานที่ซึ่งมีก้อนหินใหญ่อยู่ก้อนหนึ่ง (ไม่ทราบได้ว่าก้อนหินนี้มีประวัติความเป็นมาอย่างไร ปัจจุบันคือบริเวณวัดพระธาตุดวงเดียว) พญาช้างได้ทำกิริยาอาการกับก้อนหินใหญ่นี้ ๕ อย่างคือ

๑ คู้แข้งทำท่าไหว้
๒ ชูงวงเสมือนโปรยข้าวตอก
๓ แผดเสียงสีหนาท ประหนึ่งแสดงความยินดี
๔ ก้มหัวน้อมลงดินแสดงอาการสักการะ
๕ ลุกขึ้นเดินไปโดยรอบก้อนหินนี้ ๓ รอบ เสมือนเป็นการประทักษิณ



เมื่อพญาช้างได้แสดงกิริยาอาการทั้ง ๕ อย่าง เพื่อเป็นการสักการะแล้วพญาช้างจึงได้เดินไปรอบๆ บริเวณสถานที่นั้น พระนางจามรีเทวีจึงให้บรรดาเสนาอำมาตย์รวมทั้งข้าราชบริพารตามพญาช้างไป เพื่อกำหนดเขตการสร้างเมือง เมื่อพญาช้างเดินไปเพื่อกำหนดเขตการสร้างเมืองแล้ว พญาช้างกได้แผดเสียงสีหนาทก้องขึ้น และวิ่งเตลิดมาทางพระเจดีย์ทั้ง ๕ องค์ และมาขาดใจตาย ณ บริเวณด้านข้างพระวิหารวัดพระธาตุห้าดวงด้านทิศใต้ปัจจุบัน

เมื่อพญาช้างเสียชีวิตลงพระนางจามรีเศร้าเสียใจ จึงได้ทำพิธีปลงศพพญาช้าง เมื่อเสร็จแล้วพระนางจึงได้เริ่มก่อสร้างบ้านเมือง ณ บริเวณวัดพระธาตุดวงเดียวปัจจุบัน พระนางได้ให้บริวารแผ้วถางบริเวณ ที่ได้กำหนดเขตไว้ให้สะอาดและขุดดินทำคูถึง ๓ ชั้น เอาไม้ไผ่มาปลูกเป็นรั้ว กั้นเขตด้วยเขื่อนดิน ทำคันขังน้ำไว้เป็นสระใหญ่ (ปัจจุบันยังคงสภาพให้เห็นอยู่บ้าง) ด้านใต้ทำสระยาวลงไปถึงห้วยแม่แต๊ะ ทำประตูไว้สองประตูเมือง และทำป้อมยามรักษาเวียงไว้ด้วย

ขณะที่พระนางได้ทำการสร้างบ้านเมือนาง พระนางได้สร้างพระธาตุเจดีย์ครอบก้อนหินใหญ่พร้อมกับสร้างวิหารไว้ในเวียงวังของพระนาง (วัดพระธาตุดวงเดียว จึงมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า วัดพระธาตุกลางเวียง) และบูรณะปฏิสังขรณ์พระธาตุห้าดวง เพราะเมืองฉะนั้นลี้จึงมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า เวียงเจดีย์ห้าหลัง บ้านเมืองอยู่ร่มเย็นเป็นสุข

ตั้งแต่สมัยพระนางจามรี มาจนถึงสมัยเจ้านิ้วมืองามครอบครองปรากฏว่าเวียงเจดีย์ ๕ หลังเจริญรุ่งโรจน์เป็นยิ่งนัก จนมีกิตติศัพท์ลือเลื่องไปทั่วสารทิศ และกิตติศัพท์ได้เป็นที่ร่ำลือไปเข้าพระกรรณของพระเจ้ากรุงสุโขทัย ปรากฏว่าต่อมาพระเจ้ากรุงสุโขทัยได้ยกกองทัพมาประชิดเวียงเจดีย์ ๕ หลังถึงสามครั้ง แต่สองครั้งแรกไม่สำเร็จเพราะไม่สามารถจะเข้าป่าไม้ไผ่ซึ่งเป็นรั้วเวียงเจดีย์ไปได้ ในครั้งที่สามจึงได้ใช้กุศโลบาย โดยใช้เงินเป็นลูกอาวุธยิงเข้าป่าไม้ไผ่ จนเป็นที่พอใจแล้วก็ถอยทัพล่ากลับไป

 

ดินแดนแห่งนี้ แถววัดพระพุทธบาทห้วยต้ม วัดพระธาตุห้าดวง ที่ประดิษฐานรอยพระพุทธบาทคู่นี้เป็นดินแดนที่ พระโคโพธิสัตว์ได้เคยบำเพ็ญบารมี ผมจึงนำรูปลักษณ์พระโคมามอบแด่ผู้ร่วมบุญครั้งนี้ครับ จริงๆแล้ว พระใหญ่ ท่านสั่งให้พระที่ดูแลรอยพระพุทธบาท จัดสร้างพระพุทธประทานพร ท่านได้มาแสดงภาพให้ดูแล้วให้สร้างเพื่องานนี้ ผมกำลังหาช่างทำพิมพ์อยู่ครับ สวยๆก็แพงมากไม่ไหวครับ แต่ตอนนี้เพื่อนเจ้าโรงหล่อมีพิมพ์พระโคที่สั่งแกะพิมพ์ไว้อยู่แล้ว ผมจึงขอสร้าง แต่เขามีจิตศรัทธาจะทำมาถวายเพื่องานบุญนี้ ส่วนพระสมเด็จองค์ปฐมประทานพรก็จะสร้างต่อไปครับ

 

ร่วมบุญกรรมการสมทบทุนผ้าป่า กองละ ๒๐๐ บาท จำนวน ๓ กอง อนุโมทนาบุญกับทุกท่านครับ

 

วัวธนู(พระโคโพธิสัตว์) มีอานุภาพป้องกันภูติผีปีศาจทั้งปวง ป้องกันไศยศาสตร์ มนต์ดำ อีกทั้งเป็นเมตตามหานิยมโชคลาภ
ชนวนมวลสาร
ชนวนพระกริ่งพระพุทธสิกขีทศพล
ชนวนพระกริ่งจตุรพิธพรชัย
ชนวนสมเด็จองค์ปฐม วัดพุทธโมกข์
ชนวนมีดฟ้าฟื้น
ชนวนพระขรรค์จักพรรดิ์ปราบไพรีพินาศ
ชนวนพระกริ่งเจริญลาภยศบารมี
ฯลฯ

 

ขอบคุณมากครับที่นำบุญดีๆมาบอก ขอร่วมบุญ ประธานกรรมการผ้าป่า ๑ กอง ไม่ทราบว่าจะขอใบอนุโมทนาด้วยได้หรือไม่ครับ ขอบคุณมากครับ และโมทนาบุญกับทุกๆท่านครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

อนุโมทนาสาธุครับ
ใบอนุโมทนาบัตร คงไม่ได้ออกให้ครับ ยังไม่ได้เป็นวัดครับ

 

ขอบคุณมากครับ ไม่มีก็ไม่เป็นไรครับ เพราะตั้งใจจะร่วมบุญครับ โมทนาครับ

 

ขอร่วมบุญกองเล็ก 200 บาท ด้วย 1 กองครับ

 

ร่วมบุญเพิ่มครับ 1 กอง รวมเป็น 3 กอง

เมื่อปี54 ได้ไปเที่ยวลี้หลายครั้งและได้ไปวัดพระธาตุห้าดวง ช่วงนั้นเป็นช่วงบูรณะทองปิดองค์พระธาตุเพิ่งแล้วเสร็จ และได้ไปกราบ องค์สมเด็จองค์ปฐมและรุปหล่อหลวงพ่อที่วัดจำได้ว่าศาลานั้นประดับประดาได้สวยงามมาก

 

ของผม ๒ กองนะครับ โอนเข้าบัญชีไหนครับ./

 

เดี๋ยวปรับแก้ครับ เลขบัญชี จะมาแจ้งอีกครั้งครับ

 

หลวงพี่ที่ดูแลรอยพระพุทธบาทขณะนี้ เป็นศิษย์องค์หลวงพ่อวัดถ้ำป่าไผ่ ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ หลีกเล้นปฏิบัติธรรม น่าเลื่อมใสครับ ตอนนี้อยู่เพิงเล็กๆ หากเราได้ร่วมบุญกันมามากพอจะทำกุฎิถวายท่านครับ

 

ร่วมบุญกรรมการกองเล็อ 200 บาท ด้วยครับ 5 กองครับ

 

คุณกุ๊บกิ๊บ จองเป้นเจ้าภาพประธานกรรมการ ๑ ชุด ๕๐๐๐ บาท (โอนเข้าบัญชีไทยพานิชย์แล้ว)

 

คุณวุฒิกรุณาปรับแก้จำนวนเป็น 3 กองให้ด้วยครับ

 

ร่วมบุญกองเล็ก 1 กองครับ

 

ขออนุโมทนาบุญทุกท่านครับ
เดี๋ยวจะมาร่วมบุญด้วยครับ