ไสยศาสตร์ฉบับชาวบ้าน..มี.สาระ แบบกันเอง

ล้านสองแสนเม็ด พระเจ้าช่วยกล้วยทอด นี่มันกะขายเอาเงินไปซื้อแผ่นดินประเทศไหนเนี่ย ให้เด็ก ๆ เยาวชนของชาติกินติดต่อกันสัก สิบปี ยี่สิบปี คนหมดประเทศไทยแน่ ๆ เพราะที่แก่ ๆ ก็ล้วนตายไป คนรุ่นใหม่ก็ติดยา สติสตางก็ไม่ดี เมายาอาละวาดฆ่ากันตายเกลี้ยง ชาติล่มจมแน่ ๆ

 

....
โอ้ว..นี่มันจาให้ มนุษย์ตกเป็นทาสให้ได้ใช่ไหมครับ....
ขออำนาจคุณพระรัตนตรัย พระมหาบารมของพ่ออยู่หัว บารมีราชจักรีวงศ์ทุกๆพระองค์ บารมีพระสยามเทวาธิราชเจ้า และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่ปกป้องคุ้มครองเมืองไทย ช่วขจัดปัดเป่าสิ่งชั่วเหล่านี้ ออกไปจากแผ่นดินสยาม แห่งนี้ด้วยเถิด และขอให้คุ้มครองเหล่าวีรบุรุษ ผู้กล้าทุกๆท่านด้วยเถิดครับ..สาธุ...

 

ผมขอให้บารมีแห่งคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ และ บารมีแห่งองค์พระเจ้าอยู่หัวจงปกปักรักษาเหล่าทหารหาญที่ทำการปฏิบัติหน้าที่ให้อยู่รอดปลอดภัยจากอันตรายทั้งปวงด้วยเทอญ ขอส่งแรงใจมอบให้แก่ผู้ที่ลงปฏิบัติหน้าที่ทุกท่านครับ

 

ออกข่าวด้วยนี่ครับหน้า๑เดลินิวส์เลย

 

วันกองทัพไทย

วันกองทัพไทย เป็นวันที่ระลึก ในวาระที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงกระทำยุทธหัตถีกับพระมหาอุปราชาของพม่า โดยถือเอาวันที่ 18 มกราคม ของทุกปีเป็นวันกองทัพไทย ตามการคำนวณ จากเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ ที่ระบุว่า พระองค์กระทำยุทธหัตถี ในวันจันทร์ แรม 2 ค่ำ เดือนยี่ ปีมะโรง จ.ศ. 954 คำนวณได้ ตรงกับวันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2135 (บางตำราว่า ปี พ.ศ. 2136)
เดิมกระทรวงกลาโหมได้กำหนดให้วันที่ 8 เมษายนของทุกปีเป็นวันกองทัพไทย ต่อมาในปี พ.ศ. 2523 ได้เปลี่ยนโดยให้ถือเอาวันที่ 25 มกราคม เป็นวันกองทัพไทย ตามมต ิของคณะรัฐมนตรี ในสมัยนั้น ตามประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่องกำหนดวันกองทัพไทย และวันสถาปนากระทรวงกลาโหม ลง ๑๓ มิ.ย.๒๕๒๓ ต่อมาในภายหลัง ได้มีนักประวัติศาสตร์ หลายท่าน ได้ตรวจสอบ และพบว่าวันที่ทรงกระทำยุทธหัตถีนั้น แท้จริงแล้วไม่ได้ตรงกับวันที่ 25 มกราคม แต่น่าจะตรงกับวันที่ 18 มกราคม ปีดังกล่าว ทางราชการยังคงถือเอาวันที่ 25 มกราคม เป็นวันกองทัพไทยต่อไป จนกระทั่งวันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2549 คณะรัฐมนตรีได้เห็นชอบ ตามที่กระทรวงกลาโหมเสนอ ให้เปลี่ยนแปลงกำหนดวันกองทัพไทยจากวันที่ 25 มกราคม ของทุกปีเป็นวันที่ 18 มกราคม ของทุกปี และอนุมัติให้เป็นวันหยุดราชการของกระทรวงกลาโหม ตามหลักการเดิม ตามประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่องการเปลี่ยนแปลงวันกองทัพไทย ลง ๒๓ ส.ค.๒๕๔๙ ในปัจจุบัน วันที่ ๑๘ มกราคม จึงถือเป็น "วันยุทธหัตถี" "วันสมเด็จพระนเรศวรมหาราช" หรือ " วันกองทัพไทย "

 

พรุ่งนี้ก็เป็นวันกองทัพไทยแล้วครับ..นับว่าเป็นวันสำคัญวันหนึ่งในประวัติศาสตร์ชาติไทยเราครับ
เพราะบารมีแห่งองค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ชาติไทยจึงรอดพ้นจากการเป็นเมืองขึ้นของพม่ามาได้ในครั้งนั้น...และคำว่า พระนเรศ ยังเป็นที่จดจำในประวัติศาสตร์ ชาติพม่าอีกด้วยครับ..เพราะบารมีของพระองค์เป็นที่ครั่นคร้ามต่อพม่ามาก

ผมเองเคยมี ปสก.มามากในเรื่องการขอบารมีของท่านในการให้ความคุ้มครองครับ..โดยเฉพาะหากจะไปเจรจากับทหารพม่า ทั้งใน/นอก รอบ อาราธนาบารมีของท่านให้สำเร็จในเชิงได้เปรียบ ได้ผลมามากครับ..ฝ่ายพม่าจะมีความเกรงใจเรา หรืออาจจะเรียกว่า กลายเป็นมหาอำนาจ นะจังงัง ไปในตัว นี่คือบารมีของท่าน...

คาถาบูชาพระนเรศวรผมใช้บทนี้ครับ
อิติจิตตัง เอหิ เทวะตาหิ จะมหาเตโช นะระปูชิโต โสระโส ปัจจะยา ทิปปะติ นะเรโส จะ มหาราชา เมตตา จะ กะโรติ มหาลาภัง จะทาโสถี ภะวันตุเมฯ

 

.วันดีครับ....วันแห่งพระองค์ดำผู้มากล้นด้วยบารมี...

 

วันนี้ ใครดูข่าว ครม.สัญจร ที่อุตรดิตถ์ไฮไลน์ที่สำคัญเรื่องหนึ่ง คือ การมอบดาบเหล็กน้ำพี้ ให้กับคณะผู้ร่วมประชุมครับ
ดาบน้ำพี้นั้นมีชื่อเสียงมาแต่โบราณ...เป็นบ่อเหล็กที่ใช้ตีเป็นอาวุธของกษัตริย์มาทุกสมัย รวมไปถึงแม่ทัพนายกองต่างก็ต้องการได้ครอบครองดาบเหล็กน้ำพี้ทั้งสิ้น เพราะมีดีในตัว เชื่อว่าสามารถล้างอาถรรพ์ กันคุณไสย ใช้สยบพลังอำนาจของศัตรูได้....

สมัยก่อนการเดินทาง การสื่อสาร ยากลำบากจึงคงยากที่จะได้ครอบครองถ้าไม่มีบารมีจริงครับ..และถ้าได้กันง่ายๆ บ่อเหล็กคงไม่เหลือมาให้เราใช้ได้ถึงทุกวันนี้ เพราะบ่อเหล็กน้ำพี้มีจำนวนแร่เหล็กในปริมาณที่น้อย ไม่เพียงพอในด้านอุตสาหกรรม..

สมัยก่อนชาวบ้านน้ำพี้จะไม่ได้ซื้อมีดใช้ จะไปพลีเอามาจากบ่อแล้วตีมีด ตีขอ กันใช้กันภายในหมู่บ้าน โดยช่างตีเหล็กที่ชำนาญ(ทั้งถลุงทั้งตี)

ผมเคยได้สนทนากับท่าน ลป.ทองดำ(มรณะภาพแล้ว) วัดท่าทอง อ.เมือง อ.ต. เกจิอาจารย์สายเมืองอุตรดิตถ์โดยแท้ สมัยท่านยังมีชีวิต..ท่านบอกว่า สมัยก่อนเด็กวัดไปบิณฑบาตรกับพระจะโดนหมาชาวบ้านที่ดุ กัดจนขยาดไปตามๆกัน ภายหลังท่านนำก้อนแร่เหล็กน้ำพี้ก้อนเล็กๆวางไว้หน้ากุฏิ ใครจะไปตามพระบิณฑบารตรมาหยิบไปคนละก้อน กลับมาแล้วก็มาวางไว้ที่เดิม ปรากฏว่าฟันหมาชาวบ้านขบน่องเด็กวัดไม่เข้าซั้กคนเลย บางคนทะลึ่งหน่อยยื่นให้หมามันกัดเล่นจนสนุกสนาน นี่คือความขลังอีกด้านหนึ่งของเหล็กน้ำพี้ครับ..ส่วน และท่านบอกว่าเหล็กน้ำพี้มีดีในตัวมากมายหลายประการ..ซึ่งผมเองสมัยนั้น(ปี๓๓)ได้มาจาก พลทหารที่ผมฝึกเขาโดยตรง(สงสัยจะกลัวความโหด๕๕๕ ไม่ใช่ครับ เขาให้เพราะบอกว่าผมใจดีไม่ทำโทษนอกลู่นอกทาง) บ้านอยู่น้ำพี้ ๔ ก้อน ตีดาบได้ ๔ เล่ม มาให้ ลป.ทองดำ ปลุกเสก ๕ เดือนเด็ม(ในพรรษา แต่เกินไปหน่อยจนท่านให้เด็กวัดไปตามผมเพราะกลัวจะหาย) ...ทุกวันนี้เหลือเพียงเล่มเดียว เพราะให้เพื่อนสนิทไป ๓ เล่ม..เพื่อนได้ไปครั้งแรกก็ได้ลองของเลย เพราะคนงานในสวนผีเข้าสั่นพั่บๆ ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไปคล้องพระอะไรก็ไม่ออก พอเพื่อนเอาดาบน้ำพี้เดินไปหา มันร้องโหยหวนหงายท้องตึงหนีออกไปเลย..
ปัจจุบันทางการได้ปิดบ่อถาวรไปแล้ว ไม่อนุญาติให้มีการขุด..ส่วนที่นำมาให้คณะ ครม.ในวันนี้ผมว่าใครได้ไปก็คงเป็นมงคลยิ่ง แต่มีเรื่องหนึ่งที่จะบอกว่าเป็นอาถรรพ์ของเจ้าที่/เจ้าพ่อบ่อเหล็ก ที่ต้องการก็ได้ คือ หากใครได้ไปครอบครองแล้วไม่เคารพบูชา..ดาบนั้นจะเสาะแสวงหาเจ้าของเองจนจะได้ผู้ที่เหมาะสม มีบารมีความดีเพียงพอจะได้ครอบครองไว้อย่างถาวร..

นี่คือตำนานเรื่องเหล็กน้ำพี้ จึงนำมาเล่าสู่กันฟังครับ

นี่คือเล่มของผม..ครับ

 

อ้อสมัยก่อนผมมีก้อนแร่เหล็กน้ำพี้อยู่ก้อนหนึ่งขนาดประมาณหม้อหุงข้าว(นน.กว่า๓๐กก.เพราะมีเนื้อเหล็กมาก)..แต่ผมออกชายแดนบ่อยไม่ได้กลับบ้านพัก..ปล่อยให้หิ้งพระรกรุงรัง จนกระทั่งก้อนแร่เหล็กนั้นไปกับผู้ใดผมก็ยังนึกไม่ออกทุกวันนี้.ผมก็คิดว่าท่านคงคิดว่า..เอามาแล้วไม่ได้ใช้ประโยชน์ หรือเก็บท่านไม่ดี มั้ง ท่านจึงดลให้มีใครได้ไป..

แต่ดาบนั้นจะติดกายผมไปตลอดเวลาเพราะ เวลาไปไหนมาไหน ผมขึ้นเขาลงห้วย ตามดอย บางครั้งผมก็สะพายดาบเล่มเดียว(ผมสั่งให้ช่างตีแบบคมใช้ฟันต่อสู้ได้จริง) กับ ปืนพก(๑๑มม.) ๑ กระบอก ครับ ก็มั่นใจว่าไม่มีใครทำอันตรายเราได้ทั้งผีทั้งคน..
อาจจะเป็นเพราะเราใช้ติดตัวบูชาท่านตลอดจึงทำให้ดาบจึงไม่หายกระมัง มิอาจทราบได้

อีกอย่าง เหล็กน้ำพี้ที่ตีดาบ ของจริง ต้องไม่มีสนิมขึ้นกินในเนื้อ จะกินแต่ภายนอก ของผมตีมากว่า ๒๐ ปี ยังไม่มีสนิมปรากฏในเนื้อในเลย มีเพียงภายนอกบางจุด แต่ขูดๆด้วยเล็บก็ออกไป..ส่วนของพรรคพวกกัน เช่ามาในสมัยที่ จ.อุตรดิตถ์ ทำออกมาให้เช่าบูชาห่างกันไม่กี่ปี แต่ปัจจุบันชักไม่ออกจากฝักเพราะสนิมกิน เขรอะเลยครับ....

 

สวัสดีครับอาจารย์ อาจารย์คำรณนี่มีของดีเยอะจังนะครับ ทั้งเล่มเล็กเล่มใหญ่ ถ้าไม่มีที่เก็บแบ่งมาทางผมบ้างก็ได้นะครับ

 

พี่คำรณครับ ขอ copy ไปลงในกระทู้ ลป ทองดำ หน่อยนะครับ หุหุหุหุ

 

บ้านผมมีดาบโบราณได้มาจากทวดตอนที่ท่านเสียไม่มีใครได้นอกจากพ่อผมทุกวันพระดาบเล่มนี้จะหันปลายดาบเข้ามาท้าวเวสสุวรรณตอนนี้พ่อผมหันปลายดาบไปอีกฝั่งแล้วเคยขึ้นเหนือไปกราบครูบาอาจารย์ทั้งๆที่ท่านไม่เคยเห็นท่านบอกว่าให้บูชาดาบนี้ด้วยดอกไม้สามสีเพราะดาบนี้มีสิ่งลี้ลับและเมื่อก่อนทวดผมเป็นคนที่พกดาบติดตัวตลอดแม้ยามนอนไม่เคยห่างเลย

 

เอาไปได้เลย...ไม่หวงข้อมูล หรอก ประสา คนบ้านเดียวกัน..๕๕๕

 

อย่างที่ผมเคยบอกครับ ดาบโบราณแต่ละเล่มมีอาถรรพ์ไม่เหมือนกัน และที่สำคัญควรมีการบอกต่อๆกันในสายตระกูลเพื่อมิให้เก็บรักษาแบบผิดเพี้ยนไปอาจจะทำให้เกิดโทษได้
และถ้าไม่มีประวัติชัดเจนการได้มาควรพิจารณาให้ดีด้วย เพราะอาจจะได้ดาบเพชฆาตมาครอบครอง จะเกิดพิบัติต่อตนเองได้ครับ..ถ้าไม่มีวิธีเก็บรักษา/ควบคุมพลังลี้ลับ/อาถรรพ์

 

เมื่อก่อนทวดจะใช้ดาบรักษาคนที่ถูกของไม่ดีเหมือนดาบเล่มนี้เป็นมรดกตกทอดกันมาเป็นรุ่นๆครับพ่อผมสนิทกับทวดท่านเลยให้มาเพราะพ่อผมจิตแข็งและได้วิชามาจากทวดอีกด้วย

 

เห็นดาบพี่แล้วอิจฉา ดาบปราบปราม รึเปล่าหน่อ อิอิ
พ่อผมมีมีดหมอเล่มนึงตกทอดมาจากปู่ พ่อเล่าว่ามันอาบเลือดมาแล้ว
มีคนบอกว่าให้ล้างอาถรรพ์แต่ผมไม่มีความรู้ ควรทำไงครับ

 

บอกบุญการสร้างพระศรีอริยเมตไตยครับ..ที่ อ.แม่จัน เชียงราย
อานิสงตามที่แนบรูปครับ.

และการ่วมทำบุญ พระสงฆ์ธุดงในอินเดีย..ซึ่งทำไมต้อง ๙๙ รูป นั้น ท่านพระอาจารย์ สำเริงฯ ท่านให้ความหมายหลายประการครับ..ใช้ปัญญาทางโลก/ธรรม พิจารณาได้เองครับ

 

รายละเอียดการทำบุญข้างต้น ตามนั้นนะครับ ผมแค่นำบุญมาบอกมิได้มีผลประโยชน์ใดๆ..มีแค่ได้รับอานิสงการบอกบุญต่อ

ที่มาบอกเพราะผมไปทำบุญกับวัดนี้แล้วพบว่า ท่านเป้นพระที่เน้นการสืบทอดพุทธศาสนาอย่างแท้จริง..เน้น แนวทางปัญญา ไม่เน้นวัตถุ..

ท่านบอกว่าที่ต้องการสร้างพระศรีอาริย์ฯ นั้น เพื่อเป็นกุศโลบาย ให้ญาติโยมหันมารักษาศีล..มากขึ้น เพราะถ้าผู้ใดไม่มีศีลเป็นที่ตั้งก็มิอาจพบศาสนาพระศรีอาริยะฯ ได้ครับ จึงเป็นกุศโลบายที่ดีอย่างหนึ่ง

 

"อย่างที่ผมเคยบอกครับ ดาบโบราณแต่ละเล่มมีอาถรรพ์ไม่เหมือนกัน และที่สำคัญควรมีการบอกต่อๆกันในสายตระกูลเพื่อมิให้เก็บรักษาแบบผิดเพี้ยนไปอาจจะทำให้เกิดโทษได้
และถ้าไม่มีประวัติชัดเจนการได้มาควรพิจารณาให้ดีด้วย เพราะอาจจะได้ดาบเพชฆาตมาครอบครอง จะเกิดพิบัติต่อตนเองได้ครับ..ถ้าไม่มีวิธีเก็บรักษา/ควบคุมพลังลี้ลับ/อาถรรพ์"

เรื่องนี้น่าทำมากครับ เคยได้ฟังมาว่า มีท่านผู้ใหญ่ท่านหนึ่งตระกูลท่านเก็บของเก่ามาหลายชั่วคน แถมแต่ละอย่างสำคัญๆทั้งนั้นเก็บอย่างดีรักษาไว้ดีมาก แต่ว่าพอสิ้นท่านก็กระจัดกระจายไปเสียที่เสียดายมากคือ ดาบกับปานชา ของพระเจ้าตากของจริง ซึ่งถ้าดูภายนอกจะไม่ทราบเลยเพราะเหมือนกับของทั่วๆไป ถ้าไม่รู้ประวัติ และตอนนี้ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหนแล้วด้วย

อีกเรื่องครับ เสธ. สงสัยว่าดาบพี่สีของดาบก็เหมือนดาบทั่วไป ทำไมที่อื่นเขาต้องบอกว่าสีดาบน้ำพี้ต้องสีปีกแมลงทับด้วย

 

อ้อ เป็นความเข้าใจผิดครับ การตีดาบนั้น จะตีให้ทั้งขาวทั้งดำก็ได้ เนื้อเหล็ก ก็มาจากธาตุเหล็ก ตัวเดียวกัน แต่จะให้สีก็อยู่ที่ช่างตี..
ผมอยากได้สีธรรมชาติของสภาพเนื้อเหล็ก ก็ออกมาตามนั้น ส่วน อีก ๒ เล่ม(ไม่มีรูป) ผมตีสีดำ มันจะสีดำจากการใช้ใบขี้เหล็กเผาไฟและอะไรอีกไม่ทราบ ช่างบอกว่าจะสีอะไรก็ทำได้..บางคนไปเห็นสีออกดำวาวๆ ก็เลยเรียกว่าสีแมลงทับไปเลย มันอาจจะดี ขรึมเข้ม ไปอีกแบบ.

ดาบน้ำพี้ ไม่ใช่ อยู่ที่สี อยู่ที่เนื้อเหล็ก ครับ ถ้า สนิมกินง่ายๆ นั่นไม่ใช่แน่นอน เพราะจากการวิจัยพบว่าเนื้อเหล็กจากแร่น้ำพี้ มีความหนาแน่นสูง จึงเหนียว กล้า และสนิมไม่กินเข้าเนื้อใน. ครับ นี่คือทางวิทย์