ไสยศาสตร์ฉบับชาวบ้าน..มี.สาระ แบบกันเอง

ก็มีนะ พระบูชาน่ะ แต่อย่าไปหา พระเครื่อง หรือ เครื่องราง ในพม่าที่จะนำมาห้อยคอแบบบ้านเรา เขาไม่นิยม
สอบถามก้ได้ความว่า พระทางพม่านั้น เน้นสอน ปลูกศรัธา ให้ ประชาชนเชื่อในการปฏิบัติ ไม่เน้นในเรื่อง เครื่องรางของขลัง จึงมีน้อยมากที่จะเห็นคนพม่าห้อยพระเครื่อง
พี่เคยไปเมืองเก่าแก่ เห็น เจดีย์เก่าๆล้มอยู่ เขาก้ช่วยกันบูรณะ มีพระเนื้อชินเก่ามาก น่าจะเกือบพันปีนะ..ยุคสุโขทัยได้(เมืองพุกาม) แต่เชื่อไหมชาวบ้านไม่กล้าที่จะนำกลับไปบ้าน เพราะเขาเชื่อว่า สร้างไว้เพื่อบูชาพระรัตนตรัย

ถ้าบ้านเราคงไม่เหลือแน่ๆ ทั้งพระทั้งเจดีย์ เจดีย์คงรูพรุนไปหมดแล้ว...

 

..
สวัสดีพี่คำรณ และ ทุกๆท่านครับ...ยามเช้า ฝนตกเล็กน้อย อากาศเย็นสบาย.....

หากไทย คิดเหมือนคนพม่า ก็คงจะดีนะครับ มีศรัทธามากครับ สาธุ

 

สวัสดีตอนเช้าเช่นกันครับ มานั่งรอ คาถา อาคม ความเชื่อ ต่อครับ น่าสนใจ น่าศึกษา

 

เมื่อคืนไปตักบารตรพระอุปคุต/เป็งปุด/เพ็ญพุธ มาแล้วครับ...ศรัธาล้นหลามครับ..
นี่แหละคำว่า ศรัธา จะมีพลังเองในตัวไม่ต้องมาเกณฑ์ บังคับ กันให้เสียเวลา ถึงเวลาทุกคนออกมาด้วยใจ เต็มท้องถนนครับ

แต่ฝั่งพม่า ด้านตรงข้าม แม่สายฯ กลับเงียบเหงา เนื่องมาจากการเป็นเมืองที่ต้องมีผู้คิด ริเริ่มทำ และสภาพสังคมเมืองพม่าติดชายแดนในปัจจุบันได้ถูกสภาพสังคมไทยไล่ตามติดๆ รวมไปถึงการนำวัฒนธรรมความทันสมัยที่ไม่ควรลอกเลียนแบบเข้าไป๕๕๕ เดวนี้จะเห็นว่าสาวๆวัยรุ่นในเมืองท่าขี้เหล็กฯไม่ค่อยนิยมนุ่งซิ่น หันไปกางเกงขาสั้น นุ่งกระโปรงสั้นจู๋ มาตามสาวๆไทย...

แต่ในเมืองลึกๆบ้านนอกๆยังเคร่งครัดอยู่...

แต่มีพวกหนึ่ง ซึ่งจะดูมีความเชื่อตามไทย คือชอบสะสมพระเครื่องทุกชนิด แต่ว่าได้เงินมาจากสิ่งไม่ดี ...ก็มากวาดบูชาพระเครื่องๆดังๆ องค์ละแสน ไปถึงล้าน ทำห้องแอร์ให้ท่านอยู่เลย..ผมเคยไปเจอท่านหนึ่งก็ต้องตะลึง เพราะโอโห..มีมามาย มหาศาลจริงๆ ทุกรุ่นทุกพิมพ์..ใช้เงินไปกว่า๑๐๐ล้าน..

แต่ก็ต้องอึ้งไปกับ พระเครื่ององค์หนึ่งที่บอกว่าเขาเช่ามาจากเซียนพระคนหนึ่ง บอกว่าพระองค์นี้มีคนเก็บได้ในกระบอกไม้ไผ่ อายุกว่าห้าพันปี..(ผมก็ขำในใจเพราะ..โห มันสร้างก่อนพระพุทธเจ้าประสูตรอีก๕๕) ..บูชามาถูกๆแสนหนึ่ง...ผมดูๆก็คงเพราะเวรกรรม ที่ทำไว้ไม่ดีขายสิ่งเสพติด ก็เลยต้องใช้เงินไปแบบนี้...แต่ก็คิดในมุมกลับก็ดีเกมือนกัน...พี่ไทยยังไงก็เก่งกว่าเอ็ง..
ถ้าผมไม่กลัวผิดศีลธรรม ว่าจะเอาซั้กองค์ไปให้ดู ว่านี่ผุดลอยมาจากกลางน้ำโขงอายุ๖พันปีแล้ว(๕๕๕เอามากกว่าองค์นั้นแค่พันปีพอ)

 

หลายท่านบอกว่าแขวนพระเครื่องอะไรดีที่กันได้ทั้งปืนทั้งระเบิด....

จริงๆแล้ว เรื่องอาวุธของคนนั้นพัฒนามาทีหลังความเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ สมัยก่อนใช้กันแค่ ธนู หน้าไม้..วิชาแคล้วคลาด จะใช้เป็นหลัก ต่อๆมาได้ประดิษฐ์ปืนคาบศิลา ออกมา ก็จึงมีวิชามหาอุด โดยใช้เคล็ดคาถามาจากคำว่า อุทธัง อัดโท (จะมีอยู่ในบทกกลางๆของกรณียเมตตาสูตร) เป็นหลัก และใช้หลักธาตุน้ำทำลายดับเพลิงในตัวดินปืน คือ นะ

แต่ทั้งหลายทั้งปวง ถ้าจะให้ดีก็คือการหลีกเลี่ยงการเผชิญก็คือ แคล้วคลาดไปเลย แบบนี้จะดูปลอดภัยมากกว่าจาก อาวุธในปัจจุบัน เพราะมันร้ายแรงเกินกว่า คำว่าคงกระพันจะกันได้ ส่วนวิชามหาอุดนั้น บางอาจารย์ก็บอกว่าอุดได้ไม่เกินครั้งละ ๓ กระบอกบ้าง ๗ กระบอกบ้าง ก็แตกต่างความเชื่อไป แต่นัยนั้นผมไม่ค่อยสนใจครับ ผมว่าอยู่ที่ตัวเรา เชื่อมั่นในพุทธคุณ ครูอาจารย์ ถ้าจะอุด ก็อุดได้ทั้งหมด ที่คิดทำร้ายเรา..
ที่ผ่านมาผมก็เคยเห็นคนที่ช้ำในตายแต่ไม่มีบาดแผลใด คือโดนแบบเต็มที่กับแรงอัดของระเบิด และสะเก็ดระเบิด ...นั่นแสดงว่า คงทนจากมีดหรือธนูได้ แต่ อาวุธสมัยใหม่มันแรงเกินไป..
จึงแนะนำหาวัตถุมงคลประเภท แคล้วคลาด มาก่อน แล้ว มหาอุด ตามมาครับถ้าจะเผชิญอาวุธสมัยนี้

 

แต่วันนี้ขอนำเสนอบทเมตตาสั้นๆดีกว่า เพราะไปไหนก็มีแต่คนเมตตา จึงไม่ต้องกลัวใครทำร้าย ทั้งหยิงทั้งชาย เมตตาแก่เรา แบบนี้ไปไหนไม่อดข้าวอดน้ำ ครูอาจารย์ท่านว่า

คาถาสบเนตร(สบตา)
จักขุวาปาถัง อาคัจชะฯ

เมื่อพูดคุยกับผู้ใด (ช/ญ) ภาวนาไว้ในใจ เพื่อสบตาเขา จะทำให้ผู้นั้นมีจิตคิดเมตตาสงสาร เวลาพูดคุยกับผู้คนอย่าหลบหน้าเหนียมอายดั่งภูตผีไม่ดี ครูท่านว่าคุยสบตาคนทำให้ดูดีมีสง่าราศรี ถ้าคนคุยไม่สบตา ดั่งคนมีเรื่องค้างคาใจในความผิดของตน

 

ครูบาบุญชุ่ม ญาณสังวโร

 

ครูบาบุญชุ่ม ญาณสังวโร

 

ยันต์พม่าอีกแบบหนึ่งที่จารลงบนแผ่นทองเหลืองใช้พกพาติดกระเป่าได้

ตัวคาถาหลักตัวกลางเป็นภาษาพม่า อ่านว่า ก๊ะน๊ะก๊ะต๊ะ

ส่วนตัวคาถารอบๆก็จารอักขระภาษาพม่าเช่นเดียวกัน...

การใช้ยันต์พม่านั้นจะถือว่า นิยมมากในเรื่องขอความสำเร็จ การงาน แต่มิได้มีไว้เพื่อกันศาสตราวุธแต่อย่างใด
การขอต้องอธิษฐานขอด้วยการจุดเทียนบูชาไว้หน้ายันต์ก่อนนอน เป็นเวลา ๓ วัน บ้าง ๗ วันบ้าง

นำมาเล่าเพื่อประดับความรู้กัน..ครับ

ส่วนยันต์ที่ใช้กันศาสตราวุธ ผมยังหาไม่เจอ ครูอาจารย์ที่ทำในพม่า หากได้หรือพบ จะขอนำมาลงไว้ให้ดู เพื่อศึกษาเป็นความรู้กัน ต่อไป

 

พวกวิชาเทียนสะเดาะเคราะห์ ซึ่งนิยมมากในเกจิสายเหนือ ไม่ทราบว่า เสธ. พอมีความรู้ไหมครับ?

 

ส่วนเรื่องการทำคุณไสยฯในพม่านั้น นิยมกันในหลายชนเผ่า
สายดำ จะมี หมู่ชนเผ่า มูเซอ(เก่งยาสั่ง/ยาพิษ) ปะหร่อง(ทำหุ่นทิ่มแทง) กระเหรี่ยงบางเผ่า(เก่งทั้งยาสั่ง และปล่อยวิญญาณ)

สายขาว/เทา พม่า(โองการสาบแช่ง..ขลังมาก) ไทยใหญ่(ปล่อยของเหมือนไทยเช่น หนังสัตว์ ตะปู เส้นผม) ปะโอ(ฝังรูป ฝังรอย)

วิชาแก้คุณไสยฯ ในพม่า นิยมใช้การเขียนยันต์บนกระดาษสา แล้วปั้นกลมๆกินเช้า ๑ เย็น ๑ กินครบ ๗ วัน...
หรือจะมีวิชากินยันต์ป้องกันคุณไสยฯ จะกินตามกำลังวันบ้าง(ตามกำลังวันเกิด) กิน ๗ วันบ้าง กินแล้วกันคุณไสย๑๐๘..มีทั้งกันอย่างเดียว และกันพร้อมสะท้อนกลับ..ผู้ทำส่งมาอย่างไรจะกลับไปอย่างนั้น..

การอาบน้ำมนต์ไม่ค่อยนิยมใช้ในการแก้/ป้องกัน คุณไสยฯ..แต่ก็พอมีให้เห็น การทำน้ำมนต์ไม่มีพิธีรีตรองมากนักใช้ถังน้ำใบใหญ่ๆทำ...แต่อาบเหมือนกันคือต้องอาบกลางแจ้ง...ห้าม อาบน้ำมนต์ภายในอาคาร หรือห้องน้ำ

และมีความเชื่อเรื่อง ฟักเขียว วางไว้หน้าบ้านจะกันคุณไสยฯได้ ถ้าวางไว้แล้วฟักเน่าก่อนเวลา แสดงว่าโดนคุณไสยฯ จะต้องรีบนำลูกใหม่วางไว้แทนทันที ก็ยังไม่เห็นมีในหมู่คนไทย หรือผมอาจจะยังไม่ได้พบก็ไม่ทราบ..

 

อย่างนี้ถ้าเหรียญนารายณ์ทรงครุฑ กับพระนาคปรก ก็สามารถคล้องรวมกันได้ ไม่เป็นไร ผมเข้าใจถูกใช่มั้ยครับ

 

พอมีความรู้อยู่บ้างครับ แต่ยังไม่เคยได้ใช้ เพราะต้องใช้เทียนสีผึ้งแท้มาก
ตามตำรานั้นต้องมี ขนาด นน.เท่าตัวคนเราเลย ทีเดียว
แต่ก็มี วิธีหลายวิธี มีทั้งใช้เทียนวัดรอบหัว แขน ขา ความสูงปลายเท้ายันหัว เสร็จแล้วต้องไปนั่งใน ไม้ง่าม สามขา ..ทำพิธีตัดเคราะห์ ดูแล้วยุ่งยากมิใช่น้อย...ส่วนใหญ่ การทำในปัจจุบัน จะดัดแปลงไปเสียให้เข้ากับสภาพสังคม คือใช้ ด้ายสายสิญ แทนเทียน ...

คือที่ศึกษามานั้นผมไม่ได้จะมีไว้ไปสะเดาะห์เคราะห์ใครครับ ชอบศึกษา อยากรู้ว่างั้นเถอะ เลยไปขอเรียนไว้ตามตำรับตำราโบราณจารย์เก่าๆ..แต่ก็ยุ่งยากพิธีอยู่ครับ..
ส่วนที่ง่ายที่สุด คือ วิชานั่งเทียนมหาโชค มหาลาภ ซึ่งใช้แค่เทียนสีผึ้งแท้หนัก๑บาท เขียนยันต์ใส่กระดาษสาลงไปตามสูตรใช้ควั้นไส้เทียน เสร็จแล้วก็หาสถานที่/เวลาดึกสงัด ภาวนานั่งว่าคาถาตามที่กำหนด จนกว่าเทียนจะดับหมดเล่ม...ท่านก็ว่า แทนการดับเคราะห์ได้เช่นเดียวกัน..

แต่ผมก็ว่ามันก็ยังไม่สามารถพิสุจน์อะไรได้มากมายนักครับเรื่อง วิชานี้ มันมีหลายข้อคิดให้เราพิจารณา..ถ้าเราศึกษา วิชาสมาธิ วิปัสนา มากขึ้น จะยิ่งรู้ว่า กรรม คนเรานั้น ยากยิ่งจะรู้ได้..ถ้าคนกรรมหนักมาแก้ ผมว่าก็ยากอยุ่
เรื่องนี้ เป็นความเชื่อส่วนบุคคลครับ..มันน่าจะต้องสอดคล้องกับ ปัจจุบันกรรมเราด้วย ซึ่งสำคัญที่สุด มันถึงจะเกิดผล ครับ...

 

ถูกต้อง แล้วครับ..ผม.

 

ก๊ะน๊ะก๊ะต๊ะ

ผมว่าอักขระตัวที่ ๓ น่าจะป็นตัว ฆะ เสียมากกว่า

 

อักษรขอม

รบกวนพี่ๆ สอนวิธีผสมคำ อ่านเขียนหน่อยครับ

 

...
สวัสดีครับ เสธ...และ อ.ศนิวาร...


เรื่องฟักเขียวนั้น หากเราปลูกไว้หน้าบ้านเลย จะดีไหมครับ เอาไว้ป้องกัน คุณไสย์ด้วยครับ....

 

จาก นะโมพุทธายะ สิทธัง

นะ ตัวเดียวอ่านว่า นะ ปรกติ

โม เกิดจาก สระเอ + ตัว มะ + สระอา

พุท เกิดจาก ตัว พ + สระ อุ + ตัว ทะ

ธา เกิดจาก เชิง(ตีน) ตัว ธะ + สระอา

ยะ เกิดจาก ตัว ยะ ปรกติ

สิท เกิดจาก ตัว สะ + สระ อิ + ตัว ทะ

ธัง เกิดจาก เชิง(ตีน) ตัว ธะ + นิคหิต (ตัวกลมๆข้างบน ตัวนี้เมื่ออยู่บนตัวอักขระใด จะออกเสียง อัง เช่น ตัว มะ + นิคหิต อ่านว่า มัง)

ถ้าอธิบายไม่เข้าใจ ขออภัยครับ ต้องเขียนกันต่อหน้าจะเข้าใจง่ายขึ้นครับ แหะๆ

 

ฆะ ภาษาพม่าไม่มีครับ ใช้ คะ ซึ่งจะมีแค่ตัวเดียว (ในตัวที่๓ก็จะเป็น ก้ะ:ก่าจี) ตามหนังสือ ประถมเด็กนักเรียนครับ ตอนนี้เรียนได้แค่ ป.๕ เอง ๕๕๕ ยากเหมือนกัน..

 

๕๕๕ เอาขนาดนั้นเลยเหรอ..

ผมก้ไม่แน่ใจว่า ปลูกกับวางจะได้ไหม...ถ้าปลูกมันจะไม่ตรงตำรานะสิ มันต้องเด็ดมาก่อน...ถึงจะเข้าตำราเขานะ..