ไสยศาสตร์ฉบับชาวบ้าน..มี.สาระ แบบกันเอง

ก็ว่าตัวคาถา สั้นๆ...."อัตตา" ไง...ว่า ๓ จบ

 

พอดีผมละไว้ในฐานที่เข้าใจครับ..
คือ นับ เข้า ๑ ออก ๑ เข้า ๒ ออก ๒ ไปเรื่อยๆ.จนถึง ๕ แล้วเริ่มที่ ๑-๑ ๒-๒ ๓-๓ ๔-๔ ๕-๕ ๖-๖ ไปตามลำดับจนถึง ๑๐ ครับ เรียกว่า ครบรอบ...

 

ถูกต้องครับวันไหนมีประจำเดือน ต้องเว้น ครับ..เพราะทางไสยฯ ถือมากครับ..
เรื่อง เรียน ยากง่าย ผมว่า อยู่ที่ จิต มากกว่า ครับ..
แล้ว ศรัทธา..ขันติ วิริยะ..ตามมา..แล้วจะต้องรู้ขั้นต้นว่าจะนำไปใช้เพื่ออะไร..มีธงในใจก่อน..
ผมเริ่มต้น.มีแรงจูงใจวิชาคาถาครั้งแแรก เพราะ เป็นทหาร
กลัวตาย. ตอนจะเข้าศึกสงคราม และเห็นคนญาติใกล้ชิดมีวิชาจริงๆ..
มันเลยมี..จิต..ที่สนใจ ฝักใฝ่..
ต่อมา อยากจีบสาว เลยใฝ่หาวิชาเมตตา....คือมันต้องมีแรงจูงใจก่อนครับ..แล้วตั้งธงไว้ว่า จะทำอย่างไร..

 

ท่านที่เรียนคาถาต่างๆมา ถือข้อห้ามอะไรบ้างครับ
ถ้าไม่ได้เรียนกับอาจารโดยตรงจะรู้ได้ยังไง(กรณีในตำราไม่มีบอกไว้)
ถ้าหลุดผิดไปแล้วจะทำยังไงให้กลับมา

ส่วนตัวผมถือไม่ด่าพ่อแม่ และถ่มน้ำลายลงโถ ไม่ลอดราวตากผ้า

 

มาต่อกันที่การฝึก จิต เพื่อนำไปใช้ทางคาถาภาวนากันต่อนะครับ..
วิธีดังกล่าวข้างต้นนั้นเป้นวิธีพื้นฐาน ที่อาจารย์ท่านแนะนำเพื่อวัด สติ
เมื่อเรามี สติ มี สมาธิ ขั้นต้นที่ดี.ถ้าเราเพียรมาก.ขันติมาก.พลังก็ยิ่งมีมากตามลำดับ..
แต่แนะนำว่า..การฝึก สมาธิ..ให้ดู จริต หรือ ความชอบในจิต ของตนเองก่อนว่ามันชอบแบบใด..ถึงจะสงบง่ายๆ..
ตัวผมเองชอบระลึกถึง ความตาย..นึกว่า โอคนเรานี่หนอ แค่เกิดมากับลมออก กับลมเข้า แค่นี้เอง.ไม่มีลมออกก็ตาย ไม่มีลมเข้าก็ตาย..คิดนึกไปมาๆ พร้อมๆกับ ดูลมหายใจเข้า-ออก..แต่ผมชอบดูลม ออกก่อน..ถูกกับจริต จิตสงบลงง่าย..คือ เปลี่ยนเป็น ออก-เข้า ออก-เข้า...อันนี้ แล้วแต่คนครับ..หรือใครจะมีวิธี อื่น นำมา ประกอบกัน ผมว่า เดวไปเจอกันที่ ไฟแดงครับ...นิ่ง..
.ตอนนี้ก็ ไปไหนไม่เป็นแล้วครับ.ผมเรียกว่า จิตติดไฟแดง..๕๕๕ มันจริงครับ...แต่แค่นี้ก็ยากอยู่โข.ก็นำตรงนี้ไปใช้ครับมันนิ่งมากก็ถอยมาหน่อย นึกคาถาที่เราหมายปองไว้ตั้งแต่แรก..ก็หยิบบทนั้นมาภาวนา
.ผมได้มาถึง จิตนิ่งเงียบ สงบ สว่าง สะอาด เบาลหุตา..ก็เลยต้องไปหา ครูอาจารย์.แนะนำต่อเพราะท่าทางจะติดไฟแดงนาน...อันนั้นต้องว่ากัน ช้อตนึง..ที่ไม่ใช่ไสยศาสตร์ แล้วครับ..

 

จิตไม่นิ่ง ก็ฝึกได้ครับ

ไม่มีครู ก็ทำตามที่ผมแนะนำครับ ถวายพานครูด้วยตัวเอง และหาบทสวดไหว้ครูในตำรายันต์ จัดเองได้ครับ

เรียนรู้ด้วยตัวเอง ก็ได้ครับ แต่ก็ต้องมีครูนะครับ โดยเฉพาะเรื่องอักขระ ยันต์ ต่างๆ ของพวกนี้ครูแรงนะครับ มาชักยันต์เอง โดยไม่มีครูบาอาจารย์ ไม่เคยทำพานครู ชีวิตจะไม่เป็นสุขนะครับ ระวังด้วย

ถ้าไม่เชื่อ ก็ต้องลองดูครับ หาซื้อหนังสือยันต์ ไม่ต้องไหว้ครู แล้วลองเรียกสูตรอักขระเอง จารเอง เดี๋ยวรู้เองครับ ว่าจะเป็นยังไง

ส่วนลบผงนี่ยากนะครับ หลวงพ่อท่านบอกว่า ต้องเรียนมูลกัจจายน์ มาด้วย ซึ่งเดี๋ยวนี้ไม่เห็นจะมีที่ไหนสอน แล้วก็เขียนอักขระบนกระดานชนวน ให้ทะลุไปด้านหลัง ยากสุดๆ

ส่วนเรื่องรอบเดือน ก็ตามพี่เจ้าของกระทู้ครับ ขนาดหลวงพ่อจะเจิมหน้าผากให้ผู้หญิงที่มากราบ ยังต้องไม่มีรอบเดือนเลย โบราณถือมากๆ

 

การจะมีข้อห้ามใดนั้น อยู่ที่ ตัวครูกำหนดครับ..
อยู่ที่แขนงวิชา.
.ด้านวิชาคงกะพันชาตรี ข้อห้ามเยอะหน่อย..เช่น อย่าทำร้ายคนอื่นก่อน อย่าด่าพ่อแม่เราและคนอื่น ห้ามลอดไม้ค้ำกล้วย กินมะเฟือง กินน้ำเต้า นั่งคาบันได
วิชาเมตตา ห้ามน้อย..ห้ามผิดศีลข้อ ๓ ห้ามถ่มน้ำลายรดอาจม ถ้ามีนะหน้าทองห้ามด่าพ่อแม่..
วิชารักษาโรค/ถอนไสย..อันนี้ เยอะพอดู และเฉพาะทางๆจริงๆ..ตัวอย่าง ห้ามรักษาวันพระ ห้ามเรียกเงินครูเกิน ห้ามทำให้คนไข้โดยที่เขาไม่ร้องขอ..ห้ามทำหากไม่มีเงินกำนัลครูตามจำนวน.(ที่กำหนดอย่างน้อยไม่มีเลยต้อง ๑ สลึง)
กรณีทำผิดครู..ขอขมาได้ครับ.(โดยแต่งขันธ์๕-๘).แต่อย่าบ่อย ขอบ่อยไม่ขลังครับ
บางวิชา ถ้าผิดแล้ว เสื่อมถาวร ส่วนใหญ่ของกิน บางกรณี เสื่อมชั่วคราว(เช่นนั่งคาบันได..จะเสื่อมตอนนั้น ถ้าเขามายิงตอนนั้นก็ซวยไป ลุกไปแล้วไปเสื่อม)
บางครู มีวิชา หนึ่ง เรียกว่า วิชา พ่อแม่ ครู คาถา..เรียกกลับได้..ผมก็เรียนมาแต่ยังถ่ายทอดให้ใครไม่ได้ เพราะยังไม่ครบปีกำหนด..พอผิดครู..ก็ทำขันธ์ขมาครู ว่า คาถาบทพ่อแม่ครูคาถา.คาถาอาคมทุกบทจะวิ่งกลับมา..(เหมือน..รีเซ็ทเครื่อง สมัยนี้เลยนะ)

 

เห็นท่านบอกว่า เรียนกับหลวงพ่อทา แล้วก็หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง ด้วย เรียกว่าเรียนทั้งกับศิษย์และอาจารย์เลย ถ้าจำไม่ผิดหลวงพ่อแช่ม น่าจะเป็นศิษย์หลวงพ่อทา มั้งครับ

แต่หลังจากวิเคราะห์ด้วยความน่าจะเป็น ผมขอไม่เชื่อก็แล้วกัน เรื่องเรียนกับพระเกจิยุคนั้น........... ความเป็นไปได้แทบไม่มี

ใช่ครับ พระชราภาพ แทบจะไม่ถ่ายทอดให้ใครแล้ว เพราะสังขารไม่ดีแล้ว ไม่ว่าจะตา หรือหู หรือมือ(สั่น) อีกทั้งเรื่องความจำ มีปัญหาทั้งสิ้น หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน มรณะภาพ ตอนอายุร้อยกว่าๆ คิดดูว่าจะถ่ายทอดสรรพวิชาให้แก่เด็กเจ็ดขวบยังไง นึกไม่ออกจริงๆ

 

กรณีเรียนเองจากตำรา..นั้น ต้องดุที่ตำราว่ามีบอกไหม..
ถ้าไม่มียึดพื้นฐานข้างต้น..ไม่หนีกัน

เมตตา ยังไง ก็ ห้ามเมียคนอื่น ส่วนคงกะพัน บางอาจารย์ไม่ห้ามข้อนี้ มีคนรู้จักกัน แกเรียนมาจากไหนไม่รู้ แอบไปนอนกะเมียคนอื่นเขาดักยิงแก ก็ไม่ดังนะ..ผมก็แปลกใจอยู่..แอบถาม แก ก็บอกว่าครูไม่ห้าม.

ส่วนครูผมนี่ห้าม ครับ..ส่วนวิชาคงกระพัน.ผมว่ามีผลมากตรงของกิน (มะเฟือง น้ำเต้า นี่ หลายอาจารย์ตรงกัน) กับ รอดไม่ค้ำกล้วย และสะพานหัวเดียว(เดวนี้ไม่มีแล้ว สะพานที่ทอดไปในน้ำมีไม้ค้ำสมัยก่อนมีเยอะตามท่าน้ำ)

 

มะเฟืองนี่หลวงปู่ผ่าน วัดป่าโพธิ์แก้ว 2 ถ้าใครไปลงทองกับท่าน ท่านห้ามกินเลยครับ ผมเพิ่งรู้เหตุผลก็คราวนี้แหละครับ

 

ผมว่าไม่จริงนะครับ..ขอให้พิจารณาองค์ประกอบนี้ครับ

ศรัทธา คาถาตัวถูกไหม ครูมีไหม(ยกครู) พอมีจิตสมาธิเล็กน้อยไหม(สำคัญน้อยครับข้อนี้เพราะยังไงถ้าว่าคาถาจิตก็พุ่งไปอยู่แล้ว)

ทำตามขั้นตอนไหม..ถูกเคล็ดวิชาไหม..

ตัวอย่าง..จะเสกแป้งผัดหน้า..ตั้งนะโม ๓ จบ ว่าตัวคาถา ๑ จบ เป่าลงที่

๑ ครั้ง..จนครบ ๓ ครั้ง แล้วผัดได้ครับ..บางคนว่าไป ๓ จบ เป่าทีเดว..

อันนี้ เคล็ดวิชาก็ไม่ค่อยจะได้นะครับ เรียกว่า วาโย(ลม) น้อยไปหน่อย..

 

มะเฟือง..ไปถามคนเฒ่าจะพูดตรงกัน.ว่า..แ..ด นางสีดา..ผมหาที่มาอยู่ตั้งนาน

พึ่งไปเจอผู้รู้ เล่าตำนานให้ฟัง หนุมานช่วยนางสีดาขณะทศกัณ พาหนี

หนุมานคว้าข้อมือไม่ทันไปคว้าโดนติ่งตรงนั้นเข้าเลยรูดไปตามนิ้ว..จนปรากฎร่องรอยบนลูกมะเฟืองอยู่

ทุกวันนี้ครับ

 

มีทั้งจริง แล้วก็ไม่จริง

คือที่บอกว่าจริงคือ คนเล่นของไม่ขึ้น บูชาอะไรก็ไม่ขึ้น นั้นเพราะว่า ขาดการฝึกฝนตัวเอง

ที่ว่าไม่จริง คือ ศรัทธาไม่จริง ถือมงคลตื่นข่าว เห็นอะไรดี ก็เห่อไปตามเขา โดยมองข้ามความศรัทธาไป และก็เชื่อมันไม่จริงด้วย

สมมุติว่า เขาว่าดี ว่าเจ๋ง ก็เอามาบ้าง แต่ไม่ได้ศรัทธาอย่างแท้จริง บวกกับตอนเล่นของพวกนี้ ท่องคาถา มีความอยาก มากเกินไป สมาธิไม่ได้ กังวล ลังเล สงสัย

แต่ผมก็มีที่ถือไม่ขึ้น คือพวกเรื่อง โชคลาภ หรือลาภลอย(อร่อยดี) เขาว่าดี ผมก็หามา ปลุกทุกวัน ก็ไม่ได้ผลเรื่องโชคลาภ ทีนี้ก็เลย อ๋อ......... ว่าทานบารมีเรามีน้อย จะไปหวังพึ่งพาพวกนี้ไม่ได้แล้ว เพราะกรรมดีเดิมมันไม่มี หรือมีน้อยนั่นเอง

ส่วนคาถาที่ใช้ได้แน่นอน คือคาถาเงินล้าน แต่ต้องเล่นกันตลอดทั้งวันเลย เคยทำได้จนแบงค์ยี่สิบเพิ่มมาใบนึง จัดเต็มอยู่เป็นเดือนแหนะ กว่าจะได้ พอรู้ว่าได้ผลจริง ก็เลิกเหมือนกัน หาอย่างอื่นทำ เช่น ฝึกวิปัสนา กสินบ้าง ไปเรื่อยเปื่อย

 

พ่อผม (หลวงพ่อครูบาอาจารย์ )ท่านห้ามด่าพ่อแม่ ถ่มน้ำลายลงโถ ศีลข้อสาม(เฉพาะเมียคนอื่น) เรื่องประจำเดือนไม่มีปัญหา ลุยได้ไม่เสื่อม

ผมเคยลองคาถาแค่ครั้งเดียว เป่าใส่แก้วเหล้าทีเดียว ตามมาหาถึงห้อง:''''(

จากนั้นก็ไม่เคยใช้อีก ใช้แต่พระเครื่องเครื่องรางก็เพียงพอแล้ว

มีเรื่องจะเล่า
ครั้งนั้นไปสักยันต์กับเพื่อน สักเสร็จผมถามท่านว่าห้ามอะไรบ้าง ท่านก็บอกมา
เพื่อนผมมันก็สงสัยถามนั่นนี่ ท่านคงรำคาณเลยบอกมันว่าถ้างั้นมึงอย่าไปรอดรูเข็มก็พอ ไม่งั้นของที่ลงเสื่อมแน่ๆ จากนั้นท่านก็เป่าครอบเป่าตรึงให้อีกที มันก็เลยไม่ถืออะไรเลย นอกจากรอดรูเข็มเพราะถือว่าครูสั่งแค่นั้น ทุกวันนี้มันของมันก็ยังดีอยู่ เรียกได้ว่าเสน่ห์เป็นรองผมนิสเดียวเท่านั้น

บางอย่างถ้าครูไม่สั่งเราก็ไม่ต้องถือก็ได้ครับ อย่าทำเป็นรู้เกินครู

 

ผมจะแนะนำให้วิธีนะครับ..ไปหาเช่าหรือซื้อ รัก-ยม มาขวดนึง..คงรู้จักนะครับ ของอาจารย์ไหนก็ได้ ถ้ายังไม่มีน้ำมันจันใส่มาก็หาซื้อแล้วใส่ให้ท่วมถึงอก

แล้วนำคาถาผมนี้ไปปลุกครับ.
.นะมะพะทะ นะรักมิ มิรักนะ จิตทะจิตตัง นามะวิญญาโณ นามะวิญญานัง อะระหัง จิตตัง นะชานามิ นะชานามิฯ

ปลุก ซั้ก ๓ คาบ ๗ คาบ หยิบข้าวปากหม้อ(ข้าวที่ยังไม่ได้ตักกิน) ๑ หยิบมือ น้ำ ๑ แก้ว กล้วยน้ำหว้า ๑ ลูก หรือไข่ต้ม ๑ ใบ...บอก รักยมเอ๋ย..ถ้ามีตัวมีตนแล้ว คืนนี้ มาหาแม่มั่งนะ มาแสดงให้แม่เห็นนะลูก..ก็จะรู้ว่า ท่องขึ้นไหม..นี่แบบง่ายๆนะครับ แต่ อย่ากลัวครับ รักยม เขาแค่ เด็ก ชอบวิ่งเล่น ไปมา ไม่ใช่ พราย..ถ้าไม่เติมน้ำมันจัน เขาก็กลับไปครับ

 

๕๕๕ ก็ดีครับ..จริงๆก็อย่างงั้นแหละครับ ถ้าครูมี ท่านห้าม ท่านก็บอกเอง

..แต่ถ้าเรา ไปจดจากตำรามานี่สิครับลำบากเหมือนกัน..ไม่รู้เขาห้ามอะไร..

 

ผมมีประสบการณ์ตรงครับ

ผู้จัดการทั่วไปตอนที่ผมทำงานบริหารอาคารครับพี่ ชอบเอามะเฟืองนี่แหละ ไปเป็นของไหว้ศาลเจ้าที่บ้าง ศาลพระตรีมูรติ ผมก็เคยบอกว่า พี่..เขาห้ามนะพี่ ไอ้ผลไม้ชนิดนี้ เขาไม่ใช้ไหว้ศาล ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์นะ .......เขาย้อนกลับมาถามผม......ใครห้ามหล่ะ...(ทำหน้าเคร่งขรึม) ผมก็บอกว่า โบราณเขาห้ามไว้ เพราะมันเหมือนไอ้นั่นผู้หญิงครับ......... และมะเฟืองจะฝืดเคืองนะครับ เขาบอกว่า ไร้สาระน่า.......ชื่อออกจะเป็นมงคล เนี่ย.....มันจะได้เป็นฟันเฟืองในการทำงานเหมือนเครื่องจักร....(ตำราไหนก็ไม่ทราบ) แล้วสุดท้ายหลังผมลาออกจากอาคารนั้น..........ไอ้ผู้จัดการทั่วไปคนนี้ ก็โดนกดดัน โดนริดรอน อยู่ไม่เป็นสุข จนไม่กล้าเข้าร่วมประชุม เพราะโดนคนที่เคยเล็กกว่า โตจนใหญ่กว่า มากดดันกันหลายทาง จนต้องลาออกไปเอง.........นี่แหละครับ ผลของมะเฟือง......

 

๕๕๕ แสดงว่า.ขนาดสิ่งศักดิ์สิท ท่านยังปฏิเสธเลยนะ..ผมน่ะพ่อห้ามกินตั้ง

แต่เด็ก..โตขึ้นมา ไปกินแหนมเนืองกะเพื่อนๆ..มันก็ถาม ว่าทำไมไม่กิน..เราก็

บอกกินไม่ได้..เขาเรียก แ..ด นางสีดา...มันขำกันกลิ้งทุกคนเลยนะ..ก็ไม่รู้จะ

อธิบาย ต่อยังไง..ไอ้เจ้าร้านแหนมเนืองนี่ก็ไม่ค่อยจะใส่อย่างอื่นซะด้วยสิ..

 

ก่อนนอน นำคาถาป้องกันภัย มาฝากครับ..

ภาวนา ๓ จบ ตบหมอน ๓ ที..(ไม่ต้องจดก็ได้ครับ สั้นๆ)

อิติ ยุติ ฯ

ถ้าจะมีภัยมาถึงตัว...จะมีเหตุทำให้เราตื่นขึ้นมาเอง..เหมาะสำหรับพวกหลับลึกครับ..

 

แต่ผมกินนะครับมะเฟือง เพราะไม่มีใครเขาห้ามผม กินได้หมดทุกอย่างเลย เพราะไม่ได้เล่นคาถาแล้ว ก็เลยไม่ต้องระวังอะไรมาก สบายใจดีครับ ฮ่าๆๆๆ

แต่ก่อนเล่นมหาอุตม์ ไปนั่งใต้ราวผ้า อ้วกแตก หมดแรงเลย ต้องจุดธูปขอขมา จึงจะหยุด

แล้วก็กินฟัก โดยไม่รู้ว่าท่านห้ามไว้ อ้วกแตกอีกแล้ว.....พุ่งออกมาเป็นสีขาวๆ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ผมกินเข้าไป มันมึนหัว โลกหมุน เกือบตาย ดีที่แม่รู้ทันว่าผมไปทำอะไรมา แกก็จัดแจงธูป จุดให้ ผมเองหน่ะ ไม่ไหวแล้ว มือสั่น หมดแรง ก็ต้องไหว้ขอขมาอีก ของพวกนี้แปลก พอขอขมาลาโทษแล้ว มันจะหายกลับมาแทบจะเหมือนเดิม ประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์ คืออาการไข้ก็ไม่มี มึนหัวหายเดี๋ยวนั้น อ้วกก็หยุด แต่ยังคงมีอาการหมดแรงให้เห็นอยู่

แม่ผมก็จอมคาถาเหมือนกัน เรียนกับหลวงพ่อพริ้ง วัดโบสถ์ กับหลวงพ่อเฮ็น ดอนทอง มา แม่ผมพรสวรรค์ด้านนี้สูงมาก บทยาวๆเช่น ทำน้ำมนต์ธรณีสาร แกร่ายได้โดยไม่ผิด ไม่ต้องเปิดตำรา และก็ไม่เคยอ่านด้วย แม่บอกว่า ฟังมา แล้วมันขึ้นใจเอง

หลังจาก อาการแย่ไปสองที ...... ก็เลยต้องเลิกกันไปเลย ด้วยเหตุนี้จึงต้องเชื่อคำครู...เวลามีงานไหว้ครู ผมก็จะไปตลอด ไม่พลาด