เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ขอต้อนรับการกลับมาของพี่นักเขียนครับ

 

Welcome back krub.

 

เหมือนลูกที่อยากกินขนม(ความรู้)แล้วรอแม่กลับพอแม่กลับมาก็ดีใจ ดีใจที่เห็นแม่ และยังจะได้กินขนมอีกต่างห่าก

 

ขอต้อนรับการกลับมาครับ "พี่นักเขียน"
กลับมาพร้อมกับความเบิกบานใจแบบนี้
ดูท่าจะมีเรื่องเล่าให้พวกเราฟังมากมายนะครับ
พักผ่อนให้สบายๆก่อนครับ..จะรอฟังครับ +-+
[โชคดีจริงๆที่ไม่โดนพายุหอบไปคับ..]

 

ทำตาอ้อนมาเลยนะคุณ ทำฟก เอ๊ย...คุณ mead อิอิ

 

เห็นพี่เค้าเก็บเอางานฝีมือสวยๆมาฝากด้วย
มีหน้ากากไม้มายัน รูปปั้นเทพ+กระดานหมากรุก เซรามิค
หมวกเม็กซิกันคาวบอย ดนตรี+ของกิน+กับวิวสวยๆ

เหมือนพาพวกเราไปเที่ยวด้วยเลยครับ
เสียดายนิดนะครับที่ไม่ได้ไปไต่ปิรามิด..แต่ก็ได้เรื่องราวดีๆมาแทนนะครับ..

 

<img src="http://z.about.com/d/k6educators/1/0/W/3/chalkboard.gif">

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ Chalhoei
เหมือนลูกที่อยากกินขนม (ความรู้)แล้วรอแม่กลับพอแม่กลับมาก็ดีใจ ดีใจที่เห็นแม่ และยังจะได้กินขนมอีกต่างห่าก

</TD></TR></TBODY></TABLE>
เหมือนได้อาหารใจด้วยค่ะคุณเฉลย ดีจัยจริง ๆ ด้วยค่ะที่พี่นักเขียนกลับมา.. จะได้ความรู้ใหม่ ๆ อีกแล้ว...

รักจัง..
(bb-flower

 

บ่าย3+ ชั่วโมงพละครับ
ลุกมาเต้นออกกำลัง..ระหว่างรอครู​

 

ผมว่ากระทู้นี้ เป็นกลางทางศาสนามากที่สุดแล้วละครับ เพราะสอนให้เคารพคำสอนของศาสนาอื่นๆ สาธุด้วยใจจริงครับ

 

ขอบคุณคุณขงเบ้งครับ ที่นี่เราเรียนรู้ธรรมครับ
ทุกศาสนาล้วนมีบ่อเกิดจากธรรมะเดียวกัน
พระศาสดาทุกศาสนาล้วนเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณ ช่วยชี้หนทางสว่างให้กับมนุษย์
คุรุหลายๆท่านก็มาสอนสั่ง อบรมสติปัญญาให้เราได้รู้ยิ่งขี้น "ธรรมะจัดสรร"
สรรพศาสตร์ล้วนเป็นหนึ่งเดียวกันหมด..ยิ่งเรียนรู้มากยิ่งขยายความรู้ ครับผ้ม!

"หนึ่งจันทร์เพ็ญที่เห็นอยู่คู่เวหา
ทอดดวงมาปรากฏในทุกสายน้ำ
แม้แอ่งจ้อย บ่อน้อยนิด เพียงติดน้ำ
จันทร์ก็นำกำซาบ ไว้ในดวงเพ็ญ"

เชิญไปฟังบทเพลงแห่งจิตวิญญาณครับ "เหมือนเดือน"
http://www.novaanalai.com/novaanalai/Track1-ResembleTheMoon.html

 

ขอด้วยครับ/ค่ะ

 

เปลี่ยนท่าครับ..พี่เม้าส์





แฮ่กๆ.. หมดแรงข้าวต้ม
เมื่อยพอดีอ่ะ..
กะลังหาคนนวดขา+

 

ดีใจจังค่ะ พี่นักเขียนกลับมาเป็นขวัญใจของห้องวิทย์แล้ว แก้วขอกระโดดเต้นตามคุณ Mountain ด้วยคน วันนี้ Server ทำงานหนัก ต้อนรับพี่นักเขียน

 

เหนื่อยแล้วคับป๋ม

กลัวลุงบุช จัง เดี๋ยวแกเตะลูกบอม มาละยุ่งเชียว(b-uh)

 

ขออภัยลุงบุชด้วยคร๊าบ..เดี๋ยวโดนลูกหลงกะเค้า อิอิ

[b-wai]

 

​

Texas & Mexico-Vacation
เอาเปลมาผูก..ดูพระอาทิตย์ตกดิน..รอฟังพี่นักเขียนกันอยู่ครับ
เปิดเพลงสนุกๆฟังกันอีกเพลง
[เด็กๆตามมาฟังกันครับ]​

เพลงรักหนู
http://www.novaanalai.com/novaanalai/Track8-Requiem.html​

 

1. เราจะสามารถติดต่อสื่อสารกับตัวตนของเราในมิติอื่นๆ ทุกๆ ตัวตนที่เป็นของเราพร้อมๆ กันทีเดียวจะได้หรือเปล่า ด้วยประสาทสัมผัสที่หก?
การรู้เห็นด้วยประสาทสัมผัสที่หก เป็นไปนอกเหนือกฎเกณฑ์ของช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลาอยู่แล้วอย่างเป็นธรรมชาติค่ะ ซึ่งหมายความว่าการติดต่อสื่อสารกับตัวตนของเราในมิติอื่นๆทุกตัวตน เป็นไปอย่างฉับพลันพร้อมกันหมดเป็นปัจจุบ้น

ก่อนอื่นเราต้องตั้งจิตให้แน่วแน่เสียก่อนว่า เราต้องการรู้เห็นตัวตนต่างมิติเหล่านั้นเพื่ออะไร เพราะตามธรรมชาติแล้ว จิตวิญญาณของเราไปชะโงกดูตัวตนเหล่านั้นอยู่แล้วอย่างไร้จุดหมาย ดังนั้นหากเรามีจุดหมายหรือมีวัตถุประสงค์ที่แน่นอน การไปรู้เห็นตัวตนต่างมิติอื่นๆจะเป็นประโยชน์กับเรามากกว่าการเที่ยวไปอย่างสะเปะสะปะ

ตามประสบการณ์แล้ว พี่นักเขียนจะต้องการรู้เกี่ยวกับตัวตนต่างมิติของตนเองเมื่อ :
1. ค้องการรู้เห็นความเป็นไปได้ในอนาคต ซึ่งจะช่วยให้เราทำการตัดสินใจสำคัญในปัจจุบันได้

2. ต้องการถ่ายทอดความรู้และทักษะบางอย่างจากตัวตนหนึ่งๆ มาสู่ตัวตนยามตื่นในปัจจุบัน เพื่อร่นระยะเวลาในการเรียนรู้ และการทำบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยทำหรือทำไม่ได้ดีให้เป็นผลสำเร็จ

การรู้เห็นตัวตนต่างมิติเป็นไปในความฝันก็ดี ในยามตื่นที่เรากำลังเข้าภวังค์สมาธิก็ดี หรือในภวังค์ที่เสมือนฝันกลางวันก็ดี เราได้รู้-ได้เห็นอย่างฉับพลันพร้อมกันหลายตัวตน แต่เมื่อเรากลับมาสู่สภาวะยามตื่นพร้อมด้วยสติสัมปชัญญะยามตื่น อย่างมากที่เราจะจำได้ก็คือ ระลึกได้ทีละเรื่อง ทีละตัวตน โดยระลึกได้เกี่ยวกับตัวตนที่โดดเด่นกว่าตัวตนอื่นๆ หรือระลึกได้เพียง 2-3 เรื่อง 2-3 ตัวตนที่คล้องจองกับความอยากรู้หรือความสนใจของเรา เช่นเดียวกันกับที่เราจำความฝันได้เสมือนว่า เรื่องราวต่างๆดำเนินไปทีละเรื่องไม่ปะติดปะต่อกัน

ระบบประสาทของเราดำเนินไปตามเส้นทางแห่งกาลเวลา เช่นเดียวกับการเต้นของหัวใจที่เป็นจังหวะ หรือลมหายใจที่เป็นจังหวะต่อเนื่องเป็นเส้นตรงตามกาลเวลา แต่ประสาทสัมผัสที่หกก้าวข้ามจังหวะเหล่านี้ไปทั้งหมด แม้จะรับรู้มาอย่างฉับพลันพร้อมกันหมด แต่ก็มา re-run หรือ เล่นเทปใหม่ในระบบความจำของเราตามเส้นทางแห่งกาลเวลาตามเดิม

สิ่งที่จะช่วยให้เราก้าวข้ามข้อจำกัดของการเวลาได้คือ เมื่อรับรู้หลายสิ่งหลายอย่างมาแล้ว ต้องไม่พยายามนำมันมาลำดับตามเส้นทางแห่งกาลเวลา แต่ให้รับเป็นภาพรวม

ยกตัวอย่างจากประสบการณ์นะคะ พี่นักเขียนต้องการขายบ้านทางเมืองไทย และมาซื้อบ้านใหม่ที่อเมริกา เมื่อฝัน-รู้เห็นตัวตนของเราเดินอยู่ในบ้านทางเมืองไทยซึ่งว่างเปล่า คือขนย้ายของออกไปแล้วก่อนหน้าที่บ้านจะขายได้ เห็นนายหน้าพาฝรั่งเดินเข้ามาในบ้านที่ว่าเปล่า ฝรั่งไม่สวมรองเท้า(เหมือนเจ้าของบ้านคนไทย) และก็ฝันเห็นอีกตัวตนหนึ่งดำเนินชีวิตอยู่ในบ้านใหม่ที่อเมริกา และก็ฝันเห็นการปิดไฟ ปิดบ้านหลังเก่าในเมืองไทย

ถ้าเราคิดถามเส้นทางแห่งกาลเวลาอย่างเป็นเหตุ-เป็นผล สิ่งที่คนส่วนมากจะทำเป็นลำดับคือ
1.ขายบ้านทางเมืองไทยก่อนเป็นสิ่งแรก
2.ซึ้อบ้านใหม่ที่อเมริกา
3. pack แล้ว ship ของไปอเมริกา

แต่ภาพทั้งหมดที่เห็น เป็นภาพรวมเสมอ ซึ่งบอกให้เรารู้ ผลลัพธ์จะเป็นสิ่งที่ครบหรือเต็มภาพ คือให้เห็นทั้งหมดว่ามีความเป็นไปได้อยู่ข้างหน้าแล้ว พี่นักเขียนกลับทำดังนี้คือ
1. ให้สามีซึ่งอยู่ทางอเมริกาซื้อบ้านใหม่ แม้ว่าจะมีแค่เงินดาวน์ - แล้วถ้าหากบ้านทางเมืองไทยขายไม่ได้ไปอีกหลายปีก็แย่แน่ๆ
2. ตัวพี่นักเขียนอยู่ทางเมืองไทยก็จัดการ pack แล้ว ship ของไป อเมริกา
3. ทิ้งบ้านทางเมืองไทยให้นายหน้าขายให้

ลำดับเหล่านี้ไร้เหตุผลมากๆใช่ไหมคะ แต่เมื่อเรารู้เห็นด้วยประสาทสัมผัสทั้งหก มันรู้รอบ รู้หมดในภาพรวม เราเพียงแต่จะต้องหัดที่จะไว้วางใจและเชื่อถือความรู้เหล่านี้ ห้ามกังวล ห้ามคิดว่า จะเกิดอะไรขึ้น-ถ้าหากว่า... แล้วตามด้วยจินตนาการในแง่ลบ เพราะความกังวลและความไม่เชื่อถือของเราจะเปลี่ยนความเป็นไปได้ทั้งหมด ให้กลายเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้และล้มเหลว

เมื่อเชื่อถือในความรู้ของประสาทสัมผัสที่หก มันมักทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นง่ายดาย เพราะเมิื่อสามีของพี่นักเขียนซื้อบ้านใหม่แล้ว พี่นักเขียนก็บินปร๋อกลับมานอนคอยที่บ้านใหม่
ซึ่งว่าง ทำให้สะดวกต่อการทาสี ตกแต่งใหม่หมดทั้งหลัง ระหว่างนั้นนายหน้าก็ขายบ้านทางเมืองไทยได้สำเร็จ ก่อนที่เฟอร์นิเจอร์ถูก ship ออกมาจากเมืองไทยด้วยซ้ำ จากนั้นของทั้งหมดก็มาถึง เข้าที่พอดีเมื่อทาสีและตกแต่งภายในบ้านใหม่เสร็จ

ถ้าไม่เชื่อสิ่งที่รู้เห็น สามีของพี่นักเขียนหรือตัวเองคงต้องบินไป-มาหลายเที่ยว เพื่อกลับไป pack และ ship ของทีหลัง ซึ่งทำให้สิ้นเปลิืองค่าใช้จ่ายมากยิ่งขึ้นไปอีก

การรู้เห็นตัวตนในลักษณะที่พีีนักเขียนยกตัวอย่างจากประสบการณ์มาเล่าให้ฟังนี้ ใช้ประโยชน์ได้ในกรณีที่เราต้องการทราบเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอนาคต ความเป็นไปได้ และจำเป็นต้องตัดสินใจในสิ่งที่สำคัญ แต่หาสิ่งที่สนับสนุนยามตื่นไม่ได้

พี่นักเขียนจะเข้านอนด้วยการตั้งจิตขอฝันเห็นความเป็นไปได้ในแง่บวก ขอเห็นความเป็นไปได้ที่ดีที่สุดสำหรับสถานการณ์ป้จจุบัน และมักจะตั้งจิตว่า เมื่อเห็นแล้วขอให้จิตแน่วแน่ ยามตื่นขอให้เอาความรู้ที่ได้มาใช้ตัดสินใจได้ถูกโดยปราศจากความลังเลสงสัย

เหตุที่ขอเห็นแต่ความเป็นไปได้ในแง่บวก เพราะเชื่อในคำสอนของท่านอาจารย์อนาลัยที่ว่า "เธอทั้งหลายสร้างโลกแห่งความเป็นจริงด้วยความเชื่อของตนเอง"
ดังน้้นเราจะขอเป็นความเป็นไปได้ในแง่ลบทำไม? เมื่อเราไม่จดจ่อ และตั้งจิตว่า ฉันจะขอก้าวไปสู่เส้นทางชีวิตใหม่ เราเลือกได้ด้วยความเชื่อของเราว่า มันต้องเป็นเส้นทางที่ดีกว่าเดิม

หากคุณ Little Yoda ต้องการรู้เห็นตัวตนอื่นๆในมิติอื่นๆ เพื่อรับถ่ายทอดเอาความรู้และทักษะจากตัวตนเหล่านีั้นมา สิ่งที่ต้องทำคือ ต้องตั้งจิตว่า เราต้องการความรู้และทักษะจำเพาะหนึ่งๆ ในยามตื่นเราต้องขวนขวายก่อน ยกตัวอย่างจากประสบการณ์นะคะ

เมื่อพี่นักเขียนต้องการวาดภาพ paint ต้องการวาดภาพอย่างมีฝึมือ ไม่ใช่วาดแค่เล่นๆ คืออยากวาดได้ดีพอที่จะได้ลงหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ นึกคิด ฝัน และจินตนาการถึงความเป็นไปได้ที่ปรารถนา อ่านคอลัมภ์ที่เขาสัมภาษณ์ศิลปินอืิ่นๆลงหน้าหนึ่งแล้วยิ้มกับตัวเองว่า สักวันหนึ่งเราอยากปรากฏบนหน้าหนังสือพิมพ์เช่นนั้นบ้างเพื่อให้สามีและลูกๆของเราภูมิใจในตัวเรา (ฟังดูไร้เหตุผลนะดะเพราะตอนที่ยิ้มยัง paint ไม่เป็นเลย)

ยามตื่นขวนขวาย อ่านหนังสือ หาอุปกรณ์มาหัดวาดภาพระบายสี ล้มเหลวก็ไม่โกรธ เพราะเชื่อว่าหากตัวตนที่เป็นศิลปืนพบเมื่อไร เราจะทำได้สมความปรารถนาโดยไม่ต้องหัดไปอีกหลายปี

เมื่อลงมือทำตามเจตนาแล้ว แม้จะไม่ได้ผลตามความคาดหวัง ก็ให้ตั้งจิตด้วยความรู้ที่ว่า แรงบันดาลใจที่เรามี ในกรณีของพี่นักเขียนคือ มีแรงบันดาลใจอยากเป็นศิลปินนี้ เกิดจากการที่เรามีตัวตนต่างมิติของเราเป็นศิลปินอยู่ และตามธรรมชาติของจิตวิญญาณแล้ว เราไปถ่ายทอดเอาความรู้และทักษะเหล่านั้นมาได้เสมอ

ตั้งจิตก่อนนอนให้แน่วแน่ว่า เราจะขอฝันเพื่อรู้เห็นตัวตนดังกล่าว และต้องการถ่ายทอดความรู้และทักษะมาเป็นของเรา

ฟังดูว่าจะให้ฝัีนนั้นยาก แต่จะถ่ายทอดมานั้นง่ายจนเหลือเชื่อใช่ไหมคะ?

ให้เชื่อถือว่า สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงธรรมชาติ เราเดิบโตขึ้นมา หัดมองเห็น หัดพูด หัดเดิน หัดรับประทานอาหาร ก็ด้วยวิธีการเดียวกันนี้แหละ เพียงแต่เด็กๆไม่ได้ตั้งคำถามว่า เขาจะเดินได้หรือ เขาจะพูดได้หรีือ เขาเพียงแต่ถ่ายทอดและนำความรู้และทักษะเหล่านั้นมา แล้วก็ใช้การเลย

เราทั้งหลายก็ทำได้เช่นนั้นจริงๆ สำหรับความรู้และทักษะทุกชนิดที่เราปรารถนาจะมี จะได้ จะทำ

2. คนที่บรรลุอรหันต์
- จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติในอดีต- อนาคต จะบรรลุอรหันต์ไปกับคนๆ นั้นหรือเปล่า?
- จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ในปัจจุบันชาติ จะบรรลุอรหันต์ไปกับคนๆ นั้นหรือเปล่า?
- จิตวิญญาณ (เสมือน) ร่วมร่างแต่ต่างมิติ จะบรรลุอรหันต์ไปกับคนๆ นั้นหรือเปล่า?

การบรรลุอรหันต์ เป็นความคิดทางศาสนาที่เป็นไปตามกฏเกณฑ์ของช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลา ซึ่งหมายความว่า คนจำนวนมาตีความหมายพัฒนาการของจิควิญญาณด้วยกาลเวลา คือใช้เวลาในการบำเพ็ญ ใช้เวลาในการบรรลุความสำเร็จ และเราก็มักมองเห็นการเป็นบุคคลตัวตนเป็นสิ่งที่แบ่งแยก มีการเป็นเรา-เขา หากคนหนึ่งบรรลุผลสำเร็จ เราก็มักเปรียบเทียบว่า บุคคลนั้นๆสูงกว่าอีกคนหนึ่ง เป็นต้น

จิตวิญญาณปราศจากขอบเขต และปราศจากปริมาตร ปราศจากปริมาณ ปราศจากหน่วยนับ

จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติในอดีต-อนาคต แม้จะเป็นจิตวิญญาณส่วนที่เป็นบรรพบุรูษของเรา ก็ไม่ได้หมายความว่า เคยเป็น แล้วกลายมาเป็นของเรา หากแต่ว่าเป็นไปพร้อมๆกันในปัจจุบัน

จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ในปัจจุบันชาติ แม้จะเป็นจิตวิญญาณส่วนที่เป็นของพ่อแม่ คนรัก เพื่อน ลูก ศัตรู หรือคนแปลกหน้า ก็ไม่ได้เป็นไปอย่างแบ่งแยกจากตัวตนของเรา

จิตวิญญาณ (เสมือน) ร่วมร่างแต่ต่างมิติ แม้จะเป็นจิตวิญญาณที่เสมือนไม่ได้อยู่ร่วมโลกกับเราในกาลเวลานี้ แต่ก็มีชีวิตอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไป เป็นส่วนหนึ่งของเราเสมอ

สำหรับพี่นักเขียน ท่านอาจารย์อนาลัยคือจิตวิญญาณ (เสมือน) ร่วมร่างแต่ต่างมิติที่พี่นักเขียนรู้จัก รับถ่ายทอดและติดต่อสื่อสารอยู่เสมอ ซึ่งพวกเราทุกคนก็มีเหมือนกันไม่แตกต่างไปจากพี่นักเขียน เพียงแต่ว่าเราแต่ละคนจะมีชื่อให้ท่านว่าอย่างไรเท่านั้น ที่แตกต่างกันไปตามความหมายและมุมมองส่วนบุคคล

จิตวิญญาณจากทั้ง 3 แหล่งข้อมูลถ่ายทอดแลกเปลี่ยนและประสานกับเป็นระบบเครือข่ายเหมือนลมหายใจเข้าออกที่ปราศจากเจ้าของ เราจึงไม่อาจกล่าวได้ว่า ลมหายใจส่วนหนึ่งบริสุทธฺ์และบรรลุภาวะหนึ่งๆอันเป็นเลิศ และทำให้ทุกร่างที่หายใจเอาลมหายใจส่วนนั้นเข้าไปจะบรรลุความเป็นเลิศนั้นตามไปด้วย เพราะการแบ่งแยกแบบเด็ดขาดด้วยการแปลงสภาวะนั้นไม่มีอยู่จริง

จิตวิญญาณคือความรู้ ความรู้คือจิตวิญญาณ ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวว่าเป้าหมายสูงสุดของจิตวิญญาณคือ การเปลี่ยนความเชื่อเป้นความรู้

ดังนั้นจึงไม่มีจิตวิญญาณส่วนใดที่เมื่อแปลงสภาวะเป้นความรู้อันบริสุทธิ์แล้ว จะแบ่งแยกออกไปอย่างโดดเดี่ยวจากจิตวิญญาณทั้งหมดซึ่งประสานกันเป็นระบบเครือข่าย หากแต่จะยังคงอยู่ในระบบและให้การสนับสนุน เพื่อให้กระบวนการเปลี่ยนความเชื่อเป็นความรู้ดำเนินต่อไป

พี่นักเขียนเข้าใจว่า การแบ่งแยกทั้งหลายทั้งทางโลกและทางจิตวิญญาณ เป็นความคิดอันจำกัดที่มนุษย์เราตั้งขึ้น เช่น แยกคนดีออกจากคนชั่ว เอาคนไม่ดีใส่คุก เอาคนดีไว้นอกคุก

หากเรามองให้ลึกซึ้งกว่านั้น คนในคุก ไม่ใช่คนเลวบริสุทธิ์ และคนนอกคุกก็ไม่ใช่คนดีบริสุทธื์ ไม่ว่าเราจะแบ่งแยกอย่างไรตามความเชื่อ ธรรมชาติที่แท้จริงก็คือ มนุษย์ในร่างกายเนื้อหนัง พร้อมด้วยจิตวิญญาณอันเป็นความรู้สึกนึกคิดของเรามีทุกคุณสมบัติอันเป็นไปได้อยู่ในตัวด้วยกันทุกคน

เรามีสังคมที่ทำให้คนปะปนกันเพืิ่อการแลกเปลี่ยนสนับสนุนและเกื้อกูลซึ่งกันและกัน ไม่ใช่แข่งขันเพื่อแบ่งแยก และคนที่ดีกว่าก็แตกตัวออกไปอย่างถาวร หากแต่ว่าสังคมโลกต้องการคนที่ดีกว่า มีความรู้ความสามารถเหนือกว่า เพื่อสนับสนุนเกื้อกูลผู้ที่ด้อยกว่าให้พัฒนาขึ้นไปเริ้่อยๆ หากคนในสังคมเมื่อได้ดีแล้ว ต่างก็แยกตัวออกไปอย่างถาวรเรื่อยๆ สังคมส่วนที่ประกอบด้วยผู้ที่ด้อยกว่าจะเหลืออะไร? และความก้าวหน้าจะมาจากไหนหากไร้การสนับสนุนจากผู้ที่มีความรู้ความสามารถสูงกว่า?

ในสภาวะของจิตวิญญาณซึ่งเป็นระบบเครือข่ายที่ผูกพันธ์ลึกซึ้งยิ่งกว่าสภาวะทางกายภาพอย่างเปรียบกันไม่ได้แล้ว การบรรลุไปสู่ความเป็นเลิศของจิตวิญญาณส่วนหนึ่งๆคือการเปลี่ยนความเชื่อเป็นความรู้ จึงเป็นไปเพื่อการสนับสนุนและเกิื้อกูลส่วนอื่นๆที่ยังไม่ได้เปลี่ยนความเชื่อเป็นความรู้

ดังนั้นคำตอบสำหรับคำถามขัอนี้ จึงไม่ใช่คำตอบที่ว่า ใช่ หรือ ไม่ใช่ เท่านั้น เพราะภาวะของจิตวิญญาณไม่เคยมีการแบ่งแยก แต่ประสานกันเป้นระบบที่ไม่มีวันแยกจากกัน แต่เป็นไป หรือพัฒนาไป เพื่อสนับสนุนเกื้อกูลกันต่อไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด (rose)

 

การเปรียบเลขหน้าหนังสือกับอดีต-ปัจจุบัน-อนาคต เป็นอุปมาอุปมัยที่ชัดเจนดีมากค่ะ เพราะหนังสือทุกหน้ามีอยู่พร้อมกันหมดเป็นป้จจุบ้น

แต่อย่าลืมว่า จิตวิญญาณอยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์ของช่องว่าง ระยะทางและกาลเวลา ซึ่งหมายความว่า หากอ่านหนังสือด้วยจิตวิญญาณ สิ่งที่เป็นไปคือ แม้ว่าเราจะกำลังอ่านหนังสือหน้าที่ 88 อยู่ ตัวรู้หรือจิตวิญญาณสามารถมีความรู้ครอบคลุมหน้าอื่นๆของหนังสือเล่มนี้พร้อมกันหมด และเราก็เผชิญกับความเป็นจริงนี้ได้บ่อยๆ เวลาเราอ่านหนังสือเรียงไปทีละหน้า พอไปถึงหน้าหลังๆ เราอาจสงสัยว่า เอ๊ะ! เรากำลังอ่านซ้ำหรือเคยอ่านหน้านี้แล้วหรือยังนะ ทำไมสาระนีัคุ้นยังกับเคยอ่านมาแล้ว หรือบางทีก็รู้สึกว่า นึกแล้วว่าเริื่องจะต้องลงเอยอย่างนี้ แต่เรามักจะมองข้ามไป และคิดว่าปรากฎการณ์เหล่านี้เป็นเพียงความบังเอิญหรือเราเดาเรื่องได้ถูกต้องเท่านั้นเอง

 

E=mc2 ไอน์สไตน์ ผู้มองเห็นธรรมพระพุทธเจ้า (เขายอมรับในการบรรยายครั้งหนึ่งของเขาว่า ตอนนี้ ศาสนาพุทธ ดูจะเป็นทางออกของมวลมนุษย์เพียงทางเดียวเท่านั้น)

ปล. อ้างอิงจากหนังสือไอน์สไตน์พบ พระพุทธเจ้า


อ่านประวัติ
http://www.nidambe11.net/ekonomiz/2005q2/article2005june18p4.htm