นิทาน เรื่อง "พญานาค"

ถ้านิทานอ่าา ตอนนี้ยังไม่มีเรื่องไรจะเล่าเลยรออ่านของคนอื่นๆ ไปก่อนนะถ้ามีแล้วจะมาเล่าให้ฟัง

 

แต่ถ้าความฝันมีอยู่ใช่มั้ยคะ ^^

 

ยินดีในบุญในจิตอันเป็นกุศลของพี่รั้งค่ะ ด้วยจิตบริสุทธิ์ที่ตั้งใจทำ
เชื่อว่าจะช่วยคนได้สำเร็จเยอะเลยค่ะ ขอเอาใจช่วยนะคะ

 

เมื่อไหร่ท่านประธานจะใจอ่อน เล่าเรื่อง ทิพย์ญานี น๊อ

 

ต้องมีวิธีพิเศษอะไรอีกไหมครับ ท่าน คุรุวาโร

 

อนุโมทนาค่ะ คุณนุ๊ก วัดภูเพียงนี่ อยู่ อ.เวียงสา หรือเปล่าค่ะ

 

ใช่ค่ะ อยู่บ้านปงสนุก คุณนอบิเล่ย์ อยู่ที่นั่นหรือคะ? เราเป็นน้องสาวเจ้าอาวาสค่ะ

 

สวัสดีครับทุกคน

 

เจ้าแมวน้อย เข้ามาทักหรือว่ามา...ลา... รออ่านนิทานอ่ะ มีมั้ย????

 

แฟนเป็นคนที่นั้นค่ะ บ้านกลาง คุณนุ๊กอาจจะรู้จักก็เป็นได้

 

ที่พิจารณาตามความเข้าใจ สงบมีอยู่สองแบบ ครับ
สงบ แบบมืด(มิจฉาสมาธิ) คือสติมีกำลังอ่อนกว่าสมาธิ สมาธิมีกำลังมากกว่า จึงพาจิตให้โน้มไปในอรูปฌาน คือปล่อยวางความรู้สึกทางกายสังขารด้วยความไม่รู้....
สังเกตุดูเวลาถอนออกมาแล้วจะไม่เกิดความรู้ แต่จะตัดสัญญาได้เร็ว เป็นการรวมจิตเข้าไปในภพใด ภพหนึ่งเพื่อความผ่อนคลาย แต่เมื่อออกมาแล้วก็ยังคงใช้สัญญาเดิมอยู่ครับ....
อุปมาเหมือนกับเราถอดเสื้อผ้าออกก่อน แล้วเข้าไปในห้องน้ำ แต่พออาบน้ำเสร็จ ก็มาใส่เสื้อผ้าเหมือนเดิม!.....
เป็นสมาธิที่ให้ความสงบชั่วคราว เพราะความสกปรกคือกิเลสยังคงเกิดขึ้นครอบงำจิตได้อยู่ เราจึงต้องอาบน้ำกันบ่อยๆ

สงบ แบบสว่าง (สัมมาสมาธิ) คือสติมีกำลังมากกว่าสมาธิ จึงเห็นจิตตนเองชัด ทำให้เกิดความรู้ ว่าขณะนี้กายสังขารระงับลงไปได้แล้วด้วยเหตุใด? ปัญญาจะโพล่งออกมาเอง เป็นแสงสว่างของจิต
ที่เข้าไปรู้ความปรุงแต่งว่าหน้าตามันเป็น อย่างไร?เวลาที่อารมณ์เข้ามากระทบจิต แล้วเวลาที่จิตออกไปรับอารมณ์...อุปมาเหมือนเราอาบน้ำแล้วร่างกายหายไป มีแต่จิตดวงเดียว
ที่ออกมาทำงานต่างๆทางโลก เพราะเรารู้แล้วว่าขันธ์ทั้ง๕ เป็นของหนัก...จึงไม่ยึดจับขึ้นมาปรุงแต่งว่าเป็นของเรา!เป็นตัวเราอีก
หากแต่ ยังเหลือเพียงกริยาทางรูปขันธ์นั้นยังไม่ดับไปตามธรรมชาติ เราก็จะไม่ถูกกิเลส(ความเศร้าหมองใจครอบงำได้อีก)
เพราะจิตที่สงบเข้าไปครั้งเดียวแล้ว เกิดความรู้ เหลือแต่ฝึกให้ชำนาญขึ้นเรื่อยๆ(วสี)...เนื่องจากเวทนาทางร่างกายยังคงมีปรากฎอยู่ตลอดเวลา(อิริยาบถ,กิจกรรมทางโลก,โลกธรรม)
เมื่อถอนจากสมาธิแล้ว แต่องค์ความรู้ทางปัญญายังอยู่(หรือเรียกว่าทำสมาธิจิตสงบดีแล้ว ทำวิปัสสนาให้เกิดขึ้นในปัจจุบันขณะได้อย่างต่อเนื่อง)
ถ้าฝึกจนชำนาญแล้วส่งผลให้เรามีความสงบอยู่ในทุกอิริยาบถ...ไม่เฉพาะแต่ตอนนั่งหลับตา
เมื่อสติเข้าไปควบคุมจิตอยู่เป็นปกติแล้ว จะเกิดสภาวะของความ สะอาด สว่าง สงบ ขึ้นในจิตเรา ตามกำลังของความเพียรครับ

 

คงต้องขอโทษอย่างแรงค่ะ เราไม่ค่อยจำใคร ส่วนใหญ่เวลาไปทำบุญ ก็ทักทายเค้าไปทั่วเหมือนกัน แต่ไม่เคยจำชื่อใครได้เลย มีแต่คนจำเราได้ ไปทุกปีก็ถามชื่อเค้าทุกปี แย่จัง

เวลาที่ไปน่านก็จะอยู่แต่ที่วัด ถ้าไม่อยู่วัดก็อยู่บ้านน้า ซึ่งห่างออกไปหลายสิบกิโลค่ะ ตอนที่หลวงพี่ไปบวชใหม่ๆ ท่านบวชที่วัดบุนนาค เวียงสา บ้านน้าอยู่ตรงโรงบ่มใบยาดอนชัย แต่ตอนนี้ย้ายไปแล้ว ไปปลูกหลังใหม่ค่ะ หลังเก่าให้เช่า

สมัยที่เรียนก็เช่นกัน ทั้งโรงเรียนจะรู้จักเราหมด แต่เราไม่รู้จักใครเลย นอกจากเพื่อนที่สนิทๆ กันอยู่แค่ 3-4 คนเท่านั้น พอเรียนจบมาทำงาน มีแต่เพื่อนมาทักทาย ต้องเล่ากันยาวเลย แต่ก็ยังจำไม่ได้อยู่ดี ทุกคนจะรู้จักเราดีเพราะเป็นนักกีฬาโรงเรียน

 

ท่านคุรุ ทำไมวันนิ เงียบเชียบ อีกแล้วค่ะ
จะไม่เล่าอะไร หน่อยหรอค่ะ
แอบเก็บไว้คนเดียว ไม่ดีนะค่ะ

 

แมวเหมียว วันนี้ไม่เล่านิทานเหรอ มาถึงก็ขึ้นธรรมาสเลยนะ...รออ่านนิทานค่ะ

 

ไม่เป็นไรค่ะ ^__^
ตอนนี้เราอยู่ที่ขอนแก่นกัน ถ้าบุญเรามีร่วมกัน ออกพรรษาถ้าไม่ติดอะไร คงได้ไปน่าน เราคงได้พบกันนะคะ

 

ครั้งหนึ่งข้าพเจ้าทำสมาธิแล้ว นิมิตรไปว่า.....
ตนเองเดินไปตามทางเดิน เมื่อสังเกตุมองดูที่พื้นดินก็ปรากฎว่ามีงูเป็นจำนวนมาก!
พากันชำแรกดิน มุ่งตรงมาหาข้าพเจ้า
ด้วยความตกใจ จึงออกวิ่งหนี...แต่เมื่อข้าพเจ้าหยุดพัก ณ สถานที่ใด ก็ไม่พ้น งูจำนวนมากนั้นยังชำแรกดินตามมาได้อยู่ดี(มีทุกขนาด มีทุกสี)
ข้าพเจ้าจึงอธิษฐานจิต ลอยตัวขึ้น ไปตกลง ณ สถานที่ต่างๆ แต่!
เมื่อเท้าสัมผัสพื้นแม่พระธรณี ก็ไม่พ้นการติดตามมาอยู่ดี....
ข้าพเจ้าจึงเข้าไปหลบอยู่ในเรือนแห่งหนึ่งปิดประตูหน้าต่างอย่างมิดชิด
แล้วนั่งลงทำสมาธิเพื่อตรวจดูเหตุการณ์ ปรากฎว่า ฝูงงูเป็นจำนวนมากยังคงตามมาล้อมเรือนแห่งนั้นไว้.....อ้าาาาา อะไรกันเนี่ย?.....

 

สวัสดียามเย็นค่ะ

 

ใช่ๆๆๆๆ เห็นด้วยครับ รอฟังหนอ ?
(แต่รู้สึกจะไม่ทันแล้วหนอ):'(

 

ไหนๆท่านประธานไม่อยู่ท่านหน่อฯก็โซโล่ยาวววววววววไปเลยคะ ^^