ข้าคือ นักรบแสง...ผู้โรยแรง แสงใกล้สิ้น เพียงหวัง ใครได้ยิน แสงใกล้สิ้น ส่งเสียงมา...

เยื้อยย่าง อย่างยั่งยืน ๑๐ "ใจแจ้งจำ"

.
"เยื้อยย่าง อย่างยั่งยืน ๑๐"
"ใจแจ้งจำ"​

แก็งค์.หมดยก ได้เวลาวิตก เรื่องชาวโลกกัน
ยืดเวลา มาแต่วาน ยามนี้ตัวฉัน จำแจ้งแสงใจ
ยังมีเหลือ ภัยพิบัติ ที่ยากขจัด หยั่งกะเชื้อรา
ชิ่งแย่งกิน หนมปังข้า หรือว่าเวลา อายุไม่มี​

ชีพชาวโลก คงดับดิ้น สิ้นเสียงยิน ดีปรีดา
ห้าร้อยล้าน ขั้นสูงหนา ชีพชีวา ลาโลกไป
แต่ร้อยถี่ มีห่างหนึ่ง แสงส่องถึง ตรึงติดตา
เรียกร้องปลุก ล้านวิญญา รีบด่วนหนา สัญญาเชื่อมใจ​

พอดีช่วงนี้นรกปิด รีบประชิดติดศัตรูผู้อยู่เฉย
สู้สอนสั่งเฝ้าระวังยังมัวเมย ยังละเลยขยับตูดปู้ดวาจา
นี่มึงใช้ปากพูดหรือตูดป้าด ชวนวิวาทไม่ยอมเลิกมิเพิกเฉย
ไม่รู้รึฐานะมึงถึงเชลย หมดสิทธิ์เผยเผยอปากสำรากมา​

แสงโอกาสสุดท้ายข้าใฝ่คิด ฝันพิชิตพิบัติภัยให้ใกล้ศูนว์
แต่ยังขาดแหล่งพลังแห่งเกื้อกูล ใช้ค้ำจุนยามสะดุดมิทรุดลง
แสงริบหรี่สีสุดท้ายให้ทักษิณ หวังได้ยินจงรีบด่วนโทรชวนข้า
ตามเสียงมา ต้องเราสอง ตรองร่วมกัน​

 

เดอะ เพาเวอร์แลนด์ ๑ "ยอดดอย คอยห่วงหา"

.

"เดอะ เพาเวอร์แลนด์ ๑"
"ยอดดอย คอยห่วงหา"

แล้วเราจะไปไหนต่อ นั่งหัวร่อ งอหายไปไหน
เขียนได้ ทั้งไม่เข้าใจ ไม่รู้อะไร เลยเถิดเปิดโยง
ไหลลอยได้ ไม่น่าเบื่อ ไม่เหลือเชื่อ แต่เหนือดวงดาว
ย่ายามยิน เรื่องเราราว ใหญ่ยักษ์เม้าท์ ย่าต๊กกะใจ

ได้ยิน เต็มสองหู ย่าร้องอู้หู ต๊กกะใจ
ไม่รู้ มันทำได้ไง ต๊กกะใจ น้ำไหลออกตา
เขียนเสร็จ เสียงฝนตก อย่าโกหก นะน้องยา
ย่าฝาก สัญญามา รีบอ่านหนา แต่อย่าเซ็น
ซ่อนไว้ อย่าให้เห็น ตัวอย่างเช่น แถวแถวนี้
ย่ามี ลูกชายดี ซ่อนแถวนี้ ไม่มีเห็น (ไชโย)
ไม่เชื่อ ก็ต้องเชื่อ ไม่น่าเบื่อ และเหนือคาดเดา
ใครเผลอ อ่านเรื่องเรา รับรองเผลอเข้า ใกล้ใจธรรม

เจ้าทำแต่ความดี เดี๋ยวจะมี ห้าร้อยล้าน
ย่าเพิ่ง สั่งประทาน ผ่านเพื่อนฝน หล่นหลั่งมา
เจ้าจง จำคำย่า ฝากฟ้ามา บุปผาโปรย
ต้องสู้ อย่าละเลย อย่ามัวเฉย เผยวาจา
เลิกคิด ปิดบังฟ้า รีบด่วนหนา ฟ้าเป็นใจ
ไม่ว่าทำท่าใด สำเร็จง่าย ใจเป็นฟ้า

แสงสว่างตราค้างคาว

.
​

 

เดอะ เพาเวอร์แลนด์ ๒ "สมเด็จย่า ฟ้าประธาน"

.

"เดอะ เพาเวอร์แลนด์ ๒"
"สมเด็จย่า ฟ้าประธาน"

ผู้น้อยถอยถวาย เมืองวิจัย ฝันให้ไทยแลนด์
ตั้งใจให้ถึงแก่น ให้ไทยแลนด์ จ้าวแดนรักษา
เชี่ยวชาญ ล้านโรคา กวนอิมจ๋า สั่งพาเธอไป
ให้ไกล ใจพ้นทาส มัจจุราช โปรดเมตตา
อย่าผลัก ตกตึกมา ลูกเพื่อนข้า อย่าละเลย
ญาติใคร บินผ่านตึก สมใจนึก เสียงสั่งสัญญา
ทุ่มเท แผ่เมตตา จงสัญญา ข้าฝากกลอน

ษูนแจ้ง ฝูงบินฮ ยกทีมหมอ เหาะเหิรฟ้า
บรรทุก ไร้โรคา แจกจ่ายจ้า ย่าเสกเอง
ไม่ต้อง เนรมิต ไม่ต้องคิด แค่ปั๊มตรา
ไม่ต้อง ยกมือมา โน่นลูกข้า มาทดแทน

ข้าซาร์ นิโคลัส รับประกาษ เป็นเพื่อนยา
ลัดแจ้ง รับวาจา รับรองว่า มีข้าจริง
เลิกห่วง เรื่องฮงฮ ไยต้องรอ เรื่องเหิรฟ้า
เขียนใหม่ ได้เลยว่า เดี๋ยวเต้บซาร์ พาเหิรห้าว

ครั้งก่อน กับเพื่อนจ้าว เคยทานเขร้า ถูกวิญญา
เป็นเกลอ ร่วมกันมา นาฬิกา กว่าร้อยปี
ยักษ์ใหญ่ ที่ใกล้ตื่น อยากยั่งยืน อย่างตื่นตา
ตื่นพร้อม จิตวิญญา ขอให้ฟ้า โปรดประทาน

แสงสว่างตราค้างคาว

.​

 

" เดอะ เพาเวอร์แลนด์ ๓ " สวนสวรรค์ พลันเติบโต

.
" เดอะ เพาเวอร์แลนด์ ๓"
"สวนสวรรค์ พลันเติบโต"

วันนี้ เกิดฤกษ์ดี เปิดวิถี ที่ฝันหา
สมจิตร เจตนา ฝันย้อนพา มาสู่เรือน
เที่ยวชม ภายในสวน นิมิตรล้วน ชวนเพลินตา
เดินท่อง เที่ยวไปมา สุขจริงหนา มาบ้านเดิม

ก้าวไป ให้คิดถึง หวนคำนึง ซึ้งอุรา
อุทยาน ประวัติข้า สุขอุรา ย่ารำพึง
ไม้ใหญ่ ให้ร่มรื่น แสนสดชื่น สุดตื่นตา
สมใจ ที่ใฝ่หา ย้อนกลับมา หาบ้านเดิม

ย่ายัง พอจำได้ บ้านย่าคล้าย ใครสร้างมา
สงสัย จังเลยว่า ใครสั่งมา ย่าถูกใจ
ใครหนอ เป็นคนสร้าง ทุ่มทุนจ้าง วางวาจา
จงสร้าง บ้านแม่ข้า เนรมิตมา ฟ้าต้องการ

สร้างห้อง เก็บประวัติ ประกาศค่า คุณมารดา
รวบรวม ของสูงค่า ชุมนุมมา ย่าปลื้มจัง
ลูกรัก ยังจำได้ ข้าวของใช้ ในชีวา
แม้มิ สูงล้ำค่า จดจำมา ย่าสุขใจ

ได้ยิน คลับคล้ายว่า แว่ววาจา จะขยาย
เขตแดน แสนสุขใจ เลื่อนไหลใกล้ เจ้าพระยา
พื้นที่ ยังมีว่าง คนเคียงข้าง ฝังจิตรา
อุทยาน สมเด็จย่า ลั่นจิตรา ว่าเล็กไป

คิดกวาด พื้นที่เพิ่ม เสกสวนเติม ให้ตื่นตา
บรรจุ ของล้ำค่า คู่ใครหนา ราชินี
เธอเปลี่ยน คนด้อยค่า ลูกชาวนา ไร้ฝีมือ
ทุ่มเท เฝ้าฝึกปรือ จนสองมือ คือหนึ่งใจ

สร้างสรรค์ งานสุดศิลป์ ให้แผ่นดิน ศิลป์คู่ฟ้า
สุดยอด หลากวิชา ศิลป์สร้างมา ย่าชอบจัง
งามจน มิเชื่อว่า ลูกชาวนา ค่าเพียงดิน
แปรเปลี่ยน ไปจนสิ้น จากเพียงดิน สู่เพียงดาว

ย่าฝาก แถบเพื่อนบ้าน ล้วนต้องการ พัฒนา
พื้นที่ ดูไร้ค่า สร้างสรรค์มา ย่าต้องการ
แต่เจ้า มิต้องห่วง มีคนควง สองแขนมา
กระซิบ ข้างหูย่า ไม่นานหนา สัญญาด้วยใจ

แสงสว่างตราค้างคาว
.


​

 

หัวใจใกล้มอด

.
.....สิบสองเดือน เลื่อนพ้นผ่าน
ดูเหมือนไม่นาน ผ่านพ้นไว
แต่หัวใจ โยงใยสับสน
คล้ายรอผู้คน ไม่หล่นร่วงมา

.....ทุกวี่วัน ชั้นเฝ้าดูฟ้า
วันไหนกันหนา ฟ้าถึงเป็นใจ
กายก้าวเท้าไป ใจใครรีรอ
มัวเล่นมัวล้อ คนรอเศร้าใจ

.....เวลา เริ่มเหลือน้อย หนทางยังลอย ห้อยอยู่ในฝัน
หลับตา เข้าฝ่าฟัน หนทางสู่ฝัน มันลอยห้อยลม
กระผม จมปัญหา คล้ายดั่งปัญญา ปัญหาทับไว้

.....ถามใจ ได้คำตอบ ก้อตัวเองชอบ ลอบทำร่ำไป
ใครห้าม ก็ไม่เชื่อ สอนกันจนเบื่อ ไม่เชื่อมันชอบ
หัวใจ ใกล้หมดรอบ ผู้ช่วยไม่ชอบ ไฟมอดดับไป.

เขียนไว้ตั้งแต่ 25 กย. ด้วยความเบื่อชีวิตใกล้สุดขีด

กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

เห็นสังข์ ดั่งเห็นเสียง

.
ส่วนอันนี้เขียนตั้งแต่วัน พฤ. 27 กย.

ประมาณ สามวันก่อน
บ่ายนั้นฉันร้อน อ่อนกายา
จอดรถ ชิดด้านขวา
บังเอิญจอดหน้า หลังสวนรม

จากนั้น ฉันหันซ้าย
ตาจ้องตรงไป ให้เห็นสังข์
ใหญ่นัก น่าอัศจรรย์
บังเอิญของฉัน ล้านครั้งตั้งใจ

เห็นสังข์ ดั่งเห็นเสียง
จิตจ้องมองเมียง ส่งเสียงผ่านสังข์
เพื่อนรอ พบหน้ากัน
ให้เพียงเสียงสังข์ เฝ้าหวังยังรอ

แล้วเรา ก้อก้าวต่อ
ช่างน่าหัวร่อ งอหายไป
สองเท้า ทุ่มหมดใจ
กายาก้าวไป ใจลอยนำ

เดินไป คล้ายเดินมั่ว
จนเรานึกกลัว มั่วได้ใจ
เส้นทาง ยังห่างไกล
หรือว่าอยู่ใกล้ เคียงเพียงตา

ถามไป ใครจะบอก
ข้าคิดไม่ออก ดอกเพื่อนยา
วิถี แห่งฟากฟ้า
เชื่อเราเถิดหนา ฟ้าเป็นใจ​

กระต่ายป่า ข้างวัด​

.

 

แกมี่ มีกี่ก้าว

.
....ฝนหยุด ข้างหน้าต่าง ฉันจิบพลาง วางกาแฟ
พลางเพ่ง บ่อต๊อแต๊ เพ่งกาแฟ กะสายลม
คิดตู่ สู้พายุ มุทะลุ ทะลวงแทง
สะกด หมดสิ้นแรง โหมทุ่มแทง แรงละลาย
แกมี่ มิมีก้าว ใครสั่งเจ้า ก้าวช้าลง
ค่อยย่อง ย้ำหมุนวน ป่วนผู้คน จนงงงัน

....ทำไม มันไม่ก้าว อุตุเค้า เฝ้ากังวล
หารู้ ไม่มีคน สั่งมันวน จนอ่อนแรง
แล้วโยน มดขึ้นฝั่ง พายุพัง เพราะเพลียแสง
ถึงไทย ฝนหมดแรง แค่หายแล้ง แห้งหายไป

....นี่ฉัน ไม่อยากโม้ อย่าเพิ่งโห่ แมงโม้มา
สู้มด หมดเวลา หลายทิวา เท่าราตรี
เราร้อง เรียกมังกร ลูกเราอ้อน มังกรฟ้า
ศาลเจ้า เท่าสายตา มังกรมา หาเสียงวอน

....ชักชวน กันไปสู้ พายุตู่ พ่นพิษมา
มังกร เพื่อนลูกข้า พุ่งพรวดหา พายุพัง
จัดการ ให้อ่อนแรง ผสมแสง แรงตะวัน
สองแรง แข็งช่วยกัน แกมี่นั้น สั่นสิ้นแรง

....ที่ข้า ไม่เขียนก่อน กลัวโดนอ้อน วอนเทวา
โอ้โฮ เก่งเป็นบ้า หรือว่าข้า ไม่ใช่คน
เขียนไป ในฟามฝัน เพ้อเจ้ออัน บรรเจิดตา
ในฝัน หวานของข้า ทั่วกายา ดิ้นมาดิ้นไป



....เดี๋ยวก่อน ยังไม่จบ เรื่องไม่ครบ จบได้ไง
อย่าลืม เต้บดลใจ เชื่อมต่อให้ ใจติดกัน
เมื่อครู่ ก่อนนั่งเขียน ข้านั่งเทียน ในจิตรา
ปล่อยวาง ทั้งวิญญา จนจิตรา ข้าว่างลง

....อีกแล้ว เจ้านกเขา เทพเจ้า เขาใหญ่คง
ดลใจ นกเขาตรง หลังคาหน้า สายตาเรา
ฉับพลัน มันผวา กระโดดท่า ดูน่าขัน
คิดจะ หัวร่อมัน แต่ตัวฉัน พลันตะลึง

....อีกเสียง นกเขาขัน ก่อนตัวฉัน ขันนกเขา
สื่อว่า เต้บของเรา รู้ผ่านเงา เขาชิงขัน
แล้วฉัน ก้อหัวร่อ ได้สองต่อ หัวร่อเขา
ทั้งนก และเต้บเงา หัวร่อเขา เราสุขใจ.

กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

ชีวิตของคนพิเศษ บางครั้งก็ทรมานนะจ๊ะ..(เป็นกำลังให้กระต่ายจร๊าาา)

 

ปิรามิด กินได้

.
ท่านหนูมาดี
ชีวิตของคนพิเศษ บางครั้งก็ทรมานนะจ๊ะ..(เป็นกำลังให้กระต่ายจร๊าาา)



ถ้าแค่บางครั้ง ก้อยังพอทน แต่บ่อยครั้งหน ทนชักไม่ไหว
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ

แต่เอ ผมได้กลิ่นคุณคุ้นๆแฮะ ใช่นักสีบสายลับสาวรึป่าวค้าบ


เมื่อเช้าโพสท์เรื่องปิรามิดกะเค้า เลยอยากเอามาให้อ่านดู

จากกระทู้ "การทดลองพลังลึกลับของพีระมิด"

ผมก็เคยลองทำใช้ดูเหมือนกัน หลายปีที่แล้ว
ทำเป็นอันเล็กๆ ไว้วางบนฝ่ามือ ใช้เวลาฝึกจักระที่ฝ่ามือ
ดูดพลังเข้าได้ดีเชียวล่ะ ขอบอก ดูดเข้าไปส่งให้ถึงจักรสะืดือได้สบายๆ
ถ้าชำนาญแล้วพร้อมด้วยเทคนิค และแทคติก ก็จะสามารถส่งพลังไปได้ทั่วร่างกาย
ถ้าส่งผ่านจักระ ก็ไปลงตามจักรต่างๆ แต่ถ้าใช้งานด้วยลมปราณ
ก็ส่งให้โคจรไปได้ทั่วทุกเส้นลมปราณ แล้วโคจรพลังตามแบบแผนในตำรา
เพื่อให้ปราณเดินได้ทั่วร่าง แล้วมันจะสะสมไว้เอง ตามจุดที่ถูกต้อง

ยังมีอันใหญ่ด้วยนะ ใช้สวมหัวแบบหมวก ปรับทิศให้ตรงทิศเหนือ
แล้วนั่งสมาธิ ได้เร็ว แรง ลึกซึ้ง ดื่มด่ำ ล้ำลึก
แต่ผมใช้ร่วมกับการหมุนจักรมงกุฏ ที่อยู่กลางศรีษะ
เริ่มด้วยปราณ ต่อด้วยอาณาปาณสติ แล้วโคจรลมปราณเพิ่้มพลังภายใน
แต่บางทีก็เริ่มด้วยอะไรก็ได้ แล้วแต่อารมณ์ หรือว่าบางทีก็แล้วแต่จิตจะเลือก

มีใช้กับจักรสะดือก็ได้นะ ตำราว่าจุดนี้เป็นหม้อต้มน้ำใบใหญ่
เป็นจุดกำเนิดและสะสมพลังงานขั้นพื้นฐาน
เวลาใช้งานบางทีก็ปล่อยพลัง ไหลไปเติมที่จุดตั้งชัง (ใต้สะดือ 1-2")
(เขาเรียกงั้นนะ) ซึงตำราจีนบอกว่าเป็นจุดสะสมพลังก่อนกำเนิด

ไม่ขออ้างถึงผู้ใดเลย ถูกผิดผมคิดเอาเองนะ ทดลองมากับตัวเอง
แต่ถ้าใครอยากลองก็เชิญ ได้ผลดีคุ้มค่าแน่ๆ

กับอาหารก็ลองแล้วได้ผลคล้ายๆกัน
เรื่องมึดโกนหนวดนี่ ใช้ไปจนปิรามิดเปื่อย (ปิรามิดกระดาษ)

กระต่ายป่า ข้างวัด
------------------
.

 

นักรบแสง แจกของที่หลายท่านไขว่หา แต่ตาหาไม่เห็น ทำเองไม่เป็น ไม่เคยเห็นของจริง

.

ของที่ว่านี้คือ สภาวะจิตแห่งธรรมชาติ ไหลเลื่อน ต่อเนื่อง มิขาดตอน ของจิต
นักรบแสงเขาแฝงไว้ในข่าวสารล่าสุด ในภารกิจ "แกมี่ มีกี่ก้าว"


....เดี๋ยวก่อน ยังไม่จบ เรื่องไม่ครบ จบได้ไง
อย่าลืม เต้บดลใจ เชื่อมต่อให้ ใจติดกัน
เมื่อครู่ ก่อนนั่งเขียน ข้านั่งเทียน ในจิตรา
ปล่อยวาง ทั้งวิญญา จนจิตรา ข้าว่างลง

....อีกแล้ว เจ้านกเขา เทพเจ้า เขาใหญ่คง
ดลใจ นกเขาตรง หลังคาหน้า สายตาเรา
ฉับพลัน มันผวา กระโดดท่า ดูน่าขัน
คิดจะ หัวร่อมัน แต่ตัวฉัน พลันตะลึง

....อีกเสียง นกเขาขัน ก่อนตัวฉัน ขันนกเขา
สื่อว่า เต้บของเรา รู้ผ่านเงา เขาชิงขัน
แล้วฉัน ก้อหัวร่อ ได้สองต่อ หัวร่อเขา
ทั้งนก และเต้บเงา หัวร่อเขา เราสุขใจ


ประเด็นสำคัญที่สุด คือข้อความที่เน้นไว้ สองบรรทัดนั้น
คุณเห็นบางอย่างที่ตลก อยากจะหัวเราะ แล้วก็หัวเราะ
แต่ในสภาวะที่เหมาะสมที่เกิดขึ้น กับนักรบแสง
ยามจิตว่างจากสิ่งทั้งปวง กลับคล้ายมีทุกอย่างที่ต้องมีครบถ้วน

เพียงเสี้ยววินาที ที่ช่องว่างของการหัวเราะ เหมือนเวลาจะยืดยาวออกไปได้ ช้าลง
การประสานงานขั้นเต้บ ความแม่นยำดั่งพระพรหม กับเคล็ดลับ ไมโครเซ็คคั่น
สอดประสานรับกัน ทำให้เสียงนกเขาขันธรรมดา กลายเป็นไม่ธรรมดาไปได้
ไมโครเซ็คคั่น ก้อคือ "ความบังเอิญครั้งที่ล้าน " นักรบแสงยืมคำฟารั้งมาใช้ให้ดูเท่ห์ๆ

ความบังเอิญครั้งที่ล้าน สิ่งนี้แหละทำให้นักรบแสงยอมจำนน มิอาจต่อกรด้วยได้
เจอะมันเข้าไป ทุกวัน วันละหลายๆครั้ง ทุกครั้งแม่นยำ เชื่อมใจได้อย่างไร้ตะเข็บ
สอดประสานรับกับจิตได้ในพริบตา ไม่ช้าและไม่เร็ว ไม่มีเวลาที่เหมาะสมกว่านั้นอีกแล้ว
เลยต้องใช้เวลาละเอียดถึง หนึ่งส่วนพันวินาที ไม่ได้เว่อร์นะ ใครฝึกพลังจิตกันบ้างล่ะ

ครั้งแรกที่ฝึกผ่านมิตินะ ฝึกกับเสียงแตรรถที่วิ่งผ่านไปมาบนถนน คุยกันผ่านมิติ ใช่ไม๊น้า
แล้วระบบสื่อสารก็พัฒนามาเรื่อย กับนกกระจอก, นกเขา, นกพิราบ, นกกาเหว่า
อีกา, นกเอี้ยง, นกกางเขน, นกกระปูด หรือเราเรียกว่านกอิ๊กคิวซัง
เพราะว่าตั้งแต่ต้นเลย เขามาร้องโป้กโป้ก เสียงเหมือนอิ๊กคิวตอนเอาน้ำลายจิ้มหัวตัวเอง
เวลาเราทำสมาธิ ชอบมาร้องเชียร์เป็นประจำ
นกฮัมมิ่งเบิร์ด (น่าจะใช่นะ ตัวนิดนึง มีปากแหลมๆ ไว้ดูดน้ำหวาน)

กลับมาที่ช่องว่างแห่งเสี้ยววินาที ที่เลื่อนไหลแบบคล้ายๆหยุดนิ่ง
โชคดีที่จิตเราไวพอ ไม่งั้นจับเสียงนกเขา พร้อมเบรคหัวเราะไว้ก่อนไม่ได้แน่ๆ

ดูไปก็เป็นเรื่องธรรมดา ไม่เห็นจะมีสาระสำคัญอะไรให้ตื่นเต้น
ไม่รู้ว่าท่านอื่นๆ เห็นว่ามันมีค่าควรนำมาบอกกล่าว รึเปล่าครับ

กระต่ายป่า ข้างวัด
----------------
.

 

ดีขึ้นบ้างยังอ่ะคับ?..

 

.
ท่านลุงปลง
ดีขึ้นบ้างยังอ่ะคับ?..

ถ้าถามเมื่อวาน ฉันยังไม่ดี
ถ้าตอบวันนี้ ดีขึ้นนิดนึง
ถ้าถามพรุ่งนี้ ต้องรอให้ถึง
ถ้าตอบลึกซึ้ง อีกแยะนึงถึงจะดี

กระต่ายป่า ข้างวัด
------------------

 

ออกพรรษา กะจุฬามหาประลัย

.

....เมื่อวาน ออกพรรษา วันนี้ออกหา พระธรรมมากัน
ขึ้นเขา โดยฉับพลัน วิญญาของฉัน นั้นช่างร้อนใจ
รถไฟ ไปเชียงใหม่ ค่ารถงดจ่าย ฉันไม่มีตังค์
หกร้อย กะฟามฝัน เรามาดูกัน ฉัน.จะทำไง

....หกโมง กะอีกครึ่ง รถพามาถึง ไม่รู้พึ่งใคร
ออกเดิน ตามหัวใจ นกนำทางให้ เดินไปตามทาง
เดินไป จนเจอเนท แต่ว่าไอ้เปรต เนทไม่ให้ไดร์ฟ
โมโห โกรธาใจ ทำไมไม่ให้ ฉันใช้ข้อมูล

เขียนได้ เพียงเท่านี้ อารมณ์ไม่ดี ไม่มีกะใจ
เดี๋ยวค่อย เขียนต่อให้ ตอนนี้หัวใจ ฉันไม่ยินดี
ยังมี ของเมื่อวาน เขียนไว้ตอนฉัน อยู่บนรถไฟ
ของขึ้น ในหัวใจ เดอะคิงจัดให้ ใช้ด่าจุฬา


จุฬามหาประลัย

....นี่เฮัย ไอ้จุฬา ที่ดินของข้า มึงทำห่าอะไร
ที่ดิน ข้ามอบไว้ เพื่อทำอะไร หา.ไอ้ระยำ
จุฬา มาจากไหน อาจารย์จังไร ใคร.สั่งมึงทำ
ไอ้ชั่ว ตัวระยำ โดนเงินครอบงำ ไอ้ระยำอาจารย์

....แดกกัน เป็นคณะ บัดนี้กูจะ จัดชิบหายให้
อาจารย์ แสนจังไร แดกกันเข้าไป โทษใครล่ะมึง
กูรู้ ใครมีเอี่ยว พวกมึงรอเสียว เดี๋ยวมัจจัดให้
จุฬา ถ้าจังไร เงินถึงมือใคร ตาย.ทรมาน

....ที่ดิน ของพ่อข้า ใครสั่งมึงมา ใช้หากำไร
จุฬา ห่าลากไส้ ที่ดินของใคร ใช้ทำคอนโด
เสือกสร้าง ให้ต่างชาติ กูเห็นประกาศ อาฆาตทันใด
จุฬา จงเตรียมใจ คมเคียวเกี่ยวไป ตาย.ไอ้ส้นตีน

....กูเห็น แม่งประกาศ ตั้งหกหมื่นบาท ตารางวาไทย
มึงตั้ง ไปขายใคร ต่างชาติใช่ไหม ไอ้เหี้ยจุฬา
ร่ำเรียน มาตั้งเยอะ ในหัวเสือกเปรอะ เปื้อนเลอะเงินไท
จุฬา ห่าจังไร พ่อแม่คงไม่ ได้สอนสั่งมึง

....ไอ้ห่า ไอ้พวกเหี้ย จุฬามึงเลีย ตัวเหี้ยทำไม
ที่ดิน กูมอบให้ ร่ำเรียนใช่ไหม ไอ้เหี้ยจุฬา
หรือพ่อ แม่มึงสั่ง ทุบตึกให้พัง ช่างหัวประชา
ที่ดิน ของพ่อข้า พวกมึงเสือกมา ใช้หากำไร

....เงินทอง ไหลไปไหน ใครรับสร้างให้ เตรียมใจเหอะมึง
รับรอง ต้องตะลึง กุมารสาวถึง พวกมึงเตรียมตาย
ตัวไหน ใครเสนอ ผลักดันออเออ เสือก.เสนอไป
ตัวเหี้ย ที่ร่วมใจ ผงกหัวให้ เตรียมใจไว้คอย

....เพื่อนยักษ์ รักสหาย ข้าทุ่มหัวใจ ให้ไทยทั้งมวล
จุฬา มายียวน ที่ดินโดนป่วน ชวน.ให้แค้นใจ
แล้วใคร จะลงโทษ กฏหมายโดนกด โทษ.ไม่ถึงใคร
เพื่อนยักษ์ คงเข้าใจ เชิญลงมือได้ ไม่ต้องปราณี

....ยังมี เพื่อนใหม่ข้า มัจจุราชมา ด้วยความเต็มใจ
นักรบ แสงส่องให้ รู้จักรู้ใจ จึ่งได้เป็นเกลอ
เพื่อนมัจ จงช่วยข้า กระชากวิญญา ครูห่าจังไร
คมเคียว เกี่ยวหัวใจ นรกรับไป ได้ช่วยจุฬา


ทวนจบที่ ศิลาอาสน์
ดูเวลาแล้ว ประหลาดใจ
ห้าทุ่ม จึงจบได้
เลขห้าของใคร ชาวไทยรู้ดี

เดอะคิงของใคร เพื่อนใหม่ของมัจ
จุราชจองจัด ส่งวัดเผาไว
.

 

หลังออกพรรษา ตามหาหัวใจ

.
"หลังออกพรรษา ตามหาหัวใจ"

....เมื่อวาน ออกพรรษา วันนี้ออกหา พระธรรมมากัน
ขึ้นเขา โดยฉับพลัน วิญญาของฉัน นั้นช่างร้อนใจ
รถไฟ ไปเชียงใหม่ ค่ารถงดจ่าย ฉันไม่มีตังค์
หกร้อย กะฟามฝัน เรามาดูกัน ฉัน.จะทำไง

....หกโมง กะอีกครึ่ง รถพามาถึง ไม่รู้พึ่งใคร
ออกเดิน ตามหัวใจ นกนำทางให้ เดินไปตามทาง
เดินไป จนเจอเนท แต่ว่าไอ้เปรต เนทไม่ให้ไดร์ฟ
โมโห โกรธาใจ ทำไมไม่ให้ ฉันใช้ข้อมูล

**เขียนได้ เพียงเท่านี้ อารมณ์ไม่ดี ไม่มีกะใจ
เดี๋ยวค่อย เขียนต่อให้ ตอนนี้หัวใจ ฉันไม่ยินดี
ยังมี ของเมื่อวาน เขียนไว้ตอนฉัน อยู่บนรถไฟ
ของขึ้น ในหัวใจ เดอะคิงจัดให้ ใช้ด่าจุฬา**

(แปดโมงกว่า ข้าเริ่มเขียน เดือนสิบเอ็ดเวียน เขียนวันที่หนึ่ง)

....ตื่นนอน มาตอนเช้า อากาศไม่หนาว แค่พอซำบาย
ฉันบอ ริหารกาย โยคะตามใส่ แล้วหายลมปราณ
เติมปราณ เข้ามาใส่ ให้ชื่นหัวใจ ร่างกายอบอุ่น
จิตใจ ได้หายวุ่น แล้วค่อยมาลุ้น วันวุ่นวายใจ

....เงินเหลือ เพียงกว่าร้อย นั่งตาละห้อย คอย.กำลังหนุน
หัวใจ เริ่มว้าวุ่น แต่ความอบอุ่น ยังเต็มจิตใจ
ตื่นมา ก็เจอเพื่อน นกเขามาเยือน เป็นเพื่อนร่วมใจ
มีนก มาอีกหลาย กระรอกสายไฟ ตามไต่ใจตู

....ฉันดู คล้ายคนบ้า มองซ้ายมองขวา มองฟ้าร่ำไป
ผู้คน ไม่เข้าใจ ใกล้บ้าหรือไร มองได้มองดี
ฉันไม่ ใช่คนบ้า แต่ว่าตัวข้า มีบัตรได้ไง
โรงบาล เขาออกให้ เดือนก่อนสงสัย เข้าไปเช็คดู

....โรงบาล ปากคลองสาน ที่ตัวของฉัน เข้าไปเดินดู
โชคดี ไม่ต้องอยู่ ใช้จิตเฝ้าดู บ้าอยู่ทำไม
บ้าได้ ก็หายเอง จิตใจสุดเจ๋ง บ่เกรงสิ่งใด
เลิกบ้า ได้ทันใด ใช้จิตซ่อมใจ หาย.หลังตื่นนอน

....มาต่อ เรื่องเมื่อวาน หลังจากตัวฉัน ลงจากรถไฟ
ร้านเนท ดันกวนใจ เข้ากูเกิ้ลไดร์ฟ ไม่ได้แสนเซ็ง
โมโห เดินออกมา โวยเหมือนใกล้บ้า เดินมาเดินไป
สี่ห้า ชั่วโมงได้ เดินวกวนไป หัวใจหลงทาง

....เดินไป จนปวดขา ตะคริวไอ้บ้า กินขาทำไม
โดนกิน ทั้งขวาซ้าย เดินย่องแย่งไป หัวใจรวนเร
ยิ่งเดิน ก็ยิ่งปวด จนต้องนั่งนวด หวังปวดหายไป
เจ็บปวด ถึงหัวใจ บีบนวดขาไป ไม่หายซะที

กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

บ๊ะ ช่างถูกใจลุงเสียนี่กระไร? พ่อหนุ่ม มันช่างบาดแสบทรวงเสียนี่กระไร? ดั่งเช่นจามจุรีสแควร์ นั้นก็เป็นพยานอยู่ ถึงหยาดน้ำตาอดีตคนแถวสามย่านแล้วมหาลัยแห่งนี้ซึ่งเป็นอนุรักษ์นิยมแบบล้าสมัย ที่ได้แต่โฆษณาชวนเชื่อกันแบบโง่ๆๆ ว่าเราคือหัวกะทิ คือปัญญาชนของประเทศ ทั้งๆๆก็แค่อึ่งอ่างในกะลาที่ไม่ทันยุคทันสมัย เป็นขี้ข้าภูมิปัญญาต่างประเทศ มีโลภะโทสะโมหะจริตเป็นเจ้าเรือน สมาทานลัทธิบริโภคนิยมทุนนิยมอย่างเชื่องเชื่อดั่งไม่รู้เท่าทันหายนะ แลเป็นงัวลืมตีน หลักสูตรก็โบราณแตกเป็นเสี่ยงๆๆไปเน้นที่ความจำแม้กระทั้งวิชาคำนวณ โดยเน้นที่การผลิตแรงงาน แต่ไม่ใช่มนุษย์ที่แท้ที่นอกจากวิชาเลี้ยงชีพยังมีคุณธรรมจริยธรรม แล้วแบบนี้มันจักผลิตบุคลากรที่มีคุณภาพ ที่คืนสู่รากหญ้าที่มีความกล้าหาญทางจริยธรรมที่จะสู้กับโครงสร้างอันอยุติธรรมของสังคมได้อย่างไร? จะผลิตคนที่มีคุณภาพที่กล้ายืนอยู่ข้าสัจจะความจริง ไม่ใช่กึ่งจริงกึ่งเท็จได้อย่างไร มันก็คงได้แต่พวกกึ่งดิบกึ่งดี ที่อยากจะเลือนชั้นขึ้นเป็นชนชั้นบน อยากจักชุบตัว และ ยกหูชูหางกันเอง อยู่นั้นแหละ ความจริงก็ไม่ใช่แต่น้ำใจน้องพี่สีชมพูดอกที่อยู่ในสภาพนี้ มันก็เป็นแทบจักทุกมหาวิทยาลัยที่เปิดกันเป็นดอกเห็ด อย่างปราศจากคุณภาพ ตั้งแต่รัฐ เอกชน(ซึ่งจังไรที่สุด) ไปจนมหาลัยสงฆ์ที่ดิ้นรนที่จักให้ตนมีฐานะเช่นมหาลัยฝ่ายโลก เพราะคิดว่าตนด้อยกว่า อย่างปราศจากความภาคภูมิใจ การสอนที่ไม่โยงสมองมายังหัวใจ ละทิ้งการปฏิบัติไปเน้นที่การท่องจำบ่นซ้ำๆๆตัวคัมภีร์อันเป็นกากเดนของคนโบราณที่ท่านเอาความรู้ความเข้าใจลงหลุมไปหมดแล้ว จึ่งผลิตโล้นห่มเหลืองที่เป็นสมี เป็นอลัชชี มานักต่อนัก ที่สะกดข่มราคะจริตและไประบายออกทางโลภะทางโทสะจึ่งต้องโยงไสย์เวทย์เข้ามาหากินอย่างน่าเวทนา เห็นแล้วข้าล่ะปลง

 

หลายวันที่ห่างหาย ห่วงบ้างไหม หรือใจดำ

ตอบท่านเทพอภิบาล

....วันนี้ พึ่งมีเนท หลายสาเหตุ เนทไม่ใช้
ขอโทษ ที่ตอบสาย ให้หัวใจ ใครร้อนรน
ท่านเทพ อภิบาล น่าสงสาร ลูกหลานไทย
มีแต่ คนจังไร ได้เป็นใหญ่ ในแดนดิน

....จุฬา มันบ้าคลั่ง อาจารย์ยัง นั่งสบาย
รอห้า คงบ้าตาย ลูกหลานใคร ไม่อบรม
ถ้าหาก ท่านยังอยู่ และรับรู้ ครูหัวควาย
ท่านคง หัวใจวาย รีบเกิดใหม่ ไม่รีรอ

....รีบเกิด มากู้ชาติ ชั่วบังอาจ ชาติใกล้พัง
วันนี้ ยังมีหวัง ใครโทรสั่ง หวังว่าทัน
ท่านเทพ ไม่ต้องห่วง มีแผนลวง ห่วงทำมาย
ทำใจ ให้สบาย ประเทศไทย ยังอยู่ยง

....เรายัง รับสารอยู่ ข้อมูลกู้ ชาติสบาย
มั่นใจ ไม่ชิบหาย แม้หัวใจ ใครร้อนรน
จุฬา หมาบังอาจ หวังต่างชาติ แดกดินไทย
ให้มัน รอชิบหาย เดี๋ยวจัดให้ ใจเย็นเย็น

....วิบัติ จัดให้เต็ม ชงให้เข้ม ตีนเต็มไป
กาลี ก็มีให้ เดี๋ยวก็ได้ ให้อาจารย์
บังอาจ แดกแผ่นดิน พ่อแม่สิ้น แผ่นดินใจ
อาจารย์ ใกล้ชิบหาย มือจังไร ใจระยำ

....ส่วนเรื่อง ศาสนา นั้นตัวข้า พาตัวไป
ฝังตัว และหัวใจ สวนโมกข์ไซร้ ใจโปรดคอย
ทุกวัน ยังฝันอยู่ ใจยังรู้ ครูยังคอย
ทุกคืน ตื่นใจลอย ยังเฝ้าคอย พัฒนา

....ยังต้อง ใช้เวลา ก่อนตัวข้า พาใจลอย
ขึ้นสูง สู่ยอดดอย แล้วค่อยคอย รอยใดดู
คุณครู พุทธทาส ยังประกาศ ธรรมะอยู่
ส่งถึง ใจข้ารู้ คุยกันอยู่ รู้ทุกวัน

....เมื่อวาน ก็เพิ่งสอน ดั่งบทกลอน สอนธรรมา
รอเดี๋ยว ให้ตัวข้า พิมพ์ออกมา ท้าให้ดู
ไม่เชื่อ ก็ต้องเชื่อ ไม่น่าเบื่อ เหลือเชื่อหลาย
ข้าทุ่ม เทจิตใจ ทบทวนใหม่ ให้ท่านติว.

กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

ท่านพุทธทาส ติวเข้มพิเศษ ปาฏิหารย์มีจริง

.
เขียน วันอังคาร 13/11/555 13.14 น.
"ท่านพุทธทาส ติวเข้มพิเศษ ปาฏิหารย์มีจริง"

....เหตุเกิด เมื่อตอนเช้า ฉันโดนเห่า ที่โรงฉัน
เหตุเก่า ที่เกิดกัน เกิดกับฉัน อันจำเจ
เหตุนั้น เพียงเล็กน้อย อัตตาลอย ขึ้นทันควัน
ผัสสะ ปะหูฉัน เวทนาสั่น ตัณหาลอย

....เสียที ที่ชอบโม้ แม้อวดโอ่ เพียงในใจ
เกิดเหตุ ปะทะใจ ผัสสะใส่ ในหูตน
คำพูด เพียงคำเดียว สติเหี่ยว เสียวหัวใจ
อนุสัย ที่ฝังไว้ ลอยขึ้นใส่ หัวใจเธอ

....กิเลส ก็พลันเกิด โกรธาเถิด เตลิดไป
เคยชิน ในหัวใจ อาสวะไซร้ กลายสันดาน
ถึงแม้ เราเคยฝึก มั่นใจลึก คึกคุมใจ
แต่เผลอ พลาดเมื่อใด กิเลสไล่ คุมใจแทน

....ตอนบ่าย ไปลานโค้ง เทปเปิดตรง ลงหัวใจ
พุทธทาส ท่านเทศน์ใส่ ตรงหัวใจ ได้ทันกาล
ห่างกัน สามชั่วโมง ใครก็งง ช่างตรงใจ
สอนข้าม มิติได้ สัมผัสใจ ให้เห็นกัน

....นี่เป็น เรื่องบังเอิญ หรือเผชิญ ปาฎิหารย์
พุทธทาส ท่านส่งสาร ผ่านมิติ ชี้ทางเธอ
อย่าเผลอ สิไอ้น้อง พี่คอยจ้อง จะจำนรร
ชี้ทาง ที่ลัดสั้น ให้เจ้านั้น ตัดตามมา



....ปัญหา ของชีวิต มนุษย์ผู้คิด ว่ามีปัญญา
แก้ไข ด้วยวาจา ของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า
ทุกข้อ ท่านเคยสอน อย่าลืมเสียก่อน สอนผ่านธรรมา
สติ ถ้าชักช้า พระธรรมไม่มา ใครล่ะจะสอน

....ปฎิจจะ สมุปบาท อาวุธพิฆาต ให้ทุกข์สิ้นไป
ตัดลง ตรงกลางใจ หรือใช้ยิงใส่ ที่ใจของท่าน
ผัสสะ กระทบใจ เวทนาใกล้ รู้ได้ฉับพลัน
ตัณหา ตามมาทัน อุปาทานนั้น ยึดมั่นทันใด

....แม้ใจ เคยได้ฝึก คิดว่าฝังลึก ในขั้วหัวใจ
ถ้าเผลอ พลั้งพลาดไป กิเลสมันไม่ ปล่อยปละละเลย
ท่านต้อง ประคองจิต ทำเหมือนมีฤทธิ์ คุมจิตให้ทัน
ผัสสะ กระทบท่าน พระธรรมตามทัน กั้น | สกัดภัย

....อีกหนึ่ง อาวุธร้าย อย่าลืมฝึกไว้ ใช้แก้และกัน
อาณาปา ณสตินั่น ทั้งแก้ทั้งกัน กางกั้นทุกข์ไกล
มีใบ รับประกัน สวนโมกข์ของฉัน แจกกันในใจ
ใครฝึก สำเร็จได้ สวนโมกข์แจกให้ นัยตาเห็นธรรม

....นี่คำ พุทธทาส แม้ไม่ประกาศ ให้รู้ทั่วกัน
แต่เทียบ คำพูดท่าน ให้ผลคล้ายกัน กับฉันกล่าวไป
มั่นใจ เถิดพี่น้อง อย่ามัวจรดจ้อง นั่งมองอยู่นั่น
พุทธทาส เคยบอกฉัน อาณาปานั่น กั้นทุกข์สิ้นไป.

กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

นิมิตรชิดฟ้า ข่าวด่วนจ้า มาอย่างไว

.
(เริ่มเขียนตอนบ่ายสาม)

"นิมิตรชิดฟ้า ข่าวด่วนจ้า มาอย่างไว"

....วันนี้ หลังหกเช้า ชั้นดูข่าว ช่องท้องฟ้า
ก้อนเมฆ เสกวาจา ผ่านสายตา มาถึงใจ
ข้อมูล และข่าวสาร ฟ้าส่งผ่าน นิมิตรมา
มังกร แลนาคา คล้ายเมล์มา ณ.หัวใจ

....ข่าวสาร ดูเร่งด่วน สายเมฆม้วน ชวนลายตา
บางก้อน คลับคล้ายว่า เหล่านาคา เล่นวารี
ยังมี ที่คล้ายเพื่อน ตามมาเยือน เพื่อนทักทาย
ท้องฟ้า ทั้งขวาซ้าย เมฆเป็นสาย ใจพองโต

....ตอนสาย ไปอาบน้ำ กายชุ่มฉ่ำ น้ำใสเย็น
เงยหน้า ตามองเห็น ตุ๊กแกเด่น เน้นหัวโต
โอ้โฮ ฉันสะดุ้ง ทีแรกมุ่ง นาคพญา
เพ่งไป ในจิตรา คล้ายยักษา มาทักทาย

....นิมิตร คล้ายยักษ์ยก มือขวาโบก ขึ้นมาHi
ฉันมอง แล้วสงสัย นั่นเธอHi หรือบังเอิญ
ถ้าจริง ยกอีกที ตั้งจิตชี้ มีทันใด
มือขวา มาอีกHi จึงแน่ใจ ใช่ยักษ์มา

....เพราะว่า หลายวันก่อน ใจฉันอ้อน ถึงยักษา
จงช่วย ให้ป่วยซา อัมพฤกษ์มา หาแม่ชี
แปดปี ที่เธอเป็น บังเอิญเห็น ฉันรักษา
ลมปราณ ซ่อมกายา แต่โรคา น่าหนักใจ

....เลยขอ ให้ยักษ์ช่วย เร่งหายป่วย ช่วยเดินไว
เพื่อนยักษ์ มาดลใจ ใช้โยคะ นะเพื่อนเกลอ
กายยะ ภาพบำบัด จงใช้จัด ดัดกายา
ลมปราณ อัดมือมา นวดเฟ้นทา พาเส้นคลาย

....ร่างกาย เธอดีขึ้น แค่สองคืน ฟื้นทั้งกาย
หายเจ็บ พอเดินได้ ทั้งใจกาย มีพลัง
แต่ยัง ค่อยค่อยฟื้น แปดปีขึ้น ที่เป็นมา
เธอสุข จนออกตา ยักษ์เก่งจ้า ข้าขอยัน

....เมื่อครู่ นั่งทำวัตร ยักษ์คึกจัด จนออกหน้า
เสกมด ไต่ธูปข้า ปักแปดขา ข้ากันยุง
ข้าเห็น ต้องสะดุ้ง มดไยมุ่ง ไต่ธูปข้า
สงสัย เจ้ายักษ์ซ่า อยากโผล่หน้า มาอย่างเร็ว

....มดไต่ ถึงตัวข้า ต้องลุกมา ทำท่าเซ็ง
วัตรเย็น ข้าเลยเจ๊ง มดทำเซ็ง เจ๋งจริงเกลอ
ต้องรีบ มาเขียนต่อ เพื่อนยักษ์ขอ รอม่ายหวาย
อึดอัด และขัดใจ เลิกรอไหว ใจอยากมา

....ย้อนกลับ ตอนอาบน้ำ ตุ๊กแกย้ำ ยกตีนคา
หลังซ้าย เธอยกมา ข้าสงกา ยกมาไย
ใช้ใจ เพ่งที่จิต ถอดนิมิตร เอ๊ะนาคา
พญา นาคไยมา แบ่งกายา กะเพื่อนยักษ์

....ครั้งแรก ยังสงสัย ตั้งจิตใจ จงยืนยัน
ขาซ้าย ก็ยกพลัน ทำให้ฉัน เชื่อหมดใจ
ก็ได้ ฉันยอมเชื่อ แม้ดูเหลือ เชื่อเกินไป
พญานาค กะยักษ์ไทย แบ่งร่างใช้ ในตุ๊กแก

....ใกล้เที่ยง ธรรมทาน ฉันหาอ่าน พระธรรมา
นิมิตร อยู่บนฟ้า เข้าเนทมา ให้เร็วไว
เน้นใหญ่ ใจสะดุ้ง ต้องรีบมุ่ง พุ่งเข้าหา
ไม่ได้ เข้าเนทมา สิบวันกว่า จะมีตังค์

....สงสัย อะไรด่วน ลุ้นข่าวชวน ป่วนอุรา
วิเคราะห์ อยู่ไปมา สงสัยว่า พายุแรง
ข่าวอื่น ไม่เร่งด่วน กว่าอ้ายป่วน สิบวันกว่า
พายุ สิพัดมา ดูทีท่า ชักน่ากลัว

....ดูภาพ จากดาวเทียม แล้วก็เตรียม ยอดวิชา
มังกร แลนาคา เขารู้ท่า ถึงมาคอย
มาบอก ผ่านท้องฟ้า หกโมงกว่า ที่ข้าเกรง
ที่แท้ พายุเจ๋ง กลัวใต้เจ๊ง จมน้ำตา

....เดี๋ยวข้า จะลองสู้ พายุดู ให้จะตา
สะกด จนอ่อนล้า แล้วชักพา ขึ้นเหนือไป
ให้ฝน จากพายุ ขึ้นไปสู่ อีสานจ้า
ทุกท่าน จงช่วยข้า ภาวนา ว่าข้าเจ๋งจริง.

กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

คำเตือนจากเมฆา

.
เขียน พฤ. 15/11/555 ใกล้เที่ยง หลังเรียนโรง

"คำเตือนจากเมฆา"

....ข่าวเช้า ที่เราเห็น มีประเด็น ปัญหาคา
เมฆดำ คลุมท้องฟ้า อาทิตย์มา ได้แป๊บเดียว
ถูกบัง หลังก้อนเมฆ ดั่งใครเสก บดบังมา
หรือว่า ศัตรูข้า ไล่ตามมา หาเรื่องราว

....ยังดี มังกรฟ้า อีกนาคา บนฟ้ามี
หลายเส้น เป็นเมฆี ที่มือดี ยืดออกมา
ปกป้อง ซึ่งตัวข้า ศัตรูมา อย่าร้อนรน
ผึ้งใหญ่ ยังบินวน พิษของตน เต็มอุรา

....ศัตรู เพียงเล็กน้อย กระจ้อยร่อย กระจิ๊ดริด
ทำได้ เพียงสะกิด ไม่เจ็บจี๊ด ไม่ซี๊ดมา
ในเมฆดำ ยังมีเพื่อน อย่าลืมเลือน สิเพื่อนข้า
แสงมืด ยังพุ่งมา อย่าลืมข้า น้าอย่าเลือน

....จากข่าว ข้าเต็มตื้น ฟังแล้วชื่น รื่นอุรา
เพื่อนร่วม ทางเดินข้า แม้มายา ยังมาจริง
กระรอก เริ่มส่งเสียง แมงวันเมียง แมงหวี่มา
แม้ใคร ว่าไร้ค่า แต่จิตรา ข้ายินดี

กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

โฮมอะโลน โดดเดี่ยว แลเดียวดาย

.
เขียน พฤ. 15/11/555 16.46 น.

"โฮมอะโลน โดดเดี่ยว แลเดียวดาย"

....หน้าร้าน สุรีรัตน์ อัดบุหรี่ เป็นขี้ยา
พ่ายแพ้ แก่มายา โอ้จิตรา ข้ามืดมน
กูทน ไม่ไหวแล้ว หัวใจแผ่ว เสียงแว่วมา
ท้อใจ ไร้ปัญญา หัวใจข้า อ่อนล้าลง

....ลาแล้ว นะสวนโมกข์ แม้ใจโศก เศร้าวิญญา
ไม่เคย คาดคิดว่า จะหมดท่า ถลาลง
หมดแรง จะฝืนสู้ กูยืนอยู่ เพียงผู้เดียว
สิ้นไร้ ให้ยึดเหนี่ยว สู้คนเดียว เหี่ยววิญญา

....ขออภัย พุทธทาส ข้าประกาศ ขอเลิกรา
ทุกกิจ ที่มอบมา ลิเกข้า ขอลาโรง
ขอวาง ทุกความฝัน ที่หลายท่าน หวังในข้า
วันนี้ ในจิตรา แสนอ่อนล้า ข้าขอปลง

....ข้าสู้ มานมนาน แม้ซมซาน ยังคลานมา
เฝ้ารอ ใครกันหนา จะตามมา ข้าเฝ้ารอ
รอแล้ว ข้ารอเล่า ใจยังเฝ้า รอมิตรมา
ยืนเคียง หัวไหล่ข้า ร่วมปรึกษา ร่วมฝ่าฟัน

กระต่ายป่า ข้างวัด

ปล. ข้าขอบ่น เบื่อเหลือทน จึงบ่นมา
เพราะว่า ข้าโดนแกล้ง ท่านเล่นแรง แห้งวิญญา
ใจข้า สุดแสนเซ็ง ใจแทบเจ๊ง เซ็งจิตรา
ทาสพุทธ ฝากงานข้า ยากหนักหนา ข้าท้อใจ
ฝากฝัง งานแสนหนัก แม้ใจรัก ยังหนักไป
แถมตังค์ ไม่มีใช้ พาหัวใจ ไม่ร่าเริง
ฝากงาน ไม่ฝากเงิน ใครชอบเชิญ ข้าขอลา
ถึงวัด เหลือบาทกว่า งานบ้าบ้า ข้าขอบาย.

แถมสุภาษิต ที่เจอบนรถเมล์ ตั้งแต่วัยสะรุ่น
เงินดี งานเดิน
เงินเกิน งานวิ่ง
เงินนิ่ง งานหยุด
เงินสะดุด งานชะงัก

ค้างคาวแห่งแสง
.