เจตสิก ๕๒ เกิดพร้อมกับจิต ดับพร้อมกับจิต รู้อารมณ์เดียวกับจิต อาศัยวัตถุเดียวกับจิต

จริง ป๊าว หุหุ

 

ที่ลุงหมานนำมาลงน่ะ

" มหาภูตรูป ๔ คือ ปฐวีธาตุ อาโปธาตุ เตโชธาตุ วาโยธาตุ "

เป็นธรรมที่ควรกำหนดรู้นะน้าปราบ ^^

 

รู้ว่าไง ว่านี่ อ่อนแข็งไหลร้อนเย็น เหรอ

แล้วไงอ่ะ

 

ไปทู้โน้นเถอะ เป็นพระโสดาบันได้ภายใน 7 วัน

สนใจป่าว จ๊อด

 

วันนี้ฉันเอามือจับน้ำแข็ง ฉันก็รู้ว่ามันเย็น ก็กำหนดรู้ว่าเย็น ยังงั้นป่าว

 

รู้แบบนี้เป็นรู้แบบหาความหมาย หากเป็นภาษาอธิบายก็ไม่ว่ากัน ^^


ก็พิจารณาต่อไปสิ

ว่าความแข็งนั้นที่เกิดอยู่เฉพาะหน้า เป็นมือที่แข็ง หรือ โต๊ะที่แข็ง

ความแข็งใช่โต๊ะ ใช่มือ ขณะที่รู้แข็งนี้อะไรเกิดอยู่ ^^

 

อ๋อ คิดต่อว่างั้น มันก็คิดได้นี่

เอ...แล้วอะไรล่ะที่เกิดอยู่

 

จะไปทำไม

แค่ สำเร็จหรือไม่สำเร็จ ต้อง แจ้น ไปนั่งเสนอหน้า เป็นไม้ขีดไฟ
จุดไฟเผารนตัวเอง เพื่อให้ ได้สายตาดอกทานตะวันสักครั้ง อะไร
เนี่ยะ

แค่นี้ มันก็บอกอยู่แล้วว่า สำนักนี้ เป็นอาการเดียวกันหมด

คือ ต้องไปนั่ง จุดไม้ขีดไฟ ....ให้หันมามอง....สักครั้ง แล้วก็
กลับออกมา บอกใครต่อใครถึง ประสบการณ์กักขังต่างๆนานา

ได้ยินมาตั้งแต่ สมัยหลุม หลบภัย แล้ว...............งั้นๆ แหละ

เอาเข้าจริงๆ ก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่เลย

 

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ว่าความแข็งเกิด ไม่นานเป็นเย็น

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ขันธ์ ธาตุ อายตนะ อินทรีย์ อริยะสัจ ปฏิจสมุปบาทเกิดแล้ว

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ผัสสะเกิด เวทนาเกิด

เห็นมันบ้างไหมล่ะ รูปเกิดนาม

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ธรรม๓อย่างปรากฏ

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ปัจจัยประชุมรูปนามเกิดแล้ว

เห็นมันบ้างไหมล่ะ มันไม่ใช่คนสัตว์ ไม่ใช่น้ำแข็ง ไม่ใช่มือ ไม่ใช่เรา ไม่มีความเป็นเรา

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ว่ามีแล้วไม่มี

 

ขออนุญาต ภาพประกอบ

 

ก็เห็นตอนอ่านจบนี่ล่ะ อ้าว ผมก็บรรลุแล้วซิ

อ่านตามน้องโหน่งว่ามาข้างบนนี่

 

พอลงได้อธิบายภาษาพูดแล้ว

หากไม่เข้าใจก็ นึกเอาว่าเป็นเรื่องคิด ขบคิดสร้างตรรกะขึ้น

ก็สังเกตุดู ว่ามือกระทบรูป เกิดรูปภายในให้รู้ ขณะนั้นต้องคิดอะไรไหม

สติระลึกได้ เข้าใจหรอ ^^

 

ก็แล้วต้องทำยังไงล่ะถึงได้เข้าใจ

 

ถ้าเห็น ก็อธิบายเป็นข้อๆหน่อยสิ ^^

 

ช้อสุดท้ายเลย " ว่ามีแล้วไม่มี "

พอป่าว

 

ศึกษาให้เข้าใจก่อน ในภาคปริยัติ

ปฎิบัติให้รู้ชัด ในภาคปฏิบัติ

สัญญาเป็นเหตุใกล้ของสติ

ก็สั่งสมสุตะ รู้จักโยนิโสมนสิการ นั้นแล

 

เข้าใจเป็นอย่างไรเหรอ อธิบายหน่อยสิพี่หลง

 

เอางี้ สัพเพธรรมมาอนัตตา

สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่เที่ยง

นี่ ผมอ่านแล้วก็เข้าใจอย่างนั้น เข้าใจถูกไหม

นี่เรียกว่าปริยัติใช่มั๊ย


ทีนี้ศึกษาในภาคปฏิบัติ จะทำไง

 

ก็เข้าใจผิดกันอยู่มาก ว่าภาวนาต้องเอามีและไม่มีมากำกับ

หรือคิดเอาว่ามีแล้วไม่มี สุดท้ายความคิดนำสภาวะธรรม

ไปตัดสิดเอาว่าไม่เที่ยง หรือ มองหาแต่ความมีแล้วไม่มี แต่ไม่รู้จักความเป็นรูปนาม

ว่าขณะนี้ธรรมใดเกิด ธรรมใดดับ

สุดท้ายไปคว้าโมหะมาภาวนาเป็นความว่าง

เมื่อปิดประตูภาวนาอยู่กับสิ่งนั้น พิจารณาก็ไม่ตรงสภาวะย่อมมีได้

ก็จะเกิดทิฏฐิใหม่ๆขึ้นมา ให้ยึด ให้ติดข้อง

ทีนี้ปัญญาญาจะพิจารณาความเป็นปัจจัยย่อมไม่มี ย่อมไม่เกิด มันไปต่อไม่ได้

 

นี่ไง คิดได้ตามน้องโหน่ง


อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>เห็นมันบ้างไหมล่ะ ว่าความแข็งเกิด ไม่นานเป็นเย็น

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ขันธ์ ธาตุ อายตนะ อินทรีย์ อริยะสัจ ปฏิจสมุปบาทเกิดแล้ว

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ผัสสะเกิด เวทนาเกิด

เห็นมันบ้างไหมล่ะ รูปเกิดนาม

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ธรรม๓อย่างปรากฏ

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ปัจจัยประชุมรูปนามเกิดแล้ว

เห็นมันบ้างไหมล่ะ มันไม่ใช่คนสัตว์ ไม่ใช่น้ำแข็ง ไม่ใช่มือ ไม่ใช่เรา ไม่มีความเป็นเรา

เห็นมันบ้างไหมล่ะ ว่ามีแล้วไม่มี </TD></TR></TBODY></TABLE>