เจตสิก ๕๒ เกิดพร้อมกับจิต ดับพร้อมกับจิต รู้อารมณ์เดียวกับจิต อาศัยวัตถุเดียวกับจิต

ขอบคุณที่แนะนำ แต่ว่าถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่านก็จบ

ผู้ดูแลเขายังไม่ว่าอะไรเลย บัวผัน ทำหน้าที่เกินตัวป่าว น้อยๆหน่อย

บรรยายพระอภิธรรมเสียหายตรงไหน ? ผู้ดูแลเว็บเขาว่าไม่ถูกต้องหรือเสียหายเขาลบเอง.......

 

พระเสกขะ นั่นหมายถึง พระโสดาปัตติมรรคถึงพระอรหัตตมรรคบุคคล แล้ว
พระอเสกขบุคคล หมายถึง พระอรหัตตผล ก็คือ พระอรหันต์เท่านั้นจ้าลุงจ๋าาาา
ปุถุชนคนธรรมดา เรียกแค่ เสกขบุคคล ไม่มีพระ
ถ้ามีพระนำหน้าเสกขะเมื่อไหร่ โน้นยกไปด้านฝั่งโลกุตตระแล้วจ้า

ถ้าหมายถึง ปุถุชน คนธรรมดาฝั่งโลกียะ ก็เรียกว่า เสกขบุคคล พอเจ้าคะ

 

หากอยากกระทำแบบนั้น ก็ตามสบาย เพราะหากเราทำไปแล้ว

มีการโต้แย้ง เพราะเราเป็นสาเหตุ

"เพราะมีเหตุ จึงมีปัจจัย"

เหตุไม่ได้แปลว่าผล แต่แปลว่าการเริ่มต้น

 

แล้วเหตุที่ทำมันเน่าเสียตรงไหนผลถึงไม่ดี

คนที่เขาโต้แย้ง เพราะเขาไม่เข้าใจเขาก็โต้แย้งเพื่อถาม การโต้แย้งไม่ใช่หมายความว่าทะเลาะกัน

 

จริงๆ ผู้ที่เรียนอภิธรรมมา น่าจะมีวินัย มากกว่านี้นะ

เขาบอก ว่าเขาฉลาด มีปัญญาเพราะได้ร่ำเรียนมา

แต่ว่าทำไม ไม่มีวินัย เท่าคนที่แค่สวดมนต์ทุกวันล่ะ น่าคิดมาก

 

และเคยเห็นลุงหมาน อนุโมทนาให้ แปะแปะด้วย แปลกดีไหม

รู้อภิธรรมเยอะ ด้วย ????????

 

เป็นที่รู้กันดีว่า

จิตของพระอริยสาวกนั้น ย่อมรู้เห็นตรงข้าม กับ

จิตของปุถุชนคนหนาด้วยกิเลสความยึดมั่นถือมั่น

มักปล่อยวางไม่เป็น เมื่อปล่อยวางไม่เป็น

จิตของปุถุชน ก็ย่อมไหลลงที่ต่ำเสมอ

ต่างจากโลกุตตรจิตชั้นพระอริยสาวกทั้งหลาย

ไม่ไหลลงไปสู่ที่ต่ำแน่นอน

จิตของพระอริยสาวกทั้งหลายนั้น

ล้วนทวนกระแส่ไปสู่ความหลุดพ้นทั้งสิ้นใช่หรือไม่?

เป็นจิตเที่ยงตรงคงที่ ต่อพระนิพพานใช่หรือไม่?

อย่าปล่อยตำรามาบดบังปัญญาจนมืดมิดอีกเลย...

เจริญในธรรมทุกท่าน

 

ดีแล้วก็รู้แค่นั้นแหละพอแล้ว สวดไปๆ ไม่ต้องสอน

คนมีวินัยแต่ทำไมถึงชอบรู้เรื่องคนอื่น....

 

อย่าปล่อยตำรามาบดบังปัญญาจนมืดมิดอีกเลย...

 

คนมีปัญญาจริงๆ ต่อให้ยกภูเขามาบดบังทั้งโลกก็ไม่สามารถบดบังได้

 

Buddha ! >>
พระอภิธรรมปิฎก หมายถึงอะไร
พระอภิธรรมปิฎก หมายถึง หลักธรรมสำคัญอันยิ่งใหญ่ เป็นธรรมะเหนือโลก เป็นหลักธรรมหัวข้อธรรมะ หลักวิชาธรรมะล้วน ๆ เป็นอมตะธรรมไม่มีข้อกล่าวอ้างบุคคล พาดพิงเหตุการณ์เรื่องราวต่าง ๆ เป็นธรรมะที่จริงแท้ ที่ทำให้จิตฉลาดสว่างไสว เป็นจิตของพระอริยสาวก เข้าถึงจุดมุ่งหมายของชีวิต คือ พระนิพพานได้ง่ายรวดเร็ว
ชาวพุทธส่วนใหญ่ยังมีความเข้าใจผิดคิดว่า พระอภิธรรมปิฎก หมายถึง พระธรรมอันสำคัญยิ่งนั้นมีอยู่ในหมวดพระอธิธรรมปิฎกเท่านั้นและยากที่จะเข้าใจได้
ความจริงพระอภิธรรม คือ หลักธรรมอันสำคัญยิ่งนั้น มีอยู่ในตัวเรานี้เอง คือ กายกับจิต หรือขันธ์ 5 กับจิต และอภิธรรม คือ หลักธรรมล้วน ๆ ก็มีอยู่ทั้งในพระวินัยก็คือ ศีล ทั้งในพระสูตรและในธรรมชาติ ถ้าจิตเราฉลาดสะอาดเป็นกุศลจะเข้าใจมองโลกในทางเป็นจริง คือ มีแต่ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา เปลี่ยนแปลงสึกหรอ มีเรื่องให้แก้ไขปัญหาตลอดเวลา แล้วผุพังสูญสลายไปในที่สุดนั้น ก็ คือ อภิธรรม

 

ก็เข้าใจได้ถูกแล้วแกล้งโง่ทำไมเล่า
พระวินัย พระสูตร พระอภิธรรม นั้นก็ต้องสงเคราะห์กันได้ทั้งหมด

 

แหม...คุณพี่ เอางี้...ถ้ายังไม่บรรลุ มันก็ไหลลงต่ำกันทุกคนแหล่ะ
แต่จะไหลลงต่ำกว่ากัน มากน้อยกว่ากันแค่ไหน

ผิดแบบกะโหลกกะลาของลุงหมาน คงก็ไม่ไหลลงต่ำ ระดับเดียวกับ
พวกขวางทางมรรค พวกนี้นี่ออกแนวไหลลงต่ำกว่ามากนะคะ
แล้วพวกมิจฉาทิฏฐิ นี่พวกนี่ก็ไหลแรงและลงต่ำมาก

 

บอกเหตุผล ที่ลุงหมานไป อนุโมทนาให้แปะ หน่อยอยากรู้

 

ปัญญาวรรค อภิสมยกถา

ตรัสรู้ด้วยจิต

[๖๙๖] ย่อมตรัสรู้ด้วยจิตที่เป็นปัจจุบันและญาณในขณะแห่งโลกุตรมรรคอย่างไร ฯ

ในขณะโลกุตรมรรค จิตเป็นใหญ่ในการให้เกิดขึ้น และเป็นเหตุเป็นปัจจัยแห่งญาณ
จิตอันสัมปยุตด้วยญาณนั้น มีนิโรธเป็นโคจร ญาณเป็นใหญ่ในการเห็น
และเป็นเหตุเป็นปัจจัยแห่งจิต ญาณอันสัมปยุตด้วยจิตนั้น มีนิโรธเป็นโคจร
ย่อมตรัสรู้ด้วยจิตที่เป็นปัจจุบันและด้วยญาณ ในขณะแห่งโลกุตรมรรคอย่างนี้ ฯ

ความตรัสรู้ด้วยสมถะด้วยความว่าไม่ฟุ้งซ่าน
ความตรัสรู้ด้วยวิปัสสนาด้วยความว่าพิจารณาเห็น
ความตรัสรู้ด้วยสมถะและวิปัสสนาด้วยความว่ามีกิจเป็นอันเดียวกัน
ความตรัสรู้ด้วยธรรมคู่กันด้วยความว่าไม่ล่วงเกินกันฯลฯ/b]

นิพพานอันหยั่งลงในอมตะ เป็นความตรัสรู้ด้วยความว่าเป็นที่สุด
บุคคลนี้นั้นย่อมละได้ซึ่งกิเลสทั้งที่เป็นอดีต อนาคตและปัจจุบันฯลฯ

ความเกิดขึ้น เป็นเหตุเป็นปัจจัยแห่งความบังเกิดแห่งกิเลสทั้งหลาย
จิตเห็นโทษในความเกิดขึ้นแล้ว จึงแล่นไปในนิพพานอันไม่มีความเกิดขึ้น
เพราะความที่จิตเป็นธรรมชาติแล่นไปในนิพพานอันไม่มีความเกิดขึ้น

เพราะเหตุแห่งกรรมกรรมเป็นปัจจัยแห่งความบังเกิดแห่งกิเลสทั้งหลาย
จิตเห็นโทษในกรรมแล้ว จึงแล่นไปในนิพพานอันไม่มีกรรม
เพราะความที่จิตเป็นธรรมชาติแล่นไปในนิพพานอันไม่มีกรรม

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓
ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค

 

อืมเปลี่ยนใจ ไม่อยากรู้แล้ว มันน้ำเน่าเกินไป

 

ดีแล้ว เห็นว่าพระอภิธรรมคำสอนของพระองค์เป็นน้ำเน่า อย่าเพิ่งรีบตายตอนนี้นะ ตกนรก

 

ไม่ว่างขอตัวไปทำกิจที่ควรก่อน แต่ไม่ได้แสวงหากิจที่ไม่ควรแก่ตน

 

คำสอนของ พระพุทธองค์สูงส่ง ฉันทำตาม หากตกนรกก็ลองตกดูด้วยตัวเองนี้ล่ะ

แต่คนที่หลงตัวเอง มันจะไปนิพพานได้ ก็ให้มันรู้ไป

อย่าให้ฉันเจอ ในที่ฉันไป นะเพราะฉันอาย ในสิ่งที่ฉันเจอนี่ล่ะ

 

ที่ชัดๆก็คือ ไปฟังมาว่า วิปัสนาธุระสอนให้บรรลุธรรมไม่ได้

เมื่อไปเข้าใจอย่างนั้นเรียกว่า ติดกระดุมผิดแต่เม็ดแรกแล้ว

อย่างนี้ตัวอย่างหนึ่ง