เจตสิก ๕๒ เกิดพร้อมกับจิต ดับพร้อมกับจิต รู้อารมณ์เดียวกับจิต อาศัยวัตถุเดียวกับจิต

งง อะไรเหรอ

บอกให้กลับไป แทะเม็ดแตงโม ก็ยังเป็นการชี้ให้เห็น "ของเก่า" อยู่เลย

ยังเป็นอุบายที่ใช้สอนอยู่เลย เห็นว่า เราละทิ้งเหรอ

โง่ นะนั่น

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้ ฮี้

ไม่มีอะไรเก่าเลย จริงไหมผีเสื้อ

 

เราไม่เชื่อภาพคนเป็นมายาจริงก็คือลวงอยู่ที่การสังเกตุก็รู้เอง

 

ของมันใหม่ตลอดหละแต่ของใหม่ก็คือของเก่าแต่ทำให้จ๊าบขึ้น

 

งง หละซี่

ภาวนาไม่เป็น เอาแต่ ท่องก็แบบนี้แหละ

เคยได้ยินไหมหละ มรรคของปุถุชนเนี่ยะ เขามีการระบุว่า เป็นส่วนตบแต่งขันธ์

มรรคที่ตบแต่งขันธ์เนี่ยะ คนเป็น เขาจะต้องชี้ให้เห็นว่า มัน...........นะเว้ยเฮ้ย

ส่วนคนไม่เป็น ตั้งชี้โด่สถานเดียว พาให้เห็นถึง ขันธ์ที่ถูกตบแต่งก็ ......ไปเป็น
ธรรมดา


คนไม่เป็น....อมจนเปื่อยก็ยัง งง อยู่เลย

 

เนี่ยะ ไปตรึก ไปใครครวญเอาเอง หากมันจ๊าบขึ้น แล้วเมื่อไหร่
มันจะเห็น ความเป็นจริงหละ หากไม่เห็นความเป็นจริงแล้วมันจะ
คลายกำหนัดไหม ....หากไม่คลายกำหนัด.....จะ........ไหม

มันก็มีแต่ บารมีสะสมไปเรื่อยบ้าง จิตเที่ยงบ้าง เละเทะ กันไป

 

ใช้ตาปัญญาครับ ไม่จำเป็นต้องไปคิดอะไรให้เกิดสัญญาใหม่ขึ้นมาให้ยึด ^^

อย่างคนเนี่ย อะไรหนอที่เห็นเป็นคน

ตาที่เห็น ก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นคน นี้เป็นสัตว์

ความคิดว่าเป็นคน ก็ไม่ได้ไปเห็นคนจริงๆ ว่านี้เป็นคน เป็นเพียง สัญญาจำได้


ทีนี้ที่สำคัญเป็นคน ก็พิจารณาไปสิ ตรงไหนที่เป็นคน

ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง หรือที่เป็นคน

นี่ก็ต้องรู้ว่าเป็นมายายังไง

ตาเห็นอะไร มายาเกิดที่ไหน นั้นแลสภาวะสัจจะ

ไม่หลงโลกทางตา ไม่หลงโลกทางความคิด

 

ของใหม่ในที่นี้ หมายถึง ไม่มีอะไรเที่ยง ไม่มีอะไรอยู่ได้นาน

ดับไปแล้ว เรียกคืนอีกไม่ได้ ไม่หวลกลับมาอีกแล้ว ^^

 

การเห็น เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับลง ของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เพื่อให้เกิดการละจากการยึดถือใช้ไหม เช่นนั้นเราจะเห็นจากสิ่งใดก็ได้ การเห็นจะกว้างมากในตอนแรกแต่ก็จะสั้นและถี่ขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็เพื่อคลายความยึดถือในสิ่งต่างๆใช้หรือไม่

 

เอาแบบนี้ก็ได้

เคยได้ยิน พระพาหิยะ ใช่ไหม คนที่เขาว่า บรรลุเร็ว เหมือนไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ประกอบ
อะไรมาก่อนเลย พอได้ยินธรรม ก็บรรลุ

ทีนี้ ลองพิจารณา "ของเก่า" ดีๆ

"สักแต่ว่า....สักแต่ว่า....." จนตายคาดอย เนี่ยะ ของเก่าหรือใหม่

แล้ว เดินโทงๆไม่สวมเสื้อผ้า "สักแต่ว่า...." เนี่ยะ ทำอยู่หรือเปล่า

"ของเก่า" นะ ................... งง หรือเปล่า งง ก็ว่ากันไป ไม่ต้องรีบร้อน

 

เรื่องตบแต่งมรรค ก็อ่านมาด้วยกัน จะเอามาเกทับกันทำไมเนี่ย ^^

 

ครับ เพื่อดับสักกายทิฏฐิ

 

สัญญามีสติเป็นเหตุใกล้

 

สักแต่ว่า สักแต่ว่า สักว่าแรกกับสักว่าที่สองมันไม่เหมือนกัน เค้าเห็นไหมว่าไม่เหมือนถ้าเค้าเห็นว่าอันแรกกับอันที่สองไม่เหมือนกัน ก็เมื่อ สักแต่สักพันซักหมื่นเดี๊ยวก็เบื่อไปเอง งงไหม

 

ก็ สักแต่ว่าแรกเนี่ยะ สักแต่ว่า คาดอย

สักแต่ว่าสองเนี่ยะ ชีเปลือยสูงสุดดอย(เพราะคนกราบไหว้)

มองไม่เป็น ก็เห็นว่า ต่างกัน

หากมองเป็น ก็เวรกรรม ตบแต่งอันเดิม

แม้แต่ ตอนที่ได้ยินจากพระโอษฐ์ ก็ สักแต่ว่าอันเดิมอยู่

ทีนี้.............มันต้องมี ไตรลักษณ์ญาณสัมปยุติ

แล้ว อะไรดับหละ อะไรดับ !! สำรอกอะไรออกไป

 

เมื่อมีอารมณ์กระทบก็รู้ว่าใจเราไม่สงบสั่นไหว บ้างก็แน่นที่หน้าอก ก็ดูอาการไปเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ

 

สักแต่ว่าที่ว่าต่าง พออ่านข้างบนนี้ สักแต่ว่าก็ดูเหมือนกัน แปลกดี

 

เหรียญมีสองด้าน คนมีความฉลาดจะชะโงกดูอีกด้านได้ แล้วจะรู้ว่า อ้าว.....!!
มันไม่ได้หนักนี่ มันเบาต่างหาก หนักเท่าไหร่อีกด้านก็เบาเท่านั้น

แต่คนทีมีปฏิภาณเนี่ยะ เขาจะมองออกว่า เห้ย นั่นมันเหรียญที่ถูกผลิกดู

ปฏิภาณไม่มีก็เลือกผลิกด้านดูอยู่นั่น แล้วอาศัยความต่าง เป็นรส ให้
กระโดด กระเดิด วุ่นวายอยู่กับการ ครองด้าน(ซึ่งก็มีอีกด้านปรากฏเพียง
แต่เอาความไม่รู้ปิดบังเฉยเลย)

แต่ถ้าปฏิภาณมี โถ จิตตั้งมั่น เนี่ยะ ...................... กว่าจะเห็นนะ

สมาธิจริงๆเนี่ยะ อยู่ตรงไหน กว่าจะเห็นได้ ง่ายที่ไหน

แล้ว ยังเริ่มต้นอยู่เลย นอกนั้นถือว่า ฟังตามๆกันมา ไอ้สิ่งที่ไม่เคยได้
ยินได้ฟังใครก็ชี้ไม่ได้เนี่ยะ พึงจะเห็น

 

มันเริ่มเหนี่ยวไง พอถูก คลุกเคล้า นวดฟั้นมากๆ มันก็ ข้น เหนียว และเริ่ม
จับตัวเป็นก้อน ......พอได้ที่ก็ .............วุ่นเรื่อง กระโถน แล้วหละ

 

เคยพิจารณาจนอยู่ที่ใจรู้

เวลากระทบอารมณ์ เกิดทางใจ จะรู้แต่ที่หัวใจ มันสะเทือนไปทั้งตัว ทั้งนั่ง ทั้งนอน

ต่อมา เวลาความนึกคิดเก่าผุดขึ้นมา มันมาพร้อมอารมณ์

ในเวลาที่ผุด มันรู้ได้ทางใจ ทางหัวใจเลย มันเต้นครั้งเดียวแรงๆ คล้ายๆพองออกระเบิดออก ไวเหมือนฟ้าแล็บ

นานแระ ^^