จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

ขอแนะเรื่องคุณแม่ของเธอหน่อยนึง
คุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ของเธอ
เพราะฉะนั้นแล้ว ขอให้เธอละคุณแม่ไว้ให็อยู่ฐานเหนือศีรษะของเธอนะ เพราะคุณแม่เธอจะดีที่สุด หรือว่าจะเลวที่สุด อย่างน้อยที่สุดท่านก็ให้กำเนิดกับเธอมา
ปกติภายใน โดยเฉพาะจิตของเธอนั้นดีจริงๆ แต่เธอจักต้องพึงสำรวม คอยระวัง ทั้งกาย วาจา ใจ อย่าได้ไปปรามาสคุณแม่เธอเด็ดขาดเลยนะ อันนี้นึกเสียว่า พี่ภูขอเธอนะ เธออย่าได้ไปแตะคุณแม่เด็ด
ขอให้เธอใช้ความอดทนตรงนี้นิดเดียว

แต่เมื่อไหร่เธอหลงจิตไปปรามาส หรือหลงโกรธไปตามคุณแม่เธอพียงนิดเดียวก็ไม่ได้เลย เพราะที่เธอทำดี ทำบุญ สวดมนต์ไหว้พระ ทำจิตเกาะพระมานาน แต่ถ้าจิตเธอไปล่วงเกินคุณแม่เพียงครั้งเดียว เธอเสร็จเลย เธอจะต้องระวังศีลข้อนี้ให้มากๆ

สรุปแล้ว ขอให้เธอตั้งคุณแม่อยู่ต่ำกว่าพระพุทธเจ้านิดนึงนะ แล้วเธอจะเจริญ และขอบอกใบ้ให้เธอนิดนึงว่า เธอเท่านั้นที่จะช่วยจิตคุณแม่ให้ยก แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ เพราะเธอเองก็ยังช่วยเหลือตนเองไม่ได้ เพราะจิตยังมีกำลังน้อยไปนิดนึง กำลังใจต้องขนาดลูกหว้า เธออยากรู้ไปถามเธอเอานะ ว่าช่วยอย่างไร หรือถามครูเพ็ญก็ได้ ว่าท่านช่วยคุณพ่อท่านอย่างไร เพราะครูเพ็ญก็ช่วยได้มาแล้ว สำเร็จด้วย ไปถามมานะ
พี่ภูก็ช่วยจิตครูเพ็ญด้วยเหมือนกัน เพราะจิตครูเพ็ญดื้อมาก(ขอโทษอย่างแรงครับครูเพ็ญ เพื่อธรรมาทานน้องๆนะ แต่ท่านช่วยยกจิตของผมก่อน แล้วผมก็ช่วยยกจิตครู(ทางอ้อม) เพราะผมขอบารมีท่านพ่อ)

น้องทิวลิป จำคำพูดพี่ภุดีๆนะ อย่าไปแตะคถณแม่เด็ดขาด ปล่อยท่านไป อย่าได้คิด เธอไม่ค่อยพูดดีแล้ว กรรมหนักมาก สำหรับพ่อแม่ เพราะมีอีหลายท่าน ที่90% ที่ไปล่วงเกินท่าน แต่ถ้าใครรู้ตัวขอให้นำพวงดอกมะลิไปขอขมาท่านก่อน ก่อนที่ท่านจะหมดลมนะพวกเรา ผมบอกกับทุกๆคนไปแล้วไป สำคัญมาก
แต่ถ้าเธอทำตามที่แนะนำไป เธอจะพบแต่ความสุข ความเจริญ ความสำเร็จในชีวิตของเธอตลอดไป
แต่ถ้าเธอไม่เชื่อก็ขอให้เธอลองทำในสิ่งตรงข้ามที่พี่ภูแนะนำมาก็แล้ว อีกไม่เกิน 5 ปี หรือไวกว่านั้นอีก เธอจะต้องพบกับสิ่งตรงข้ามที่พี่ภูกล่าวไปแล้ว
จิตเธอยกได้เมื่อไหร่ จิตบุญของเธอช่วยได้ทุกคน มิใช่คุณแม่เธอคนเดียว แต่บุญจะส่งผลช้ากว่าบาปนะ

ตอนนี้จิตเธอตั้งอยู่สัมมาทิฎฐิแล้ว ต่อไปต้องเดินจิตให้ตรง
ตรงที่นี้หมายถึง เจริญรอยตามมรรคมีองค์8 (ศีล สมาธิ ปัญญา)
เท่านั้น เพราะที่นี่คือ ประตูแห่งพระนิพพาน ของเธอ
(แต่ถ้าเธออยากจะไป)

 

โมทนาสาธุกับเธอด้วยคนนะ
แต่ผมไม่ได้มาคนเดียว
แต่จะมีคุณเพ็ญ(ครูละเอียด..ยิ๊บ) คุณดชน. คุณอัญญมณี คุณวิทย์ คุณลูกหว้า คุณนก(หญิง) และอีกหลายท่าน
เราทำงานเป็นทีมเวิร์คครับ
และงานหนักที่สุดก็น่าจะเป็นครูละเอียด(ครูเพ็ญ) และทีมงานของท่านอีก ที่กำลังทำหน้าที่อันละเอียดอ่อนตรงกัน
แต่ผมกรองหยาบ แต่ครูเพ็ญและทีมงาน คือกรองละเอียด
แต่จะมีอีกนะที่กรองยิ่งกว่าละเอียด แต่เราไม่สามารถพูดกันตรงนี้ได้

ขอขอบพระคุณนะครับ สำหรับกำลังใจให้กับพวกเรา
อันที่จริงแล้ว พวกเราทำไปมิได้หวังอะไรเป็นสิ่งตอบแทน
พวกเราทำเพื่อพระพุทธเจ้า เพื่อพระธรรม เพื่อพระอริยะสงฆ์ เพื่อทุกๆดวงจิตลูกหลานของพระพุทธเจ้า เท่านั้นเอง

 

ค่ะพี่ภู จะพยายามค่ะ คุณพ่อท่านก็บอกอยู่ทุกวันค่ะ ว่าให้ปล่อยเค้าไปอย่าไปคิดอะไรกะคำพูดเค้ามาก เดี๋ยวทิวขอPMไปคุยดีกว่านะค่ะ แหะๆ :'(

 

อนุโทนาสาธุด้วยครับ...
คุณน้องทิวครับ ท่านทราบหรือไม่ว่า
การทดแทนคุณบุพการีแล้วเกิดบุญกุศลสูงสุด คือ การให้ธรรมะกับผู้เป็นบุพการีและถ้าท่านเหล่านั้นหันมาปฎิบัติธรรมด้วย นั่นยิ่งคือการตอบแทนบุญคุณสูงสุดในภพชาติที่เกิดมานี่แล้ว.. คำกล่าวของพระบรมศาสดา (ประมาณเนี๊ยะ อาจไม่ตรงตามตัวหนังสือ/ตำรา)
ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยครับ สู้ สู้...

 

คือเข้ามาถาม พี่เพ็ญครับ ที่ส่งเมลล์ไปที่ natthapatpun@gmail.com (ใช่ไหมครับ)ไปตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว ไม่รู้ว่าจะได้รับรึเปล่า ถ้ายังถ้าไม่ได้รับจะส่งไปอีกทีนะครับ

 

ค่ะ ก็ขอโมทนาด้วยค่ะ ทุกท่านทั้งทีมที่ทำงานหนักเพื่อช่วยคนกับพระนิพพาน

 

โมทนาสาธุกับทุกท่าน ว่าแล้วก้อจะถามว่า ตัวกด โมทนา หายไปไหน ใครเอาไป รึว่าเป็นเฉพาะของเรา งง ....หุหุ โพสต์เยอะไม่ได้ขันธ์โดนวางยา เดี๋ยวงง กว่านี้

 

ผมจะบอกให้ไหม๊ว่ามันหายไปไหน?
เจ้าของเวปเขาตัดไปแล้ว เพราะหมู่นี้มีคนเริ่มมีความคิดเห็นแตกต่างกันมาก และบางท่านกดโมทนา บางท่านกดไม่เห็นด้วย และชักจะมาก และความขัดแย้งกันก็เริ่มทวีขึ้น กดโมทนา และกดไม่เห็นด้วย จึงหายไปชั่วคราว
โดยเฉพาะกระทู้ของอ.อัญญะส.
ผมก็บอกไปก่อนหน้านี้แล้ว ว่าแต่ถ้าไม่เกิดตามวันเวลานั้น
ก็จะมีคนไม่เห็นด้วยรออยู่แล้ว

โลกธรรม8 ลูกหลานเอ๊ย!!!

ในโลกนี้ ไม่มีใครไม่เคยโดนด่า โดนนินทาว่าร้ายกันหรอก หนีไม่พ้น ต่อให้ดีสักปานใด ก็ต้องโดน ขนาดในหลวงของเราคนรักท่านมากแค่ไหน ท่านก็ยังไม่รอด มองไกลขึ้นไปอีกหน่อยก็คือ พระพุทธเจ้า ท่านก็ยังมีศัตรู นับประสาอะไรกับพี่ภูก็ยังโดน
แต่ผมไม่ถือสานะ แต่กลับไปดันเข้าพวกคนที่กำลังด่าซะอีกแน๊ะ!ธรรมะของพระพุทธองค์มันดีอย่างแหล่ะ!
คือทำจิต ทำใจของเรากลายเป็นหินได้เหมือนกัน
แต่ถ้าเมื่อก่อน แค่มีคนมองหน้าก็จะเข้าไปเตะเขาแล้ว
ใครขับรถปาดหน้า เราก็จะไปปาดกลับ ไม่ใช่รถมันแรงหรอก
แต่ภายในใจผมนี่แหล่ะ แรงกว่ารถทุกยี่ห้อ
งั้นใจคนเรามันเป็นเช่นนั้นจริงๆ เมื่อก่อนนะ
ตอนนี้ดวงตายังไม่เห็นธรรม คือ มองเห็นหาแต่เรื่องอยู่ร่ำไป
หาแต่ไม้หน้าสาม คมแฝก หาลูกปืน
ชีวิตคนที่ไม่มีศีล ไม่มีธรรมะกันอยู่ในใจนี่ น่ากลัวครับ

ตอนนี้ไม่รู้พี่อัตตา พี่มานะ มันหายไปไหนหมดก็ไม่ทราบ
ขอให้ทุกท่านจงตั้งใจทำจิตเกาะพระไปนะ
อย่านำจิตไปตามกระแสโลกเลย มันอันตรายจริง
อันตรายรอบด้าน
ตั้งใจปฎิบัติไปจนวันตายเลยนะ อย่าทิ้งพระ
พวกเราพยายามไปอยู่อำเภอ พบพระกันเข้าไว้นะ...คิคิ
(ไม่ทราบว่าอยู่จังหวัดอะไร)

พอเราปฎิบัติมาถึงกันตรงนี้แล้ว เหมือนเราได้ไปยืนบนเขาเขียวเลย แล้วสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปให้เต็มปอด
แล้วท่านจะบอกว่า รู้อย่างนี้ ปฎิบัติธรรมมาตั้งนานแล้ว
เรามัวไปวิ่งตามกิเลสกันอยู่ได้ ดูหนังม้วนเก่ากันอยู่ได้
ช่างไม่เบื่อกันหรืออย่างไร ทุกข์ใจ เหนื่อยใจกันพอหรือยัง

ผมอยากให้ใจคุณมาเหมือนดั่งใจผม หรือพวกจิตบุญ
พวกจิตบุญเขาก็รู้อยู่กันเต็มอกนะว่า
อยากให้ทำสำเร็จกันไวๆ
จะได้ไปนั่งขำขัน เป็นบ้าหัวเราะกันไม่หยุดเลย โดยเฉพาะครูเพ็ญ คุณหนู คุณดัช คุณวิทย์ ลูกหว้า คุณนกหญิง คุณเวป คุณนกชาย และใครอีกหล่ะ!
ผมจำไม่ได้แล้ว เพราะจิตลืมทุกข์ ลืมสุขไปหมด จิตมันไม่เอาอะไรสักอย่างแล้ว ป่านนี้เลิกขำกันรึยังก็ไม่รู้....เอ่อเป็นไปได้เน๊อะคนเรา
ท่านเคยเห็นคนทุกข์กันมามากแล้วใช่ไหม๊? ลองไปดูพวกจิตบุญเขากันสิ
หัวเราะกันไม่หยุด ไม่หย่อน
กระทู้อื่นๆ เขาจะตีกันตายแล้ว แต่พวกเธอมาหัวเราะกันอยู่ได้
ไป๊ ไปเตรียมนำหวานเย็นๆมาหนึ่งแก้ว บ่นซะคอแห้งเลย
เลขาก็ไม่มี อยู่คนเดียว นอนก็นอนคนเดียว
เมื่อไหร่จะมีเพื่อนนอนคุยธรรมะกันมั่ง เน๊อ

พวกเรามีกันได้นะ อยู่กันได้ เป็นกันได้ แต่อย่านำจิตของไปเกี่ยวข้อง ถึงเกี่ยวข้องกันไป เราก็อย่าไปยึดมั่น ถือมั่นกันนะ
อ๊าวลืมไปเผลอแผ๊บเดียวพูดธรรมะอีกแล้ว

ธรรมะนี่ไม่มีใครสอนใครได้นะ นอกเสียจากผู้นั้นลงมือปฎิบัติเอง เห็นเอง แล้วก็ชอบเอง (จริงๆ) ตามที่เขาว่าตามกันมาจริงๆ

ไม่มีคนโพสต์
ผมโพสต์ช่วยคุณดชน.(จ.อ.ห.ฝ.ป.ค.)ก็แล้วกัน

 

ขอมาเราจัดไปค่ะพี่ภู อิอิ น้ำหวานเย็นๆค่ะ
​

อันนี้แถม ไอติมเด็กๆ กะ น้ำแข็งใส เอาไว้แก้ร้อนกัน^^​

​

​

 

เรียนท่านผู้รู้
วันนี้ข้าพเจ้ามีปุฉาธรรมะมาถามคือ
"จริต"หมายความว่าอย่างไร แบ่งออกเป็นกี่แบบและแต่ละแบบเป็นเช่นไร
ทำไมเราจึงต้องเรียนรู้เรื่อง"จริต" ใช้ประโยชน์เพื่ออะไร
ปล.แถมท้าย แล้วมันเกี่ยวกับ"การทำจิตเกาะพระยังไง"
เชิญทุกท่านร่วมวิสัสชนา ตามมุมมองและปสก ของท่าน
ขอให้ทุกๆท่านเจริญในธรรม

(ถ้าไม่มีใครมาตอบ.. ท่านพี่จขกทต้องมาตอบด้วยนะครับ.. เพื่อเป็นธรรมทานแก่น้องๆนะครับ)

 

กำลังปฏิบัติภาระกิจพิชโช่อยู่นะครับ ที่หายไป อย่าพึ่งปลดผมจากบ้านทรายทองนะครับ อิอิ

เรื่องของเรื่องคือ มาขอกำลังใจและบุญจากท่านๆนะครับ

ส่งมาๆๆๆๆๆๆ เพื่อ บ.ร.ก

 

ชื่นใจจังเลย!
หญิงเล็ก เธอมีคู่แข่งแล้ว
งั้นเรามาเปิดกระทู้แนะนำอาหารกันดีไหม

เบื่อธรรมะกันรึยัง?
เบื่อพระกันรึยัง?

เบื่อไม่ได้นะ
เบื่อกาย เบื่อทุกข์น่ะ เบื่อได้นะ

จัดหนักคนหายหมด เพราะคนชอบไปตามหาภัยพิบัติกัน
สงบๆไม่ชอบกัน
พอทุกข์เกิดขึ้นกับใครนะ ตนเองก็ยังหาทางออกกกันไม่ได้เลย
ยามปกติไม่ฝึกสติ ฝึกดูจิตกัน
เรามีลมหายใจกันแค่ช่วงสั้นๆเองนะ
แต่เวลาไม่มีลมหายใจนั้น มันแสนจะยาวนาน

มีผู้ใดรู้บ้างว่า
เวลาของมิติของนรก มันยาวนานกว่าโลกมนุษย์ของเรานะ
แต่เวลาโลกมนุษย์ก็เร็วกว่า เทวโลกซะอีก
ยิ่งโลกพระนิพพานก็ไม่ต้องไปพูดถึง ไม่มีเวลา ไม่มีเกิด-ดับ
ผมไปอ่านตำรามานะ เดี่ยวหาว่าผู้เขียนเคยไปมาหรอ...555

ปัจจัตตัง รู้ได้เฉพาะตนเอง
แต่ปัจจุบันมีด้วยกันทุกคนนะ
ใครก็อย่านำอดีต อนาคตกันมานะ
เพราะคนที่เป็นทุกข์กันนั้น ก็เอาอดีตมาเป็นตัวตั้ง แล้วหารด้วยอนาคต เท่ากับ ปัจจุบันกันไม่ได้นะ
ต้องอยู่ปัจจุบัน เท่านั้น
โดยเฉพาะกรรมดีในปัจจุบัน พวกเราก็พยายามทำให้มากๆกันนะ เพราะมันจะกลายเป็นอนาคตของพวกเรา นั่นเอง

แต่ถ้าผู้ใด อยากไปนิพพาน เราก็ต้องเจริญรอยตามอริยมรรค
ทางเดียวเท่านั้น ทางอื่นไปไม่ถึงพระนิพพาน
เดินให้ตรงทางกันนะ อย่าเดินแบบคนเมาเหล้า
บางคนเมาเหล้ายังไม่พอ ยังหลงมัวเมาตนเองอีก แถมไปเมากับคนอื่นๆอีกที่ไม่ใช่ตัวเรา หลงไปๆหลงมา คราวนี้เล่นเอายึดเป็นเจ้าของกันเลย

แฟนข้าใครอย่าแตะ
เมียข้า สามีข้า ใครอย่าแตะ แต่ถ้าแตะแล้วตายแน่ๆ นั่น!
ระวังกันให้ดี

แต่ถ้าใครอยากจะทำบุญใหญ่ หรืออยากมีดวงตาเห็นธรรม
เพราะฉะนั้นเราจำเป็นต้องหันหน้าเข้าหาธรรม มิใช่หันหน้าเข้าไปหากระแสโลกกัน

ร่างกายทางโลกนั้น ยิ่งขยับบ่อยๆก็ยิ่งดี ฉลาดดี รู้มากดี แข็งแรงดี
แต่จิตไม่ใช่ ตรงกันข้าม คือยิ่งขยับ จิตไม่นิ่ง จิตวิ่งตามกระแสโลกกันมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งโง่มากกันเท่านั้นเอง
แต่ถ้าจิตนิ่ง เราก็ยิ่งรู้มาก ฉลาดมาก เขาเรียกว่า ปัญญา
แต่ความรู้ทางโลกเปรียบไม่ได้เลยกับปัญญาในทางธรรม
เพราะปัญญาในทางโลกไม่มี มีแต่สัญญา ก็คือ ความจำ
เพราะถ้าชาตินี้ใครเกิดมาแล้ว อาชีพเป็นหมด วิศวะ สถาปัตย์ฯ พอตายไป
วิชาความรู้ติดอยู่ที่สมองสมอง ตายไปเขาเผาทิ้งหมด ตายไปกับร่างกายเรา
แต่ปัญญาทางธรรม แต่ถ้าผู้ปฎิบัติมาดี เมื่อชาติก่อน เช่น ผู้มีฤทธิ์ทางใจ(มโนยิทธิ) อภิญญา หูทิพย์ ตาทิพย์ ส่วนมากก็จะติดมาแต่ชาติปางก่อน ที่สะสมบุญบาีมีของตนมาเรื่อย
บอกไปแล้วไงว่า จิตของเรานี่นะ ถ้าได้ไปรู้และเข้าใจธรรมอะไรแล้ว เพียงครั้งเดียว จิตก็จะจดจำไปข้ามชาติกันเลยทีเดียว

อ๊าว! พูดเรื่องอาหารคาว หวาน ดันไปจบตรงธรรมะกันได้ เห่อ!
สงสัยธรรมท่วมหัว เราจะตัวรอดป่ะ? เดี๋ยวก็รู้
ร่างกายปล่อยให้มันทำหน้าที่ไปกับทางโลกนะ ชาตินี้ ใครมีไรทำ รับผิดชอบกันไป แต่ขอให้เลือกทำ เลือกรับแต่ฝ่ายดี ฝ่ายที่เป็นบุญ กุศลกันนะ
อย่างอื่นไม่ต้องรับ
เหมือนตาเนื้อเรายังอยากดูของสวยๆงามกันเลย
จิตคนเราก็เหมือนกัน มันก็อยากเห็นสิ่งที่ดี มีความสุขทางจิตใจ
ความสุขทางจิต ก็คือ ความนิ่ง ความสงบ เท่านั้น
แต่ถ้าใครไปทำให้จิตตนเองเคลื่อนไหวตามกระโลกมากๆก็จะทำให้เกิดเราทุกข์กันทั้งนั้นเอง

ขอให้เรามาเรียนรู้เรื่อง ความทุกข์กันนะ แต่ถ้าไม่เรียนรู้กันเดี๋ยว
แต่ทุกข์มันมาเยี่ยมเยียนตนเองเมื่อไหร่ละก้อ เราแก้ไม่ทัน อาจจะถึงแก่ชีวิตได้ เพราะเราไม่มีทางออก เอาทุกข์ตนออกจากใจกันไม่ได้
บ่นกันไปเถอะว่า ทำไมฉันถึงทุกข์มากขนาดนี้
นั่นไง!
ยามปกติ ไม่เรียนรู้เรื่องทุกข์กัน แล้วพวกเราจะมาบ่น มาร้องทำไม

พอแร๊ะ! เลิกบ่น ไปทานน้ำหวานดีกว่า ชื่นใจ
ขอบใจนะน้องทิว น่าจะเปลี่ยนเป็นน้อง cute

 

จริต ตอบง่าย ๆ ก็คือความชอบส่วนบุคคล
มีกี่แบบให้ไปเทียบกับจริต 6 เสิร์ซดูในเน็ตก็ได้
เกี่ยวกับจิตเกาะพระตรงที่ใจเลือกดูภาพพระให้ตรงกับจริตตน
คือดูตามใจชอบ ไม่บังคับจิต
จิตเป็นใหญ่ จิตเป็นประธาน
ต้องให้จิตเลือกตามที่จริตจิตท่านชอบ
การทำจิตเกาะพระจึงเจริญ

 

เรื่องมีปัญหากับคุณแม่ก้อคงเป็นกันหลายท่านค่ะ วัยคนละวัยกัน
ความเข้าใจก้อต่างกัน เป็นเรื่องธรรมดา แต่ยังไงท่านก้อเป็นมารดา
ของเรา หากท่านร้อน เราได้รับการฝึกจิตแล้วก้อทำตัวให้เย็น
หากร้อนกับร้อนกระทบกัน ก้อกลายเป็นร้อนแรง
ได้ฮากันละคราวนี้ น้องทิวฝึกจิตหนีแม่ 55555555

 

อ้อ เข้าล่ะท่านพี่ มันเป็นเช่นนี้เอง ต่างความคิดต่างสีต่างจิตต่างใจ
ต่างวัยต่างโลก ไม่ใช่ไรหรอกค่ะจะกดโมทนาดันไป งง กดอ้างอิง แอบอ้าง อะไรไปซะงั้น งั้นเราก้อมาโพสต์กันต่อ ใครจะด่าจะว่าปรามาส
อะไรก้อปล่อยเขาไป แต่ข้างในเรามันเบิกบานเป็นพอ

 

พวกเราอย่าไปเสียเวลาไปมัวดูคนอื่นว่าเลว ว่าชั่วกันอยู่เลย
กรรมใครกรรมมัน ใครก่อกรรมอันใด เดี๋ยวคนนั้นก็จะต้องได้รับผลของกรรมของเขาเอง
แล้วเราจะไปแบ่งรับกรรมไม่ดีของคนอื่นกันไหมหล่ะ!
ขอถามกันแค่นี้เอง

เพราะฉะนั้น เรามาดูจิตตนเองเพียงอย่างเท่านั้นจะดีกว่า คือ อย่าให้จิตของเรามันเลว
มันชั่วกันดีกว่า เราคอยระวังจิตตนเองมิให้ไปตกหล่นอบายภูมิกันดีกว่า
ส่วนใครจะตก หรือไม่อยากตกก็เป็นเรื่องของคนๆนั้น
เราอย่าไปตกกับเขาก็แล้วกัน
เอาจิตเราให้รอดก่อนจะดีกว่า

ไม่มีใครอยากไปนรกกันหรอก แต่การกระทำของเราน่ะสิ ที่น่าเป็นห่วง
จิตคอยจะไหลลงต่ำ วิ่งตามกระแสโลก วิ่งตามกิเลส โดยเฉพาะความโกรธกันอยู่เรื่อยๆ

ทำจิตนิ่ง ทำจิตเกาะพระ หรือทำเจริญกรรมฐานกองอื่นๆก็ได้ ตามใจถนัดของตน คือ
ถ้าทำแล้วให้จิตของตนนิ่งสงบก็เป็นใช้ได้ทั้งนั้น
เลือกอุบาย เลือกตามจริตตน
หรือตามจริต6 เราก็ลองไปเทียบกันดูนะจ๊ะ....ที่รัก
ตามที่น้องอัญญะมณีกล่าวไปแล้ว ถูกต้องที่ชู๊ด

ปล. พูดเสร็จขันธ์ยังไม่รู้เลยว่า พูดเรื่องอะไร...เอ่อ!
เป็นไปได้เน๊อะ....สัญญานะ สัญญา

 

น้องหญิงเล็ก
เธอก็อย่าไปมีเมตตามากเกินไป มีเมตตาสูงเป็นสิ่งที่ดี
แต่ถ้าเราไปมัวสนใจกับจิต ดวงจิตรอบตัวเอง ที่กำลังเป็นอยู่ ณ.ขณะนี้น่ะ
จนเหตุทำให้จิตเธอไม่สบายไปด้วย
อันนี้ไปปรับ แก้ จูนกันใหม่นะ

ต่อไปนี้ขอให้เธอสนใจภายในกาย ภายในจิตของตนให้มาก สำรวมมากๆ
ตอนนี้อย่าเพิ่งเป็นห่วงจิต ดวงจิต หรือวิญญาณเหล่านั้นมากจนเกินไป
เพราะวิญญาณเหล่านั้น อาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวร หรือมาขอส่วนบุญ
เธอก็ได้นะ แต่ต้องให้เป็นเวลา เหมือนเราจะต้องมีระเบียบวินัยกันน่ะ
จิตนิ่งมากๆ เราก็มักจะสัมผัสกับบางสิ่ง บางอย่างได้บ้าง เป็นเรื่องธรรมดา
ขอให้เรามองเห็นวิญญาณเหล่านั้น เหมือนหิ่งห้อยก็แล้วกัน
เพราะอีกไม่นานเราก็ได้ไปอยู่กับโลกทิพย์เหมือนเหล่าวิญญาณแบบนั้น
แต่ต่างมิต แต่ต่างภูมิกันเท่านั้น ซึ่งดวงจิตมีกายละเอียดเหมือนกัน
แต่จะต่างกันตรงที่แสงในตัว หรือบุญบารมีต่างกัน
และที่อยู่ไปจุติจึงต่างไปด้วย
เหมือนคนจนอยู่อพาร์ตเมนต์ แต่คนรวยอยู่ที่คฤหาสน์

แต่ถ้าจิตรู้สึกไม่ค่อยสบาย ให้สตินำจิตหนีเข้าไปอยู่ที่ฌาน
โดยการนำน้องจิตเกาะพระไป
อาหารของจิต การพักผ่อนของจิต ความสุขของจิต ก็คือ
ความสงบ ความนิ่ง
หรือ ในขณะที่จิตทรงฌาน

แต่พระอริยเจ้า ท่านมักจะเข้านิโรธสมาบัติ (ชั่วคราว)
หรือ สัญญาเวทยิตนิโรธ คือการเข้าไปดับสัญญากับเวทนา นั่นเอง
นี่ก็ถือได้ว่า เป็นการทำสมาธิขั้นสูงสุด ของพระพุทธศาสนาของพวกเรา

 

ขอบคุณค่ะ พี่ดัชนี^^ ตอนแรกที่เริ่มทำเพราะว่าต้องการหนีภัยพิบัตินะคะ
แต่พอกลับตรังปุ๊ป เป้าหมายเริ่มเปลี่ยน กลายเป็นหนี(ความโกรธ)แม่แทน ฮ่าๆ
เรื่องภัยพิบัติตอนนี้กลายเป็นเรื่องรองไปเลย ^^
ปล.พี่ๆได้ดูละครเมื่อคืนไหมค่ะ ฮ่าๆ มีเรื่องการฝึกจิตหนีทุกข์ด้วย ^^
เห็นนางเอกทำจนถอดจิตคุยกะวิญญาณ(เทวดารักษาตัวเอง)ได้เลยค่ะ ฮ่าๆ

 

สวัสดีค่ะพี่ภู ครูเพ็ญ ครูดัช คุณหว้า คุณอัญญะมณี คุณวิทย์ คุณทิวลิป และทุกท่าน
เรื่องมีปัญหากับแม่นี่ ตัวเองก็เป็นค่ะ เพราะแม่เป็นลิ้นโรคหัวใจรั่ว ผ่าตัดแล้วกลายเป็นอัมพาตซีกขวาตั้งแต่ตัวแสงจันทรยังเป็นเด็กอายุได้ 5 ขวบกว่าๆ แม่อยู่โรงพยาบาล 1 ปีเต็ม หมอบอกว่าให้กลับมาอยู่บ้านเถอะเพราะคงทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว จึงต้องดูแลคุณแม่มาตั้งแต่ตอนนั้น จนตอนนี้ผ่านมาหลายสิบปีแม่อายุมากแล้วแต่ไม่ค่อยทานอาหาร คือทานยาก ขนาดเปลี่ยนกันทุกมื้อ ยังไม่ค่อยจะทาน ก็ผอมลงเราเป็นห่วงก็พยายามบอกให้ทาน ถามว่า ทำไมไม่ทาน ท่านก็ไม่พูด เราก็พูดถึงไม่ทานเดี๋ยวไม่สบายต้องไปนอนโรงพยาบาลอีกนะ และอะไร..... ท่านก็จะตอบกลับมาว่า ตายเสียดีกว่า ด่าอยู่ได้ แสงจันทรบอกว่านี่ไม่ใช่ด่า แต่พูดให้ฟัง และถามไม่ใช่ด่า สุดท้ายตัวเองก็ต้องมานั่งร้องไห้ เสียใจ แต่แม่ก็จะลืมในชั่วเวลานิดเดียว เพราะความจำเริ่มเสื่อม ช่วงนั้นทุกข์ค่อนข้างบ่อย แต่หลังจากที่ทำจิตเกาะพระรู้สึกได้เลยว่า สงบและเริ่มปล่อยวาง ดูแลหาอาหารให้เหมือนเดิม อาบน้ำ ล้างก้น จัดยา พาเข้านอน ท่านจะกินมากน้อยก็จะตามใจท่าน ไม่กะเกณฑ์ว่าจะต้องทานเท่านั้นเท่านี้ บอกว่าถ้าอิ่มก็พอ จิตสงบเย็นขึ้นมากแต่คงต้องทำตามที่พี่ภูแนะนำ หาพวงมาลัยมะลิมาขอขมาท่านในวันนี้ อย่างน้อยกรรมที่ทำให้ท่านเสียใจแม้จะเกิดเพราะความเป็นห่วงก็ยังนับว่าเป็นกรรมที่ไม่ดี ขอบคุณธรรมะที่นำมาให้รับรู้ ทำให้มีสติและปัญญามากขึ้นทุกวัน ขอบพระคุณมากค่ะ

 

ที่ว่านิมิต แสงสว่างเป็นกิเลสก็ถูก แต่เบื้องแรกต้องอาศัยกิเลสไปละกิเลส (อาศัยกิเลสละเอียดไปละกิเลสอย่างหยาบ)
แต่ไม่ได้ให้ติดแสงสว่างหรือหลง แสง สว่าง ท่านให้ใช้แสงสว่างให้ถูก ให้เกิดประโยชน์เหมือนอย่างกับเราเดินทางผ่านไปในที่มืด ก็ต้องอาศัยแสงไฟช่วยนำทาง
หรืออย่างว่าเราจะข้ามแม่น้ำ ก็ต้องอาศัยเรือ อาศัยแพ เมื่อถึงฝั่งแล้ว เราจะแบกเรือแบกแพขึ้นฝั่งไปด้วยทำไม

หลวงปู่ดู่