สัมมาทิฏฐิสูตรว่าด้วยความเห็นชอบ

รับไว้พิจารณา เดี๋ยวต้องขอตัวก่อน

จะทำสมาธิสัก 10 นาที ก่อนนอน เอาแม่ะ

 

.......................เล็งเลขเด็ดงวดนี้ให้ผมด้วย!!!

 

..............ทำตั้งนานยังไม่งอกลับอีกเหรอ?.....มันต้องอยู่ที่รู้แล้ว เกิด ปุ้ป รู้ ปั้ป ไม่ยินดียิน ร้าย อยู่กับความตั้งมั่น รู้เท่าทัน ผู้รู้ กับ อารมณ์ กายใจ ในฉับพลัน

 

.......... อ้าวพี่หลง รู้ โทสะ เป็นอกุศลแล้ว เวลา มันเกิด พี่หลงมีสติระลึก ปั้ป เนี่ย มันสลัดคืน จาก ตัวผู้รู้ เลยมั้ย? ถ้าทำได้ ขนาดนี้แล้ว ต้อง คิดอะไร ยาวยาว ต่อใหม ครับ รู้ปุ้ป สลัดปั้ป (ไปเอง แยกเอง)....มันกระชับ เป็นธรรมชาติจริงใหมละครับ

 

ปฏิบัติไปเรื่อยๆ อย่าเพิ่งไปออกอาวุธ

เอาให้นิ่ง ให้แม่นก่อน

 

นี่อย่าไปหลงทางสิ

ประเภท โกรธแล้วมีสติรู้ มันตื่นหายโกรธ พวกนี้พูดไปแล้วว่าไม่ใช่ปัญญาอะไร

ประเภทจิตมีโทสะ ก็รู้ว่าจิตมีโทสะ ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก

แม้จะตั้งมั่นจิตรู้ ไปรู้โกรธ อันนี้ก็ไม่ใช่ปัญญาไถ่ถอนอะไร

มันก็ระลึกแบบนี้ซ้ำๆได้อีกนาน ตราบใดที่ปัญญายังไม่เกิด

 

............ก็ ออก ลีลา ให้มัน โช้งเช้ง เป็นหนังจีน เหมือนที่พี่หลงกำลัง คลั่งอยู่ น่ะสิครับ......แต่ผมพูดจริง นะครับ.....นิ่งก็รู้ว่า นิ่ง แม่นก็รู้ว่าแม่น หลงก็รู้หลง.....การรู้นี่แหละ สำคัญ.....เอาละผมขอตัวไปหาเลขแบบพี่หม้อก่อนนะครับ

 

......... อันนี้พี่หลงพูดผิด เลย จับได้....สติปัฎฐานสี่ ก็ยังบอกให้รู้ ว่า มีโทสะ ก้ รู้ว่ามีโทสะ.....คือ รู้ว่า การรู้ว่ามันต้องมีผู้รู้ กับ รู้ว่ามีโทสะ และมี สติปัฎฐานระลึกรู้.....อันนี้ผมขอบอกเลยว่า คือการเห็นตามจริง....พี่หลงต้อง เข้าใจตรงนี้ก่อน จริงจริง พอเห็นอย่าง นี้ สติเป็นโสภณเจตสิก มันจะ ไม่มียินดี ยิน ร้าย เกิด มันอยู่อุเบกขา อันนี้ตามพระสูตร พี่หลงจะไม่เชื่อได้ไงครับ?

 

แพทริกไม่รู้เจตนา ตบคนเข้าวิปัสสนาก็อย่าไปกล่าวอะไรเลย ^^

ถึงเวลา ผมก็ไม่กล่าวอะไรแล้ว

 

ปัญญาในวิปัสนา นั้น มันต้องเห็น สภาพธรรม ในกาย เวทนา จิต ธรรม ที่เกิดขึ้น เกิด ดับไม่เที่ยง ต่างหาก....โหถ้าพี่หลง ว่ามาอย่าง นี้ รับรอง โดน ลุง โดน น้า น้า ถล่ม เละ แน่แน่ พี่ ขอตัวก่อน

 

ไปศึกษาให้ดีก่อนครับ

วันนี้เห็นแค่นี้ ครั้งหนึ่งผมก็เคยเห็นแบบแพททริก

มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก

 

คำว่าเห็นสภาะธรรม ผมก้บอกว่า รู้ลงลักษณะ

การเห็นลักษณะ ก็จักเห็นความไม่เที่ยงของรูปนาม

พวกนี้ถ้าอินทรีย์แจ่ม มันจะกะแทกใจจังๆ แค่เสี้ยววินาที ก็รู้ว่าจบญาณอะไร

มันไม่ง่ายหรอก อย่าไปสรุปอะไรง่ายๆ มันเสียเวลาเปล่า

 

การเห็นโทษะ นี่ถือว่าเข้าทางแล้วครับ เลยจากโทษะผมเห็นใจผมสั่นไหวๆ
ไม่ว่าจะอาการดีใจ หรือ ไม่ดีใจ มันจะตั้งท่าไว้ก่อน

แต่อันนี้ไม่รู้หรอกนะ ว่าถึงไหน เพราะผมหมดอารมณ์เสียก่อน

 

...............ถ้าพี่หลงบอกว่า พี่หลงทำตามสติปัฎฐานสี่ตามพระสูตร แล้ว นี่ ขอยกพระสูตรมาละกัน พระวจนะ " ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเป็นปรกติพิจารณาเห็นจิต ในจิตอยู่ นั้นเป็นอย่างไรเล่า? ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในกรณีนี้ รู้ชัดซึ่งจิตอันมีราคะ ว่า จิตมีราคะ รู้ชัดซึ่งจิตอันปราศจากราคะ ว่า จิตปราศจากราคะ รู้ชัดว่าจิตอันมีโทสะ ว่า จิตมีโทสะ รู้ชัดซึ่งจิตอันปราศจากโทสะ ว่า จิตปราศจากโทสะ รู้ชัดซึ่งจิตอันมีโมหะ ว่า จิตมีโมหะ รู้ชัดซึ่งจิตอันปราศจากโมหะ ว่าจิตปราศจากโมหะ รู้ชัดว่า จิตหดหู่ว่า จิตหดหู่ รู้ชัดว่า จิตฟุ้งซ่าน ว่า จิตฟุ้งซ่าน รู้ชัดถึงจิตอันถึงความเป็น จิตใหญ่ว่า จิตถึงแล้วซึ่งความเป็น จิตใหญ่ รู้ชัดซึ่งจิตอันไม่ถึงความเป็นจิตใหญ่ ว่า จิตไม่ถึง ความเป็นจิตใหญ่ รู้ชัดซึ่งความมีจิตอื่นยิ่งกว่า รู้ชัดซึ่งจิตไม่มีจิตอื่นยิ่งกว่า รู้ชัดจิตอันตั้งมั่นว่า จิตตั้งมั่น รู้ชัดจิตอันไม่ตั้งมั่น ว่า จิตไม่ตั้งมั่น รู้ชัดว่า จิตอันยังไม่หลุดพ้นว่า จิตยังไม่หลุดพ้น...................ด้วยอาการอย่างนี้แล ที่ภิกษุ มีปรกติพิจารณาเห็น จิต ในจิตอันเป้นภายในอยู่บ้าง ในจิตอันเป็นภายนอกอยู่บ้าง ในจิตทั้งภายในและภายนอกอยู่บ้าง และเป็นผู้มีปรกติพิจารณาเห็นธรรมเป็นเหตุเกิดขึ้นในจิตอยู่บ้าง เห้นธรรมที่เป็นเหตุเสื่อมไป ใน จิตนี้อยู่บ้าง ก้แหละ สติ ระลึกว่า จิตมีอยู่ ดังนี้ของเธอนั้น เป็นสติที่ดำรงไว้เพียงเพื่อ ความรู้ เพื่ออาศัยระลึก ที่แท้เธอเป็นผู้ตัณหา และ ทิฎฐิ อาศัยไม่ได้ และเธอไม่ยึดมั่นอะไรในโลกนี้ ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุชื่อว่าเป็นมีปรกติ ตามเห็น จิตในจิตอยู่แม้ด้วย อาการอย่าง นี้...................(อริยสัจจากพระโอษฐ์ ท่านพุทธทาส)

 

ไอ้หลงนี่ นอนดึกตื่นสาย ใช้ชีวิตเสเพล ยังอวดจะมาสอนคนอื่น
ดูมันนอนซิ ตี 2 กว่า จนป่านนี้ 11 โมงแล้วมันยังไม่ตื่นเลย

 

สงสัยยังไม่ตื่นจากสมาธิ ล่ะลุงขันธ์

 

ผมว่า ก็เห็นเท่านี้ล่ะครับ อย่างพระท่านว่า เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ลงที่จิตเท่านั้น

 

ตี ๕ ลุง

เป็นห่วงกันจัง

 

นั่นมันนึกว่า มันดีนะนั่น ประมาณว่า ผมนอนตี 5 เลยจำเป็นต้องตื่นสาย
แหกขี้ตามาตอน เที่ยง ก็ขาดสติเลย

 

เวลารู้ตัวโกรธนั้น มันตื่นโกรธถูกไหมครับ

ขณะนั้นมีเวทนาเป็นปัจจุบัน สังเกตุอารมณ์ที่ไม่ดี ไม่พอใจ จะได้รู้จักโทมนัส

ลักษณะของรูปเป็นปัจจุบัน สังเกตุความร้อน ตึง ที่ขึ้นมาตามกาย ชีพจรเต้น หัวใจเต้นร้อน เผาไหม้ใจ



ความคิด ขณะนั้นย่อมคิดชั่ว คิดอกุศลจากสังขารปรุง สังเกตุความอยากให้ผู้อื่นเดือดร้อน อยากทำลาย ไม่อยากให้ได้ดี

จะได้รู้จักตัวโกรธจริงๆ ดูมันเกิด มันทำกิจโกรธ รู้ว่ามันเป็นขันธ์ ธาตุ ไม่ใช่เรา