พวกที่จะไปพรหมโลก คืนหนึ่งให้สร้างความดี ๑๐ นาที เวลาตายแล้วเป็นพรหมแน่

อันนี้ก้จิงคับ สงสเริมให้คนขาดความเพียรด้วยหรือเปล่า จึงต้องหาข้อมูลให้ครบถ่วนสมบูร์ไม่งั้นคนไม่รู้เข้าใจผิดแน่

 

ผู้มีปัญญามาก(ปัญหา) มักจะติดกับ กับอุบาย คิดซอก คิดแซก ไปทั่วล่ะ

ส่วนผู้ที่ทำจนเป็นชำนาญในหน้าที่การงานนั้นๆ ขยายกิจการได้ จนนึกอะไรก็เป็นเงินเป็นทองขึ้นมาได้

ก็จะเห็นคุณค่าใน 10 นาทีนั้น

ก็เสือผืนหมอนใบ เอาก้อนหินมาผัดลงในกะทะ แขวนปลาเค็มไว้บนขื่อ
กินข้าวเปล่าดูดหิน แล้วแหงนมอง มีกินมีใช้ทุกวันนี้นั่นเพราะ 10 นาที

อันเป็น กุศโลบาย ดังคำสอนที่ จขกท. นำมาโพส นั้นแล

 

ผมหมายถึงการตีความออกไป หากคิดและสติน้อย ที่พร้อมจะเห็นด้วย
โดยขาดการใตร่ตรอง อย่างแยบคาย ผลเสียมันจะมากกว่าผลดี

หากคุณหม้อมีปัญญา ทำให้ 10 นาที เป็นแหล่งพลังงาน ที่แลเห็น
ได้ผมก็อนุโมทนา ครับ

 

ป๋า ไม่เข้าใจที่อธิบายไปอ่ะ

ที่นี้ก็ไม่แน่ว่า นั่นๆ ปรามาสๆ

 

อุบายสำหรับคนเกียจคร้าน บางคนทีเวลาว่างทั้งวัน นอนทั้งวัน อยากได้แต่ไม่ทำก็มี

 

ศึกษาให้เข้าใจก่อน มันก็ถูกตั้งแต่ ครั้งแรก นาทีแรก วันแรก

ผมเห็นอย่างนี้นะ

 

...ก็ถูกแล้ว ไง......ลองไปอ่านโพสที่เซเว่นทีน นั้นดู

 

ผู้ที่ไม่มีเวลาทำความสงบกับผู้ทีั่่ขี้เกียจมันต่างกันนะ แต่สามารถใช่ได้ทั้งคู่ใช่ไหม

 

เราอาจจะใช้คำผิด แต่เรารู้อยู่ภายในว่าเราเข้าใจถูก ในคำสอนให้ประกอบความเพียร

เถียงกันไม่จบหรอก ขี้เกียจเถียง อะหยังก็คืออีหยัง นั่นแหละ

สู้เอาเวลาเข้ามาทำความสงบ ณ ที่นี้ดีกว่า

10 นาที

 

จิงๆทุคคนมีเวลาทำความสงบหมดแหละครับอยู่ที่ว่าจะทำหรือเปล่า แค่มีสติดูลมหายใจเข้าออกในขณะที่ประกอบกิจวัตรประจำวันก็ได้แล้ว ได้ตลอดเวลาด้วย

บางคนเลิกงานมาขัยนก็นั้งไปเรื่อยๆ แล้วแต่ความเพียร อย่าไปยึดติดว่าต้องนั้งเท่านั้นเท่านี้ มันทำได้ทุกเวลาทุกอริยาบท เหนือฟ้ายังมีฟ้า คนที่เพียรแล้วก็ยังมีคนที่เพียรกว่า

 

อืมส์ ปัญญานั่นหนา พาไป วิจัยให้ดี ก็มีสุข....

 

.......

สมเด็จพระพุทธกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า
ทรงให้หลวงพ่อฤาษีเตือนลูกหลาน

สมเด็จพระพุทธกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเป็นพระพุทธเจ้าองค์ที่ ๓ ของภัทรกัป ทรงมีพระเมตตาให้หลวงพ่อฤาษีฯ เตือนลูกหลานและบริษัทของหลวงพ่อ ซึ่งมีความสำคัญและเป็นประโยชน์มาก

สมเด็จพระพุทธกัสสป ทรงตรัสกับหลวงพ่อว่า

“เมื่อวานนี้ คุณบันทึกเสียง บอกถึงความดีของบรรดาลูกศิษย์ลูกหาและลูกหลานทั้งหลายที่เขาทำกันว่า
แต่ละคนมีวิมาน นี่คุณยังพูดไม่ครบถ้วนนะ

คุณต้องบอกเขาซิ บอกเขาว่า ทุกคนที่เป็นบริษัท ของคุณน่ะ เขามีวิมานชั้นแก้ว ๗ ประการด้วยกันทุกคนแล้ว เป็นอย่างต่ำ ถึงแม้ว่าใครเขาจะทำบุญมากก็ตาม ใครเขาจะทำบุญน้อยก็ตาม แต่ว่าที่ทำ ทำไปด้วยศรัทธาแท้ ไม่ใช่จำใจทำนะ

คำว่า บริษัทของคุณ น่ะ หมายความว่า ที่เขามีความเลื่อมใสในคุณจริง ๆ มีความเลื่อมใสในการที่คุณนำเอาพระธรรมคำสั่งสอนมาบอกเขา แล้วก็แนะนำเขาให้ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ แล้วเขามีความเลื่อมใสจริงๆ อย่างนี้เรียกกันว่า บริษัท

บริษัทแท้ ๆ ที่มีความมั่นใจในตัวคุณจริง ๆ เขามีวิมานแก้ว ๗ ประการกันหมดแล้ว เป็นวิมานอันดับ ๒ สำหรับวิมานอันดับ ๑ นั้น มันเป็นวิมานแก้ว ๙ ประการ

ทีนี้ก็มาว่ากันถึงความผ่องใสของวิมาน ความผ่องใสของวิมานย่อมแตกต่างกัน ด้วยอำนาจบุญบารมี คือ กำลังของใจ แต่ก็ควรจะบอกเขาว่า วิมานแต่ละวิมาน ก็มีความสวยสด ความน่ารื่นรมย์ทั้งนั้น

เขตวิมานแต่ละวิมาน บริเวณน่ะกว้างขวางไพศาล มีที่อยู่เป็นสุขสบาย มีความเลื่อมสวยสะอาดวิจิตรตระการตา นี่ก็เรียกว่า ความงามของแต่ละวิมานน่ะ พรรณากันไม่ถูก”

นี่ความจริงมันเป็นอย่างนั้นนะ ความจริงเป็นอย่างนั้น ฉันไปเห็นมาแล้ว ก็เห็นตามนั้น แต่ฉันไม่ได้บอก สมเด็จพระพุทธกัสสป ท่านให้บอก ท่านตรัสอีกว่า

“เธอกลับลงไปบันทึกเสียงเอาไว้นะ บอกว่าตถาคตบอกว่าอย่างนี้ ให้ลูกหลานของเธอทุกคน หรือบริษัทของเธอทุกคน เขาตั้งใจไว้อย่างฉันพูดนะ

การจะไปสวรรค์ก็ดี ไปพรหมโลกก็ดี ไปนิพพานก็ดี เป็นของง่าย ไม่ใช่ของยาก ไม่ใช่ยากอย่างที่นักปราชญ์ใน

โลก เขาพูดกันเวลานี้ เวลานี้บรรดานักปราชญ์ทั้งหลายนิยมความยาก สิ่งไหนก็ตามที่มันยากเขาถือว่ามันดี เป็นแบบฉบับที่ถูกต้อง

แต่ฉันเห็นว่านั่นไม่ถูก ถ้าตามคติของฉัน ฉันว่าไม่ถูก เพราะสอนคนหรือพูดให้คนเข้าใจง่ายนั้นดี

และวิธีปฏิบัติเพื่อผลที่จะพึงได้ให้ง่ายที่สุดนั่นแหละดี เรียกว่าทำง่ายที่สุดและได้ผลมากที่สุด อันนี้ดีกว่า ดีกว่าหาวิธีการที่สอนให้มันยากที่สุดแล้วได้ผลน้อยที่สุด อย่างนี้ไม่ดี ไม่ใช่ความประสงค์ของฉัน

สัมพเกษี เตือนบริษัทและลูกหลานของเธออย่างนี้นะว่า
ให้ทุกคนรู้ตัวว่า มีวิมานอยู่บนสวรรค์ชั้นกามาวจรแล้ว เมื่อเวลาเขาทำความชั่วมา ก็ช่างเถิด เวลาก่อนจะนอน

ให้นึกถึงความดีที่ทำไว้ ขึ้นชื่อว่าความชั่วทั้งหลายปล่อยมันไป คิดนึกถึงแต่ความดี แล้วเอาใจนี่จับไว้ว่า นี่เรามี

วิมานแก้ว ๗ ประการไว้บนสวรรค์ชั้นกามาวจรแล้ว เวลาเราจะตาย เราจะไปอยู่วิมานนั้น

ถ้าเวลาป่วยไข้ไม่สบาย ไม่ต้องเอาอะไร นึกถึงคุณพระรัตนตรัย คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จะนึกถึงพระพุทธ

ก็ได้ พระธรรมก็ได้ พระสงฆ์ก็ได้ สิ่งก่อสร้างก็ได้ อย่างใดอย่างหนึ่งไว้ในใจ แล้วตั้งใจว่า เราจะไปอยู่วิมานของเรา

ที่มีอยู่แล้ว ตั้งใจเพียงเท่านี้นะ ถ้าตายเขาจะถึงสวรรค์ชั้นกามาวจรทันที

พวกที่จะไปพรหมโลก ก็เป็นของไม่ยากนะ สัมพเกษี บอกเขานะว่า
คนที่ต้องการไปพรหมโลกน่ะ คืนหนึ่งให้สร้างความดี ๑๐ นาที ตอนกลางวันมันอาจจะเลว เอาดีกันตอนกลางคืน

นั่งนับลมหายใจเข้าออกก็ตาม นั่งก็ได้ นอนก็ได้ ยืนก็ได้ เดินก็ได้ นับลมหายใจเข้าออกก็ได้ หรือจะนึกถึงพระ

กรรมฐานกองใดกองหนึ่งก็ได้ เพียง ๑๐ นาที ให้รู้ลมหายใจเข้าออกเท่านี้ก็พอ เวลาตายแล้วเป็นพรหมแน่

ที่นี้คนไหนต้องการไปพระนิพพาน ก็เป็นของไม่ยาก สัมพเกษี

ให้เขาคิดเห็นว่า โลกนี้ทั้งโลกไม่มีอะไรที่เราชอบ ไม่มีอะไรที่เรารัก เราไม่รักอะไร เราไม่ชอบอะไรในโลกนี้

แม้ร่างกายของเราเอง เราก็ไม่ชอบ ไม่รัก เพราะมันเต็มไปด้วยความทุกข์ เต็มไปด้วยความทรมาน

แล้วให้ใคร่ครวญหาความจริงในโลก จะเป็นสิ่งมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตก็ตาม มันมีสภาพทรงตัวได้ตลอดกาลหรือเปล่า

ถ้ามันมีการเปลี่ยนแปลง มีการสลายตัว ก็ถือว่าโลกนี้ทั้งโลกหาความดีไม่ได้

แล้วก็หันมาคิดถึงกายของตัวว่า กายของเราเองนี่มันยังจะตาย ยังจะพัง เรายังจะปรารถนาอะไรภายนอกอีก

เราไม่ต้องการ เราจะไปนิพพาน

เขาคิดเท่านั้นเพียงคืนละ ๑๐ นาทีนะ สัมพเกษีนะ ลูกหลานของเธอทุกคนจะพ้นนรกหมด พ้นอบายภูมิ

อย่างน้อยก็ไปกามาพจรสวรรค์ อย่างกลางก็ไปพรหมโลก อย่างดีก็ไปพระนิพพาน”

นี่ท่านว่าไว้อย่างนี้นะ ลูกหลานที่รักทุกคน ได้ยินหรือยัง ถ้าได้ยินละก็จำไว้นะ ท่านสั่งสอนแบบนี้ สวัสดี<!-- google_ad_section_end -->

 

ที่ว่าไปได้แต่อายุ ที่พรหมโลกก็จะไม่นานหากเป็นญาณ1 แต่ไม่นานก็ยาวกว่าเทวดามาก หมดบุญ กรรมก็ส่งผลต่อ แต่ถ้าได้ทำกุศล หรือได้มีโอกาสฟังธรรมพระพุทธเจ้าก็อาจจะได้ดวงตาเห็นธรรม

ถ้าจะเป็นอกุศลก็จะหลงกับความสุขในความเป็นทิพย์ พอหมดกำลังของญาณก็ลงมา เป็น เทวดา มนุษย์ สัตว์ ตกนรก แล้วแต่ที่เคยทำไว้ วนอยู่อย่างนี้ ตลอดกาลจนกว่าจะเข้านิพาน ทำวันนี้เลยดีกว่า 10 นาที ทุกวันเป็นหลักประกันว่ามีโอกาสได้ ไปสุขคติ ถ้าบุญมีได้ฟังธรรมพระพุทธเจ้าก็มีโอกาสจบภพชาติครับ แต่พบแล้ว ศรัทธาเป็นศูนย์ ก็ไปตามกรรมต่อ เหมือนตัวผมที่พบแล้ว แต่ไม่ศรัทธา วันนี้ก็เป็นอย่างนี้คือต้องมาเกิดอีก

 

+++

คนที่อ่านแล้ว ลองปฏิบัติ ดู นะ ครับ ไม่ต้องสงสัย อะไร ทั้งนั้น

พระท่านสอนเสมอ ว่าให้ทำแบบคนโง่ อะไรๆที่ดีๆ ง่าย ก็ ทำไป เรา

ปฏิบัติแบบไหน ชอบใจ แบบไหน ก็ทำไป ถึงเวลาตาย ก็จะได้รู้เองว่า จริง รึเปล่า

หรือถ้าใครสงสัย มากก็ไปฝึกมโนมยิทธิ หรือ ทำให้ได้ทิพจักขุญาณให้

เกิด ไม่ก็อภิญญา แล้วขึ้นไปทูลถาม สมเด็จพระพุทธกัสสป ที่พระนิพพานเองนะครับ หรือไปที่สำนักพระยายมราชก็ได้

หรือง่ายสุด ขึ้นไปพระจุฬามณี
แล้วทูลถาม พระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน หรือ ท่านปู่พระอินทร์ ก็ได้ครับ

ถ้าสงสัย ตำหนิ ธรรม ก็ จะเป็น กรรม ปรามาส พระรัตนตรัย นะ ครับ ถ้าไม่ขอขมา โทษปรับลง อเวจี มหานรก ที่เดียว

ไม่ใช่ เอาเวลา มา ตำหนิ คนนั้น ดี นี่ เลว ทำแบบนั้น ดี แบบ นี้เลว

พระพุทธองค์ ทรงวางแนวการปฏิบัติไว้แล้ว ตามแต่ จริต นิสัย
ของแต่ละบุคคล

จะได้จะได้ ฌาน4 สมาบัติ8 ทิพจักขุญาณ หรือ อภิญญา ก็ยังไม่พ้นนรก

คู่มือหนีนรก พระท่านก็ได้บอกไว้แล้ว

1. คิดว่าตนต้องตายเสมอ
2 เคารพพระรัตนตรัย อย่างแท้จริง ไม่ละเมิด ล่วงเกิน ทั้ง การกระทำ คำพูด และความคิด
3. มีศีล 5 บริสุทธิ์เป็นอย่างน้อย ถ้าเพียรรักษาศีลให้บริสุทธิ์ แล้ว จิตก็จะเป็นฌานในศีล ศีลจะรักษาใจเรา และป้องกัน จากอบายภูมิ
4. คิดว่า ตายเมื่อไหร่ ขอไปพระนิพพานที่เดียว

 

ก็เริ่มจาก 10 นาที นั่นแหละ จะเป็น ขนิกสมาธิ อุปจารสมาธิ อัปนาสมาธิ

กามาวจรกุศล รูปาวจรกุศล อรูปาวจรกุศล มันเกิดขึ้นได้สำหรับผู้ทำความเพียร
มีอนุสสติหรือกรรมฐานกองใดกองหนึ่ง เป็นที่พึ่ง เป็นที่เพ่ง เป็นที่ระลึก

ก็จาก 10 นาที นั่นแหละ มีความชำนาญเดี๋ยวนี้นั่งได้เป็นชั่วโมงๆ ครึ่งชั่วโมง

ก็จาก 10 นาทีนั่นแหละ ทำให้รู้ว่าความเพียร มีอยู่ ณ อารมณ์ปัจจุบัน
มีสติรู้ใน กาย เวทนา จิต ธรรม


ก็ 10 นาที นั่นแหละ เป็นสัมมาสติ สัมมาสมาธิ เป็นมรรคสมังคี รู้ในอารมณ์ปัจจุบัน
เกิดมรรคเกิดผลขึ้นมาได้ ท่านผู้นั้นก็สามารถเปิดประตูสู่พระนิพพานได้

ก็ พุทโธ หรือธัมโม หรือสังโฆ นั้นแล
ก็ ยุบหนอ พองหนอ นั้นแล
ก็ สัมมา อะระหัง นั้นแล
ก็ นะมะพะธะ นั้นแล
ก็ นะโมพุทธายะ นั้นแล
ฯลฯ

เป็น บริกรรมนิมิต อุคหนิมิต ปฏิภาคนิมิต

ส่วนจะอาการที่เกิดขึ้นอย่างไรนั้น จะสมาธิอบรมปัญญา หรือปัญญาอบรมสมาธิ
นั่นก็ต้อง 5 นาที 10 นาที หรือมากไปกว่านั้น
หรือรู้เฉพาะหน้าในอารมณ์ปัจจุบัน ก็ตามแต่

อันเป็น "อุบาย" เพื่อหน่ายหนีใน "อบาย"

เพราะก้อนหิน ปลาเค็ม จึงรวยขึ้นมาได้ เพราะท่านผู้นั้นแสวงหาอริยทรัพย์

 

ไม่ได้มาทะเลาะกับใคร

แต่จะฉายหนัง ให้เห็น ๑๐ นาที ที่ฝันร้ายบ้าง

เหตุที่ไม่ศึกษาแล้วไปเพียรนั้น เสียเวลามาก

๑๐ นาที ของความตั้งมั่นสมาธิ จนสงบ นิ่ง ดิ่ง สุข ไม่รับรู้อะไรนั้น

เป็น ๑๐ นาที ของการเจริญโมหะ เพราะไม่มีสติรู้ธรรมอะไร เอาแต่นิ่ง เฉย

เป็น ๑๐ นาที ของการเจริญโลภะ เพราะทำให้เคลิบเคลิ้ม ติดข้อง ยินดีในภาวะ

เป็น ๑๐ นาที ของวิจิกิฉา เพราะหลงนิมิต เก็บไปตรึกคิดได้ทั้งวัน

เป็น ๑๐ นาที ของสสัตทิฏฐิ เพราะการรวมจิต ทำให้สำคัญผิดจากธรรมชาติ จนเป็นผิดว่ามันเที่ยง

เป็น ๑๐ นาที ของสักกายทิฏฐิ เพราะเข้าใจผิดว่า นามขันธ์๔ ไม่ใช่จิต

เป็น ๑๐ นาที ของสีลพรตปรามาส เพราะสำคัญผิดเรื่องสูตรต่างในการเข้าถึงเพิ่มพลัง

หาก ไม่ศึกษา ไม่ทำความเข้าใจเรื่องสมาธิให้ดี

ทำมันซ้ำๆ วันละ ๑๐ นาที

๑๐ วัน = ๑๐๐ นาที

๑๐๐ วัน = ๑๐๐๐ นาที

๑๐๐๐ วัน = ๑๐๐๐๐ นาที

ลองคิดดูว่า เจริญ อกุศลซ้ำๆ มันไม่ต่างกับให้อาหารจิตดัวย ภพอกุศลซ้ำๆ

มันไม่ต่างกับ โลภะ โทสะ โมหะ ที่เกิดอยู่ในชีวิตประจำวัน แค่นี้ก็เยอะพอแล้ว

หากขณะตายไป จิตก็น้อมด้วยความเป็นกรรมที่ทำมาก ทำบ่อย มันก็เหวี่ยงไปภพนั้นๆ


การภาวนาใดๆก็ตาม ดีหมด ผมไม่เถียง แต่ควรศึกษาหน่อย ชีวิตจะได้ไม่ลำบาก

หรือ เอา ๑๐ นาทีนั้นไปสวดมนต์ ยังจะเป็นคุณกว่า

สมัยนี้ ภาวนากันมั่วมาก....

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ตั้งใจปฎิบัติ ตามทั้งสี่ข้อค่ะ มุ่งพระนิพพานอย่างเดียวค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ที่นี้ก็ไม่แน่ว่า นั่นๆ ปรามาส แปลว่าอะไรครับ

 

เกิดเป็นพหรมพอหมดบุญแล้วมาเกิดเป็นหมูในคอกก็มีนะเองเอ๋ย