พบปะ พูดคุย ประสาเพื่อนพ้องน้องพี่ แบบกันเอง

คุณ หนุ่ย ครับ มีเพิ่มครับ
ร้าน เจ้จิ๋ม ชะอำ 100บาทครับ รับทราบเน้อ
เงินอยู่ที่พี่ จ้า

 

พระสวยมากกกกกกกกกกกกก ไม่ช้ำเลยครับ สภาพ 100

 

ของหลวงปู่หงษ์หรือเปล่าครับพี่ เห็นข้างหลังมีนะเมติ

 

ครับผม ของหลวงปู่หงษ์

 

สาธุ...อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ถึงจะถ่ายภาพไม่ชัดแต่ท่านก็งดงามมากเลยค่ะ

 

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=945><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=center align=middle></TD><TD vAlign=center align=middle>

ปาฏิหาริย์แห่งแรงอธิษฐาน

5. ต้องปฏิบัติตนให้สอดคล้องกับสิ่งที่ตั้งจิตอธิษฐาน
เป็นการ "ทำเหตุให้ตรง" ก็คือ "ร้องขอแล้วมือต้องทำ" ด้วยถึงจะสมบูรณ์ไม่อย่างน้นไม่เกิดผลอะไรขึ้น ชีวกโกมารภัจจ์ไม่ได้จู่ ๆ กลายเป็นแพทย์ประจำพระพุทธองค์ ด้วยการอธิษฐานเพียงอย่างเดียว แต่ด้วยความมุมานะบากบั่นพยายามร่ำเรียนอยู่ในสำนักตักสิลาอยู่นานถึง 7 ปี

หลังเรียนจบแล้วยังไม่พอ ต้องไปสร้างชื่อเสียงด้วยการออกรักษาผู้ป่วยทั้งยากดีมีจนทั้งหลาย กว่าจะได้เป็นแพทย์ประจำสำนักและด้วยความเป็นแพทย์ประจำราชสำนัก พระอานนท์จึงได้เชิญไปรักษาพระพุทธเจ้าเป็นการทำเหตุให้ตรงหรือวิ่งไปสู่เป้าหมายอย่างไม่ย่อท้อ

กรณีของสุเมธดาบสเมื่อได้รับพุทธทำนายแล้ว ก็ตั้งจิตอธิษฐานกลับไปปฏิบัติความเพียรภาวนา เพื่อให้ได้เข้าถึงการเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคต
และตัวอย่างที่สำคัญที่สุดก็คือ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในตอนที่กำลังจะตรัสรู้ พระองค์ตั้งจิตอธิษฐานจิตแล้วถึง 3 ครั้ง และก็ได้บำเพ็ญการปฏิบัติต่อเนื่องในแต่ละครั้งมาโดยตลอด เพื่อการหลุดพ้น ไม่มีวันใดที่พระองค์ละเว้นการปฏิบัติเลยผลจึงประสบความสำเร็จ

การอธิษฐานจะมีความศักดิ์สิทธิ์ จะต้องทำควบคู่กับกรรมดี (การกระทำดี) ด้วยเป็นเรื่องที่ต้องฝึกทำและตอกย้ำบอกตนเองเสมอๆ ว่าจะพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะทำให้ได้ตามที่ได้เปล่งสัจจะวาจาอธิษฐานไปให้ได้ ถือว่าเป็นการกระทำเหตุให้ตรงกับการอธิษฐาน ซึ่งจะทำให้เกิดผลดีได้



​

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

คุณต้องการอธิษฐานอะไรให้กับตัวเอง?

ปถุชนคนธรรมดาเช่นเราๆ การตั้งจิตอธิษฐานก็มักเป็นไปเพื่อสิ่งที่เรียกว่า สุขทางโลก โดยเฉพาะความสุขส่วนตัวก่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหน้าที่การงาน ความรัก ชีวิตส่วนตัว
แก้ปัญหาครอบครัวแตกแยก หรือแม้แต่การต้องการบันดาลโชคลาภที่ยิ่งใหญ่ให้กับตนซึ่งสิ่งเหล่านี้ขอเพียงเจตนาที่ดี เป็นไปเพื่อความสุข ไม่ก่อความเดือดร้อนให้ใครก็ครบองค์ประกอบการอธิษฐาน

ดังนั้นการปฏิบัติตนเพื่อให้สมหวังกับสิ่งที่ตั้งการอธิษฐานไว้ มีเคล็ดลับที่เป็นหลักปฏิบัติ
วิธี 5 วิ จึงจะสมหวัง หลัก 5 วิ แห่งการปฏิบัติเพื่อการสมหวังนั้นลองพิจารณาดูว่ามีอะไรบ้าง ต้องทำอย่างไรบ้าง

5.1 วิชา
การมีวิชาความรู้ในด้านใดๆ ก็ตาม เป็นความรู้ที่เกิดมาจากการศึกษาและการฝึกฝนรู้ในหลักที่ได้เรียนรู้มา คือ "รู้หลักการ" เป็นอย่างที่หนึ่ง ยกตัวอย่างเช่น อยากจะร่ำรวยเป็นพ่อค้าประสบความสำเร็จ ก็ต้องรู้หลักการค้าขายที่ถูกวิธี ซื้อมาให้ถูก ขายออกไปให้ได้กำไรอย่างยุติธรรม รู้วิธีที่จะรวยอย่างแท้จริง เป็นต้น

แต่การมีวิชานั้นไม่ได้หมายความว่ารู้หลักเพียงอย่างเดียว ต้อง "รู้รอบ" คือต้องอาศัยประสบการณ์มาช่วยด้วย ประสบการณ์ต่างๆ จะทำให้รู้แจ้งมากยิ่งขึ้นกว่าการรู้ในหลักทฤษฏี

ยกตัวอย่างกรณีของพระพุทธองค์อีกสักครั้งหนึ่ง

พระพุทธองค์ทรงได้ร่ำเรียนมาในฐานะกษัตริย์ ย่อมมีความรู้สูงในศิลปวิทยาการอยู่แล้ว ภายหลังออกผนวชเป็นพระโพธิสัตว์ยังไม่ร่ำเรียนธรรมเพิ่มกับพระอาจารย์อีกถึง
2 สำนัก จนอาจารย์หมดภูมิสอนพระองค์ก็ยังไม่ได้ตรัสรู้ จนต้องออกไปเก็บประสบการณ์การบำเพ็ญเพียร ด้วยการประพฤติตนแบบนักบวชเดียรถีย์หลายๆ แบบนเกือบสิ้นพระชนม์ เมื่อทรงทราบแล้ว ว่าวิธีการเหล่านั้นไม่ได้ผล จึงต้องเปลี่ยนวิธี และในที่สุดพระองค์ก็ค้นพบวิธีที่ถูกต้องจึงทรงตรัสรู้ได้

ความสุขและความสำเร็จจมีได้ด้วยการอาศัยว่า "รู้วิชาดี" และมีการ "ปฏิบัติชอบ" ด้วยในแง่อื่นๆ ก็เช่นกัน อยากได้ครอบครัวที่มีความสงบสุขก็ต้องรู้หลักการอยู่ร่วมกัน รู้วิธีเอาชนะใจคน และนำไปปฏิบัติให้ถูกวิธี จากประสบการณ์ที่ได้สั่งสมควบคู่กับการอธิษฐานที่ดีรับรองได้ผลอย่างแน่นอน

 

5.2 วินัย
แม้แต่การอธิษฐานด้วยวาจายังต้องมีวินัย อธิษฐานกันซ้ำแล้วซ้ำเล่าและการอธิษฐานซ้ำๆ แบบนี้เองที่จะยังผลมาสู่การปฏิบัติด้วย ความดีและผลสัมฤทธิ์ทางความดีทั้งหลายจะมีได้ก็ต้องอาศัยวินัยหรือความมีระบบ ระเบียบแบบแผนให้ปฏิบัติ ดังคำพระที่ท่านว่า
"คนจะดีเพราะมีวินัย คนจะร้ายเพราะว่าวินัยไม่มี"

5.3 วิสัย
คือ ขอบเขตของความเป็นอยู่ คนดีๆ ต่อให้ตั้งจิตอธิษฐานด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ ทำบุญเชื่อมบุญอย่างต่อเนื่อง มีจุดมุ่งหมายของการอธิษฐานที่มีความบริสุทธิ์เพียงใด หรือมีการปฏิบัติที่ดีแค่ไหน หากอยู่สภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ที่ไม่ดี ไม่เอื้ออำนวยต่อการปฏิบัติ ก็ส่งผลให้บรรลุความสำเร็จได้ยาก
เรื่องวิสัยที่เหมาะสม ยกตัวอย่างในทางธรรม อย่างกรณี ของ พระมหากัสสปะเถระ
ที่ถือการอยู่ป่าเป็นวัตรนั่นอย่างไร ซึ่งเป็นหนึ่งในข้อปฏิบัติทางธุดงวัตรที่ท่านได้ปฏิบัติอย่างเคร่งครัด เพียงแค่ 7 วัน ท่านก็สามารถบรรลุความเป็นพระอรหันต์ได้

ในข้อปฏิบัติทางสงฆ์พระพุทธองค์จึงบัญญัติเอาไว้ว่า การที่ภิกษุต้องพึงอยู่ในที่สงัด จึงจะได้เหมาะสมกับการบำเพ็ญเพียร เรื่องวิสัยการอยู่ป่าของพระอรหันต์นี่เอง มีเรื่องราวเรื่องหนึ่งในทางพระพุทธศาสนา เกี่ยวกับสามเณร ที่ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์นามว่า
"เรวตะ" ที่มีวิสัยชอบอยู่ป่า

 

ของดีเมืองใต้ครับ

 

ครั้งหนึ่งที่พระพุทธเจ้าต้องเดินทางไปเมืองราชคฤห์ ซึ่งระหว่างทางมีเส้นทางให้เลือกเดินทาง ซึ่งทางแรกเป็นทางกันดารมีระยะทางประมาณ 30 โยชน์ ส่วนอีกทางเป็นทางสะดวกไม่มีอันตรายแต่ต้องเดินทางไกลถึง 60 โยชน์ พระพุทธองค์เลือกเดินทางสั้น โชคดีที่การเดินทางคราวนั้นมีพระสีวลีไปด้วย จึงไม่อดและขาดเรื่องอาหาร เพราะพระสีวลีเป็นพระเถระที่ทรงคุณเรื่องลาภสักการะอยู่แล้ว

สามเณรเรวตะอรหันต์น้อยผู้นี้ เป็นน้องชายของพระสาลีบุตรอยู่ในป่าระหว่างทางของเมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ ส่วนวัดที่พระพุทธเจ้าประทับอยู่คือวัดพระเชตวัน อยู่เมืองสาวัตถี แคว้นโกศล ระยะทางห่างกันพอสมควร พอทราบว่าพระพุทธเจ้าจะเสด็จมาก็ทำการนิรมิตพระคัธกฎีถวาย (ที่พำนักของพระพุทธเจ้า) ในป่าสะแกที่ตนพำนักอยู่มีการสร้างเรือนยอด สถานที่จงกรม สถานที่พักทั้งกลางวันและกลางคืนทั้งที่อยู่ในป่าสะแก ด้วยวิสัยอิทธิฤทธิ์ของผู้เป็นอรหันต์

พระแก่สองรูปเห็นกฎิสวยงามในป่า ก็นึกตำหนิสามเณรเรวตะว่าคงเอาแต่คิดจะก่อสร้างจนไม่มีเวลาปฏิบัติธรรม พระพุทธองค์ทรางทราบด้วยฌาณว่า มีภิกษุที่มีจิตอกุศลต่อพระอรหันต์เรวตะ เกรงว่าจะเป็นบาปกรรมเสียเปล่าๆ จึงบันดาลด้วยอิทธิฤทธิ์ให้พระทั้งสองลืมบริขารเอาไว้ที่วัดป่าสะแกนั้น โดยไม่เห็นตึกรามหรือกุฏิที่สวยงามเลย ทั้งสองจึงต้องบุกป่าฝ่าดงหนามสะแกไปจนพบห่อของที่ลืมไว้

หนึ่งเดือนให้หลังพระนางวิสาขามหาอุบาสิกา ได้นิมนต์พระพุทธองค์และเหล่าสาวกไปฉันภัตตาหารที่บ้าน ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับวัดบุพพารามที่ตนเองสร้างไว้และพระพุทธองค์โปรดประทับอยู่ นางวิสาขาก็ได้ถามถึงความเป็นอยู่ของพระเรวตะในการอยู่ในป่าต่อภิกษุทั้งสองโดยบังเอิญขณะที่กำลังกลับวัด

ด้วยความที่ต้องบุกป่าฝ่าดงเข้าไปเอาของ จนถูกหนามของป่าสะแกตำเท้าเอาจึงบอกว่า ที่นั่นอยู่ไม่น่าจะเป็นที่ของพระเลย น่าจะเป็นที่อยู่ของเปรตมากกว่า แต่พอคล้อยหลังมีพระอีกกลุ่มหนึ่งจะเดินกลับวัดเหมือนกัน ก็เล่าให้ฟังว่าวัดป่าสะแกของพระเรวตะนั้นน่าอยู่สวยงามร่มรื่นดุจดั่งเทวสภาก็ไม่ปาน

เมื่อพระทั้งสองกลุ่มพูดไม่เหมือนกัน ก็เกิดความสงสัยจึงได้ไปสอบถามพระพุทธเจ้า พระพุทธองค์จึงบอกนางวิสาขาว่า ไม่ว่าจะเป็นที่ใดก็ตาม ไม่ว่าอยู่ที่บ้านหรืออยู่ในป่า ที่ใดมีพระอรหันต์อยู่ก็น่าอยู่ทั้งสิ้น แม้พระองค์จะไม่ได้ตรัสบอกความตรงแก่นางวิสาขา แต่ก็ชี้ให้เห็นว่าการที่พระอรหันต์ผู้ทรงคุณควรจะอยู่ในป่านั้น เป็นที่ที่เหมาะสมแล้วด้วยประการทั้งปวง

พระเรวตะหลังจากได้อุปสมบท ก็ได้รับการยกย่องจากพระพุทธองค์ว่าเป็นเอตทัคคะผู้เป็นเลิศในการอยู่ป่าเป็นวัตร คือท่านถืออยู่ป่าเสมอ โดยเฉพาะป่าสะแกที่ท่านชอบมากจนได้ฉายาว่า "ขทิรวนิยเรวตะ" แปลว่า พระเรวตะ ผู้ชอบอยู่ป่าสะแก

 

อธิษฐานจิตจากหลวงปู่จันทร์แรมครับ

 

ของดีจริงๆ ด้วยครับ เทพเจ้าแห่งความสำเร็จ องค์เทพอีกหนึ่งองค์ที่ผมนับถือท่านครับ.......

ของดีอย่างนี้ต้องแบ่งปันบ้างนะครับ อิอิอิอิ

 

พระพิฆเนศของที่จังหวัดไหนคะ...

<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=945><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=center align=middle><TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=945><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR><TR><TD vAlign=center align=middle></TD><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE></TD><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

หลวงปู่บุญเพ็งครับ

 

ขอบคุณครับ ของหลวงปู่ไข่ วัดลำนาว จังหวัดนครศรีธรรมราช

 

กราบพ่อท่านไข่ ครับ ท่านคือพระอีกรูปหนึ่งที่พ่อท่านคล้ายได้ให้การรับรองในศีลบริสุทธิ์ของท่านครับ........

 

5.4 วิสุทธิ์
คำว่า "วิสุทธิ์" ก็คือ ความบริสุทธิ์ในการกระทำ ซึ่งนี้เป็นผลต่อเนื่องมาจากการตั้งจิตให้บริสุทธิ์เป็นพื้นฐานอยู่แล้ว เมื่อความคิดที่เป็นจิตพื้นฐานบริสุทธิ์ ก็จะส่งผลให้การกระทำบริสุทธิ์ตามไปด้วย

ตัวอย่างทางโลก ถ้าตั้งจิตอธิษฐานขอให้เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน การประพฤติปฏิบัติงานก็ต้องมีความสุจิตโปร่งใสไปด้วย

ตัวอย่างในทางธรรม เรื่องสามเณรน้อยที่ชื่อ "สุมน" สามเณรรูปนี้เป็นสามเณรที่ได้ชื่อว่ามีฤทธิ์มาก คือเป็นอรหันต์ผู้บรรลุอภิญญา 6 หมายความว่าไม่ใช่เพียงแค่หมดกิเลสอย่างเดียวแต่มีความพิเศษทั้งหลายอย่างเช่น มีอิทธิปาฎิหาริย์ เหาะได้ มีตาทิพย์ เป็นต้น

วันหนึ่ง สามเณรสุมนก็เข้าไปในป่าหิมพานต์ (เขาหิมาลัย) พร้อมกับพระ อนุรุทธะ
ผู้เป็นพระอุปัชฌาย์ บังเอิญว่าท่านอนุรุทธะท่านเกิดอาการของโรคลมจุกเสียดขึ้นมาอย่างรุนแรง จึงสั่งให้สามเณรไปเอาน้ำจากสระอโนดาตมา เพื่อช่วยบรรเทาอาการโรคลม แต่ที่แห่งนั้นมีพญานาคอยู่ชื่อว่า ปันนกะ ซึ่งมีความรู้จักกับท่าน ก็บอกให้สามเณรนั้นให้ไปขอน้ำจากพญานาคเสียก่อน สามเณรก็เหาะไปเอาน้ำตามคำสั่ง

ขณะนั้นปันกะกำลังสำราญกับการลงเล่นน้ำพร้อมๆ กับบริวารสาวๆ อยู่พอดี เห็นสามเณรเหาะลอยข้ามหัวมาก็โกรธเพราะคิดว่าถูกลบหลู่ จึงกล่าวหาว่าสามเณรน้อยเหาะลอยมา เอาขี้ฝุ่นที่เท้ามาโปรยใส่หัวของตน ทั้งที่ความจริงไม่มีแม้แต่นิดเดียว

เมื่อสามเณรแม้จะอ้างถึงชื่อ พระอาจารย์แล้ว เจ้าพญานาคปันนกะก็ยังไม่สนใจจะใส่กลับเสียท่าเดียวแถมยังแผ่พังพานปิดสระอโนดาตเสียมิดแถมยังร้องท้าว่า ถ้าแน่จริงก็มาเอาน้ำในสระไปได้เลย

สามเณรสุมนถือว่าตนเองได้รับอนุญาตแล้ว ก็เลยแสดงฤทธิ์แปลงร่างเป็นเทวดาสูงใหญ่เหยียบหัวพังพานให้สระน้ำเปิดออกจนสายน้ำพุ่งขึ้นมา แล้วเอาบาตรรองน้ำจนเต็มแล้วก็เหาะกลับไปหาพระอาจารย์

 

หาอยู่สองปีครับ พึ่งได้มาบูชา หลวงปู่วรพรต

 

ยังไม่เคยไปวัดหลวงปู่ไข่เลยค่ะ คุณ AUN54 , น้องเอท