ผีมีจริง...ตอนสร้างเมรุเผาศพเสร็จเพราะมีเว็บพลังจิตใช้งบเกือบล้าน(ป่าช้าโบราณ)

...อนุโมทนาสาธุครับ ท่านพระอาจารย์
...ร้อนนอก ในปิติ แรงศรัทธายึดมั่นในพุทธภูมิและพระรัตนตรัย จิตภายในยิ่งใหญ่เสมอไร้สภาวะแวดล้อม
...ครั้งที่๓ ผมและภรรยาขอร่วมบุญติดตามไปด้วยนะครับท่าน

 

...อนุโมทนาสาธุ การเดินทางสูเเดนพุทธภูมิครั้งที่3 นั้น หากมีคุณโยมร่วมเดินทางไปด้วย นับว่าเป็นข่าวดี
...มากๆในรอบปี ครั้งที่1 อาตมารับกิจนิมนต์พร้อมหลวงปู่ดี อาตมาต้องคอย
...ทำตามเวลา สถานที่บางเเห่ง ยกตัวอย่างเช่นพุทธคยา อาตมาอยากนั้งสมาธินานๆ...เสียงกระซิบมาเเล้ว นิมนต์ อาจารย์ รถได้เวลาออกเเล้วทั้งๆที่เป็นสถานที่สำคัญมากๆ จะรีบไปใหน อาตมานึกในใจก็ต้องทำตามคณะ ทั้งที่2 อาตมาเป็นคนกำหนดเวลา รู้ทันเเขกมากขึ้น(ที่เขาพูดว่าเจองูกับเเขก ให้ตีเเขก)
ก่อนตีงู อันนั้นขอรับรองว่าเป็นเรื่องจริงเเน่นอน...ครั้งที่2 อาตมาใช้เวลา1วันเต็มๆ นั้งเเละเดิน จงกรม ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ทุกที่ทีไปพยายามที่จะพักที่วัดไทย หรือวัดลาว จะได้พักเเละได้ทำบุญไปด้วย คุณโยมจะร่วมเดินทางไปด้วย อาตมายินดี อาตมาเชื่อว่าคุณโยมไม่กลัวความลำบากเเละอุปสรรค เพราะอาตมากำลังพาไปกราบบ้านพ่อของพวกเราทุกคน
(ขอโทษที่ใช้คำนี้ ชัดเจนที่สุด) อาตมานั้งสมาธิ ที่ ณ.กุสินารา แดนปรินิพพาน ความรู้สึกทั้งทั้ง2ครั้งบอกอาตมาว่า พระพุทธองค์ ท่านปรินิพพาน ไปก็จริง เเต่ท่านไม่ได้ไปจากใจอาตมาเลย อาตมามาทันเวลาพอดี ปิติน้ำตากลั้นไม่อยู ไหลออกมาเอง ยากที่จะเขียนเป็นตัวหนังสือออกมาเล่าให้คุณโยมฟัง มันอยู่ข้างในพูดออกมายังไงก็ไม่หมดจริงๆ (สรุปว่าปรึกษากันเรื่องเดินทางที่วัดป่าบ้านหนองผักเเว่น เดือนหน้าก็ยังทันคุณโยมnahpee หากเคยสร้างบุญกันมา ในอดีต ปัจจุบันก็จักได้สร้างต่อไป อาตมาเชื่ออย่างนั้นคุณโยม

 

...อนุโมทนาสาธุครับ ท่านพระอาจารย์
...เรื่องที่พัก ห้องน้ำอะไร ผมขาลุยอยู่แล้วภรรยาก็โอเคครับ
...ก็ห่วงเธอเรื่องสุขานิดหน่อยเท่านั้นแหละครับแต่ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรมากมาย
...ส่วนเดือน ม.ค.อากาศหนาว ไม่มีปัญหาภรรยาผมแพ้อากาศร้อนๆ
...กับเรื่องความหิวที่ต้องทานตามเวลาไม่เช่นนั้นอ้าปากหาวไม่เลิกพร้อมปวดหัวแบบไมเกรนคลื่นไส้อาเจียนไม่รู้โรคกรรมอะไรหรือเปล่า???
...นอกนั้นเขาก็เป็นคนสบายๆสไตล์แบบผมอยู่แล้วครับ
...ผมถ่ายรูปให้เต็มที่เลย มีค่าใช้จ่ายที่ต้องเตรียมตัวอะไรบ้าง จะซื้อตั๋วเมื่อไร
...รบกวนคุณ bluebaby2 ส่งรายละเอียดมาทาง e-mail ผมด้วยก็แล้วกันครับ
tsurapipithchai@yahoo.com
ฐานวัฒน์ สุระพิพิธ (พี)

 

...อนุโมทนาสาธุด้วยครับ ท่านพระอาจารย์
...เห็นโครงการสำเร็จก็รู้สึกปิติไปด้วย เป็นบุญทานที่บริสุทธิ์

 

...ขอฝึกปฏิบัติให้จิตมั่นคงอีกสักระยะหนึ่ง
...คงจะมีบุญได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัด ครับ ท่านพระอาจารย์

 

เล่าเรื่องตอนที่จะไปหาหลวงปู่เณรคำที่ดอกบัวคู่ครับ ตอนนั้นตั้งใจว่าจะไปคน
เดียวเพราะรู้ว่าถึงชวนแม่กับพี่สาวไปก็คงไม่สนใจเท่าไหร่ แต่ใจอยากไปพบ
หลวงปู่เณรคำเพราะได้อ่านเรื่องของท่านในหนังสือมามาก เลยว่าจะหาโอกาส
ไปฟังธรรมก่อนไปซักราวๆ 1 สัปดาห์มีสมาชิกพลังจิตท่านหนึ่ง ก็ทักผมเรื่องจะ
ไปหาหลวงปู่เณรคำพอดีแล้วบอกว่าให้พาพระอาจารย์ กับแม่ไปด้วย ผมก็รู้สึก
ลำบากใจเพราะไม่รู้ว่าพระอาจารย์กับแม่จะว่างหรือเปล่าแล้วเวลาก็กระชั้นชิด
มาก แต่พอชวนพระอาจารย์ก็ตรงกับวันที่พระอาจารย์ว่างพอดี และชวนแม่ด้วย
ปกติแม่จะเป็นคนที่ชวนยากเพราะนึกจะเปลี่ยนใจก็เปลี่ยนใจเฉยๆ เลย แต่สุด
ท้ายก็ได้ไป ก่อนวันที่ไปก็โทรถามรายละเอียดจากเบอร์ในเว็บว่าจะพบหลวงปู่
ได้เวลาไหน แต่เหมือนกับเขาไม่อยากจะตอบอะไรเลย ตอบแบบว่าเรื่องของ
พรุ่งนี้ยังตอบไม่ได้ เพราะยังมาไม่ถึง ตอบแบบกวนมาก พอวันรุ่งขึ้นก็นั่งรถ
แท็กซี่ไปรับพระอาจารย์ มีหมาตัวหนึ่งวิ่งตามเห่ารถแท็กซี่ ความรู้สึกตอนนั้น
เหมือนกับมีอะไรจะมาขัดขวางอย่างนั้นเลย พอรับพระอาจารย์ได้ก็ไปหาหลวงปู่
เณรคำเลย แต่พอไปถึงการด์กลับไม่ให้เข้าพบหลวงปู่เณรคำ ทั้งที่หลวงปู่ก็อนุ
ญาติให้เข้าพบ แต่ไม่เป็นไรสุดท้ายรอจนหลวงปู่ออกบิณฑบาตรเลยได้เจอและ
สนทนานิดหน่อย พอท่านเดินออกมาผมสัมผัสถึงบรรยากาศได้เลยว่าเหมือนกับ
โดนกด พลังของท่านมากมายจริงๆ เรื่องนี้พระอาจารย์บอกว่าก็เป็นเหมือนกัน
หลังจากนั้นก็ใส่บาตรแล้วกลับบ้านกัน แต่ผมก็กลับไปที่ดอกบัวคู่อีกครั้งเพื่อฟัง
ธรรม ตอนเย็นฝนตกตลอดเลย แม้แต่ตอนที่หลวงปู่ขึ้นเทศน์ หลวงปู่ก็บอกว่า
เทวดาสงสารที่หลวงปู่ต้องทำน้ำมนต์ให้ญาติโยมเลยส่งฝนน้ำมนต์ลงมาให้แทน
ทุกคนก็คิดว่าหลวงปู่เล่นมุข หัวเราะกันใหญ่ พอเริ่มสวดมนต์ฝนตกหนักมากๆ
บรรยายไม่ถูก ผมไม่ได้เอาร่มไป เปียกทั้งตัว แต่พอสวดมนต์ไปเหมือนเห็นนิมิต
เทวดามาฟังธรรมหลวงปู่เรียงกันเป็นแถวนับไม่ถ้วน มีรัศมีที่หัวด้วย แสดงว่า
หลวงปู่ไม่ได้พูดเล่นเลยเรื่องเทวดาทำน้ำมนต์ถวาย แล้วพอสวดมนต์เสร็จฝนก็
หยุดตกเลยเร็วมากๆ วันนั้นเปียกยิ่งกว่าเล่นน้ำสงกรานต์ซะอีกแต่เป็นน้ำมนต์ก็
แปลกดีครับ

 

...อนุโมทนาสาธุครับ ท่านพระอาจารย์และคุณ bluebaby2
...บางทีคนรอบข้างมักจะเป็นแบบนี้กันหมดเมื่อใกล้ชิดกับครูบาอาจารย์ที่มีชื่อเสียง
...คุณ bluebaby2 โชคดีถือว่าเป็นบุญที่ได้เห็นนิมิตมหัศจรรย์เช่นนั้น

***สรุปเรื่องแผนการเดินทางไปอินเดียไว้ไปคุยรายละเอียดกันที่วัดป่าบ้านหนองผักแว่นก็แล้วกันครับ

 

มีเรื่องสวรรค์มีจริง ของคุณ อ้อง เขาค้อ ครับ ความจริงไม่ค่อยชอบ
หนังสือแนวแบบว่าทำบุญเพื่อไปสวรรค์เท่าไหร่ แต่เล่มนี้น่าสนใจตรง
ที่ผู้เขียนบอกว่าความจริงเทวดาชั้นสูงวัดกันที่ระดับของ ศีล ความดี
คุณธรรม ถึงจะได้รับความเคารพ สวรรค์ไม่ใช่นวนิยายของคนบ้าวัตถุ
ที่จะมานั่งอวดเพชรพลอยเครื่องประดับ เพราะมันกินไม่ได้และไม่ได้
แสดงถึงฐานะ ซึ่งแตกต่างจากหนังสือทำบุญเพื่อไปเสวยสุขนอน
สบายอยู่บนสวรรค์แบบที่เคยเจอก็เลยซื้อมาเพราะเห็นว่าน่าสนใจดี

 

อนุโมทนาสาธุคุณโยม
Mysterious Buddhist เเละครอบครัววอเก็ง เเละครอบครัวบูเก็น
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย
เเละบุญกุศลที่บำเพ็ญนี้ จงบันดาลให้ ท่านเจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ
พละปฏิภาณ ธนสารสมบัติ เเละประสบสิ่งอันพึงปรารถนา
ทุกทิพาราตรีกาลเทอญ สาธุ<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย
เเละบุญกุศลที่บำเพ็ญนี้ จงบันดาลให้ ท่านเจริญด้วยอายุ วรรณะ สุขะ
พละปฏิภาณ ธนสารสมบัติ เเละประสบสิ่งอันพึงปรารถนา
ทุกทิพาราตรีกาลเทอญ สาธุ<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

...เรื่องเล่าของคุณอ้อง ผมชอบวิธีการเขียนที่ไม่ต้องปรุงแต่งอ่านดูก็รู้ว่าจากประสบการณ์จริง
...และก็เห็นว่าสิ่งที่เรายังไม่เคยรู้บางเรื่องก็ทำให้รู้และบางเรื่องที่รู้แล้วก็เอาไปเปรียบเทียบว่าคล้ายกันคงไม่ใช่ อุปาทาน จินตนาการ ฟุ้งซ่าน แน่นอน
...ซึ่งก็อนุโมทนาสาธุ ในสัญญาเก่าที่ติดมากับคุณอ้องจนนำมาเผยแพร่ให้รับรู้กันในฐานะฆราวาส ซึ่งพูดได้เต็มที่มากกว่าพระสงฆ์ครูบาอาจารย์
...สมัยก่อนมันเป็นอวิชชา ผมก็ทำบุญเพื่ออยากไปสวรรค์เหมือนคนทั่วๆไปที่ไม่เข้าใจ เมื่ออยากมันก็ไม่พ้นกิเลสอยู่ดี เขาเรียกกิเลสในทางดี ติดดี
...แต่วันนี้เวลาทำบุญทำด้วยใจที่รู้สึกว่าตั้งใจจะทำ ไม่หวังขึ้นสวรรค์ เพียงบำรุงพระพุทธศาสนาให้ต่อเนื่องไปให้ครบ 5000ปี
...สุดท้ายรู้จักสลัดสิ่งที่พอมีอยู่ออกไปเพื่อให้เกิดประโยชน์กับพระพุทธศาสนาจะได้ไม่ยึดติดอะไรจนกลายเป็นอะไรๆก็ของกูตายไปก็เอาไปไม่ได้สักอย่าง
...ส่วนจุดหมายปลายทางของชีวิตในชาตินี้ไม่อยากเกิดอีกแล้วในชาติต่อๆไปไม่ว่าอะไรทั้งนั้นพอแล้วเห็นมาพอแล้ว
...ถ้ามีหนทางไป นิพพาน ได้ก็หมดทุกข์กันซะที แต่คงไม่ใช่ความอยากจะไปเพื่อสุขในนิพพานแบบติดกิเลส
...เพื่อความว่างเปล่า ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์ ไม่มีเพศ ไม่มีธาตุ๔ขันธ์๕ และไม่มีอะไรอีกเลยนิรันดร ไม่ต้องไปยึดติดกิเลสสมมุติอีกต่อไปตลอดกาล

 

...อนุโมทนาสาธุ เเม้ยังไม่เคยนั้งสนทนาธรรมกับคุณโยมnahpee เเต่ความรู้สึกบอกได้ เเม้กระทั้งวิธีคิดก็คล้ายคลึงกันเพียงเเต่ไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสืออย่างไรดี อาตมาจึงเชื้อมั่นว่าหลายคนที่รู้จักกันผ่านทางพลังจิตนั้น ยากยิ่งที่จะพูดให้คนทั่วๆไปฟัง เดี่ยวเขาจะว่าบ้า บางอย่างพูดไม่ได้ เเต่รับรู้ได้ รู้สึกได้ เเม้ขณะนั้งสมาธิภาวนา เเผร่เมตตาก็ปรารถนาให้ผู้มีส่วนร่วมในบุญ ต่างๆได้รับอานิสงส์ไปด้วย ในขณะเดี๋ยวกันก็เตือนตนเอง ให้ตั้งอยู่ในศิล ศิลเป็นตัวตั้ง หากไม่มีศิลเเล้วย่อมทำชั่วได้ทั้งกาย วาจา ใจ สติจะเป็นเหมือนเชือกที่คอยกระดุกเตือนอาตมาให้เดินถูกทาง...ตามรอยพ่อที่ท่านทรงชี้ทางบอก

 

ผมเห็นว่าคนที่ทำบุญเพื่ออยากไปสวรรค์ก็ยังต้องเรียกว่าเป็นบัณฑิต
เพราะเป็นผู้คำนึงถึงประโยชน์ทั้งในชาตินี้และชาติหน้า แต่จะยึดติด
กับการไปสวรรค์อย่างเดียวคงไม่ได้ใช้โอกาสที่ได้เกิดเป็นมนุษย์อย่าง
เต็มที่ เพราะพระพุทธองค์ทรงตรัสว่า มนุษยภูมิเป็นสุขคติภูมิของ
เทวดา การเกิดเป็นมนุษย์นั้นยากแสนยากเปรียบเหมือนเต่าตาบอดที่
ทุก 100 ปีจะโผล่ขึ้นมาแล้วสอดคอเข้าไปในห่วงพอดี ถ้าการเกิดเป็น
มนุษย์ยากเย็นและเป็นสุขคติภูมิของเทวดาจริง เราจะอยากกลับไป
เป็นเทวดาก็คงจะแปลกๆ เพราะถ้าเราเกิดเป็นเทวดาแล้วอยากกลับ
มาเกิดเป็นมนุษย์ เกิดเป็นมนุษย์แล้วอยากกลับไปเกิดเป็นเทวดา มัน
ก็คงไม่ไปไหนเลย นอกจากนี้การณ์ที่จะพุทธเจ้าจะอุบัติขึ้นในโลกก็ยัง
เป็นไปได้ยาก พระองค์ทรงเปิดทางแห่งความเป็นความเป็นอมตะให้
กับทุกคน เพียงแค่เรามีศรัทธาถึงพร้อมก็มีสิทธิเข้าถึงความเป็นอมตะ
ได้ โลกที่เราอยู่จึงเป็นที่ทุกภพภูมิแสวงหาอยู่แล้ว

 

...ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด สำคัญฝึกฝนจิตภายในตนเองให้แคล่วคล่องตามจริต
...เรียนรู้จากครูบาอาจารย์และผู้อื่นเพื่อต้องการวิชชา แต่สุดท้ายตัวเราเท่านั้นถึงจะรู้จริงด้วยการปฏิบัติด้วยตนเอง
...อนาคตไม่มีอะไรแน่นอนไม่ใช่สิ่งที่ควรคาดหวัง หากรักษาปัจจุบันให้รู้ว่าอะไรคือหนทางที่ถูกต้องสู่การหลุดพ้น
...หลุดพ้นจากอะไร??? ก็หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดที่ไม่รู้จักจบสิ้นมากี่ภพชาติให้มีโอกาสได้จบสักที
...การพยายามหาหนทางในการหลุดพ้นจึงต้องมุ่งปฏิบัติด้วยความเพียรจนกว่าลมหายใจหยุดนิ่งไม่ไหวติง
...เมื่อนั้นแหละก็คงจะรู้ได้ด้วยตนเองอีกเช่นเดียวกันว่าจะสู่ความว่างเปล่าอมตะนิรันดรได้จริงหรือไม่เช่นไรครับ

 

นมัสการพระคุณเจ้า และทุกๆ ท่านในกระทู้
ขอบพระคุณพระคุณเจ้าทีได้เล่าประสบการณ์ให้ฟัง ดิฉันฝันจริงๆค่ะ ว่ามีคนเอาหนังสือธรรมะให้ ยื่นใส่มือ แล้วดิฉันก็ถามว่ามีอีกมั๊ยค่ะ เขาตอบว่ามีโน้น เขาชี้ไปทางภูเขาสูงมาก มองไป คงต้องอาสัยระยะเวลาในการค้นหา กว่าจะถึง เขาคงจะให้เราคิดว่า เมื่อมีหนังสือแล้วสิ่งที่มีอีกคือ ด้านใจของเราว่าเรายึดมั่นแค่ไหน เห็นภูเขาอันใหญ่โตและกว้างอันยาวไกล เราจะสามารถฝ่าฟันมันไปได้หรือไม่ ดิฉันคิดว่านะค่ะ ส่วนเรื่องไปอินเดีย ดิฉันอยากไปมากเลย อยากไปดู รอยตำนานมาก แต่ไม่รุ้ว่าจะมีโอกาสได้ไปมั๊ย เพราะยังคงยุ่งยากกับหลายๆด้าน หากมีบุญวาสนาพอดิฉันคงได้ไป เพราะเคยตั้งมั่นว่าอยากไป แต่ไม่ได้ไปก้อคงไม่เป็นไร ฟังจากผู้เล่าและศึกษาจากหนังสือก็มีความสุขได้ ตามที่พระคุณเจ้ากล่าวว่า ดิฉันและครอบครัวคงได้ไปกราบ แน่นอน หากเป็นจริงก็จะดีแก่ดิฉันมาก คงเป็นบุญมากเลยทีเดียว แต่ก็มีโอกาสแน่นอน ต้องมีสักวันที่ดิฉันจะไปคะ
คุณ nahpee ดิฉันขออ้างอิงคำพูดของคุณด้วยนะค่ะ คือดิฉันทำบุญมาตลอดตั้งแต่เด็กเลย เวลาเห็นคนขอทานก็จะให้ จะไปขอแม่ แม่ก็จะให้ ใส่บาตร ทำบุญตลอดจนถึงปัจจุบัน และกลางคืนก่อนนอนก็จะสวดมนต์ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน แต่ก็ยังทำให้ดิฉันเป็นคนเลวได้ ช่างมันเถอะค่ะมันผ่านมาแล้ว แต่ความตั้งใจของดิฉันที่ทำบุญแต่ละครั้ง ไม่เคยคิดจะได้ขึ้นสวรรค์ ไม่เคยคิดจะเกิดอีก เพราะดิฉันไม่ต้องการเกิด ไม่อยากเกิดเลย มีแต่ขอว่าหากดิฉันตายไป หากดิฉันมีกรรมเวรอะไรที่เคยทำไว้ ก็ให้ตัวเองไปรับกรรมที่ทำไว้ในนรก แล้วเมื่อดิฉันใช้หนี้เวรกรรมหมด ก็จะไม่ขอเกิดอีก แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะมันต้องเวียนไหว้ตายเกิดอยู่ดี แต่สิ่งที่ดิฉันยึดมั่นคือ ไม่เกิดอีก ดิฉันเคยพุดไว้ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ใครฟังก็หัวเราะดิฉัน ดิฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมคิดเช่นนี้ แต่ทำไมคนที่เห็นเรามานั่งอ่านหนังสือธรรมะหนังสือเรื่องกรรม ต่างๆ มักมาพุดว่า จะออกบวชแล้วเหรอ หรืออะไรก็ว่าไป แต่ดิฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็มีแต่ว่า ถ้าเป็นไปได้ก็อยากบวช หากมีบุญหรืออะไรก็ตามคงได้บวชขอให้หมดภาระทางโลกก่อน เขาก็หัวเราะ บางคนก็อนุโมทนาด้วย ทุกคนเกิดมามีความคิดไม่เหมือนกันมันห้ามกันไม่ได้หรอกค่ะ เราก็อยู่ส่วนเรา เขาก็อยู่ส่วนเขา ไม่วุ่นวายกันก็คงดีกว่า มีบางท่านที่ดิฉันแนะนำให้อ่านหนังสือธรรมะหรือสวดมนต์เขาบอกว่า อยากทำอยู่แต่ยังไม่พร้อม ใจยังไม่สงบ อันนี้ก็ยังดีที่เขายังอยากปฏิบัติ ดีกว่าคนที่พูดว่า ไม่ดีกว่า ไม่อยากตรัสรู้ เห้อ พูดมาแล้วมันเศร้ากับคนที่คิดเช่นนี้นะค่ะ
สุดท้ายขอให้ทุกคนทุกท่านมีความสุข หากมีอะไรที่เป็นบุญเป็นกุศลหรือ ธรรมะดีๆ ก็แนะนำคนบาป อย่างดิฉันด้วย เผื่อดิฉันจะมีดวงตาเห็นธรรมมากว่านี้ค่ะ
อนุโมทนา

 

...อนุโมทนาสาธุครับ คุณปริมนทร์29 อาจจะมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นในไม่ช้ากับชีวิตครอบครัวก็เป็นไปได้
...พญามารผู้ที่ครอบงำกิเลสมนุษย์กำลังทดสอบจิตใจมนุษย์ว่าจะฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆไปได้หรือไม่
...สัญญาเดิมของคุณปริมนทร์29 ที่ชอบทำบุญให้ทาน สวดมนต์ตั้งแต่ช่วงในวัยเด็กจนมาถึงปัจจุบันแสดงว่ามีพื้นฐานของจิตภายในที่ดีอยู่แล้ว
...เพียงแต่ว่าอาจต้องมาชดใช้กรรมในชาตินี้ กับเจ้ากรรมนายเวรที่คุณเคยอาจทำไว้กับเขาไม่รู้กี่ภพชาติมาแล้วก็เป็นได้
...ถ้ายิ่งเราเข้าใจว่ามนุษย์ทุกคนที่เกิดมาต่างก็เคยเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นสามี เป็นภรรยา เป็นปู่ ย่า ตา ยาย สลับสับเปลี่ยนกันมาไม่รู้กี่ภพกี่ชาติแล้ว
...แม้แต่สัตว์เดรัจฉาน สัตว์ไม่มีกระดูก เชื้อโรค จุลลินทรีย์ แบคทีเรีย ไวรัส ที่ตาเรามองไม่เห็นต้องส่องด้วยกล้องจุลทัศน์ ตกนรก ขึ้นสวรรค์เราก็เคยๆกันมาหมดแล้ว
...เวียน ว่าย ตาย เกิด มานับไม่ถ้วนหมุนเวียนกันอยู่แบบนี้ไม่มีวันจบสิ้นจนกว่าเราจะเข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้าและมองเห็นว่าชีวิตมันไม่เที่ยง มีแต่ทุกข์
...ทางเดียวคือต้องไม่เกิดอีก นั่นคือหนทางสู่ นิพพาน
...ซึ่งมนุษย์ที่จะเริ่มคิดแบบนี้ได้ต้องมีเหตุและผลประกอบกาลเวลาที่เหมาะสม มองเห็นแก่นธรรมของ ตถาคตแบบทะลุปรุโปร่ง ไม่ยึดติดกับกิเลสทั้งปวง
...เรื่องบาป เป็นข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทุกคน มากบ้าง น้อยบ้างถ้าไม่ใช่โดยสันดานก็ถือว่าเป็นแค่เพียงเศษกรรม
...ฉนั้นถ้าปัจจุบันเราตั้งมั่นในการกระทำความดีเชื่อมั่นและศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้าอย่างไม่มีความลังเลสงสัยใดๆ
...โอกาสที่จะพ้นจากบ่วงกรรมแห่งบาปย่อมมีความเป็นไปได้ ถ้าปัจจุบันเราไม่กลับไปทำสิ่งที่เป็นบาปทั้งหลายอีกต่อไปแค่ ศีล๕ ครบก็พ้นแล้วครับ
...ทาน ศีล ภาวนา จะตามมาเองโดยอัตโนมัติเหมือนเป็นเส้นทางที่พระพุทธเจ้าท่านสอนแก่ชาวพุทธมาตั้ง 2554+45 ปี
...ผมเชื่อมั่นว่า คุณปริมนทร์29 สามารถฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆไปได้แน่นอนอย่าท้อแท้ สิ่งมหัศจรรย์เกิดขึ้นได้เสมอเมื่อใกล้ชิดพระพุทธองค์ด้วยหัวใจ
...ผมเป็นผู้ชายแท้ๆ เคยชั่วในเรื่องผู้หญิงจนทำให้ภรรยาผมเสียใจมากๆเกือบจะทำให้ชีวิตครอบครัวขาดสะบั้น
...วันนี้ถือว่าครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่นจนหลายๆคนอิจฉา โดยเฉพาะความเปลี่ยนแปลงของผมสันดานเลวๆหายไปจนหมดสิ้นแล้ว
...ก็ยังรู้สึกเสียใจว่าทำไม???ตอนนั้นเราหลงผิดกับอารมณ์ความอยากขนาดนั้นจนลืมภรรยาที่ดีที่สุดในชีวิต โชคดีที่ผมมีลูกสาวที่น่ารักดังใจจึงช่วยยับยั้งชั่งใจไว้ได้มาก
...ลูกสาวผมปีนี้ก็ 31 ปีแล้วเลี้ยงง่าย เชื่อฟัง พ่อแม่ มาตลอดก็อาจเป็นเพราะตอนภรรยาท้องผมให้เธอสวดคาถาชินบัญชร ด้วยตลอด 9 เดือน
...ขณะนี้เธอก็ทำมาหากินอยู่กับแฟนที่อเมริกา เราไปเยี่ยมมา 2 ครั้งแล้ว ปีหน้าก็ว่าจะไปอีก
...สิ่งที่ผมนำมาเล่าก็เพื่อให้เห็นว่า ชีวิตคนเรามีความหวัง ถ้าเราไม่หมดหวังไปซะก่อน คำสอนของพระพุทธเจ้าคือสิ่งที่ท่านตรัสไว้ดีแล้ว
...คุณไม่ต้องไปหาหมอดู ไปให้สำนักเจ้าพ่อ เจ้าแม่ ร่างทรงต่างๆมาแก้กรรมหรือผูกใจสามีให้กลับมาเป็นคนดีตามที่คาดหวัง
...เพราะนั่นไม่ใช่ทางออกที่ดีเป็นมิจฉาทิฏฐิ เผลอๆจะทำให้ชีวิตยิ่งลงเหวไปมากกว่าเก่า
...ศีล๕ ทาน ศีล ภาวนา แก้ไขชีวิตได้ทุกๆเรื่องอย่างน้อยจากทุกข์หนักๆ ก็อาจกลับกลายเป็นเบาหรือหายไปเลย ขึ้นอยู่ที่ความศรัทธาจากตัวเราเองครับไม่ใช่คนอื่นเลย
...เรื่องบาปที่เคยทำอย่าไปจดจำฝังใจอยู่ตลอดเวลา ถือเป็นบทเรียนและเป็นข้อเตือนใจว่าเราจะไม่ทำให้เกิดอีกเป็นครั้งที่ 2
...ผมเชื่อมั่นว่ายิ่งเราใกล้พระพุทธเจ้าเข้าไปมากเท่าไร สิ่งต่างๆจะดีขึ้นแน่ๆอย่างมหัศจรรย์ อยู่ที่ตัวเราเองเท่านั้นแหละครับ
...ขอให้คุณปริมนทร์29 พ้นจากห้วงแห่งความทุกข์ทั้งปวงและสมความปราถนาที่ตั้งใจไว้ทุกประการครับ

 

ขอบคุณสำหรับคุณ nahpee นะค่ะที่แนะนำ บอกตรงๆ คุณให้กำลังใจดิฉันได้มาก มากจริงๆ ข้อคิดของคุณทำให้คนๆ หนึ่งมีกำลังที่จะสู้และก้าวต่อไปได้จริงๆ จะว่าไปแล้วคุณก็คงจะอายุมากแล้ว ถือได้ว่าเป็นพ่อของดิฉันได้ พ่อของดิฉันหากได้อยู่ด้วยกันท่านก็คงจะประมาณ 54 ปี ตอนนี้ดิฉันก็เพิ่งจะ 25 อยากจะบอกว่า ขอบคุณความบาปมากที่ทำให้ดิฉันเห็นทางสว่างมาก ตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ถ้าเป็นไปได้ก็คงไม่อยากบาปมากกว่า เพราะดิฉันแล้วขนาดฆ่ามด ฆ่าแมลงสักตัวยังละอายใจเลย บางทีหลงฆ่าสัตว์ใหญ่ตาย อย่างเช่นยุง ปลา ก็จะแผ่เมตตาให้เขาตลอด ยกมือไว้ขออโหสิกรรมตลอด จนแม่ด่าบางครั้งว่า ถ้าไปคิดมากเราก็จะไม่มีกินนะลุกเราต้องเข้าใจความเป็นไป เราฆ่าเขาเราก็เอาเขาไปทำบุญแม่ว่า มันก็ทำให้ดิฉันพอทำได้ แต่นี่อะไรดิฉันฆ่าคนอย่างดิฉันแท้ๆ พูดมาแล้วคิดถึงความเลวตัวเองไม่หาย แต่หากดิฉันจะมาฟูมฟายคงไม่มีอะไรดีขึ้นหรอกค่ะ เพราะฉะนั้นดิฉันจึงทำใจให้ไม่คิดมากไม่ฟูมฟาย ไม่เลอะเทอะ เพราะยิ่งคิดเราจะยิ่งทุกข์ ซึ่งทุกวันนี้ดิฉันจะหันหน้าเข้าหาธรรมะมากขึ้น พยายามลด ละเลิก แต่ก็ยังมีบางอย่างยังขัดต่อศิลอยู่แต่ก็พยายามทำให้ได้ทุกข้อ ทาน ศิล ภาวะนา เป็นสิ่งที่ดิฉันพึงปฏิบัติอยู่ในขณะนี้ค่ะ
ดิฉันได้ฟังคำเขียนของคุณแล้ว น้ำตามันไหลเลย อย่างน้อยก็ยังมีคนดีๆ ที่คอยแนะนำให้คนผุ้ที่อยู่ในห้วงแห่งทุกข์ให้มีกำลังใจขึ้นมาได้มากเลยทีเดียว และดิฉันขออนุโมทนากับคณ _nahpee ด้วย สาธุ

 

...ผมอายุ 56 ปีผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอสมควร เห็นชีวิตโลกๆมามากมาย เป็นความเพลินกับกิเลสล้วนๆ
...ถือว่ายังพอมีบุญ ได้เห็นความไม่ดีภายในตัวเองขึ้นมาเอง และก็พยายามแก้ไขตัวเองนั่นแหละครับ
...ปกติเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูง ผมไม่ค่อยแคร์กับใครในสังคมเท่าไร มีโลกของตนเองคิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น
...ที่มีดีก้อคือซื่อสัตย์ต่อตนเอง ไม่เอาเปรียบใคร ไม่ติดลาภ ยศ สรรเสริญ จนต้องไปก้มหัวให้ใครไม่เคยทำ เพราะทำไม่ได้
...ชีวิตได้ดิบได้ดีเพราะความสามารถและความรับผิดชอบในหน้าที่ๆได้รับมอบหมาย แต่ถ้าจะให้ชั่วเพื่อได้ดีไม่มีในสมอง
...ข้อเสียในชีวิตก็มีเรื่องเดียวอยู่กับใครก็อบอุ่นเป็นกันเองเพราะจริงใจไม่ถือตัวมีเมตตามั๊ง คุยสนุกร่าเริง ตลกบ้างเฮฮาแบบมีสาระผสมไร้สาระ
...ใครใกล้ชิดไม่ค่อยมีทุกข์แต่ถ้าชิดแบบแนบแน่นตัวทุกข์มาเองโดยอัตโนมัติ
...ส่วนกลับบ้านใครจะไปทุกข์ต่อก็เรื่องของแต่ละบุคคลชีวิตใครชีวิตเขาคงไม่เข้าไปก้าวก่ายกัน จึงเป็นผู้ชายที่มีธรรมชาติแบบไม่มีวาระซ่อนเร้นในใจ
...ก็น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของแรงดึงดูดที่ทำให้หลายๆคนที่ได้คบค้าสมาคมพูดคุยด้วยมีแต่ความสุขเพลินๆกันไปไม่มีเรื่องซีเรียส ง่ายๆสบายๆ
...ยิ่งก่อนที่จะมาเริ่มจริงจังในการปฏิบัติภาวนา ผมเป็นคนคุยสนุก พวกคำก่ำกึ่งคิดสองแง่สองมุมให้หัวเราะกันโอ๊ยยย หัวเราะกันท้องแข็งกันไปเลย
...แต่เดี๋ยวนี้ต้องพยายามปรับปรุงตนเองเรื่องพูดเพ้อเจ้อไร้สาระตลกเฮฮาแบบนั้นต้องระมัดระวังคำพูดขึ้นให้หลุดออกไปน้อยที่สุด
...เป็นนิสัยติดตัวมาไม่ต่ำกว่า 50 ปีก็แล้วกันครับ สนุกได้ตลอด..เรื่องไร้สาระทั้งหลาย ภรรยาผมก็ชอบนะ ไม่ชอบเรื่องเดียวตอน นอกใจเขาเท่านั้นแหละ
...ที่ยกเรื่องราวในอดีตมาเกริ่นให้ฟัง จริงๆผมเป็นคนไม่ซีเรียสอะไรเลย จะพูดแบบมีสาระก็ได้ ไม่มีสาระก็ย่อมได้ แต่วันนี้พฤติกรรมเริ่มเปลี่ยนไป
...จนเพื่อนซี้ทั้งหลายมันไม่ค่อยอยากคุยกับผมสักเท่าไรแล้ว พอคุยเรื่องธรรมะทีไร ไปไม่รอดจะว่าเราติดดีก็ไม่เชิง แต่อยากให้คนที่เราชอบกันรักกันไม่ว่าจะเป็นใคร
...ลองหันมาถือศีล๕ ทาน ศีล ภาวนา กันซะบ้าง อย่ามัวแต่หาแต่เงินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วบอกว่ายังไม่ถึงเวลา ยังไม่มีเวลา
...เพราะเราปฏิบัติไง เราจึงรู้ว่าดีจริงๆ ซึ่งแต่ก่อนก็คิดแบบพวกเขาเหมือนกันนั่นแหละ ไม่มีเวลา เวลายังไม่ถึง แต่ไปดื่ม ไปเธคผับเที่ยวกับสาวๆ คำเดียวขอให้บอกยาวโลดดด
...อายุปูนนี้แล้วถ้าไม่รีบสะสมแต้มบุญเดี๋ยวจะไม่ทันการ จนเดี๋ยวนี้เลิกพูดแล้วเรื่องใครเรื่องเขา เป็นปัจจัตตังจริงๆ ใครทำใครได้ ตายใครตายมันจริงๆ
...อายุคุณ ปริมนทร์แค่25 ปี มีความคิดแบบนี้แล้วถือว่ามีบุญมากๆเลยครับที่เริ่มมองเห็นสัจธรรมของชีวิตชัดเจนด้วยตนเอง
...ฉนั้นไม่น่าป็นห่วงอะไรเลย คุณมีเวลาอีกมากมายกับโอกาสที่จะพบแสงสว่างในชีวิตได้ไม่ยากเลย
...ขอเพียงเชื่อมั่นศรัทธาในคำสอนของพระพุทธเจ้าเท่านั้นและมุ่งปฏิบัติ โดยผสมกลมกลืนไปกับชีวิตทางโลกก็ได้
...ชีวิตทางโลกก็ถือเป็นบทเรียนชีวิตครั้งยิ่งใหญ่ที่จะก้าวผ่านความทุกข์ที่รุมเร้าไปได้สักเพียงใด
...ยังมีเวลาอีกมากมายที่ต้องเรียนรู้ไปกับชีวิต เพียงแต่ต้องนำสติและปัญญามาเป็นผู้นำทางที่ถูกต้องเท่านั้นเองครับ
...ป.ล.คุณมีเมตตาต่อสัตว์เล็ก สัตว์น้อยถูกต้องแล้วครับอย่าเบียดเบียนกันได้เป็นดี ชีวิตเขา เขาก็เจ็บปวดทุกข์ทรมานเหมือนเรานั่นแหละ
...พลาดพลั้งเผลอไปก็แผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลไปให้เขา เพราะเราไม่ได้ตั้งใจก็สบายใจดี
...เขาเหล่านั้นก็อาจจะเป็นญาติเราก็ได้ถ้าศึกษาพุทธศาสนากันอย่างเข้าใจถึงแก่น
...ผมก็เคยทำบาปไว้กับสัตว์พอสมควรเพราะความกลัวเขาจะทำร้ายเรา
...แต่ประเภทไปนั่งตกปลาสนุกๆเพื่อพักผ่อนแบบคนสมัยนี้ไม่เคย โชคดีที่ไม่มีโชคชะตาในการสร้างบาป
...เคยนั่งตกปลาใกล้ๆกับเพื่อนเดี๋ยวเขาได้ๆ เป็น 10 ตัว ส่วนเราปลาไม่ติดเบ็ดสักตัวเบื่อก็เลิกไปเอง
...เดี๋ยวนี้มดละเอียดขึ้นโต๊ะอาหาร ผมให้เศษหมูหยองไว้กองหนึ่งเหมือนเป็นการให้ทานอุทิศบุญไปด้วย 2-4 ช.ม. ก็ลากไปกันหมดเกลี้ยงโต๊ะ
...หายไปหลายวันเลยไม่มาอีก พอมาอีกก็ให้อีกเหมือนเขาก็รู้เหมือนกัน ที่บ้านสัตว์ต่างๆมาอยู่มากมายก็ได้แต่แผ่เมตตาอย่าเบียดเบียนกันต่างคนต่างอยู่
...เราไม่ยุ่งกับเขา เขาก็ไม่ยุ่งกับเราเผื่อแผ่การดำรงค์ชีวิตซึ่งกันและกันก็ทำให้ชีวิตเราดีขึ้นเขาก็ได้อานิสงค์จากบุญของเราไปด้วยครับ

 

หลวงพี่ครับ

โสตถิลาภัง อ่านออกเสียงว่ายังไงครับ โสตะถิลาภัง หรือ โสตถิลาภัง ครับ


ขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

...อนุโมทนาสาธุครับ ท่านพระอาจารย์ เป็นเรื่องน่าปิติที่เขาสื่อสารกับท่านได้โดยตรงครับ

 

สมาสกันเเล้ว จึงอ่านโสตถิลาภังถูกเเล้ว