พระเกษมต้องสึกภายใน 3 วัน แต่เค้ายังไม่ยอม จบ

พระเกษมชี้แจงกรณีพระมหาเถระต้องการให้สละสมณะเพศ สึก - YouTube

สรุปจะมีคนจัดการ เรื่องนี้ได้ไหม :boo:

 

ก็ต้องดูต่อไปครับ หากไม่จัดการอีกหน่อยก็มีพวกอาศัยผ้าเหลืองมาเลียนแบบทำแบบนี้อีกแล้วพระพุทธศาสนาจะเป็นอย่างไรลองคิดดูครับ ตอนนี้เนรียกว่าจนตรอก กรมป่าไม้เขาก็ไม่ให้ใช้พื้นที่แล้ว

 

จิตมีหนึ่งเดียว

 

ถ้าอย่างนั้นก็ไปตามพระแพลงกิ้งกลับวัดด้วย!!
ถ้าพระแพลงกิ้งกลับวัดไม่ได้ พระเกษมก็ไม่ควรอยู่เหมือนกัน
โทษไม่ถึงปาราชิกเหมือนกัน
ฐานความผิด คือ ชาวโลกติเตียน คล้าย ๆ กัน (แต่พระเกษมแรงกว่า)
สรุปว่า.......มีกี่มาตรฐานกัน?

 

ต้องเข้าใจก่อนว่า
สมัยพุทธกาล
แรก ๆ พระพุทธเจ้าท่านปกครองเอง จึงไม่ให้เพิ่ม หรือแก้ สิ่งที่ทรงบัญญัติ (วินัย)
จนถึงช่วงกลาง-หลัง ๆ พระพุทธเจ้าท่านก็ยกภาระไปให้สงฆ์จัดการกันเอาเอง
เช่น การตัดสิน-ระงับอธิกรณ์ เป็นต้น
จนท้ายสุด ก่อนปรินิพพาน ท่านก็ให้ธรรมวินัย เป็นศาสดาแทน
แต่...!!
ท่านก็ตรัสไว้ด้วยว่า ถ้าจะเพิกถอน หรือบัญญัติเพิ่ม สิกขาบทเล็กน้อยก็ได้ เพื่อให้ภิกษุอยู่ได้ตามกาล (แต่ไม่ต้องถึงกับอยู่สบายกันจนเกินไป)
แต่เราก็ถือเอาตามที่ท่านพระมหากัสสปะว่าให้คงเดิมไว้ทั้งหมด ไม่ต้องเปลี่ยนแปลง
ปัญหา เลยเกิดในปัจจุบันนี่แหล่ะ พวกอ้างได้ ก็อ้างเอาใหญ่
ทั้ง ๆ ที่สงฆ์ต้องปกครองกัน และก็ต้องฟังมติของสงฆ์ว่ามีมติยังไง
ไม่ใช่ดันทุรัง
พระอานนท์ท่านยังยอมให้สงฆ์ปรับอาบัติ ทั้ง ๆ ที่ท่านก็เป็นถึงพระอรหันต์
แถมโทษที่ท่านถูกปรับอาบัติ ท่านก็มีเหตุผลด้วยทั้งหมด
แต่ท่านก็ยอมรับการปรับอาบัติจากหมู่สงฆ์
แล้ว..........เกษม.......ล่ะ?
ไม่ยอมรับอาบัติ?
หือ?....................??

 

ไอ้จัญไรพวกสามแยกบิดามารดาให้กำเนิดเพื่อมาเป็นตัวทำลายพระพุทธศาสนา ยังหน้าด้านเข้าข้างกันแบบที่คนเขาไม่ยอมรับ คนส่วนใหญ่เขารับไม่ได้กับการกระทำ จะมีก็คนส่วนน้อยที่ยังจะเข้าข้างอยากรู้จริงๆเลยไอ้พวกสมุนเทวทัตกลับชาติมาเกิด ผู้ให้กำเนิดมันจะรู้ไหมว่าลูกมันมาทำตัวแบบนี้ชาตินี้พวกมึงตายไปแล้วอย่าหวังได้แหกนรกมาเกิดอีกเลยเพราะทั้งมนุษย์ผี สาง เทวดเขาฏ็สาปแช่งให้พวกมึง ไม่ได้ผุดได้เกิด บิดามารดาผู้ให้กำเนิดก็ไม่ได้ผุดได้เกิดเช่นกัน ดูมาสองสามกระทู้แล้วนึกว่าจะสำนึก จะบอกให้เกิดมาทั้งทีจัญไรแบบนี้อยากจะรู้จริงๆว่าผู้ให้กำเนิดเป็นคนหรือเปล่า หากเป็นคนก็คงไม่มีใครเขาทำกันแบบนี้หรอก ไอ้พวกอเวนัยสัตว์นรก คอยดูหัวหน้สาวกของพวกสามแยกเถอะว่าจะมีจุดจบอย่างไร

 

พระเกษม มีอาบัติ 2 ข้อใหญ่ๆคือ

1. อวดอุตริมนุสธรรมที่ไม่มีในตน เป็น ปาราชิก ในเรื่องที่ว่า ตนรู้ตนเห็น เทวดา ผีเปรต อ้างว่า รู้ในสิ่งอันเหนือมนุษย์ รวมถึงการกล่าวเป็นนัยว่า ตนนั้นถึงโลกุตระภูมิ ถึงฌาณวิเศษ

2.ยุยงให้สงฆ์แตกกัน ในเรื่องที่กล่าวหา พระองค์นั้นไม่ดีถือเงินถือทอง เช่นนั้นเช่นนี้ รวมถึง การเป็นผู้ว่ายาก ต้องเตือนถึง 3 ครั้ง เป็น อาบัติ สังฆาทิเสส

การที่พระเกษม ไม่ฟังใคร และ แย้งพระผู้ใหญ่ แย้งสังคม เลี่ยงประเด็น ตนกระทำอย่างหนึ่ง แต่โต้แย้งไปอีกประเด็นหนึ่ง เพื่อปกปิดความผิดของตน สมควรมีโทษตามที่พระผู้ใหญ่ได้ลงมติมาถูกต้องแล้ว

การอวดเคร่ง ด้วยการ ทำลายพระพุทธรูป
การห้ามการสวดมนต์ อ้างว่า เป็นการเบียดเบียนภูตผี
การยกเท้า ด่าแม่ พูดคำหยาบคาย โดยไม่มีธรรม
การแก้ต่างให้ตนเอง โดยปราศจาก หิริโอตตัปปะ ทั้งๆที่เห็นได้ชัดว่า การกระทำของตนนั้นเริ่มต้นจาก ความไม่พอใจคนที่กล่าวหาตนว่า พระเกษมอยากดัง สุดท้ายกลายเป็นว่าพระเกษมอ้างว่า อยากจะให้คนฉุกคิดเรื่องพระถือเงิน แล้วแก้ต่างไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จัก กล่าวโทษตนว่า ตนนั้นแหละเป็นต้นเหตุ ขนาดว่า ตนแสดงการถุย การยกขาขึ้นบนโต๊ะ เผยแพร่ ภาพตนเองผ่าน youtube ไม่ทบทวนความผิดพลาดตน

พระเกษมถึง วิปลาส เพราะผลกรรมที่ทำลายพระพุทธรูป ปรามาสพระอริยบุคคลซึ่งเป็นพระผู้ใหญ่หลายท่าน

 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแล เราจักบัญญัติสิกขาบทแก่ภิกษุทั้งหลาย อาศัยอำนาจ
ประโยชน์ ๑๐ ประการ คือ เพื่อความรับว่าดีแห่งสงฆ์ ๑ เพื่อความสำราญแห่งสงฆ์ ๑ เพื่อข่มบุคคล
ผู้เก้อยาก ๑ เพื่ออยู่สำราญแห่งภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รัก ๑ เพื่อป้องกันอาสวะอันจะบังเกิดในปัจจุบัน ๑
เพื่อกำจัดอาสวะอันจักบังเกิดในอนาคต ๑ เพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส ๑ เพื่อ
ความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว ๑ เพื่อความตั้งมั่นแห่งพระสัทธรรม ๑ เพื่อถือตามพระ
วินัย ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลพวกเธอพึงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดงอย่างนี้ ว่าดังนี้:-

๑๖. ๑๒. อนึ่ง ภิกษุเป็นผู้มีสัญชาติแห่งคนว่ายาก อันภิกษุทั้งหลายว่ากล่าวอยู่
ถูกทางธรรม ในสิกขาบททั้งหลายอันเนื่องในอุเทศ ทำตนให้เป็นผู้อันใครๆ ว่ากล่าว
ไม่ได้ ด้วยกล่าวโต้ว่า พวกท่านอย่าได้กล่าวอะไรต่อเรา เป็นคำดีก็ตาม เป็นคำชั่ว
ก็ตาม แม้เราก็จักไม่กล่าวอะไรๆ ต่อพวกท่านเหมือนกัน เป็นคำดีก็ตาม เป็นคำชั่วก็ตาม
ขอพวกท่านจงเว้นจากการว่ากล่าวเราเสีย ภิกษุนั้นอันภิกษุทั้งหลายพึงว่ากล่าวอย่างนี้
ว่า ท่านอย่าได้ทำตนให้เป็นผู้อันใครๆ ว่ากล่าวไม่ได้ ขอท่านจงทำตนให้เขาว่ากล่าว
ได้แล แม้ท่านก็จงว่ากล่าวภิกษุทั้งหลายโดยชอบธรรม แม้ภิกษุทั้งหลายก็จักว่ากล่าว
ท่านโดยชอบธรรม เพราะว่าบริษัทของพระผู้มีพระภาคนั้น เจริญแล้วด้วยอาการ
อย่างนี้ คือด้วยว่ากล่าวซึ่งกันและกัน ด้วยเตือนกันและกันให้ออกจากอาบัติ แลภิกษุ
นั้น อันภิกษุทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยกย่องอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกษุนั้น อันภิกษุ
ทั้งหลายพึงสวดสมนุภาสน์กว่าจะครบสามจบ เพื่อให้สละกรรมนั้นเสีย หากเธอถูกสวด
สมนุภาสน์กว่าจะครบสามจบอยู่ สละกรรมนั้นเสีย สละได้อย่างนี้ นั่นเป็นการดี
หากเธอไม่สละเสีย เป็นสังฆาทิเสส.

พระวินัยปิฎก เล่ม 1 หน้า 723

 

...........................

๙ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและสุญญตสมาบัติแล้ว ... เมื่อคนอื่น
เข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๐ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและอนิมิตตสมาบัติแล้ว ... เมื่อคนอื่น
เข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๑ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและอัปปณิหิตสมาบัติแล้ว ... เมื่อ
คนอื่นเข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๒ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและวิชชา ๓ แล้ว ... เมื่อคนอื่น
เข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๓ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและสติปัฏฐาน ๔ แล้ว ... เมื่อคนอื่น
เข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๔ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและสัมมัปปธาน ๔ แล้ว ... เมื่อคนอื่น
เข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๕ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและอิทธิบาท ๔ แล้ว ... เมื่อคนอื่น
เข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๖ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและอินทรีย์ ๕ แล้ว ... เมื่อคนอื่น
เข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๗ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและพละ ๕ แล้ว ... เมื่อคนอื่น
เข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๘ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและโพชฌงค์ ๗ แล้ว ... เมื่อคนอื่น
เข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย
๑๙ ภิกษุรู้อยู่ ... แต่กล่าวเท็จว่า ข้าพเจ้าเข้าปฐมฌานและอริยมรรคมีองค์ ๘ แล้ว ...
เมื่อคนอื่นเข้าใจ ต้องอาบัติปาราชิก เมื่อเขาไม่เข้าใจ ต้องอาบัติถุลลัจจัย

......................................

พระวินัยปิฎกเล่ม 1 หน้า 388

 

พระเกษม ยังดับ นิวรณ์ไม่เป็น แก้ต่างผ่าน youtube ด้วยอวิชชา โทสะ ผลักดัน
ยังวางอุเบกขา ไม่ได้ ข้อนี้แสดงให้เห็นว่า จิตของพระเกษม กลุ้มรุมไปด้วย นิวรณ์
ยังไม่สามารถวางอุเบกขา ในเรื่องไม่เป็นเรื่องได้ สุดท้าย กรรมชักนำให้ตนเองกระทำ ในสิ่งที่ทำลายตนเอง โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่อาจต้านทานอำนาจกรรมที่ผลักออกมาในทาง กาย วาจา ใจ ได้เลย

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

 

สุดยอดครับท่านขันธ์นับถือจริงๆ ขอให้มีคนอย่างคุณมากๆนะครับในการปกป้องศาสนา
ข้อนี้ชัวร์ครับ
พระเกษม มีอาบัติ 2 ข้อใหญ่ๆคือ

1. อวดอุตริมนุสธรรมที่ไม่มีในตน เป็น ปาราชิก ในเรื่องที่ว่า ตนรู้ตนเห็น เทวดา ผีเปรต อ้างว่า รู้ในสิ่งอันเหนือมนุษย์ รวมถึงการกล่าวเป็นนัยว่า ตนนั้นถึงโลกุตระภูมิ ถึงฌาณวิเศษ

เวทนาสมมุติสงฆ์ทั้งหลาย

 

สวัสดีครับพี่ขันธ์

 

ท่าน ขันธ์ ภูมิธรรมสูงนักผมอยากรู้จักอยากให้ช่วยขัดเกลา บ่มสอนผมบางด้วยความสัตย์จริง พระใหม่บางรูปภูมิธรรมยังไม่ชัดเจนเหมือนท่านขันธ์เลย สาธุ

 

ความรู้สึกส่วนตัวของผม พระเกษมจะเป็นยังงัยผมไม่สนใจหรอก
เป็นห่วงก็แต่ศิษย์ ตอนนี้เพื่อนผมถอยหลังลงทะเลไปเรียบร้อย
ครอบครัว การงาน การเงิน ถึงขึ้นวิกฤต เพี้ยนหนักเอามากๆ
แล้วก็มาโยงเรื่องเงินของผมด้วย เดือดร้อนอีก ใครไม่เจอไม่รู้หรอก
นี่เป็นผลมาจากอาจารย์ไม่ดี พลอยลูกศิษย์เพี้ยนไปด้วย

 

ไม่ทราบว่ารายละเอียดเป็นอย่างไร
น่าเวทนามาก พอสงเคราะห์ได้ก็ทำเถิดนะคะ ถือว่าเอาบุญ

 

เหตุที่ทรงบัญญัติ วินัยดังกล่าว

เรื่องพระฉันนะ
[๖๐๗] โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารโฆสิตาราม เขต
พระนครโกสัมพี ครั้งนั้น ท่านพระฉันนะ ประพฤติมารยาทอันไม่สมควร ภิกษุทั้งหลายกล่าว
ตักเตือนอย่างนี้ว่า ดูกรฉันนะ ท่านอย่าได้กระทำอย่างนี้ ประพฤติดังนี้ไม่ควร
พระฉันนะกล่าวตอบว่า ดูกรท่านทั้งหลาย พวกท่านสำคัญว่าเราเป็นผู้ที่ท่านควรว่ากล่าว
กระนั้นหรือ เราต่างหากควรว่ากล่าวพวกท่าน เพราะพระพุทธเจ้าก็ของเรา พระธรรมก็ของเรา
พระลูกเจ้าของเราตรัสรู้ธรรมแล้ว พวกท่านต่างชื่อกัน ต่างโคตรกัน ต่างชาติกัน ต่างสกุลกัน
บวชรวมกันอยู่ ดุจลมกล้าพัดหญ้าไม้ และใบไม้แห้งให้อยู่ร่วมกัน หรือดุจแม่น้ำที่ไหลมาจาก
ภูเขา พัดจอกสาหร่ายและแหนให้อยู่รวมกันฉะนั้น ดูกรท่านทั้งหลาย พวกท่านสำคัญว่าเราเป็น
ผู้ที่ท่านควรว่ากล่าวกระนั้นหรือ เราต่างหากควรว่ากล่าวพวกท่าน เพราะพระพุทธเจ้าก็ของเรา
พระธรรมก็ของเรา พระลูกเจ้าของเราตรัสรู้ธรรมแล้ว
บรรดาภิกษุที่เป็นผู้มักน้อย สันโดษ มีความละอาย มีความรังเกียจ ผู้ใคร่ต่อสิกขา
ต่างก็พากันเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ไฉน ท่านพระฉันนะ อันภิกษุทั้งหลาย ว่ากล่าวอยู่
ถูกทางธรรม จึงได้ทำตนให้เป็นผู้อันใครๆ ว่ากล่าวไม่ได้ แล้วกราบทูลเนื้อความนั้นแด่พระผู้มี
พระภาค.
ประชุมสงฆ์ทรงบัญญัติสิกขาบท
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาครับสั่งให้ประชุมภิกษุสงฆ์ ในเพราะเหตุเป็นเค้ามูลนั้น ใน
เพราะเหตุแรกเกิดนั้น แล้วทรงสอบถามท่านพระฉันนะว่า ดูกรฉันนะ ข่าวว่า เธออันภิกษุทั้งหลาย
ว่ากล่าวอยู่ถูกทางธรรม ได้ทำตนให้เป็นผู้อันใครๆ ว่ากล่าวไม่ได้จริงหรือ?
พระฉันนะทูลรับว่า จริง พระพุทธเจ้าข้า
พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า ดูกรโมฆบุรุษ การกระทำของเธอนั่น ไม่เหมาะ
ไม่สม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ ดูกรโมฆบุรุษ ไฉน เธออันภิกษุ
ทั้งหลายว่ากล่าวอยู่ถูกทางธรรม จึงได้ทำตนให้เป็นผู้อันใครๆ ว่ากล่าวไม่ได้ ดูกรโมฆบุรุษ การ
กระทำของเธอนั่น ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส หรือเพื่อความเลื่อมใสยิ่ง
ของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว โดยที่แท้ การกระทำของเธอนั่น เป็นไปเพื่อความไม่เลื่อมใสของชุมชน
ที่ยังไม่เลื่อมใส และเพื่อความเป็นอย่างอื่นของชนบางพวกที่เลื่อมใสแล้ว
ครั้นพระผู้มีพระภาคทรงติเตียนท่านพระฉันนะโดยอเนกปริยายดังนี้แล้ว ตรัสโทษแห่ง
ความเป็นคนเลี้ยงยาก ความเป็นคนบำรุงยาก ความเป็นคนมักมาก ความเป็นคนไม่สันโดษ
ความคลุกคลี ความเกียจคร้าน ตรัสคุณแห่งความเป็นคนเลี้ยงง่าย ความเป็นคนบำรุงง่าย ความ
มักน้อย ความสันโดษ ความขัดเกลา ความกำจัด อาการที่น่าเลื่อมใส การไม่สะสม การปรารภ
ความเพียร โดยอเนกปริยาย แล้วทรงกระทำธรรมีกถาที่สมควรแก่เรื่องนั้น ที่เหมาะสมแก่เรื่องนั้น
แก่ภิกษุทั้งหลาย แล้วรับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ......

พระวินัยปิฎกเล่ม 1 หน้า 722

 

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทำกรรมดีเข้าไว้

 

ใครที่เคยเป็นศิษย์ พระเกษม ให้ไปขอขมาต่อ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ว่าตนนั้นมีส่วนสนับสนุน การทำลาย วัตถุซึ่งก่อให้เกิดความเลื่อมใส คือ พระพุทธรูป

ขอขมาพระรัตนไตร แล้วบริจาคเงินให้วัด สร้างพระพุทธรูป หรือ บริจาคเงินสร้างถาวรวัตถุ ที่ทำให้พุทธศาสนิกชนได้เคารพกราบไหว้ เป็น พุทธานุสติที่เลิศ จะทำให้กุศลกรรมนี้ติดจิตไป มิฉะนั้น อกุศลกรรมที่เราเคยก่อ เคยสนับสนุน จะโน้มนำเราไปทุกชาติ ให้คิดผิด

ให้เสริมกุศลกรรมดังกล่าว ให้ติดจิตติดใจไป

 

สวัสดดีครับคุณติงติง เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนร่วมงานที่รู้จักกันมาสิบกว่าปีคนนี้ ติดเชื้อ HIV แต่ว่าภูมิหลังของเค้านั้น จมอยู่กับอบายมุขทั้งหมดทุกอย่างก็ว่าได้ สมัยคบกันอยู่ทำให้ผมเกือบเอาตัวไม่รอด ต่อมาเค้ารู้ตัวว่าติดเชื้อ HIV จึงได้สามแยกเป็นที่พึ่งทางใจ ด้วยการอุทิศบุญให้กับเชื้อโรค ผี สาง เจ้ากรรมนายเวร ไม่ไหว้พระพุทธรูป เอาไปทิ้งหมด อุทิศบุญอย่างเดียววันละเป็นพันรอบ ไม่รู้ว่าไปเอาบุญมาจากไหน ทั้งๆ ที่วันๆ สร้างแต่ความชั่ว กรรมฐานไม่มี เค้าคิดแต่เพียงว่า อุทิศบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวรอย่างเดียวทุกอย่างจบ เค้าสอนกันยังงี้เหรอ ทุกวันนี้เค้าใช้ชีวิตด้วยความประมาททุกอย่าง เป็นผลให้ภรรยาต้องเลิกรากัน ผู้บังคับบัญชาตัดหางปล่อยวัด เพื่อนพี่น้องร่วมงานไม่เอา สุขภาพเสื่อมโทรมทรุดหนัก แต่ยังไม่สำนึก ทุกวันนี้กู่ไม่กลับจริงๆ กรรมใครกรรมมัน เขาเลื่อมใสคนแบบนั้น ผมช่วยไม่ได้

 

สาธุ ดีครับท่านช่วยผู้คนที่หลงผิดได้หลุดบ่วงกรรม อานิสงค์เหนืออานิสงค์ สาธุ