มีท่านใด เข้าใจว่าตนเองเป็นพระอริยะบ้างครับ

เรียนถามว่ามีอะไร? เป็นเครื่องตัดสินครับ

 

-กิเลสมาก ปัญญาก็น้อย ปัญญามาก กิเลสก็น้อย

-พระอริยะ คือ พระที่มีสติปัญญา

 

กำลังใจของพระอริยะต้องดูกันตอนตายนะ ทำไปเรื่อยๆ ได้ก็ได้และอย่าไป
เปรียบเทียบกับคนอื่นบางคนได้ตั้งแต่ชาติที่แล้วมาชาตินี้ไม่รู้เรื่องเลยก็มี

 

สังโยชน์

<!-- /firstHeading --><!-- bodyContent --><!-- tagline -->จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
<!-- /tagline --><!-- subtitle -->
<!-- /subtitle --><!-- jumpto -->ไปที่: ป้ายบอกทาง, ค้นหา
<!-- /jumpto --><!-- bodytext --><TABLE style="BORDER-BOTTOM: #060 1px solid; TEXT-ALIGN: center; BORDER-LEFT: #060 1px solid; MARGIN: 0px 0px 1em 1em; FLOAT: right; BORDER-TOP: #060 1px solid; BORDER-RIGHT: #060 1px solid" id=WSerie_Buddhism class=toccolours cellSpacing=0 cellPadding=1 width=170><TBODY><TR><TD style="FONT-SIZE: 100%" colSpan=2><SMALL>ส่วนหนึ่งของ</SMALL>
ศาสนาพุทธ

สถานีย่อย
<HR>
ประวัติศาสนาพุทธ
</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>ศาสดา</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%" colSpan=2>พระโคตมพุทธเจ้า
(พระพุทธเจ้า)
</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>จุดมุ่งหมาย</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%" colSpan=2>นิพพาน</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>ไตรรัตน์</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%" colSpan=2>พระพุทธ · พระธรรม · พระสงฆ์
</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>ความเชื่อและการปฏิบัติ</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%" colSpan=2>ศีล (ศีลห้า) · ธรรม (เบญจธรรม)
สมถะ · วิปัสสนา
บทสวดมนต์และพระคาถา</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>คัมภีร์และหนังสือ</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%" colSpan=2>พระไตรปิฎก
พระวินัยปิฎก · พระสุตตันตปิฎก · พระอภิธรรมปิฎก</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>หลักธรรมที่น่าสนใจ</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%" colSpan=2>ไตรลักษณ์
อริยสัจ ๔ · มรรค ๘ · อิทัปปัจจยตา</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>นิกาย</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%" colSpan=2>เถรวาท · อาจริยวาท (มหายาน) · วัชรยาน · เซน</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>สังคมศาสนาพุทธ</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%">ปฏิทิน · บุคคล · วันสำคัญ · ศาสนสถาน · วัตถุมงคล</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>การจาริกแสวงบุญ</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%">พุทธสังเวชนียสถาน ·
การแสวงบุญในพุทธภูมิ</TD></TR><TR><TD style="BACKGROUND-COLOR: #8a9e49; COLOR: #ffffff; FONT-SIZE: 95%" colSpan=2>ดูเพิ่มเติม</TD></TR><TR><TD style="FONT-SIZE: 90%" colSpan=2>อภิธานศัพท์ศาสนาพุทธ
หมวดหมู่ศาสนาพุทธ</TD></TR></TBODY></TABLE>สังโยชน์ คือ กิเลสที่ผูกมัดใจสัตว์, ธรรมที่มัดสัตว์ไว้กับทุกข์ หรือกิเลสเครื่องร้อยรัดจิตใจให้จมในวัฏฏะ มี 10 อย่าง คือ

• ก. โอรัมภาคิยสังโยชน์ สังโยชน์เบื้องต่ำ 5 ได้แก่
  • 1. สักกายทิฏฐิ - มีความเห็นว่าร่างกายนี้เป็นของเรา มีความยึดมั่นถือมั่นในระดับหนึ่ง
  • 2. วิจิกิจฉา - มีความสงสัยในคุณของพระรัตนตรัย คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
  • 3. สีลัพพตปรามาส - ความถือมั่นศีลพรต โดยสักว่าทำตามๆ กันไปอย่างงมงาย เห็นว่าจะบริสุทธิ์หลุดพ้นได้เพียงด้วยศีลและวัตร หรือนำศีลและพรตไปใช้เพื่อเหตุผลอื่น ไม่ใช่เพื่อเป็นปัจจัยแก่การสิ้นกิเลส เช่นการถือศีลเพื่อเอาไว้ข่มไว้ด่าคนอื่น การถือศีลเพราะอยากได้ลาภสักการะเป็นต้น ซึ่งรวมถึงการหมดความเชื่อถือในพิธีกรรมที่งมงายด้วย
  • 4. กามราคะ - มีความติดใจในกามคุณ
  • 5. ปฏิฆะ - มีความกระทบกระทั่งในใจ
• ข. อุทธัมภาคิยสังโยชน์ สังโยชน์เบื้องสูง 5 ได้แก่
  • 6. รูปราคะ - มีความติดใจในวัตถุหรือรูปฌาน
  • 7. อรูปราคะ - มีความติดใจในอรูปฌานหรือความพอใจในนามธรรมทั้งหลาย
  • 8. มานะ - มีความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนหรือคุณสมบัติของตน
  • 9. อุทธัจจะ - มีความฟุ้งซ่าน
  • 10. อวิชชา - มีความไม่รู้จริง

พระโสดาบัน ละสังโยชน์ 3 ข้อต้นได้คือ หมดสักกายทิฏฐิ,วิจิกิจฉาและสีลัพพตปรามาส
พระสกทาคามี ทำสังโยชน์ข้อ 4 และ 5 คือ กามราคะและปฏิฆะ ให้เบาบางลงด้วย
พระอนาคามี ละสังโยชน์ 5 ข้อต้นได้หมด
พระอรหันต์ ละสังโยชน์ทั้ง 10 ข้อ
[แก้] อ้างอิง

• พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). "พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม".
• พุทธทาสภิกขุ. "ตัวกู-ของกู ฉบับย่อความ". บทที่ 6 วิธีลดอัตตา

 

เบื้องต้น ท่ามกลาง ที่สุด

 

ใครเป็นคนตั้งกระทู้เนี่ย ดีจังเลย
ผมมีความคิดอย่างนี้นะจะบ้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมปฎิบัติสายธรรมมะเปิดโลกมา 8 ปีแล้ว ตั้งใจว่าชาตินี้ไม่เอาเมียนะ ปฎิบัติ 1-7 ปีแรก ก..ยังแรงนะ(เวลาเข้าห้องน้ำ ทำกิจลับอาการมันเหมือนยักษ์ รุนแรง) หงุดหงิดกับการเลี้ยงหลานก็ยังแรงอยู่ แต่พอปีที่ 8 (มันแปลกมมาก เวลาเข้าห้องน้ำทำกิจลับ จิตใจมันอ่อนโยนขึ้นมันเหมือนว่า ยักษ์50/อ่อนโยน50 )

และเวลามั่นเคี่ยวเด็ก ใครเคยอุ้มเด็กแล้วมีอาการมั่นเคี้ยวบ้าง /อาการหมั่นเคี่ยวน่ะคืออาการโทษะนะ /พอปีที่ 8 เวลาอุ้มเด็กอาการหมั่นเคี่ยว 50/อ่อนโยน50/

และเวลาฟอกกรรม/หรือนั่งสมาธิ จะแสดงกายกรรม ดิ้น แต่เมื่อก่อนดิ้นมาก แต่เดี๋ยวนี้ดิ้นน้อยแล้วดับเร็ว อาการดิ้นนี้เหมือนโทษะ ที่มีการต่อสู่กัน และเวลานั่งสมาธิ เมื่อ 1-7 ปี นั้นนั่ง ถึงจุดหนึ่ง ลมหายใจลงไปใต้สดือ ท้องน้อยไม่ขยับเขยือน เหมือนลมอยู่ภายในท้อง อาการนี้จะเกิดแรง กาม และร่างกายจะแสดงอาการกามออกมาเลย (ถ้าอธิบายมากกว่านี้จะเป็นเรด..ไปเลย) แต่พอปีที่ 8 การแสดงทางกายน้อยลงน่ะอย่างเห็นได้ชัด อาการกามที่เวลานั่งสมาธิน้อยลงน่ะ //ตั้งแต่มกราคม-สิงหาคม จิตก็ไม่มีเสื่อม มีลดมีเพิ่ง ยังทรงเหมือนเดิม

สรุปทั้งหมด
ตอนนี้ 8 ปี เห็นการเปลี่ยนแปลงของจิตตัวเอง อีก ซัก 7 ปี รวมเป็น 15 ปี
1. คิดว่าคงระนิวรณ์ 5 ได้ พร้องกับจิตที่เบา
2.สตืคงเร็วมาก เพราะตอนนี้ สติ ก็เร็ว 40/หลง60 ยังไม่ถึงครึ่ง
3.หยุดแสดงกายกรรม /เป็นนิมิตหมายบอกว่าได้ ฌาน 2แน่นอน เพราะ ปิติหมด
-------------------

จึงมีความบ้าระดับสามัญปัญญาอ่อนหรืออย่างไรไม่ทราบ มีความเชื่อมั่นอย่างแน่นอน ว่าตัวเองจะต้อง **********ได้ เป็น โคตรภูญาณแน่นอน ล้าน% หรือไม่ก็พระโสดาบันเบื้องต้น

หมายเหตุทั้งหมดที่เขียนมานี้ยังไม่ละเอียดนะ แค่ 10% เอง

 

ต้องให้คุณ จริงนะ กับคุณโกมีนัม มาช่วยอธิบายถึงข้อนี้ครับ

โดยส่วนตัวคิดว่า เมื่อมีสติถึงจุด ๆ หนึ่งแล้ว เราจะรู้ได้ด้วยตนเองว่าเราเป็นอริยะแล้วหรือยัง เราจะเริ่มตามหาในคำตอบนี้ เพื่อยืนยันถึงสภาวะของเราอีกทีหนึ่งครับ

 

มุ่งมั่นปฎิบัติดีกว่า ดีกว่ามานั่งสนใจว่าเป็นถึงระดับไหนแล้ว เพราะยิ่งนึกคิดก็จะยิ่งไกลออกไปเรื่อยๆ

ในตำรา ในพระไตรปิฎก ก็มีเขียนไว้ชัดเจนแล้ว ว่าด้วยสังโยชน์ 10

ยิ่งอยู่ในระดับที่สูงขึ้น ยิ่งต้องปฎิบัติมากขึ้นเป็นเท่าทวี และ ที่สำคัญความมุ่งมั่นในการปฎิบัติเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

ไม่ว่าผู้ใด หรือ ใคร เป็นพระอริยะ ก็ไม่สำคัญเท่ากับการที่เป็นเอง หลุดพ้นเอง เข้าถึงนิพพานเอง

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

-ผมต้องขอแย้งท่านเพื่อจะได้พิจารณา คำที่ขีดไว้ อุปมาดังการว่านพืชหรือปลูกต้นไม้ เมื่อเขาท่านนั้นยังไม่เห็นหรือถึงของเก่าที่เคยทำก็เหมือนเราๆท่านๆนี่ละแต่เมื่อทำจนเห็นและเป็น ภูมิที่เป็นอริยะก็เต็มภูมิของอริยะ เช่นต้นเงาะ เมื่อเริ่มปลุกก็ยังไม่เห็นผลเงาะ แต่จะเห็นใบ กิ่ง ก้าน ดอก ตามลำดับ

 

การที่เราเป็นพระโสดาบัน เนี่ยเราไม่รู้หรอกว่าเราเป็น ถ้าเราไม่ได้มาทางสาย เจโตวิมุติ อย่างเช่นหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านก็ไม่รู้ แต่ที่ท่านรู้ท่านขึ้นไปถามพระใหญ่

แม้แต่หลวงตาบัว ท่านก็ไปถามหลวงปู่มั่น เพื่อให้หลวงปู่มั่นพยากรณ์อีกที เพราะท่านมีเจโต

แต่สำหรับสายสุขวิปัสสโกนั้น ไม่รู้หรอก ต้องไปถามผู้ที่มีเจโตวิมุตติ ระดับพระอรหันต์
อาจารย์ศุภวรรณ หลวงพ่อเทียน ท่านก็ไม่รู้ว่าท่านจบกิจ หลวงพ่อพุทธทาส หลวงพ่อปัญญา พระอาจารย์สายวัดป่า หลวงพ่อสิงห์ทอง ที่ครูบาอาจารย์สายวัดป่าบอกว่าท่านมาทางสายสุขวิปัสสโก ---แต่ท่านเหล่านี้ ทดสอบจิต ก็คือคอยสังเกตุอารมณ์ตัวเอง และต้องมีเครื่องทดสอบแบบหนักๆๆ

หลวงพ่อปราโมชช์ ปราโมชโช ตอนนั้นท่านคิดว่าท่านสำเร็จ อนาคามีผล ท่านก็เลยให้ลูกศิษท์ไปซื้อหนังโป้ หรือหนังสือโป้ ผมจำไม่ได้นะถ้าผิดต้องขออภัย---ท่านมาดูตั้ง 1 เดือนกว่า ท่านจึงรู้ว่าท่านไม่ได้สำเร็จอนาคามี

หลวงพ่อเกษม อาจินสีโลท่านก็เหมือนกันท่านว่าท่านสำเร็จ อนาคามี ท่านก็ไปหาหลวงปู่หล้าวัดภูจ้อก้ออาจารย์ของท่าน หลวงปู่บอกว่า อนาคามีพ่อมึงน่ะซิ ท่านก็เลยมาดูใหม่ขนาดท่านมาจางเจโตวิมุตตินะ ท่านก็เอาจิตจี้ลงไปข้างล่างไปค้นก็ค้นไม่เจอ ท่านก็เลยมาค้นข้างบนท่านก็ว่าท่านโดนมันหลอก นึกว่ามันอยู่ข้างล่างก้นจิต แต่ที่ไหนได้มันเปลี่ยยนที่มาอยู่บนจิต ท่านว่าอย่างนั้นนะ เราก็ไม่เข้าใจหรอก

***และส่วนสังโยชน์น่ะนะ มันบอกอยากเราจะรู้ได้อย่างไร อารมณ์แบบไหนถึงบอกว่าอารมณ์แบบเนี้ยถึงเรียกว่า ตัดสักกายฐิถิได้ แล้วอารมณ์แบบไหนหรือจึงจะเรียกว่าไม่สงสัยในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และอารมณ์แบบไหนหรือขนาดไหนจึงบอกได้ว่า เราเป็นผู้ที่มีศีล 5 บริสุทธ์ มันไม่มีเครื่องวัดอารมณ์เครื่องที่บอกเหมือนเราบอกว่า (ถ้านั่งสมาธิหูดับเมื่อไหร กายดับ นั่งได้ที10 ชั่วโมงไม่ปวดไม่เมื่อย นั่นท่านได้ฌาน 4 แน่นอน ) อาการพวกนี้มันเป้นเครื่องวัด

แล้วอารมณ์แบบไหนจึงจะเป็นเครื่องวัดว่า เราตัด สังโยชน์ ข้อ123 ได้แล้ว

 

ตรงนี้ น่า สนใจนะครับ หยุดแสดงกายกรรม เป็นนิมิตหมายว่า ได้ ฌาน2แน่นอนเพราะ ปิติหมด ขยาย ความหน่อยได้ใหมครับ? หมายถึงในชีวิตประจำวันเหรอ?

 

1.หากคุณเห็นตลอดเส้นทางในการปฎิบัติ ตั้งแต่เริ่มต้นจนสุดปลายทาง ว่าเป็นอย่างไร ความสงสัยในการปฎิบัติคงจะไม่มีอีก

2.หากคุณเห็นว่าสภาพร่างกายที่มีแต่ปัญหา ที่สร้างแต่ความเป็นทุกข์ และ จิตแยกจากกายโดยสิ้นเชิง สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งที่มากระทบร่างกาย จึงไม่เห็นความสำคัญในร่างกายนี้อีก

3.โดยความเป็นปกติของมนุษย์ ก็มีศีล 5 บริบูรณ์อยู่แล้ว เพียงแต่เกิดการปรุงแต่งจากการใช้ชีวิตประจำวัน จากเด็กมาสู่ความเป็นผู้ใหญ่ และ ได้สร้างความเคยชินในการใช้ชีวิต แต่หาก จิต แยกจาก ร่างกายแล้ว จึงเห็นซึ่งความเป็นจริง ความงมงายต่อสรรพสิ่งจึงบางเบาลง

สิ่งที่ผมได้กล่าวไปนั้น เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ง่าย หากบุคคลใดวาง"จิตใจ"ให้ทรงอารมณ์ นิ่ง สงบ ไว้ ให้อยู่เป็นเนืองนิตย์ จะเห็นในสิ่งเหล่านี้ เพียงแต่ว่าจะสามารถทำได้หรือไม่เท่านั้นเอง

เพราะจะมีความอารัยอารวรณ์ต่อสิ่งที่กำลังจะขาดหายไป กำลังแห่งสมาธิเท่านั้นที่จะทำให้ตัดขาดได้

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

paetrix
สายการปฎิบัติของเราเนี่ย เป็นการฟอกจิต (ท่านเคยเห็น เวลาคนนั่งสมาธิแล้วตัวสั่นไหม แล้วเห็นเวลาพวกที่สักยันต์แสดงกิริยาแปลกไหม) อันนั้นสายพวกเราเรียกว่า กิเลสหมดครับ ปีติก็เป็นกิเลส คนที่มาปฎิบัติสายนี้ถ้ามาใหม่ เขาสามารถแสดงกายกรรมอย่างเนี้ยได้ภายใน ชั่วโมงเดียวก็ทำได้แล้ว

ก็คือการฟอกจิต สายอื่นเวลาเขานั่งสมาธิหรือเดินจงกลม ยิ่งนั่งนานจิตเขายิ่งมีความสุขขึ้นตามลำดับแต่เป็นการกดกิเลสเหมือนหินทับหญ้า แล้วค่อยออกมาพิจารณาอีกที
**แต่สายของเราไม่ สายเรายิ่งนั่งยิ่งเจอกิเลส เพราะสายเราใช้ควบกัน คือทำสมาธิไปพร้อมกับเจริญสติ แต่ตอนแรกๆ 1-5ปีเนี่ยต้องฟอก แต่ต่อมาถ้าพรรษามากๆแล้วไม่ต้องฟอก ก็ได้นั่งเฉยๆ พระธรรมมะได้ลงสู่ขันธ์เราแล้ว (มันเป็นวิชาที่หลวงพ่อคง จัตตมโล)ได้ค้นพบ
เมื่อนั่งไป กิเลสหยาบ (ผมขอเรียกกิเลสหยาบๆ) ยิ่งนั่ง ยิ่งเจอมันจะแสดงเป็นกายกรรมออกมา ราคะโทษะ อาการพวกเนี้ยมันเป็นเครื่องยืนยัน มันเป็นเครื่องบอกกับเราได้เลยว่าเราถึงระดับไหนของสมาธิ ถ้าถึง ฌาน 2 เนี่ยจะไม่มีอาการแสดงกายกรรมเลย และเราจะได้พร้องสติโดยไม่ต้องไปย้อนเล่นวิปัสสนา เราจะได้พร้อมกันไป กิเลสจะถูกถอนออกมาเองอย่างอัตโนมัติ โดยไม่ใช่เป็นแบบหินทับหญ้า

**ส่วนวิชากสินเนี่ยนิมิตจะเป็นเครื่องบอกเราว่าเราได้ฌานหรือไม่ส่วนวิชาเรากายกรรมจะเป็นเครื่องบอกกับเรา

ไม่รู้จะเข้าใจหรือเปล่าเพราะการพิมพ์ ไม่เหมือนการพูด มันยังมีส่วนที่จะอธิบายอีกเยอะมาก

 

ไม่เข้าใจหมด แต่ เห็นได้ว่า ท่าน ทำจริงจัง ขออนุโมทนาครับ...

 

คุณเขียนมาเหมือนง่ายเนอะ มันไม่ได้ง่ายเหมือนสมองคิดหรอกนะ กิเลสมันเหมือนยางมะตอย ยากมากๆว่าจิตจะดีขึ้นทีละลำดับ แค่เขยือนขึ้นนิดหน่อยก็เป็นปีแล้ว

***คุณเคยเลี้ยงเด็กไหมเด็กอ่อน ตั้งแต่แรกเกิดยัน 3ขวบเลี้ยงที 3คนเคยไหม เลี้ยงไปด้วยขายของไปด้วย ทำงานบ้านไปด้วย--ชงนม อุ้มเดินทีเป็น ชั่วโมง วางแล้วก็ร้อง อาบน้ำ ส่วนอีกคน 2 ขวบ รื้อของ เราต้องวิ่งเก็บของอีก ตอนกลางคืน ก็หลับๆตื่นๆ คอยเฝ้า คอยชงนม เปลี่ยนผ้าออม ทำทุกอย่างเคยไหม ผมไม่มีลูกหรอกเลี้ยงหลาน ผมสามารถทำได้พร้อมกับการปฎิบัติธรรม และก็สติแตกบ่อยๆ เวลาร้องกันที 3 คนพร้อมกัน

****ผมว่าคุณต้องสติแตกแน่ๆเลย คุณเขียนเหมือนว่า การทำจิตให้สงบนั้นง่ายจริงๆๆ****คุณยังไม่เคยเจอผัสสะหนักๆ คุณเจอแต่ผัสสะน้อยๆ ผมปฎิบัติมา 8 ปี เลี้ยงหลาน สติแตกเลย 555555

 

สิ่งที่คุณกล่าวมานั้นผมทำมาแล้วครับ ผมมีลูกแล้วสองคน นอกจากลูก ก็ยังมี พ่อ แม่ และ ย่า น้องๆของผมอีกครับ

ผมเลี้ยงลูกตั้งแต่เป็นเด็กอ่อนอย่างที่คุณบอกกล่าวเลยครับ และ พ่อ แม่ ของผมก็ชอบทะเลาะกัน

ทุกครั้งที่เขาทะเลาะกันก็จะมาถึงผมทุกครั้ง เวลาเขาทั้งสองเจ็บปวดก็เป็นผมอีกที่ต้องดูแล และ พาไปโรงพยาบาล

ย่าผมต้องไปหาหมอฉีดยาอยู่เป็นประจำ ไม่ฉีดก็เจ็บปวด ปวดท้อง เวียนหัว เจ็บตัว

เกือบทุกครั้งที่ผมต้องเอาลูกไปด้วย บางครั้ง พ่อ แม่ ของผมไม่ทะเลาะกัน เขาก็จะช่วยดู

และผมก็ปฎิบัติมา 15-16 ปีแล้วครับ เพียงแต่ผมปฎิบัติด้วยตัวเอง ไม่ได้ไปศึกษาที่ไหนครับ

แต่ผมก็ไม่เห็นจะ สติ แตกตรงไหนนะครับ แต่ถ้าจะถามว่าตีลูกบ้างไหม ต้องตอบว่ามี เพราะความจำเป็น รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตีครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ผมเดินธุดงค์ทุกปี ผมไม่มีภาระอะไร มีแต่ขายของเลี้ยงหลาน ผมเดินมา 6 ปีแล้ว วัดสายผมเขาปฎิบัติกัน เดิน 1 เดือน เต็มๆ และเวลาปฎิบัติ เขานั่งขัดเพชรกัน ตากแดด อดอาหารกัน ปิดวาจา บางคนปิดที ครึ่งปี 1เดือน แต่ผมไม่เคยปิดหรอก นั่งขัดเพชรเนี่ย 1ชั่วโมงเนี่ยจิบๆ ไม่ปวด 2ชั่วโมงเนี่ยปวดระดับกลาง 3ชั่วโมงขี้แตก
เข้าปาริวาสปฎิบัติกันที 4ชั่วโมง สวดมนต์เช้า 1ชั่วโมง กลางวัน 2ชั่วโมง 6.30สวดอีก 1 ชั่วโมง (สวดแปล)แล้วปฎิบัติไปจนถึง 3ทุ่ม สวดอีกชั่วโมง ***สายเราหนักมาก ตอนเช้าตื่นตี4

กิเลสแค่หนังถลอก ยากมากที่จะดูจิตเปลี่ยนแปลงถ้าดูเป็นรายเดือนดูไม่ออก ต้องดูเป็นรายปี จึงจะดูออกว่าจิตดีขึ้น อ่อนโยนขึ้น ใจเย็นขึ้นมาหน่อยนะ หน่อยนะเนี่ยแคซัก 2-3%ซะมั้ง

**ยากมากกิเลสเหมือนยางมะตอย

 

***ของจริงแน่นอน ครับคุณ ผมอ่านแล้วผมเชื่อเลยล้าน% แต่15-16 ปีสติไม่แตกแล้วครับ.....และถ้าคุณปฎิบัตินั่งทุกวัน เช้าเย็น เวลาปกติชีวิตทำงานก็รู้กายรู้ใจ 15-16ปีของคุณ ได้ฌานแล้วแน่นอน ล้าน% ผมฟันธงให้เลย แต่ถ้า นั่งต้นเดือน แล้วมานั่งปลายเดือนอีกที ล้าน%เหมือนกัน ไม่ได้ฌานแน่นอน
ถ้าคุณทำทุกวันผมเชื่อวว่า
1.สติคุณเป็นอัตโนมัติแน่นอน แมวคุณจับหนูเองแน่นอน เผลอๆคุณอาจจะเริ่มเห็นโคตรภูด้วย
2.ได้ฌาน 2แล้วแน่นอน แต่ไม่แน่ใจว่าจะได้ฌาน 4ไหม เพราะผมยังไม่ถึง แค่ 8ปีเองจึงเดาไม่ได้ต้องให้ 15-16ปีก่อน
3.คุณสามารถดับเวทนาเวลานั่งได้แน่นอน ล้าน%

 

อนุโมทนาครับ พากเพียรต่อไปครับ ผมจะคอยเป็นกำลังใจให้ครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

คุณก็เช่นกัน ขอให้ได้พระโสดาบัน เพราะมันใกล้แล้วไม่ไกลหรอก