♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

หายหน้าไป เพื่อน ใหม่-เก่า ใยเงียบหาย
ไม่สบาย ติดการงาน รึ ติด"สาว"
รึ ติด "หนุ่ม" ติดญาติมิตร หรือทั้งหมด...เปล่า
แค่ถามข่าว... คนใกล้ไกล ไปไหนกัน (หม้ดดดดดด)555

 

โลกธรรมทุกวันนี้มีสุขเศร้า
เป็นเหมือนเงาทาบผ่านแล้วจางหาย
อดีตกาลล่วงผ่านทุกข์มากหลาย
ล้วนสลายมิคงที่ไม่แน่นอน

ความผิดหวังเพราะเหตุหวังให้มั่นแน่
เมื่อผันแปรเปลี่ยนแปลงให้ผิดหวัง
ขอให้รักษาใจให้มีพลัง
ผิดหนหลังให้เป็นครูก้าวต่อไป

เรื่องเศร้าสุขโศกล้วนเคยพบ
ถ้าแก้จบจังหวะเวลาสม
ค่อยแก้เฝ้ากระทำลำพังตน
สุดให้คนอื่นแก้ได้ยังเคยมี ........สู้..สู้

 

คุณแอ๊บ แอบเข้ามา อีกคราแระ
พร้อมทั้งแนะ โลกธรรม ให้ศึกษา
โมทนา ที่ชี้ทาง กระจ่าง...นา
ขอบคุณค่ะ ขอน้อมนำ ทำตามคิด

 

อวิชชา เจตนา และกรรมนั้น นำพาฉัน และ เธอ ให้เพ้อหลง ว่าทั้งโลกและจักรวาลนั้นมั่นคง จะดำรงคงอยู่ คู่ฟ้าดิน..................

 

ผมแต่งไม่เป็นครับ หลงเข้ามาอ่าน

 

หลงมาได้อ่านแล้ว ............. เลยหลง

ชวนจิตสะกิดลง ................ สั่งให้

พิมพ์เคาะต่อบรรจง ............ ชวนแต่ง

เพียรอีกเพิ่มเติมให้ ............. หลั่งไหลเป็นกลอน

 

ติดหนึบเหนียวหนับล้วน ............ เพียรงาน

หายเก่ามีใหม่สาน ................... สืบถ้อย

เงียบโงกง่วงจิตวาน ................. เวียนต่อ

กลอนผลัดส่งเรียงร้อย .............. หลากถ้อยลีลา<!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- / message --><!-- edit note -->

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ paetrix
อวิชชา เจตนา และกรรมนั้น นำพาฉัน และ เธอ ให้เพ้อหลง ว่าทั้งโลกและจักรวาลนั้นมั่นคง จะดำรงคงอยู่ คู่ฟ้าดิน..................

</TD></TR></TBODY></TABLE>





ยึดติดคือเหตุต้อน .............. กรรมพา


ร้ายสิ่งล้วนอวิชชา ............. เชิดจ้าง


สมมุติเพิ่มเติมมา ............... หมายต่อ


หลงก่อวนเวียนสร้าง ........... เกิดร้างร่ำไป<!-- google_ad_section_end --> <!-- / message --><!-- edit note --><!-- google_ad_section_end --><!-- / message --><!-- edit note -->
<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1>

 

ดิชั้นขอ รับใช้พี่ น้องประชาชน
ซาบซึ้ง น้ำตาจะร่วง บ้านเมืองเอ้ย เซ็งๆๆๆๆ

 

อันนี้ไม่ได้แต่งเอง ไปอ่านเจอเห็นว่ามันกระแทกใจอย่างแรงเลยเอามาให้อ่านกัน เนื่องในวันแม่ ถ้าใครเคยอ่านแล้ว ก็อ่านอีกครั้งก็ได้ค่ะ

นึกอะไรไม่ออก ก็บอกแม่
จะส่งแชร์ ผ่อนรถ หรือปลดหนี้
แม้สินสอด ทองหมั้น ได้ทันที
ถึงไม่มี แม่ก็หา มาประเคน

ถ้าเพื่อลูก ยอมเชือด แม้เลือดเนื้อ
ไม่เคยเปรียบ ค่าของเกลือ กับพิมเสน
ถ้าเพื่อลูก แม่ยอมทำ ทุกกรรมเวร
ไม่มีกฎ ไม่มีเกณฑ์ เป็นความรัก

ชีวิตแม่ ยอมอด เพื่อลูกอิ่ม
แม่ฝืนยิ้ม เพื่อลูก แม้ทุกข์หนัก
แม้เหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า มามากนัก
ก็ไม่เคย ผ่อนพัก สักเวลา

ลูกยิ่งโต แม่ยิ่งจน ทนต่อสู้
แขนสองข้าง บ่าทั้งคู่ ยังแกร่งกล้า
แววตาที่ แห้งขาด หยาดน้ำตา
คอยห่วงหา ปกป้อง คุ้มครองภัย

แต่ยามลูก มีสุข สนุกแท้
คิดถึงแม่ เป็นคนแรก ก็หาไม่
คิดถึงใคร คนหนึ่ง ได้ซึ้งใจ
แต่ลืมใครคนหนึ่ง ซึ่งคอยเรา

วันนี้……….
ลูกได้ดิบ ได้ดี แต่แม่เหงา
เป็นคนแก่ ผมหงอก สีดอกเลา
หลังโก่งคู้ อยู่กับเหย้า หุงข้าวเอง

ขณะลูก นั่งรับประทาน ที่ร้านอาหาร
แม่ตักข้าว ใส่จาน เสียงโฉ่งเฉ่ง
ลูกมีเพื่อน ร่วมสังสรรค์ อย่างกันเอง
แม่เปิบข้าว อย่างวังเวง ที่ก้นครัว

ลูกมีเพื่อน มีคู่ เข้าดูหนัง
เป็นเจ้ามือ จ่ายสตางค์ เพื่อซื้อตั๋ว
หาความสุข สนุกใจ เก็บใส่ตัว
แม่สายตา พร่ามัว คอยลูกมา

ประสบโชค ประสบชัย สมหมายมั่น
นัดเพื่อนเลี้ยง สังสรรค์ กันพร้อมหน้า
นั่นก็เพื่อน โน่นก็พี่ นี่ภรรยา
แต่กลับลืมมารดาสนิทใจ

คิดถึงแม่ กลับบ้าน หวังกอดแม่
อยากกลับไป ดูแลไปชิดใกล้
ไปหนุนตัก เหมือนเคย ทุกครั้งไป
แต่แม่...สิ้นใจ....ไม่กลับคืน...

เธอโชคดี...ที่มีแม่ ให้ได้กราบ....
เธอโชคดี มีกุหลาบ สีสดชื่น
สำหรับพี่ ในวันแม่ สุดกล้ำกลืน
เห็นกุหลาบ น้ำตา รื้น เต็มเบ้าตา

แม่ยังอยู่ จงดูแล แม่ให้มาก
มอบความรัก ความห่วงใย ให้คุ้มค่า
มอบดอกไม้ ใดใด ในโลกา
ไม่เทียบเท่า กอดมารดา....แค่ครั้งเดียว

ด้วยความปรารถนาดี
ชูชาติ ครุฑใจกล้า

 

ถ้าแม่ตาย (ถามลูกสาว 9 ขวบ)

ถามลูกว่า ถ้าแม่ตาย ในวันนี้
ลูกจะมี ชีวิตอยู่ สู้ได้ไหม
ลูกบอกว่า ถ้าแม่ตาย ไม่หายใจ
ลูกก็อยู่ ต่อไป คนละคน...

ถามลูกว่า แล้ววันนี้ รักแม่ไหม
รักหมดใจ ลูกมองหน้า (แม่) อย่าสับสน
รัก กับ ตาย แยกกันนะ อย่ามาปน
เมื่อเป็นคน ก็รักกัน จนวันตาย....

เป็นเด็กดี ตั้งใจมั่น หมั่นอ่านเขียน
ลูกจะเพียร ต่อสู้ สู่จุดหมาย
แม้วันนี้ เป็นวันที่ แม่ล้มตาย
แม่ช่วยลูก หายใจ เมื่อไหร่กัน

:d :d :d

 

ติดหนึบเหนียวหนับล้วน ............ เพียรงาน

หายเก่ามีใหม่สาน ................... สืบถ้อย

เงียบโงกง่วงจิตวาน ................. เวียนต่อ

กลอนผลัดส่งเรียงร้อย .............. หลากถ้อยลีลา<!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- / message --><!-- edit note -->[/QUOTE]


ทางโน้น ติดหนึบ ล้วนแต่งาน...
ทางนี้ สลึมสลือ ผ่านสายฝน
ตกได้ หนักหนา สุดจะทน
ฝากบ่น... หนาวถึง ทางโน้นมั๊ย 555
อย่าลืม ห่มผ้า ให้อุ่น
อย่าลืม เบรคงานวุ่นๆ ตรงหน้า
อย่าลืม...ยังมีคน คอยห่วงหา
อย่าบ้า งานจน ลืมตัว
อย่าลืม ดูแล ตัวเองบ้าง
อย่าลืม คนข้างๆ..."ครอบครัว"
อย่าคิดว่า "ไว้ก่อนเถอะ" ช่างหัว (มัน)
อาจจะสาย เกินกลับตัว สายเกินไป
หากเกิด ตาย(คาโต๊ะ)ใน หน้าที่
แล้วกลับมา ทำดีกับ ครอบครัวได้ไหม
แบ่งเวลา ก่อนสาย เกินไป
ทั้งตัวเอง...ทั้งครอบครัวได้ สุขกัน

*****

รักงาน อย่าให้มากเกินกว่า รักครอบครัวนะคะ
ทำงานหนัก จนหัวใจวาย ทิ้งคนข้างหลังเศร้า คนไปเองก็คงเศร้า เช่นกัน:''(

 

เตือนกัน... ด้วยความเป็นห่วง (แบบมีประสบการณ์)
เพื่อนฝูง ที่ทำงานเศร้ากะเรา ไม่นาน
แต่ทางบ้าน กว่าจะทำใจได้ นานมากกกกกกกกก
ขอให้รักตัวเอง เพื่อคนที่คุณรักด้วย (2 เด้งเลย):d

 

ในกระทู้นี้ใผแต่งกลอนเก่งที่สุด!!!!

 

ไม่มีใครออกมาเฉลย สงสัยเราต้องเสียสละรับไว้เอง ว่าเรา

 

:boo:แก่งตอน! เอ้ย!แต่งกลอนนั้นไม่ยาก....ไม่ลำบากอะไรที่ใจนั้น........ขอให้แต่งสละสลวยด้วยความมันส์.........ดีไม่ดีช่างมันฉันไม่แคร์.........:'(

 

ผมสังเกตดูว่าในห้องนี้ แต่งกลอนกันเก่งๆทุกคนเลยครับ เสมือนว่าเป็นญาติกากันเลย น่าทึ่งจริงๆ ผมแต่งไม่เป็น ตามอ่านอย่างเดียว

 

ถ้าอ่านทั้งหมดคุณดุ๊กดิ๊กอาจจะคิดว่าผมแต่งเก่งเป็นอันดับสองรองจากคุณJitJailove แต่จริงๆไม่ใช่นะครับ...ผมแค่อันดับสามเอง

 

(y)

อ้าว !!! เพิ่งได้มาอ่าน ไม่ทันซะแระ :'(

 

ยังทันค่ะ ยังทัน ดิฉันแค่รักษาไว้ชั่วคราวค่ะ

ส่วนดิฉันขอแต่งเก่งอันดับสุดท้ายของกระทู้ ใครแย่งมีเคืองค่ะ555