ขอรบกวนถาม คุณจำความได้ตอนอายุเท่าไหร่

อืมม อย่างที่พี่ว่าก็น่าสนใจนะครับ เรื่องเล็กๆที่ผมไม่เคยสังเกตเลยจริงๆ

แต่ก็คงต้องมีการพิสูจน์ต่อไปครับ เพราะตามที่มีบันทึกประวัติ แม้แต่พระอริยะท่านยัง

ไม่มีการบันทึกเลยว่าจำความได้เมื่อไหร่ (เท่าที่ผมเคยอ่าน,เท่าที่ำจำได้)

แต่ถ้ามีอารมย์ นิพพาน หรือ จิตน้อมบุญนี่จะเป็นทุกท่านเลยล่ะครับ

ขอให้เจริญในธรรมเช่นกันครับ

 

ของผมไม่ แน่ใจ ว่ากี่ขวบ น่าจะ 3-4-5 ขวบ อะครับ เพราะ ตอนนั้นยังไม่เข้าโรงเรียน สมัยนั้นเข้าโรงเรียน ป.1 ตอนอายุ 6 ขวบ แต่แปลกครับ ช่วงวัยนั้นจะมีความรู้ สึกมีสติ รู้ตัวตลอด เป็นบ้างครั้งอะครับไม่ได้ รู้ว่าเราเป็นเด็ก แต่มีสติ รู้ อะครับ ไม่รู้จะบอกอย่าง ไร ไม่เหมือนเด็กทั่วไป บางครั้ง ไม่ค่อยชอบเล่น แต่บ้างครั้ง อยู่กับเพื่อน ก็ ต้องคล้อยตามเค้าไป มั่ง บ้างครั้ง เพื่อนชวนไปเล่นน้ำ สติเราก็ เตือนว่าอย่าระวังจะจมน้ำตาย แต่เพราะยังเด็กไม่ รู้ จะพูดปัดเพื่อน อย่างไร ดี พอดี ยายมาพอดีเลยรอดไป และจะชอบ คิดเองทำเองซะเป็นส่วนใหญ่ บางครั้งมอง ดู ผู้ใหญ่เค้ามาแซวเราเหมือนเราเป็น เด็ก ๆ แต่ เหมือนเรารู้ทันว่าคือ อะไร เราก็ ไม่ได้ใส่ใจเท่าไร่ อะครับ อาการแบบ ดี มันก็ ปลุบ ๆ โผล่ เพราะเหมือนเรายังไม่รู้หรือแสวงหา อะไร ไม่มีแนวทางก็ ตาม ๆ เค้าไปในทางโลกอะครับ แต่ก็มีเรื่อง แปลกเกี่ยวกับตัวผมเองอยู่หลาย เรื่อง พยายามจะไข ตัวเองอยู่ครับ +++

 

ส่วนใหญ่ในขณะที่เป็นเด็กน้อยอยู่ จะมีสิ่งที่เจือปนอยู่ในจิตนั้นน้อยครับ

จึงทำให้บางครั้งจะทำให้เกิดความนึกคิดถึงตัวเองในรูปแบบต่างๆครับ

รับรู้ถึงตัวเองชัดในบางขณะ และ อยากสนุกกับเพื่อน และ บางครั้งกลับมาจากการเล่นก็ยังคิดถึง ก็มี

แต่หากมองให้ดีๆ จะเห็นว่าได้มีสิ่งที่เข้ามาเจือปนอยู่ตลอด

หากลองอ่านในสิ่งที่ผมได้ถามนะครับ จะเห็นว่าไม่มีใคร"จำความ"ได้หลังจากอายุ 5 ขวบไปแล้วครับ

และไม่มีใครบอกว่าจำความได้ตั้งแต่แรกเกิด ทั้งที่มีจริงๆที่จำได้ตั้งแต่แรกเกิดครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ไม่รู้จะเรียกจำความได้หรือเปล่านะครับ เพราะเหตุการณ์ไม่ปะติดปะต่อ...

1.ตอนเด็กที่บ้านเอาเปลแขวนไว้กับคานบ้านผมไม่ชอบนอนเปลเพราะเวลานอนเปลแล้วหมอนไม่สูงเวลาถูกไกวแล้วรู้สึกเวียนหัว(แล้วก็ไม่รู้สึกตัว)(อันนี้เป็นเปลหวายครับ)

2.นอกจากเปลแขวนแล้วสมัยก่อนที่บ้านก็เอาผ้าขาวม้ามาผูกเป็นเปล อันนี้ผมก็ไม่ชอบเหมือนกันเพราะเวลานอนเปล เปลจะห่อตัวขยับเขยื้อนไม่ค่อยได้แถมโดนไกวอีกต่างหาก

3.สมัยเด็กมีผู้หญิงสองฅนที่คอยอุ้มผม ผมไม่รู้ว่าเป็นใคร(คุณยายกับแม่ผมเอง)

4.ไม่ชอบนั่งกระโถนมากๆ เพราะพอขี้เสร็จปลายขี้จะแหย่อยู่ที่ก้น เพราะงั้นพอนั่งส้วมของผู้ใหญ่ได้จึงดีใจมาก

5.ตอนหัดเดินจะมีที่ให้เด็กเข้าไปอยู่แล้วก็มีพวงสี(คล้ายๆลูกคิด)ไม่รู้สนุกยังไง แต่ก็ชอบดีดเล่นแป๊กไปแป็กมา

6.ตอนครั้งแรกๆที่หัดล้างก้นเองใช้วิธีแค่เอาน้ำกวักราดๆไม่อยากเอามือเข้าไปล้วง พอล้างเสร็จตอนใส่กางเกงก็ต้องไปนั่งใส่ที่บันได พอลุกขึ้นก็มีขี้ติดอยู่ที่บันได...แต่ช่างเถอะเพราะนั้นไม่ใช่ขี้ของผมอีกต่อไปแล้ว(อาจจะมาจากก้นของผมแต่ไม่ใช่ของผมแน่นอน!!!)

7.สมัยเด็กจำไม่ได้ว่าอนุบาล1หรือ2 ตอนนอนกลางวันตื่นขึ้นมาแล้วขี้แตก!!! ผมจำได้ว่าขี้นั้นเรียงตัวสวยงามมากเหมือนไม่เคยมีอะไรสัมผัสมันมาก่อน!!! ถ้านึกภาพไม่ออกก็ขอให้นึกถึงขนมโตเกียว ตอนที่แม่ค้าราดน้ำแป้งลงบนกระทะ จะเห็นเป็นแผ่นสวยงาม(ประมาณนั้น)

...เอาแค่นี้ล่ะกันนะครับ...

 

ต้องขอบคุณครับ

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

อ่านแล้วกินข้าวอร่อยเพลิน จนลืมตัวเลย
มีอีกมั้ย เล่ามาให้จบ