พระเดชพระคุณ หลวงปู่ดี ธมฺมธีโร วัดส้มเกลี้ยง จ.จตาก(เสกเหรียญท้าวเวสสุวรรณ)

ไม่ทราบว่ามีพี่ๆท่านใด เคยเห็นวัตถุมงคลชิ้นนี้ไหมครับ พอดีจำไม่ได้ว่าได้มาจากหลวงปู่ดี หรือ พระรูปอื่นๆ ? ได้มาสัก 2 ปีได้แล้วครับ ( ตอนนั้นก็ลืมจดไว้ว่าได้มาจากการทำบุญที่ใด -_-" )

 

เท่าที่เคยจัดกรุพระของหลวงปู่ ไม่เคยเห็นนะครับ หรืออาจจะเป็นไปได้ว่า ท่านปลุกเสกให้กับลูกศิษย์ครับ

 

องค์ในรูปไม่ได้อยู่ในลังไม้ของหลวงปู่ดีท่านครับ ... น่าจะเป็นของลูกศิษย์สร้างมาแล้วให้หลวงปู่ปลุกเสกไว้แจกญาติโยมอะครับ

ถ้าผมได้มาจากหลวงปู่ดี ก็คงได้มาพร้อมเหรียญทองแดง รุ่น เจริญดี ตั้งแต่สมัยไปกราบทำบุญกับท่านที่วัดเทพากร ... คือ วันนั้นไปหลายวัดเลยจำไม่ได้ว่าได้มาจากวัดใด T^T

 

ก็อาจจะเป็นไปได้ครับผม

 

สงสัยไปกราบหลวงปู่ดีคราวหน้า ... ต้องติดไปให้หลวงปู่ท่านดูให้ เผื่อหลวงปู่จะจำได้ว่าท่านเสกหรือไม่ได้เสก ^^

 

ครับ...หลวงปู่อาจจะจำได้ครับ ยังไงวันที่๓กรกฎานี้ หลังลงชื่อเลือกตั้งก็ไปกราบหลวงปู่เนื่องในวันทำบุญครบรอบวันเกิดหลวงปู่เลยสิครับ ไปร่วมรับประทานอาหารกันครับ

 

หลวงปู่ดี ธมฺมธีโร<O</O​

“พระสุปฏิปันโนกลางกรุง ผู้แตะตรงไหนก็สว่าง<O</O​

วัดสุทธาราม ซอยตากสิน๑๙ สำเหร่ กรุงเทพฯ<O</O​

​

เรื่องโดย ปื๊ด ปู่นนท์
​

มีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกับพระเกจิที่ว่ากันว่า ขลังอย่างวางใจได้ ในแต่ละพื้นที่แต่ละท้องถิ่น​

แต่ละที่แต่ละถิ่นก็มักจะมีเรื่องราวที่ชวนตื่นเต้นไม่ได้ด้อยหรือน้อยหน้าไปกว่ากัน
อยู่ที่ว่าของขลังของใครจะแสดงอิทธิคุณได้โดนใจผู้ใช้ แบบไหน อย่างไร<O</O
จากอดีตจนถึงปัจจุบันนั้น ในจังหวัดอ่างทองไม่เคยขาดเเคลนคณาจารย์ผู้ทรงความขลังเลยแม้แต่ช่วงเวลาเดียว
ถ้าเอ่ยนามหลวงปู่หลวงพ่อต่อไปนี้ ท่านผู้อ่านคงจะทราบดีว่า หลวงปู่หลวงพ่อแต่ละท่านเหล่านั้นเก่งกล้าในเรื่องใด


ถ้าเอ่ยถึงเรื่องเครื่องรางอย่างตะกรุดก็จะนึกถึงหลวงปู่ภู วัดดอนรัก ทั้งตำรวจและผู้ร้ายล้วนแล้วแต่ชอบตะกรุดท่านพอๆกัน,
หลวงพ่อภักร์ วัดโบสถ์, หลวงพ่อซำ วัดตลาดใหม่ และหลวงพ่อโปร่ง วัดท่าช้าง หรือเรื่องเบี้ยแก้สายอ่างทองก็ไม่เคยว่างจากผู้เชี่ยวชาญแม้สักเพลา
ยังอีกหลายๆท่านที่ผู้เขียนไม่สามารถจะกล่าวได้หมด แม้จวบกระทั่งจนถึงในยุคปัจจุบันนี้ยังมีการสืบสายวิชากันมาอย่างต่อเนื่อง
โดยคณาจารย์ที่ยังทรงขันธ์และความขลังอยู่สงเคราะห์ลูกหลานนั้นก็ยังมี เช่น หลวงพ่อเสียน วัดมะนาวหวาน, หลวงพ่อมี วัดม่วงคัน,
หลวงพ่อผาด วัดไร่, หลวงพ่อชวน วัดเขาแก้ว และหลวงพ่อสม วัดโพธิ์ทอง เป็นต้น
คณาจารย์ทุกท่านที่ผมกล่าวมานี้ท่านมีถิ่นเกิดและถิ่นพำนักอยู่ในจังหวัดอ่างทองทั้งสิ้น
แต่ยังมีอีกหนึ่งท่านที่ผู้เขียนจะขอกล่าวถึงในฉบับนี้ ถึงแม้ท่านจะไม่ได้พำนักจำพรรษาอยู่ในจังหวัดอ่างทองก็ตามที
แต่ท่านเป็นลูกหม้อชาวอ่างทองโดยแท้ เกิดและเติบโตในจังหวัดอ่างทอง ร่ำเรียนสืบสายมาจากครูบาอาจารย์ที่อ่างทอง
ท่านผู้นี้เป็นหลานหลวงพ่อโปร่ง วัดท่าช้าง เกิดทันพอที่จะเห็นหลวงพ่อภักร์ ร่ำเรียนวิชามาจากหลวงพ่อจัน จันทะโชติ แห่งวัดนางหนู
คณาจารย์ที่ผู้เขียนจะกล่าวถึงนั้นก็คือ หลวงปู่ดี ธมฺมธีโร แห่งวัดสุทธาราม สำเหร่ กรุงเทพมหานคร อายุ๙๐ปี ๗๐ พรรษา คือปัจจุบันของท่าน

<O</O
ชาติภูมิ<O</O
หลวงปู่ดีท่านเป็นชาวอ่างทองโดยแท้ ท่านถือกำเนิดขึ้นที่อำเภอโพธิ์ทอง เมื่อวันจันทร์ ขึ้น ๗ ค่ำ เดือน๘ ปีระกา
หรือเมื่อเทียบเคียงแล้วก็คือ วันที่ ๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๖๔ ในครอบครัวของคุณพ่อเป้า คุณแม่ไทย นามสกุล มณีเนียม
ท่านเป็นมีพี่น้องร่วมอุทรทั้งสิ้น ๓ คน หลวงปู่ดีท่านเป็นลูกคนกลาง อาชีพหลักของครอบครัวท่านก็คือทำนา
ในวัยเด็ก เด็กชายทองดีได้ร่ำเรียนเขียนอ่านที่วัดใกล้บ้าน แต่ด้วยฐานะที่ยากจนจึงเรียนไม่ทันสำเร็จ
ก็จำต้องออกมาช่วยบิดามารดาประกอบอาชีพทำนาเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว ท่านช่วยครอบครัวของท่านอยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง
จึงได้กราบลาบิดามารดา มาบรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุได้ ๑๙ ปี


บรรพชาและอุปสมบท<O</O
เส้นทางธรรมเริ่มต้นจากบรรพชาเป็นสามเณร ณ.วัดศรีกุญชร อ.โพธิ์ทอง จ.อ่างทอง โดยหลวงตาพริ้ง พระเกจิเรืองวิชาในสมัยนั้น
สามเณรทองดีได้อยู่ปรนนิบัติรับใช้จนท่านเมตตา จึงสอนสรรพวิชาต่างๆให้จนหมดไส้หมดพุง จวบจนอายุครบบวช
ท่านได้เข้ารับการอุปสมบท ณ.วัดโพธิ์เกรียม อ.โพธิ์ทอง จ.อ่างทอง โดยมี พระครูโพธิสารสุนทร (รอด) วัดโพธิ์เกรียม เป็นพระอุปัชฌาย์
พระครูจันทร์โพธิคุณ (หยวก) วัดโพธิ์เกรียม เป็นพระกรรมวาจา พระปลัดชิต วัดโพธิ์เกรียม เป็นพระอนุสาวนาจารย์
หลังอุปสมบทได้รับนามฉายาว่า “ธมฺมธีโร” ซึ่งแปลว่า “ผู้เป็นปราชญ์ในทางธรรม”
<O</O
ชีวิตบรรพชิตและปลีกวิเวก<O</O
อัตโนประวัติโดยคร่าวๆของหลวงปู่เท่าที่ได้กล่าวมานี้ ก็คงจะพอสำหรับการยืนยันความเป็นลูกหลานชาวจังหวัดอ่างทองได้ไม่น้อยนะครับท่านผู้อ่าน
จริงๆแล้วชีวิตในเพศบรรพชิตของหลวงปู่ดี มีสิ่งต่างๆที่แปลกๆเกิดขึ้นมากมาย แปลกในที่นี้หมายถึงว่า
ท่านเป็นชาวอ่างทองโดยกำเนิดแต่จับพลัดจับผลู มักจะต้องได้เดินทางไปต่างถิ่นและพำนักอยู่คราวละเป็นเวลานานๆทุกที<O</O
เริ่มตั้งแต่หลวงปู่ดีท่านได้เดินทางไปอยู่กับหลวงพ่อผิว เกสโล วัดคลองสายบัว จังหวัดลพบุรี
หลวงพ่อผิวนี้ท่านเก่งทางด้านทำนายทายทัก หลวงปู่ดีท่านเมตตาเล่าให้ผู้เขียนฟังว่า หลวงพ่อผิวนั้นท่านเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่
ทำนายทายทักแม่นนัก และไม่ยอมเชื่ออะไรง่ายๆ ได้วิชาอะไรมาเป็นต้องทดลองดูก่อนว่าได้ผลจริงหรือไม่
อย่างเช่น ท่านได้วิชาเมตตามหานิยมมา ท่านก็ทดลองโดยสั่งให้ภิกษุทองดีในสมัยนั้นบริกรรมท่องบ่นไปเรื่อยๆ
ท่องไปเดินไป จนกว่าจะได้ผลแล้วจึงกลับ พระภิกษุทองดีก็ปฎิบัติตามคำบัญชาของครูบาอาจารย์อย่างไม่ขัดข้อง เ
ดินไปท่องไปไกลโขอยู่เหมือนกัน จนถึงต้นมะขวิดก็รู้สึกเหนื่อยจึงนั่งพักแต่ยังไม่ขาดการบริกรรม
ก็มีผู้คนผ่านไปผ่านมาเข้ามาถวายจตุปัจจัยไทยธรรม จึงรู้ว่าได้ผลก็เดินทางกลับวัดมารายงานพระอาจารย์<O</O
หลวงพ่อผิวนั้นท่านเป็นคนเสียงดังพูดจาฉะฉาน และมีอารมณ์ขำ ที่แปลกก็คือชอบแกล้งโยม มีครั้งหนึ่งหลวงปู่ดีเล่าให้ฟังว่า
มีคุณหญิงคุณนายคณะหนึ่งเดินทางมาพร้อมด้วยอาหารคาวหวานมากมาย มาถึงก็กราบเรียนหลวงพ่อผิวว่า<O</O
“อิฉันจะมาดูหมอเจ้าค่ะหลวงพ่อ” พูดไม่ทันจบหลวงพ่อผิวท่านก็แหวกหน้าอก แล้วบอกว่า<O</O
“เอ้าดูซะ อยากดูหมอไม่ใช่รึ” หลวงปู่ท่านเล่าไปยิ้มไปแล้วบอกกับผู้เขียนว่า ข้าวปลาอาหารดีๆทั้งนั้น
อดทั้งศิษย์ทั้งอาจารย์ เพราะคณะคุณหญิงคุณนายนั้นไม่พอใจ หิ้วปิ่นโตเดินลิ่วกลับไปเลย

หลวงปู่จัน วัดนางหนู
<O</O
อาจจะเป็นกุศลผลบุญที่สร้างมาแต่ปางก่อน หลวงพ่อผิวท่านได้นำหลวงปู่ดีไปถวายตัวร่ำเรียนวิชาจากหลวงพ่อจัน จันทะโชติ วัดนางหนู
ผู้ซึ่งเป็นอาจารย์ของท่าน พระภิกษุทองดีท่านได้รับการถ่ายทอดวิชาจากหลวงปู่จันนานหลายปี รวมถึงวิชาหมอดูที่ท่านได้รับการถ่ายทอดมาด้วย <O</O
หลวงปู่ดีท่านเล่าว่า สมัยนั้นไม่ค่อยได้เรียนกับตำรา แต่จะเป็นการเรียนแบบปฏิบัติ ให้รู้จริง เห็นจริง และทำจริง
โดยหลวงปู่จันท่านจะชักชวนให้พระภิกษุทองดีเดินทางไปกับท่าน แล้วก็เริ่มค่อยๆถามไปเรื่อยๆ “ท่านดี ตอนนี้ยามอะไร?”
หลวงปู่ท่านก็จับยาม กี่ยามก็กราบเรียนพระอาจารย์ไป “ยามนี้จะพบคนลักษณะไหน?” อ้วน ผอม ดำ ขาว หญิง ชาย
ก็กราบเรียนพระอาจารย์ไป และก็เป็นไปตามนั้นจริงๆ หลวงปู่ดีท่านจึงเชื่อและนำเคล็ดวิชาต่างๆมาใช้สงเคราะห์ญาตโยม<O</O
หลังจากนั้นพระภิกษุทองดีได้กราบลาพระอาจารย์ออกธุดงค์ไปทางภาคเหนือ แสวงหาความสงบวิเวกและสันโดดจนเข้าเขตพม่า
ในเมืองพม่านั้นหลวงปู่ท่านเล่าให้ฟังอย่างสนุกสนานว่า เดินผ่านป่าผ่านเขา ป่าในสมัยนั้นเป็นป่าจริงๆ
มีสัตว์ดุร้ายมากมาย อันดับต้นๆย่อมเป็น “เสือ” หลวงปู่เล่าว่าเคยเห็นหลังลายๆของมันแว๊บๆ โอกาสที่จะเห็นมันเต็มๆตัวนั้นยาก <O</O
พระภิกษุทองดีอาศัยความสงบวิเวกของป่าเขาปฎิบัติกรรมฐานจนรุดหน้าไปมาก จากนั้นจึงออกจากป่าเข้าเมือง
ในประเทศพม่ามีสำนักพระปริยัติธรรมที่ขึ้นชื่ออยู่สำนักหนึ่ง ผู้เขียนต้องกราบเรียนท่านผู้อ่านก่อนว่า
ในสมัยนั้นการศึกษาพระธรรมวินัยหรือพระปริยัติธรรมของทางพม่านั้นเขาเอาจริงเอาจัง
รู้ลึกรู้จริงเป็นอย่างมาก พระเณรจะต้องตั้งใจศึกษาเล่าเรียนเป็นอย่างมากถึงจะสำเร็จ
หลวงปู่จึงได้เดินทาง ทั้งทางเท้าและทางเรือ ซึ่งแม่น้ำที่เรือล่องไปนั้น ต้นๆก็เป็นแม่น้ำธรรมดาแคบๆ
พอล่องไปเรื่อยๆมันกว้างจนมองหาฝั่งไม่พบ เดินทางทางเรือ1วัน1คืนก็ถึง
ถ้าผู้เขียนจำไม่ผิดเมืองนี้ชื่อ“เมาะรำเมย” หรือ “เมาะลำแหม่ง”
นี่แหละ ที่ไม่แน่ใจนั้นก็เพราะช่วงที่หลวงปู่ท่านเล่าให้ผู้เขียนฟังนั้น
ท่านอยู่ในอาการอาพาธด้วยโรคเส้นเลือดในสมองเกิดลิ่มเลือดอุดตัน ริมฝีปากท่านมีอาการเบี้ยว
จึงทำให้การออกเสียงไม่ชัดเจนเท่าที่ควร ท่านเข้าไปปวารณาตัวขอศึกษาร่ำเรียนกับเจ้าสำนัก เวลาต่อมาก็สนิทสนมกันดี
เป็นสหธรรมิกกันไปเลย เพราะอายุไม่ห่างกันมาก เจ้าสำนักท่านนี้บารมีท่านมาก
หลวงปู่บอกกับผู้เขียนแบบนั้น จะสร้างจะทำอะไรชาวบ้านก็ให้ความร่วมมือ ไม่ช้าก็สำเร็จ
เจ้าสำนักถามหลวงปู่ดีว่า “ท่านมีข้าวของเงินทองมาเท่าไร”
หลวงปู่ท่านตอบว่า “กระผมไม่มีเงินทองมาเลย ข้าวของก็มีเพียงหนึ่งย่ามเท่านี้”
เจ้าสำนักก็รับหลวงปู่เข้าเล่าเรียนในสำนักทันที ส่วนพระภิกษุรูปอื่นที่ขนข้าวของเงินทองติดตัวมาด้วยนั้น
ท่านเจ้าสำนักให้กลับไปได้ ไม่อนุญาตให้เข้ามาศึกษาเล่าเรียนในสำนัก ท่านผู้อ่านพอจะนึกออกไหมครับว่า เจ้าสำนักท่านกำลังคิดอะไร <O</O
หลวงปู่บอกว่าที่ท่านเจ้าสำนักรับหลวงปู่ไว้นั้นก็เพราะท่านเห็นว่าหลวงปู่เป็นพระไม่มีตังค์
พระที่ไม่มีตังค์นั้นเป็นพระแท้ พระจริง ท่านจึงรับไว้ หลวงปู่ศึกษาอยู่ระยะเวลาหนึ่ง
ก็เดินทางกลับเข้าเมืองไทยทางด้านภาคเหนือ และพำนักอยู่ทางภาคเหนืออยู่นานพอสมควร
ครูบาต่างๆท่านรู้จักเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นครูบาพรหมจักร ครูบาชุ่ม ครูบาผัด ครูบาชัยวงศา
และมีลูกศิษย์ลูกหาทางภาคเหนือมากมาย ตัวผู้เขียนเองยังเคยพบลูกศิษย์หลวงปู่ที่เดินทางมาจากจังหวัดตาก
เลยได้พูดคุยกันพอสมควร ทำให้ตัวผู้เขียนทราบว่าทางจังหวัดตากนั้น ลูกศิษย์ทุกคนล้วนเคารพศรัทธาในองค์ตุ๊ดีกันทั้งสิ้นครับ
หลวงปู่เคยเป็นครูสอนพระปริยัติธรรมให้กับพระเณรอยู่ระยะเวลาหนึ่งด้วย
ถ้าใครสังเกตหลวงปู่ท่านอยู่ทางภาคเหนือนาน จนท่านติดคำทางเหนือ คำว่า “ก๊า” เป็นคำที่หลวงปู่ท่านมักต่อพ่วงท้ายประโยคเสมอๆครับ


<O</O
เข้าสู่เมืองกรุง<O</O
หลวงปู่เมื่อเข้าสู่ปัจฉิมวัย ท่านก็งดธุดงค์วัตร เนื่องด้วยวัยที่สูงขึ้นและการใช้ชีวิตอย่างทรหดในสมัยหนุ่มๆ
ทำให้หลวงปู่ท่านเกิดโรคประจำตัว ท่านเจ้าคุณไสว ฐิติธัมโม(มรณะภาพแล้ว) หรือ พระเทพวิริยาภรณ์
สมณศักดิ์เมื่อครั้งครองตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดเทพากร และหลังจากนั้นเมื่อย้ายไปครองตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดยานนาวา
จึงได้เลื่อนเป็นพระธรรมราชานุวัตร ท่านได้นิมนต์หลวงปู่ให้มาอยู่ในความดูแลของท่าน
และยังแต่งตั้งให้หลวงปู่เป็น “พระครูวินัยธร” พระฐานานุกรมในสมณะศักดิ์ของท่านด้วย <O</O
ท่านจำพรรษาอยู่วัดเทพากรมาตลอดสี่สิบปี อยู่อย่างสงบเงียบและถือสันโดดโดยตลอด
ขณะที่ท่านจำพรรษาในกุฏิไม้สองชั้นของท่านในบริเวณป่าช้าวัดเทพากร <O</O
หลังจากนั้นหลวงปู่ก็มีโรคภัยรุมเร้า เริ่มจากมะเร็งหลอดลม จนถึงขนาดต้องผ่าตัด แต่ท่านก็หายมาได้
เป็นเรื่องที่น่าแปลกครับ หลวงปู่ท่านบอกว่า “เราก็อย่าไปให้อาหารมัน เดี๋ยวมะเร็งมันก็อยู่ไม่ได้เอง”
อันเป็นว่าจบกับมะเร็งนี้เมื่อประมาณสามปีที่แล้ว จากนั้นท่านได้รับนิมนต์ให้ไปปลุกเสกที่จังหวัดลำพูน
ท่านเกิดอาพาธขึ้นมาอย่างกระทันหัน ด้วยโรคอัมพฤกษ์ อันเกิดจากลิ่มเลือดได้เข้าอุดตันในหลอดเลือดสมอง
ทำให้ต้องเข้ารับการรักษาอย่างเร่งด่วนและก็รักษาจนมาถึงปัจจุบันนี้
จากอาการอาพาธนี้เอง ทำให้ลูกศิษย์ลูกหาปรึกษาหารือกันว่าควรจะทำเช่นไรกันดี
เพราะถ้าท่านยังจำพรรษาอยู่ที่วัดเทพากร ก็จะขาดคนดูแล จึงกราบเรียนปรึกษาและได้นิมนต์ให้มาจำพรรษา ณ.วัดสุทธาราม (สำเหร่)
ในความดูแลและปกครองโดย พระครูไพศาลประชาทร (หลวงพ่อดนัย)
ซึ่งใกล้โรงพยาบาลศิริราชที่หลวงปู่ท่านรักษาตัวอยู่เป็นประจำ คงความสะดวกแก่หลวงปู่เป็นอย่างมาก
อีกทั้งยังมีคลีนิคศรีรัตนโกสินทร์ตั้งอยู่ด้วย ทำให้ได้รับความสะดวกแด่พระชราที่ก้าวข้ามวัย๙๐ ปี ได้เป็นอย่างดี <O</O
เมื่อพูดถึงหลวงพ่อดนัย และมูลนิธิศรีรัตนโกสินทร์ แล้ว จึงอยากจะขยายตรงนี้ให้ท่านผู้อ่านได้รับทราบเจตนาอันดีงาม
ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อดนัยและมูลนิธิสักเล็กน้อย มูลนิธิศรีรัตนโกสินทร์ ก่อตั้งเมื่อปีพุทธศักราช ๒๕๒๑
ใช้เวลา ๕ ปี ในการขอจดทะเบียนในนามมูลนิธิ เมื่อวันที่๑๔ กรกฎาคม ๒๕๒๕
ปัจจุบันคลีนิคศรีรัตนโกสินทร์ได้ให้การรักษาแก่บุคลทั่วไปโดยไม่คิดมูลค่า
และยิ่งไปกว่านั้นยังมีอีกโรคที่คนจนๆหาเช้ากินค่ำ เกรงกลัวกันเหลือเกิน นั่นคือโรคไต
เนื่องด้วยตามปกติแล้วสำหรับโรคนี้ค่ารักษาพยาบาลแต่ละครั้งนั้นเกินปัญญาที่คนหาเช้ากินค่ำจะหามาได้
ทางมูลนิธิฯจึงเปิดห้องฟอกไต ล้างไต สำหรับผู้ป่วยโรคไตระยะสุดท้ายด้วย โดยคิดค่ารักษาตามฐานะของคนไข้
ตั้งแต่ ๒๐๐-๑,๒๐๐ บาท พูดง่ายๆ มีมากจ่ายมาก มีน้อยจ่ายน้อย ตามแต่ฐานะ จึงดูเหมือนเป็นการช่วยเหลือเกื้อกูลกันเองอย่างน่ารักครับ<O</O
สำหรับหลวงพ่อดนัย ผมขออนุญาตมองท่านในมุมพระนักพัฒนา ที่ไม่ได้เพียงแต่พัฒนาวัด สร้างโบสถ์สร้างวิหารให้สวยงามเพียงอย่างเดียว
แต่ท่านยังได้พัฒนาคุณภาพชีวิตให้แก่ผู้ยากไร้ด้วย พูดก็พูดนะครับคนยากไร้เมื่อเกิดโรคภัยไข้เจ็บ ก็เหมือนกับชีวิตได้รับการซ้ำเติม
ยากจนแล้วยังมีโรคภัยเบียดเบียนอีก ชีวิตช่างรัดทดเหลือคณา แต่ในความโชคร้ายนั้นก็มีความโชคดีที่พระอย่างหลวงพ่อดนัยผู้เล็งเห็นความทุกข์ยากเหล่านั้น
ได้ก่อตั้งมูลนิธิศรีรัตนโกสินทร์ขึ้นมา เพื่อบรรเทาความทุกข์ให้กับเราๆท่านๆครับ <O</O
บางท่านอาจจะมองว่านี้คือกิจของสงฆ์หรือไม่ เป็นสงฆ์ก็น่าจะส่งเสริมในกิจกรรมของสงฆ์
ผมขอยืมคำกล่าวของพระภิกษุน้ำดีท่านหนึ่ง หลวงพี่ช้าง พระนักสู้แห่งพรหมพิราม วัดกรับพวงเหนือ อ.พรหมพิราม จ.พิษณุโลก
ผู้เขียนจำคำที่ท่านกล่าวไว้ในรายการบัลลังก์คนดีได้อย่างขึ้นใจ ว่า “อะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้สังคมนั้นดีขึ้น เป็นกิจของสงฆ์ทั้งสิ้น”
ผู้เขียนได้ยินคำพูดประโยคนี้ รู้สึกสว่างไสวขึ้นมาทันที แล้วฉุกคิดได้ว่า จริงสินะ ถ้าเราคิดแต่ว่าหน้าที่ไม่ใช่
สังคมก็คงจะเดินต่อไปด้วยความยากลำบาก ผู้เขียนเองอยากให้มีพระดีๆอย่างหลวงพ่อดนัยและหลวงพี่ช้างเยอะๆครับ <O</O
เห็นถึงความดีงามที่เกิดขึ้น จึงอยากขอเรียนเชิญท่านผู้อ่านร่วมบริจาคทำบุญกับทางมูลนิธิศรีรัตนโกสินทร์ด้วยกัน โดยติดต่อได้ที่
วัดสุทธาราม สำเหร่ ซ.ตากสิน๑๙ กทม. ๑๐๖๐๐ โทรศัพท์ ๐๒-๔๓๘-๔๕๗๕ , ๐๘-๑๔๓๘-๘๘๑๘ ครับ
หรือจะบูชาเช่าวัตถุมงคล ทางวัดก็มีวัตถุมงคลรุ่นเก่าๆตกค้างอยู่พอสมควร เช่น พระสมเด็จศาสดา
ปลุกเสกโดยสมเด็จพระสังฆราช, พระพิมพ์สมเด็จหลวงพ่อเปิ่น ซึ่งหลวงพ่อเปิ่นปลุกเสกไว้เมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๖
หรือจะเป็นล๊อกเก็ตในหลวง ที่ระลึก๒๕ปี มุลนิธิศรีรัตนโกสินทร์ ประกอบพิธีชัยมังคลาภิเษก ณ วัดพระแก้ว ของดีแบบนี้ไม่ควรพลาดครับ


<O</O
ธรรมะเตือนคน วัตถุมงคลเตือนใจ
<O</O
“ธรรมะ เป็นธรรมของพระพุทธเจ้า ถ้าใครบอกว่าเขานั้นเก่งที่สุด อย่าไปเชื่อ ไม่มีใครเก่งเกินพระพุทธเจ้า”
หลวงปู่ท่านเคยกล่าวกับคณะลูกศิษย์ไว้อย่างนี้ ท่านเทิดทูลพระพุทธเจ้าอย่างที่สุด
ท่านมักจะยกบางช่วงบางตอนในพระไตรปิฏกมาขยายความ เทศน์ให้ญาติโยมฟัง หลวงปู่ท่านชอบเทศน์ชอบสอน
ใครๆก็ว่า ธรรมะของหลวงปู่ เป็นธรรมะที่เข้าใจง่าย ตรงไปตรงมา นำไปใช้ได้ในชีวิต หาเยอะๆ เก็บมากๆ กินน้อยๆ
อันนี้หลวงปู่มักจะสอนลูกศิษย์ที่ไปกราบขอคำแนะนำเรื่องการดำเนินชีวิต
บางครั้งท่านเทศน์ตรงใจผู้ถูกเทศน์โดยไม่รู้ตัว อย่างเช่น กรณีคุณบุญเลิศ (ขออนุญาติเอ่ยนาม) ไปกราบหลวงปู่เป็นครั้งแรก
หลวงปู่ท่านก็เทศน์ไปตามปกติวิสัยของท่าน แต่ดันไปตรงใจคุณบุญเลิศเข้าอย่างจัง หลวงปู่ท่านว่า
“อย่าไปติดกับฤทธิ์กับอิทธิปาฏิหาริย์ ของพวกนี้สู้ธรรมะของพระพุทธเจ้าไม่ได้หรอก”
เท่านั้น เพียงเท่านั้นจริงๆที่ทำให้คุณบุญเลิศต้องกลับมากราบหลวงปู่ดีอีกครั้ง
เนื่องจากคุณบุญเลิศชอบที่จะขนขวายหาครูบาอาจารย์มีความเก่งกาจในทางอิทธิฤทธิ์อยู่เป็นประจำ
หลวงปู่ท่านรู้ได้อย่างไร ? นี้คือคำถามที่อยู่ในใจคุณบุญเลิศ หรือธรรมะจะสร้างคน สร้างจริงๆครับ
อย่างเช่น ครอบครัวพี่น้อย (ขออนุญาตเอ่ยนามอีกท่าน) พี่น้อยย้อนให้ฟังว่า สมัยพี่น้อยยังเด็กๆ ครอบครัวคุณแม่นั้นขัดสนพอกำลัง
คุณแม่พี่น้อยได้เข้ามากราบขอข้อคติธรรมดำเนินชีวิตกับหลวงปู่ และก็ประพฤติปฏิบัติตามที่หลวงปู่ท่านให้มา
จากชีวิตที่ลุ่มๆดอนๆก็ค่อยๆดีขึ้น ดีขึ้น อย่างเห็นได้ชัด จนฐานะครอบครัวมั่นคงเป็นปึกแผ่น
คุณแม่พี่น้อยได้ปวารนาตัวอุปฐากหลวงปู่ในเรื่องของการรักษาพยาบาลมาตลอดหลายสิบปี
จนทุกวันนี้พี่น้อยก็วัยเข้าสู่เลขสี่ เมื่อถึงเวลาที่หลวงปู่จะต้องพบแพทย์ก็จะขับรถมารับท่านไปหาหมอ
ผู้เขียนขออนุโมทนาด้วยครับ <O</O
ในภาคของวัตถุมงคลนั้นคงจะไม่พูดถึงไม่ได้ วัตถุมงคลไม่ว่าจะเป็นพระเครื่องหรือเครื่องรางของขลัง
ที่หลวงปู่ท่านเมตตาอนุญาตลูกศิษย์กลุ่มต่างๆให้จัดสร้างนั้นมีมากมายหลายรุ่นครับ ไม่ว่าจะเป็น
เหรียญรูปเหมือนหลวงปู่ , พระผงรูปเหมือน , ล็อกเก็ต ,เบี้ยแก้, ตะกรุด ผู้เขียนจะขออนุญาตยกมาเฉพาะบางรุ่นบางวาระเท่านั้น
เป็นวาระที่บริสุทร์ผุดผ่องครับ ไร้ข้อกังขาหาที่ติเตียนไม่มี และเป็นรุ่นที่ลูกศิษย์ลูกหานิยมหามาครอบครองเพื่อ
ความเป็นศิริมงคลแก่ตนเองและครอบครัว วัตถุมงคลบางรุ่นนั้นสร้างจำนวนน้อยจริงๆครับ เช่น ๙๙ องค์ หรือไม่ก็ ๑๐๘ องค์
จึงเป็นที่ต้องการของศิษยานุศิษย์เป็นอย่างมากและผู้ที่มีไว้ก็หวงแหนกันมากทีเดียว เกริ่นมาก็เยอะแล้ว
ผู้เขียนขอแนะนำวัตถุมงคลของหลวงปู่สักสี่ห้ารุ่นพอสังเขปครับ

ภาพเหรียญรุ่นแรก หน้า/หลัง

<O</O
๑.เหรียญรุ่นแรก(รุ่นดีบุก) พ.ศ.๒๕๒๐ สร้างสมัยเมื่อหลวงปู่ยังอยู่วัดเทพากร ด้านหน้าเป็นรูปหลวงปู่หน้าตรงครึ่งองค์
ด้านล่างขอบเหรียญมีอักษรว่า หลวงพ่อดี ด้านหลังมียันต์นะหน้าทองประทับอยู่ ด้านล่างยันต์มีอักษรว่า ธมฺมธีโร
ซึ่งเป็นฉายานามของหลวงปู่ ด้านเหนือยันต์มีคำว่า ดีบุก และด้านล่างแจ้งชื่อวัด เทพากร กรุงเทพมหานคร และเลข๑ ด้านล่าง
ในพิธีปลุกเสกเมื่อวันที่ ๒๔ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๒๐ ได้นิมนต์คณาจารย์ต่างๆมาร่วมปลุกเสกมากมายครับ เป็นเหรียญดีราคาถูกอีกเหรียญที่น่าสะสมครับ


รูปเหมือนเนื้อผง รูปเหมือนเนื้อตะกั่ว สร้าง๙องค์

๒. พระผงรูปเหมือน เนื้อผงเกษร๑๐๘ พ.ศ.๒๕๕๓ ด้านหน้าเป็นรูปหลวงปู่นั่งขัดสมาธิเต็มองค์ ด้านล่างเขียนว่า หลวงปู่ดี ธมฺมธีโร
มีอักขระทั้งสี่มุม ด้านหลังเป็นยันต์นะหน้าทอง และกำกับสี่มุมด้วย นะชาลีติ ด้านบนเหนือยันต์มีอักษรว่า ที่รฤกสร้างอุโบสถ
ด้านล่างยันต์แจ้งว่า วัดเทพากร บางพลัด กรุงเทพ หลวงปู่ท่านปลุกเสกเดี่ยว และที่คงค้างอยู่ที่หลวงปู่นั้นก็ผ่านพิธีมาแล้วทั้งสิ้น
ไม่ว่าจะเสาร์๕ , ไตรมาส๕๓ และพิธีอื่นๆอีกพอสมควรครับ เป็นรุ่นที่น่าเก็บมากครับ


ล็อกเก็ตเสาร์๕

<O</O
๓. ล๊อกเก็ตข้ามหลามตัด เสาร์๕ พ.ศ.๒๕๕๓ ล็อกเก็ตรุ่นนี้กลุ่มลูกศิษย์ ซึ่งอยู่ในเวปสวนขลัง.คอม ขออนุญาตหลวงปู่สร้างเพื่อให้ผู้มีศรัทธาได้บูชา
หาปัจจัยถวายหลวงปู่ เพื่อรักษาตัว ล็อกเก็ตที่สร้างขึ้นในวาระนี้มีทั้งหมด ๓ แบบ ได้แก่ ฉากทอง ๑๐๘ อัน ด้านหลังอุดผง เกศา จีวร ตะกรุดเงิน ,
ฉากทองกรรมการ ๕ อัน ด้านหลังอุดผง พระชัยวัฒน เกศา จีวร ตะกรุดเงิน และฉากดำกรรมการ ๑๙ อัน ด้านหลัง อุดผง เกศา จีวร ตะกรุดเงิน
และปิดทับด้วยเหรียญยันต์มหาจักรพรรดิเนื้อทองแดง พิธีปลุกเสกเมื่อวันที่ ๒๑ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๓ ซึ่งตรงกับ วันเสาร์ ขึ้น ๕ ค่ำ

รูปเหมือนบูชา
<O</O
๔.รูปเหมือนขนาดบูชา ๕ นิ้ว เนื้อกระเบื้องหลังคาโบสถ์ ลูกศิษย์คณะเวปสวนขลัง.คอม ได้ขออนุญาตหลวงปู่สร้างขึ้นมาอีกเช่นกัน
วัตถุประสงค์เพื่อหารายได้ตั้งกองทุนดูแลสุขภาพหลวงปู่ ลักษณะรูปเหมือน หลวงปู่นั่งขัดสมาธิ ยกฐานสูง ใต้ฐานบรรจุวัตถุมงคลหลายชนิด
เช่น เกศา จีวร ลูกแก้ว เพชรหน้าทั่ง เบี้ยแก้ ตะกรุดนะหน้าทอง เป็นต้น จำนวนสร้าง ๑๐๘ องค์
พิธีปลุกเสก หลวงปู่ปลุกเสกตามอัธยาศัยนานนับเดือน จนมาจัดพิธีปลุกเสกปิดท้ายเมื่อ วันที่๙ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๔
ในวันนั้นศิษยานุศิษย์มาร่วมพิธีอย่างคับคั่ง เป็นที่ปลื้มปิติอย่างยิ่งครับ

เบี้ยแก้ (รูปโดยคุณบัวฉัตร)

<O</O
๕. เบี้ยแก้ สายอ่างทอง ที่หลวงปู่ท่านเรียนมาจากหลวงพ่อโปร่ง วัดท่าช้าง เบี้ยแก้นี้นานๆท่านจะได้ทำออกมามาทีและก็ทำได้จำนวนไม่มากนัก
ประกอบกับประสบการณ์ที่บอกกันปากต่อปาก จึงมีคนมาถามหากันมาก แต่ก็ผิดหวังกันไปเยอะ เพราะหลวงปู่ท่านไม่มีจะให้
เพราะฉะนั้นจึงเป็นที่แสวงหาของลูกศิษย์หลวงปู่กันทุกคน ใครมีไว้ก็หวงแหนเป็นพิเศษครับ



ตะกรุดนะหน้าทองฤกษ์จันทร์เพ็ญ ลายมือหลวงปู่ขนานแท้ ตะกรุดเนื้อทองคำและเงิน

<O</O
๖. ตะกรุดนะหน้าทอง หลวงปู่ท่านจะจารยันต์ครูของท่านที่ร่ำเรียนมาจากหลวงปู่จัน แห่งวัดนางหนู ลงไปบนแผ่นโลหะ
จึงทำการม้วนและปลุกเสก โดยมากแล้วท่านจะทำไว้เพื่อมอบเป็นที่ระลึกแด่ผู้ที่มากราบนมัสการท่านเป็นส่วนใหญ่
ไม่ได้ตั้งมูลค่าเอาไว้ เพราะหลวงปู่ท่านบอกว่าจะให้หลวงปู่มานั่งขายของ เรียกร้องเงินทอง ท่านไม่เอา เพราะท่านเป็นพระไม่ใช่พ่อค้า
ฉะนั้นถ้าท่านมีแผ่นตะกั่ว ท่านก็จะนั่งจารของท่านไปเรื่อยๆ จารแล้วก็เก็บเอาไว้ “เผื่อใครมาขอ จะได้มีให้เขา” ท่านว่าอย่างนั้น
จะมีจำหน่ายก็เพียงแต่ตะกรุดที่สร้างมาในวาระพิเศษๆ เช่น ตะกรุดเสาร์๕ , ตะกรุดฤกษ์จันทร์เพ็ญ
ซึ่งก็เพื่อนำปัจจัยไปใช้ดูแลหลวงปู่ในวัยที่ชราภาพมากแล้วนั่นเอง ล้วนดำเนินการโดยลูกศิษย์ทั้งสิ้นครับ

ภาพผ้ายันต์ฝ่ามือ

๗.ผ้ายันต์ฝ่ามือ เป็นวัตถุมงคลในชุดของรูปเหมือนขนาด๕นิ้ว เนื้อกระเบื้องหลังคาโบสถ์ จำนวนการสร้าง๒๑ผืน
โดยกลุ่มลูกศิษย์คณะสวนขลัง ได้นำผ้าขาวที่ใช้ปูรองวัตถุมงคลในพิธีเสาร์๕ มาดำเนินการจัดสร้าง
รายได้ดำเนินการทั้งหมดนำเข้ากองทุนดูแลสุขภาพหลวงปู่ครับ
<O</O
วัตถุมงคลที่ผู้เขียนได้กล่าวถึงในบทความข้างต้นนี้ เป็นที่เสาะแสวงหาของลูกศิษย์เป็นอย่างมาก
ใครมีไว้ต่างก็หวงแหนเป็นพิเศษ อาจจะด้วยจำนวนที่สร้างน้อย มวลสารดี วัตถุประสงค์ดี และที่เห็นได้อย่างชัดเจนนั่นก็คือ
ผู้เสกท่านเป็นเนื้อนาบุญของบวรพุทธศาสนาโดยแท้ครับ ตัวผู้เขียนเองได้เข้าไปกราบหลวงปู่ดีได้ประมาณเกือบๆสามปีแล้ว
เฝ้าสังเกตดูท่านมานาน ต้องยอมรับครับสำหรับพระสงฆ์องค์นี้ผู้ได้รับการกล่าวขานในหมู่ลูกศิษย์
และผู้ที่ได้เคยไปกราบและได้สนทนาธรรมทั้งหลายว่าท่านเป็นพระสงฆ์ที่ “เเตะตรงไหนก็สว่าง”
จากความเป็นพระแท้ เป็นพระดี เป็นพระที่ไม่มุ่งอามิสใดๆให้เป็นที่กังขา<O</O
นี่ก็เป็นเรื่องของพระสงฆ์ที่ผู้เขียนขอแนะนำสำหรับผู้ที่กำลังสิ้นหวัง ในอันที่จะหาพระแท้กราบสักองค์ ขอเชิญนะครับ
หลวงปู่ดี ธมฺมธีโร วัดสุทธาราม สำเหร่ กรุงเทพฯไปกราบแล้วทุกท่านหายสงสัย อิ่มบุญเป็นยังไง<O</O
.....................................สวัสดี<O</O
<O</O</O

 

.......................................................

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ดีครับ

 

เอ...ทำไมรูปบางรูปไม่ขึ้นเอ่ย?

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ดีครับ

วันที่๓ กรกฎาคานี้ ไปกราบหลวงปู่กันครับ

 

วันนี้พี่หนูโอนปัจจัยให้แล้วนะคะ (ร่วมเป็นเจ้าภาพโต๊จีนถวายอาหารในวันงานวันเกิดหลวงปู่ดี 1,500 บาท) หลักฐานรายละเอียดการโอนจะส่งไปให้ทาง pm นะคะ ^^

ขออนุโมทนากับทุกท่านที่มีส่วนร่วมในงานบุญครั้งนี้ด้วยค่ะ... สาธุ...

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ดี ครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ดีครับ

สวัสดีครับทุกท่าน หากไม่ติดกิจใดวันที่ 3 คงได้เจอกันนะครับพี่ปื้ด พี่เด็กด่าน 1 ปีผ่านไปไวจริงๆ

 

พี่หนูก็อยากไปแต่ตัวอยู่ไกลเหลือเกิน... งานรวมตัวกันอย่างนี้นานๆจะมีซะที...

ยังงัยแล้วพี่ๆน้องๆอย่าลืมถ่ายรูปมาให้ชมกันด้วยนะคะ ^^

 

คุณปื๊ด

พอทราบ หรือรู้จักกับคณะที่ตอนนี้กำลังรวบรวมเงินเพื่อถวายแอร์ปรับอากาศหรือเปล่าครับ
หรือเป็นคณะคุณปื๊ดกับคุณเด็กด่านเอง




กลับมาพักวันไหนครับ

...
​

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับพี่หนู

 

ไม่ทราบเรื่องเลยครับพี่ ไม่ใช่คณะสวนขลังมั้งครับ เดี๋ยวจะลองๆสอบถามดูครับ ผมกลับวันที่ ๒๔ นี้ครับผม

 

คงได้พบกันนะครับ

 

ถึงตัวอยู่ไกล แต่ใจมาถึงนะครับพี่ เอาไว้จะถ่ายรูปมาให้ชมจนเต็มอิ่มเลยครับ