แด่ผู้หญิงที่ผมรัก (เนื่องในวันวาเลนไทน์)

แหล่มจริงๆ....งั้นอย่ามีแฟนเลยนะเพื่อนๆ มันเป็นเหตุปัจจัยให้เกิดทุกข์ละ....เราย่อมพลัดพรากจากของที่รักที่พอใจเป็นธรรมดา.....3_3

 

อ่านแล้วซึ้งใจมากค่ะ ทำให้รู้ว่ารักที่แท้จริงคือเช่นไร

 

ขอบคุณครับที่เล่าสิ่งดีๆให้ฟัง..โดนใจผมมากครับ

 

น่ารักเชียว...ค่ะ รักกันๆนะคะ

 

55555 ค่ะ นั่งหัวเราะอยู่หน้าจอ ..ค่ะยินดีค่ะ
คนเรารักกันดีกว่าไม่รักกันค่ะ
คุณ ราคุเรียวซายเป็นคนอารมณ์ดีจริงๆ...

แต่ส่งเรื่องผีไปให้อ่าน ส่งไปตอนตีหนึ่งเนี่ย
ยิ่งกลัวๆอยุ่ด้วย .....
แล้วจะตามไปอ่านเวลาคุณโพสอีกนะ ...
ขอบคุณมากค่ะ...

 

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ รักสามีเพิ่มขึ้นเลย

 

ขออภัยที่มาผิดวัน วันนี้วันมาฆบูชา ไม่สายที่จะมาให้กำลังใจผู้เขียนนะคะ

ภาคแรกอ่านสนุกดี ถึงแม้ว่า ภาคหลังจะเศร้านิดนึง

ประสบการณ์ความรักของพี่ อาจจะไม่เหมือนน้อง พี่รู้ว่า รักมีทุกข์ ปรารถนาจะประพฤติพรหมจรรย์ ปฎิเสธการขอแต่งงานจากชายหนุ่มหลายคน (ถึงไม่สวยก็เถอะ นะ อิอิ)

สุดท้าย คงเป็นกรรมลิขิต โดนกระชากจากคาน 555++ ตอนนี้ก็เลี้ยงลูกสาววัย ๘ ขวบอยู่ค่ะ ..

สำหรับ นิยามความรักของพี่นั้น ความรัก คือ การให้ และรู้จักการให้อภัยค่ะ

ยิ่งรักเขามากเท่าไร ต้องหัดให้อภัยเขาให้มากเท่านั้น เพราะไม่มีใครสมบูรณ์แบบเสมอไป ยิ่งนานวันเราจะเห็นตัวตนที่แท้จริงมากยิ่งขึ้น เราก็รู้สึกผิดหวัง และเป็นทุกข์กับความรักนั้น

สำหรับน้องแล้ว ขอให้รักโดยไม่หวังการตอบแทน สุดท้ายจะรู้ว่า

ทุกอย่าง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปเป็นธรรมดา

ชีวิตคู่นั้น ไม่จากเป็น ก็ต้องจากตาย

อย่างน้อย การจากกันวันนี้ ยังได้เห็นหน้าเธออยู่ รอดูความสำเร็จในชีวิตของเธอในวันข้างหน้า

ชีวิตคนอยู่ไม่ถึง ๑๐๐ ปีก็ต้องจากกันไป ทำใจให้เข้มแข็ง ยิ่งรักเธอมากก็ต้องปรารถนาให้มีความสุขเท่านั้น

หากสิ่งที่เธอเลือกนั้น เป็นความสุขของเธอ ก็พลอยยินดีไปด้วย เมื่อข้ามผ่านวันนี้ไปแล้ว จะพบว่า แท้จริง ชีวิตไม่มีอะไรเลย คนเราต่างคนต่างเดินไปถึงจุดสุดท้ายของตนทั้งนั้น..


พูดตามประสาผู้สูงวัยนะคะ อิอิ...
ขอเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนอีกครั้งค่ะ

Numsai

 

ยิ่งรักเขามากเท่าไร ต้องหัดให้อภัยเขาให้มากเท่านั้น เพราะไม่มีใครสมบูรณ์แบบเสมอไป ยิ่งนานวันเราจะเห็นตัวตนที่แท้จริงมากยิ่งขึ้น เราก็รู้สึกผิดหวัง และเป็นทุกข์กับความรักนั้น

ประโยคนี้ใช่เลยค่ะ...เราต้องอยู่กับความผิดหวังกับความจริงที่เกิดขึ้นให้ได้ มิฉะนั้นความทุกข์จะเข้ามาเยือนเราอย่างง่ายดายในเรื่องความรัก...
ไม่ว่าอะไรก็ตามต้องอยู่ด้วยการให้อภัย..เป็นการอภัยที่ยิ่งใหญ่

เคยมีคนกล่าวว่าคนสมัยก่อนนั้นถึงแม้ว่าอายุห่างกันมาก ไม่เคยรักกันแต่พ่อแม่ให้แต่งงานกันก็อยู่กันได้..สามีภรรยาดวงชงกันมากเป็นคู่อริกันมากก็ยังอยู่กันได้ เนื่องจากคนสมัยก่อนมีความอดทนและการให้อภัยสูงมาก ไม่เหมือนคนปัจจุบัน..

คิดไปคิดมาก็ใกล้เคียงความจริงที่คนปัจจุบันมีอัตตามากกว่าคนสมัยก่อน..

คิดถึงนะคะพี่น้ำใส หายไปนานเลย เป็นห่วงค่ะสบายดีมั้ยคะ

 

ไม่คิดหรือว่า เพราะไม่ได้อยู่ในมือมันจึงสำคัญมาก
ยิ่งต้องลาจาก มันจึงลืมไม่ลง
มนุษย์ เท่านี้ และเท่านี้เอง

 

คิดถึงน้องเอเช่นกันค่ะ ช่วงนี้พี่ก็ยุ่งหลายเรื่องค่ะ เป็นไปตามวิบาก อิอิ..แต่ก็ยังคงอยู่ในบุญเสมอค่ะ

ความจริง หากเราไม่ยึดอัตตามากไป หัดยอมบ้าง ถอยบ้าง ทำให้ครอบครัวอยู่อย่างมีความสุขมากขึ้นนะคะ

บุญรักษาค่ะ

P'Numsai

 

อ่านไม่จบค่ะ มันย๊าว ยาว
อิอิ เราความอดทนน้อยอะ เข้าข่ายขี้เกียจ 555+
รู้แต่ว่า รัก คือ หวง แต่ถ้า เมตตา จะ ไม่หวง

 

ค่ะประทับใจที่สุดเลย หายากนะคะฉันคิดว่าชะตาเราคล้ายๆกันนะเพียงแต่ฉันไม่ได้ทำตัวกับคนที่ฉันให้หัวใจเหมือนคุณ แต่ตอนท้ายจบเหมือนสวรรค์ขีดให้เดินเลย ด้วยรู้ว่าฉันตอนนี้เข้าใจว่าทุกสิ่งก็เป็นเช่นนั้นเอง และด้วยหวังอยากไปให้ไกลกว่านั้น ด้วยรู้ว่าเส้นทางทุกข์ยังต้องเดินอีกไกลกว่าจะหลุดพ้นมัน

 

อ๊ากกกกกกกกกกกกก เพิ่งหายบ้า ณเดช ไปเมื่อวานเองค่ะ วันนี้เจอ ณเดชอีกแล้ว อ๊ากกกกก หล่อมากกกก ชอบค่ะ อิอิ ใจละลายเลยอ้า อย่างกะพรหมลิขิตที่จะต้องมาเจอ ณเดช (ในเว็ปนอกจากรูปในกูเกิล) ที่นี่อีกเนะค่ะ อิอิ ขอบคุณค๊าที่เอามาโพส เพลงเพราะจัง พระเอกก็หล่อด้วยค่ะ ^^

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ อ่านไปก็แหมน้อยใจไป ไม่มีใครรักเราอย่างกับในเรื่อง 555+ คงเป็นเวรเป็นกรรมมั้งคะ แต่ว่าเรารักและเมตตาคนอื่นไปก็ดีแล้วเนาะ โลกนี้จะมีคนรักเราทุกคนไม่ได้หรอกเนาะ ^^

 

อ่านแล้ว ขอถามว่า"เรื่องจริงหรือนิยาย"? อ้อ...นอกเรื่องนิดดนึง อยากเป็นเพื่อนคุณ"ราคุเรียวซาย"น่ะ คนอะไรตลกจริงๆ อารมณ์ดีทุกห้องเลยนะ น่ารักมาก

 

ไม่ได้อ่านอะไรที่น่ารัก+เบาสมอง+ไม่เครียด แบบนี้มานานแล้วค่ะ

ขอบคุณ ท่าน จขกท. นะคะ

 

ยินดีเป็นเพื่อนกันค่ะ คุณ KAMA MANUS

ความรักนั้นมีอานุภาพมหัศจรรย์
ต้นรัก นั้นหาก ผลิดอก ออกผล ที่มีทั้งหวานชื่นและขื่นขม เฝื่อน ฯลฯ(มุมมองของเกษตรกร) หลากรสเป็นนักหนา

แต่บางครั้ง ต้นรักเราก็เป็นหมันไปบ้าง
หรือปลูกรัก แทนที่รักจะบานผลิใบ มากลายกลับ ต้นรัก แท้แท้ ดอกออกมาเป็นดอกโศก บ้าง เสียนี่(นิจจาเอ๋ย คงใส่ปุ๋ยผิดอีกล่ะสิ คนเซ่อะ..)

แต่ครั้นจะปลูกต้นรักคราละหลายต้น ก็ผิดศีลธรรมอีก
ครั้นจะไม่มีใครปลูกเสียเลย ด้วยเห็นเป็นเรื่องเหน็ดเหนื่อยไร้สาระ ก็จักสูญพันธ์ไปได้

 

โดนมากครับพี่ อ่านแล้วมันจุกที่หน้าอก น้ำตาไหล พูดไม่ออก

 

ทำทานที่ดีต้องตั้งจิตอย่างไรกันแน่

ถาม – ศึกษาเรื่องการทำทานแล้วอดรู้สึกขัดแย้งไม่ได้ เพราะหลักการทำทานที่ดีอย่างหนึ่ง คือทำแบบไม่โลภ ไม่หวังอยากได้อะไร แต่ขณะเดียวกันก็ควรทำทานด้วยความศรัทธาในผลแห่งทาน เลยสงสัยว่าควรตั้งจิตไว้อย่างไรแน่


ผมจะแยกให้ดูเปรียบเทียบเป็นข้อๆอย่างนี้ก็แล้วกันนะครับ

๑) ถ้าทำบุญแล้วเจาะจงว่าขอให้รวยขึ้น ขอให้ถูกหวย ขอให้มีคนเอาเงินมาประเคนใส่มือทันตาในสามวันเจ็ดวัน อย่างนี้เรียกว่าเป็นการทำบุญที่ประกอบด้วยความโลภ เงินที่ใช้ในการทำบุญนั้นเปรียบเสมือนเงินลงทุนของนักธุรกิจที่ขึ้นต้นด้วย ความหวังผลตอบแทน แต่หากทำบุญด้วยความเชื่อว่าการทำบุญอย่างสม่ำเสมอ แม้ทีละน้อยก็ละลายความตระหนี่ได้มาก ผลย่อมเป็นความสบายใจ ไม่คับแคบ แล้วในที่สุดใจที่สบายย่อมช่วยให้กายไม่ลำบาก เรื่องดีๆย่อมตามมาเอง อย่างนี้เรียกว่าเป็นการทำทานด้วยศรัทธา

๒) ถ้าทำบุญแล้วเจาะจงว่าขอให้สวยขอให้หล่อ ขอให้รูปร่างหน้าตาผิวพรรณเป็นที่หนึ่งอย่าได้รองใคร อย่างนี้เรียกว่าเป็นการทำบุญที่ประกอบด้วยความโลภ เงินที่ใช้ในการทำบุญนั้นเปรียบเสมือนเงินลงทุนของคนเข้าร้านเสริมสวยหรือคน เข้าทำศัลยกรรมตกแต่ง แต่หากทำบุญด้วยความเชื่อว่าการทำบุญด้วยใจอันเปี่ยมด้วยความเคารพศรัทธา ผลย่อมเป็นความเบิกบาน แล้วในที่สุดใจที่เบิกบานย่อมช่วยให้กายผุดผ่อง แม้ชาติหน้ามีจริงย่อมมีรูปร่างหน้าตาที่เข้ากันได้กับจิตซึ่งผุดผ่องด้วย แน่ๆ อย่างนี้เรียกว่าเป็นการทำทานด้วยศรัทธา

๓) ถ้าทำบุญแล้วเจาะจงว่าขอทำเฉพาะกับพระดังๆ ผลจะได้งอกเงยมากมายและรวดเร็ว อย่างนี้เรียกว่าเป็นการทำบุญที่ประกอบด้วยความโลภ แต่หากทำบุญด้วยความคิดว่าแม้พระที่ยากจนและไร้ชื่อเสียงก็นุ่งห่มจีวร ช่วยสืบทอดพระศาสนา ทำหน้าที่เป็นหลักใจให้ชาวบ้านในเขตหนึ่งๆ ควรที่เราจะทำถวายทานแด่สงฆ์ให้ทั่วๆ ผลที่เกิดกับตนเองย่อมตกแต่งให้จิตคิดเกื้อกูลพระศาสนาโดยรวมอย่างแท้จริง เมื่อจิตเล็งที่ศาสนาโดยรวมย่อมให้ผลใหญ่ประมาณมิได้อยู่ในตัวเอง อย่างนี้เรียกว่าเป็นการทำทานด้วยศรัทธา

กล่าวอย่างรวบรัด ให้คิดง่ายๆครับว่าทำบุญแล้วบุญจะช่วยให้เราไม่ลำบาก ทำให้เรากำจัดความตระหนี่อันเป็นต้นเหตุแห่งความลำบากที่แท้จริง ตลอดจนทำให้เราฉลาดในการเกื้อกูลพระศาสนา นี่แหละเป็นนโยบายการทำบุญที่ประเสริฐ เป็นประกันไม่ให้บุญโดนตัดกำลังไปด้วยอำนาจมืดแห่งความโลภเสียกลางทาง


โดย ดังตฤณ
ที่มา