แนะนำพระดี มีพลังมหัศจรรย์ อาถรรพ์หนุนชีวิต อิทธิฤทธิ์มหาศาล

หากเพียงไอเหงื่อแค่นั้น คงไม่มีผลมากนักกับน้ำมันและโค๊ต นอกจากจะจางลงเล็กน้อยตามเวลาและสภาพการใช้งาน แต่หากน้ำเข้าไปได้ จะเปลี่ยนสภาพทันทีครับ

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ มะบอม
การเจริญเมตตา ก่อนการแผ่เมตตา

เมตตัญจะ สัพพะโลกัสมิง มานะสัมภาวะเย อะปะริมาณังฯ
บุคคลพึงเจริญเมตตา มีในใจไม่มีประมาณไปในโลกทั้งสิ้นฯ

คือคำตรัสจากพระโอษฐ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ส่วนหนึ่งในบท กะระณียะเมตตะสูตร ที่ข้าพเจ้ายึดมั่นในใจ เป็นถ้อยคำที่สั้นกระชับได้ใจความลึกซึ้งและสามารถท่องจำได้ง่าย มีความหมายถึงการเจริญเมตตาแบบครอบจักวาล เหมาะสำหรับการเจริญเมตตาภาวนาเป็นอย่างยิ่ง คาถานี้มีอานุภาพอย่างยิ่ง สามารถใช้เป็นเครื่องน้อมนำจิตให้ถึงความเมตตา และ สามารถแผ่ออกไปได้ไกลถึงสามโลกทุกภพทุกภูมิโดยไม่มีประมาณ ด้วยอานุภาพแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

การแผ่เมตตานั้น หากผู้กระทำยิ่งเจริญสมาธิได้นิ่งมากเท่าไหร่ ก็จะทำให้สามารถแผ่เมตตาออกไปได้อย่างมีคุณภาพมากเท่านั้น เริ่มแรกก่อนการกระทำสิ่งใดๆก็ตาม หากยิ่งมีสมาธิจิตมากเท่าไหร่ก็จะสำเร็จได้มากเท่านั้น การแผ่เมตตาก็เช่นกัน ควรเริ่มต้นจากการทำจิตให้เป็นสมาธิก่อนจะแผ่เมตตา คล้ายกับการสะสมพลัง ชาร์ตพลังงานก่อนแล้วส่งออกไป วิธีง่ายๆคือให้เพ่งจิตไปในที่ใดสักที่หนึ่งจนจิตเป็นเกิดดิ่งเข้าสู่สมาธิ หากจิตในปัจจุบันขณะยิ่งละเอียดมากเท่าไหร่ยิ่งดี เมื่อจิตเป็นสมาธิดีแล้วทีนี้อยากจะอธิษฐานอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น (ทำสมถะดิ่งเข้าสู่องค์ฌานจนจิตเกิดกำลังอย่างมหาศาลแล้วถอยออกมาจากองค์ฌาณแล้วอฐิษฐานจิตทันที) ในครั้งนี้เมื่อถอยออกมาจากองค์สมาธิแล้วให้แผเมตตาออกไป จะแผ่ให้ใครบ้างก็แล้วแต่ จะแผ่ไปให้เหล่าพรายมงคลทั้งหมดพร้อมกันก็ทำได้

ข้าพเจ้าใช่วิธีนี้แผ่เมตตาไปที่ลูกอมพรายมงคล โดยเฉพาะลูกที่มีกลิ่นเหม็นสาบรุนแรงให้กลับกลายเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ได้ด้วยอานุภาพของการเจริญเมตตาตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงชี้ทางไว้แล้วนั้น เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวข้าพเจ้า โปรดนำไปพิจารณาเถิด
</TD></TR></TBODY></TABLE>

อนุโมทนาด้วยครับ...(^_^)..

 

สวัสดีครับ พึ่งกลับมาจากโคราช...
เมื่อวานได้ถอดก้นครกออกจากคอให้กับพี่ชายไป ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
รอไปสอบถามอีกทีนึง ทีแรก ลืมไว้ที่บ้าน รู้สึกเหมือนอะไรดลใจว่า
จะต้องเอาของให้พี่ เลยบอกไปว่า พอดีเอาของมา เดี๋ยวขากลับจะแวะเอามาให้
เพียงเท่านั้น คนลุกทั้งตัว เหมือนคนเกิดปีติ....ผมก็แอบคิดในใจว่า
สงสัย อยากจะไปซะแล้วล่ะมั้ง

กลับไปอ่านเรื่องย้อนหลัง....มีเรื่องเกิดขึ้นอีกแล้ว
ถึงแม้เราจะเป็นแค่กิ่งไม้เล็กๆ กิ่งหนึ่ง หากเรารวมกันแน่นหนา
อะไรก็มาทำลายเรา ก็ลำบาก ผมเชื่ออย่างนั้นครับ

 

ได้อ่านตั้งแต่เมื่อวาน...
ไม่ต้องไปสนใจดอก...คิดว่าลมพัดผ่าน..
เมื่อผ่านไปแล้ว...ก็เป็นปกติ...
ผมคิดว่า...ใครทำอย่างไร..ก็ได้อย่างนั้น..
หากเรามีความเชื่อมั่น...และมีความศรัทธา..
ในเรื่องที่เราทำอยู่...แค่นี้ก็สุดยอดแล้ว...


ว่าแต่ท่านใด...พอจะมีชื่อบริษัทของพี่หนุ่มบ้างไหมครับ...
ว่าจะส่งมวลสาร..ไปร่วมด้วย..แต่ไม่ได้ให้ที่อยู่ ผบทบ.ไว้
ค้นหาในกระทู้แล้ว แต่หลายหน้าจัง...ใครที่มี หรือแปะ Link ไว้ก็ได้ครับ
เดี๋ยวผม..ให้ผบทบ. ไปส่งมวลสารให้ครับ...

 

วิชาสาริการที่หลวงปู่ทิมลงที่ฟันนี้ แนวเดียวกับที่หลวงพ่อสุนทรทำให้ครับ เรียนมาทางสายวัดสาวชะโงกเมื่อท่านธุดงค์และพักจำพรรษาที่นครนายกหลายปี และตอนนี้ท่านเปลี่ยนมาลงให้ในตะกรุดสาริกาทองคำ ที่จะบรรจุใต้พระชัย และฝังหลังพระนางพญา พระขุนแผนแทนการลงที่ฟัน เพราะมีข้อจำกัดการใช้บูชาง่ายกว่า

 

บริจาคมวลสาร

สำหรับมวลสารต่างๆทุกชนิด ที่ประสงค์จะส่งมาร่วมทำกุศลด้วยกันอีกครั้ง เพื่อจรรโลงพระศาสนา ร่วมสร้างวัดที่ใช้ปฏิบัติศาสนกิจอย่างแท้จริง และใช้เป็นที่อยู่อาศัยของพระเณรในคราวนี้ สามารถส่งมาได้ตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2554 เป็นต้นไป จนถึง 30 เมษายน 2554 โดยส่งมาที่
บริษัท สยามอารยา จำกัด
61/538 หมู่ 6 ตำบลเสาธงหิน
อำเภอบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี 11140

SIAM ARAYA CO., LTD.
61/538 Moo.6 Saothonghin
Bangyai Nonthaburi 11140 Thailand.
ทุกท่านที่มอบมวลสารมาให้ทำกุศลในคราวนี้ จะได้รับของที่ระลึกทันทีภายใน 10 วันเมื่อผมได้รับมวลสารเรียบร้อยแล้ว และจะพิจารณามอบเพิ่มเติมให้เป็นพิเศษในรายที่เป็นมวลสารหายาก มวลสารพิเศษ หรือมวลสารจำนวนมาก หลังจากสร้างพระเสร็จเรียบร้อยแล้ว สามารถรับมวลสารได้ทุกชนิดทั้งผงต่างๆ พระแตกหักชำรุดทุกประเภท โลหะ-เหรียญทุกประเภท ตะกรุดทุกชนิด แผ่นยันต์ทุกชนิด น้ำมันอาถรรพ์ทุกประเภท ตัวประสาน-ขี้ผึ้งทุกชนิด ของพิเศษตามธรรมชาติต่างๆ เพราะพระที่สร้างครั้งนี้มีทั้งพระเนื้อโลหะ พระเนื้อผง และพระเนื้อดิน โดยตั้งใจว่าจะใช้มวลสารล้วนๆในการสร้างทั้งหมด
กรุณาเขียนหน้ากล่องพัสดุว่า "บริจาคมวลสาร" เพราะจะได้แยกเก็บแต่ละประเภทให้เป็นหมวดหมู่ถูกต้อง เมื่อรวบรวมและแยกประเภทแล้ว จะนำไปฝากบริกรรมปลุกเสกไว้เลย จนกว่าจะเริ่มสร้างพระ ให้ดีและเข้มขลังเป็นพิเศษก่อนการนำมาสร้างพระ

 

ขอบคุณมากครับ....
เดี๋ยวผมรีบแจ้ง ผบทบ. ให้รีบไปส่งมวลสารให้ครับ...

 

เข้าใจความรู้สึกนี้ดีครับ เคยเป็นมาก่อน เชื่อว่าก่อนสิ้นเดือนเมษายนนี้ คุณjiratornwiwat จะมีเงินบูชาพระรายการนี้แน่นอน แม้จะเลือกรายการอื่นๆเพิ่มด้วย ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เราจะมีโชคจากบางอย่างที่เหลือเชื่อ ผมเชื่อครับว่าเป็นไปได้แน่ๆ ค่อยๆพิจารณาและตรองเหตุผลดู เพราะเพื่อนสมาชิกในกระทู้นี้ส่วนใหญ่บรรลุนิติภาวะแล้วแทบทั้งนั้น

 

พี่หนุ่มครับ ไม่ทราบว่าสีของพระขุนแผนและนางพญาจะออกประมาณไหนหรอครับ

 

พระผงแหวกม่านเพชรกลับแต้มน้ำมันอาถรรพ์...ผมใส่ตลับเงินแบบไม่กันน้ำ...ช่วงที่ยังไม่ได้แขวน ก็ไว้บนพานหัวเตียง ซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้าน อากาศค่อนข้างร้อน...ปรากฎว่า"โค๊ต" จางไป แต่น้ำมันที่แต้มไว้ยังคงอยู่....เผลอใส่อาบน้ำแล้วน้ำเข้าตลับ... ก็แขวนทิ้งไว้หนึ่งคืนที่หัวเตียง....ปรากฎว่าเนื้อพระก็ไม่ได้ยุ่ยแต่อย่างใด...และน้ำมันที่แต้มไว้ก็ยังคงอยู่(สีแดงๆ) ตอนหลังก็เลยถอดทุกครั้งที่อาบน้ำครับ...ยังปกติดีเนื้อหนึกแน่นสวยงามครับ เมื่อถูกไอเหงื่อทุกวัน

 

เงินที่ใช้ทำการกุศลไปแล้วจริงๆประมาณ 1,320,000.-
ไม่รวมเงินที่ใช้ในพิธีปลุกเสกต่างๆ ยังไม่รวมที่ใช้จัดซื้อวัสดุอุปกรณ์
และที่ใช้ส่งพัสดุ EMS อีกจำนวนทั้งหมดเกือบๆ 2000 ชุด
ซึ่งทุกอย่าง ก็ได้ทุกท่านร่วมแรงร่วมใจกันทั้งสิ้น ต้องขอบคุณมากครับ

 

คล้ายๆสีของพระผงแหวกม่านครับ มีออกทองเล็กน้อย แต่เนื้อจะละเอียดมากกว่า เพื่อให้พิมพ์ติดชัดเจน

 

คุณหนุ่มครับ รายการที่ 1 ปิดจองเมื่อไหร่ครับ ใจจริงอยากร่วมบุญกับรายการที่ 20 ครับ
แต่มีปัญหาเรื่องกำลังทรัพย์ กะว่าขอเสี่ยงโชควันที 16 นี้เผื่อมีโชคจะได้ทำบุญรายการนี้
แต่กลัวว่าไม่มีโชค แล้วจะกลับมาจองรายการที่ 1 ไม่ทัน จะอดหมดอะครับ ^_^

 

ขอร่วมอนุโมทนาด้วย ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยครับ

 

ยังมีเวลาตัดสินใจอีกเล็กน้อยครับ สำหรับรายการที่ 1 และ 2

 

คำพังเพย/สุภาษิตคำเมือง ความหมาย
ไม้ต้นเดียวบ่เป็นเหล่า มีค่าคนเฒ่าบ่เป็นบ้านเป็นเมือง ทุกคนต่างมีความสำคัญ ควรมีความสามัคคี
มีดน้อยเคี่ยนต้นตาล ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น
ของบ่กินรู้เน่า ของบ่เล่ารู้ลืม ควรใส่ใจหมั่นฝึกฝนวิชาความรู้อยู่เสมอ
อดเผ็ดได้กินหวาน อดสานได้ซ้า อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
เงินอยู่ในน้ำ คำอยู่ในดิน ทรัพย์ในดินสินในน้ำ ถ้ามีความขยันก็ไม่อดตาย
มีดพร้าบ่หมั่นฝน มันก็เป็นขี้เหมี้ยง มีความรู้แต่ไม่หมั่นทบทวนก็จะลืมได้
เสียมบ่คม ใส่ด้ามหนักๆ คำรู้บ่นัก หื้อหมั่นร่ำหมั่นเรียน ให้มีความพยายาม อย่าท้อถอย แล้วจะเกิดผลสำเร็จ
ดาบดีไว้ในฝัก คำหลักไว้ในใจ คมในฝัก คนดีย่อมไม่โอ้อวด
ไม้คดใช้แปงขอ เหล็กงอใช้แปงเคียว คนคดอย่างเดียวใช้การบ่ได้ ไม้คดเหล็กงอใช้ทำขอเคียว แต่คนคดไม่มีประโยชน์อันใด
ตีเหล็กที่ไหน เปลืองถ่านที่หั้น มีงานที่ไหน สิ้นเปลืองเงินทองที่นั่น
ฝนตกซิซิ นานเอื้อน หมาขี้เรือน นานตาย สิ่งที่ไม่ชอบ มักจะรู้สึกรำคาญใจ
ปลาตัวหลวง ช่างตายน้ำตื้น ปลาใหญ่ตายน้ำตื้น คนฉลาดมักจนปัญญาต่อคำถามง่ายๆ
งัวควายช้างม้า ตายแล้วเหลือหนัง ดูกขนเขายัง เอาใช้การได้ โคกระบือล้มตาย ยังมีประโยชน์
แมงงนมักชิ้นเน่า แมงเม่ามักตอมไฟ ลางเนื้อชอบลางยา แต่ละคนย่อมชอบไม่เหมือนกัน
กล้วยบ่สุก นกบ่กิน สิ่งที่มีประโยชน์ ขึ้นอยู่กับกาลเวลา
แมวบ่อยู่ หนูล่า บ่มีผู้ว่า ช่างฉิบหาย แมวไม่อยู่ หนูร่าเริง ขาดผู้นำแล้วมักจะยุ่งเหยิง

...............................................................................

สิบ ปี อาบน้ำบ่ฮู้หนาว
ซาว ปี แอ่วสาวบ่ก้าย
สามสิบ ปี บ่หน่ายสังขาร
สี่สิบ ปี ยะก๋านเหมือนฟ้าผ่า
ห้าสิบ ปี สาวน้อยด่าบ่เจ็บใจ๋
หกสิบ ปี ไอเหมือนฟานโขก
เจ็ดสิบ ปี บ่าโหกเต๋มตั๋ว
แปดสิบ ปี ไขหัวเหมือนไห้
เก้าสิบ ปี พ้องไขอยู่พ้องไขต๋าย

ปัญญาชนมองแต่ต้นถึงปลาย คนงมงายมองแต่ปลายทางเดียว

"คนเฮาใหญ่แล้ว บ่ถ้าไผสอน จิ๊งหีดแมงจอนไผสอนมันเต้น"

"จับใจ๋แฮ้ง บ่แน่นใจ๋ก๋า ถูกใจ๋ครูบา บ่เปิงใจ๋พระน้อย"

"คนง่าวบ่มี คนผะหญาดีก็ง่อม"

อู้หื้อเพิ่นรัก ยากนักจักหวัง อู้หื้อเพิ่นชัง คำเดียวค็ได้

ลูกใพ้กับแม่ผัว เหมือนดุ้นหลัวกับไม้ก้อม

.................................................. .................................................. .............

เสร็จแก้วยังบาดคม
เสร็จคารมยังบาดใจ
เสร็จเหล็กยังขายได้
เสร็จใจใครจะเอา

เพียงแค่นี้ แค่นี้ก็แค่นี้
เพียงแค่นี้ แค่นี้จะแค่ไหน
เพียงแค่นี้ แค่นี้แทบขาดใจ
เพียงแค่ไหน แค่ไหนก็แค่นี้
.............................................................................

" ของกิ๋นลำอยู่ตี้คนมัก ของฮักอยู่ตี้คนเปิงใจ๋ "

ศัพท์ ลำ หมายถึง อร่อย, มัก หมายถึง ชอบ พอใจ, เปิงใจ๋ หมายถึง ถูกใจ

อาหารจะอร่อยอยู่ที่คนชอบ ผู้หญิง-ผู้ชายจะรักชอบใครขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของแต่ละบุคคล ไม่สามารถที่จะบังคับกันได้

" ขาหน้าบ่เต้าขาหลัง "

ศัพท์ บ่เต้า หมายถึง ไม่เท่า

"ขา หน้าไม่เท่าขาหลัง" เป็นสุภาษิตที่กล่าวถึง บุคคลที่แม้จะไปหลงระเริงอยู่กับสิ่งใหม่ โดยทิ้งลูกเมียหรือ ลืมบ้านเกิดอันเป็น ภูมิลำเนาเดิมของตนไว้เบื้องหลัง อย่างไรก็ตามก็ยังห่วงหาอาวรณ์ลูกเมีย ญาติพี่น้อยอยู่เสมอ

" ขี้เหมี้ยงเกิดกับเหล็ก "

ศัพท์ ขี้เหมี้ยง หมายถึง สนิม

"สนิม มักจะกิดขึ้นกับเหล็ก" เป็นสุภาษิตที่กล่าวถึงสิ่งที่เกิดมาคู่กัน ย่อมหนีกันไม่พ้น เปรียบเช่นเดียวกับชายหนุ่มและหญิงสาวเป็นของคู่กัน

" ได้ผ้าต๊วบใกล้แจ้ง "

ศัพท์ ผ้าต๊วบ หมายถึง ผ้าห่ม ใกล้แจ้ง หมายถึง เกือบสว่าง

"ได้ ผ้าห่มเมื่อเกือบสว่าง" เป็นสุภาษิตที่ใช้เปรียบเทียบกับชายชรา แต่ยังหาคู่ครองไม่ได้ ต่อมาจึงพบหญิงที่ถูกใจเมื่อยามที่มีอายุมากแล้ว หรือเปรียบได้กับการทำงานที่จวนจะแล้วเสร็จ แต่พึ่งจะได้เครื่องมือที่ดีมาใช้ ตรงกับสุภาษิตภาคกลาง "พบไม้งามยามเมื่อขวานบิ่น"

" ฝนจะตกจะไปเจื้อใจ๋ดาว มีลูกสาวจะไปเจื้อใจ๋มัน "

"ฝน จะตกจะไปเชื่อใจดาว มีลูกสาวอย่าไปเชื่อใจมัน" ท้องฟ้าที่โล่งโปร่งเห็นดาว อย่าเพิ่งคิดว่าฝนจะไม่ตกลงมา คนมีลูกสาวอย่าไปคิดว่าเป็นคนดีเพราะเราไม่ได้อยู่กับเขาตลอดเวลา ลับหลังอาจจะประพฤติอีกอย่างหนึ่ง เป็นสุภาษิตสอนคนให้มีสติ และใช้ปัญญาคิดให้รอบคอบ ไม่ควรตัดสินใจเชื่อเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยยังไม่ได้ไตร่ตรอง

" เยียะไฮ่ไกล๋ต๋า เยียะนาไกล๋บ้าน "

"การ ทำไร่ไกลตา การทำนาไกลบ้าน" ย่อมยากแก่การดูแลรักษา มักถูกรบกวนจากศัตรูพืชและมนุษย์อยู่เสมอ เป็นสุภาษิตสอนคนเกี่ยวกับเรื่องของความรัก ความรักมักแพ้ความใกล้ชิด ความห่างไกลมักทำให้เกิดความห่างเหินจนทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเปลี่ยนใจได้

" อย่าอวดสูงกว่าป้อแม่ อย่าอวดแก่กว่าอาจารย์ "

"อย่า คิดว่าตนเองสูงส่ง หรือฉลาดกว่าพ่อแม่ อย่าคิดว่าตนเองเก่ง ฉลาดกว่าครูอาจารย์" เป็นสุภาษิตสอนคนให้มีความเคารพ นับถือบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นบิดามารดา และครูอาจารย์ เพราะท่านเหล่านั้นเป็นผู้มีพระคุณและมีประสบการณ์มากกว่าเรา

สุภาษิตคำเมือง คำไทย(คำอธิบาย)
461 ฮักปี่เสียดายน้อง : รักพี่เสียดายน้อง
451 ก้อยอยู่ต๋ามน้ำ ย๊ะไปต๋าตั๋ว น้ำเปียงใด ดอกบัวตึงเต้าอั้น : อย่าทำอะไรเกินตัว ขนาดอกบัวไม่สามารถลอยขึ้นไปอยู่บนชั้นฟ้าได้
449 หั้นขี้ดีกว่าใส้ : เห็นคนที่รักดีกว่าคนที่มีพระคุณ
447 ลูกกำพร้าบะมีไผ๋สอน จิ้งหรีดแมงจอนไผ๋สอนมันเต้น : หยั่งอั้นเนาะ
446 หมาหลายเจ้ากิ๋นข้าวหลายไห : รู้จักคนไปทั่ว มีเพื่อนเยอะ
444 เลี้ยงหมาหลายเผื่อว้อ : คบผู้ชายหรือผู้หญิงต้องคบทีละหลายคนเพื่อจะได้นำมาเปรียบเทียบแล้วตัดทิ้ง ทีละคน (จนไม่เหลือใคร) 555+++
443 บ่ตันนั่งจะไปฟั่งเยียดแค่ง : หมายถึงทำอะไรต้องเป็นขั้นเป็นตอนอย่ารีบเร่งเดี๋ยวจะพลาดเอาได้
441 จิ๊กปิ๊กตี้ไหนกะป้อ..จ้อหว้อตี้ไหนกะควัก : อ่อนไหนแทงแข็งไหนก็เว้น...เลือกที่รักมักที่ชัง
440 กิ๋นขี้เขียง : คนดุ โมโหร้าย
439 นำใจ๋คนเมือง บ่ เถียง บ่ ด่า นำใจ๋คนป่าบ่ด่า บ่ เถียง : มารยาทในการต้อนรับแขก
438 กินข้าวกับเกลือลำเหลือจิ้นปิ้ง นำพริกปล๋าทู บ่ ลำเหมือนจิ้น : ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง
437 กำอู้เหมือนผีสอนตี่นอนเหมือนมุ้งกระต่าย : คนที่มักชอบพูดแต่ไม่ชอบทำ
436 กำขี้ดีกว่ากำตด : อย่าโลภมาก
434 ข้ามโข๋บ่าโป้นฟั้งห่ม : ตัวเองทำอะไรยังไม่สำเร็จอย่าพึ่งว่าให้คนอื่น
433 หนังแห้งบ่าเกยปอง : คนไม่เคยมีเงินแล้วพอมีเงินแล้วทำเป็นหยิ่ง
432 สื้อบ้านแถมจาน : แต่งงานกับคนที่มีลูกติด
431 กำอู้คนหลกวจั้งสับปะหลี้มาจ๋ากำดีลอกลิ้น กำอู้อ้ายหวานเหมือนน้ำต๋าลน้ำมิ้น จ่างสับปะหลี้ปายลูน : คนลอกแลกคนหัวสูง
429 ปี่ฮู้สอง น้องฮู้หนึ่ง : คนโตย่อยรู้กว่าคนที่มีอายุน้อยกว่า
427 กิ๋นบ่จ่างก็เป็นหนี้ ขี้บ่จ่างก็เป็นตุกข์ : ไม่รู้จักประมาณ
426 หล๊วกบ่มีไผเต่าง่าวบ่มีไผเปียง : อวดรู้
425 ฮักเน้อล่ะอ่อนง้าว : รักน๊ะเด็กโง่
424 ตกต่าเป้นดีไข้หัว ตกต่าตัวดีไข้ไห้ : ตอนที่คนอื่นเดือดร้อนไม่ช่วยเหลือกลับหัวเหราะ พอถึงทีตัวเองก็เลยไม่มีไครช่วย
420 ขี้แห้งจับตาหมา : คนไม่สวย ยังได้คนหน้าตาดีมาเป็นคู่ คนไม่หล่อ ยังได้คนหน้าตาดีมาเป็นแฟน
419 อ่อนไหนแตง แข็งไหนเว้น : ไม่ยุติธรรม ถ้าเจอคนที่ด้อยกว่า ก็จะค่อยแกล้งตลอด แต่ถ้าเจอคนที่สูงกว่า ก็ไม่กล้าที่จะร้ายเค้า
418 เผื่อฮู้คิง น้ำปิงปอแห้ง : กว่ารู้สึกตัวก็สายเสียแล้ว
417 ดักอย่างต้ากเข้าหีวอก : เงียบมาก ๆ ขนาดลิงยังไม่รู้ตัว
411 ว่าเปิ้ลบผ่อตั้ว : ว่าแต่เขาไม่ดูตนเอง
405 จะไปตี๋กล๋องเอี่ยงฟ้า จะขี้ม้าเอี่ยงตะวัน : อย่าไปกระทำสิ่งใดแข่งกับคนที่มีฐานะดีกว่า ให้รู้จักพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ เพราะการอยากได้อยากมีเหมือนคนอื่นจะทำให้ทุกข์ยากยิ่งกว่าเดิม
403 ปากหมา : ปากคล้ายหมา พูดแต่คำไม่สุภาพ ตบแมร่งเยย
402 รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี รักผัวให้กระถืบ - -'' : รักผัวก้อต้องทำร้ายกันบ้างน้า
398 ใจ้กุ้งไปหาหนอง : บ่ฮู่ว่าจะแปลจะใด น่าจะใช้คนไปทำอะไรซักอย่างแต่ไปนานมากๆ เหมือนกับเอากุ้งไปปล่อยที่หนองหรือแหล่งของมัน
395 งัวลืมตี๋น : คนที่ได้ดีแล้วลืมตัวเหมือนสุภาษิตที่ว่าคางคกได้วอ
388 จุ๊เปิ้นเมา บ่าเอาเปิ้นแต้ : โกหกให้ผู้อื่นหลงไหลตังเองแต่สุดท้ายกลับไม่สนใจเขา
387 ใจ๋บ่สู้ บ่ได้ขี่จ้างม้างาม : ใจไม่กล้าจะไม่ประสบความสำเร็จ
385 วอกขี้ยาบ่อเต่าฮาจะฮื้อ : คนติดยาจะโกหกทุกอย่างเพื่อให้ทีเงินซื้อยาแต่ก็ยังไม่เท่ากับบางคนที่ยืม เงินไปแล้วบอกว่าจะใช้แต่ยังไม่ใช้สักที... เฮ้อ...หุหุหุ
384 ก๋ากิ๋นปี๋ปากจั้งเสร้า คนกิ๋นยากิ๋นเหล้าจั้งปากนัก : เปรียบเทียบนิสัยของคนเหมือนสัตว์
380 ฮักปี้เสียดายน้อง : รักพี่เสียดายน้อง
379 จะจูงก็ลู้ไปก่อน จะส่อนก็ลู้โตยก้น : ดื้อรั้น
378 กำกึดดีขายสะลีนอนสาด กำกึดฉลาดขายสาดนอนสะลี : คนคิดดีขายของดีเอาของเก่าใช้ คนคิดอีกอย่างเอาของดีใช้เอาของเก่าขาย
376 ของเกยปากสากเกยมือ : ทำสิ่งที่ทำเป็นประจำ
375 เผื่อฮู้คิงน้ำปิงปอแห้ง : รู้เมื่อสายเกินไป
374 มีนึ่งแล้ว จะเอาแหมสอง ขี่เฮือน้ำนอง ซ้อนสองจั่งหล้ม : เปรียบได้กับการมีคู่ครองอยู่แล้ว ไม่พอใจ อยากได้อีกเป็นสอง ครอบครัวมักไปไม่รอดต้องล่มกลางครัน
373 กิ๋นจ๊าดหลาย ต๋ายคนเดียว : ทำอะไรกับคนหมู่มากเวลาได้ผลประโยชน์ ได้เป็นหมู่คณะ เวลามีปัญหา เหลือคนรับภาระหนักอยู่คนเดียว
372 จะไปตี๋กล๋องเอี่ยงฟ้า จะไปขี่ม้าเอี๋ยงตะวัน : อย่าไปกระทำสิ่งใดแข่งกับคนที่มีฐานะดีกว่า ให้รู้จักพึงพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ เพราะการอยากได้อยากมีเหมือนคนอื่นจะทำให้ตนเองทุกข์ยากยิ่งกว่าเดิม
369 ของกิ๋นลำอยู่ตี่คนมัก : ของกินอร่อยอยู่ที่คนชอบ
368 ฮู้จักหน้า บ่ฮู้จักใจ๋ : รู้จักหน้าไม่รู้จักใจ
367 บ่ฮู้หื้อถาม บ่งามหื้อหย้อง : ไม่รู้ให้ถาม ไม่สวยให้แต่ง
366 กกหางปล่อยวัด : ตัดหางปล่อยวัด
365 ต๊กต่าเปิ้นเป๋นดีไข่หัวตกต่าตั๋วเป๋นดีไข่ไห้ : เห็นความทุกข์ของผู้อื่นกลับเป็นเรื่องตลกหัวเราะพอถึงทีตัวเองเข้าบ้างกลับ หัวเราะไม่ออก
364 ฮู้ขี้เป่นตุม : ตูดเป็นตุ่ม
363 ฮู้ก่อว่าฮัก : รู้อะป่าวว่า LOVE
362 กิ๋นข้าวกับปล๋า ดีกว่ากิ๋นหมากับเหล้า : กินข้าว กับปลา ดีกว่าไปกินหมากับเหล้า
359 ได้กินแลนบ่ดีลืมคุณหมา ได้กินป๋าบ่ดีลืมคุณแห : อย่าลืมบุญคุณในสิ่งต่างๆ ที่ได้พึ่งพาอาศัย
358 ปากหวานก้นส้ม : ต่อหน้าทำเป็นพูดีแต่ลับหลังกลัยนินทา
357 กิ๋นหว๋อมหว๋อมผอมจ้อข้อ : กินเท่าไรอย่าไรก็ไม่อ้วน
355 แมงบ้งบ่ต๋ายกั้นใบไม้ : คือการที่คนเราจะท้อถอยและกลัวที่จะไม่มีอะไรจะกินไม่ต้องกลัวเพราะคนเรายังไงก็ตัองมีกินอยู่วันยังค่ำ
353 หล๊วกคนเดียวบ่าเต่าง่าวตึงหมู่ : คนฉลาดคนเดียวบ้างทีสู้คนโง่เป็นกลุ่มไม่ได้
352 ดาบดีไว้ในฝัก คนหล๊วกไว้ในใจ๋ : คมในฝักอย่าคุยโวโอ้อวดตัวเอง
351 ตุ้มผ้าลายหมาจ่างเห่า อู้กำเก่ามันจ่างผิดกั๋น : เรื่องที่เเล้ว ๆ มาไม่ควรรื้อฟื้นมาพูด จะทำให้ทะเลาะกันเปล่า ๆ
350 คนปอใหญ่แล้วบะถ้ามาสอน จิ้งหีดแมงจอนไผสอนมันเต้น : โตแล้ว
349 บ่านายลูกเจื้อ : ลูกรัก
346 บ่ตันเข้าป่าก็หันเสือ : เพียงแค่เริ่มก็มีอุปสรรคให้เห็น
344 บ่ดีกินก่อนตาน บ่ดีมารก่อนแต่ง : ไม่ควรทำอะไรที่เกินเลยศีลธรรม เช่น ของตานเป็นของพระสงฆ์องค์เจ้าถ้าเกิดว่ามีคนทานก่อนเสียแล้ว ยอมไม่ดี(ช่วยเสริมด้วยครับ)
342 ปากได้ไส้ญาว : เถียงคำไม่ตกฝาก
341 ยามตี่อักน้ำต้มผักอุ่ว่าล้ำ ยามชังน้ำตาลยังอุ่ขม : ยามรักน้ำต้มผักยังว่าหวาน ยามชังน้ำตาลยังว่าขมคือเมื่อมีรักุกสิ่งุอย่างก้อดีไม่หมดแต่พอชังกัน ุกอย่างก้เหมือนไม่ดีไปหมด
340 กำขี้ดีกว่ากำตด : ได้ของที่ดี ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย
339 ดุมมนี : สีสันต่างๆ
338 เคร่งนักมักปุด : ทำอะไรให้พอเหมาะพอดีไม่หย่อนหรือตึงจนเกินไป
337 กว่าจะฮู้คิงน้ำปิงปอแห้ง : พอรู้สึกตัวก็สายเสียแล้ว
335 ไฟมา ป่าเป่ง มดแดงเต้ง ผักหวานโป่ง ฝนลง เห็ดถอบออก หญ้างอก งัวเล็ม : ธรรมชาติของล้านนาบ้านเราเป็นสิ่งสามารถถ่ายทอด และอนุรักษ์ต่อ ๆ ไปได้ในหลายรูปแบบ
334 หย้าเสี้ยง ก่อม้าอิ่ม : กินให้พอดี เหมือนม้าเวลาหญ้าหมด ก็คือ อิ่ม คือ รู้จักพอนั่นเอง
333 มารบ่มี บารมีบ่เกิด : คนชั่วไม่มีคนดีก็คงจะไม่มี ( คำของหลวงปู่)
332 ขายสลีนอนสาด : ใชสิ่งของที่ตนมีในครอบครองไม่เป็น หรือไม่นำเอาของที่ตนมีมาใช้ให้เกิดประดยชน์
331 เก็บผักเก็บไม้บ่ดีเก็บไก๋ เก็บต๋ามตี๋นบันใดปอใช่ปอกิ๋น : ไม่ควรละโมบโลภมาก
330 เป๋นตุ๊เป็นพระหื้อหมั่นอ่านธรรม เป๋นเจ้าเป็นนายบ่ดีค่ำคน : เป็นพระสงฆ์ให้ขยันอ่านเรียนพระธรรม ถ้าเป็นเจ้าคนนายคนอย่าได้เอาเปรียบหรือกดขี่ผู้อื่น
329 ไม้ก๊ดใจ้แป๋งขอ เหล็กงอใจ้แป๋งเคียว คนก๊ดกำเดียวใจ้ก๋านบ่ได้ : ไม้คดใช้ทำตะขอ เหล็กงอใช้ทำเคียว แต่คนคดโกง ใช้ไม้ได้เลย
328 ข้ามน้ำบ่าเลิ้ก จะไปฟั่งแก้เตี่ยว : อาการนี้ คือ เหมือนคนจะข้ามแม่น้ำในสมัยก่อนไม่มีสะพานต้องเดินลุยลงน้ำไป แต่คาดการณ์ผิด คิดว่าน้ำลึก เลยถอดกางเกงออก
327 ใจ๊ผีไปหาป่าเห่ว : สำนวนนี้แปลว่า ใช้ผีไปป่าช้า ไปไหนนานๆจนลืม หรือไปในที่ถูกใจคนที่ถูกใช้
326 กั่งยังกับอีหล้าจะเอาผัว : ตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูก อาการดีใจเหมือนลูกคนเล็กจะแต่งงาน
325 เก่งก่าบ้าน ก้านกับจอง : เก่งในบ้านตนเอง พอออกนอกบ้านจ๋อย
324 ตี๋ก๊องในน้ำ ไผก็บ่ได้ยิน : ตีฆ้องในน้ำใครจะได้ยิน ทำดียังไงไม่มีคนเห็น
323 ปี้น้องผิดกั๋นเหมือนพร้าฟันน้ำ : พี่น้องทะเลาะกันยังไง ก็ตัดกันไม่ขาด
322 ตกน้ำ หัวเปียงกั๋น : รู้เหมือนๆกัน ไม่มีใครดีกว่าใคร
321 ไต่ขัวบ่ป้นเตื่อ จะไปว่าฮื้อเปิ้น : ข้ามสะพานยังไม่พ้นอย่าไปว่าคนอื่น หมายถึง อ่อนด้อยประสบการณ์แต่ชอบวิจารณ์คนอื่น
319 หนังแห้งปะเกยปอง : เหมือนสามล้อถูกหวย
318 ของบ่กิ๋นฮู้เน่า ของบ่เล่าฮู้ลืม : ต้องหมั่นทบทวนสิ่งต่าง ๆ ตลอดเวลา กันลืม
317 อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วซิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูบ่ฮู้หาย : กำอู้ของคนเฮ้านี้สำคัญตี่สุด อู้ดี บ่ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังฮู้สึกดีอยู่บ่เหมือน อ้อย เมื่อกิ๋นหวานแล้วก็เหลือแต่กาก
316 จับใจ๋แฮ้งบ่แน่นใจ๋ก๋า จับใจ๋ครูบา บ่ถูกใจ๋พระหน้อย : ต่างคนต่างความคิด มีมุมมองที่ต่างกัน
315 ปะผ้าต้วบใกล้แจ้ง : เจอสิ่งดี ๆ เมื่อสายเกินไปเสียแล้ว
314 บาปอยู่ที่คนทำกร๋รมอยู่ที่คนก่อ : ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว
313 กิ๋นจิ๋นกู้คาบ ลาบกู้กำ : คนไม่ประหยัด
312 หันจ้างขี้ ขี้ตวยจ้าง : คนมีน้อยชอบทำแบบคนมีมาก
311 ต๊กตาเปิ้นเป็นดีใคร่หัว ต๊กตาตั๊วเป็นดีใคร่ไห้ : ทีเขาทีเรา
308 อ้ายบ่อต้องน้อยเยี้ยค้นเดียว : พี่ไม่ต้องน้องทำเอง
307 เผื่อน้องฮู้คิงน้ำปิงปอแห้ง : กว่าจะรู้สึกตัวว่าผู้ชายเขาหลอกก็สายไปแล้ว
306 ของกินบ่ลำไข๋บ่ต้องขั๋บจ๋ำ : สิ่งใดที่ไม่ชอบไม่ต้องฝืนทำ หรือ สิ่งใดไม่ชอบไม่ต้องมีใครมาสั่ง จ้างก็ไม่ทำ
305 หัวบะกุงฟ้าเต่าฝ่ามือมัด : ทำตัวใหญ่โตคับฟ้าหรือคำไทยว่า หัวไม่ชนฟ้าห่างแต่ฝ่ามือเดียว
304 กิ๋นข้าวกับหยังบ่มีไผ่ตามไฟส่องต๊อง ตุ๊กบ่ได้นุ่งหย้องปี้น้องดูแควน : ไม่ได้กินข้าวใครไม่สนใจ แต่ทุกข์เพราะไม่มีข้าวของเครื่องใช้ญาติพี่น้องดูถูกเหยียดหยาม
303 หมากเสียงเอาเมียงน่ำ : กินหมดเเล้วๆจะเอาอย่างอื่นมากินอีก
301 มือไม่พายเอาเทัาลาน้ำ : ไม่ช่วยเเล้วเกะกะ
298 เงินเปิ่นว่าเป็นเจ้า ตกใส่ป่าหญ้าก็เป็นดินเป็นทราย ตกใส่งัวควายก็เป็นลาบเป็นส้า ตกใส่นักร้องเปิ่นฮ้ : เงินคือพระเจ้าสามารถบันดาลซื้อสิ่งของต่างๆได้เกือบหมด(เฉพาะคนที่ถือเงิน เป็นเพียงวัตถุที่มีค่าราคา)
297 ขว้างใส่หิน หินอ้า ขว้างใส่หญ้า หญ้าต๋าย : นี่แหละคือ อำนาจเงินตรา สามารถบันดาลให้ได้ทุกอย่าง
296 ของบ่กิ๋นมันก็เน่า เรื่องบ่เล่ามันก็ลืม : สิ่งของที่เราสามารถกินได้ถ้าเก็บไว้นานๆไม่รักษาจะกลายเป็นของเสีย เรื่องอะไรก็แล้วแต่ถ้าเราเก็บไว้กับตัวเองสักวันหนึ่งเราอาจจะลืมได้
294 หวังน้ำบ่อหน้า น้ำฟ้าบ่มาฮอม : ตั้งความหวังกับสิ่งที่ยังไม่มาถึง สุดท้ายไม่เป็นอย่างที่หวังไว้
293 น้ำลึกหยั่งใด้น้ำใจ๋คนหยั่งยาก : น้ำแม้ลึกเท่าใดก็สามารถวัดได้แต่น้ำใจคนนั้นมิอาจวัดได้คือไม่สามารถรู้ใจคนอื่นได้
292 ตูบหน้อยยังฮู้ว่ามีผี คนงามคนดีไผว่าบ่มีเจ้า : กระท่อมเล็ก(ศาลพระภูมิ)ยังมีเจ้าที่อยู่อาศัย คนสวยก็ย่อมมีเจ้าของแล้ว
291 ฝนบ๊ะตกซ้ำจะเอาน้ำไหนมาท่วม : คนเราถ้าทำอะไรอยากไม่มีความพยายามทำหลายๆครั้งจะสำเร็จได้อย่างไร
290 บ๊ะตันนั่งจะไปฟั๊งเหยียดแข้ง : คนเรายังไม่ได้นั่งแล้วรีบเหยียดขามันก็จะหกล้มเสียก่อน สุภาษิตว่า คนเราทำอะไรยังไม่ทันสำเร็จแล้วคุยโวเสียก่อน เช่นยังไม่ได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยเลยคุยว่าจะซื้อรถ จะอยู่หอ ใว้จืบสาว
289 ฮ่อมหนู หนูไต่ ฮ่อมไหน่ ไหน่เตียว : ทางหากินของใครก็ของมัน
278 หนานตั๋นมาก่อน หนานปัญญามาเมื่อลูน : คนเราไม่มีใครฉลาดก่อน ต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ
277 บุบหัวฟากสนั่นหัวฝา บุบหัวหมาหื้อผ่อหน้าเจ้า : จะทำอะไรให้ระวังจะกระทบกระทั่งถึงผู้อื่นด้วย หรือถ้าใครรู้มากกว่านี้โปรดเพิ่มเติมได้ครับ
274 จอกปิ๊กใหนป้อ จ้อว้อใหนก่ควัก : คนที่รวยก็ยิ่งรวย คนที่จนก็ยิ่งจน
273 เปิ้งปี่ก็เจ็บต้อง เปิ้งน้องก็เจ็บใจ : เพิ่งพี่น้องหรือคนอื่น อาจจะไม่สบายใจเท่าพึ่งตนเอง
272 คนฮักเต้าผืนหนัง คนจังเต้าผืนเสื่อ : คนที่รักเรามีไม่มาก แต่คนที่รังเกียจเรามีมากกว่า ดังนั้นถ้าจะทำอะไรแล้ว อย่าทำเกินหน้าตัวเอง เดี๋ยวจะมีคนรังเกียจมากขึ้นอีก
270 คนตุกบ่มี เศรษฐีบ่เกิด : ผู้ที่รำรวยก็เริมจากการอยากจนก่อน
268 ตกต่าเปิ้นเป๋นดีไค่หัว ตกต่าตั๋วเป๋นดีไค่ไห้ : เรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับคนอื่นน่าหัวเราะ พอถึงคราวตัวเองอยากจะร้องไห้
267 ยะหื้อเปิ้นฮักยากนักจักหวัง ยะหื้อเปิ้นจังกำเดียวก่อได้ : ทำให้คนอื่นรักเรายากนัก ทำให้คนอื่นชังแป๊บเดียวก็ได้
264 บ่ตันนั่ง ฟั่งเหยียดแข้ง (ระวังจะโก่น) : ยังบ่มีหยังเตี้ยแต่กึดไปไก๋กว่าตี๊มีอยู่ (ยังไม่มีอะไรแต่คิดไปไกลเกินตัว
263 ปี้จายกับน้องเมีย เหมือนต๋าเพี้ยกับแมงเพิ้ง : พี่เขยกับน้องภรรยาถ้ามีอายุไม่ห่างกันเท่าใหร่อาจจะทำให้ทั้งสองฝ่ายอาจมี ใจให้กันได้เวลามองกันทุกวัน
262 จ๋าเหลือ , จ๋าเหลอ (คำยอง) : ไม่เชื่อฟัง เขาว่าอย่างหนึ่งก็ไปทำอีกอย่างหนึ่ง
261 ขวาก : น. นกแขวก น. ไม้หรือเหล็กแหลม สำหรับปักเพื่อดักสัตว์
260 ขวั้น : น. ขั้ว ส่วนที่ต่อของผลไม้
259 ขวัก ๆ จีๆ : ก. คุ้ยเขี่ย ทำสิ่งที่สงบแล้วให้วุ่นวายอีก
258 ขนคิงลุก : ก. ขนตัวลุกขนพอง
257 ขะหนาน : น. ทิด คำเรียกผู้อุปสมบทแต่ลาสิกขาแล้ว หนาน ก็ว่า
256 ขี้เกี้ยจมักขม ต๋าป๋มมักส้ม ไข้บ่หล้มมักต๋ำเตา คนบ่เลากิ๋นจิ๊ : คนแสนงอนชอบรสขม คนตาโปนมักรสเปรี้ยว คนที่ไข้นิด ๆ หน่อย ๆ นั้นชอบยำเตา (ตะใคร่น้ำชนิดหนึ่งที่ออกในนา คนภาคเหนือเรานำมาปรุงเป็นอาหาร) คนรูปร่างขี้เหร่ นั้นเป็นคนตระหนี่
255 ไก่งามกับขน คนงานกับแต่ง ถ้าปากมันแหว่ง แต่งอย่างใดก็ตึงบ่งาม : ไก่งามเพราะขน คนจะสวยงามก็เพราะแต่งตัว แต่ถ้าหากว่าคน ๆ นั้น เป็นคนพิการ ปากแหว่ง ถึงจะแต่งให้สวยอย่างไรก็ยังไม่น่าดูอยู่นั่นเอง
254 กำจ่มกำด่านั้นเป๋น กำดี ถ้าฟังบ่ถี่มันตึงบ่ม่วนหู : คำสั่งสอนของคนแก่นั้นย่อมจะเป็นคำดี ถ้าหากว่าฟังแล้วไม่ไตร่ตรองก็ย่อมจะ ไม่ชอบถ้า หากว่าไตร่ตรองแล้วก็จะรู้ว่านั้นคือ คำสั่งสอนที่แนะนำให้ประพฤติดี
253 เก้าเหลี้ยมสิบเหลี้ยม บ่เต้าเหลี้ยมใบคา เก้าหนาสิบหนา บ่เต้าหนาความรู้ : เก้าแหลมสิบแหลมยังไม่แหลมเท่ายอดหญ้าคา เก้าหนาสิบหนาไม่เท่ากับความรู้
251 กำบ่ดีบ่ควรเอามาเล่า กำป๋างเก่าบ่ดีเอามายาย บ่ใจ้ท่า ควายตึงบ่ลง : คำที่ไม่ดีก็ไม่สมควรที่จะเอามาพูดให้ใคฟัง คำเก่า ๆ ก็ไม่ควรนำมาขยาย หากว่าไม่ใช ่ท่าน้ำ ควายก็ไม่ลงไปเล่นน้ำ
250 กิ๋นตานหยาดน้ำ ทำบุญหลวงหลาย จักได้สบาย เกิดสุขปายหน้า : ทำบุญไว้มาก ๆ ย่อมจะได้รับผลบุญตอบสนองในภาวะชาติหน้า
249 กิ๋นได้เอาไว้ในไห กิ๋นบ่ได้เอาไว้ในใจ๋ : ของที่รับประทานได้เอาเก็บไว้ในไห ของที่รับประทานไม่ได้ให้เก็บเอาไว้ในใจ หมายความว่า ของที่ควรจะเป็นอาหารนั้นควรเก็บเาอไว้ในไห คือเก็บเอาไว้รับประทาน ส่วนของที่ รับประทาน ไม่ได้ ซึ่งเป็นคำพูดยกย่อง ติฉินนินทานั้น ควรจะเก็บเอาไว้ในใจ
248 ก๋ำขี้ดีกว่าก๋ำตด : หมายความว่าโอกาสที่มาถึงนั้น แม้ว่าจะได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ต้องคว้าเอาไว้ก่อน อย่าไปมัวรอ ของที่คิดว่าจะมีค่ามากกว่าทีหลัง เข้าทำนองสิบเบี้ยใกล้มือต้องรีบถือเอาไว้ก่อน
247 กำติเตี๋ยนสำเนียงจ่มส้าม ย่อมจะมีมากู้ทิศ : คำติเตียนนินทานั้น ย่อมจะมีมาทั่วทุกสารทิศ
246 กึ๊มงึ้มดื่มใน น้ำบ่อไหลเจี้ยวปื๊น : คนที่เงียบขรึมนั้น บทจะเอาจริงก็ขึ้นมาละก็ร้ายนัก เข้าสุภาษิตที่ว่า น้ำนิ่งไหลลึก
245 ขะหนัด : น. สับปะรด
244 กิ่วปูกิ่วดอยผ่อหัน กิ๋วคนไผผ่อบ่หัน : คอดของภูเขานั้นเราสามารถมองเห็นได้ แต่บุญวาสนาของคนเรานั้นไม่มีใครมามอง
243 กำฟู่เก๊าเอาตุมตี้ไหน เอาก๋ำใส่ไฟ ฤาไหลน้ำกว้าง : คำพูดเมื่อเริ่มแรกนั้นเอาไปทิ้งเสียที่ใหน เอาไปเผาไฟหรือเอาไปทิ้งลงน้ำเสียแล้ว คือ เป็นคน เหลาะแหละ พูดไม่อยู่กับร่องกับรอย รับปากอยู่หยก ๆ แล้วไม่ทำตามคำพูด
242 แกว่งตี๋นหาหนาม : เป็นเรื่องของคนที่ชอบหาความเดือดร้อนมาสู่ตัวเอง เรื่องของคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกับตนสักนิด แต่ก็เข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย ภายหลังมาก็พาให้ได้รับความเดือดร้อน
241 กิ๋นหลาย ต๋ายคนเดียว : คนหาเงินมีเพียงคนเดียว แต่คนที่อาศัยกินด้วยนั้นมีจำนวนมาก
240 กำขอแปงกว่ากำซื้อ ควรจักยื่นหื้อ ควรมีไมถี คนจะยินดี เพราะขอกั๋นได้ : คำขอร้องกันนั้นมีค่ามากมายกว่าเงินทอง คนเราอยู่ด้วยกันควรจะมีไมตรีต่อกัน
239 แก่นต๋าตั๋วขวักออก เอาแก๋นบ่ากอกเข้ายัด : ของตัวดี ๆ เอาออกทิ้ง กลับเองของที่เลวกว่ามาใส่แทน เป็นคำเปรียบเปรยของคนที่เห็น ของ ผู้อื่นดีกว่าของตนเองว่า นัยน์ตาของตนอยู่ดี ๆ กลับควักทิ้ง แล้วเอาเม็ดมะกอกมาใส่แทนลูกตา
238 กิ๋นหื้อปอต๊อง หย้องหื้อปอตั๋ว ป้อจายใคร่หัว : รับประทานให้พอกับกระเพาะ การแต่งตัวก็ต้องแต่งให้สมกับฐานะ ผู้ชายจะหัวเราะ ก็ต้อง หัวเราะให้ดัง ๆ
237 ขดถวายหงายอ้งตี๋น : ก. นั่งขัดสมาธิเพรชให้อุ้งเท้าหงายขึ้น ขดถวาย (ขดสวาย)
236 ขดถวาย : ก. นั่งสมาธิ
235 ขดคู้ : ก. คุดคู้ งอลง
234 ขดค้าย : ก. อพยพ ขยับ กระเถิบ
233 ขดขอ : ก. ขดงอเหมือนขอ ขดขององอด ก็ว่า
232 ข๋ด : ก. ม้วนเป็นวง เขยิบ กระเถิบ
231 ขงขวาย : ก. ใฝ่แสวงหา ขมักเขม้น สะหนงขงขวาย ก็ว่า

ใครมีก็เพิ่มเติมได้น้ะครับ

เครดิต:-suthatsunday
-jokergameth
-http://www.sri.cmu.ac.th

คำพังเพย/สุภาษิตคำเมือง

 

ผงพรายกุมาร แบบต่างๆ ที่จะใช้สร้างพระครั้งนี้ มีที่มาชัดเจน ทั้งที่ได้รับจากพิพิธภัณฑ์หลวงปู่ทิม ทั้งได้รับจากเจ้าอาวาสวัดละหารไร่ ทั้งได้จากคุณเพียรวิทย์ ทั้งจากคุณวุธ จันทบุรี ทั้งจากศิษย์ครอบครูท่านอื่น และทั้งของโยมสาย แก้วสว่าง คนตำผงพรายเอง จะดีมาก-ดีน้อยหรือเป็นของไม่ดีอย่างไร ใช้วิจารณญาณได้ด้วยตนเอง <fieldset class="fieldset"><legend>รูปขนาดเล็ก</legend>





</fieldset>

 

ที่มาของผงพรายกุมาร หลวงปู่ทิม วัดละหารไร่ ระยอง ที่จะนำมาสร้างพระในครั้งนี้

 

ผงพรายแท้ๆชนิดหัวเชื้อ ต้องโหลนี้ครับที่พิพิธภัณฑ์ ถูกล็อคกุญแจปิดตายไว้ในตู้คงไม่มีใครได้มาอีกแล้ว ต่อไปคงได้แค่ดูอย่างเดียวครับ

 

บ่เล่นก็บ่ม่วน บ่มีค่วนก็บ่มีตี๊ไว้คัว

ของกิ๋นลำนั่นคือยำฮก

ลาบลู้สู้ต๋าย

555555