เมื่อข้าพเจ้าไปขออโหสิกรรมกับ ''พระนางเรือล่ม''

ตัวเองทำเค้าเป่าปี่ อีกแย้วววววววววว

แง๊ แง๊

:'( :'( :'( :'(

 

“สมัยเมื่อเราต้องพลัดพรากจากเขตแดนอันเป็นที่พึงพอใจ ซึ่งเราได้ใส่ใจบำรุงอยู่ แลเมื่อนึกถึงประชาชนทั้งหลายอันเป็นที่รักใคร่คุ้นเคยของเรา ต้องได้รับความเปลี่ยนแปลงอันประกอบด้วยความวิบัติไม่มากก็น้อย ย่อมมีความเศร้าสลดใจเป็นอันมาก

เพราะฉะนั้น ครั้นเมื่อได้รับโทรเลขจากเมืองตราด ในเวลาที่เราอยู่ในประเทศยุโรป เป็นสมัยที่เราได้มารวมอยู่ด้วยกันอีก จึงมีความยินดีอย่างยิ่ง มีความปรารถนาที่จะได้มาเห็นเมืองนี้ แลเจ้าทั้งหลาย เพื่อจะได้ระงับความลำบากอันใด ซึ่งจะเกิดขึ้นด้วยความเปลี่ยนแปลง แลเพื่อจะได้ปรากฏเป็นที่มั่นใจแก่พวกเจ้าทั้งหลายว่า การทั้งปวงจะเป็นที่มั่นคงยืนยาวสืบไป เจ้าทั้งหลายผู้ละทิ้งภูมิลำเนา จะได้กลับเข้าสู่ถิ่นฐาน... ฯลฯ ...
ซึ่งเจ้าทั้งหลายคิดเห็นว่าเราเหมือนบิดาพลัดพรากจากบุตร จึงรีบมาหานั้น เป็นความคิดอันถูกต้องแล้ว ขอให้เชื่ออยู่ในใจเสมอสืบไป ในเบื้องหน้า ดังเช่นที่คิดเห็นในครั้งนี้ว่า เราคงจะเหมือนบิดาของเจ้าเสมอตลอดไป ย่อมยินดีด้วยในเวลาที่มีความสุข และช่วยปลดเปลื้องทุกข์อันตรายในเวลามีภัยได้ทุกข์...”​

 

.....^^

 

พระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าหญิงกรรณาภรณ์เพชรรัตน์ฯ
สมเด็จพระบรมนาถเจ้า พิภพเฝ้าสยามทรง
ปรารภรำลึกองค์ ดนูราชองค์อร
อันทรงนามสมเด็จ พระเจ้าราชบุตรีสมร
เจ้าฟ้ากรรณาภรณ์ พิเชียรรัตน์ สุขุมพันธ์
เสด็จมาในโลกนี้ ดิถีศุกรปักษ์วัน
สิบสี่ค่ำวารจันทร์ ชลาพรรษศกศูนย์
อยู่ยี่สิบเอ็ดมาศ เส็จโดยอนิตย์มูล
จำตามบังคับบูรพ์ กุศลคุณจะหนุนนำ
มีเกิดย่อมมีดับ ประทับตามประกวดทำ
ไม่รู้ไม่เที่ยงกรรม จะถึงทัน ณ วันใด
ธรรมดาสามัญมรรค จะจำเป็นจะจำไป
รวมร่วมมรรคาไคล บ คลาดแคล้วและคลาดทาง
จอมภพทรงปราร์ถนา จะไว้ที่ระภกวาง
นามไว้จึงรังปรางค์ ประดิษฐ์ด้วยศิลาผอง
บรรเจิดบรรจงตั้ง สถิตสืบพระเกียรติ์คง
ระลึกลักษณ์จำลององค์ สฤษฏ์ด้วยพระโองการ



รศ.๙๙ พระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าหญิงกรรณาภรณ์เพชรรัตน์ฯ สิ้นพระชนม์
รศ.๙๙ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ พระประสูติกาล
แม้สมเด็จพ่อจะสูญเสียพระธิดาอันเป็นที่รักทางนํ้าในศกนั้น
แต่สมเด็จพ่อก็ยังคงได้ผู้มีอํานาจเหนือท้องนํ้าในศกนั้น เช่นเดียวกัน ฉะนี้​

 

ขอตั้งจิต อธิฐาน ด้วยพุทธา-
นุภาพกล้า ดวงจิตข้าฯ อยู่แห่งไหน
ขอเสด็จ รับฤกษ์ สู่หทัย
ดวงจิตใหญ่ ใจเดียว ที่เหนี่ยวนำ
หากแม้นอยู่ คู่หทัย ของคนอื่น
ขอจงตื่น กลับมาหา อย่าถลำ
เราตั้งจิต ตรงต่อ อย่าแชคำ
หมายมุงนำ สู่เรา เป็นดวงเดียว​

ขอตั้งจิต อธิษฐาน ด้วยธรรมา-
นุภาพกล้า ดวงจิตข้าฯ อยู่แห่งไหน
ขอเสด็จ รับฤกษ์ สู่หทัย
ดวงจิตใหญ่ ใจเดียว ที่เหนี่ยวนำ
หากแม้นอยู่ คู่หทัย ของคนอื่น
ขอจงตื่น กลับมาหา อย่าถลำ
เราตั้งจิต ตรงต่อ อย่าแชคำ
หมายมุงนำ สู่เรา เป็นดวงเดียว​

ขอตั้งจิต อธิฐาน ด้วยสังฆา-
นุภาพกล้า ดวงจิตข้าฯ อยู่แห่งไหน
ขอเสด็จ รับฤกษ์ สู่หทัย
ดวงจิตใหญ่ ใจเดียว ที่เหนี่ยวนำ
หากแม้นอยู่ คู่หทัย ของคนอื่น
ขอจงตื่น กลับมาหา อย่าถลำ
เราตั้งจิต ตรงต่อ อย่าแชคำ
หมายมุงนำ สู่เรา บัดนี้เทอญ​

............................​

 

<TABLE class=contentpaneopen><TBODY><TR><TD vAlign=top align=left width="70%" colSpan=2></TD></TR><TR><TD class=createdate vAlign=top colSpan=2>************************///*******///********************** </TD></TR><TR><TD vAlign=top colSpan=2>เหนื่อยบ้างไหมที่เดินมาถึงวันนี้
อาจอ่อนล้าเบื่อบ้างเป็นบางที
อย่าท้อเลยคนดีขอให้ทน
- - - -
อนาคตสดใส ในภายหน้า
กำลังมาตามเวลา อย่าสับสน
แม้อาจเคยผิดหวังกับบางคน
จะผ่านพ้นไปได้ในสักวัน
- - - -
อนาคตเป็นอย่างไร ใครจะรู้
แต่ให้สู้เพื่อไปสู่สิ่งที่ฝัน
แม้เวลาอาจพาใจให้ลืมกัน
สำหรับฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป
- - - -
หากเธอหาแห่งใดเป็นที่พึ่ง
ยามเมื่อถึงจุดหนึ่งซึ่งหวั่นไหว
ยังมีฉันคนนี้นะคนไกล
คนที่เป็นคนใกล้…ทีไกลเธอ

</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

เพียงแค่ดูก็รู้อยู่ว่ารัก
ยากจะหักจิตได้หรือไฉน
คิดถึงเจ้าทุกลมหายใจ
รักแน่ไซร้ยากจะร้างชีวาวาย

ฉันไม่ได้รักเธอเท่าชีวิต
แต่เธอคือชีวิตของฉัน

ไม่มีอะไรที่แน่นอน แม้แต่เราก็คงต้องแยกย้ายกันไปสักวัน

 

กราบแทบแนบเบื้องฝ่าพระบาท
พระราชาธิราชจอมสยาม
สมเด็จพระจุลจอมเกล้าเรืองพระนาม
เฝ้าติดตามถวายความจงรักแลภักดี
ศตวรรษผ่านไปให้ระลึก
ด้วยสำนึกข้าพระบาทเคยสุขศรี
ครั้งเมื่ออยู่ใต้ร่มพระบารมี
ฤทัยนี้ยังคงมั่นด้วยเทิดทูน
ขอพระองค์ทรงโปรดเถิดเจ้าข้า
ด้วยสัญญาข้าบาทนั้นไม่เสื่อมสูญ
แม้นเวลาผ่านไปให้อาดูร
ยิ่งเพิ่มพูนทับถมดวงฤดี
ยี่สิบสามตุลาคมวันแห่งโศก
ให้วิโยคทั่วไปทุกถิ่นที่
เวียนมาบรรจบครบร้อยปี
พระจักรีสู่สวรรค์นภาลัย

ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด

 

นักรบ ไม่ใช่ นักประพันธ์
ขอเขียนบทรักด้วยเลือดจารึกไว้บนแผ่นดิน

​

 

วันที่ 23 ตุลาคม 2553 นี้ จะไปทำบุญให้เสด็จพ่อร.5และพระนางเรือล่มค่ะ ที่สำนักปฏิบัติธรรมศรีสุดาบรรณพต อ.ปาย จ. แม่ฮ่องสอน

 

เมื่อวานมีสารคดีเชิงประวัติศาสตร์ตอนที่1 เรื่องพระนางสุนันทากุมารีรัตน์
วันนี้จะเป็นตอนที่2เสด็จประทับบนเรือ
อยากให้ได้ดูกันครับ
เริ่ม เวลา19/10/2553 เริ่ม2ทุ่ม 20 ถึง ประมาณ4ทุ่มเศษๆ
ใครพลาดเด๋วเอาเทปบันทึกมาให้ดู

 

ผมรู้สึกเสียใจยังไงไม่รู้ครับและบอกไม่ถูก

เมือวานผมได้ชมรายการ ธิราชเจ้าจอมสยาม ซึ่งเป็นตอนพระนางเรือล่มพอดี ผมดูไปผมกลับรู้สึกเสียใจมาก จจนผ่านไปอีกวันผมก็ยังเสียใจอยู่ ในหัวผมคิดแต่เรื่องของพระนาง จนมาทำงานผมก็ยังคิด ผมเลยมานั่งหาข้อมูล ผมไม่รู้ว่าผมมีอะไรผูกพนธืกับท่านบ้าง เพราะผมก็ยังงงตัวเองเช่นกันครับ เพราะผมก็ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน ผมอยากจะขออนุโมทนาด้วยคนครับ

 

ขอโทษด้วยนะครับที่ใช้คำไม่เหมาะสมกับสมเด็จท่าน ขอเปลี่ยนเป็น สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทา นะครับ ผมนับถือท่านมากครับ

 

โอ้ว่าละคร ธิราชเจ้า จอมสยาม
ถึงตอนห้า หกตาม แลเรื่อง
ดูไปเกิด คำถาม น้ำตาเนือง
แอบชำเลือง กลั้นสะอื้น ฝืนอิงดู
ใครไหนบ้าง บอกเล่า เขาจะรู้
เหมือนที่เรา เป็นอยู่ ทุกสถาน
กลั้นหายใจ ก็ไม่หาย ในวิญญาณ
แปลกตัวเอง เฝ้าแต่ถาม เพราะเหตุใด
คำสมเด็จ พระจอมเกล้า ท่านกล่าวสอน
ก็ราญรอน จิตให้ หทัยหวน
เฝ้าร่ำร้อง หมองไหม้ ติดในทรวง
มิได้ลวง หลอกใจ ของตนเอง
แม้นคำ พร่ำบอกรัก ก็ใจหาย
จากห่างกัน แต่กาย ฤทัยหมอง
เหมือนดวงเนตร หายลับ โศกมาครอง
เหตุใดต้อง พลัดพราก ห่างลับลา
เห็นหัตถ์น้อย ไหวไหว ไขว่คว้าหา
กลั้นน้ำตา ไม่ได้ ใจสยอง
โอ้หนอ เมื่อไหร่เล่า จะพ้นตรอม
ยังไม่พร้อม ลืมล่วง จากดวงใจ
ถึงพูดไป ก็ไม่มี ใครเขาเชื่อ
เขาก็เบื่อ ขำขโยก หาว่าบ้า
อกกลัดหนอง หมองช้ำ จมน้ำตา
ด้วยเหว่ว้า ไม่มีใคร ไหนเข้าใจ
......................​

 

​

โอ้ดวงประทีปแก้ว..........ส่องภพ...จรัสหล้า
เสด็จโปรดปวงประชา......ราษฎร์เกื้อ
หนุนรัฐทั้งพารา............เท่าทัด...เทียมเสมอ
อารยชนเชื้อ...............ถวายราช....สดุดี​

โอ้องค์พระจอมขัติ-.......ย ราชวงศ์จักรี
เสด็จผ่านพิภพนี้...........เฉลิมที่องค์รามา​

โอ้องค์ทรงสถิตย์..........อยู่ใกล้ชิดปวงประชา

ทุกข์ร้อนได้พึ่งพา.........อยู่ใต้ฟ้าพระบารมี​

โอ้องค์พระทรงชัย.........เสด็จไกลดำเนินที่

ผูกพันพระไมตรี............ให้ไทยนี้มิมีภัย​

โอ้องค์พระทรงยศ.........ดั่งปรากฏทั่วกรุงไกล

ศูนย์รวมของดวงใจ........ต่างถวายความภักดี​

โอ้องค์พระเจ้าฟ้า..........ดั่งบิดาแผ่นดินนี้

ทุกข์เข็ญทาสเคยมี........ทรงปลดหนี้ให้เป็นไท​

โอ้องค์พระจอมราช.......เบื้องพระบาทเสด็จไหน

ประพาสต้นถิ่นใกล้ไกล....ด้วยห่วงใยประชาชน​

โอ้องค์พระทรงศรี.........ด้วยบารมีเป็นล้นพ้น

ดั่งร่มฉัตรมงคล...........สถิตย์บนทิพย์ไอยสูรย์​

โอ้ดวงประทีปแก้ว........จรัสแพรวกว่าไพฑูรย์

ข้าพระบาทสุดอาดูร......บังคมคูณพระพรชัย
เสด็จแล้วนับร้อยปี........ถ้วนครานี้ระลึกไว้
ปิยราชของชาติไทย......ปวงข้าไท สดุดี​

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ​

เนื่องในวโรกาสครบรอบ ๑๐๐ ปี วันคล้ายวันเสด็จสวรรคต ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๓ ​

กาพย์ห่อโคลง
สร้อยฟ้ามาลา​

รูปภาพจาก กระทรวงวัฒนธรรม​

 

หลังเที่ยงคืน 23 ตุลาคมนี้จะถวายมนต์ ชินบัญชร 108 จบ ถวายบูรพกษัตริย์ ครูบาอาจารย์ โดยมี พระพุทธเจ้าหลวง และ กรมหลวงชุมพรเป็นประธาน คืนนี้เจอกันนะครับ

 

วันนี้ไม่รู้นึกยังไง หยิบหนังสือพระมหากษัตริย์9รัชกาลมาอ่าน ในหนังสือมีกล่าวถึงตอนเรือพระประเทียบล่มด้วย สะเทือนใจมาก แปลกจังอ่านตอนที่พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯท่านทรงพระนิพนธ์คำอวยพรให้พระนางเจ้าฯแล้วร้องไห้ทุกทีไป

ทุกข์เพราะยึดติดกับอดีตโดยแท้ เมื่อไหร่หนอจะหาย...

 

31 มีนาคม 2523

31 พฤษภาคม 2423
สับสนกับข้อมูลครับวันไหนกันแน่เรือล่มเห็นส่วนมากจะบอกว่าเป็น 31 พฤษภาคม 2423

 

๓๑ พฤษภาคม ๒๔๒๓
........................

 

อ้าว ข้อความก่อนหน้าข้อความเราไปไหนแล้ว