ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

เห็นคุณ ลุง เขียนเรื่องยันต์แล้วเข้าใจมากขึ้นค่ะ การนำมาศึกษาเอง ค่อนข้างจะยาก หลังจากวันที่ไดหนังสือมาก็ยังไม่ได้ศึกษาเลยค่ะ เพราะกลัว.... เหมือนท่านที่เคยมาเขียนบอกเอาไว้ ขอบคุณค่ะ

 

สวัสดีครับคุณลุง เรื่องกำลังเข้มข้นเลยครับคุณลุง สามก๊กนี่ชอบมากครับอ่านเพลินดี ส่วนตัวแล้วชอบ"จูกัดเหลียง"มากครับ<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:ตารางปกติ; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->"ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด" เป็นกำลังใจให้คุณลุงเสมอครับ[FONT=&quot] [/FONT]

 

สวัสดีครับคุณอา..และทุกๆท่าน

 

.................................................
......ขอบคุณครับ....ชอบมาก...

 

ขอขอบคุณ..ทุกๆท่านที่
Post มา ให้กำลังใจ..ชม..ติดตาม..และติดตาม

.....................................................สวัสดีทุกท่าน..วันเสาร์......................................
..........กุรข่า...นักรบเลือดดุ.....................................................................................
............................................ความจริง..จะไปว่าแก”ฟลุ๊ค”..ก็มีส่วน..แต่ไม่มาก..ถ้าฝีมือเดิม
..ไม่เยี่ยมยอดอยู่แล้ว..ไม่งั้นคงไม่ตัดสินใจ..ทำแบบนี้..เพราะมัน..ฆ่าตัวตายชัดๆ..เขาเองอย่าง
น้อยก็ต้องมีความ..มั่นใจอยู่อย่างน้อย ๕๐-๕๐ ....แล้วโชคชะตาของเขา..ก็ไม่ให้เวลาเขาพัก
ชื่ชมในผลงาน..ดุจเทพ..ของเขาเอง............คงไม่ต้องแปลกใจหรอกครับ..เมื่อทหารกุรข่า..
ปฏิญญาน..ตนเมื่อเข้าเป็นทหาร..ต้องถือว่า..ภารกิจ..สำคัญ..กว่าชีวิตตัวเอง..และตายเสีย..ดี
กว่าอยู่อย่างคนขลาด.......สมแล้วที่เป็น..เลือดกุรข่า.........................
.............................Bhan..คิดว่าเสียเวลามามากแล้ว..ภารกิจข้างหน้ายังมี...เขา..ออกวิ่งไป
ยังรังปืนกล..ทันที..โดยไม่ต้องสั่งการต่อ..ลูกน้องที่อยู่ด้านหลัง..ก็ระดมยิงคุ้มกัน..และต้องระ
วังไปโดนลูกพี่ด้วย...เพราะเขาวิ่งขึ้นเขาแบบแทยงไปแทยงมา..ซึ่งปืนกล..จับเป้าลำบากต้อง
คอยส่ายตาม..ลูกปืนก็เลยแค่แค่เฉียดไป..เฉียดมา..นี่แสดงถึงไหวพริบความฉลาด..และการแก้
ไขสถานการณ์อย่างยอดเยี่ยม..แต่เขาก็ต้องขอบคุณลูกน้องด้วย..ที่ค่อยๆตามมาและยิงตลอด
ทำให้..ปืนกล..เลยต้องพะวักพะวน..ทั้งสองเป้า..เพราะก็ต้องระวังป้องกันตัวเองด้วย....
.....เมื่อได้ระยะ..เขาวิ่งไปพร้อมกับ..โยนระเบิดมือไปสองลูกไล่ๆกันเข้าไปในรัง....
..ญี่ปุ่นในรังสองคนตายเรียบ..โดยเขาก็วิ่งต่อไปถึงร่องดินที่..มีทหารญี่ปุ่น..เพิ่งจะเงยหน้ามา
จากการหลบ..สะเก็ดระเบิด..พอเงยหน้า..มัจจุราชก็มาถึงตัวพอดี..Bhan..ก็เลยสงเคราะห์..ซะ
ด้วย..ดาบปลายปืน(Bayonet)ที่ติดไว้กับปืนตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว..ทั้งสองคน....
..........ด้วยความเร็วในการวิ่ง..แบบวิ่งไป..ฆ่าไป..ลูกน้องก็คงเข้าใจความ..บ้าเลือดของลูกพี่..
ก็วิ่งตามไปแบบทิ้งระยะพอควร..และยิงคุ้มกัน..พร้อมกับเปิดทางไปในตัว...เขาเข้าไปเคีลยร์
หลุมบังเกอร์..อีกสองแห่ง..โดย..คูครี..คู่ใจ..เมื่อถึง..หลุมบังเกอร์อีกแห่ง..ระเบิดสังหาร..หมด
แล้ว..คราวนี้..เขาก็เอาระเบิดฟอสฟอรัส(ระเบิดเพลิง)..ออกมาวิ่ง..ซิกแซกโดย..มีลูกน้องวิ่งยิง
ป้องกันตาม..เขาก็หลบกระสุนได้พร้อมกระโดดขึ้น..เหยียบบน..หลังคา..บังเกอร์..พร้อมกับโยน
ระเบิดเพลิงเข้าไป..ไฟก็ลุกท่วมบังเกอร์..ทหารญี่ปุ่น๒คน..ซึ่งร่างมีไฟติดอยู่ก็วิ่งออกมา..Bhan
สงสารกลัวทรมาน..ก็เลยเอา..คูครี..ปาดซะ..สงเคราะห์...เมื่อไปถึงบังเกอร์รังปืนกล..อีกแห่ง
เขาก็ลุย..เขาไปในรังแต่คราวนี้เขาใช้ก้อนหิน..เป็นอาวุธ..แทน..ทุบกบาลพลปืนกล..ซะม่องเท่ง
ไปอีก(เขาให้การภายหลัง..ว่าในหลุมแคบมากถ้าใช้..คูครี..ก็ไม่สะดวกจะติดผนัง..แกเลยเลือก
ก้อนหินแทน)...เขาก็ยึดปืนกลเบาออกมา..พร้อมกับ..ลูกน้องที่มาถึงเก็บ..ไอ้ยุ่นที่เหลือ..จนหมด
....ไม่มีญี่ปุ่น..อีกแล้ว...เขากับลูกน้องยึดเนินsnowden..ไว้ได้..ด้วย..กำลังคนแค่หยิบมือ....
.....ญี่ปุ่นที่ตาย..เกือบทั้งหมด..ก็มาจากฝีมือ Bhanbhagta..เกือบทั้งสิ้น...............
..............และภารกิจ..ทั้งหลาย..ที่เหลือแค่เขา..และลูกน้อง..ต้องจำใจรับมาสานต่อ..ก็ลุล่วง
ไปได้อย่างสวยงาม............................................................................
......................................................ต่อตอนหน้าครับ...............................................





รูปซ้าย..ระหว่างสงครามในพม่า...รูปขวา..หลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ สงบแล้ว





บังเกอร์..หรือ..foxhole..ในรูปแบบที่คล้ายๆกับที่ Bhanbhagta..ขึ้นไปถล่ม...

.............................................................................................................................
..............................................................................................................................
......................................................พลังที่ฝากไว้.....................................................
.....................ยันต์..คาถา..พลังจิต..พุทธคุณ..สร้างพลังความศักสิทธิ์และปาฏิหารย์..ได้อย่าง
..มหาศาล..เมื่อทุกอย่างรวมประจุอยู่ใน..วัตถุมงคล..อย่างพวก..ผ้ายันต์...ผ้าประเจียด..ตะกรุด
..เชือกคาด..พิรอด..ฯลฯ...แต่..ก็ใช่ว่า..จะสามารถประจุ..ให้ครอบคลุม..หรือ..อัดพลังลงไปก็
อยู่แค่..คาถา..หรือ..ยันต์ที่ลง..แต่นั่นก็เหมาะสม..กับเวลาที่ทำ..ถ้าอาจารย์..อยากจะใส่ยันต์
เพิ่ม..ที่ก็เต็มแล้ว..ด้านหน้าก็มี..ด้านหลังก็มี..ไม่พอ..ก็เพิ่มเป็น๒แผ่น..ด้วย..ซ้ำ.......
.....ผมเคยเล่าไปแล้วที่..ผมเคยคุยกับ..หลวงพ่อประสิทธิ์ วัดไทรน้อย..นนทบุรี...เรื่องตะกรุด
เมื่อร่วมๆ ๒๐ ปีมาแล้ว..ที่ตอนหลัง..ท่านมีตะกรุด..ดอกเล็ก..ทำให้สำหรับ..ผู้หญิง..ใช้ได้..
แต่ผู้ชาย..บางคนกลับชอบ..เพราะ..ไม่ใหญ่และ..หนัก..เหมือน..ดั้งเดิมของท่าน..ที่เป็น..ตะกั่ว
๒ แผ่น ม้วนไว้ด้วยกัน...ไปด้วยกัน..๕-๖ คน..มีผู้หญิง ๒ คน..มีผมคนเดียว..ที่ขอ..ตะกรุด
ดอกใหญ่ ๒ ชั้น มาตรฐาน..แถม..แสดงให้เห็นอานุภาพตั้งแต่ตอนรับ..หลวงพ่อว่าคาถามอบ
โดยผมเอามือรับจับไว้..ทั้งหลวงพ่อทั้งผม..สั่นและเขย่าไปเองด้วยพลัง..ซึ่ง..หลังรับ..
พี่หยอย(พี่รักผม)..หรือ..ผมก็ไม่ทราบ..ถามท่านว่า..ตะกรุดดอกเล็กนี่.ใช้และมีอานุภาพเหมือน
..กับ.ดอกใหญ่มั้ย..ท่านหัวเราะแล้วก็ตอบ..มันจะไปเท่าดอกใหญ่ได้ไง..ก็ดอกเล็กมันลงได้ไม่
หมด..ดอกใหญ่ลงได้หมด..มันก็สู้ดอกใหญ่ไม่ได้หรอก....
.............แต่โบราณคณาจารย์..ก็มีวิธีแก้ไขไว้..เพื่อ..สามารถ...ทำให้พลานุภาพของวัตถุ
มงคล..จะได้รับพลานุภาพแห่งพุทธคุณได้อย่างเต็มที่..แต่ผู้ที่ทำก็ต้องเป็นพระที่ระดับ”ฌาน
สมาบัติ”..สูงด้วย..จึงจะทำได้ด้วย..เพราะไม่ใช่วิชา..ระดับพื้นฐาน..เป็นวิชาระดับสูง..แต่พวก
เรา..กลับรู้จักกันดี..และเริ่มนิยมสร้างกัน..เพื่อประกอบ..เป็นวัตถุมงคล..(ความจริงก็มีมา..แต่
โบราณแล้ว..เพียงแต่..ไม่ได้เอามาทำแบบ..ยุครัตนโกสินทร์ได้มากเท่า).....................
.....................นั่นคือ.....................ผงพุทธคุณ..ต่างๆ..................................................
.............ตั้งแต่..สมัยแรกๆแล้ว..ที่..ดินสอพอง..เข้ามามีส่วน..เพราะ..ชอล์ก..ที่เขียน..กระดาน
ก็ได้อาศัย..เอาดินสอพอง..มาละลายน้ำ..แล้วปั้น..ให้เป็นแท่ง..แหล่งความรู้สมัยโบราณ..ก็คือ
..วัด..พระคือผู้ที่ใช้..แท่งดินสอพอง..มาเขียนสอนหนังสือ..บนกระดาน..ทั้งสอนภาษา..วิทยา
การ..วิชาต่างๆ..รวมถึงสอนหนังสือพระด้วยกัน..หัดเรียน..เขียน..อ่าน..อักขระขอม..บาลี....
...ข้อดี..ของดินสอพอง..ก็คือไม่แปรสภาพ..และไม่ค่อยเปลืองเพราะ..ถ้ากระดาน..เช็ดทำความ
สะอาดทุกวัน..เมื่อเขียนตัวหนังสือ..แล้ว..ลบออก..แต่ละวัน..พระท่าน..ก็..รวบรวม..ฝุ่นดินสอ
พอง..ที่ลบแต่ละครั้ง..รวมกัน..ใน หนึ่งวัน..หรือ..กี่วันก็แล้วแต่..เอาไปผสมน้ำ..กวนให้เข้ากัน..
ทิ้งไว้..ให้น้ำระเหยกลายเป็นสภาพ..เหนอะมากๆ..ก็เอามาปั้นเป็นแท่ง..แล้วตากแดดจนแห้ง..
มันก็..กลายเป็นแท่งดินสอพอง..เอากลับไปเขียนได้อีก...................................
..................................................ต่อตอนหน้าครับ..............................................

.........................................................สวัสดี................................................................

 

คุณลุงครับ อ่านเรื่องของ Bhan ตอนนี้แล้ว
บอกได้คำเดียวครับ
พี่แกเป็นแรมโบ้ชัดๆ เก่งกว่าในหนังอีก(เพราะแกเป็นเรื่องจริง)
มันส์มากครับ

 

....................................................
....ก็ผมบอกแล้ว..ว่าไม่ผิดหวัง..ผมเรียกแกเองว่า..."โคตรแรมโบ้"....................

 

..................................................
...โอ้โห..หลานบอย..หายไปซะนานเชียว..
....นึกว่า..ลืมไปแล้ว..............

 

ถ้าพูดถึงการเคลื่อนย้ายวัตถุแล้ว ช่วงที่ผมยังเรียนหนังสือที่โรงเรียนคริสต์ไกล้ๆกับวัดเจริญสุขารามวรวิหาร ต.บางนกแขวก อ.บางคณฑี จ.สมุทรสงครามนั้น ระหว่างที่รอเรือโดยสารอยู่ ไม่รู้ว่าจะไปไหนก็เดินเล่นภายในวัด ช่วงนั้นพระเทพสังวรวิมล(เจียง)ยังมีชีวิตอยู่ ท่านนั่งรถเข็นแล้ว อายุขณะนั้นน่าจะประมาณ 70-80 ปี

ผมเห็นมีญาติโยมผู้ชายหลายคนเดินตรงมา เพื่อจะเข้าไปกราบนมัสการท่าน ผมเดินตามไปด้วย หยุดยืนที่ประตูกุฏิของท่าน พอทุกคนที่มานั่งกันครบเรียบร้อย ก็มีการสนทนากันตามปกติ ก่อนกลับผู้ที่มาหาก็ขอวัตถุมงคลจากท่าน แทนที่ท่านจะล้วงเข้าไปหยิบในย่าม กลับยกมือขวาขึ้นมา พอยกมือขวาตั้งฉากปุ๊บ เหรียญเข้ามาอยู่ในมือตอนไหนก็ไม่รู้ครับ

ท่านยกมือลักษณะนี้จนครบทุกคน ผมยังนึกว่าท่านเล่นกล เพราะว่าเมื่อก่อนตอนเด็กๆจะเห็นพวกเล่นกลมาแสดงกลตามงานวัดให้ดูอยู่เสมอ พอมาค้นจากประวัติท่านจึงได้ทราบว่าท่านเรียนวิชาต่างๆมาจากทางเมืองกาญจน์

รูปที่ผมนำมาประกอบนั้น นั่นก็คือพระแก้วมรกตแก้วจุยเจียอันลือชื่อของท่าน สร้างประมาณปี 2500 มีหลายสีตามวันแต่ละวัน เหรียญที่เห็นเป็นรุ่นหลังซึ่งยังทันท่านอยู่ เป็นเหรียญที่อยู่ในช่วงปลายๆอายุของท่าน ก่อนที่จะมรณภาพ ถ้าพบเจอที่ไหนก็โปรดเก็บไว้นะครับ

อ่านเพิ่มเติมได้ตามลิงค์นี่นะครับ http://forum.uamulet.com/view_topic.aspx?bid=2&qid=2452
อีกส่วนหนึ่งที่เพิ่มเติมครับ http://www.watkamyard.com/forum/simple/?t90.html

 

สวัสดียามเช้าครับ คุณลุงเดชา คุณลุงmod และเพื่อนสมาชิกทุกๆท่าน

 

เป็นกำลังใจให้คุณลุงค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

สวัสดีครับคุณอา...และทุกๆท่าน

 

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> ขอขอบคุณ..ทุกๆท่านที่
Post มาให้กำลังใจ.ชม..ติดตาม..และทักทาย

...........................................................สวัสดีทุกท่าน..วันอาทิตย์..............................
...........กุรข่า...นักรบเลือดดุ................................................................................
..............................................BhanBhagta Gurung..ได้รับเหรียญVictoria Cross..
อย่างสมภาคภูมิ..ในการบครั้งนั้น..ในประกาศเกียรติคุณ..นอกจากความกล้าหาญ..การตัดสิน
ใจ..ในสถานการณ์คับขันอย่างเยี่ยมยอด..แล้ว..ยังมีการแสดงออกในความเป็นผู้นำอย่างเยี่ยม
ยอด ..และการรับผิดชอบ..และมุ่งมั่นที่จะทำให้ภารกิจลุล่วงไป..โดยไม่คำนึงถึงชีวิตตัวเอง....
............นอกจาก..เขาจะได้รับเหรียญนี้..ลูกน้องที่ร่วมเป็นร่วมตายกับเขา..ก็ได้รับเหรียญกล้า
หาญ..ระดับรองลงมาด้วย..และสร้างความภาคภูมิใจให้หน่วยคือ..กรมทหารราบเบากุรขาที่ ๒
อีกต่างหาก.........เมื่อเขากลับไปบ้านเกิดที่เนปาล..เขาก็ได้รับเหรียญเชิดชูเกียรติ..สูงสุดด้วย
.......เขากลับไปเนปาล..และสร้างครอบครัว..ที่บ้านเกิด...และเขาอยู่มาจนถึง..อายุ ๘๖ จึงเสีย
ชีวิต..เมื่อปี ๒๕๕๑..นี่เอง...........................................................
..............................................ผมเขียนมานี่.ไม่ได้เน้นความสนุกอย่างเดียว..แต่อยากให้คิด
ว่า..ทำไม..คนกุรข่า..ถึงรบเก่ง..ทำไมอังกฤษ..ถึงยังจ้างทหารอยู่..จนเกือบจะ ๒ ร้อยปีแล้ว..
...ความกล้าหาญ..ความอดทน..แน่นอน..ส่วนหนึ่ง..เพราะมันวิ่งอยู่ในสายเลือดของ..กุรข่าทุก
คน...แต่มันมีอีกอย่าง..ที่ได้รับมาเป็นธรรมเนียม..ประเพณีของเผ่ากุรข่า...คือ..ความซื่อสัตย์
ความรับผิดชอบต่อหน้าที่...ความเสียสละ..เพื่อส่วนรวม..........ความมุ่งมั่น..ในสิ่งที่ทำ......
..ความมั่นคง..ในสิ่งที่ให้สัตย์สาบาน..เขารับปากอะไร..เขาก็จะทำตามที่เขารับปาก..ไม่ใช่..
เรื่องบุญคุณ..อะไรมาเกี่ยว....เมื่อเขาได้รับคัดเลือกมาเป็นทหารรับจ้างของ..อังกฤษ..จะมีพิธี
สาบาน..โดยการจับที่ธงชาติอังกฤษ..ว่าจะทำการต่อสู้เพื่อประเทศอังกฤษ..โดยไม่คำนึงถึงชี
วิต..จะปฏิบัติตามบังคับบัญชาอังกฤษ...ฯลฯ..และพวกเขา..ก็ทำให้คนอังกฤษได้ประจักษ์..มา
เกือบ๒ร้อยปี..แต่เขาก็ไม่เคยลืมบ้านเกิด..และเขาไม่เคยลืมว่า..เขาคือกุรข่า..เขาไม่ใช่อังกฤษ
...ลองกลับไปอ่าน..ในตอนก่อนหน้าที่ผมลง..รูปอนุสาวรีย์ของพวกเขา..และคำแปล..ที่ฐาน..
ที่เขียนโดยคนอังกฤษ..แท้ๆ..ว่าเขาซาบซึ้งใจต่อทหารกุรข่าแค่ไหน..แล้วคุณจะนึกได้...
............................ผมมันคนธรรมดาคนหนึ่ง..แค่มีความคิดว่า..ถ้าข้าราชการไทย..นักการ
เมือง..หรือ...ผู้บริหารองค์กรต่างๆ...ทำได้อย่างทหารกุรข่า..ตามข้อความตัวหนังสือ..สีแดง..
ข้างต้น..สักครึ่งหนึ่ง..ประเทศเรา..คงจะดีขึ้นมากกว่านี้อีกเยอะ..........
...................ตอนหน้า..ยังมี..วีรบุรุษกุรข่าอีกท่าน..ในการรบที่พม่านี้(ความจริง..มีเยอะมาก..
..แต่ผมคัดเอา..ที่โดดเด่น..และถูกใจผม..โดยเฉพาะ..)...เขาผู้นี้เป็น...อีกคนที่เป็นตำนาน..ของ
ทหารกุรข่า..ทุกคน..ไม่มีทหารกุรข่าในปัจจุบัน..คนไหนไม่รู้จักเขา..เรื่องของเขาเป็นที่เล่าขาน
..ในความที่...เป็นคน..เหนือ..คน..หรือ..จะเรียกว่า...โคตรคน..ก็ไม่น่าผิด...รับรองว่า..วีรบุรุษที่
อยู่ในตำนานของสงครามทั้งหลาย...ที่อยู่แถวหน้า..ถ้าพูดถึงความเหมาะสม..เขาก็ต้องเบียด
ไหล่อยู่ในแถวหน้าแน่นอน..เพียงแต่..เขาเป็นคนกุรข่า...เลยไม่มีใครรู้จักเขา...........
........................................ต่อตอนหน้าครับ...........................................................





แผ่นจารึกที่ติดอยู่ที่..มหาวิหารWinchester..มีใจความว่า..."ที่ระลึกแห่งความทรงจำของ ทหารอังกฤษ ทหารกุรข่า..และอื่นๆ..จำนวน ๑,๙๐๕ นาย ของ..กรมทหาราบเบากุรข่าืที่ ๑๐ ในองค์สมเด็จเจ้าหญิงแมรี่..ผู้เสียสละชีพ..อุทิศเพื่อประเทศนี้(อังกฤษ)..ตั้งแต่ปี..คศ. ๑๘๙๐ - ๑๙๙๔

...........................................................................................................................
.............................................................................................................................
.........................................พลังที่ฝากไว้..................................................................
............ที่ผมเรียก..”ผงพุทธคุณ”..นี่ก็อาจมีคนแย้ง..ว่ามีแค่นี้ที่ไหน..มีอีกตั้งหลายผงแนะ..
..ต้องอภัยถ้าเข้าใจผมผิด..ความหมายของผม..อาจไปซ้ำชื่อ..ผงที่มีชื่อเดียวกันไป...
............เพียงแต่..ผม..จะเรียกว่า..ผงทั้งหลาย..อย่าง..ผงอิทธิเจ..ผงมหาราช..ผงปถมัง..
..ผงตรีนิสิงเห..ฯลฯ..และอีก..ไม่รู้กี่ผงนี้..........เป็น..ผงที่สร้างขึ้นมาโดย..อาศัยพลังพุทธคุณ
ทั้งสิ้น...แต่มีการแตกต่างในปลีกย่อย..รวมถึงผู้สร้างต้องอธิษฐานจิต..พลังแห่งพุทธคุณให้
เป็นไปตามนั้นด้วย...แต่..ผงวิเศษ..นี้ที่เป็นหลักใหญ่..นั้น..ก็คือ..สี่ผง..ที่ผมเขียนมาข้างต้น
......ซึ่ง..อานุภาพจะครอบคลุม..ในภาพรวมทั้งหมด...........................
.................ผงทั้งหลาย..จะต้องมีการเตรียมการในการสร้าง..หลายขั้นตอน..นอกจากดินสอ
พอง..ที่เป็น..วัตถุหลัก..ก็จะมีส่วนผสมเสริมเพื่อความศักสิทธิ์อีก..แต่ในขั้นพื้นฐาน..original
จริงๆ..สำหรับที่เป็นต้นแบบในผงทั้งสี่นั้น..ผมว่าในสมัยโบราณจริงๆ..อาจไม่มีผงอื่นมาผสม
เลยด้วยซ้ำ..คงมีแค่ดินสอพอง..กับ..กรรมวิธีอื่นๆผม..จะไม่เน้น..เพราะท่านไปหาอ่านเพิ่มเติม
ได้..เพียงแต่ผมเน้น..เรื่อง..การเขียน..อักขระ..อย่าง..การเขียน..นะ..ต่างๆตามสูตร..ด้วยการ
เขียนแต่ละครั้ง..ก็ต้องบริกรรมว่าคาถาที่มีกับแต่ละตัว..เขียนเสร็จ..แล้วลบ..เขียนใหม่..แล้วลบ
จน..ดินสอพองหมดแท่ง..แล้วเอาผงที่ลบ..มาปั้นเป็นแท่งดินสออีกครั้ง..แล้วเริ่มใหม่..ต้องทำ
ให้ได้ตามจำนวนครั้งที่กำหนด..ถ้าระหว่างเขียน..เส้นเกิดขาดไม่ต่อเนื่อง..ถือว่าใช้ไม่ได้ต้องเขียนใหม่........ที่ผมเอาเรื่องนี้มาพูดก็เพราะจะเห็นว่า..เมื่อเราเทียบ..กับ..การลงตะกรุดแล้ว
...อาจารย์ผู้ลง..ท่าน..อาจจะลง นะ..หรือลง ยันต์ ก็แล้วแต่..แน่นอน..ไม่ว่า..นะ..หรือ.ยันต์ต่างๆ
ก็มีคาถากำกับ..แบบเดียวกับทำผงฯ..ลงเสร็จ..ปลุกเสกคาถากำกับอีก สมมุติว่า ๑๐๘ คาบ..
..แต่นั่นแค่..เขียนครั้งเดียว..แต่สำหรับผงฯ..ต้องเขียนด้วยตัวผงนั้นเอง ๑๐๘ ครั้ง ปลุกเสก
คาถา ๑๐๘ คาบ..เวลาการทำและปลุกเสก..เทียบกันไม่ได้..ตะกรุดอาจทำแค่ ๑ คืนเสร็จ..
แต่ผงฯ..อย่างน้อยก็อาจจะ ๓วัน ๓ คืน..ขึ้นไป..เมื่อเทียบอาจารย์องค์เดียวกัน..ผมสมมุติ..
.................................หลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี.........นี่แหละครับ..ท่านๆรู้จักดีอยู่แล้ว..
มีที่มานะครับ..ท่านสำเร็จยันต์ตรีนิสิงเห..ท่านก็เคยทำตะกรุด..ที่ลงด้วยยันตรีฯ..ที่ถือว่าท่าน
เชี่ยวชาญมาก..และแน่นอนมีความศักสิทธิ์เต็มเปี่ยมเพราะ”ฌาน”ท่านสูงมาก..ขณะที่..ท่านก็
ทำ..ผงตรีนิสิเห..เช่นเดียวกัน.(ก็ปิดตาหลังยันต์ตรีฯที่โด่งดังของท่าน..ก็ผสมด้วยผงฯนี้แหละ)
.......เมื่ออาจารย์..องค์เดียวกันทำ..พลังจิตมีขนาดเท่ากัน...เมื่อคิดตาม..ตรรก..แล้ว..ก็น่าจะ
เชื่อได้ว่า..ผงฯ..น่าจะศักสิทธิ์..มากกว่า..ตะกรุดด้วยซ้ำ..(ผมไม่นับ..ผงวิเศษต่างๆที่เพิ่มเติม
ในสูตร..การทำผงตรีนิสิงเหด้วย).....................................
........ผมไม่ได้มาค้านความเห็นใคร..ใครเชื่อแบบไหนก็เชื่อแบบเดิมเถอะครับ..เพียง
แต่ผม..มาให้ความเห็นในทาง...ตรรก...และด้วยเหตุนี้..นักเลงพระรุ่นก่อนๆจำนวนไม่น้อย..
(แม้กระทั่งรุ่นนี้ก็ตาม)...จึงนิยมพระผง..ที่ทำโดยพระอาจารย์ที่รู้ว่าท่านสำเร็จ..ทางผงฯ..มาก
กว่า..เหรียญ..และตะกรุด..............................................
.................................................ต่อตอนหน้าครับ...................................................
......................................................สวัสดี..................................................

 

สวัสดีครับคุณลุง เรื่องราวยังเข้มข้นอยู่ตลอด เป็นกำลังใจให้นะครับ

 

ไม่ได้เข้ามาซะหลายวัน กระทู้ไปไกลแล้ว เรื่องเป่ายันต์เกราะเพชร นี้ หลวงอาดี ท่านพูดถูกครับ ไม่ได้ครอบครู คงจะเป่าไม่ได้ และรู้มาว่าหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านก็ไม่ได้ครอบครูเป่ายันต์เกราะเพชรให้ใคร ถ้ามีป่านนี้ที่วัดท่าซุง คงจะมีพิธีเป่ายันต์เกราะเพชรนี้ นานแล้ว ส่วนเรื่องผงวิเศษนี้ ผมว่ายุคนั้น คงไม่มีใครเกินหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี หลวงพ่อกวย วัดโฆสิตาราม หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอม ไปได้ ส่วนจะเป็นผงวิเศษแบบใด ผมเองก็ไม่มีความรู้เหมือนกัน และน่าจะมีเกจิท่านอื่น ๆ อีกหลายท่านครับ เพราะพระสมัยก่อนเก่งกว่าพระสมัยนี้ ส่วนในปัจจุบัน (เป็นอดีตไปแล้ว) ก็จะเห็นมีหลวงพ่อสมภพ วัดสาลีโข (หลวงพ่อสาลีโข) ท่านทำผงอิทธิเจได้ ไปลงทองกับท่าน ท่านจะเทใส่ฝ่ามือ แล้วให้ลูบที่หน้าผาก และใบหน้า ให้หายไปหมด ท่านจะสั่งว่าไม่ให้หกตกลงพื้น จะทำให้เกิดโทษ ส่วนหลวงพ่อท่านอื่น ๆ ผมเองก็ไม่เคยเห็นครับในสมัยนี้ ขอบคุณครับพี่ modpong อากาศช่วงนี้เปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

 

ไม่มีความรู้เรื่องทหาร เลยอยากจะถามคุณ ลุง ว่า ทำไมถึงเรียก " ทหารราบเบา " ค่ะ เคยอ่่านพบแต่ "ทหารราบ " ค่ะ คุณ ลุง ตอบให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ