ไม่ยึดจะเล่าเรื่อง พอดีวันนี้รั่ว

พูดถึงเรื่องผีนี่มันไงไงไม่รุ ตั้งแต่จำความได้ก็มีผู้หญิงกับผ้ชายคุยกันบนขื่อบ้านทุกวัน ปลุกใครมาฟังเขาก็ม่ได้ยิน เราเนี่ยนอนเหงื่อชุ่มผ้าห่มทุกวัน จากคนธรรมด๊าธรรมดาก็กลายเป้นคนกลัวผีขึ้นมาทันที จากที่ฟังดูน่าจะเป้นผีผัวเมียกัน คุยทุกวันคุยจนเราโตเวลาผ่านไปหลายปี จึงไปเล่าให้ลุงฟังลุงเลยแก้ลำให้

ลุง...ไปบอกเขาสิว่าเรากลัวเราไม่ชอบ

อืมดีเหมือนกันจะได้รู้ๆกันซะที เดินโพร่งไปคนเดียวในห้อง พูดออกมาเลว่า ผมไม่ชอบอย่าคุยกันให้ผมได้ยินอีกผมกลัว พูดคนเดียวเลย พูดแบบคบ้านี่แหละ จากวันนั้นก็ไม่ได้ยินอีกเลย

แต่ก่อนได้ยินแต่เสียง พอเข้า ม.4 มีเหตุการนึงคือกำลังเก็บ ดาง(ใช้หาปลา)เวลาประมาณ 2 ทุ่ม กลัวก็กลัวเพราะสระที่บ้านกว้างหลายไร่ เก็บคนเดียว คิดในใจถ้าเราเป็นตะควิวคงตายแน่นอน กลัวผีก้กลัวมืดก็มืด เก็บไปแล้วอยู่ๆจิตมันก็รวมเข้ามา นิ่งโล่ง ไม่คิดอะไรทั้งสิ้น ตั้งใจเก็บตั้งใจให้มันเสร็จจะได้ไปซที
พอเดินขึ้นมา จากสระ มองกลับไปที่บ้าน เห็นเปรต ตัวไม่ สูงมากประมาณ 200 กว่าๆเซนติเมตร ลำตัวตัน แขนตัน ขาตัน ทั้งตัวเปื่อยพอง เต้มไปด้วยน้ำเหลืองน้ำหนอง เดินออกมาจากในครัว ตายละสิแม่อยุ่ในครัว ด้วยความเป้นห่วงแม่ทิ้งของแล้ววิ่งแจ้นไปที่บ้าน ถามแม่ว่าเป้นไรมั้ย ให้ตายสิแม่ตอบมาว่า

---มึงเป้นบ้าติ(เป้นบ้าหรือเปล่า)

เง้อ

ต่อมาก็เริ่มเจอเรื่อยๆ ตอนเรียนมัทธยมนะ มีอยู่ครั้งนึง ฝึก ร.ด เสร็จดึก เลยพาเพื่อนไปดูหนังกลางแปลงอีกหมู่บ้าน เพื่อนชื่อกุ้งเป้นผู้ชาย ซ้อนสกู๊ดเตอร์ไป เพื่อนมันเสนอทางลัดให้ลัดป่าไป อืมเราก็เห็นด้วยทางไม่เคยไปลัดได้ก็ดีประหยัดน้ำมันจะได้รู้ทางลัดด้วย ขี่ไปร้องเพลงไปซ้อมจะเอาใว้ร้องขึ้นเวที 55+

ขี่ไปอากาศวังเวงเพื่อนมันถามโพล่งขึ้นมามึงไม่กลัวผีเหรอ ตอบไปเลย ตอบแบบไม่คิด กูไม่กลัว กูมีคาถากันผี พูดเสร็จฮำเพลงแม่นาก แดนท์เป้นการท้าทาย พร้อมกับท่องคาถา 3 จบ พอท่องสิ้นเสียง รถตกหลุมเล็กๆลึกแค่ 2 นิ้วจะได้(2นิ้วไม้บรรทัด)พอล้อมันตกลงไปไฟรถก็ดับมืดตึ๊ดตื๋อ พอล้อหน้ามันขึ้นจากหลุมไปก็ติดโพร่ง โอ้วแมจ้าว หญิงสาวหน้าเละใส่สใบอุ้มเด็กหน้าเละตุ้มเปะเลยยืนห่างรถแค่ช่วงแขน จะให้บิดหนียังไงนี่มันสกู๊ดเตอร์วิ่งได้ 40 ก็บุญแล้ว ตัดสินใจทำเป้นไม่เห็น แต่อนิจจาเพื่อนเลิพมันดึงเสื้อใหญ่ออกอาการมากๆ กลั้นอารมณ์แห่งความปลื้มปีติใว้ไม่ได พูดมาดังมาก ผะ ผะ ผีผี ผีเว้ย บิดไปเลย พูดจบเราก็ใส่ไม่ยั้งบิดเต็มเหนียง รถวิ่ง 20 จะได้แม่มเอ๊ย ไปได้ไม่ถึง 2 เมตรไฟหน้าดับอนิจจาหนอ ถามเพื่อนเอาไง มันพูดเป้นคำเดียวบิดๆ เร่งไปเลย มืดๆนี่มันแย่มากนะมองไม่เห้นไรเลย ชนโพร่งเข้ากับเนินดินตรงโค้งรถลมลงคนกลิ้งไปคนละทิศละทาง เราตั้งสติ(ไม่รู้ว่ามันเป้นสติรึเปล่า)จับรถได้วิ่งไม่คิดชีวิต อนิจจาเพื่อนเลิพขาแพลงเดินไม่ได้ ร้องตามหลังว่าขากูๆ ไปไม่ได้ได้ยิน เสียงเล็บตะกุยดินดัง ก๊อดๆๆๆ คลานตามมา เรานี่คิดว่าผีแน่ๆ วิ่งไม่สนเลยเข้าหมู่บ้านไป ไม่ถึง 2 นาทีเพื่อนเลิพก็กระโดดหยอยๆตามมา ชาวบ้านออกมามุง แล้วถามว่าเป้นอะไร เพื่อนพูดทั้งน้ำตา ผมโดนผีหรอก

---โดนอีกแล้วเหรอเฮี่ยนอิหลี


พูดถึง กทม คงมีน้อยคนไม่รู้จักหอแดง คุรุสภา ตอนเรียนมหาลัยมีตอนนึงได้ไปพักที่หอแดงเขาแบ่งให้นอนห้องละ 4 คน แต่เรานี่ vip ซะแล้วได้นอน 2 คนเพราะอาจารย์เอกุญแจให้คนสุดท้าย ตกดึกโชคซ้ำกรรมซัดรูมเมทออกไปนอนกับเพื่อน อืมดีคือกันนอนคนเดียวนี่แหละ ตกเย็นมาเราก็นอนตามประสาไม่รู้ที่ไปแบบบ้านนอกเข้ากรุง ก่อนนอนเปิดแอร์เย็นเจี๊ยบ แต่ดูมันเย็นผิดปกติมากๆ เย็นแบบล้ำลึกแบบเหนือคำบรรยาย อาบน้ำเสร็จไม่คิดอะไรใส่ กกน แล้วนอนทันที อยู่คนเดียวโลกเป้นของเราแล้ว 555 นอนไปซักพักห้องหน้าต่างล็อคหมด เราดูเองก่อนนอน นอนไปซักพัก ตีนเตียงมันยวบลงไป ฮื้อ ตายแล้ว เปิดผ้าห่มแล้วมองไปดูที่ตีนเตียง แม่จ้าวนักศึกษาสาวอึ๋มมากๆ (สติเกิดเลยเกิดมันตอนนี้แหละ)พิจารณาตามกรรมเลยนะ กกน ตัวเดียววิ่งโพร่งไปเป้นเรื่องแน่ เธอหันมายิ้มให้ด้วยสัญชาตยานรู้เลยนะว่าหน้านี่ไม่มีเลือด สวยก็ชั่งแต่ผีชัดๆ ตายก็ชั่งแต่อายสำคัญกว่า ตัดสินใจทำเป็นไม่เห็นดึงผ้าห่มเปลี่ยนท่านอนหลับตาเฉย ซักพักเธอก็ไปอืมดีจริงที่ผีไม่บ้าจี้เดินมานั่งอ่อยเราข้างหน้าเลย 555+ ถ้าขาดสติคงกระโดดกอดไปเลยม้างงง จริงมั้ย


ตอนเข้ามหาลัย มีโอกาสได้เข้าชมรมกับเขา โชคดีว่าได้ไปเที่ยวด้วย เก็บสำภาระเสร็จก็วิ่งขึ้นรถตามประสาคนใจง่ายชอบของฟรี ไปถึงภูจองนายอยก็เกือบค่ำเป็นภูเขาป่าดิบชื้นอ่ะนะตอนเย็นมีเครื่องปั่นไฟด์แต่เขาจะหยุดปั่นตอน 4 ทุ่มมาเขาทั้งทีต้องได้อาบน้ำที่ดีดีหน่อยแหะๆ ได้ยินพี่กรมป่าไม้เขาบอกว่าทางโน้มีแอ่งน้ำอาบได้ ชวนเพื่อนไปไม่มีใครไปเลยไปกับเพื่อนผู้ชาย 1 คน เดินลัดป่าไปได้ยินเสียงน้ำใหลห่างจากหลอดไปและที่พักพอดู ต้องเดินช้ามากเพราะมีลมประกอบกับต้องใช้เทียนในการให้แสงสว่าง เดินไปหน่อยมีแอ่งน้ำขนาดกลมๆมีช่องน้ำเล็กๆใหลผ่านน่าอาบมากๆ โปะเชะเลยตรงนี้แหละจัดแจงที่จุดเทียนรอบอ่างแล้วก็อาบน้ำกันทันที ต่างคนต่างไม่คุยอะไร อนิจจาหนอดวงคนเรานี่เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง หญิงสาวผุ้มีหน้าตาเละครึ่งซีกอยู่ห่างจากเพื่อนเราไม่ถึง 2 วา เพื่อนมันก็หันห้ามาทางเรา เอาไงดีป่านะเนี่ยวิ่งไปตายล้านเปอซ็นไม่ตกเหวก็คงจะหลงป่าแย่กว่าอีก ทำเป็นไม่เห็นนั่งล้างตัวถูสบู่ไปเพื่อนเนี่ยมันโชคดีเหลือเกิ๊นไม่เคยหันหลัเลยถ้ามันหันหลังไปโดนจะจะ เราก็ล้างตัวอย่างด่วน ก่อนเห้นดันเอาสบู่สระผมค้างใว้ แม่มกลัวชิหาย สบู่ก็เป็นใจเหมือนจะไม่ยอมบังคมลาจากหัวเราง่ายๆ ฟ้าดินเหมือนกลั่นแกล้งขณะที่ฟูงสบู่ยังไม่หมดพัดเทียนดับไปเกือบหมดเหลือเล่มเดียว เอาวะตัดสินใจเช็ดตัวแม่มเลย เดินขึ้นมาจากอ่างเพื่อนเรามันยังเพลินกับสปาน้ำใหลอยู่ทำหน้างง

-กูกลับและ

-มึงจะรีบไปใหน

-มึงอยากอยู่ก็อยู่ไปกูกลับและ

พูดเสร็จทำท่าเดินเพื่อนมันก็รีบขึ้นทันทีเดาเลยว่ามันคงจะเริ่มกลัวแล้ว ขึ้นเสร็จจะเดินกลับ โดนใส่เอฟเฟคทันทีทำลมพัดมาที่เราอยู่ ที่อื่นไม่มีลมเหมือนจะแกล้งให้ไฟดับ เราก็จุดใหญ่เลย ต่างคนต่างเดินไม่พูดไม่จา

รุ่งเช้าเพื่อนๆมารอแต่เช้าเลยประมาณ 6-7 คนจะได้ ปะปะไปดูเมื่อวานมึงเจอตรงใหน เราก็เดินพาไป
ไปถึงแอ่งน้ำนะถึงกับแปลกใจมากเพราะแอ่งที่เราอาบน้ำมันมีต้นตะเคียนเบ่อเร่อเลย 7 คนโอบจะได้แปลกมากเมื่อคืนรอบอ่างไม่มีต้นไม้ใหญ่แต่พอมาดูตอนเช้าดันมี

ต่อๆชีวิตมหาลัยนี่ใช้ตังเยอะไปกับการเที่ยวบ้างให้เพื่อนยืมบ้าง จนกระทั่งตังหมด อดข้ามมา 3 วันต่อกันติดเลยหิวมาก วันที่ 3 วันสุดท้ายกลับมาจากเรียนเวลาราวๆบ่าย 2 โมง50 ก็นอนด้วยความอ่อนเพลีย ฝันเลยทีนี้ ฝันว่าตัวเองเป็นเณรน้อยถือย่าม ในฝันดันรู้อีกนะว่าตัวเองกำลังเดินไปพระขโนง เขาบอกว่าให้เณรที่เป้นศิษย์ท่านไปประชุมที่นั่น เราก็พายย่ามไปเดินดุ่มๆไปองค์เดียวเลยไปกลางป่าใผ่แดดเปรี๊ยงๆใครจะกลัวผี ไม่ช้ามีเสียงก็อคแก๊คคนเดินออกมาจากป่าใผ่ หลายคนประมาณ 20 กว่าคนจะได้พอเดินออกมาจากร่มใผ่ละท่านเอ๊ย หน้าตาตัวนี่เละนี่เน่าไปตามๆกัน ตอนเห็นนี่ก็เฉยๆมีแต่ความรู้สึกสงสารคว้าลูกประคำในย่ามออกมาแล้วประนมมือสวดบทอะไรไม่รู้ไม่เคยได้ยินเพราะมาก แล้วคนก็กลับเป้นคนแล้วเขาก็ก้มกราบแล้วหายไป รู้สึกตัวลืมตามาขยับตัวไม่ได้มียายแก่นั่งข้างเตียงยิ้มให้ เรานี่ขยับตัวไม่ได้แต่ก้ไม่ยักกะกลัวเพราะดูเหมือนเป้นคนใจดมาก คว้ามือเราไปแล้วคลี่มือเราออกแล้วเขียนเลข 39 ให้แล้วมองหน้ายิ้มให้แล้วกำมือเข้าไปใหม่คลี่ออกเขียนให้ 39 มองหน้าแล้วยิ้มให้ กำมือเราเข้าไปใหม่อีกแล้วคลี่ออกเขียนเลข 39 ให้ แล้วมองหน้าแล้วยิ้ม แล้วก็หายไปขยับตัวได้สิ่งแรกที่ต้องทำคือหาเศษตังไปซื้อหวย หึหึ เหน่งๆแน่คิดในใจรื้อเตียง รื้อโต๊ะกระจัดกระจาย ตามกล่องตามหนังสือ ตามเสื้อผ้าที่ยังไม่ซัก รวมๆกันแล้วได้เป็นเงินทั้งสิ้น 19 บาทวิ่งออกไปกลัวไม่ทันกลัวหวยออกก่อนไปหาที่ซื้อหวยบ้านตัวเองก็ไม่ใช่เดินถามไปทั่วไมมีทีซื้อหวยเลย ตัดสินใจหยอดเหรียญไปบอกพ่อซื้อ 5555 รวยแน่ รอกระทั่งบ่ายหวยก็ออก 639 เหน่งๆเลยทีนี้พ่อต้องมีเงินส่งมาให้แน่ทีนี้เพราะแกต้องถูกหวยที่เราโทรไปบอกเอาเงินที่เหลือหยอดตู้ไป

---ตู๊ดดดดดด-----ตู๊ดดดดดดด----หัลโหล
เป็นไงได้กี่บาทครับ

อืม...พ่อไม่ได้ซื้อ

โอวววววแทบคลั่งเหน่งๆนี่ไม่ได้ซื้อ ก็เลยสารภาพเลยว่าไม่มีตังพ่อท่านเลยส่งมาให้ 500 บาทยังไงก็ดีมีกินหึหึ


T-T จบ เล่าแค่นี้ละกัน เล่าว่าเจอกี่ครั้งคงทั้งวันอ่ะแหละ:boo:

ต่ออีกเรื่อง

สมัยเรียนมหาลัยนี่เช่าหออยู่กับเพื่อนอีก 2 คน เอาเป็นว่ากิน นอน ดื่มเยี่ยว ด้วยกันเลยทีเดียว มีอยู่วันหนึ่งผมซักผ้าอยู่ในห้องน้ำเวลาประมาณ 3 ทุ่มได้ยินเสียงคนเดินข้างนอกดังแคล็คๆ เลยเดินออกมาฟังชัดๆ พอเดินเข้าไปใกล้ๆได้ยินเสียง แฮ่...... แฮ่...... เป็นเสียงคนแก่ เสียงโสดเย็นๆลึกๆ ไม่ปรกติ
ก็ทำไม่สนใจซักผ้าต่อ เพื่อนอีก 2 คนไปเล่นเกมส์กลับมาก็มานอน ตอนเช้าเรามีเรียนเลยออกไปคนเดียวเพื่อน นอนต่อพอตกดึกเพื่อน 2 คนไปดูหนัง ส่วนผมออกไปข้างนอก พอมันกลับมาก็รีบคลุมโปงเลย เราก็ถามพวกมึงเป็นไร มันก็บอกว่า อย่าถาม พรุ่งนี้พวกกูย้ายออกนะ เพื่อนย้ายออกไปประมาณ 2 อาทิตย์กลับมาเยี่ยมเราที่หออีกที คราวนี้ดึงแขนมาถามเลยนะว่าพวกมึงย้ายออกทำไม เพื่อนเล่าไปด้วยน้ำตาใหลพรากด้วยความกลัว กูถูกผีอำ เด็กคนนึงนั่งทับท้องกู อีกคนเปิดปิดทีวีตั๊บๆๆๆ เลยถามว่าแล้วมึงทำไงก็ทำไรไม่ได้ ซักพักพวกมันก็หายไป อีกวันพอพวกกูกลับจากดูหนังตอนจะเลี้ยวเข้าหอ สวยเลยมึงสาวยืนข้างศาลเจ้า ใส่สใบ ไมมึงไม่จีบ บ้าหรือเปล่า.......ผีมึงจะจีบผีบ้อ ก็เลยได้เรื่องว่าโดนผีหลอกนี่เอง แหมทีห้องพี่อีกคนมีคนผูกคอตายในห้องนอนเขา เขาฉีดสเปย์รอบใว้รอยยังใหม่ๆอยู่เลยนี่พี่แกยังไม่โดนซะทีนะเนี่ยทีเราห้องไม่น่าโดนดันโดนซะงั้น

วันนี้ตื่นมาทำวัดเช้าตอนตี 3 อืมตืนทันด้วยได้สวดมนต์และส่งบุญให้ใครบางคน เช้าๆเลยกลับไปเก็บพริกที่ต้นพริกบ้านแม่ ขี่มอไซด์นะ ราวๆ5 กิโลเมตรไปเก็บพริก และไปเก็บลูกมะนาวที่บ้านพ่อกะแม่ ไม่ยึดก็บ้าบองี้แหละ ตอนบำเพ็ญไม่ชอบให้ทานของกิน ของใช้เกิดมาทีนี้เลยอดอยากพอควรแต่ไม่ยักทุกข์มากเท่าคนที่เขาตื่นมายุ่งยากกับว่าวันนี้จะกินอะไรดีทุกข์ใจเพราะของเต็มตู้เย็นไม่รู้จะทำไรกินดี อ่าเข้าเรื่องดีกว่า ขี่มาถึงหนองน้ำหมู่บ้านก่อนทางแวะเข้าบ้านไม่ยึด เจอแสงสีเหลืองลูกโตราวๆหัวคน สว่างวาบมาเหนือหนองน้ำสูงประมาณ 32 ฟุตจะได้แล้วก็วูบดับเคลื่นไปข้างหน้า สว่างอีกที แล้วพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วเป้นเปลวแสงสีเหลืองแล้วหายไป ทีแรกก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเป้นยูเอฟโอ หรือกระสือ เอ่ากระสือนี่แหละเรามันหัวโบราณ พอมาอีกวันได้ไปงานศพเลยเล่าให้พ่อฟัง พ่อบอกว่า วันศีลตอนพ่อเป็นหนุ่มเคยวิ่งไล่จับ มันเป้นแสงวูบๆคล้ายหิ่งห้อยแต่โตกว่ามาก ลอยไปตามรั้ววัด บางทีก็ตกลงถนนแล้วแสงดับไปลักษณะคล้ายหิ่งห้อย เคยพาเพื่อนไปวิ่งไล่จับแต่ไม่ทันซะที ไม่คิดว่าจะยังมีอยู่อีกสงสัยเขาจะย้ายที่ไปอาศัยแถวลำห้วยกระมังแต่ก่อนเคยเห็นออกจากวัด อ้าวไม่ใช่กระสือเหรอครับ ไม่ใช่ กระสือแสงสีแดงนี่แสงสีเหลือง สว่างแล้วดับ สว่างแล้วดับ คล้ายหิ่งห้อม ถ้าเป้นหิ่งห้อยตัวโตน่าจะตัวใหญ่ๆราวๆกำปั้นนี่กระมัง

มีครั้งนึงฝันช่วงนั้นฝึกจิตพอควร พอฝันจะรู้ว่าฝันมีผู้ดูคล้ายๆดูหนัง คราวนึงฝันว่ากลับไปบ้านราวๆ 2 ทุ่มจะได้เห็นอาข้างบ้านเล่าเรื่องผี เราก็ปีนรั้วห้ามไปนึกกระหยิ่มในใจ หุหุ นี่มันฝันชัดๆ เลยเดินออกมาจากคราวฝัน พูดท้าทายเลยเพราะนี่มันแค่ฝันนี่นา ใหนผีอยู่ใหนออกมานี่จะขอเลข พูดพร้อมเดินออกจากกลุ่มที่เขาสนทนา ได้ยินเสียงเย็นๆบอกว่า ยื่นมือมา เราก็ยกเเขนออกไป มีมือยื่นลงมาจากข้างบนเหนือศีรษะ เขียนตัวเลขใส่มือ 187 เราก็พริกมาดู ตอนเขียนรู้สึกเลยนะว่ามือมันบุ๋มลงไปจริงๆ พอพริกมือกับมามันเรียงไปอีกข้างเป้น 781 เอาไงดีไม่ซื้อเองดีกว่าเลยบอกแม่ซื้อทั้ง 2 ตัว ปรากฏว่าเลขออก 187 อืมยังดีที่มีคนถูกไม่เสียทีที่เขาเขียนให้นะเนี่ย

2วันก่อนทำงานอยู่ดีดีตอนดึกๆ เพราะอยุ่บ้านคนเดียวเง้อ เห็นเงาดำๆเดินเข้าไปในห้องนอน เวง ประตูหน้าบ้านก้ล็อคหมดแล้วนี่นา สรุปว่าผีอ่ะแหละ ทำไงดี ชั่งมันแล้วกันทำงานต่อ กลับไปนอนไม่ยึดย้ายเตียงออกมานอนหน้าห้องนอนส่วนห้องนอนจริงๆไม่ชอบนอนปล่อยรกเลยเพราะนอนแล้วเวลาตื่นจะไม่สบายตัวเหนื่อยมาเลยมานอนต่ำๆแทน พอเช้านะเดินไปเช็คว่าผีเข้าไปทำไร เห้นไดร์อะรี่เปิด เวงใครมันถอดจิตมาแอบอ่านไดอารี่วะเนี่ย ยืนนึกตั้งนานอ่อ เราเปิดเองนี่เอง เอาเงินยัดใส่หนังสือใว้ แหมตกใจหม๊ด เลยลองมโนดูว่าเรื่องเป้นไง เวง นอนแอ้งแม้งในห้องนอนนี่เลย เซงเป็ด เราเลยออกมานอนต่อด้วยความขี้เซาเพราะพึ่งหัดตื่นตี 3 ยังไม่ชินเลยมันง่วงมากๆจะตายซะให้ได้ เอาเป้นว่าชั่งผีละกันพอนอนลงผีก็เดินออกมาหยุดที่หน้าประตูห้องนอนและมองดูเราแล้วเดินออกไป อย่างนี้ก็มีด้วยแฮะ

หลังทำวัดเช้าประมาณตี 4 กว่าจะได้ ง่วงตามเคยนอนต่อ นอนไปซักพักจิตรวมเข้ามาควาวนี้เอารู้จ่อเลย มันไม่รวมมานานแล้วกะว่าทีนี้ตายชั่งมันให้มันตายไป รู้สึกว่าไตวลอยคว้างไปรอบทิศทาง(เวงเลยดันนอนตะแคลงแถม ยกขาใว้ข้างอีกฐานกายไม่แน่นนั่นเอง ชั่งมันปล่อยมันไป ไกรู้สึกเหมือนดิ่งลงและคล้ายหายใจเข้าอย่างเดียวยาวๆแล้วหายไป ไปโผล่ไนฝัน(ไรกันสมาธิรวมฝันเฉยไรฟะเนี่ย)ชั่งมันรู้สึกว่าตัวยืนอยู่บนสะพานไม้ผุผุ ข้างล่างเป็นน้ำใหลเชี่ยวมาก ไม่ยึดเลยเดินไปชะเง้อตรงไขอบสะพานแล้วชะเง้อดูแม่น้ำ ไอยู่ดีดีพ่อกับแม่เดินมาบนสะพานแล้วบอกว่า นั่นหน่ะลูกมาแล้ว เราก็มองดูเห้นเด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงเดินมา เดินมาหาเราแล้วเรียกเราว่าพ่อ อ่ะ เห็นเด็กผุ้หญิงน่ารักมากๆเลย เลยบอกว่ามานี่มาให้พ่อกอดหน่อย พอกอดเด็กผุ้หญิงก สมาธิก็ถอนออก รู้สึกเหมือนวูบลักษณะคล้ายๆหายใจออกยาวๆไล้วก็ตื่นขึ้น เวงกรรมนึกว่าจะรวมแล้วได้วิปัสนาที่ใหนได้เด็กมาขอเกิดเฉยเลย T-T

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องแฉความชั่วตัวเองมากๆในอดีต ถ้าผุ้มีพลังจิตคงอ่านแล้วไม่เวิคนะแนะนำให้ข้ามไปเลย เป้นเรื่องตอนอยู่มหาลัย ตอนนั้นพึ่งทำตึกเสร็จเราเป้นรุ่นแรกที่ได้ใช้หอ เอาเป้นว่าเปิดซิงเลยทีเดียว ช่วงนั้นอยู่กับเมทชั้น 5 ชั้นสุดท้าย พอฝนตกฟ่าจะหล่นมาทับเด็กหอหัวแตกไปหลายคนชั้น 5 ทั้งชั้นเลยปิดไปเลย ย้ายลงมาอยู่ชั้น 4 แทน เราก็ได้แยกกันกับเมทเลยไปอยู่อีกห้อง มี 3 คนตอนนั้นเรียนเทคโนโลยีการผลิตสัตว์ อือ เข้าเรื่องเลย ตกดึกวันนึงนึกคลึ้มใจอยากอยู่คนเดียวตามประสาคนโสด เลยเอากุญแจที่ก้อบใว้ไปเปิดห้องเดิมชั้น 5 เข้าไปล็อคประตูเสร็จเอาการ์ตูนขายหัวเราะมาอ่าน อ่านไปได้ประมาณ 1 ช.ม มีเสียงพี่หอมาไล่เด็กที่ขึ้นมาเล่นชั้น 5 ลงไปจนหมดแล้วเคราะห์ประตูห้องเราแล้วบอกเราให้เปิด ซวย!!! ซวยโคตะระซวย โดนจับได้โดนไล่ออกหอแน่ เอาไงดี
ด้วยสมองระดับแมคกายเวอร์มันสูบฉีดขึ้นมาเลย มองเห็นฟ่า รีบปีนขึ้นฟ่าไป หุหุ ใครมันจะเก่งเท่าเรา ซักพักมีเสียงเปิดประตูเข้ามาเดินหาเรา แต่เขาก็ไม่เจอ เราฟังต่อว่าจะมีเสียงปิดประตูหรือไม่ถ้ามีแสดงว่าเขาออกไปแล้วจะได้ไปแง้มดูแล้วปีนลงเลย เวงกรรม มันรอ!!! เอาไงดีนั่งอยู่ประมาณ 20 นาทีจะได้บนฟ่าชั้น 5 มีแสงลอดพอรำไร เอาวะเดินไปอีกฝั่งแล้วกัน ก้มหน้าก้มตาเดิน ห้องข้างบนนี่มันตั้ง 40 ห้องต้องลงได้ซักห้องบ้างล่ะ เดินไปเรื่อยก้มหน้าก้มตามองทางเล็กที่เป้น คานตึกไต่ไปเรื่อยด้วยความระมัดระวัง ตีนแมวเงียบสุดๆ แต่ตีนไม่ยึดนี่เจ็บสุดๆ เพราะเศษปูนมันจิ้มบาดเท้าทรมานสุดๆ ก้มหน้าก้มตาเดินโดยไม่รู้ว่ามีใครกำลังมองดูเราอยุ่!! บนฟ่าเนี่ยนะจะมีคน เดินไปๆๆ เอาล่ะตรงนี้แหละนั่งลงพร้อมกับดูแผ่นฟ่าที่จะเปิดเห้นเพียงเงาดำๆตะคุ่มๆอยู่ข้างหน้าเพราะแสงมันน้อยมาก ตรงข้ามฟ่าไปเพียงแผ่นเดียวเอาเป้นว่าเปิดเลยละกันจะได้รีบลงจากนรกนี่ซะที ขอให้เป้นแผ่นที่ตรงหัวตู้ทีเถอะจะได้ลงได้ เปิดขึ้นมาทั้งแผ่นเลย อืมโชคดีจริงๆตรงหัวตู้ด้วยวางฟ่าเสร็จเงยหน้ามอง แม่มเอ๊ยนั่งจ่อหน้ากันเลย ผู้ชายเละทั้งตัวเหมือนโดนไฟใหม้ทั้งตัวเลยเน่าสุดๆ สติตั้งปั๊บเลยนี่สติมันดีงี๊แหละเวลาจวนตัว ทำเป้นไม่เห้น หุหุ ไม่ยึดทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วก้าวท้าวลงไปเหยียบหัวตู้ มองใหญ่เลยมองยังกะไม่เคยเห้นคนงั้นแหละ ลงไปเสร็จเอาวะกลั้นใจนิด โผล่ขึ้นไปแกยังนั่งจ้องเป๋งเลย จับแผ่นฟ่าลงมาปิดที่เดิม จบเรื่องหุหุ เวลามันกล้านี่มันกล้าจริงๆนะ กล้าแบบไม่น่าเชื่อ เหลือเจื่อ หึหึ ปีนตู้ลงมา มีคนเดินมาหน้าห้องเรา เคาะอีก ก้มมองดูลอดประตูเท้าเต็มเลย แต่รู้เลยว่าผีชัดๆ แม่มเอ๊ยกลัวก็กลัว ปวดเยี่ยวก็ปวด ตรงห้ามก็หอหญิง ตัดสินใจคลายออกไประเบียงแบบแนบเนียนกลัวสาวๆเห็น จากนั้นเยี่ยวลงท่อระบายน้ำเลย หุหุ แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง เสียงเคาะประตูดังอีกครั้ง ก้มดูเช่นเดิม เอาไงดีๆๆๆๆ เอาไงดี๊ ตัดสินใจลากเตียงมาขวางประตูใว้กลัวมันเปิดเข้ามาแล้วนั่งรอจนเช้าถึงเปิดประตูดู โล่ง!!! ลอดตายละตู รีบเดินลงไปห้องตัวเองไปอาบน้ำ ซึ้งเลยห้องนั้น ชั้นนั้น ซึ้งสุดๆ ไปอาบน้ำทีไรต้องรอเพื่อนในหอไปอาบถึงจะเดินไปอาบตามเขาอย่างน้อยก้มีเพื่อนละว้าโดนผีหลอกคนเดียวไม่เวิคมีเพื่อนจะได้หารความกลัวลงมาหน่อย
จบจ้า

คราวนี้นอกเรื่องบ้างละกันไม่ใช่เรื่องผีเป้นเรื่องการไปปฏิบัติธรรม
คราวเข้าใจเลยนะสมัยเรียน ม .4 นี่ยังเข้าใจว่านั่งสมาธิแล้วมันจะเหาะได้ ได้คุณวิเศษมีฤทธิ์สารพัด ไม่รู้ความจริงเลยว่าเขานั่งกันทำไม กลับมาจาก รร วันนั้นนอนแล้วฝันว่าได้ไปวัดแห่งหนึ่งเรานี่ใส่ชุดขาวเลย มีแผลที่ข้อเท้าขวาถูกแมลงหวี่เจาะแผลทรมานมาก ตื่นมาเล่าให้แม่ฟัง แกเลยพูดว่าพอดีเลยแม่จะไปวัดอีก 2 วันนี้ ไปด้วยมั้ย ไปครับอืม ตกลงใจได้เก็บของใส่กระเป๋าเสร็จ ไปวัดเลยได้เป้นหัวหน้าดูแลน้องๆผู้ชายที่ไปปฏิบัติธรรม มีน้อยมาก 5 คนจะได้ผู้ชายนี่มันน้อยจริงๆนะเรื่องเข้าวัดเนี่ย ไปถึงวัดก็ยังไม่มีอะไรทำกิจตามปกติเนคขัมมะ พาน้องๆตื่นมาล้างชามแต่เช้าตั้งตะตีสาม จากนั้นเข้ารวมกันทำวัด แล้วนั่งสมาธิต่อ นั่งมืดๆนี่แหละ กลางป่าเลย ยุงนี่ตอมหวี่ๆเลย กัดด้วยคันยิดๆ อ่า..... ชั่งยุงอยากกัดกัดไปนั่งไปทำตัวตรงพยายามทำตัวแข้งโป๊คนิ่งสุดๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำทำไม สงสัยกลัวอายน้องๆเขา สักพักเหลือบตัวเท่าตัวต่อจะได้ บินหึ่งๆมาจับแขน หึหึ ทีแรกนึกว่าจั๊กกระจั่นเลยไม่สน พอเจาะลงไปที่แขนละ ท่านเอ๊ย ยังนี่เรียกพี่ป๋อได้เลยนะ จิ๊บๆ โหว ซ่านไปทั้งตัวเลย ทรมานสุดๆ อ่าไม่ไล่ซักพักมันคงไป นั่งทนทุกข์ทรมานซัก ครึ่งชั่วโมงจะได้มันก็บินจากไป วันต่อมาก็ตามประสาคนไม่รู้จักธรรม มองสาวๆทั่วเลงๆใว้เลยจะจีบยัยนี่ ยัยนั่นสวย ยัยนี่น่ารัก หุหุ ทำกิจตามประสาเสร็จทำวัดเช้า เย็น นอนตามปกติ วันต่อมาเขาให้กวาดลานวัด เดินไปสะดุดไม้ใผ่บาดข้อเท้าเป็นแผล โอ๊ยยย จิ๊บๆแผลแค่นี้ทนได้ใกลหัวใจ เบล้ย กวาดวัดมืดๆพอสว่างเขาเรียกเข้าปฏิญานตัวเป้นพุทธมามะกะ เข้าไปนั่งสวดในศาลา อ้าวววว อ้าวเลย เพราะได้นั่งที่ในฝันแล้วภาพในฝันก็ชัดเจนเลยหึหึ ต่อไปคงจะมีแมลงหวีมาตอมแน่ๆ ปรากฏว่าไม่มี สวดมนต์ไปซักพัก นั่งขึ้นกราบ แม่มเอ๊ยแมลงหวี่ในฝัน มันไม่เหมือนนางในฝันนะ หึ่งมาเป้นฝูงเลย เจาะใหญ่เลย ทนๆๆๆ น้ำตาจะใหลทรมาน แล้ววันนัน้ก็ผ่านไป ผุ้ชายเขาแยกไปนอนศาลาใหญ่เรานี่ดื้อสุดๆเลยล่ะ ทำตัวเกเรสารพัด แต่ตกดึกก็ชวนน้องๆนั่งสมาธิได้พอประมาน พอถึงเวลารับน้ำปานะ มีอุบาสิกาท่านหนึ่งพูดว่า แม่ชีแก้วมาเธอจะไปพบท่านมั้ย บ่รู้จักครับ ใผคือแม่ชีแก้ว ก้ตกลงหน่ะแหละไปก็ไป ท่านนั่งในครัว เข้าไปเสร็จก็ใหว้ท่านทำท่าเก้ๆกังกังๆ ท่านเลยบอกให้นั่ง แหมเรานี่มันลิงดีดีนี่เอง พอนั่งลงท่านเลยพูดว่าจะถามอะไรก้ถาม เลยถามว่า คุณแม่ครับ นั่งสมาธิทำไม นี่มันโง่ขนาดนั้นเลยนะ ไม่รู้จริงๆ ท่านเลยตอบมาน่าฟังมาก ท่านบอกว่า นั่งแล้วก็มองเข้าไปข้างใน แล้วมันจะเห็นอะไรครับ ท่านตอบว่า เห้นหมดแหละตับใตใส้พุง เห้นอย่างนั้นไม่กลัวเหรอครับ ทีแรกก็ออกมาอวคเลยหล่ะ ไน่งยังไงถึงจะเห้นครับ นั่งไปเรื่อยๆพอมันจะเห้นก็เห้นเองแหละ พอเห้นแล้วก็มองลงไปเลยว่าอาหารใหม่ อาหารเก่า ใส้ใหญ่ ใส้น้อย หุหุ บ่เชื่อ(ไม่เชื่อ ในใจคิดงั้นจะเห้นได้ไง) แล้วการสนทนาก้เป้นเรื่องการอยุ่การกินสัปเพเหระ
พอเวลาผ่านไปถึงตอนเข้ามหาลัยนี่แหละ ตอนนั้นอยู่ปี 5 ทำสมาธิที่บ้านคนเดียวนอนไปพิจารณาไปไล่ให้จิตมันวิ่งไปโน่นบ้างนี่บ้าง ตามประสาคนกำลังอยากรู้อยากเห็น วิ่งไปทีแรกๆมันก้มืดๆเคลื่อนไปทอ้งบ้างแขนบ้าง เท้าบ้าง วิ่งไปวิ่งมานานเข้า มันเห้นเลยดิ อารเก่า อาหารใหม่ ใส้เอย น้ำเมือกเอย พอออกมาหน้าบ้านยังเฉยๆ ซักพักอ๊วคแตกเลย โอ๊ยยยย เป้นงี้เอง

เรื่องสมัยตอนอยู่ ม. 4 ต่อเลย วันนั้นนอนอยุ่ที่บ้านเวลาราวๆ 2 ทุ่มนอนอยุ่คนเดียว ที่บ้านมีเสาตกน้ำมัน เราก็จะไปนอนตรงนั้นเพราะมันติดฝาผนังห้องนอน นอนไปซักพักก็ไปปิดไฟ ไช่วงนั้นนึกพิเรนไงไม่รู้ ทำพระมาองค์หนึ่งแล้วก้ปลุกเสกเอง(-*-)ตามประสาคนบ๊องๆ นั่งปลุกเสก กจากบ่ายจดเย็นเพราะอยู่บ้านคนเดียวพ่อกับแม่ไปต่างจังหวัด ปลุกเสกเสร้จก็โยนพระ ทิ้งเข้าไปในพงหญ้ากะว่าคงไม่มีใครหาเจอแน่ๆ เย็นวันนั้นอนไม่หลับ นอนหายใจทิ้งไปเรื่อยๆ แสงจันทร์สว่างมากๆ เลยไม่ต้องเปิดไฟ ห้องนอนอยู่ชั้น 2 ซักพักเสียง ตึ่ง!!!! อะไรไม่รู้ลอยมาจับขอบหน้าต่าง เห้นเป้นชายใส่กางเกงขาสั้นตัวขาวโพลน สงสัยระหว่างทางแกคงลอยไปตกถังแป้งที่ใหนซักแห่ง แล้วลงขอบหน้าต่างมาเดินในห้อง ตึงๆๆๆ เรามองดูด้วยใจระทึกไม่รู้จะทำไงดี เลยหายใจทิ้งต่อไปเหงื่อแตกพลั๊กๆ เขาเดินไปรอบๆห้อง ห้องนี้ยวบเลยตึงๆๆ พอคล้ายๆหาอะไรซักอย่าง พอเดินมากลางห้องนอน เราหายแว้บไป เรายังคงหายใจทิ้งต่อไป ซักพักมีไออุ่นๆ มา ลอบตามตัวเราคล้ายๆกับคลำหาตัวเรา แล้วก็หายไป เลยรอต่อไปไม่ได้เอะใจยังคงเฝ้าดุสถานะการณ์นิ่งๆ ซักพักประมาณ ครึ่ง ช.มต่อมา เงียบสงบลงไป ไม่รู้สึกว่ามีอะไรในห้องแล้ว จึงลุกขึ้นไปเปิดไฟดูว่ามีอะไรรึเปล่า ปรากฏว่าไม่มีอะไรเลยทำใจนิ่งๆแล้วนอนต่อ มาวิเคราะห์ดูแล้วในภายหลังน่าจะเป้นพวกเล่นของ ถอดจิตมาหากินกระมัง คิดว่าถ้าวันนั้นไม่นอนติดเสาตกน้ำมันละโดนแน่ คงไม่มีไม่ยึดมาจนถึงทุกวันนี้

เมื่อคืนเดินเล่น เดินไปเดินมา พอนั่งลงซักพัก เห้นผู้ชายเดินในป่า แล้วแว๊บหายไป อืมที่แบบนี้ไม่น่ามีคนได้ โดนอีกแล้วรึเนี่ย ดูๆน่าจะดีใจเห้นผีได้แสดงว่าจิตน่าจะดีขึ้น แต่เวลาเห้นมันกลัวอ่ะดิ ตกใจด้วยใจแป้วๆ อืมเลยเดินมานั่งอีกที่นึงใกล้ๆกันหน่ะแหละ คือแบบว่ากลัวอ่ะแหละ นั่งซักแป๊บเขาก็เดินแคล๊กๆๆ เสียงเหยียบหญ้า มาทางเราประมาณว่ามาส่องดู เลยเดินเข้าบ้านไป ชั่งมันเต๊อะ หุหุ สอบถามแล้วรูปภรรณสันฐานที่เล่าให้ฟัง เล่าว่า ตาคนนี้จะมาหาไม้ไปทำขอบสะหวิง (เอาใว้จับปลา) เพื่อเอาไปขาย วันนึงแกจะตาย แกเดินไปบอกคนในหมู่บ้านว่าแกจะตายวันนี้ พอกลับมาถึงบ้าน แกก็เดินไปนอนเปลในบ้าน แล้วตายไปเลย

15 ม.ค นอนที่เบาะนุ่มๆตอนบ่ายแก่ๆ สมาธิวูลลงไปจิตหลุดออกมา อืมดี เข้าๆออกๆให้ชำนาญดีกว่า เลยถอนสมาธิ แล้วเข้าใหม่ ราวๆ 3 รอบ อืมทีนี้จะลุกขึ้นเดิน ลุกไม่ได้ จิตหลุดออกมาแต่ยังแนบกับกายเนื้อ อืมลุกไม่ได้ เลยมองไปรอบห้อง เห็นน้องที่ทำงานนั่งอยู่ อืม....ชักพักภาพเปลี่ยนเป็นผู้หญิงนั่งแทนที่ สลับไปสลับมา ซักครู่เลย ฉงนใจ อ่อ ถูกเข้าฝันนี่เอง จึงเอามือคว้า ข้างๆโซฟาที่นอนเร็วๆ โดนมือผู้หญิงนุ่นมากๆ มือยังอุ่นๆ ถึงบางอ้ออีกนั่นแหละ ใครมาเข้าฝันเรากันชั่งฝีมือร้ายกาจ คิดเหมือนกันนะ มาคราวหน้าจะจับตัวให้ได้ คราวนี้ไม่ทัน เขาตกใจดึงมือหนีได้


เรื่องอัพใหม่ 28 กพ 2554
ตอนนี้เข้ามาทำงานในกทม ตื่นเต้นมากมาย ขนของเสร้จใส่กระเป๋าขึ้นรถเมล์มาตัวคนเดียว อืมกลัวนะแต่ไม่รู้ทำไมอยากมา มาถึงกทมมีคนมารับ อืมมาถึงที่บริษัทก็เกือบเช้า ตื่นมาทำงาน พอตอนบ่ายก้นอนปกติ ตอนนั้นเคร่งมากจะนอนก็นอนทำสมาธิ เดินก็เดินกับพุทธ-โธ มีอยุ่วันนึงเหนื่อยมาเลยทิ้งตัวลงบนโซฟาแดงนุ่มๆพร้อมกับทำสมาธิ จิตมันรวมวูบเข้ามา เราก้ว่าอืมดีเหมือนกันนี่ทำมาจะเจ็ดเดือนแล้วไม่รวมอย่างนี้ซักที ก็เลยถอนสมาธิขึ้นเข้าใหม่ แล้วถอดสมาธิขึ้นรวมจิตใหม่ทำงั้น สามรอบ กายทิพยืที่เขาพูด แยกออกมาสามครั้งด้วยกัน แต่หลุดจากกายไม่ได้ ทั้งที่เราก็อยากจะเดินออกมาดูให้รู้แล้วรู้รอด แต่ลุกออกมาทีไร ปลายเท้าร้อนเหมือนโดนน้ำร้อนลวก เลยนิ่งอยู่ทั้งสามกาย มองไปรอบๆ เห้นน้องที่ทำงาน ต่อมากลายเป้นร่างผุ้หญิงมาแทนที่ เกิดเอ๊ใจ ไม่ใช่ละนี่ต้องมีใครแน่ๆ ดูแล้วดุอีกเธอคนนั้นก็หันหลังไม่หันหน้ามาซักที จากประสบการตอนโดนผีคุณยายตอนเรียนมหาลัยเลยเข้าใจว่าเธอคนนั้นจริงๆต้องอยู่ข้างๆแน่ๆ เลยเอากายทิพย์คว้าไปโดนมือ เธอดึงมือกลับ มือนุ่มมากๆ นี่ไม่รู้ว่าไปทำไรมานะ สงสัยจะแช่น้ำข้าวทุกวัน ห้าๆๆๆ เเล้วสมาธิก็ถอดออก ว้า......คราวนี้ก้ยังออกจากกายเนื้อไม่ได้ซักทีติดอะไรก่ม่ายรู้

04/04/54
วันนี้เป็นวันอะไรกันนะ อื่อ เมื่อวานนี้เดินขึ้นมานอนที่ห้องพระกำลังแชตอย่างเมามันตามประสา เดินลงไปกินน้ำแล้วเดินขึ้นมา เข้ามานอนที่ห้องพระตามปกติก็ไม่คิดอะไร ไฟที่ห้องพระปิดใว้แล้วมีเพียงแสงที่โน็ตบุค เห้นเงาดำๆ นั่งบนเตียงท่าจิตเราจะไม่มีสมาธิมากเห้นไม่ชัดเจน ยืนดูซักพัก พอเราจะลงไปนอนที่เตียงเธอก็คลานหลบไปทางหัวเตียงแล้วหายไปในความมืด อืมดีเหมือนกันแฮะมีสาวๆมาเฝ้าด้วยอิอิ (เตียงวางกับพื้น)
วันนี้ก้เป้นอีกวันที่ต้องทำงานดต้รุ่งกันเลยทีเดียว ห้องที่ทำงานปิดไฟแล้วมีเพียงแสงจากจอคอมกำลังนั่งดูคลิบที่เวปพลังจิตโพสใว้ วู้ดดี้เกิดมาคุย ตอนเจ้าฟ้าหญิง นั่งดูไปถึงคลิ๊บสุดท้ายกำลังจะจบ เสียงของลอยมาตกตรงหน้าดังแป๊ค ตกใจ นั่งพิจารณาครู่หนึ่งเลยหยิบมาดูว่าอะไร ปรากฏว่าเป้นพระพิฆเนศ ใส่ถุงและติดเเสตปเปิลใว้ อ้าวใหงลอยมาลงตรงหน้างี้เอาไงดี แลซ้ายแลขวา อือ เก็บใว้ดีกว่า(นิสัย นิสัย แหมจริงๆเลย)ท่าจะโชคดีแฮะอยุ่ดีดีลอยลงมาตกต่อหน้าเลย ง่วงมากๆเลยกะว่าจะไปนอนซักหน่อย ขึ้นมานอนข้างบน นอนคลุมโปรง เปิดแผ่เมตตาธิเบธ เออวันนี้ดีเหมือนกันหมาไม่หอนแฮะ นอนไปซักพัก ภาวนาไป ระหว่างที่พุทธโธ กำลังตีกันกับ นะมะพะธะนั้น เหตุการไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น หมามันหอน แล้วมีของตกลงที่ผ้าห่ม ฮ์้อ พิจารณา ยังไงเราก็ตายอยู่ดีจะเอาอะไร ซักพัก ตกลงมาอีก เหมือนเอานิ้วจิ้ม คราวนี้ไม่ใหวละ เปิดผ้าห่มมาดูซะหน่อย เปิดผ้าห่มมาดูไม่มีอะไรโบ๋เบ๋ เดินไปเปิดไฟอีกทีเพื่อความชัว เง้อว่างเปล่า ถ้าเจอหัวโกร๋นแน่ๆ เดินออกจากห้องนอนนั้นแล้วก้มานอนห้องพระอย่างเดิม ว้า....ใครแกล้งวะ(ยังมีหน้ามาพูดอีกเราเนี่ย) ห้าๆๆๆๆ

 

นั่งขำเลย......... สนุกดี เล่าอีกนะ.....

 

ถ้าเจออะไรอีก...ก้อมาเขียนเล่าบอกกล่าวอีกน่ะ...สนุกดี :boo:

 

ขำดี เล่าเยอะๆ จะได้พาผู้คนหายเครียดได้...ได้บุญด้วย

 

ขอบคุณครับ:boo:
ให้กี่หัวกระโหลกดี

 

ดีครับ ......... ชอบครับ

 

ม.4 มีเหตุการนึงคือกำลังเก็บ ดาง55555 ขำดีคนบ้านเด๋วกันแน่ๆเลยเนี้ย

เว้าไทยกะตกลาวเท่ร์ไปอีกแบบนะดีคือกันฮาๆๆๆ มาเล่าอีกนะจะเป็นแฟนคลับให้

อย่าลืมแวะมาเช็คเริ้ตติ้งด้วยนะตัวเทอ55555555

เป็นการเล่าเรื่องผีได้สนุกดีคะไม่น่ากลัวเลย น่ารักไปอีกแบบ หายกลัวผีนิดหน่อย

 

ขอบคุณที่ติดตามครับ หึหึ

 

อ่านไปผมก็งง ว่าจะกลัวหรือจะขำดี หุหุหุ
ขออนุโมทนาครับ หวังว่าจะได้อ่านเรื่องอีกครับ

 

เง้อ ปายนอนละ 3 ตัวเหน่งๆกัหล่ะครับ

 

อยากฟังตอนต่อไปนะค่ะ

 

เลขเรอสามตัวเหน่งๆเนี้ย งวดไหนเนี้ย เข้ามาอ่านนึกว่าจะอัฟข้อความใหม่

เด๋วจะแวะมาทักทายใหม่นะ เค้าอยู่เวบนี้ตลอดแระ

ฝันดีนะเล่าเรื่องต่อไปซะที่ละ

แบ่งปั่นควาามกลัว เราก็กลัวผีนะแต่ชอบฟังเรื่องผี

 

นึกว่าให้หวยซะอีก มารอฟังอยู่นี่แระ

 

สนุกดีนะครับ ^ ^

 

เล่าได้สนุกจังค่ะ ....มาเล่าอีกนะคะ chearr

 

หวัดดีคะมาอัฟข้อความแล้วเรอ ยังคงความตลกอยู่อีกนะ
เล่าเป็นซีหลีเกาหลีเลยซิจ๊ะก็เล่าเป็นตอนๆจะได้มีคนมาตามอ่านไงอัฟบ่อยๆๆนะ

ฝันดีคะ
อนุโมทนาบุญกับเรื่องที่เล่าด้วยนะคนมีบุญมากๆถึงได้ห็นผีเยอะแยะขนาดนั้นอะ
ไว้จะแวะมาทักทายนะคะ

 

เรื่องราวสนุกดีค่ะ แต่ถ้าเจอเองคงไม่สนุก ก็เพราะวิ่งหนีตลอด 55

 

สนุกค่ะ ชอบๆ คราวหน้ามาเล่าอีกนะคะ จะรออ่าน ค่ะ ๕๕+

 

สนุกดีค่ะ แล้วมาเล่าอีกนะคะ(||)chearr;aa27

 

เล่าได้สนุกดีค่ะเหน่งๆ5555