ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

รอให้พี่ว่างจริงๆแล้วค่อยเล่าให้ฟังก็ได้ค่ะยังไงตอนนี้หนูติดหนึบแล้วกระทู้นี้ พอดีงานไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ก็เลยแวะมาทักทายกัลยาณมิตรทุกๆท่านค่ะเพิ่งอ่านถึงหน้า 50 ค่ะ
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ:z8

 

สวัสดีค่ะ เป็นคนความรู้น้อยรบกวนขอข้อมูลด้วยค่ะ
วันนี้พอดีได้อ่านหนังสือพระเจอข้อมูลว่าพระท่านปลุกเสกของขลังด้านเสน่ห์ฺ หรือขุนแผนหรือ
แม่งั่ง พ่องั่ง ลงสาลิกาลิ้นทอง อะำไรประมาณนี้ค่ะ จิตมันก็เลยสงสัยว่า(ไม่รู้บาปเปล่า)ทำไมพระสงฆ์ถึงต้องเสกของพวกนี้1และทำไมบางทีก็บอกว่าวิชามาจากเขมร(งง)ทั้งที่ท่านนุ่งห่มผ้าเหลือง 2ทำไมพระถึงต้องปลุกเสกของสายเสน่ห์สนับสนุนให้ผู้ชายมีเมียหลายคนให้คนมาลุมรักแล้วสับรางไม่ทัน ทั้งที่พระพุทธเจ้าท่านให้รักษาศีล 5 ข้อให้ได้
3แล้วของที่ท่านปลุกเสก ลงให้บูชาในหนังสือน่ะพระท่านไม่บาปหรอคะ
(ถ้าพิมพ์ข้อความใดผิดพลาดขออภัยด้วยค่ะเป็นคนมีความรู้น้อยแต่ดันขี้สงสัยค่ะ)
รบกวนขอคำตอบกับคุณ me คุณฝนหรือผู้รู้ด้วยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

 

เสาร์อาทิตย์นี้มีใครไปบ้านสายลมบ้างครับ อาจจะได้เจอกัน

พอดีมีน้องที่รู้จักทักเอ็มมาว่าจะบวชเดือนหน้า ก็เลยลองแนะนำให้นั่งกรรมฐานตอนบวช

เพื่อดูว่าน้องเขามีสนใจแค่ไหน ก็พอดีน้องเขาสนใจเลยลองเล่าเรื่องการฝึกมโนมิยิทธิให้ฟัง

ทำให้น้องเขายิ่งสนใจมากขึ้น เลยชวนน้องเขามาฝึกก่อนจะบวช เพื่อที่ว่าตอนบวชจะได้ไป

ฝึกฝนด้วยตนเอง คุยไปซักพักน้องเขาบอกจะพาพี่ป้าน้าอามาร่วมฝึกด้วย ก็เลยแนะนำให้

ไปฝึกท่องนะมะพะทะก่อน เราก็ดีใจนะที่ชวนคนมาปฏิบัติแล้วเขาตอบรับอย่างเต็มใจ

บางคนแค่เล่าให้ฟังก็หาว่าเราบ้า แต่ก้ไม่เป็นไรอย่างน้อยเราก็บอกเขาไปแล้วก็ถือซะว่า

ไม่มีบุญวาสนาต่อกันมาก่อนมั้ง และวันต่อมาก็เจอเพื่อนอีกคน คนนี้บวชมาแล้ว

คนนี้ก็สนใจด้านนี้พอสมควร พอลองพุดชวนไปฝึกมโนมยิทธิก็สนใจทันที ก็เลยเล่า

เรื่องการฝึกคร่าวๆให้ฟัง ทั้งตัวเพื่อนและแฟนเพื่อนก็สนใจมากขึ้น เพราะเพื่อนคนนี้สนิท

กันมากเรียนมาด้วยกัน ก็รู้นิสัยใจคอกัน ก็รอให้เพื่อนคอนเฟิร์มมาอีกทีว่าว่างมาฝึกหรือไม่

บางคนเราก็เล่าให้ฟังว่าฝึกแล้วไปที่นั่นไปที่นี่ เห็นนั่นเห็นนี่ แต่เขาก็ไม่เชื่อ ครั้นจะพิสูจน์ให้ดู
เราก็ยังไม่ได้มโน ฝึกกี่ครั้งก็มืดๆ ได้แค่ความรู้สึก เลยทำให้ดูไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่

วันก่อนก็เจอน้องอีกคนที่รู้จัก คนนี้ก็มีความรู้เรื่องศาสนาตามตำรา คือเชื่อตำราอย่างเดียว

พอเราบอกว่าถ้าฝึกได้ก็จะไปนิพพานไปนมัสการพระพุทธเจ้าได้ เขาก็เถียงมาทันทีว่า

นิพพานไม่มีแม้แต่ดวงจิต ไม่มีอะไรเลย ว่างเปล่า แล้วจะมีพระพุทธเจ้าได้อย่างไร

ก็เลยอธิบายไปยาวเหยียด แต่เหมือนเขาจะยังไม่ยอมเชื่อ เพราะเขาบอกว่าเขาไปสอบวิชา

พระพุทธศาสนนาอะไรนี่แหละตอนม.ปลาย ได้รางวัลมา และในตำราก็สอนมาแบบนั้น

เขาก็อ้างนู่นอ้างนี่มา เห็นว่าเริ่มจะเชื่อแบบผิดๆเลย เล่าเรื่องตั้งแต่พระพุทธเจ้าพระองค์แรกให้ฟัง
และเรื่องการเกิดดับของโลก เขาก็ตั้งคำถามมาหลายข้อ เช่นจักรวาลมีขอบเขตหรือไม่

มีกี่จักรวาล โลกเราเกิดมาแล้วกี่ปี พระพุทธเจ้ามีกี่พระองค์ ในอวกาศมีกี่จักรวาล

นอกจากโลกเรา โลกอื่นมีพระพุทธเจ้าเหมือนเรามั้ย และอีกมากมายหลายคำถาม

เพราะน้องเขาอ่านในพระไตรปิฎกและหนังสือเรียนมาเยอะทำให้มีคำถามมาอีกมากมาย

และที่ทำให้เห็นว่าตำราเรียนสอนแบบผิดๆก็คือ น้องเขาบอกว่าที่เรียนมาสอนมาว่า

จะไปนิพพานต้องเป็นพระอรหันต์ และตัดต้องตัดซึ่งทุกอย่าง ซึ่งก็เท่ากับว่างเปล่า

ทำให้นิพพานว่างเปล่าหรือสูญนั่นเอง

กว่าจะอธิบายให้เข้าใจใช้เวลาพอสมควร เริ่มตอนเที่ยงคืนกว่าๆ กว่าจะเข้าใจก็เกือบเช้า

แต่ไม่รู้ว่าเข้าใจจริงๆหรือว่าไม่อยากฟังกันแน่ (ฮา)

ปล. โรงเรียนดังๆในเมืองหลวงยังสอนแบบผิดๆอยู่เลย ไม่แปลกที่หลายคนไม่ชอบทำบุญ

น้องคนสุดท้ายที่เล่ามานี่เป็นกรณีตัวอย่างเลย น้องเขาบอกว่า ยังมีความรัก มีความอยาก

ได้บุญ อยากไปสวรรค์ อยากไปนิพพาน อยากแบบนี้จะไปนิพพานได้อย่างไร

ปล2. น้องเขาเพิ่งจบม.ปลายไปเมือ่ 1-2 ปีที่แล้ว ทำให้เห็นว่าตำราเรียนก็ยังไม่ถูกแก้ไข

ทั้งๆที่เปลี่ยนหลักสูตรและตำรามาแล้วหลายครั้ง (นับตั้งแต่ตอนเราเรียนม.ปลาย)

ปล3. ผมเรียนมานีมานะ

 

ขอบคุณพี่หนิงนะคะ ที่อุตส่าห์มาเล่าเรื่องงานวันวิสาขบูชา
เต็มอิ่มมากค่ะ ภาพก็สวย เรื่องก็น่าสนใจ (แต่แอบงงๆนะคะตอนไปวัดบางนมโค
แล้วเห็นหมูอะไรนั่นน่ะค่ะ อิอิ)

อนุโมทนา สาธุอีกครั้งค่า..

 

ดีใจกับคุณเมย์ด้วยค่ะที่ได้ฝึกมโนแล้ว
แถมได้อาจารย์เด็ดๆด้วย (ฮา)
ฝึกต่อไปค่ะ ขอให้ก้าวหน้าไปเรื่อยๆ แล้วมาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ


(ปล...ตัวจินเองไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ฝึกกับเค้าหรอกค่ะ แต่ทำไมถึงชอบอ่านก็ไม่รู้)

 

ส่งภาพมาให้ชมกันก่อนค่ะ เป็นภาพบุญผ้าป่าของ 3 คณะ ในวันนั้น ยอดเงินที่ได้หนิงจำตัวเลขที่แน่นอนไม่ได้ค่ะ รอให้อจ.ชนะ กลับมาจากธรรมทัศนาจรก่อนค่ะ ยอดรวมที่ทราบคือ แสนกว่าบาทค่ะ

อนุโมทนาร่วมกันนะคะ และขออนุโมทนากับทุกๆ ท่าน

=============

 

จิน..หมู ที่วัดบางนมโค หนะ คืองี้

พี่หนิงขับรถเข้ามาที่วัดบางนมโค เข้าผิดทาง ทางหลักๆ ด้านหน้า ไม่เข้าดันไปเข้าด้านข้างๆ กำลังมองหาที่จอดรถ เจ้าเมย์ บอกว่ามีหมูด้วยเจ้ พี่มองไปอ่อ..เห็นหมูเป็นๆ ตัวใหญ่มาก ตาถั่ว..มองเห็นเป็นปูนปั้นรูปหมูอ่ะ เห็นแล้วก็ว่าจะไปจอดรถตรงนั้น เพราะมีร่มไม้ใหญ่ๆ ไม่ร้อนดี แล้วจะได้ถ่ายภาพกับรูปปั้นหมูที่ปั้นไว้เหมือนจริงมาก (คือ คิดไว้แบบนี่ โง่จริงๆ เห็นหมูจริงๆ เป็นรูปปั้น คิดดูดิ ตาถั่วขนาดไปตัดแว่นร้านไหนก็ไม่มีใครรับ ฮา. แว่นสายตาถั่ว)

พอจอดรถ ดับเครื่องปุ๊บ เงยหน้ามา อ้าว มัยรูปปั้นหมูมันขยับเปลี่ยนท่าได้เนี่ย..ฮา..

เข้าใจหรือยัง น้อง..

 

อนุโมทนานะค่ะ ขอให้บุญบารมีที่ทำไป จงประสบความสุข ความเจริญและถึงพระนิพพานในปัจจุบันนี้ด้วยนะค่ะ สู้ๆนะค่ะ ขอให้พี่ได้สิ่งดังใจนึกในเร็วพลันนะค่ะ ถึงหนูจะมองไม่เห็น ขอแค่ศรัทธาก็พอค่ะ

 

อ๋อ...เข้าใจแล้วค่ะพี่หนิง
เนี่ย ต้องเล่าอย่างนี้สิคะ ถึงจะเข้าใจ อิอิ

คุณเมย์สวยขึ้นนะตัวเอง
สวยกว่าหมู (ที่ทำพี่หนิงงงซะอีก ฮา)

 

(f)อนุโมทนานะค่ะ

 

พี่หนิงค่ะ ภาพน้องหมูกำลังนอนนี่น่ารักน่าชังมาก อ้วนปุ๊กเลย ถ้าเป็นแน็ตคงขอเข้าไปพิสูจน์ด้วยกันจิ้มที่ตัว ว่าของจริงหรือเปล่า [กลัวถูกดีดออกมาเหมือนกัน]

 

อนุโมทนาในการปฏิบัติของพี่ๆทุกท่านด้วยค่ะ

ถึงพี่ rehacked เสาร์อาทิตย์นี้หนูก็จะไปบ้านสายลมเหมือนกันค่ะ
แต่ตอนนี้หนูมีปัญหาอย่างหนึ่ง คือไม่แน่ใจว่ายังมีบ้านอนุเสาวรีย์อยู่หรือไม่ ?
คือ ตอนได้ยินข่าวว่าเขาเผาร้านก๋วยเตี๋ยวที่อนุเสาวรีย์ไป ก็ใจหาย
ไม่ทราบว่าเป็นร้านเดียวกับที่บ้านอนุเสาวรีย์รึเปล่า ?
เนื่องจากช่วงนี้ไม่ได้ไปที่อนุเสาวรีย์เลย ใครทราบวานบอกหน่อยนะคะ

หนูอยากจะไปกราบหลวงพี่เล็กค่ะ

ปล. พี่หนิงคะ หมูตัวใหญ่ น่ารักมากเลยค่ะ อิอิ เสียดายงานนี้ไม่ได้ไป T^T เศร้า

 

สวัสดีค่ะ

เข้ามาต้อนรับสมาชิกใหม่ "คุณแตงไทยจ้า" แหม.. ได้กลิ่นหอมของแตงไทยหวานๆ โชยเข้าจมูก ขอน้ำกะทิ มีลอดช่องไทยเขียวๆ ตัวบางๆ เรียวๆ พร้อมเผือกหอมๆ ใส่น้ำแข็งเกล็ดให้ชื่นใจ......สักถ้วยก็ดีเนอะ (เช้าๆ แบบนี้เลย)

ฮา.. (ป้องปากกระซิบ) น้องริคฯ ยัยจิน.. ยกให้เป็นทีมประชาสัมพันธ์ ต้อนรับสมาชิกเรือธรรมค่ะ พี่หนิงมีทีมทำไม้พายงามๆ ขัดไม้พายจนเงางาม..วางพิงที่ข้างประตูเรือทั้งสองด้าน ให้สมาชิกที่เพิ่งก้าวลงเรือ ได้เลือกไม้พายตามชอบ..

คุณแตงไทยจ้า..หวานๆ ส่งมือมาค่ะ ค่อยๆ ก้าวลงเรือธรรมลำน้อยนะคะ เลือกหยิบไม้พายและนั่งจิบน้ำฝนเย็นชื่นใจ รอท่านประชาสัมพันธ์รูปหล่อ ออกมาแนะนำเรือ (ฮาเหมือน orientation จริงๆ เนอะ) พร้อมข้อแนะนำต่างๆ สักครู่นะคะ

===============

น้องคาเรีย และนู๋แนต.. พี่หนิงก็ว่างั้นละ น้องหมู น่ารักเนอะ ฮา.. คนกรุงเทพแบบพี่หนิงไม่เคยเห็นน้องหมูตัวเป็นๆ ขนาดใหญ่แบบนี้มาก่อนในชีวิต แถมได้ใกล้ชิดด้วย มิกล้าไปจับตัวเหมือนเจ้าเมย์ กลัวว่าเกิดน้องหมูหงุดหงิดมา ขาหน้าพี่ยังเล็กกว่า คากิพี่หมูเลยอ่ะ แถมเขี้ยวก็นะ โคนเขี้ยวอ่ะ ขนาดเกือบเท่าขาหน้าพี่หนิงเลย..

พี่ก็เลยจัดส่ง นางแบบที่หุ่นพอๆ กับพี่ ไปนั่งเทียบหุ่น..ฮา.. ลืมเล่าให้ฟังอีกเรื่องว่า พี่หนิงกับน้องเมย์ เจอกันครั้งแรก ไปด้วยกันมีแต่คนบอกว่าเหมือนพี่น้องกันเลย ไม่ว่าจะเป็นทรงผม กุดเหมือนกัน หน้าตา รูปร่าง..ฮา..

 

โห ท่าทางจะตัวใหญ่น่าดูนะคะเนี้ย
ถ้าหนูได้ไป แล้วเผลอไปยืนข้างน้องหมูตัวนั้น
เกรงว่าพี่หนิงจะแยกหมูกับหนูไม่ออกแน่ๆเลย (ฮา)

pig_ballet

 

สวัสดีค่ะ

​

พี่หนิงหนูเองค่ะ เพื่อนสาวปีใหม่ค่ะหนูชื่อนกค่ะ หนูอยากให้พี่จำชื่อได้ค่ะ ที่จริงเมื่อวานก็พิมพ์เข้ามาทีแล้ว พิมพ์เสร็จดันไปกดอะไรสักอย่า่งพลาดไป .....โฮ่..... หมดกัน ยิ่งพิมพ์ไม่เป็นด้วย ค่อยๆจิ้มเอาค่ะ กราบขอบคุณพี่หนิงก่อนที่ให้ความกรุณาวันนั้นช่วยฝึกให้ ที่จริงแล้วหนูมีข้อสงสัยเยอะเลยค่ะ แล้วบางทถ้านั่งไปแล้วรู้สึกอึดอัดหนูก็จะถอยสมาธิเลยค่ะชอบกระทู้ค่ะนี่เพิ่งจะไล่อ่าน มาแค่ 20 หน้าเองมาอ่านหลังจากได้เจอพี่ๆที่ศูนย์พุทธศรัทธาค่ะ หนูขอสวัสดีพี่ Me, myself ด้วยค่ะชอบที่พี่เขียนค่ะ เข้าใจง่ายและเข้าใจได้ หนูปัญญาน้อยแต่คำถามเยอะค่ะ

​

หนูจะเล่าเรื่องคร่าวๆนะคะเพราะหนูเองคงมีปัญหาข้อสงสัยมาถามอีกหลายข้อข้อค่ะ(ขอรบกวนผู้อ่านกระทู้ท่านอื่นด้วยคะ) ตั้งแต่ตอน

เด็ก(อายุประมาณ 10กว่าๆเป็นต้นมา)คุณพ่อจะชอบและศรัทธาพระสายปฎิบัติ โดยจะหาโอกาสไปกราบไหว้เสมอ สมัยนั้นไปกับคณะหนังสือ

คนพ้นโลกค่ะ มีอาจารย์ปถัมท์เป็นผู้จัด ไปกราบครูบาพรหม หลวงปู่แหวน ครูบาธรรมชัย หลวงพ่อฤาษีลิงดำ หลวงปู่คำคนึง สมัยที่ยังมีชีวิต

อยู่ ตอนนั้นก็ไปแบบเด็กๆค่ะ แต่จะจำภาพหลวงปู่คำคนึงได้ เพราะตอนนั้นคิดว่า เจ๋งดีพระแก่ในชะง่อนเขา (ความคิดตอนเด็ก)แล้วตอนท่าน

เทศน์ป่าเงียบมาก ท่านเทศน์เป็นภาษาลาวค่ะ พอท่านเทศน์จบ ใบไม้ร่วงกราวเลยค่ะ คณะที่ไปเค้าบอกว่าเทวดามาฟังท่านเทศน์ด้วย

ตอนเด็กๆพ่อก็จะชอบให้นั่งสมาธิค่ะ ตอนเด็กจะไม่ชอบเข้าห้องพระเพราะเคยเห็นพระพูดได้ เลยกลัวพระค่ะ จะชอบเห็นวิญญาณค่ะ(ตอนเด็กก็

กลัวผีนะคะ แต่ตอนเห็นจริงๆจะไม่กลัว) เคยเห็นเท้าผู้หญิงเดินขึ้นบันไดในบ้าน เห็นหลายทีค่ะ บอกพ่อๆก็เลยนิมนต์พระมารดนำ้มนต์ หลัง

จากนั้นก็ไม่เห็น ตอนเด็กๆจะมีรายละเอียดเหตุการณ์อีกหลายอย่างที่เกิดกับญาติหรือคนรู้จัก มีทั้งเรื่องผีเข้า โดนของ เสกทอง แม้ตอนนั้นจะ

เด็กแต่ก็จะไม่ค่อยเชื่อเรื่องที่อภินิหารเท่าไหร่

​

ช่วงวัยรุ่นจะชอบซื้อดอกจำปีมาไว้ที่หัวนอน กลางคืนจะตื่นมาเห็นแต่เท้าใส่กำไลทองกลมๆ ลักษณะขยับไป มาเหมือนกับกำลังรำค่ะ บอก

พ่อๆก็ไปถามพระที่ไหนไม่ทราบ ท่านบอกว่าเป็นภูติ ก็เลยไม่กล้าซื้อมาไว้ในห้องอีก

ช่วงนั้นเรียนหนังสืออยู่ไทยวิจิตรศิลป์ มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง เคยไปบ้านเค้าแล้วชวนกันไปนั่งสมาธิเค้าก็ร้องให้มากๆเลย ก็เลยไม่นั่งกับเค้าอีก

ตอนหลังหนูเองก็จะเห็นตัวหนูกับเค้าเป็นเด็กแบบผูกแกละ วิ่งเล่นอยู่ด้วยกันหน้าบ้านทรงไทย แล้วแม่ของเพื่อนก็จะชวนให้ไปรับขันท์แต่ตอน

นั้นหนูไม่ชอบหนูก็เลยเลี่ยงๆที่จะไปในวันไหว้ครู พอเรียนจบก็ไม่ได้เจอกันอีก พอคุณพ่อเสียหนูก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้อีกเลย จนมาเจอเพื่อน

เก่า(สาวปีใหม่ เรียนหนังสือกันมาสมัยประถม) ก็ชวนมารู้จักกับอาจารญ์เล็ก ก็ได้มีการนั่งเรียนสมาธิก็รู้สึกดีนะคะ แล้วครั้งหนึ่งได้มีโอกาสฝึก

มโน ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องเลย ยังไม่รู้จักสมเด็จองค์ปฐมด้วยค่ะ ครูผู้นำสอนบอกให้กราบองค์ปฐม หนูยังนึกไปถึงพระปฐมเจดีย์เลยค่ะ และใน

ครั้งนั้นขณะที่นั่งกำลังคิดว่ากราบพระ ในจิตขณะนั้นก็รู้เห็นว่าองค์พระใหญ่ขึ้น ใหญ่แบบเป็นภาพแวบ แวบ แวบ ในแต่ละแวบองค์จะใหญ่ขึ้น

จนพอหนูเงยหน้ามองตัวหนูเล็กกว่าพระบาทท่านอีก และในจิตนั้นได้เห็นท่านมองลงมาแล้วยิ้มนิดๆ แล้วได้ยินว่า หายไปไหนมา แต่ปากท่าน

ไม่ได้ขยับหรอกค่ะ พอได้ยินอย่างนั้นความรู้สึกทั้งหมดมันกลั้นไม่อยู่แล้ว เป็นความเศร้า เสียใจ รู้สึกผิด รู้สึกละอายใจร้องให้มากๆ แล้วก็

เลยกราบลามาค่ะ

พอไปต่อ(ในจิตเหมือนกลับมาบ้าน)ก็จะเห็นบ้านเรา แต่เห็นพ่อยืนอยู่ตรงบันไดทางขึ้นก็ละอายใจอีก (หนูดื้อค่ะตอนที่ท่านอยู่) รู้สึกอึดอัดไม่

สบายก็เลยออกจากสมาธิ (เค้าบอกกันว่านั่งแล้วจะเกิดปิติ แต่ในใจหนูรู้สึกผิดมากกว่า)เอาแค่นี้ก่อนนะคะ ตาลายค่ะ ตอนนี้กำลังรู้สึกว่าไป

ไหนไม่ถูกค่ะ

**ขอถามนะคะ ถ้าเราคิดว่าจิตยังไม่แข็งแรง ไม่ควรฝึกมโนคนเดียวหรือเปล่าวคะ หนูลองกลับมานั่งที่บ้านเองแต่ขณะนั้นรู้สีกว่ามีคนมายืนดู

อยู่ในห้องคะ **

**จะหยุดความรู้สึกเศร้าได้อย่างไรคะ บางครั้งยิ่งพิจารณาก็ยิ่งเศร้า...เศร้า...**

**ขณะฝึกจะเห็นพระใส่จีวรสีคล้ำเข้มมายืนมองตลอด**

​

 

น้อง งง..จ๋า .. พี่หนิงก็ งง. .เหมือนกันค่ะ..ฮา. .แต่ยินดีต้อนรับจ้า.. น้องนก.. (เปลี่ยนดีกว่ามะ.. เราจะได้หาย งง.. พร้อมๆ กัน..ขอโทษนะคะ เพราะรักดอกจึงหยอกเล่น)

ขออ่านผ่านๆ ก่อนนะคะ จะรีบไปหาพี่กุ้ง..รัตติธรรม นัดว่าจะขอรับพระบรมสารีริกธาตุมาช่วยแพคค่ะ

 

๖วันผ่านไปไวเหมือนโกหก ในที่สุดก็อ่านมาถึงหน้าสุดท้ายแล้ว...เย้ ดีใจจัง แถมด้วยได้สนทนากับพี่สาว ท่านพี่กัปตันธรรมะนาวาลำนี้ด้วย ปลาบปลื้มมากค่ะ...ขออนุญาตฝากเนื้อ ฝากตัวกับกัลยาณมิตรทุกๆท่านนะคะ...

อืม..ก็จะพยายามเป็นอย่างยิ่งในการปฏิบัติค่ะ ใฝ่ฝันเป็นอย่างยิ่งที่อยากจะได้ไปทอดกฐินกองแรกในชีวิต พร้อมกับพี่สาว และกัลยาณมิตรในกระทู้นี้

ขอบพระคุณกระทู้ที่ดีๆ หาอ่านไม่ได้ที่ไหน มีที่นี่ที่เดียว

อนุโมทนาสาธุกับทุกๆท่านค่ะ

 

ขอบพระคุณพี่หนิงนะคะ ที่แต่งตั้งให้จินเป็นประชาสัมพันธ์ประจำเรือธรรมลำน้อย
คู่กับคุณริค (สำนวนคงสู้ไม่ได้ค่ะ... แต่ใจน่ะ เต็มร้อย อิอิ)

เห็นด้วยกับพี่หนิงนะคะ หุ่นคล้ายๆคุณเมย์เลย
(ถ้าเป็นจินไปกะพี่หนิง คงเป็นเลข10 ฮ่าๆๆ)

 

ยินดีต้อนรับคุณดาวจรัสแสงสู่เรือธรรมลำน้อยค่ะ
เรือลำนี้มีแต่ความอบอุ่น
สมาชิกมากขึ้นทุกวัน เชิญเข้ามาแลกเปลี่ยนหาความรู้บ่อยๆนะคะ


ยินดีต้อนรับคุณนกค่ะ
เรื่องราวของคุณน่าสนใจดีนะคะ
แสดงว่าของเก่ามีมากโขอยู่ ขอให้ปฎิบัติต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ส่วนคำถามคงต้องรอให้ท่านกัปตันมาให้ความเห็นค่ะ
(ตัวจินเองมีปัญญาอันน้อยนิด.. มิสามารถค่ะ อิอิ)

 

หลวงปู่ดาบส กล่าวถึงหลวงพ่อฤาษีฯวัดท่าซุง
เรื่องเล่าจากหลวงตาวัชรชัย​

ครั้งหนึ่ง ตอนบวชได้พรรษา ๒ หลวงตาได้เที่ยวไปพบพระดีเข้าอีกองค์หนึ่งที่จังหวัดเชียงราย คือ หลวงปู่ดาบส สุมโน แห่งสำนักไผ่มรกต ที่กล้าเรียกท่านว่าพระดี ก็เพราะว่าท่านดีต่อหลวงตา และได้มอบความดีให้หลวงตาประมาณไม่ได้และความดีศรีสุขอันนั้นมันเกี่ยวกับ หลวงพ่อฤๅษี ฯ โดยตรงเสียด้วย

ครั้งแรกที่ไปกราบหลวงปู่ดาบส ท่านก็ทักถูกใจเราทันทีว่า
"อยู่กับหลวงพ่อฤๅษี ฯ สอนมโนมยิทธิหรือ?"
"ครับผม"
"อภิญญาสมาบัติที่ทรงอยู่ คล่องดีแล้วใช่ไหม?"

ตอนนี้หลวงตาตกใจ เพราะเข้าใจว่าเรื่องอภิญญาสมาบัติเป็นเรื่องใหญ่เกินกว่าตัวเองจะยอมรับว่า "ทำได้คล่อง" จึงตอบไปว่า

"ไม่ใช่ขอรับ ผมยังไม่ได้อภิญญา ผมพยายามทำตามที่หลวงพ่อท่านสอน และแนะนำคนอื่นเท่าที่จะนึกได้"
"นั่นแหละ เขาเรียกว่าอภิญญา พระอรหันต์ทั้งหลายท่านก็ใช้อย่างนี้ พระพุทธเจ้าก็ทรงใช้อย่างนี้ ใช้แบบวิธีเหมือนกันแต่ความบริสุทธิ์ไม่เหมือนกัน ความมั่นใจไม่เท่ากัน ใจที่บริสุทธิ์มาก มั่นคงมั่นใจมาก ก็ใช้ได้คล่องแคล่วชัดเจนมาก บริสุทธิ์ถึงที่สุด มั่นคง มั่นใจไม่สงสัย ก็ใช้ได้ถึงที่สุด เป็นเรื่องธรรมดา"

หลวงตาเข้าใจ แต่ยังไม่มั่นใจ

แล้วหลวงปู่ดาบสก็มองหน้าหลวงตา พูดเสียงชัดเจนว่า

"ออกจากวัดท่าซุง มาอยู่ด้วยกันไหม มาหาที่สงบซุ่มปฏิบัติธรรมให้สมใจ สมวาสนาบารมี"
"พอสบายจบกิจแล้วจะได้ตั้งสำนักใหม่ สอนพระกรรมฐานให้มีชื่อลือลั่น ไว้ชื่อครูบาอาจารย์ ว่าเรานี่แหละลูกศิษย์หลวงพ่อฤๅษีฯ"

"...................................."

หลวงตาตกใจ เจ้าประคุณเอ๋ย ความในใจที่อุตริคิดฝังไว้ก้นบึ้งดวงใจไม่เคยเล่าสู่ใคร ไม่เคยถามไถ่แม้แต่หลวงพ่อฤๅษี ฯ คิดซ่อนเร้นไว้กว่า ๑๐ ปี ถึง ๔ ข้อ บัดนี้ได้ถูกหลวงปู่ดาบสไขออกมาไม่มีเหลือ กำลังใจขณะนั้นได้ตอบท่านไปใน ๒ ข้อแรก (และรับรู้ใน ๒ ประการหลัง ซึ่งจะไม่บอกใครจนวันตาย)

"ไม่เอาครับ หลวงปู่ ผมจะไม่ไปไหน ผมจะอยู่กับหลวงพ่อในวัดท่าซุงตลอดไป"

"ดีแล้ว" ท่านยิ้มยืนยันว่า
"ถูกต้องแล้ว อยู่ที่นั่นไม่ต้องไปที่ไหน"

"เรื่องธุดงค์บางองค์ก็ไม่ต้องธุดงค์หรอก การที่พระสงฆ์ท่านออกธุดงค์กันในที่ต่างๆ ก็เอาคำสอนครูบาอาจารย์ที่น้อมรับเอาไปใส่ใจ แล้วก็ประคองใจอันนั้น ไปหาต้นไม้ หาถ้ำ หาที่วิเวกเหมาะกับจิตใจ เอาเป็นที่บำเพ็ญความเพียรพิจารณาธรรมอันนั้นจนได้มรรคได้ผล แล้วก็ต้องกลับไปอยู่กับผู้คนแทนคุณพระศาสนา แต่ที่วัดท่าซุงนะ มีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง คือ ต้นหลวงพ่อฤๅษี ฯ ร่มรื่น ร่มเงาเย็นสบาย ผลไม้อริยผลก็ออกดอกเต็มต้น ไปนั่งนอนเดินยืนอยู่ใต้ต้นไม้นั้น อย่าจากไปไหน แล้วก็ประคองมือเอื้อมเด็ดผลไม้ มากินให้หวานชื่นใจด้วยความเคารพ ก็จะบรรลุมรรผลได้ในชีวิตนี้"

​

ลูกหลานเอย..หลวงตาต้องกล้าเขียนต่อ บอกแล้วว่ามันยากที่จะเล่าให้ฟังตามตรง ๆ ที่หลวงปู่พูดถึงหลวงพ่อฤๅษีฯ ว่า

"พระคุณเจ้าองค์นั้นเป็นอรหันต์องค์เอกองค์หนึ่งของโลกในปลายศาสนา ๕๐๐๐ ปี จะหาใครสอนเสมอเหมือนพระคุณท่านหาไม่ได้แล้ว พระคุณท่านองค์นั้นสอนได้คล้ายพระพุทธเจ้าสอน เพราะท่านปรารถนาพระโพธิญาณ ถ้าท่านไม่ลาพุทธภูมิหักใจเป็นพระอรหันตสาวกเสียก่อน ท่านเทศน์คราวไร เรา..พวกเรานี้ที่บำเพ็ญบารมีตามท่านมา ก็จะฟังเทศน์จากท่านเพียงครั้งเดียวก็จะเป็นพระอรหันต์ตามได้
จำไว้นะ ! กลับไปฟังคำสอนของพระคุณท่าน ฟังเทปของท่าน ดูวีดีโอของท่าน ให้ส่งจิตคิดตามเสียงท่านประหนึ่งว่าเป็นเสียงในใจเรา ก็อาจจะบรรลุมรรคผลได้ตามที่ตัดสินใจ ตามเสียงนั้นเฉพาะหน้า เหมือนฟังจากพระพุทธเจ้านั่นแหละ องค์นี้หาใครสอนได้เสมือนท่านยากนักหนาแล้ว"

นี่หลวงตาเล่าให้ฟังตามที่ได้พบเห็นได้ยินมาเฉพาะตัวหลวงตาเอง ท่านใดจะชื่นชมสมใจหรือแหนงหน่าย อึดอัดก็โปรดเป็นไปตามกฎธรรมดา ตามปรารถนาเถิด..

แล้วหลวงตาก็กลับวัด ก่อนลาหลวงปู่กลับ ก็ถ่ายรูปร่วมกับท่านมาภาพหนึ่ง กลับมาถึงก็เล่าให้พี่น้องบรรพชิตและฆราวาสฟังว่า มีหลวงปู่ดาบส แห่งสำนักไผ่มรกต จังหวัดเชียงราย ท่านพูดถึงพ่อเราอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วท่านก็งามนักหนา ทั้งหน้าตามารยาท ถ้าพ่อเราเป็นพระอาทิตย์เต็มองค์ทรงกลด หลวงปู่ดาบสก็งามเหมือนพระจันทร์วันเพ็ญที่ไม่มีเมฆหมอกมาบดบัง แล้วก็เอารูปของท่านออกมาอวดไปทั่ววัด

ก็อวดมาถึงหลวงพี่วิรัช ท่านก็เอาไปเล่าอวดหลวงพ่อพร้อมรูปใบนั้น พ่อเราฟังไป ดูรูปไป ก็ส่งรูปคืนให้หลวงพี่วิรัช พร้อมกับพูดลอย ๆ ออกมาว่า

"เออ.. ๒๐ ปีแล้วซีนะ"

หลวงพี่วิรัชก็กลับมาบอกคืนหลวงตาว่า คงเป็นเพื่อนหลวงพ่อ ไม่ได้พบกัน ๒๐ ปีกระมัง

พอตอนเย็น ไปทำวัตรเย็นและปฏิบัติกรรมฐาน หลวงพี่อนันต์ เรียกหลวงตาเข้าไปหาแล้วบอกว่า

"หลวงพ่อให้บอกท่านว่า พระเจ้าของรูปนั้นได้อรหันต์มา ๒๐ ปีแล้ว"


จากหนังสือ มรดกพระดี
หลวงตา