พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

สำหรับวันงานใหญ่ ในเดือนหน้านี้

ผมเตรียมพระวังหน้าและวัตถุมงคลของวังหน้า ไปมอบให้กับทุกๆท่านที่ไปงาน ท่านละ 1 องค์

ส่วนสมาชิกชมรมรักษ์พระวังหน้า จะได้เพิ่มเติมเป็นพิเศษอีก

และตั้งแต่วันนี้ จนถึงวันงาน ผมตั้งใจแล้วว่า จะมอบพระวังหน้า ให้กับท่านที่ทำตามที่ใจผมอยากให้ทุกๆท่านได้ทำ แต่จะเป็นอะไร ลองเดาใจผมและลองทำดูนะครับ บอกใบ้ให้ว่า มีอยู่ 2 เรื่อง หากทำได้ทั้งสองเรื่อง ผมมีพระวังหน้า มอบให้เพิ่มเติมอีก

2 เรื่องที่ว่า หลังจากโพสนี้ ผมจะไปโพสในกระทู้พระวังหน้าฯ ในทั้งสองเรื่อง แต่จะเป็นหน้าไหน ขอไม่แจ้งให้ทราบครับ

.

 

กลับมาจากแดนดินถิ่นอิสานบ้านเกิดแล้วครับ การทอดกฐินครานี้เรียกว่าปัญจมหากฐิน คือทอด ณ วัดป่าสายกรรมฐาน ศิษย์หลวงปู่สอ พันธุโล 5 วัด ทอดมาแล้ว 3 วัด เหลืออีก 2 วัดคือ วัดป่าบ้านโนนค้อ ในวันที่ 24 ต.ค.กับวัดป่าบ้านหนองแสง ในวันที่ 25 ต.ค.ได้ยอดเงินทำบุญประมาณ 10 ล้านบาทเศษ!

สำหรับหลวงปู่สอเองท่านอาพาธหนัก ออกมาจาก รพ. พักฟื้นที่วัดป่าบ้านหนองแสงเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจให้กับศิษยานุศิษย์ ตั้งแต่วันที่ 22 ต.ค. ผมเองได้มีโอกาสกราบท่าน นวดที่เท้าท่าน ท่านซูบผอมมากๆ อย่าให้พูดต่ออีกเลยครับ เห็นสังขารท่านก็นับว่าท่านเมตตาพวกเรามากสุดๆแล้วที่ออกมาจาก รพ. เพื่อให้ลูกหลานชื่นชมบารมี และได้กราบไหว้หลวงพ่อเจ็ดกษัตริย์องค์จริง ได้ถ่ายรูปมาฝากชาวรักษ์พระวังหน้า ที่โดยปรกติเขาห้ามถ่ายกันนะครับ กับถวายพระสมเด็จ TOP4 ให้กับพระที่ท่านปรนนิบัติหลวงปู่ด้วย ก็นับว่าเป็นบุญที่ผมได้มีโอกาสมากกว่าหลายๆคนที่ไปครานี้ เพราะห้องที่หลวงปู่อยู่พักฟื้นนั้นน้อยคนนักที่จะเข้าไปได้ มาดูรูปกันเลยครับ
(P1100322.JPG=องค์จริงครับ)

 

__/|\__

...ขอชมอีกรอบแล้วกันครับพี่หนุ่ม...

 

รูปสวยมากครับ
สงสัยว่า กล้องที่ใช้ถ่ายรูป จะดีมาก ไม่เหมือนกับผม อิอิ

โมทนาบุญทุกประการครับ

 

หนังสือ ปู่เล่าให้ฟัง ฉบับสมบูรณ์ มาถึงผมในวันนี้แล้วนะครับ

สำหรับท่านที่จองไว้ ที่ไม่ใช่สมาชิกชมรมรักษ์พระวังหน้า ผมจะทยอยจัดส่งให้ ส่วนสมาชิกชมรมรักษ์พระวังหน้า ไว้ผมนำไปให้ในวันงานใหญ่ ในเดือนหน้านะครับ



http://palungjit.org/threads/พระวัง...้าต้องการที่จะได้.22445/page-1721#post2541548

http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=8477&page=141
.

 

ตะลึง!! พบตำรามายากลโบราณ อายุเกือบ 100 ปี

ตะลึง!! พบตำรามายากลโบราณ อายุเกือบ 100 ปี

http://hilight.kapook.com/view/42850



ตำรามายากลโบราณ


ตะลึง!! พบตำรามายากลโบราณ อายุเกือบ 100 ปี กลเม็ดเพียบ "เปลี่ยนเหล้าให้เป็นน้ำ - หุงข้าวด้วยธูป" (มติชนออนไลน์)

นักมายากลอาวุโสพบตำราเล่นกลสมัย ร.6 จำนวน 12 เล่ม บันทึกการเล่นกลสมัยโบราณ ทั้งการหุงข้าวให้สุกด้วยธูปเพียงก้านเดียว และเปลี่ยนเหล้าให้เป็นน้ำ ชี้มายากลในไทยเคยรุ่งเรืองในอดีต เคยมีการก่อตั้งสมาคมนักกลหลวง ด้าน "ฟิลิป" เผยมีบันทึกระบุรัชกาลที่ 5 ทรงซ้อมเล่นกลด้วย

นายธนัท ศุภพลทองโชติ นักมายากลอาวุโส ศูนย์ฝึกการแสดง เมืองพัทยา จ.ชลบุรี เปิดเผยเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ว่า ได้ค้นพบตำรามายากลอายุเกือบ 100 ปี ซึ่งตีพิมพ์เอาไว้ตั้งแต่ พ.ศ. 2461 - 2492 หรือสมัยรัชกาลที่ 6 จำนวน 12 เล่ม หนาเล่มละ 20 หน้า ราคาเล่มละ 20 สตางค์ เป็นตำรามายากลที่แปลโดยนายมาไลย น.ก. แปลมาจากการเขียนของนักมายากลชาวต่างประเทศชื่อ ศ.ชิโอลา เนื้อหาระบุถึงวิธีการเล่นมายากลที่มีมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 ถึงรัชกาลที่ 6 และอุปกรณ์การเล่นมายากล ที่นักมายากลในยุคปัจจุบันยังนำมาแสดงกันอยู่

"หลายเรื่องเป็นมายากลที่นักมายากลจากต่างประเทศนำมาแสดงให้คนไทยในยุคนั้นดู เช่น การเสกขนมปังให้เข้าไปอยู่ในนาฬิกา การเปลี่ยนเหล้าให้กลายเป็นน้ำ หรือการเอามีดแทงตามลำตัว แต่มีหลายกลที่เชื่อกันว่า นักมายากลชาวไทยในยุคนั้นคิดขึ้นมาเองคือ การหุงข้าวให้สุกด้วยธูปเพียงก้านเดียว ตำรามายากลชุดดังกล่าวจะเป็นหลักฐานอย่างดีว่า การแสดงมายากลในประเทศไทยนั้นรุ่งเรืองมาตั้งแต่ในอดีต" นายธนัท กล่าว

นายธนัท กล่าวว่า ตนเข้าใจว่า ตำรามายากลที่ตนพบนี้ ไม่ใช่ตำรามายากลที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย แต่ยังมีฉบับที่เก่ากว่านี้ แต่ยังหาไม่เจอ หรือเป็นตำราอ้างอิงทางประวัติศาสตร์ ไม่ใช่การพิมพ์จำหน่ายให้คนทั่วไปนำไปอ่าน หรือนำไปฝึกแสดงเพื่อความบันเทิง ขณะนี้ตนนำตำราดังกล่าวแสดงไว้ที่ศูนย์ฝึกการแสดงเมืองพัทยา ผู้ใดสนใจสามารถเข้าชมได้ ล่าสุดได้หารือกับนายเฉลิมสวรรค์ ไพบูลย์พันธ์ หรือ "ฟิลิป" นักมายากล ที่เป็นผู้ประสานงานชมรมสยามเมจิกส์ คลับ ว่า จะลอกเนื้อหาในตำราดังกล่าวขึ้นมาใหม่ และนำเผยแพร่ให้ผู้สนใจเข้าชมได้ในเว็บไซต์

ด้านเฉลิมสวรรค์ กล่าวว่า เป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่งที่ค้นพบตำรามายากล ซึ่งเป็นวิธีการเล่นมายากลที่ตีพิมพ์ออกมาจำหน่ายให้คนไทยได้อ่าน ถือเป็นอีกประวัติศาสตร์มายากลของประเทศไทยอีกฉบับหนึ่ง ทั้งนี้ ตามประวัติศาสตร์การเล่นมายากลของประเทศไทยนั้น นายชาลี ประจงกิจกุล นักวิชาการมายากลอาวุโส ของวงการมายากลประเทศไทย เคยเขียนเอาไว้ว่า ในพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 เรื่องนิทราชาคริต ซึ่งพระราชนิพนธ์ในช่วงปี พ.ศ. 2420 ระบุว่า ในเมืองไทยเคยมีสมาคมกลมาก่อน ใช้ชื่อว่า ROYAL MAGICAL SOCIETY หรือ สมาคมนักกลหลวง ก่อตั้งเมื่อปี พ.ศ. 2419 ประธานสมาคมคือ สมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้ากรมหลวงภาณุพันธุ์วงศ์วรเดช ต้น สกุลภาณุพันธุ์ ซี่งทรงเป็นพระอนุชาแท้ ๆ ของรัชกาลที่ 5 มีนักวิทยากล หลายท่าน คือ พระราชวรวงศ์เธอกรมหมื่นเจริญผลพูลสวัสดิ์ พระเจ้าประดิษฐ์วรการ พระองค์เจ้าปฤษฎางค์ กรมพระราชวังบวรวิไชยชาญ หม่อมเจ้าประวิช แม้กระทั่งพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในหนังสือก็ได้บันทึกไว้ว่า ทรงซ้อมเล่นกลแต่จะแสดงด้วยหรือไม่นั้น ไม่มีการบันทึกไว้


ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
​

<!-- google_ad_section_end --><!-- / message --><!-- sig -->​

 

วันลอยกระทง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี


ไปที่: ป้ายบอกทาง, ค้นหา
<!-- start content -->
กระทงแบบดั้งเดิมนั้นทำจากวัสดุธรรมชาติ


วันลอยกระทง เป็นวันสำคัญวันหนึ่งของชาวไทย ตรงกับวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12 ตามปฏิทินจันทรคติไทย ตามปฏิทินจันทรคติล้านนา "มักจะ" ตกอยู่ในราวเดือนพฤศจิกายน ตามปฏิทินสุริยคติ ประเพณีนี้กำหนดขึ้นเพื่อเป็นการสะเดาะเคราะห์และขอขมาต่อพระแม่คงคา บางหลักฐานเชื่อว่าเป็นการบูชารอยพระพุทธบาทที่ริมฝั่งแม่น้ำนัมทามหานที และบางหลักฐานก็ว่าเป็นการบูชาพระอุปคุตอรหันต์หรือพระมหาสาวก สำหรับประเทศไทยประเพณีลอยกระทงได้กำหนดจัดในทุกพื้นที่ทั่วประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณที่ติดกับแม่น้ำ ลำคลอง หรือ แหล่งน้ำต่าง ๆ ซึ่งแต่ละพื้นที่ก็จะมีเอกลักษณ์ที่น่าสนใจแตกต่างกันไป
ในวันลอยกระทง ผู้คนจะพากันทำ "กระทง" จากวัสดุอุปกรณ์ต่างๆ ตบแต่งเป็นรูปคล้ายดอกบัวบาน ปักธูปเทียน และนิยมตัดเล็บ เส้นผม หรือใส่เหรียญกษาปณ์ลงไปในกระทง แล้วนำไปลอยในสายน้ำ (ในพื้นที่ติดทะเล ก็นิยมลอยกระทงริมฝั่งทะเล) เชื่อว่าเป็นการลอยเคราะห์ไป นอกจากนี้ยังเชื่อว่าการลอยกระทง เป็นการบูชาพระแม่คงคาด้วย

<TABLE class=toc id=toc><TBODY><TR><TD>เนื้อหา

[ซ่อน]

• <LI class="toclevel-1 tocsection-1">1 ประวัติ <LI class="toclevel-1 tocsection-2">2 วันลอยกระทงในปฏิทินสุริยคติ <LI class="toclevel-1 tocsection-3">3 ประเพณีในแต่ละท้องถิ่น <LI class="toclevel-1 tocsection-4">4 ความเชื่อเกี่ยวกับวันลอยกระทง <LI class="toclevel-1 tocsection-5">5 อ้างอิง
• 6 แหล่งข้อมูลอื่น

</TD></TR></TBODY></TABLE><SCRIPT type=text/javascript>//<![CDATA[if (window.showTocToggle) { var tocShowText = "แสดง"; var tocHideText = "ซ่อน"; showTocToggle(); } //]]></SCRIPT>[แก้] ประวัติ


พลุเฉลิมฉลองในเทศกาลวันลอยกระทงริมแม่น้ำเจ้าพระยา


เดิมเชื่อกันว่าประเพณีลอยกระทงเริ่มมีมาแต่สมัยสุโขทัย ในรัชสมัยพ่อขุนรามคำแหง โดยมีนางนพมาศหรือท้าวศรีจุฬาลักษณ์ เป็นผู้ประดิษฐ์กระทงขึ้นครั้งแรก โดยแต่เดิมเรียกว่าพิธีจองเปรียง ที่ลอยเทียนประทีป และนางนพมาศได้นำดอกโคทม ซึ่งเป็นดอกบัวที่บานเฉพาะวันเพ็ญเดือนสิบสองมาใช้ใส่เทียนประทีป<SUP class="noprint Template-Fact">[ต้องการแหล่งอ้างอิง]</SUP> แต่ปัจจุบันมีหลักฐานว่าไม่น่าจะเก่ากว่าสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น โดยอ้างอิงหลักฐานจากภาพจิตรกรรมการสร้างกระทงแบบต่างๆ ในสมัยรัชกาลที่ 3
ปัจจุบันวันลอยกระทงเป็นเทศกาลที่สำคัญของไทย ที่มีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและต่างประเทศมาเที่ยวปีละมากๆ ทั้งนี้ในช่วงเวลาดังกล่าวมักจะเป็นช่วงต้นฤดูหนาว และมีอากาศดี
ในวันลอยกระทง ยังนิยมจัดประกวดนางงาม เรียกว่า "นางนพมาศ"
[แก้] วันลอยกระทงในปฏิทินสุริยคติ

<TABLE class=wikitable style="TEXT-ALIGN: center"><TBODY><TR><TH width=50>ปี</TH><TH width=150>วันที่</TH><TH width=150>วันที่</TH><TH width=150>วันที่</TH></TR><TR><TH>ปีชวด</TH><TD>24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2539</TD><TD>12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551</TD><TD>31 ตุลาคม พ.ศ. 2563</TD></TR><TR><TH>ปีฉลู</TH><TD>14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2540</TD><TD>2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552</TD><TD>19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564</TD></TR><TR><TH>ปีขาล</TH><TD>3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2541</TD><TD>21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553</TD><TD>8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565</TD></TR><TR><TH>ปีเถาะ</TH><TD>22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2542</TD><TD>10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554</TD><TD>27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2566</TD></TR><TR><TH>ปีมะโรง</TH><TD>11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2543</TD><TD>28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555</TD><TD>15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567</TD></TR><TR><TH>ปีมะเส็ง</TH><TD>31 ตุลาคม พ.ศ. 2544</TD><TD>17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556</TD><TD>5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2568</TD></TR><TR><TH>ปีมะเมีย</TH><TD>19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2545</TD><TD>6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557</TD><TD>???</TD></TR><TR><TH>ปีมะแม</TH><TD>8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2546</TD><TD>25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558</TD><TD>???</TD></TR><TR><TH>ปีวอก</TH><TD>26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547</TD><TD>14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559</TD><TD>???</TD></TR><TR><TH>ปีระกา</TH><TD>16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2548</TD><TD>3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560</TD><TD>???</TD></TR><TR><TH>ปีจอ</TH><TD>5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549</TD><TD>22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561</TD><TD>???</TD></TR><TR><TH>ปีกุน</TH><TD>24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550</TD><TD>11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2562</TD><TD>???</TD></TR></TBODY></TABLE>[แก้] ประเพณีในแต่ละท้องถิ่น

• ภาคเหนือตอนบน นิยมทำโคมลอย เรียกว่า "ลอยโคม" หรือ "ว่าวฮม" หรือ "ว่าวควัน" ทำจากผ้าบางๆ แล้วสุมควันข้างใต้ให้ลอยขึ้นไปในอากาศอย่างบอลลูน ประเพณีของชาวเหนือนี้เรียกว่า "ยี่เป็ง" หมายถึงการทำบุญในวันเพ็ญเดือนยี่(ซึ่งนับวันตามแบบล้านนา ตรงกับวันเพ็ญเดือนสิบสองในแบบไทย)
  • จังหวัดตาก จะลอยกระทงขนาดเล็กทยอยเรียงรายไปเป็นสาย เรียกว่า "กระทงสาย"
  • จังหวัดสุโขทัย ขบวนแห่โคมชักโคมแขวน การเล่นพลุตะไล ไฟพะเนียง
• ภาคอีสาน จะตบแต่งเรือแล้วประดับไฟ เป็นรูปต่างๆ เรียกว่า "ไหลเรือไฟ"โดยเฉพาะที่จังหวัดนครพนมเพราะมีความงดงามและอลังการที่สุดในภาคอีสาน
• กรุงเทพมหานคร จะมีงานภูเขาทอง เป็นรูปแบบงานวัด เฉลิมฉลองราว 7-10 วัน ก่อนงานลอยกระทง และจบลงในช่วงหลังวันลอยกระทง
• ภาคใต้ อย่างที่อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ก็มีการจัดงานอย่างยิ่งใหญ่ นอกจากนั้น ในจังหวัดอื่นๆ ก็จะจัดงานวันลอยกระทงด้วยเช่นกัน

นอกจากนี้ในแต่ละท้องถิ่นยังอาจมีประเพณีลอยกระทงที่แตกต่างกันไป และสืบทอดต่อกันเรื่อยมา

[แก้] ความเชื่อเกี่ยวกับวันลอยกระทง

• เป็นการขอขมาพระแม่คงคา ที่มนุษย์ได้ใช้น้ำ ได้ดื่มกินน้ำ รวมไปถึงการทิ้งสิ่งปฏิกูลต่างๆ ลงในแม่น้ำ
• เป็นการสักการะรอยพระพุทธบาท ที่พระพุทธเจ้าทรงได้ประทับรอยพระบาทไว้หาดทรายแม่น้ำนัมมทานที ในประเทศอินเดีย
• เป็นการลอยความทุกข์ ความโศกรวมถึงโรคภัยต่างๆ ให้ลอยไปกับแม่น้ำ
• ชาวไทยในภาคเหนือมีความเชื่อว่า การลอยกระทงเป็นการบูชาพระอุปคุต ตามตำนานเล่าว่า พระอุปคุตทรงสามารถปราบพญามารได้

[แก้] อ้างอิง

• ปัณณวัฒน์. ปฏิทิน 100 ปี พ.ศ. 2468-2568 คัมภีร์พยากรณ์คู่บ้าน. กรุงเทพฯ : ไพลิน, 2550. ISBN 974-455-535-1
• ประเพณีลอยกระทง

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์ลอยกระทงของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย

<!-- NewPP limit reportPreprocessor node count: 356/1000000Post-expand include size: 6544/2048000 bytesTemplate argument size: 756/2048000 bytesExpensive parser function count: 0/500--><!-- Saved in parser cache with key thwikicache:idhash:18559-0!1!0!!th!2 and timestamp 20091023033434 -->ดึงข้อมูลจาก "วันลอยกระทง - วิกิพีเดีย".

หมวดหมู่: วันสำคัญของไทย | ประเพณีไทย

 

ผมไปตั้งกระทู้ลอยกระทง (เป็นลิงค์) เรื่องของการ ลอยกระทง ลองไปอ่านกันดูนะครับ



.

 

ขอบคุณครับ กล้องลูกพี่ถ่ายมาให้ดูทีไรหงุดหงิด อยากซื้อตัวใหม่ให้จัง!
สำหรับกล้องผมตัวนี้เป็นกล้อง Zoom 18x/Wide 28 มม. ของ Panasonic DMC-FZ28 ซึ่งภาพส่วนใหญ่จะเกิดจากการ Zoom ระยะไกล

เพื่อนๆสมาชิกถ้าสนใจกล้อง Macro ดี สีสด แนะนำ Canon กับ Nikon ส่วน Pana นี่เด่นเรื่องการ Zoom, Batt อึด อย่างอื่นก็ดีพอได้ไม่แพ้ใครครับ

 

ขอบคุณมากๆๆ ครับ (เกือบไปเหมือนกันครับ) เดชะบุญ
พวกเราชาวหงษ์ขอน้อมรับด้วยความยินดีครับ อิอิ

 

เดี๋ยวจะลองขอ ผบทบ. เบิกเงินไปซื้อหนังสือ SPIRIT แต่ถ้าผบทบ.ไม่อนุมัติ จะมายืมอ่านนะครับ

จริงๆก็อยากได้เพื่อไว้อ่านเป็นความรู้ครับ

.

 

หุหุ ยินดีครับ..ฉบับที่ 48 มาพร้อมปรกพื้นสีแดง พูดถึงพระกริ่งปวเรศพร้อมรูปพระ 13 องค์ หลากพิมพ์ ราว 40 หน้า ใช้เวลารวบรวมพระเพื่อมาออกหนังสือประมาณ 1 ปี อะไรจะออกมาพอเหมาะปานนี้ ลองเข้าไปเปิดอ่านดูละกันครับ (ผมเกรงจะเกลี้ยงแผงก่อนอะดิ)

 

แย้มให้นิดนึงว่า มีพระกริ่งปวเรศ ที่เม็ดกริ่งด้านใน เป็นทองคำด้วยครับ

แต่มีน้อย ส่วนพลังอิทธิคุณ ก็ไม่หนีรุ่นที่หลวงปู่กรมพระยาปวเรศ ท่านจาร ยกเว้นองค์ที่ผมส่งรูปให้ดู องค์ที่มีจารด้านหลัง (ช่วงนี้ผมห้อยอยู่) องค์นี้เด่นมากเป็นพิเศษครับ

ในแต่ละรุ่น จะมีอยู่เพียง 1 - 2 องค์ เป็นสุดยอดของรุ่น เหมือนกับเป็นที่ 1 ของรุ่นครับ




ที่มา http://www.be2hand.com/scripts/shop....view&id=330008

กริ่งปวเรศ วัดบวรนิเวศ เริ่มสร้างครั้งแรก พ.ศ. ๒๔๐๔ ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๔) แห่งราชวงศ์จักรี

การสร้างครั้งที่ ๑ - ในปี พ.ศ. ๒๔๐๔ สมเด็จกรมพระยาปวเรศฯ ทรงสร้างเพื่อทดแทนพระกริ่งปวเรศทองคำที่หายไป เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๐๓ ในพระราชพิธีมุรธาภิเษกและพระราชพิธีบรมราชาภิเษกของพระมหากษัตริย์ (ร ๔) และขณะรัชกาลที่ ๕ พระชนมายุ ๙ พระชันษา เพื่อใช้ในพระราชพิธีเจริญน้ำพระพุทธมนต์ พิธีรับพระสุพรรณบัฎ (พระราชนิพนธ์สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ หน้า ๕๐-๕๑) จำนวนการสร้าง ๓ องค์

การสร้างครั้งที่ ๒ - ในปี พ.ศ. ๒๔๐๙ เพื่อถวายรัชกาลที่ ๔ ในพระราชพิธี ที่รัชกาลที่ ๕ ทรงผนวชเป็นสามเณร เป็นที่ระลึกถวายรัชกาลที่ ๔ และ รัชกาลที่ ๕ จำนวนการสร้าง ๙ องค์ ในปีนั้นกำลังของปีตกเลข ๙ พอดี (ตำนานวัดบวรนิเวศ หน้า ๑๔๗ )

การสร้างครั้งที่ ๓ - ในปี พ.ศ. ๒๔๑๑ เพื่อเป็นอนุสรณ์ถวายรัชกาลที่ ๕ พระชนมายุ ๑๕ พระชันษา ในพระราชพิธีบรมราชาภิเษก ขึ้นครองราชย์สมบัติ โดยมีผู้สำเร็จราชการเจ้าพระยาสีสุริย วงศ์ (ช่วง บุญนาค) กริ่งรุ่นนี้ไม่มีเส้นพระศก และไม่มีส่วนผสมของเนื้อพระพุทธชินสีห์แบบครั้งที่ ๑ และ ๒ เป็นเนื้อสัมฤทธิ์ มี ๓ ชนิด เนื้อสัมฤทธิ์เดช ออกสีแดงแก่ อ่อน, เนื้อสัมฤทธิ์โชติ ออกสีขาว หรือขาวจัด, เนื้อสัมฤทธิ์เดช ออกสีเหลือง (พระราชนิพนธ์พงศาวดาร ร ๕ หน้า ๓๐-๓๔, หน้า ๔๗ , และพระราชพิธีโสกันต์ หน้า ๕๔-๕๕) จำนวนการสร้างไม่ได้กล่าวไว้


การสร้างครั้งที่ ๔ - ในปี พ.ศ. ๒๔๑๖ รัชกาลที่ ๕ ทรงผนวชเป็นพระภิกษุ และบรมราชาภิเษกครองราชย์เป็นครั้งที่ ๒ กริ่งรุ่นนี้ไม่มีการบรรจุลูกกริ่งไว้ กรมพระยาปวเรศฯ ทรงออกแบบเป็น ๒ แบบ หล่อในคราวเดียวกัน เพื่อทรงถวายในพระราชพิธีทรงผนวช และบรมราชาภิเษกขึ้นครองราชย์สมบัติ สันนิษฐานว่าเป็นกริ่งในเก๋งจีนอยู่ที่วัดบวรนิเวศ (จดหมายเหตุพระราชกิจรายวันในรัชกาลที่ ๕ พ.ศ. ๒๔๑๑ – พ.ศ. ๒๔๑๖ คณะกรรมการเผยแพร่เอกสารประวัติศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรีจัดพิมพ์เผยแพร่ พ.ศ. ๒๕๑๖ หน้า ๑๒๑-๑๒๙) จำนวนการสร้างไม่ได้กล่าวไว้

การสร้างครั้งที่ ๕ - ในปี พ.ศ. ๒๔๒๖ เรียกกริ่งปราบฮ่อ ร ๕ กรมพระยาปวเรศไม่ได้เป็นผู้ออกแบบ ช่างสิบหมู่และโหรหลวงเป็นผู้ออกแบบ (สงครามปราบฮ่อสมัย ร๕ มรว แสงโสม เกษมศรี ประวัติศาสตร์ไทย ปี ๒๕๐๓) ลักษณะ “ปราบฮ่อ” อยู่บนฐานชั้น๒ ติดกับพระโสณี (ตะโพก) ด้านหลัง “ร๕” ตัว “ร” หล่อติดระหว่างกลางฐาน ๑ และ ๒ ด้านซ้ายของกลีบบัวหลัง เลข “๕” หล่อติดแนวเดียวกันทางด้านขวาของกลีบบัวหลัง จำนวนการสร้างไม่ได้กล่าวไว้

การสร้างครั้งที่ ๖ - ในปี พ.ศ. ๒๔๓๔ (บรรณานุกรมหอสมุดแห่งชาติ มหามกุฎราชวิทยาลัย หน้า ๕ วรรค ๒) กรมพระยาปวเรศฯ ไม่ได้ออกแบบ จัดสร้างเพื่อเป็นอนุสรณ์ทรงได้รับมหาสมณุตมาภิเษก ตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๘ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ออกแบบโดยช่างสิบหมู่ บรมวงศานุวงศ์ และไวยาวัชกรวัดบวรนิเวศ สมัยนั้น จึงมีหลายแบบพิมพ์ทรง บางแบบใช้แม่พิมพ์เก่าก็มี โลหะก็ไม่เหมือนกัน บางองค์ก็แบบพิมพ์ใหม่ รวมทั้งที่อยู่ในขันน้ำมนต์ และยอดไม้เท้าของพระองค์ท่าน จำนวนการสร้างไม่ได้กล่าวไว้ (กริ่งรุ่นนี้วัดสุทัศน์ได้จัดสร้างขึ้นในปี ๒๔๔๓ เรียก “พระกริ่งคู่แฝด” จะต่างกันตรงอุดกริ่ง)

หมายเหตุ ! - พระกริ่งปวเรศ วัดบวรนิเวศ นั้น ที่สร้างในยุคสมัยของกรมพระยาปวเรศฯ ตามประวัติมีการจัดสร้าง ๖ ครั้ง ระบุจำนวนให้ทราบ เพียง ๒ ครั้ง รวมแล้วได้ ๑๒ องค์ แต่ก็สร้างเพื่อพิธีสำคัญของพระมหากษัตริย์เท่านั้น มีเพียงครั้งที่ ๖ เท่านั้นที่สร้างฉลองสมณศักดิ์สมเด็จกรมพระยาปวเรศฯ ที่อาจสร้างแจกเป็นที่ระลึกให้ข้าราชบริพาน พระสกนิกร ในสมัยนั้นแต่ก็ไม่ระบุจำนวนการสร้าง และก็มีหลายแบบพิมพ์ทรง ผู้เขียนเองก็ไม่สามารถที่จะสรุปได้ว่า ที่เคยทราบมา มีประมาณ ๑๑ องค์ หรือเท่าไรไม่แน่ใจ ที่มีมูลค่าสูง เป็นกริ่งปวเรศ รุ่นไหน และยุคไหน เพียงแต่สรุปได้ว่ามีเกิน ๑๐ องค์แน่นอน

พุทธลักษณะองค์พุทธปฏิมากร – รูปหล่อลอยองค์ ประทับนั่งสมาธิเพชร (วัชรสานะ) เหนืออาสนะบัลลังค์ บัวคว่ำ บัวหงาย ๒ ชั้น ชั้นละ ๗ กลีบ ฐานด้านหลัง ยื่นเล็กน้อย บัวคว่ำ บัวหงาย ชั้นละ ๑ กลีบ พระเกศแบบตุ้มหรือบัวตูม ฐานพระเมาลี ด้านหน้า ปรากฏรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว พระศกแบบตอก “รอยตุ๊ดตู่” ปราศจากไรพระศก ใต้ฐานไม่ปะก้น หรือรอยเจาะก้นสำหรับบรรจุลูกกริ่งเหมือนทั่วๆ ไป แต่กว้านก้นลึก และกว้าง (กว้าง ๑ ซ.ม. ยาว ๑.๖ ซ.ม.)

ลักษณะการตอกเมล็ดงา – ในสมัยก่อนเป็นการบ่งบอก ให้ทราบว่ามีช่างที่สร้าง และตกแต่ง พระจำนวนกี่คน เช่น ตอกเมล็ดงา ๑ เมล็ด แสดงว่าพระกริ่งองค์นั้นมีช่าง ๒ คน ช่วยกันสร้างและตกแต่ง ๓ เมล็ด แสดงว่าพระกริ่งองค์นั้นมี ช่าง ๔ คน ช่วยกันสร้างและตกแต่ง ถ้าไม่มีการตอกเมล็ดงา แลดงว่า มีช่างเพียงคนเดียว ที่เป็นผู้สร้างและตกแต่งตรวจเองทั้งหมด การตอกเมล็ดงาจะตอกตรง เฉียง หรือ อยู่ส่วนใดขององค์พระก็แล้วแต่ช่างผู้นั้นจะตอก

 

เดี๋ยวเย็นนี้ ผมต้องไปหาเจ้าของวัดไ..... ผมจะไปแวะแผงดูก่อน ถ้ามีจะได้รีบโทร.ไปขออนุมัติซื้อเลยครับ

.

 

อ่า รอลุ้นครับ

<TABLE class=tborder id=threadslist cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY id=threadbits_forum_179><TR><TD class=alt1 id=td_threadtitle_22445 title="" style="CURSOR: default">พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้..... (11 คน กำลังดูอยู่) ( 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 ... หน้าสุดท้าย)
sithiphong
</TD><TD class=alt2 title="จำนวนตอบ: 34,419, จำนวนอ่าน: 994,962">

วันนี้ 04:53 PM
โดย sithiphong ​

</TD><TD class=alt1 align=middle>34,419</TD><TD class=alt2 align=middle>994,962</TD></TR></TBODY></TABLE>

รอลุ้นว่า เมื่อถึง 1,000,000 คลิ๊กแล้ว ตัวเลขจะขึ้นไปเป็นล้าน หรือ กลับมานับหนึ่งใหม่

คลิ๊ก อีกเพียง 5,038 ครั้ง ก็จะได้ทราบกันแล้ว หุหุหุ

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ sithiphong
เดี๋ยวจะลองขอ ผบทบ. เบิกเงินไปซื้อหนังสือ SPIRIT แต่ถ้าผบทบ.ไม่อนุมัติ จะมายืมอ่านนะครับ

จริงๆก็อยากได้เพื่อไว้อ่านเป็นความรู้ครับ

.
</TD></TR></TBODY></TABLE>
อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ sithiphong
แย้มให้นิดนึงว่า มีพระกริ่งปวเรศ ที่เม็ดกริ่งด้านใน เป็นทองคำด้วยครับ

แต่มีน้อย ส่วนพลังอิทธิคุณ ก็ไม่หนีรุ่นที่หลวงปู่กรมพระยาปวเรศ ท่านจาร ยกเว้นองค์ที่ผมส่งรูปให้ดู องค์ที่มีจารด้านหลัง (ช่วงนี้ผมห้อยอยู่) องค์นี้เด่นมากเป็นพิเศษครับ

ในแต่ละรุ่น จะมีอยู่เพียง 1 - 2 องค์ เป็นสุดยอดของรุ่น เหมือนกับเป็นที่ 1 ของรุ่นครับ




ที่มา http://www.be2hand.com/scripts/shop....view&id=330008

กริ่งปวเรศ วัดบวรนิเวศ เริ่มสร้างครั้งแรก พ.ศ. ๒๔๐๔ ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๔) แห่งราชวงศ์จักรี

การสร้างครั้งที่ ๑ - ในปี พ.ศ. ๒๔๐๔ สมเด็จกรมพระยาปวเรศฯ ทรงสร้างเพื่อทดแทนพระกริ่งปวเรศทองคำที่หายไป เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๐๓ ในพระราชพิธีมุรธาภิเษกและพระราชพิธีบรมราชาภิเษกของพระมหากษัตริย์ (ร ๔) และขณะรัชกาลที่ ๕ พระชนมายุ ๙ พระชันษา เพื่อใช้ในพระราชพิธีเจริญน้ำพระพุทธมนต์ พิธีรับพระสุพรรณบัฎ (พระราชนิพนธ์สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ หน้า ๕๐-๕๑) จำนวนการสร้าง ๓ องค์

การสร้างครั้งที่ ๒ - ในปี พ.ศ. ๒๔๐๙ เพื่อถวายรัชกาลที่ ๔ ในพระราชพิธี ที่รัชกาลที่ ๕ ทรงผนวชเป็นสามเณร เป็นที่ระลึกถวายรัชกาลที่ ๔ และ รัชกาลที่ ๕ จำนวนการสร้าง ๙ องค์ ในปีนั้นกำลังของปีตกเลข ๙ พอดี (ตำนานวัดบวรนิเวศ หน้า ๑๔๗ )

การสร้างครั้งที่ ๓ - ในปี พ.ศ. ๒๔๑๑ เพื่อเป็นอนุสรณ์ถวายรัชกาลที่ ๕ พระชนมายุ ๑๕ พระชันษา ในพระราชพิธีบรมราชาภิเษก ขึ้นครองราชย์สมบัติ โดยมีผู้สำเร็จราชการเจ้าพระยาสีสุริย วงศ์ (ช่วง บุญนาค) กริ่งรุ่นนี้ไม่มีเส้นพระศก และไม่มีส่วนผสมของเนื้อพระพุทธชินสีห์แบบครั้งที่ ๑ และ ๒ เป็นเนื้อสัมฤทธิ์ มี ๓ ชนิด เนื้อสัมฤทธิ์เดช ออกสีแดงแก่ อ่อน, เนื้อสัมฤทธิ์โชติ ออกสีขาว หรือขาวจัด, เนื้อสัมฤทธิ์เดช ออกสีเหลือง (พระราชนิพนธ์พงศาวดาร ร ๕ หน้า ๓๐-๓๔, หน้า ๔๗ , และพระราชพิธีโสกันต์ หน้า ๕๔-๕๕) จำนวนการสร้างไม่ได้กล่าวไว้


การสร้างครั้งที่ ๔ - ในปี พ.ศ. ๒๔๑๖ รัชกาลที่ ๕ ทรงผนวชเป็นพระภิกษุ และบรมราชาภิเษกครองราชย์เป็นครั้งที่ ๒ กริ่งรุ่นนี้ไม่มีการบรรจุลูกกริ่งไว้ กรมพระยาปวเรศฯ ทรงออกแบบเป็น ๒ แบบ หล่อในคราวเดียวกัน เพื่อทรงถวายในพระราชพิธีทรงผนวช และบรมราชาภิเษกขึ้นครองราชย์สมบัติ สันนิษฐานว่าเป็นกริ่งในเก๋งจีนอยู่ที่วัดบวรนิเวศ (จดหมายเหตุพระราชกิจรายวันในรัชกาลที่ ๕ พ.ศ. ๒๔๑๑ – พ.ศ. ๒๔๑๖ คณะกรรมการเผยแพร่เอกสารประวัติศาสตร์ สำนักนายกรัฐมนตรีจัดพิมพ์เผยแพร่ พ.ศ. ๒๕๑๖ หน้า ๑๒๑-๑๒๙) จำนวนการสร้างไม่ได้กล่าวไว้

การสร้างครั้งที่ ๕ - ในปี พ.ศ. ๒๔๒๖ เรียกกริ่งปราบฮ่อ ร ๕ กรมพระยาปวเรศไม่ได้เป็นผู้ออกแบบ ช่างสิบหมู่และโหรหลวงเป็นผู้ออกแบบ (สงครามปราบฮ่อสมัย ร๕ มรว แสงโสม เกษมศรี ประวัติศาสตร์ไทย ปี ๒๕๐๓) ลักษณะ “ปราบฮ่อ” อยู่บนฐานชั้น๒ ติดกับพระโสณี (ตะโพก) ด้านหลัง “ร๕” ตัว “ร” หล่อติดระหว่างกลางฐาน ๑ และ ๒ ด้านซ้ายของกลีบบัวหลัง เลข “๕” หล่อติดแนวเดียวกันทางด้านขวาของกลีบบัวหลัง จำนวนการสร้างไม่ได้กล่าวไว้

การสร้างครั้งที่ ๖ - ในปี พ.ศ. ๒๔๓๔ (บรรณานุกรมหอสมุดแห่งชาติ มหามกุฎราชวิทยาลัย หน้า ๕ วรรค ๒) กรมพระยาปวเรศฯ ไม่ได้ออกแบบ จัดสร้างเพื่อเป็นอนุสรณ์ทรงได้รับมหาสมณุตมาภิเษก ตำแหน่งสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๘ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ออกแบบโดยช่างสิบหมู่ บรมวงศานุวงศ์ และไวยาวัชกรวัดบวรนิเวศ สมัยนั้น จึงมีหลายแบบพิมพ์ทรง บางแบบใช้แม่พิมพ์เก่าก็มี โลหะก็ไม่เหมือนกัน บางองค์ก็แบบพิมพ์ใหม่ รวมทั้งที่อยู่ในขันน้ำมนต์ และยอดไม้เท้าของพระองค์ท่าน จำนวนการสร้างไม่ได้กล่าวไว้ (กริ่งรุ่นนี้วัดสุทัศน์ได้จัดสร้างขึ้นในปี ๒๔๔๓ เรียก “พระกริ่งคู่แฝด” จะต่างกันตรงอุดกริ่ง)

หมายเหตุ ! - พระกริ่งปวเรศ วัดบวรนิเวศ นั้น ที่สร้างในยุคสมัยของกรมพระยาปวเรศฯ ตามประวัติมีการจัดสร้าง ๖ ครั้ง ระบุจำนวนให้ทราบ เพียง ๒ ครั้ง รวมแล้วได้ ๑๒ องค์ แต่ก็สร้างเพื่อพิธีสำคัญของพระมหากษัตริย์เท่านั้น มีเพียงครั้งที่ ๖ เท่านั้นที่สร้างฉลองสมณศักดิ์สมเด็จกรมพระยาปวเรศฯ ที่อาจสร้างแจกเป็นที่ระลึกให้ข้าราชบริพาน พระสกนิกร ในสมัยนั้นแต่ก็ไม่ระบุจำนวนการสร้าง และก็มีหลายแบบพิมพ์ทรง ผู้เขียนเองก็ไม่สามารถที่จะสรุปได้ว่า ที่เคยทราบมา มีประมาณ ๑๑ องค์ หรือเท่าไรไม่แน่ใจ ที่มีมูลค่าสูง เป็นกริ่งปวเรศ รุ่นไหน และยุคไหน เพียงแต่สรุปได้ว่ามีเกิน ๑๐ องค์แน่นอน

พุทธลักษณะองค์พุทธปฏิมากร – รูปหล่อลอยองค์ ประทับนั่งสมาธิเพชร (วัชรสานะ) เหนืออาสนะบัลลังค์ บัวคว่ำ บัวหงาย ๒ ชั้น ชั้นละ ๗ กลีบ ฐานด้านหลัง ยื่นเล็กน้อย บัวคว่ำ บัวหงาย ชั้นละ ๑ กลีบ พระเกศแบบตุ้มหรือบัวตูม ฐานพระเมาลี ด้านหน้า ปรากฏรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว พระศกแบบตอก “รอยตุ๊ดตู่” ปราศจากไรพระศก ใต้ฐานไม่ปะก้น หรือรอยเจาะก้นสำหรับบรรจุลูกกริ่งเหมือนทั่วๆ ไป แต่กว้านก้นลึก และกว้าง (กว้าง ๑ ซ.ม. ยาว ๑.๖ ซ.ม.)

ลักษณะการตอกเมล็ดงา – ในสมัยก่อนเป็นการบ่งบอก ให้ทราบว่ามีช่างที่สร้าง และตกแต่ง พระจำนวนกี่คน เช่น ตอกเมล็ดงา ๑ เมล็ด แสดงว่าพระกริ่งองค์นั้นมีช่าง ๒ คน ช่วยกันสร้างและตกแต่ง ๓ เมล็ด แสดงว่าพระกริ่งองค์นั้นมี ช่าง ๔ คน ช่วยกันสร้างและตกแต่ง ถ้าไม่มีการตอกเมล็ดงา แลดงว่า มีช่างเพียงคนเดียว ที่เป็นผู้สร้างและตกแต่งตรวจเองทั้งหมด การตอกเมล็ดงาจะตอกตรง เฉียง หรือ อยู่ส่วนใดขององค์พระก็แล้วแต่ช่างผู้นั้นจะตอก


</TD></TR></TBODY></TABLE>
อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ psombat
หุหุ ยินดีครับ..ฉบับที่ 48 มาพร้อมปรกพื้นสีแดง พูดถึงพระกริ่งปวเรศพร้อมรูปพระ 13 องค์ หลากพิมพ์ ราว 40 หน้า ใช้เวลารวบรวมพระเพื่อมาออกหนังสือประมาณ 1 ปี อะไรจะออกมาพอเหมาะปานนี้ ลองเข้าไปเปิดอ่านดูละกันครับ (ผมเกรงจะเกลี้ยงแผงก่อนอะดิ)
</TD></TR></TBODY></TABLE>

ผมไปหาเจ้าของวัดไ....... เรียบร้อยแล้ว ตอนที่ผมขับรถกลับบ้าน เจ้าของวัดไ..... โทร.หาผม บอกว่า ได้ซื้อหนังสือSPIRIT มาให้ผมเรียบร้อยแล้ว ไว้วันที่เจอกัน ค่อยไปเอาหนังสือครับ

.

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>เสี้ยวหลี่ฉางเตา : รอยยิ้มซ่อนมีด
China - Manager Online
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>27 ตุลาคม 2552 22:14 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left> 笑里藏刀

笑(xiào) อ่านว่า เสี้ยว แปลว่า รอบยิ้ม
里(lǐ) อ่านว่า หลี่ แปลว่า ใน
藏(cáng) อ่านว่า ฉาง แปลว่า ซ่อน หรือสะสม
刀(dāo) อ่านว่า เตา แปลว่า มีด

</TD></TR><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=304 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=304> </TD></TR><TR><TD class=Image vAlign=baseline align=left><CENTER>ภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต</CENTER></TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE> ในสมัยที่ฮ่องเต้ถังไท่จงแห่งราชวงศ์ถังรวบรวมแผ่นดิน ขึ้นครองราชย์ มีขุนนางผู้หนึ่ง นามว่า หลี่ อี้ฝุ ซึ่งมีความถนัดจัดเจนในการยกยอปอปั้นประจบประแจงเจ้านาย เขาเป็นที่โปรดปรานของราชโอรสหลี่จื้อเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อหลี่จื้อขึ้นครองราชย์นามว่าฮ่องเต้ถังเกาจง ได้มีพระราชดำริว่าจะให้สนมเจ้า หรือบูเช็คเทียนซึ่งเคยเป็นนางสนมขององค์ฮ่องเต้ถังไท่จง และได้ออกบวชไปเมื่อครั้งถังไท่จงสวรรคตนั้น กลับมารับตำแหน่งเป็นพระมเหสีของตน ซึ่งครั้งนี้มีขุนนางเก่าแก่หลายรายออกโรงคัดค้านเนื่องจากความไม่เหมาะสม แต่ทว่าหลี่ อี้ฝุกลับสนับสนุนฮ่องเต้ถังเกาจงเต็มที่ ตั้งแต่นั้นมา เขาจึงเป็นคนโปรด และได้รับความไว้วางพระทัยจากองค์ฮ่องเต้ยิ่งนัก

การได้เป็นคนใกล้ชิดเบื้องบน ทำให้หลี่ อี้ฝุมีอำนาจล้นพ้นมือ ผู้ใดที่กล้าเป็นปรปักษ์กับเขาต่างก็ถูกกำจัดไปให้พ้นทาง ซึ่งขุนนางทั้งหลายต่างก็รู้พิษสงของเขาดี และเนื่องจากหลี่ อี้ฝุ เป็นบุคคลที่ไม่ว่าจะร้ายกาจเพียงใด แต่บนใบหน้าของเขามักจะประดับเอาไว้ด้วยรอยยิ้มหวานละไมเสมอ ทำให้บรรดาขุนนางต่างตั้งฉายาให้เขาว่า "รอยยิ้มซ่อนมีด"

กิตติศัพท์ความร้ายกาจของหลี่ อี้ฝุเป็นที่เลื่องลือ ผู้คนมากมายที่ต้องการรับราชการ ต้องการเข้าวังต่างก็เดินทางมาเพื่อพึ่งใบบุญเขา โดยที่รู้ดีว่าต้องมีสิ่งของเงินทองแลกเปลี่ยน

ครั้งหนึ่งการเรียกค่านายหน้าจากผู้คนเพื่อฝากให้เข้ารับราชการของหลี่ อี้ฝุรู้ถึงพระเนตรพระกรรณของฮ่องเต้ เขาจึงถูกปลดออกจากตำแหน่งและถูกเนรเทศกลับบ้านนอก

คริสตศักราชที่ 666 หลี อี้ฝุเสียชีวิตลง จากนั้นอีกราว 100 ปี นักกวีนามไป๋ จีว์อี้ ประพันธ์บทกวีเอาไว้ โดยท่อนหนึ่งความว่า
"หลี่ อี้ฝุตลอดชีพคงแย้มยิ้ม ในรอยยิ้มมีคมมีดไว้ฆ่าคน"

ภายหลังคนทั่วไปจึงนำสำนวน "เสี้ยวหลี่ฉางเตา" หรือ "รอยยิ้มซ่อนมีด" มาใช้เปรียบเทียบกับคนที่ภายนอกดูอ่อนหวาน ใจดี แต่ในใจแฝงไว้ด้วยความโหดเ******้ยม ร้ายกาจ

</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

 

อ่า วันนี้ห้อยพระกริ่งปวเรศมา 9 องค์ ลองเปลี่ยนห้อยอีกเส้น เส้นเดิมห้อยพระกริ่งปวเรศ 5 องค์

ต้องลองดูว่า เป็นอย่างไร

และคงต้องไปเลี่ยมอีกอย่างน้อย 5 องค์ คงต้องหาสร้อยมาเพิ่มแล้ว อิอิ

.

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=headline vAlign=baseline align=left>"กระเพาะปลา" มาจากไหน?
Travel - Manager Online
</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD bgColor=#cccccc height=1></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left>โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์</TD><TD class=date vAlign=baseline align=left>27 ตุลาคม 2552 14:47 น.</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=4 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=body vAlign=baseline align=left><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=300 border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top align=middle width=300> </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR><TR><TD vAlign=top align=middle height=5></TD></TR></TBODY></TABLE> เวลาที่เกิดหิวขึ้นมาตอนดึกๆ แต่ไม่อยากกินอะไรให้หนักท้องมากนัก "108 เคล็ดกิน" มักนึกถึงกระเพาะปลาร้อนๆ สักถ้วยกินให้อุ่นๆท้อง กินไปก็สงสัยไปว่าทำไมจึงเรียกว่า "กระเพาะปลา" ทั้งที่จริงๆแล้วมันคือถุงลมที่ช่วยในการดำน้ำของปลาต่างหาก ซึ่งกระเพาะปลาที่เรานำมากินกันนั้นก็มาจากปลาหลายชนิด ทั้งปลากุเลา ปลากะพง ปลาอินทรี ปลาไหลทะเล ฯลฯ ซึ่งราคาก็จะถูกแพงต่างกันไป ยิ่งเป็นปลาทะเลน้ำลึกก็จะยิ่งแพงมากขึ้น

ชาวจีนรู้จักกินกระเพาะปลามานานกว่า 1,600 ปีแล้ว และยังใช้กระเพาะปลาเป็นเครื่องบรรณาการที่หัวเมืองแถบชายฝั่งทะเลจะต้องจัดถวายแด่พระเจ้าแผ่นดินจีนมาตั้งแต่สมัยราชอาณาจักรถัง นอกจากนั้นตำรายาจีนยังถือว่ากระเพาะปลาเป็นยาชูกำลัง มีสรรพคุณในการเสริมหยิน บำรุงเซลล์และเนื้อเยื่อ ทำให้เนื้อเยื่อแข็งแรงและกระชับ เสริมภูมิคุ้มกันของร่างกาย ให้พลังงาน แก้อาการตกเลือด เป็นยาอายุวัฒนะ ช่วยให้ร่างกายอบอุ่น เลือดลมไหลเวียนดี ทำให้มีพละกำลัง

เมนูกระเพาะปลาที่นิยมกันในบ้านเราก็เช่นกระเพาะปลาน้ำแดง กระเพาะปลาผัดแห้ง ยำกระเพาะปลา ซึ่งก็ล้วนแล้วแต่ถูกปากนักกิน แต่บางครั้งก็ต้องเซ็งเมื่อบางร้านใช้หนังหมูมาหลอกว่าเป็นกระเพาะปลาเสียนี่
</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>