ทำสมาธิไม่ถูกหลักจึงเพี้ยนไปไม่รู้ตัว : พระอาจารย์ทูล

ในบอร์ดยังมีเลย เหอะๆ

 

นั่งสมาธิแล้วเพี้ยน นี่ในบอร์ดนี้มีไหมหว่า ผมไม่เคยเห็นแหะ -*-

 

ข้อ 3 นี้น่ะครับ เราจะทราบได้อย่างไร ว่าอย่างไหนจริง อย่าง ไหนเท็จ

ไม่เคยประสบกับตัวเองน่ะครับ แต่เคยได้ยินคนอื่นพูดในลักษณะอย่างนี้เหมือนกันว่า

สงสัยอะไร ก็นั่งสมาธิถามเอา ประมาณนี้ครับ

 

ขอบคุณคับผม

 

satu satu ka

 

อนุโมทนาค่ะ
บุคคลไม่ควรตั้งอยู่ในความประมาท

 

แม้ท่านจะจากไปแล้ว แต่ก็ยังระลึกถึงเสมอครับ

 

ถ้ายังมีกิเลสตัณหาอยู่ จิตนั้นก็ยังมีอวิชชาเป็นเชื้อ
จิตที่ตอบคำถามให้เราในสมาธิก็ยังเป็นจิตอวิชชา ขึ้นอยู่กับว่า
จิตที่ตอบเราในสมาธิตอนนั้น ทรงสมาธิอยู่ถึงขึ้นปราศจากกิเลสได้ชั่วคราว
ก็ได้คำตอบที่เป็นธรรมะที่ปราศจากกิเลส แต่ถ้าทรงสมาธิแต่มีกิเลสครอบงำ
จิตอยู่ก็มีทางเป็นไปได้เหมือนกัน ซึ่งปุถุชนที่ไม่เคยเจริญสติไม่มีสัมปชัญญะ
มักจะไม่รู้ตัวว่าถูกกิเลสครอบงำ ก็จะหลงได้ และไม่รู้ว่าคำตอบที่ได้มาจาก
จิตที่มีอวิชชามีกิเลสตัณหาเป็นตัวผลักดัน

แต่ถ้าเป็นพระอรหันต์ ที่มีจิตปราศจากอวิชชา กิเลสตัณหาตั้งอยู่ไม่ได้ถาวร
ธรรมะที่มาจากพระอรหันต์จึงเป็นของจริง จริงก็รู้ว่าจริง เท็จก็รู้ว่าเท็จ

แต่คนที่หลงในสมาธิอยู่โดยขาดสติปัญญา จริงก็ไม่รู้ เท็จก็ไม่รู้ แต่ถามเมื่อ
ไรก็มีคำตอบให้ได้เหมือนกัน จิตที่ตอบมาให้เป็นใครมั่งก็ไม่รู้ อาจเป็นพระ
บ้าง เป็นมารบ้าง เป็นปีศาจบ้าง เป็นสัมภเวสีบ้าง ถูกบ้าง ผิดบ้าง ตามอำนาจ
ของสมาธิและกิเลสตัณหาในตอนนั้น และพื้นจิตของผู้ทรงสมาธิ

ส่วนใหญ่จะมีคำตอบที่ถูกในบางเรื่องที่ไม่สำคัญล่อให้ตายใจ
แต่ถ้าเป็นเรื่องสำคัญ ที่ชี้เป็นชี้ตาย มักจะตอบไม่ถูก เพราะเกินปัญญาที่
จิตอวิชชาที่ไม่บริสุทธิ์จะไปรู้ความจริงได้

 

ขออนุโมทนาบุญธรรมทานครับ
สาธุ
สาธุ
สาธุ

 

ข้อ3 เป็นแบบนี้ครับ เวลาเราจิตใจสงบในสมาธิแล้ว ไม่มีการเอนเอียง ไม่มีอารมณ์ลำเอียงในการอยากได้คำตอบอย่างใดอย่างหนึ่งแล้ว

การประมวลความรู้วิเคราะห์ วินิจฉัยปัญหาก็จะทำได้อย่างเป็นกลาง
เช่นการทำข้อสอบ เราก็ต้องอ่านหนังสือมาก่อน
เราจึงมีความรู้ในการหาคำตอบของคำถามนั้น

อย่างปัญหาทางธรรม ก็ต้องมีความรู้ทางธรรมมาก่อน
การวิปัสสนาจึงให้ศึกษาข้อธรรมด้วยไม่ใช่นั่งสมาธิเฉยๆ

 

สาธุ สาธุ สาธุ หลานศิษย์กราบนมัสการหลวงปู่ เจ้าค่ะ





.

 

;9kแล้วจะรู้ได้อย่างไรคะว่าที่ถูกต้องทำอย่างไร ต้องไปฝึกกับใครหรือต้องเรียนรู้จากที่ไหน ใครทราบช่วยบอกหน่อยค่ะ เพราะที่ฝึกมาจะเลียนแบบวิธีของในหลวง คือ พุทธเข้า 1 โธออก 1 พุทธเข้า 2 โธออก 2 ทำไปเรื่อยๆจนถึง 5 แล้วย้อนกลับถอยหลังจาก 5มา1ใหม่สลับกันไป พยายามไม่นึกเรื่องอื่นเห็นอะไรก็ปล่อยวางไม่จับเอามา เอาแต่หายใจเข้าออกอย่างเดียวไม่ทราบว่าถูกหรือเปล่าคะเพราะเพิ่งจะเริ่มลองทำดูเท่านั้นค่ะ

 

อ้างอิง...

การภาวนาที่เพี้ยนไปในลักษณะนี้ เป็นเพราะความเห็นผิดในเบื้องต้น คือ มิจฉาทิฏฐิ พวกนี้ชอบทำแต่ความสงบ ไม่เคยใช้ปัญญาที่เป็นสัมมาทิฏฐิเลย ความผิดพลาดจึงเกิดขึ้นจากการทำสมาธิได้ง่าย ..

ถึงจะมีความกล้าติดสินใจในการทำสมาธิ แต่ก็ไม่มีปัญญาเป็นเครื่องรู้รอบในอุบายที่ถูกต้อง เช่น อยากรู้แจ้งเห็นจริงในสัจธรรมในการทำสมาธิ อยากให้กิเลสอาสวะหมดไปสิ้นไปจากการทำสมาธิ อยากหลุดพ้นไปอย่างแรงกล้าจากการทำสมาธิ ความเข้าใจอย่างนี้ จึงเป็นมิจฉาทิฏฐิ คือความเห็นผิด

เพราะในศาสนาพุทธไม่มีใครเป็นพระอริยเจ้าเพราะการทำสมาธิอย่างเดียวนี้เลย หรือหากท่านมีความมั่นใจว่า กิเลสตัณหาอวิชชาหมดไปสิ้นไปจากการทำสมาธิจริง ท่านจะยกเอาเรื่องของพระอริยเจ้าองค์ไหนมาเป็นหลักฐานยืนยัน...

พระอาจารย์ ทูล ขิปปัญโญ เป็นพระสายพระอาจารย์มั่น เท่าที่อ่านหนังสือเกี่ยวกับการเทศนาในสายนี้แล้ว พระอาจารย์ท่านนี้สอนได้กว้างมาก เข้าใจง่าย เนื้อหาดี มีมาตรฐาน จัดลำดับให้เข้าถึงเนื้อหาได้ดี เหมือนท่านเรียนจบการศึกษาทางโลกระดับปริญญา ทำนองนั้น.........พูดแล้ว เข้าใจง่าย ไม่ต้องตีความอีก...


เคยอ่านในหนังสือของท่าน ท่านบอกว่า ปัญญามันเกิดไม่ได้จากการทำสมาธิ เราต้องหมั่นใช้ปัญญาพิจารณาปัญหาในขณะที่จิตเป็นสมาธิ จึงจะเป็นความรู้ที่แท้จริง และทำบ่อย ๆ มันจึงจะเป็นความเคยชิน มิฉะนั้น จิตมันจะสงบอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมคิด พิจารณา อะไรได้เลย ทำนองนี้ ...พอมาเจอข้อความบนกระทู้นี้เข้า...ถึงบางอ้อ

หลวงพ่อพุธ ฐานิโย และ หลวงพ่อชา วัดหนองป่าพง ทั้งสองท่านนี้ก็เก่งด้านภาษาเหมือนกัน.....มีหลายท่านที่เก่งปฏิบัติ แต่เวลาถ่ายทอดเราต้องตีความอีก ด้วยไม่คุ้นเคยกับความหมายในภาษาท้องถิ่น ทำให้พลาดความหมายของท่าน ไม่เข้าใจ อย่างถูกต้องตามที่ท่านบรรยาย ต้องอาศัยอ่านจากหนังสือคำเทศนาที่ศิษย์ท่านทำแจก เราจึงเข้าใจ ความหมายของท่าน ปัญญาไม่มากพอที่จะเข้าใจในขณะฟังธรรมทันที.....

อย่างนี้เรียกว่าโง่แล้วไปติท่านหรือเปล่าหนอ......อนุโมทนา ครับ.

 

คำพระ

"ถูกสิ เมื่อเริ่มปฏิบัติ นี่ถูกแล้ว ไม่ปฏิบัติสิ ผิดแน่นอน"

................

"คืออย่างนี้ ที่ว่าปฏิบัติถูกแล้วนี่ ไม่ใช่ถูกที่สุด ถูกที่สุดนี่ทำได้ก็ อรหันต์
ดังนั้น หากเรายังปฏิบัติอยู่ มันก็ถูกอยู่ ถูกไปเรื่อยๆ ท้อจนหยุดปฏิบัติ
เมื่อไหร่ก็ผิด แต่ผิดแล้วก็ลุกขึ้นมาปฏิบัติใหม่ ก็ถูกอีก เราจึงทำถูกได้
เรื่อยๆ จนกว่าจะถูกที่สุด"

"คนเราจะรวยทรัพย์ มันต้องขยันทำเหตุ ไม่ใช่เล็งเห็นแต่จะเอาผล คนขยัน
หากหมั่นเพียร บากบั่นไปเรื่อยๆ สักวันมันก็ต้องรวย"

"คนเราจะรวยอริยทรัพย์ มันก็ต้องขยันทำเหตุ เหตุของการรวยอริยะทรัพย์
คือการปฏิบัติธรรม หมั่นฟังธรรม หมั่นวางใจในผลที่ได้รับ เพื่อรักแต่การปฏิบัติ
สักวันก็ต้องมีอริยะทรัพย์เป็นของตน"

qsqu

 

เกือบเพี้ยนไปแล้วมั้ยล่ะเรา

 

ถ้าไม่อยากเพี้ยนให้เอารูปนาม มากำหนดพระไตรลักษณ์ เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อย่างปรมัตถ์ตามความจริง<WBR>สูงสุด อย่างถึงแก่นถึงแกนเป็นที่สุด ก็วางจากรูปนาม เพราะมันได้ดับไปแล้ว ในขณะที่เห็นกระแสปฏิจจสมุปบาท เป็นหลักธรรมที่แสดงให้เห็นถึงกระบวนการเกิดการดำเนินไป และ การดับไปของ<WBR>ชีวิต ณ ตรงนั้นเองเวทนาในจิตดับอย่างต่อเนื่อง
พบกับความเย็นของนิพาน
นิพพานนัง ปรมังสุขัง พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง โมทนาสาธุ

 

ขอบคุณมากมายค้า

 

คิดว่าจริงตามเจ้าของกระทู้ครับ เพราะว่าเป็นไปได้ที่สมาธิมักทำให้คนเราหลงทาง เพราะสมาธิไม่ได้มีปัญญาเลยเป็นแต่เพียงสมาธิเท่านั้น ดังนั้นการปฏิบัติจะต้องหาหนทางให้ทราบให้ได้ว่าแบบไหนสัมมาสมาธิครับ ไม่ใช่สักแต่ทำสักแต่ปฏิบัติ สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าทำไปเพื่ออะไรครับ
อนุโมทนาครับ