ข้อความจาก กลุ่มประสานงานเพื่อการเตือนภัย(เขากะลา)(ปิดกระทู้)

ขออนุโมทนากับคุณ winny ค่ะ

ที่ได้ร่วมปลูกต้นไม้ลดโลกร้อนที่เขากะลา

ณ สถานปฏิบัติธรรม จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน

ต้นหางนกยูง และค่าดูแล จำนวน 1 ต้น (700)

น่าจะสวยอย่างหางนกยูงในภาพนะคะ

 

ขออนุโมทนากับคุณ SUTASSEE ด้วยค่ะ ที่ได้พบเจอกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ด้วยความมีสติ รู้ตัว และทำให้ความทุกข์เกิดได้ยาก

ขออนุโมทนาอีกครั้ง กับการเป็นเจ้าภาพต้นหูกระจง (แผ่บารมี) ทั้ง 2 ต้น ซึ่งพี่สุดใจต้องถามกลับไปที่ท่านอีกครั้ง เนื่องด้วยเห็นว่าราคาค่อนข้างสูงในแต่ละต้น

แต่ท่านยังมีความตั้งใจแน่วแน่ ที่จะเป็นเจ้าภาพหูกระจงทั้งสองต้น เพื่อมอบให้กับสถานปฏิบัติธรรม จ.ส.อ.เชิด ชื่นสำนวน ที่เขากะลา

อานิสงค์ทั้งหลายทั้งปวง จงส่งผลเป็นบันไดให้ท่านได้ก้าวข้าม เพื่อล่วงพ้นวิบากกรรมต่าง ๆ ในชาติปัจจุบันนี้เทอญ

ขออนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ

ต้นหูกระจง (แผ่บารมี) ที่คุณ SUTASSEE เป็นเจ้าภาพทั้ง 2 ต้น

อีกไม่นานต้นไม้ที่ปลูกนี้ก็จะโตใหญ่ แผ่บารมีกว้างไกลให้ความร่มรื่นดังภาพค่ะ

 

hello3รบกวนพี่สุดใจลงเลขบัญชีให้หน่อยค่ะ
จะได้จดไว้ไปโอนเงินให้fairy3
เพราะค้นหาของเดิมไม่รู้อยู่หน้าไหน
ต้นบารมีบวกค่าดูแลด้วยค่ะรวม5,400บาท;aa27ตอนนี้สงสัยกุมารเข้าชอบรูปการ์ตูน

 

ขออนุโมทนาค่ะ

ที่ได้ร่วมเป็นเจ้าภาพปลูกต้นไม้ลดโลกร้อนที่เขากะลา

ปลูกแล้ว อย่าลืมแวะไปเยี่ยมเยียน ไปเป็นกำลังใจ
และไปร่วมสนทนาธรรมกันที่สถานปฏิบัติธรรมแห่งนี้บ้างนะคะ

หวังว่าอีกไม่นานคงจะได้พบเจอกันค่ะ

เสลา 1 ต้น




เหลืองปรียาธร 1 ต้น

 

เลขที่บัญชีของพี่สุดใจ คงต้องใช้เลขที่บัญชีเดียวกันกับที่ได้เคยโอนร่วมเป็นเจ้าภาพค่าน้ำ ค่าเดินสายไฟฟ้า ในครั้งก่อนหน้านี้ เพราะปิดบัญชีค่าใช้จ่ายสาธารณูปโภคไปหมดแล้ว


ตอนนี้มีเงินบริจาคที่มีผู้ร่วมทำบุญโอนมาเพิ่มเติม ยังคงอยู่ในบัญชี จำนวน 3,156 บาท ซึ่งจะสมทบทุนลงไปในการจัดสวนครั้งนี้

ดังนั้น หากท่านโอนเข้ามาในบัญชีนี้ ก็คือจะร่วมจัดทำสวนที่สถานปฏิบัติธรรมแห่งนี้ค่ะ

สุดใจ ชื่นสำนวน
ธนาคารกรุงเทพฯ สาขาย่อยถนนรามคำแหง ซอย 28

เลขที่บัญชี 243-055549-6​

ตอนนี้ มีเงินยอดเดิมในบัญชีจำนวน 3,156 บาท

รับมอบจากอาจารย์กัลยา ที่พิษณุโลก
เป็นเจ้าภาพต้นเสลา และต้นราชพฤกษ์ รวม 1,600 บาท


รวมเป็นเงินทั้งสิ้นจำนวน 4,756.- บาท

จึงแจ้งเพื่อทราบ และขออนุโมทนาค่ะ

 

หากสามารถเข้าใจกลไกของขันธ์ห้าได้ในระดับหนึ่งแล้วก็จะเข้าใจได้ว่า

ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับขันธ์ห้า มันอยู่ในขันธ์ห้า มันปรุงแต่งสุข ทุกข์ อารมณ์หลากหลาย ในขันธ์ห้าของแต่ละคน แล้วไปหลงยึดว่าสิ่งที่ปรุงแต่งในขันธ์ห้านั้นมันเป็นเรา เราเป็นอย่างนั้น เราเป็นอย่างนี้

เราจึงสุขจึงทุกข์อยู่ไม่วางวาย

ดังนั้นที่กล่าวว่า

อดีตที่มันไม่มีจริงก็เพราะว่า

ขณะที่นั่งคิดถึงเรื่องเมื่อวาน แต่การปรุงแต่งความคิดมันอยู่ในปัจจุบันนี้ ขณะนี้ ขณะที่คิดตอนนี้ เช่นน้อยใจ เสียใจในเรื่องที่ผ่านมา ครุ่นคิดว่าทำไมหัวหน้าต้องว่าเราด้วย เราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ทำไมเพื่อนไม่ช่วยเรา

แล้วก็มีความทุกข์ความเสียอกเสียใจความ น้อยอกน้อยใจ หดหู่เศร้าหมองนอนไม่หลับคิดแต่เรื่องเมื่อวานนี้

หารู้ไม่ว่า อดีตมันไม่มีหรอก มันผ่านไปแล้ว หายไปแล้ว ดับไปแล้ว

ขณะที่คิดเรื่องเมื่อวานนั่นน่ะ มันคิดเดี๋ยวนี้ คิดตอนนี้ คิดในปัจจุบันนี้ ในวินาทีนี้

แม้ว่าข้อความที่คิดมันจะเป็นข้อความที่เหมือนเมื่อวาน ความน้อยอกน้อยใจ ความรู้สึกเหมือนเมื่อวานก็ตาม

แต่ว่ามันปรุงใหม่วันนี้ เดี๋ยวนี้ ไม่ได้เอาของเก่าเมื่อวานนี้เอากลับมาปรุงใหม่ เอากลับมาย้อนใหม่เลย

มันย้อนไม่ได้มันคิดแล้ว มันรู้สึกแล้ว มันผ่านเลยไป มันดับไป หลังคิดเสร็จมันดับไปแล้ว มันไหลผ่านไปแล้ว จะจับเอากลับมาย้อนคิดทบทวนใหม่ไม่ได้ มีแต่คิดใหม่ในขณะนี้ ในปัจจุบันนี้ แต่เป็นประโยคเดิมเรื่องเดิมเท่านั้น

เหมือนเรียกชื่อสุดใจพอสิ้นคำ..... มันก็ไปแล้วผ่านไปแล้ว

เรียกใหม่สุดใจอีกมันก็ต้องปรุงสุดใจใหม่อีก....... แล้วเปล่งเสียงออกมาใหม่

ไม่ได้เอาเสียงที่เรียกไปแล้ว ใส่กลับคืนเข้าไปใหม่ แล้วจึงเรียกออกมาอีกครั้ง
<o></o>
มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น

เรียกสุดใจอีกครั้งมันก็ต้องปรุงใหม่อีก แล้วดันออกมาใหม่อีก ไม่ได้เอาคำว่าสุดใจคำแรกย้อนกลับมาเรียกอีกครั้งเลย

เรียกแล้วออกจากปากไปแล้ว มันไปเลย มันหายไปเลย ไม่มีย้อนกลับมาเวียนใหม่

(3)
<o>
</o>

 

เหมือนเราจุดไฟ พอจุดแล้ว ลมพัดไฟดับไปแล้ว มันหายไปแล้ว ก็ต้องจุดใหม่ ลมพัดดับอีก ก็ต้องจุดใหม่อีก
<o></o>
จุดสัก 10 ครั้ง ก็คือ จุดไฟ 10 ครั้ง ไม่สามารถเอาไฟเก่าที่ดับไปแล้วมาจุดใหม่ได้ ต้องทำการกระทบกันใหม่

และไฟที่ดับไปแล้ว มันก็ไม่ได้หายไปไหน แต่มันกลับไปอยู่ในธรรมชาติ รอเหตุปัจจัยมากระทบใหม่อีกครั้ง จึงเกิดขึ้นมาใหม่ คือจุดใหม่จึงเกิดไฟครั้งใหม่นั่นเอง
<o></o>
คนที่เดินมาเห็นไฟทีหลัง ก็เห็นไฟติดอยู่แล้ว โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่า มีการจุดไฟกี่ครั้ง<o></o>

ดังนั้น ไม่ว่าจะคิด จะพูด จะทำอะไร ทุกครั้งมันเป็นการปรุงใหม่ทั้งสิ้น มันไม่มีของเก่าเลย เพราะทุกขณะ มันเป็นปัจจุบัน ในทุกขณะนั่นเอง

ก้าวเท้าไปข้างหน้า 1 ก้าว ชักเท้ากลับไปที่เดิมแล้วก้าวมาอีก 1 ก้าว ทับที่เดิมชักเท้ากลับ แล้วก้าวออกมา 1 ก้าว ที่เดิมทำสักสิบครั้ง ร้อยครั้ง เหมือนว่ามันเป็นรอยเท้าเดียวเท่านั้น มันเหมือนไม่ได้ไปไหน มันย่ำอยู่ที่เดิม

แต่เปล่าทุกครั้งที่เหยียบไปมันผ่านไปแล้ว เหยียบครั้งใหม่ก็คือ ต้องก้าวใหม่แต่ซ้ำที่เดิม เมื่อก้าวใหม่ก็ซ้ำที่เดิม จึงดูไม่ออกว่าเป็นการก้าวถึงร้อยครั้งเชียวหรือ ก็เห็นมีแค่รอยเท้าอันเดียว

เมื่อไม่มีสติเห็นความคิดไม่เห็นอารมณ์ความรู้สึกไม่เห็นกลไกการปรุงแต่งของขันธ์ห้าที่มันไหลไปตลอดไม่เคยหยุดนิ่งแล้วเราก็จะหลงว่าทำไมเรากังวลเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าคิดแล้วคิดเล่าทุกข์แล้วทุกข์เล่า อยู่ตลอดเวลา
หารู้ไม่ว่านั่นแหละคุณปรุงเองปรุงใหม่ในทุก ๆ ครั้งทุกวินาทีทุกขณะจิตแต่อาจจะปรุงใหม่ในเนื้อหาข้อความเดิม ๆ

เหมือนเรียกชื่อพี่สุดใจปรุงใหม่ทุกครั้งเพราะครั้งแรกเรียกแล้วจะผ่านไปหายไป กระจายไปในอากาศ จะเรียกครั้งใหม่ก็ต้องปรุงใหม่จะเรียกใหม่ก็ต้องปรุงใหม่อีกจะไปเอาคำว่าสุดใจที่เปล่งเสียงไปแล้วรวบรวมกลับเข้ามาเพื่อเรียกออกไปใหม่อีกครั้งนั้นไม่ได้ต้องเป็นการปรุงคำเรียกสุดใจใหม่ในทุกครั้ง <o></o>

นี่คือเรื่องที่เรามองไม่เห็น คิดไม่ถึง ว่าสาเหตุที่เราทุกข์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าในเรื่องเก่า ๆเรื่องเดิม ๆ แล้วไปโทษว่าทำไมเราไม่ลืมมันเสียที คิดทีไรทุกข์ทุกที ทำไมเราจะลืมมันได้ไปโทษว่า ยึดติดในอดีต มันหลอกหลอน มันคอยทิ่มแทงให้เราทุกข์ ให้เราโศกเศร้าเสียใจตลอดมา<o></o>
<o></o>
หารู้ไม่ว่า ทุกข์นั่นน่ะ ไม่ใช่อดีต มันทุกข์ในปัจจุบัน ทุกข์ตอนนี้ และเดี๋ยวนี้
<o></o>
แม้ข้อความที่นำมาทุกข์ จะถูกส่งมาจากสัญญาที่เคยจำไว้นานมาแล้ว แต่การส่งขึ้นมา ก็ส่งขึ้นมาเดี๋ยวนี้ จำได้เดี๋ยวนี้ ปรุงแต่งเดี๋ยวนี้ แล้วทุกข์เดี๋ยวนี้<o></o>
<o></o>
นั่งสบาย ๆ อยู่ดี ๆ หันไปเห็นรถเก๋งสีแดงผ่านหน้าบ้าน
<o></o>
ตารับภาพ(ปัจจุบัน) สัญญาจำได้ส่งมา(ปัจจุบัน) เราเคยมีรถสีนี้ยี่ห้อนี้ ปรุงแต่ง(ปัจจุบัน)โดนขโมยไปเมื่อเดือนที่แล้ว อารมณ์(ปัจจุบัน) หดหู่ ซึมเซา เศร้าหมอง ไปทันทีด้วยความเสียดาย แล้วเริ่มคร่ำครวญ รำพึงรำพัน เสียอกเสียใจใหม่อีกครั้งในปัจจุบัน<o></o>
<o></o>
แฟนทิ้งไปหลายปีแล้ว คิดทีไร ทุกข์ทุกที<o></o>
นั่นคือ ปรุงใหม่ทุกข์วัน ทุกข์ทุกวัน แล้วไปโทษว่ามันลืมอดีตไม่ได้ ลบอดีตไม่ได้

หารู้ไม่ว่า ท่านทำปัจจุบันให้มันเป็นทุกข์เอง ด้วยความไม่รู้ ไม่เห็นความสำคัญของปัจจุบันขณะ ที่ควรแต่จะอยู่กับสิ่งที่กระทบ ณ เดี๋ยวนี้ ณ ขณะนี้เท่านั้น
<o></o>
แค่นี้ ก็มากมายเกินพอแล้ว เพราะจะมีปัจจุบันขณะมาให้กระทบ มาให้เรียน มาให้วางอย่างมากมายแล้ว<o></o>

อย่าไปเยื่อใย อย่าไปรื้อฟื้น อย่าไปเอื้ออาทรข้อความเดิม ๆ ความรู้สึกเดิม ๆ ความจำเดิม ๆ มาเป็นสายเพื่อให้มันปรุงวันนี้ในข้อความเดิม ๆ ที่เคยผ่านมาใหม่เมื่อหลายปี หลายเดือน หลายวัน หลายชั่วโมงเหล่านั้นเลย<o></o>

เพราะมันปรุงเดี๋ยวนี้ จึงทุกข์เดี๋ยวนี้ ทุกข์ขณะนี้ทุกข์วันนี้ <o></o>

นี่คือทุกข์ปัจจุบัน ที่หลายท่านไม่รู้ ยังไม่เข้าใจ ยังยึดเกาะอยู่ ยังห่วงหาอาทรกันอยู่ โดยแทบไม่รู้ว่ากำลังทิ่มแทงตัวเองในทุกเวลา ทุกนาที ทุกขณะจิตนั่นเอง<o></o>

เป็นทุกข์ฟรีเสียด้วยสิ....

(4)<o></o>


<!-- google_ad_section_end -->

 

เห็นอาจารย์นีโมพูดถึงปาฏิหารย์ของประคำประมวลพลัง ก็เลยจะขอแจมข้อมูลด้วยเพราะเพิ่งได้ของมา พอได้รับประคำจากอาจารย์สุดใจในคืนวันเสาร์ อาจารย์ก็บอกให้ตรวจสอบความเรียบร้อยของประคำทุกเส้นก็ปรากฏว่าเรียบร้อยดี เดิมตั้งใจว่าสีเขียวหยกจะมอบให้คุณแม่ แต่พอได้รับของแล้วก็เข้าใจได้ว่าประคำหยกคงต้องเอาไว้เอง และของคุณแม่จะให้สีขาวแทน เพราะปกติคุณแม่จะใส่ชุดขาวอยู่แล้ว ได้รับเสร็จก็เอามาคล้องคอเป็น presenter ให้อาจารย์สุดใจถ่ายรูป หลังจากนั้นก็เอาไปแขวนไว้ที่หิ้งพระ พอเช้าวันอาทิตย์ระหว่างที่รออาจารย์สุดใจแต่งตัวเพื่อเตรียมพร้อมออกไปข้างนอก เกิดนึกถึงประคำขึ้นมา ก็ไปหยิบถือออกมายืนหน้าบ้าน ยืนนิ่งๆอยู่สักพักก็ปรากฏเป็นแสงสีเขียวสว่างลักษณะวงรี เมื่อพิจารณาดีๆก็จะเห็นเหมือนลูกตาคน และใกล้ๆกันก็มีวงสีเขียวอีก 2 วงปรากฏให้เห็น ใจก็คิดว่าเป็นแสงสะท้อนจากประคำก็เลยลองเอาประคำไปไว้ด้านหลัง วงนั้นก็ยังปรากฏอยู่ พอหลับตาจะหายไป จะเห็นเฉพาะตอนลืมตา อาจารย์สุดใจบอกว่าประคำกำลังทำงาน และที่ระบบให้เดินทางมาพิษณุโลกครั้งนี้ก็คือเอางานมาให้นั่นเอง ส่วนจะเป็นงานอะไรนั้นคงต้องติดตามตอนต่อไป งานนี้คงต้องบอกว่าโดนระบบทั้งล่อทั้งหลอกโดยเฉพาะหลอกให้ถ่ายรูป ถ้าคนใกล้ชิดจะทราบดีว่าเป็นคนไม่ชอบการถ่ายรูปเป็นที่สุดแต่งานนี้โดนไปเต็มเปา แต่ก็เอาเถอะไหนๆก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ขันธ์นี้ไม่ใช่ของเราที่โดนถ่ายรูปไปก็ไม่ใช่เราอยู่แล้ว งานนี้ถึงไม่วางก็ต้องวาง ขอแจ้งเพื่อทราบเท่านี้ค่ะ<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>

 

ความจริงสิ่งทั้งหลายที่มันปรุงแต่งขณะใด มันจบไปในขณะนั้น จบไปตั้งนานแล้วมันผ่านไปตั้งนานแล้ว มันดับไปตั้งนานแล้ว แต่เพราะกลไกของขันธ์ห้ามันนำมาปรุงแต่งใหม่เอง เมื่อกระทบสิ่งนั้นสัญญามันก็ปรุงใหม่ โดยใช้รากเดิม สังขารความคิดก็ปรุงใหม่ แต่ในข้อความเดิม อารมณ์มันก็ต้องปรุงใหม่ แต่ให้อารมณ์แบบเดิม แล้วเราก็ไปอุปปาทานว่ามันเป็นของเดิม

เป็นของที่เคยเกิดขึ้นแล้วมีผลกับเราเหมือนเดิม ถ้าทุกข์ก็เหมือนทุกข์เช่นเดิม ถ้าสุขก็เหมือนสุขอย่างเดิมนั่นเอง

แต่ความเป็นจริงมันปรุงใหม่ทั้งหมด ในวินาทีนี้ในปัจจุบันนี้ ในปัจจุบันขณะนี้ ทั้งในความคิดความรู้สึก ความจำ (ที่มันส่งขึ้นมาความจำมันก็ส่งขึ้นมาในปัจจุบันไม่ใช่ส่งมาตั้งนานแล้วเพิ่งนึกได้ทุกอย่างทำพร้อมกันในปัจจุบันขณะ)

มันคือปัจจุบันทั้งหมดไม่ว่าจะคิดเรื่องในอดีต เนื้อเรื่อง ข้อความเป็นข้อความที่เคยเจอมาแล้ว แต่ตอนปรุงแต่ง ตอนคิด กลับคิดในปัจจุบันนี้ ในตอนนี้ ในเดี๋ยวนี้ แล้วพอผ่านไปมันก็หายไป ปรุงใหม่อีกต่อเนื่องกันไปอย่างนี้
แต่เพราะมันต่อเนื่องกันเป็นสายยาว เป็นกระแสที่ไหลไปอย่างต่อเนื่อง มันจึงดูเหมือนเป็นเรื่องเดียวกัน มันเหมือนทุกข์ต่อเนื่องมันเหมือนสุขต่อเนื่อง

แต่ไม่ใช่เลย วินาทีนี้ สุขอีกวินาทีก็สุข อีกวินาทีก็สุข อีกวินาทีสุขน้อยลง อีกวินาทีสุขน้อยลง อีกวินาทีสุขน้อยลงอีก มันลดลงเรื่อย ๆ จนสุดท้ายมันจะสุขเหมือนครั้งแรกไม่ได้แล้ว มันไม่สุขเท่าเดิมแล้ว เพราะการปรุงใหม่มันปรุงสุขน้อยลงนั่น<o>

ดังนั้นที่กล่าวว่าอนิจจัง คือความไม่เที่ยง มันเกิดขึ้น มันตั้งอยู่ แล้วมันก็ดับไป หมุนเวียนไปตลอดเวลา มันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา มันเกิดดับตลอดเวลา ทุกขณะจิต กระแสมันจะไหลไปตลอดเวลา ไม่เคยย้อนเอาของเก่ามาใช้ใหม่ได้เลย ไม่เคยเอาของเก่ามาคิดใหม่ได้เลย ยกเว้นปรุงใหม่ในปัจจุบันแต่ข้อความเหมือนกันประโยคเดียวกันกับเมื่อวานนั่นเอง<o></o>

ดังนั้นคิดถึงอดีต ก็คิดอยู่ในหัวของเราในปัจจุบันนี้ แต่เป็นข้อความหรือประโยคที่เคยผ่านมาแล้วตามสัญญาที่บันทึกไว้

คิดถึงอนาคตก็คิดอยู่ในปัจจุบันนี้เช่นกัน แต่ข้อความหรือสิ่งที่ปรุงแต่งนั้น อาจเป็นประโยคที่มาจากจินตนาการ การคาดคะเนเป็นส่วนใหญ่ เพราะยังไม่มีการบันทึกไว้ของสัญญานั่นเอง

(5)</o>

 

ทีนี้เราเลยมาดักรอตรงปัจจุบันนั่นแหละดีสุดถูกสุดและตรงสุดแล้ว

อ๋อ...... ตอนนี้ ปัจจุบันนี้ มันกำลังคิดถึงข้อความของอดีต

อ๋อ… ตอนนี้ปัจจุบัน มันคาดคะเนในอนาคตมันปรุงแต่งกันใหญ่ในสไตล์จินตนาการแล้วมันก็สุขในปัจจุบันตามจินตนาการนั้น

ถ้ามีสติรู้เท่าทันขันธ์ห้า ก็จะเห็นว่าแต่ละวันมันคิดไปข้างหน้า ย้อนมาข้างหลัง คิดเรื่องเมื่อวาน คิดถึงวันพรุ่งนี้ คิดไปต่าง ๆนานาดูเหมือนว่าไม่ได้อยู่กับปัจจุบันเลย

แต่นั่นแหละ คุณกำลังอยู่กับปัจจุบัน ที่มันกำลังฟุ้งซ่านไปในเรื่องที่ผ่านมา ในเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น ในเรื่องหลากหลายที่ประดังเข้ามาในความคิดความรู้สึกที่กำลังปรุง ณ ปัจจุบันนี้<o></o>
<o>
ดังนั้น การวิปัสสนา จึงเป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องปฏิบัติให้รู้แจ้ง ให้เห็นจริง ในปัจจุบัน
<o></o>
ประกอบกับต้องมีสติอย่างยิ่ง มีสติรู้เท่าทันการปรุงแต่งของขันธ์ห้าตลอดเวลา เพื่อที่จะรู้เท่าทันว่า มันกำลังทำอะไรในปัจจุบันขณะ
<o></o>
หากมีสติรู้เท่าทันขันธ์ห้าว่ากำลังทำอะไร กำลังคิดอะไร กำลังมีอารมณ์อย่างไรในปัจจุบันขณะ จะได้ตัดตอนการปรุงแต่ง ที่จะนำพาไปหาข้อความอดีต จินตนาการอนาคต แล้วหลอกให้เรามาทุกข์ในปัจจุบัน<o></o>
<o>
หากคิดถึงอดีต เรื่องอนาคต ในปัจจุบันแล้วมีสติรู้เท่าทัน ก็จะไม่มีการปรุงแต่งให้เกิดทุกข์ ก็สามารถทำได้แต่ให้รู้เท่าทันว่า ขันธ์ห้ามันกำลังคิดเรื่องเตรียมงานของพรุ่งนี้ คิดถึงการนัดหมายในวันพรุ่งนี้ คิดถึงเพื่อนเก่าที่มาหาเมื่อวาน แต่มันคิดในปัจจุบันนี้
<o></o>
มันก็จะไม่ไปยึด ไปคาดหวัง ไปเสียดาย ในเรื่องทั้งหลายที่ผ่านมา หรือยังไม่มาถึง
<o></o>
มันจะคิดในปัจจุบัน แล้ววางในปัจจุบัน รอเมื่อถึงปัจจุบันที่จะมาถึงตอนไหน ก็ค่อยจัดการตามความเหมาะสมในปัจจุบันขณะในตอนนั้น<o></o>
<o>
มันจึงไม่มี อดีต ปัจจุบัน อนาคต<o></o>
มีแต่ ปัจจุบัน ปัจจุบัน ปัจจุบัน <o></o>
<o>
ถ้าอยู่กับปัจจุบัน รู้เท่าทันขันธ์ห้าในปัจจุบัน ก็จะเห็นอดีต เห็นอนาคต ในปัจจุบันนี้แน่นอน<o></o>
<o>
ก็คงพอจะเปิดมุมมอง ให้เห็นความเป็นปัจจุบันกันได้มากขึ้น
<o></o>
เพราะปัจจุบันสำคัญที่สุด
<o></o>
อดีต อนาคต ไม่สำคัญ เพราะมันไม่ได้มีจริง
<o></o>
ถ้าเห็นได้ ปล่อยวางได้ ก็ดับทุกข์ได้ในปัจจุบัน

ขอให้ทุกท่าน มีสติ รู้เท่าทันปัจจุบันขณะ ของขันธ์ห้าของท่าน ในทุก ๆ ขันธ์ ด้วยเทอญ

ขออนุโมทนา<o></o>


</o></o></o></o></o>

 

ความลับของตัวตน


เมื่อคิดไปในอดีต และอนาคต

จะไม่มีวันรู้สึกต่อปัจจุบัน

เมื่อรู้สึกต่อปัจจุบัน

จะไม่มีความรู้สึกที่เป็น

" ตัวตน "



จากหนังสือธรรมะ
ฝนประปราย​

 

ขอกราบอนุโมทนา อาจารย์สุดใจค่ะ

ที่ได้นำพระธรรมของพระพุทธองค์ ที่ไม่มีใครสามารถมาขัดแย้งได้แม้แต่นิดเดียว มาเพียรบ่น เพียรสอน เพื่อให้พวกเราที่ยังมีอวิชชาหลงเหลือ คือความโง่ ความที่ยังไม่เป็นผู้เห็นจริงทั้งหมด ให้ได้มีปัญญาในการออกจากทุกข์ทั้งปวงค่ะ

 

เอาสีดำนี่แหละนะจารย์โม่1เส้นแต่ไม่ต้องส่งมาให้
มีเวลาเมื่อไหร่จะไปเอาเองความจริงไม่ชอบสะสม
แต่ว่าเอาไว้ใส่เป็นเครื่องประดับมงคลปีนี้
แล้วจะโอนเงินให้พร้อมค่าต้นไม้แต่คนละบัญชี

 

โอนแล้วค่ะ 1700 บาท ตอน 19.41 น.
ขอเป็นกำลังใจให้สร้างสถานปฎิบัติธรรมเสร็จไวๆนะคะ
ถ้ามีโอกาสคงได้พบกันค่ะ

 

ทฤษฎีระบบ ที่มีคำศัพท์ระบบต่างๆนาๆ เป็นคำสั้นๆพื้นๆ แต่มีความหมายเฉียบขาด ฟาดฟัน เช่น มันเป็นเช่นนั้นเอง, ไม่ดึงเข้า ไม่ผลักออก, ทุกอย่างถูกต้อง, สุขทุกข์มันเท่ากัน......ฯลฯ ใครนึกได้อีกช่วยนำมาลงให้ด้วยค่ะ จะได้รวบรวมไว้

ซึ่งความหมายของคำศัพท์เหล่านี้ ไม่ใช่ธรรมะของมนุษย์ต่างดาว หรือของระบบ แต่เป็นพระธรรมของพระพุทธองค์ ทั้งนั้นเลย เมื่อนำมาพิจารณา แล้วนำไปปฏิบัติจะเห็นผลได้อย่างอัศจรรย์ แค่คำว่า "มันเป็นเช่นนั้นเอง" ก็แก้ปัญหาในชีวิตประจำวันได้อย่างง่ายๆ แล้วค่ะ

 

เราเป็นแฟนเขากะลามานานพอควรก็เพราะธรรมะของพระพุทธองค์แบบง่ายๆ

ไม่ซับซ้อนกันจนต้องไปเสียเวลาหาแบบที่เหมาะกับตนอีกแล้วแบบนี้ใช่เลย

 

Real UFO

กลับมาเพ้อเจ้อนอกเรื่องนอกราวอีกครั้ง

ไปเจอเวบเข้าโดยบังเอิญครับ
เวบรวบรวมเหตุการณ์การพบเห็น UFO จากทั่วโลก
สำหรับผู้สนใจครับ มีคลิปวีดีโอมากมาย แยกเป็นช่วงเวลาในแต่ละเดือน
ลองดูครับ

http://www.realufos.net/



ปล. แม๊คคาฟอซไม่ค่อยรู้เรื่องธรรมะมากนักถึงจะสวดมนต์ทุกวันก็เถอะ
แต่ที่อยู่มาได้จนทุกวันนี้ก็เพราะชอบศึกษาเรื่องแบบนี้ 5555555555

 

ได้ไปที่บ้านสันคูเมื่อสักสองอาทิตย์ก่อน ได้มีโอกาสเจอลุง mead กับ ลุงหนุ่ย
ได้เห็นแปลนของสถานปฏิบัติธรรม มีการคุยเรื่องระบบไฟฟ้า
จากทีแรกเป็นพลังงานจากแผงโซล่าเซล แล้วลุง mead ก็ได้พูดถึงตอนเกิดภัยพิบัติว่า
ฟ้าจะมืด 7 ราตรี (ถ้าจำไม่ผิดนี่ 1 ราตรี = 7 วัน) หรือ 49 วัน
เราก็คงไม่มีแสงแดดให้ได้พลังงานกัน จึงเปลี่ยนมาแนวกังหันลม (ซึ่งก็อาจล้มทับอาคาร 555)
วันนี้เลยเอาเวบมาให้ลองดูเล่น ๆ ครับ







ลองเข้าไปดูครับ เล่น ๆ
Prapai Technologies -

 

มีข้อมูลเรื่องกังหันลมน่าใช้มากๆ ค่าใช้จ่ายในการติดตั้งประมาณ 100 บาทต่อ 1 วัตต์ ใช้งานไปสัก 3-5 ปีก็คืนทุนเมื่อเทียบกับค่าไฟฟ้า และราคาถูกกว่าโซล่าเซลล์ เผื่อไปใช้ในโครงการต่างๆได้ เหมาะกับสถานธรรมที่อยู่บนเขาหรือที่ห่างไกลไฟฟ้าครับ








ขนาด 500 วัตต์ รวมค่าติดตั้งต่อชุด 53,200 บาท
ใช้กับหลอดฟลูออเรสเซนต์ 18 w ได้ 5 หลอด+
หลอดตะเกียบ 9 w ได้ 5 หลอด+วิทยุ+ โทรทัศน์สี 21 นิ้ว+พัดลมคอมพิวเตอร์+เครื่องซักผ้า+หม้อหุงข้าวได้สบาย

ขนาด 1000 วัตต์ รวมค่าติดตั้งต่อชุด 108,600 บาท
+เพิ่มเครื่องทำน้ำอุ่น+ไมโครเวฟได้อีก

www.windgen.net/<WBR>brochure.htm<!-- google_ad_section_end -->

กังหันลมของจากฝืมือคนไทยก็มีครับ ของพี่บรรจง ทำเองได้ก็ประหยัดราคา
เคยไปอบรมมาครั้งนึง

อบรมการสร้างกังหันลมจากพี่บรรจง นักทำ....กังหันลม....จากคนค้นคน ...


พลังงานทางเลือกใหม่ที่สะอาด และเป็นไปได้ที่สุดในขณะนี้
น่าจะต้องยกให้พลังจากแสงอาทิตย์ นี่ล่ะครับเป็นอันดับต้นๆ

นอกจากการใช้เซลสุริยะแล้ว
ใช้วิธีตามรูปนี้ก็ได้ คือใช้กระจกหลายๆชิ้นจำนวนมาก โฟกัสความร้อนเข้าไปที่หม้อน้ำตรงกลาง จนน้ำเดือด แล้วใช้แรงดันของความร้อนผ่านท่อไปหมุนกังหันเทอร์บาย ปั่นกระแสไฟได้เช่นกัน แต่ต้นทุนแบบนี้สูงไม่เบาครับ แต่ถ้าเราทำแบบย่อส่วนพลังงานน่าจะเพียงพอกับบ้านหนึ่งหลังครับ เหมาะกับเมืองร้อนบ้านเราที่สุด<!-- google_ad_section_end -->

<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>

</FIELDSET>

 

อนุโมทนากับข้อความของพี่สุดใจครับ
(แรงกาย แรงใจ ในการพิมพ์ข้อความอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อยให้พวกเราได้รู้เท่าทันขันธ์ห้า..อวิชชาทั้งหลาย)
วันอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้ไปวัดอินทรวิหารมา
ได้หนังสือธรรมะมา สอง สาม เล่ม
อ่านๆไป(เล่มเล็กๆแต่อ่านนานๆ55)
แล้วเมื่อวานนี้ได้อ่านข้อความพี่สุดใจ
แล้วก็กลับไปอ่านหนังสือต่อ เปิดไปเจอหน้านี้พอดีครับ

ใจความว่า(ขออนุญาตินะครับ)

ผู้มีปัญญา
ไม่ควรให้สิ่งที่ล่วงแล้วตามมา
ไม่ควรหวังในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
ผู้มีปัญญาได้เห็นในธรรม ซึ่งเป็นปัจจุบัน
ควรเจริญความเห็นนั้นไว้เนืองๆควรรีบทำเสีย
ผู้มีปัญญา ซึ่งมีธรรมเป็นเครื่องอยู่
มีความเพียรแยกกิเลสให้หมดไป
จะไม่เกียจคร้านขยันหมั่นเพียร
ทั้งกลางวัน กลางคืน

สิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่ควรทำความผูกพัน
เพราะสิ่งที่ล่วงไปแล้วอย่างแท้จริง
แม้กระทำความผูกพันและมั่นใจในสิ่งนั้น
กลับมาเป็น "ปัจจุบัน" ก็เป็นไปไม่ได้
ผู้ทำความสำคัญมั่นหมายนั้นเป็นทุกข์แต่ผู้เดียว
โดยความไม่สมหวังตลอดไป
"อนาคต" ที่ยังมาไม่ถึงนั้น
เป็นสิ่งที่ไม่ควรไปยึดเหนี่ยวเกี่ยวข้องเช่นกัน

"อดีต" ปล่อยไว้ตามอดีต
"อนาคต" ปล่อยไว้ตามกาลของมัน
"ปัจจุบัน" เท่านั้น จะสำเร็จประโยชน์ได้
เพราะอยู่ในฐานะที่ควรทำได้ ไม่สุดวิสัย

----จากหนังสือ คติธรรมคำสอน หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต---

(ผมก็พึ่งได้อ่านเมื่อวานนี้ พร้อมๆกับข้อความของพี่สุดใจครับ)

____________อนุโมทนาครับ_____________