ขอเชิญร่วมทำบุญสงเคราะห์พระภิกษุสงฆ์อาพาธ

คำอธิบายความแตกต่าง
การทำบุญและการทำทาน​

ก็ขอนำคำของครูบาอาจารย์มาชี้แจงให้ทราบนะครับ
การทำบุญ คือ การสร้างคุณภาพของใจ ให้มีคุณภาพดียิ่งๆ ขึ้นไป เอาชนะสิ่งที่คอยทำให้ใจเสื่อมคุณภาพ 3 ประการ คือ ความโลภ ความโกรธ และความหลง หรือ ที่ภาษาธรรมะเรียกว่า กิเลส 3 ตระกูล
ระหว่างที่ยังเอาชนะไม่ได้ ใจก็ยังได้ชื่อว่า มีคุณภาพไม่สมบูรณ์ ดังนั้น ก็จะยังเวียนว่ายตายเกิดต่อไป คือ ตายแล้วเกิด ตายแล้วเกิดร่ำไป
เมื่อใดก็ตามที่ใจพัฒนาคุณภาพไปจนสมบูรณ์ ทางพระพุทธศาสนาเรียกว่า นิพพาน ก็จะพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด ไม่ต้องมาเกิดอีก

การทำบุญ ที่จะพัฒนาคุณภาพของใจ ยังแบ่งรายละเอียดใหญ่ๆ เป็น 3 ประการ คือ ทาน ศีล ภาวนา
โดยทาน ใช้สำหรับ เอาชนะความโลภ
ศีล ใช้สำหรับ เอาชนะความโกรธ
ภาวนา ใช้สำหรับ เอาชนะความหลง
ดังนั้น จึงสรุปได้ว่า การทำทาน คือ หนึ่งในการสร้างบุญนั่นเอง แต่การสร้างบุญ มีได้ทั้ง ทาน ศีล ภาวนา

รายละเอียดของการทำทานคร่าวๆ ก็เช่น ให้สิ่งของทานเป็นทาน เรียกว่า วัตถุทาน
ให้แรงกายเป็นทาน เรียกว่า บำเพ็ญประโยชน์
ให้ความรู้เป็นทาน เรียกว่า วิทยาทาน
ให้ความรู้ธรรมะเป็นทาน เรียกว่า ธรรมทาน ฯลฯ

สิ่งของที่ให้เป็นทาน ยังแบ่งได้เป็น ทานวัตถุ 10 ประการ คือ อาหาร น้ำ เสื้อผ้า ยานพาหนะ ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค ประทีปโคมไฟ หนังสือ ฯลฯ เป็นต้นครับ

คิดแบบง่าย ๆ
ทำบุญ ให้ทำกับวัดหรือศาสนาที่นับถือ
ทำได้ 3 ทาง คือ ทาน ศีล ภาวนา
ทำทาน ทำกับใครก็ได้
ถ้าต้องการทำทานให้ได้บุญมากๆ จงอย่าหวังผลตอบแทนจากการทำทาน

การทำทาน จะทำทานให้ได้ผลมากที่สุด ประกอบด้วย
1. วัตถุทานบริสุทธิ์ ของที่นำมาให้ทานนั้น ต้องมาหาได้ด้วยความบริสุทธิ์
2. ผู้ให้ทานบริสุทธิ์ ต้องมีความคิดดีๆ ในการให้ แบ่งได้เป็น 2 แบบ คือ
2.1 ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน (เป็นการช่วยคนอื่นก็ดี แต่ไม่ได้พัฒนาตนเอง) เหมือนที่คุณช้างน้อยพูดมา ก็คือ องค์ประกอบข้อ 2.1 นี้แหละครับ
2.2 ให้เพื่อต้องการขจัดความตระหนี่ ซึ่งเป็นกิเลสตระกูลโลภะของตนเอง ให้หมดไป นี่จึงเป็นการพัฒนาตนเอง ให้ผลสูงสุดในประเด็นของผู้ให้ทาน
3. ผู้รับบริสุทธิ์ เปรียบเสมือนเนื้อนาบุญที่ดี หว่านข้าวน้อยๆ ก็ได้ผลมากๆ


ขอขอบคุณข้อมูลจาก
http://www.krusiam.com

 

พุทธานุสติ ​

พุทธานุสติ เป็นการทำสมาธิวิธีหนึ่ง โดยการน้อมจิตระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า ด้วยความรู้สึกเลื่อมใส ศรัทธา เพื่อให้จิตรวมเป็นหนึ่ง คือคิดถึงเรื่องคุณของพระพุทธเจ้าเพียงอย่างเดียว ไม่คิดวอกแวกถึงเรื่องอื่น จิตจึงเป็นสมาธิขึ้นมาได้
ผลจากการระลึกฯ ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือ จะเป็นการปรับสภาพจิตให้ประณีตขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยจะทำให้จิตเข้าสู่ระดับมหากุศลขั้นพื้นฐาน อันเนื่องมาจากความรู้สึกเลื่อมใส ศรัทธานั่นเอง อันจะส่งผลให้สมาธิเกิดได้ง่ายขึ้น

การระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้านั้นเช่น การระลึกตามบทสวดมนต์ภาษาบาลีที่ว่า

" อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติ "

หรือจะระลึกตามคำแปลของบท"อิติปิโส"นี้ ที่แปลว่า

" เพราะเหตุอย่างนี้ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้านั้น เป็นผู้ไกลจากกิเลส เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชา และจรณะ* เป็นผู้ไปแล้วด้วยดี เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม เป็นผู้มีความจำเริญจำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ ดังนี้ "

หรืออาจจะระลึกเพียงสั้นๆ ว่า "พุทโธ" ซ้ำไปเรื่อยๆ ก็ได้

การจะระลึกว่าอะไรนั้นไม่สำคัญนัก ที่สำคัญคือ จะต้องระลึกพร้อมด้วยความรู้สึกเลื่อมใส ศรัทธาในพระพุทธเจ้าเป็นหลัก

ในทางกลับกัน ถึงแม้จะระลึกด้วยบทที่กล่าวมาแล้ว หรือด้วยบทใดๆ ก็ตาม แต่ไม่ได้ประกอบด้วยความรู้สึกเลื่อมใส ศรัทธาในพระพุทธเจ้า ก็จะไม่จัดว่าเป็นพุทธานุสติเลย

จรณะ = เครื่องดำเนิน ประดุจเท้า คือ ศีล และวัตรข้อปฏิบัติต่างๆ อันหมดจดงดงาม ไม่ด่างพร้อย ที่พระพุทธเจ้าทรงใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวันนั่นเอง


พระพุทธองค์ได้ตรัสเอาไว้ว่า "ผู้ใดมีปัญญาพิจารณาจนจิตเห็นความจริงว่า ร่างกายนี้เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน คน สัตว์ แม้จะนานเพียงชั่วช้างยกหูขึ้นกระดิก ก็ยังดีเสียกว่าผู้ที่มีอายุยืนนานถึง ๑๐๐ ปี แต่ไม่มีปัญญาเห็นความจริงดังกล่าว"

การเจริญสมถะและวิปัสสนาอย่างง่าย ๆ ประจำวัน ซึ่งควรจะทำให้บ่อย ๆ ทำเนือง ๆ ทำให้มาก ๆ ทำจนจิตเป็นอารมณ์แนบแน่น ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใด ๆ คือไม่ว่าจะยืน นั่ง หรือนอน ก็คิดและใคร่ครวญถึงความเป็นจริง ๔ ประการดังต่อไปนี้ หากทำแล้วพระพุทธองค์ตรัสว่า "จิตของผู้นั้นไม่ห่างวิปัสสนา และเป็นผู้ที่ไม่ห่างจากมรรค ผล นิพพาน" คือ
๑. มีจิตใคร่ครวญถึงมรณัสสติกรรมฐาน
๒. มีจิตใคร่ครวญถึงอสุภกรรมฐาน อสุภ
๓. มีจิตใคร่ครวญถึงกายคตานุสสติกรรมฐาน
๔. มีจิตใคร่ครวญถึงธาตุกรรมฐาน


ขอขอบคุณข้อมูลจาก
http://www.krusiam.com

 

รูปพระประธานในวัดหน้าพระเมรุค่ะ

 

หลวงตาลำไยกับอิริยาบถสบายๆ







อย่าลืมค่าไถ่นะคะ คุณโสระ

 

หลวงปู่ทิมน่ารัก เมตตามากๆ โชคดีจริงๆค่ะ ไปครั้งแรกได้กราบเลย

 

ขั้นแรก ขอโหลดรูปเก็บไว้ก่อนเดี๋ยวน้องแมวเปลี่ยนใจลบทิ้งอดมีรูปใกล้ชิดหลวงปู่ทิมแบบสุดๆไว้ภูมิใจ

ขั้นสอง ตอบแทนด้วยอะไรดีละ! พระเครื่องน้องแมวก็มีเยอะ บุญก็มีมาก ทานก็ยิ่งมากใหญ่ งั้นเอาวิชาที่มีอยู่น้อยนิดเข้าแลกละกัน สนใจจะดูดวงชะตาราศีพี่พอพิจารณาได้ดีน้อยกว่าหมอต้นมะขามสนามหลวงนิดนึง ส่ง วัน เดือน ปี เวลาเกิดมาที่pmจะรีบตอบด่วนแบบems

 

ของบางอย่างไม่มีมาตรวัด ไม่มีการบ่งชี้ว่าเป็นอะไร ก็คงไม่ต้องขยาย หากนับตั้งแต่วัดกษัตราฯ เป็นต้นมา ที่เราถวายสังฆทานอย่างเป็นเรื่องเป็นราว จนถึงวัดสะแก แล้วย้อนกลับมาที่วัดพระขาวอีกครั้ง ในระดับฌาณลาภีบุคคลมีการโต้ตอบ ขอขมา ทักทาย และขอโอกาส กันตลอด ในความเป็น "ทิพย์" นี้ เหลือที่จะประมาณได้จริงๆ ขอให้รู้ว่าสิ่งที่เราทำในวันอาทิตย์โดยตลอดตั้งแต่โรงพยาบาลสงฆ์ในตอนเช้า จนกระทั่งถึงเย็นนั้น มีผู้เฝ้าดูและโมทนาบุญกับเราโดยตลอด ถึงได้บอกว่าทำไปเถิดทำไป บุญต่อยอดกันไปเรื่อยๆ ทำชั่วคนเดียวคนอื่นไม่รู้ ยังตกนรกได้ ประสาอะไร กับการทำดีคนเดียว ไม่ต้องป่าวประกาศสวรรค์จะไม่รับรู้เลยรึ...แล้วนี่ทำเป็นกลุ่มใหญ่ ต่อหน้าพระอริยเจ้าที่รู้ทางไปแล้วทั้ง 2 รูป คงไม่ต้องสาธยายบุญให้ฟังดอก แค่อิ่มใจ และยิ้มแค่มุมปากก็สุขใจแล้ว นี่ล่ะขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น และถ้าจะให้ดี คราวหลังกลับถึงบ้านก็อย่าลืม นำบุญมาฝาก "พระอรหันต์ที่จำพรรษาในชายคาเดียวกันกับเรา ทั้ง 2 รูป คือ พ่อ กับ แม่ ด้วยล่ะ จะได้ครบถ้วนสมบูรณ์พร้อมอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว" ไม่ใช่ทำบุญกับพระนอกบ้าน แต่ละเลยกับพระในบ้าน ยังงี้ถือว่ายังไม่เต็มร้อย...แก้ตัวได้ ก็รีบทำเน้อ..

พันวฤทธิ์
24/2/52

 

เรียน พี่ๆ ขอส่งรูปทำบุญประจำเดือนกุมภาพันธ์ 2552

ขออภัยที่ส่งรูปช้าครับ

เริ่มกันเลยครับ

1. การเตรียมอาหารถวายพระ







2. ในขณะเดียวกัน พี่ๆ ก็ไปร่วมบริจาคครับ





สาธุครับ

 

ช่วงที่ 2

3. เคลื่อนพล



4. ถ่ายรูปร่วมกันครับ



5. อธิฐานจิตร่วมกันครับ



6. พี่ประธานใหญ่เป็นผู้มอบพระที่ระลึก ให้ผู้ร่วมบุญครับ



สาธุครับ

 

ช่วงที่ 3

7. ต่อจากนั้นก็เริ่มพิธีร่วมกันขอถวายอาหารครับ







สาธุครับ

 

ช่วงที่ 4

8. หลังจากนั้นก็ช่วยกันถวายอาหารครับ









สาธุครับ

 

ช่วงที่ 5

9. ช่วยกันถวาย และรับพรครับ









10. พี่อีกท่าน ก็มอบปัจจัยค่าอาหารที่ถวายพระ จำนวน 5000.- บาทครับ



สาธุครับ

หลังจากนั้นผมก็ไปเรียนหนังสือครับ

ก็พี่โสระได้เล่าถึงบรรยายกาศไปไหว้พระที่อยุธยาครับในช่วงบ่าย

ในเดือนต่อๆ ไปอาจจะมีไปไหว้กันอีกครับ

พี่ๆ ท่านคงจะแจ้งให้ทราบกันภายหลังครับ

ผมละเสียดาย แต่ก็ขออนุโมทนาสาธุครับ



ดีจริงๆ ครับ

สาธุครับ

 

ถ้ามีโอกาส จะขอร่วมส่งเงินไปร่วมทำบุญด้วยทุก ๆ เดือนนะคะ (ถ้าไม่ขัดข้องอะไรอ่ะค่ะ)

 

คณะกรรมการทุนนิธิฯขอโมทนาครับ แค่มีความตั้งใจก็ได้บุญหลายแล้วครับ ดังธรรมที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้ว่า การทำบุญโดยการอุปฐากพระภิกษุไข้ได้บุญดุจดังอุปฐากพระพุทธองค์

 

แหม บุญหนูยังน้อยนิด เทียบกับกล่มทุนนิธิฯยังห่างไกลค่ะ ส่วนเรื่องดูดวง ขอบพระคุณมากเลยค่ะ อยากทราบแต่ว่าเหลืออีกกี่ชาติคะ^^

รบกวนแจ้งe-mailให้ด้วยค่ะ จะส่งfileรูปไปให้ เพราะที่postเป็นแบบย่อ ไม่สวยแจ่มแจ๋วเหมือนของจริง

 

การสำเสนอพุทธประวัติได้นำเสนอมาแล้ว 102 ตอน ตอนนี้เป็นตอนที่ 103 คงเหลืออีก 9 ตอน ซึ่งพุทธประวัตินี้ กระทู้นี้ได้นำเสนอมาแล้ว เป็นระยะเวลาปีกว่าๆ เวลานำมาโพสท์ลงทีไรก็ได้ศึกษาไปด้วย บางส่วนที่ไม่ได้รู้ก็ได้รู้ บางส่วนที่รู้แล้วก็ย้ำเตือนไปอีก ขอให้ติดตามไปเรื่อยๆ จนจบน๊ะครับ ศึกษาเรื่องขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นเรื่องมงคล ไม่มีส่วนใดเสียหายครับ


พระพุทธประวัติ ตอนที่ ๑๐๓ | พระเทวทัตลอบปลงพระชนม์
<!-- Main -->[SIZE=-1]พระพุทธประวัติ ตอนที่ ๑๐๓ : พระเทวทัตลอบปลงพระชนม์


พระเทวทัตลอบปลงพระชนม์พระพุทธเจ้า ด้วยตนเอง


เมื่อแผนการของพระเทวทัตในการปลงพระชนม์พระพุทธเจ้าขั้นแรก คือ จ้างนายขมังธนูลอบสังหารได้ล้มเหลวลง พระเทวทัตจึงลงมือทำเอง คือ แอบขึ้นไปบนยอดเขาคิชฌกูฏ เพราะพระเทวทัตทราบได้แน่นอนว่า ขณะนั้นพระพุทธเจ้าเสด็จประทับอยู่เชิงเขาเบื้องล่าง พระเทวทัตจึงกลิ้งก้อนหินใหญ่ลงมา หมายให้ทับพระพุทธเจ้า ก้อนหินเกิดกระทบกันแล้วแตกเป็นก้อนเล็กก้อนน้อย สะเก็ดหินก้อนหนึ่งกระเด็นปลิวมากระทบพระบาทพระพุทธเจ้า จนทำให้พระโลหิตห้อขึ้น แผนการที่สองจึงล้มเหลวอีกครั้ง


[/SIZE]<!-- End main-->

 

​

พระคติธรรม

หน้าที่ของคนเราที่จะพึงปฏิบัติต่อชีวิตร่างกายคือ การบริหารรักษาร่างกายให้ปราศจากโรค ให้มีสมรรถภาพ และประกอบประโยชน์ เพื่อให้ชีวิตดี ชีวิตที่อุดม ไม่ให้เป็นชีวิตชั่ว ชีวิตเปล่าประโยชน์ และในขณะเดียวกัน ก็ให้กำหนดรู้คติธรรมดาของชีวิต เพื่อความไม่ประมาท

พระพุทธเจ้าตรัสห้ามมิให้ทำลายชีวิตร่างกาย ถ้าจะเกิดความอยาก ความโกรธ ความเกลียด ในอันที่จะทำลายชีวิตร่างกาย ก็ให้ทำลายความอยาก ทำลายความโกรธ ทำลายความเกลียดนั้นแหละเสีย

อีกอย่างหนึ่ง ธรรมคือคุณงามความดี ตรงกันข้ามกับอธรรมคือความชั่ว ซึ่งโดยมากก็รู้กันอยู่ ฉะนั้น เมื่อเคารพในความรู้หมายความว่า เมื่อรู้ว่าไม่ดี ก็ตั้งใจเว้นไว้ เมื่อรู้ว่าดี ก็ตั้งใจทำ ดังนี้เรียกว่า เคารพในธรรมที่รู้โดยตรง ซึ่งทำให้คนเป็นคน กล่าวคือเป็ยมนุษย์โดยธรรม

: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

ขอขอบคุณ
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=4969

 

เห็นแล้วดีจัง ถ้ามีโอกาส อยากไปทำบุญแบบนี้ด้วยจังเลยค่ะ เคยแต่ไปบริจาค แต่ไม่ได้ไปแจก ตามเตียงแบบนี้

 

ถ้าถามว่าเหลืออีกกี่ชาติ....ตอบไม่ได้เกินความสามารถหมอเดาอย่างผมคร๊าบ..... ไว้จะpmส่งmailไปครับ

 

หลวงปู่เครื่อง สุภทฺโท ​

​

หลวงปู่เครื่องยังพูดถึงวัตถุมงคลไว้อย่างน่าคิดว่า วัตถุมงคลของหลวงปู่นั้นไม่ขลังเลยสักรุ่น อย่าไปเชื่อว่ารุ่นเก่าดีกว่ารุ่นใหม่ รุ่นนี้ดีใช้เวลาปลุกเสกทั้งไตรมาสขลังกว่ารุ่นที่ปลุกเสกวันเดียว รุ่นนี้นิมนต์พระเกจิอาจารย์ปลุกเสกเยอะกว่าอีกรุ่นหนึ่ง ขลังไม่ขลังไม่ได้อยู่ที่วัตถุมงคล มันขลังเฉพาะคนที่เคารพในคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เท่านั้น ถ้าคนไม่มีคุณพระเหล่านี้ก็ไม่ขลัง ความขลังของวัตถุมงคลไม่ได้อยู่ที่ตัววัตถุมงคล หากแต่อยู่ที่คนถือคนใช้ต่างหาก ถ้าคนไหนมีพระวิสุทธิคุณ พระธรรมคุณ และพระปัญญาคุณ รวมทั้งถือคุณบิดามารดา ครูบาอาจารย์อยู่ในตัว ไม่แขวนพระหรือวัตถุมงคลใดผู้นั้น ก็มีความขลังอยู่ในตัว ต่อให้แขวนวัตถุมงคลนับร้อยชิ้นถ้าไม่มีธรรมะอยู่ในใจวัตถุมงคลก็ไม่แตกต่างจากตุ๊กตาพระ แขวนไว้ก็หนักคอเท่านั้น


ขอขอบคุณ
http://www.komchadluek.net/2008/08/12/x_phra_j001_214471.php?news_id=214471