ปิดรับบริจาค รวมบันทึกการเดินทางตามรอยพระอาจารย์ ณ บึงลับแล ๒๕๕๒/ร่วมบุญใหญ่หน้า ๑๐๘

กลับมาถึงกันแล้วนะครับ สำหรับคณะตามรอย ณ บึงลับแล
กลับมากันปลอดภัยเกือบทุกท่าน ยกเว้นครูแหลม
ขอให้ครูหายไวๆ นะครับ


ปล.พรุ่งนี้จะอัพรูปให้ชมกันนะครับ.............

 

พรุ่งนี้จะรอชมนะครับ

 

โห...วิญญาณนักข่าวเข้าสิงแน่ๆ
อุตส่าห์เพลียจากการท่องเที่ยว(ป่าเขาลำเนาไพร)ไปเก็บบุญที่ใครๆ ทำตกไว้ก็ไม่รู้ตั้งมากมาย
พอกลับถึงบ้านเรียบร้อย ยังมีแก่ใจเข้ามารายงานตัวว่าถึงแล้วอีก

นับถือ...นับถือ
ว่า.....
อืดจริงๆ ครับ...
(แรดเรียกพี่หรือเปล่าไม่ทราบครับ) (ผมพอเคยได้ยินเด็กๆ เขาชมกันแบบนี้ครับ เวลาเขายอมรับในความอดทน) ขอยืมคำเดะๆ เขามาใช้ชื่นชมในกรณีนี้นะครับ

กลับมากันปลอดภัยเกือบทุกท่าน ยกเว้นครูแหลม
ขอให้ครูหายไวๆ นะครับ
(ครูแหลมเขาเลียนแบบดาราครับ... แต่ว่าลงคนละท่ากัน...
เดี๋ยว...วันนี้ผม(อาสา)จะไปเยี่ยมครูแหลมถึงขอบเตียงพยาบาลของ รพ.วิชัยยุทธ ชั้น ๑๔ ห้อง ๑๔๒๗)
*พอดีได้ยินท่านอาจารย์ประกาศผ่านไมค์ว่า "ฝาก" ไปเยี่ยมด้วย และขอให้หายไวๆ จะส่งใจช่วย (ประมาณนี้...)

 

รูปตะลุยบึงลับแล

มาอัพรูปวันแรกให้ดูตามสัญญาจ้า
ใครเป็นใครก็ดูกันเอาเองนะ

แล้วใครมีรูปก็มาอัพแบ่งๆกันบ้างหล่ะครับ

 

กลับมาถึงนครสวรรค์แล้วครับ

ขอบพระคุณในความเมตตา ของสมเด็จองค์ปฐม และพระรัตนตรัยทุกๆ พระองค์ ที่ทรงเมตตาคุ้มครองและสถิตท่ามกลางพวกเราตลอดกาลเดินทาง
ขอบพระคุณในความเมตตาของครูบาอาจารย์ทุกๆ ท่าน และคณะสงฆ์วัดท่าขนุน ทุกรูป ที่เมตตาพวกเราเป็นพิเศษ
ขอบพระคุณ พรหม เทวดา ทุกๆ ท่าน ที่ช่วยเหลือตลอดการเดินทาง
ขอบคุณสำหรับแม่ทัพธรรม คุณหญิง ที่ดูแลกองทัพเป็นอย่างดี
ขอบคุณสำหรับนางฟ้ามหาเสน่ห์ พี่เอื้อม และพี่เก๋ ที่เอื้อเฟื้อวิมารบนดินให้กับพวกเราให้หลับไหล อันแสนสบาย รวมถึงอาหารที่แสนอร่อย และน้ำพุร้อนที่คลายปวดเมื่อยได้อย่างดี
ขอบคุณกองทัพธรรมทุกท่าน ที่ช่วยเหลือกัน จนพิชิตเป้าหมายได้สำเร็จ

ขออำนาจบารมีอันสูงสุดแห่ง พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ พระปัจเจกพระพุทธเจ้า ทุกๆ พระองค์ พระธรรม พระอริยเจ้าทุกๆ พระองค์ พรหม เทวดา ทุกๆ พระองค์ บิดามารดาบรรพบุรุษครูบาอาจารย์ของพวกเราทุกๆ ท่าน อวยพรให้ครูแสง มีร่างกายหายเป็นปกติโดยเร็วอย่างฉับพลันด้วยเถิด

 

อนุโมทนากับทุกๆๆคนด้วยนะครับ ไปคราวนี้ได้อะไรเยอะมากครับ อะไรที่ติดอยู่ในใจก็ได้รู้ นะครับ ต้องขอบคุณพี่ยาย และ พี่ ทิดเก๋ ด้วยนะครับ

 

.....

กลับมารายงานตัวจ๊า...ด้วยสภาพที่สะบักสะบอม พร้อมตูดเขียวปัด... จากการสไลเดอร์แบบสวนสยามบ้านเรา... เป็นการเดินทางหฤโหดแบบตาเนื้อจริง ๆ คิดว่าไม่รอดแล้วแน่ ๆ โอ พระเจ้า ! ต้องตกเขาตาย ทางบ้านใช้เงินประกันชีวิตเพลินแน่แท้เชียว และอยากจะบอกว่า.... " ร๊ า ก ทู๊ ก ค น จั ง เ ย ย ....




ภาพนี้สำหรับคุณ ญ.... Birthday อีกครั้งจ๊า...

 

ต้นไม้ไม่มีตา...ตัดไม่ได้

 

ใครเป็นใคร ยายลืมจำชื่อง่ะ รายงานตัวหน่อยเน้อ

 

หวัดดียามเช้าคับ
ถึงที่ทำงาน งานก็ตึมเหมือนเดิม
ส่งเข้ามาทักทายทุกคน ยามเช้านี้คับ
ครั้งนี้มีเพื่อนหลายคน ที่เป็นหน้าใหม่เลยยังไม่รู้จักกันสักเท่าไหร่
ฝากเมลกับtelไว้สำหรับติดต่อและส่งไฟล์หากันคับ
boso_ug2@hotmail.com and 0858329900
ตอนนี้เครื่องคอมที่บ้านเจ๊งคับ เล่นได้แต่ที่ทำงานอย่างเดียว
ไว้แก้ไขได้แล้วจะpost รูปลงให้นะจ๊ะ สาวกทั้งหลายๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสือเม้ง

 

ลืมๆ ฝากเมลล์ไว้นะครับ
madzoromon@hotmail.com

 

สวัสดีครับ กฤศ ครับ
ฝากส่งรูปด้วยนะครับ
krisdhep@hotmail.com

 

เข้ามาอัพเดทกันเร็วๆ ดี๊..ยายไล่ผัวหอบน้องใบตองไปเลี้ยงวัวแระ

เดี๋ยวต้องเตรียมตัวไปทองผาภูมิ

แหม...ขนาดยกเลิกคำอธิษฐานว่า

"หลวงพี่เล็กได้อะไร ยายผีป่าขอด้วย เป็นอะไร เป็นด้วย แค่เสี้ยวก้อดี เพราะเคยเข็ดเวลาป่วยก้อป่วยเหมือนกัน แม้จะไม่หนักเท่าท่าน แต่มันเอาการสำหรับคนสวยและสาวอย่างยายผีป่าเนาะ แหะๆ เลยเปลี่ยนเป็นว่า ...บุญใดบารมีใดที่ท่านได้ ขอให้เราสมหวังดั่งท่านด้วย แต่ว่า...หนังสือเปลี่ยนคำร้องขอ คงดีเลย์ หรือไม่อนุมัติเนาะ พอหลวงพี่เล็กท่านเล่าว่า ท่านกำลังป่วย แล้วหันมาเล่าเรื่องอาการไข้มาลาเลียง่ะ พอท่านพูดมาเราคิดว่า...ฮิอิ...ฉันไม่เป็นแระ หายแระ เพราะยื่นคำร้องยกเลิกไปแระ พอท่านพูดไปเรื่อยๆ แล้วหันหน้ามาทางยายผีป่า

เฮ้ย...ยังมีการส่งสัญญาณว่า "แก...เตรียมตัวเหอะไอ้เอื้อม..."


เชื่อไหมว่า พอกลับมาถึงบ้าน

มันจับไข้หนาวๆ สั่นๆ

ยายก้อคิดว่า

สงสัยมันปวดเมื่อย กล้ามเนื้ออักเสบ แต่เอ...เราไม่เป็นนี่นา มันมาอักเสบซ่อนในรึงัยเนี่ย หรือว่าเข้าป่าแล้วมันมาเติมเชื้อ แต่ยายผีป่าตั้งแต่เริ่มคิดดีทำดีขึ้นมาบ้าง ยุงชุมแค่ไหน ก้อไม่กัดง่ะ เพราะมันบอกว่า...เด่วอีนังนี่มันตบเอา อุ้ย ม่ายช่าย...เด่วจะไปทำให้ผู้ที่กำลังพ้นตมเป็นทุกข์กระมัง เขาบอกว่ากันว่า ยุงมันไม่กัดคนสงบ เพราะว่ามันมาตามพลังร้อนจากกาย ดังนั้นคนใจเย็น สงบเป็น ยุงไม่ค่อยกัน ใครขี้โมโหปุ๊ดๆ ยุงช๊อบๆ

ก้อเป็นอันว่า นอนหนาวสั่น ผัวก้อหายไป ลูกๆ สามตัวมันไม่รู้ว่าแม่ไม่สบาย มันคิดว่าแม่เล่นผีผ้าห่ม มันก้อมารื้อผ้าแล้วจ๊ะเอ๋แม่ โป้งแปะแม่ตามประสา แล่นกระโดดข้ามแม่ไปมา

ทีนี้สามทุ่มลูกบอกแม่ว่า แม่นมน้องหมด...พ่อยังไม่โผล่หัว

น้องออมบอกว่า

แม่สงสัยพ่อพากิ๊กไปเวียนเทียน (มันจำจากปากแม่ เพราะทุกๆ วันเวียนเทียน ทิดเก๋หายทุ๊กที ยกเว้นล่ามโว่ไว้ด้วยคำพูดขู่ ก้อมีผลบ้างบางครั้ง)

ยายผีป่าเลยต้องอธิษฐานบอกพี่สาวว่า "พี่จ๋า...นมน้องตองหมด ช่วยหน่อย ...เท่านั้นแหละ ก้อพอดันตัวลุกขึ้นได้ ขับรถไป แล้วบอกพี่สาวอีกว่า หนาวจัง ช่วยหน่อย ก้อทำให้พอไปไหว ลูกๆ ก้อบอกว่า แม่ๆ ให้พี่กุมารไปตามพ่อมาสิ แม่จะได้นอน น้องออมเลยพูดเองว่า "พี่กุมารตามพ่อมาเดี๋ยวนี้เลย" พูดขณะอยู่ในรถนะคะ ช่วงปั้มน้ำมัน สักพักไอ้ทิดเก๋ก้อโทเข้ามา ด้วยเบอร์ของเพื่อนเขา น้องออมเลยพ่นใส่พ่อทันทีว่า

"พากิ๊กไปเวียนเทียนเสร็จแล้วล่ะสิพ่อ กลับบ้านเลยนะ ถ้ากลับถึงบ้านแล้วพ่อยังไม่กลับ พ่อไปอยู่กับกิ๊กพ่อเลย แม่ไม่สบายจะตายแล้ว รอแม่ตายก่อนไม่ได้หรืออย่างไงค่อยไปหาสาว กลับมาเลยนะ" โห..ลูกสาวคนนี้มันรัวจนพ่อมันบอกว่า...พ่ออยู่หน้าบ้านแล้ว แต่เข้าบ้านไม่ได้ แม่เอากุญแจไว้ไหนล่ะ

แต่ยายผีป่าสงสัยว่า...ลูกมันพูดว่าแม่ไม่สบายจะตายแล้ว นี่มันห่วงแม่หรือให้ความหวังพ่อมันแน่น้อ..."รอให้แม่ตายก่อน..."

 

ไปมาแล้วค่ะ แต่คราวที่ไป มันไม่มีชายหาด ต้นไม้ยังขึ้นอยู่ริมบึงเยอะมาก ขอบอกว่า สมคำขู่ของคุณยายผีป่า ว่าทริปรนหาที่ตายจริง ๆ

 

ยายผีป่าขอเล่าย้อนหลังไปดีกว่านะคะ เพราะว่าจำได้ง่ายดี บางทีอาจสลับหน้า และคั่นกลางไปพร้อมๆ กันแล้วแต่วาระพาไป (การเล่าเรื่องย้อนหลังไปนั้น เป็นเทคนิคให้เราใช้ในการค่อยๆ ย้อนอดีตจากที่ใกล้ที่สุดไปไกลสุดๆ ที่เคยผ่านมาได้ค่ะ ลองฝึกบ่อยๆ แล้วนำไปต่อยอดเป็นการระลึกอดีตชาติของตัวเองดูนะคะ)


อิอิ...มีหลายคนสงสัยว่าว่า

ยายผีป่าจะเปิดคอร์สเมื่อไร

....

รอเถอะย่ะ...เพราะว่ายายผีป่ามีสันดาน...

แล้วแต่อารมณ์ของฉัน และเรื่องมาก อย่างการทำวัตถุมงคลเหมือนกัน...จองได้ แต่ได้เมื่อไร รอเจ็ดภพเจ็ดชาติได้ ก้อรอนะคะ อิอิ (ตอบอย่างนี้ คนแห่ไปจองของเจ้าอื่นหมดหน่ะเซ่ยายผีป่าเอ้ย)

ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินกีกับอาจารย์แหลมที่ได้รับการบาดเจ็บและเสียทรัพย์เพื่อรักษาตนจากการตกเขาในทริป" ลนหาที่ตาย" นะคะ

หลายคนคงงงว่า "อาจารย์แหลมตกเขา ยายผีป่าแกบ้ามาแสดงความยินดี บ้าและซุปเปอร์เพี้ยนแน่ๆ เรย"

ก้อ...ยายผีป่าเป็นอย่างงี้แหละ

และขอแสดงความยินดีกับคณะของเราทุกๆ คนนะคะ

ที่ผ่านการทดสอบกำลังใจแบบแทคทีมได้ ๙๑.๗๒ ปอร์เซ็นต์ (นี่ถือว่าผ่านคะแนนสูงนะคะ ให้เต็มร้อยไม่ได้ เดี๋ยวมันเหลิง!)

 

หลังจากที่ไปเข้าแถวถวายปัจจัยพระใหม่กันหน้าอุโบสถเรียบร้อยแล้วนะคะ ยายผีป่าก้อกำลังจะเดินมาที่รถ ท่านนิลนาคา ท่านพี่ที่แสนดี ชอบลุยเหลือหลาย (หวังว่าช่วยดลให้มีเงินจ่ายค่างวดครบนะคะ อย่าให้แน้นซ์ยึดเน้อ อยู่พาน้องนุ่ง ญาติธรรมไปลุยงานบุญบ่อยๆ นะจ๊ะพี่จ๋า)

มีน้องร่วมคณะฯ คนหนึ่ง (เอ...จำชื่อไม่ได้อีกแระ ช่วยแจ้งหน้าบอร์ดด้วยเน้อ)...เดินมาบอกว่า มีลุงตาคนหนึ่งแก่ๆ ใส่เสื้อสีฟ้าเดินมาหาน้องอีกคนหนึ่ง(น้องที่เป็นเชื้อสายจากลาวงัยจ๊ะ ยายจำชื่อไม่ได้อีกแย้ว รายงานด้วยเช่นกัน) บอกว่า...แกเดินมาหาว่า "มาหาคนชื่อยาย แล้วสั่งว่า ให้บอกว่า ต้นไม่ไม่มีตา ตัดไม่ได้"

ยายผีป่าก้องงๆ เพราะว่าไม่ได้สั่งให้ใครตัดต้นไม้ โดยเฉพาะต้นไม่วัด นี่ไม่เล่นเลยเจงๆ ยกเว้นมีคำสั่งลุยจากพระคะเค๊อะ

เลยบอกน้องว่า สงสัยเขามาบอกคนผิดแน่ๆ เลย หรือว่าเป็นลุงคนที่แกสติไม่ค่อยดี นั่งกินข้าวข้างๆ ยายผีป่ามื้อเที่ยงง่ะ แต่แกสวมชุดสีแดงลายนะคะ และมอมแมมหน่อย แต่น้องยืนยันว่า แต่กายสะอาด ดูดีถึงจะแก

ยายก้อเลยไปถามหลวงพี่เล็ก เพราะงงจริงๆ เพราะหลวงพี่เล็กอาจจะสั่งใครไปตัดไม้อีกก้อได้ และคนรับงานอาจเป็นคุณยายท่านใดท่านหนึ่งในวัด (เอ...หลวงพี่สั่งงานคนแก่เชียวรึ คงไม่ใช่กะมัง)

แต่พอกลับมาบ้าน หนาวสั่นจับไข้มาลาเลีย ภาคส่งต่อ(จากพระอาจารย์) ก้อทำให้นอนไป จิตมันไปเรื่อยๆ (ระวังไว้สำหรับคนป่วย อย่าปล่อยให้จิตไปแบบคุมไม่อยู่นะคะ ดังนั้นการฝึกจิตให้เป็น ควรฝึกไว้นะคะ ตายไปจะได้รู้ตัวว่าตาย หรือไม่โดนสวมขณะจิตอ่อนนะคะ)

ก้อได้ยินเสียงการสนทนาธรรมกันขึ้นมา และมีเสียงคนแก่ท่านหนึ่งพูดว่า

"ต้นไม้ไม่มีตา ตัดไม่ได้"


และตอนนี้ยายตีปริศนาธรรมข้อนี้ได้แล้ว

ท่านใดที่สนใจแสดงความคิดเห็นเชิญนะคะ ไม่มีใครถูกผิด

ขอเชิญท่านพี่สุธรรมมาช่วยตีความด้วยจ๊ะ หากท่านสะดวกตอบนะจ๊ะ

 

สาธุ ขออนุโมทนาค่ะ

 

โพสบ้างดี๊...อย่างมอ่านอย่างเดียว ตื่นๆ...เพราะจะเอ้าท์แล้วนะ จะไปทานยาต้มแล้วไปอำเภอ ส่งของให้คนที่สั่งจองมงคลวัตถุมาง่ะ

เอ...ตะกรุดทองคำ(มหากะดอน) ที่ยายเอามาอวดง่ะ มีใครสนใจนะคะ ถ้าอยากทำบุญกับหลวงพี่เล็กนะคะ ไปทำกับท่านเลย เพราะถวายท่านไปแล้ว และหากอยากร่วมบุญกับทิพยสถานธรรม ติดต่อขอทำบุญได้ตามลิ้งค์ข้างล่างจ๊ะ ราคากันเอ้งกันเองจ๊ะ

ของหายาก อย่ารอช้า เพราะหาไม่ได้อีกแล้ว ต้นฉบับของเก่าเน้อ

มีทั้งเบี้ยแก้และตะกรุดอีกอย่าง(ชื่อไพเราะมาก จำชื่อไม่ได้ ต้องกราบถามหลวงพี่เล็กเอาเอง ท่านรอบรู้เรื่องนี้เหมือนกัน)

ส่วนกะของยายผีป่านั้น

หลังจากที่สมาชิกได้กระตุ้นให้ปู่ฯ และอาจารย์ต่างมิติของยายผีป่าท่านมาทักทายนะคะ ทำให้รู้ว่า ต่อไปข้า(นังเอื้อม) มีงานหย่ายให้รับแน่นอน

อาจมีการทะยอยนำของครูบาอาจารย์มาให้บูชา เพราะเงินส่วนตั้วส่วนตัวมันเริ่มร่อยหรอแระ ขอตัวช่วยตรงนี้เนาะ

ใครเป็นอภิมหึมามหาใจบุญ ขอเชิญเปิดยอดและบูชาไปนะจ๊ะ

จะนำมาสร้างถ้ำเพื่อใช้เป็นที่รองรับคณะมาเยี่ยมมาหาและมีห้องบูชาและที่พักครูบาอาจารย์ต่างหาก ลอกแบบมาจากถ้ำคูหาสวรรค์ค่ะ เพราะจะใช้ลานในการฝึกพลังปราณแบบที่เราหัดแบบเบสิคๆ ที่หน้าองค์ปฐมไงจ๊ะ

ใครเงินหนา เป็นเจ้าภาพก้อได้จ๊ะ สร้างถ้ำเทียมให้หน่อย ยกให้เป็นที่สุมหัวของชาวพลังจิตฯ ยามคิดถึงกระท่อมลายตะกวดเนาะ

 

เมื่อคืน กลับมาแบบง่วงจัดค่ะ ไม่น่าเชื่อว่า สองคืนที่ผ่านมา นอนก็น้อย ตื่นก้เช้า ปีนเขาอีกสามวัน ยังมีแรงได้ไง พอกลับมาเลยสลบเหมือด วันนี้เอารูปมาฝากนิดหน่อย เพราะกล้องไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ค่ะ
ประทับใจทริปนี้มากค่ะ เพื่อน ๆ กัลญาณมิตรทุกท่านน่ารักมาก ไม่ว่าจะเป็นรุ่นใหญ่อย่าง

1."ลุงอวบ (พี่กร) ที่ลงทุนขัดส้วมวัดเพื่อขอเป็นอธิบดี "อิอิ ขอให้สมปรารถนานะคะ

2. พี่นัฐ (ใจสู้มาก ๆ ข้ามเขาสามลูกไปเปลี่ยนที่นอนเล่นริมบึงลับแล และถวายแหวนบูชาพระเขี้ยวแก้ว ขออนุโมทนาอีกครั้งค่ะ

3. คุณ ญ Trip Organizer คนสวยของเรา เปรียบเหมือนแม่ทัพ คุมทีมนักรพธรรม ทุบหม้อข้าว ไปตายเอาดาบหน้าที่บึงลับแล แบบพระเจ้าตาก (งานนี้ไปกินข้าวเหนียวหมูทอดที่บึงลับแล) คุณ ญ เป็นแม่ทัพที่ดูแลใส่ใจทุก ๆ คนในทีมเป็นอย่างดีมาก ๆ ขอขอบคุณในความดี ความมีน้ำใจ ความห่วงใย ขอบุญนี้ส่งให้คุณ ญ จงเจริญรุ่งเรืองยิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ

4. น้องชไมเคิ่ล ผู้ที่ถือศีล 8 แต่ห่วงพวกเราชาวศีล 5 ว่าหิวหรือยัง ไม่กินข้าวเย็น แต่เป็นเด็กเสริฟ และนั่งให้กำลังใจในทุก ๆมื้ออาหาร ขอชม อีกอย่าง เราคงต้องเจอกันไปอีกหลาย ๆ ชาติ เพราะบุญของเราที่ใช้ถุงเท้าคู่เดียวกันเป็นถุงมือในการปีนเขาไปปักธง ประทับใจสุด ๆ

5. คุณมุก เธอน่ารักมาก สละถุงเท้าให้เราคู่นึง (ถุงเท้าใหม่ค่ะ) เพื่อใช้แทนถุงมือในการปีนเขาที่คมเหมือนมีด ขอให้บุญนี้นำส่งให้คุณมุก มีคู่ที่ดี ๆ มีศีลเสมอกันทุกชาติไปค่ะ

6. อาหารและบรรยากาศ เอื้อมเดือนรีสอร์ท ห้องนอนสบาย เจ้าของบ้านใจดีน่ารักสุดๆ ที่สำคัญ น้ำพริกปลาร้ามื้อนั้น อร่อยมาก ที่โต๊ะดิฉัน ฟาดไป 3 ถ้วย กลับมาส่องกระจก โอ้โห ดั้งหายไปสองมิลลิเมตร (ลำพังเดิมก็มีน้อยอยู่แล้ว) อร่อยจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณสำหรับบรรยากาศวันเกิดคนเดือนกุมภาพันธ์ ไม่ทราบว่าเค๊กที่ทานกันไป มีกลิ่นปลาร้าติดไปมั่งอะป่าว และข้าวต้มมื้อเช้า ข้าวผัดมังสวิรัต กะผัดผักจำยอม ผีมือเชฟมือบอนอย่างนางซิน กะน้องอีกคนนึง (ขออภัยพี่จำชื่อ บ่ได้) ทำให้ใครท้องเสียก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ

7.คุณกฤศ (เขียนถูกป่าวมะรู้ ถ้าผิดขออภัยค่ะ) เธอพูดเสมอว่า นางซิน แรงมากกกกก "she แรงจริง ๆ "อึดมาก พอบอกว่านางซิน จบบัญชี เธอบอกว่า คิดว่านางซิน เป็นเด็กช่างกล เป้นคำชมที่สร้างความภาคภูมิใจมากค่ะ สงสัยถ้าเจอกันทริปหน้า เห็นนางซินนั่งร้อยดอกไม้ จัดดอกไม้ คงตาค้างอีก แหะๆ

8. ขอแสดงความเสียใจกับครูแหลมที่บาดเจ็บคราวนี้ แต่มีข้อดีเกิดขึ้นหลายประการ คือ ครูแหลมใด้ใช้คืนเจ้าหนี้กรรมไปอีกเปราะแล้ว และ ครูแหลมอึดสุด ๆ ตอนตกลงมา พระท่านถามว่า เป็นไรหรือเปล่า แกตอบมาหน้าตาเฉยแบบไม่มีเสียงร้องครวญครางสักแอะว่า ขาหักครับ!!! แล้วตลอดทางที่พากันแบกมา แกก็ไม่ร้องสักแอะ ใจสู้สุดยอดของความใจสู้ และอดทนเหมือนแรด (ยืมคำเขามาใช้ค่ะ) ขอให้ครูหายไว ๆ นะคะ ไม่ได้ไปเยี่ยมแต่ส่งกำลังใจไปให้

โดยรวมทริปนี้เจ๋งมากค่ะ มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน มีบุญร่วมอนุโมทนา สามัคคีคือพลัง คนไทยใจบุญไม่ทิ้งกันจริง ๆ โอกาสหน้านางซินขอแจมอีกแน่นอน ขอให้บรรดากัลญาณมิตรทุกท่านประสบความสุขความโชคดี ขอบุญที่ทำจงบันดาลให้ทุกท่านสมปรารถนา ทุกคนนะคะ สาธุ

ฝากแจ้งข่าว
ผู้ร่วมทริป รนหาที่(เกือบ)ตาย ได้ร่วมทำบุญสร้างห้องสุขา ที่วัดเนินอีแจน อ.เมือง จ.ปราจีนบุรี รวมทั้งหมด 490 บาทค่ะ รวมกับเงินหว่านทานที่เก็บได้ รวมเป็น 498 บาทค่ะ ขออนุโมทนากับผู้ร่วมบุญทุกท่านค่ะ