พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 25 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 22 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>sithiphong, nongnooo+, พิมพาภรณ์+ </TD></TR></TBODY></TABLE>


เดี๋ยวต้องไปข้างนอกแล้ว

กลับมาจะมาชมรูปพระสมเด็จนะครับสาวสวยสองพันปี

.

 

555 ผมเองก็ไม่ได้อยากจะเคี้ยวให้หรอกครับ แต่ที่คิดจะทำเพราะเหนื่อยแทนท่านปาทาน
โพสซ้ำๆกันไม่รู้กี่เที่ยว ซึ่งอันนี้ผมเข้าใจเพราะคนมาใหม่ก็ย่อมไม่รู้เป็นธรรมดา ก็เลยมีความคิดจะทำ FAQ ขึ้น
แต่ในเมื่อท่านปาทานยังไฟแรงเสียขนาดนี้ อันนี้ผมเองก็ได้แต่ โมทนาในความมุ่งมั่น ทุ่มเทครับ (good) (good) (good)

ปล. ไว้เมื่อผมพอจะมีความรู้ที่ถึงระดับช่วยแบ่งเบาพี่ๆได้เมื่อไร ผมจะเข้ามาเป็นอีกแรงเสริมนะครับ

 

วันนี้ขอบันทึกประสบการณ์ของพระสมเด็จวังหน้าอัศจรรย์โกลาฤกษ์องค์นี้ไว้นะครับ ที่เคย post ไว้ก่อนหน้านี้ก็ลองค้นหาเอาจากกระทู้นี้ครับ ขยันค้นก็จะทราบว่าดีอย่างไร และได้พบเจออะไร..

ผมได้เคยแจ้งว่าจะไป take course ๆหนึ่งที่จ.เชียงใหม่ซึ่งได้สำรองตั๋วเครื่องบิน และที่พักไว้ที่เชียงใหม่แล้วเดือนเศษก่อน course เรียนจะเริ่มต้นขึ้นกำหนดเดินทางวันพุธที่ ๑๙ พ.ย. ๒๕๕๑ เวลา ๑๐.๕๕ น. และเดินทางกลับมากรุงเทพในวันอาทิตย์ที่ ๓๐ พ.ย. ๒๕๕๑ เวลา ๑๕.๓๐ น.

วันอังคารที่ ๑๘ พ.ย. ช่วงเที่ยงภรรยาผมมีเหตุต้องเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งเนื่องจากการตกเลือด ช่วงเย็นจึงได้โทรศัพท์แจ้งการยกเลิกเที่ยวบิน และแจ้งผู้ควบคุมหลักสูตรที่เชียงใหม่ ก็ค่อนข้างทุลักทุเล และรู้สึกหงุดหงิดใจเพราะไม่เป็นไปตามแผนที่ได้วางไว้ หรือช่วงเวลาที่ตั้งใจไว้(ภรรยาได้ทำเรื่องพักร้อนไว้ ๑๐ วันเช่นกัน) แม้จะยกเลิกไปแล้วก็ตาม แต่ใจก็ยังไม่ยอมรับอยู่ดี เป็นไปได้อย่างไร โอกาสจะได้ไปมีถึง ๙๙% อยู่แล้ว เพียงวันรุ่งขึ้นก็ได้ไปแล้ว ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ ผมรู้สึกอึ้งครับ.....

เกิดความสงสัยใจเกี่ยวกับสิ่งที่คุณหนุ่มได้เคยแจ้งไว้เกี่ยวกับอิทธิคุณด้านของฤกษ์ยามที่เบื้องบนกำหนดของพระสมเด็จวังหน้าอัศจรรย์โกลาฤกษ์นี้ แต่ก็ยังนึกไปออกว่าจะเป็นเรื่องอะไรที่ให้ต้องเลือนออกไป

วันที่ ๒๕ พ.ย. พันธมิตรบุกยึดสนามบินสุวรรณภูมิ จนเวลานี้ ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยุติเลย ผมได้โทรศัพท์ไปยังรุ่นพี่ท่านหนึ่งที่เดินทางไปในวันที่ ๑๙ เมื่อเช้าวันนี้แล้ว(ได้ตั้งใจไป ๔ คนแต่ยกเลิกการเดินทางไป ๒ คน) ก็ได้รับคำตอบว่า ยังดูๆอยู่ไม่รู้ว่าจะกลับไปได้หรือเปล่า..

คืนวันที่ ๒๕ ที่ผ่านมา...ความสงสัยเกี่ยวกับฤกษ์ยาม?? หรือจะเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้ ในช่วงเวลานี้ และต้องเกี่ยวข้องกับจังหวัดนี้ ซึ่งได้แจ้งความประสงค์ว่าจะเดินทางด้วยเที่ยวบินในวันที่ ๑๙ และต้องเดินทางไปยังสนามบินนานาชาติสุวรรณภูมิเท่านั้น เหตุการณ์จะบังเอิญอะไรขนาดนั้น ทั้งๆที่วันที่ ๑๘-๒๔ พ.ย. ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะปิดสนามบินสุวรรณภูมิแต่อย่างใด ผมถึงได้ถึงบางอ้อว่า เหตุใดจึงไม่สามารถเดินทางไปได้ในวันที่ ๑๙ และมีแผนจะกลับในวันที่ ๓๐ และหากภรรยาจะตกเลือดหลังวันที่เดินทางก็คงจะลำบากน่าดูกับการเข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลที่เชียงใหม่ อีกทั้งหลักสูตร ๑๐ วันที่ตั้งใจไปศึกษานี้ก็เป็นช่วงเวลายาวพอสมควรหากได้ไปจริงก็คงไม่สามารถจะเรียนได้เลยเพราะคงอยู่ที่โรงพยาบาลที่เชียงใหม่ ผมจำคำพูดของคุณหนุ่มได้ดีว่า ฤกษ์ยามของเบื้องบนกำหนดไม่ใช่เรากำหนด หากเราตั้งใจ หรือวางแผนด้านวันเวลาไว้ ก็จะคลาดเคลื่อนให้ช้าไปบ้างเร็วไปบ้าง สุดแต่เบื้องบนจะกำหนด...

ผมอยากสื่อให้ทราบว่า เพียงอิทธิคุณของพระเครื่องที่ได้เลื่อนวันเวลาที่จะได้พบ จะได้เจออะไรขึ้นมา หรือออกไป เพื่อให้เราเกิดความสะดวก ปลอดภัย และแก้ปัญหาให้เหมาะสมกับผู้ร่วมทางไปกับเราได้อย่างลงตัว เวลานั้นอาจจะไม่เข้าใจ สงสัยใจ เวลาผ่านไประยะหนึ่งเราจะเข้าใจเองเฉพาะตัว ผมเชื่อว่าอิทธิคุณเด่นไปทางด้านแคล้วคลาดอยู่มากเลยครับ...

ผู้ร่วมบุญสร้างพระเจดีย์ศรีชัยผาผึ้งกับคุณหนุ่มเมื่อได้รับพระสมเด็จวังหน้าอัศจรรย์โกลาฤกษ์ลองตั้งจิตอธิษฐานพิสูจน์กันเอาเองนะครับ..

 

Attitude is altitude (สู้ชีวิต)


จากท่านผู้อ่าน เรื่องที่ 4สู้ชีวิต
ท่านผู้อ่านสงมาให้ครับ ขอชื่นชมด้วยคนครับ
http://www.piya2.com.co.th/index.php?tpid=0080
http://dosday.com/diary/chapter.php?chapter=8
-----------------------------------------------------------------
พอตอนถึง Nathan เนี่ย กำลังจะเริ่มถ่ายรูป ปรากฏว่าก็เจออะไรที่ทำให้ผมอึ้งมาก เพราะผมเห็นคนพิการคนนึงอะสิครับฟังดูก็ไม่เห็นมีอะไรแปลกใช่ปะครับ

แต่ผมเห็นแล้ว อายมากไม่อยากเชื่อเลยว่า เค้าไม่มีแขน ไม่มีขาสักข้าง แต่ดูเค้ามีชีวิตชีวามีความหวังในชีวิต ผมว่ามากกว่าผมด้วยซ้ำไปมั้ง

ผมเองตอนนี้เหมือนคนไม่มีเป้าหมายในชีวิต ยังไงพิกลตอนแรก ผมเห็นเค้าขับรถเข็นของเค้ามา ผมไม่ได้ดูดีๆ ก็นึกว่าเป็นคนขาพิการธรรมดา แต่พอดูดีๆ ว้ากกกกกกกกก เค้าเหมือนเอาเอวเดินเลยอะดูที่รูปก็แล้วกัน จะรู้ว่า เค้าไม่มีอะไรเลยจริงๆนะทีนี้




ด้วยความที่ผมก็มีเพื่อนเป็นคนพิการ แต่รายนั้น เค้าประสบอุบัติเหตุแล้วเสียขาไปข้างนึง จากคนที่เคยมี แล้วไม่มี ก็เลยรับไม่ได้ แฟนก็ทิ้งคิดฆ่าตัวตาย คิดสั้น คิดมาก คิดมาย ฯลฯ ชีวิตนี้เหมือนหมดแล้วทุกสิ่งอะไรประมาณนั้นเลย

ผมก็อยากจะถ่ายรูปเค้าไปให้เพื่อนดูแต่อยู่ดีๆจะไปขอถ่าย ก็กลัวเค้าจะโกรธ เพราะปกติ คนพิการมักจะไม่ชอบ ใครมาถ่ายรูปตัวเอง ก็เลยตัดใจ เดินผ่านแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมอง แล้วปรากฎว่า เค้ายิ้มให้หงะ เลยสองจิตสองใจว่าจะขอถ่ายดีไหม แต่ก็ยังไม่กล้า



เลยหันไปถ่ายรูป รถบัส ของ Griffithแก้เขินแทน ไป 1 รูป ก่อน (ไม่รู้ถ่ายมาทำด๊อยอะไรเหมือนกัน) แล้วค่อยฮึดไปขอเค้าถ่ายรูป ก็บอกเหตุผลเรื่องเพื่อนอย่างที่เล่าไปตะกี้แบบว่าผิดคาดมากครับ

นอกจากเค้าไม่อายแล้ว เค้ายังยินดีอย่างแรงที่จะให้ถ่าย และเอาเรื่องของเค้า ไปเล่าให้เพื่อนฟัง นอกจากนั้นเค้ายังเป็น ผู้กำกับการถ่ายภาพ ว่า ให้ถ่ายแบบนั้นแบบนี้แล้วก็เรียกผู้หญิงคนนึงที่นั่งแถวนั้น มาให้ช่วยถ่ายรูปผมคู่กับเค้าด้วยผมนี่เหวอไปเลย

เค้าบอกว่าถึงเค้าจะพิการ แต่ว่า "Attitude is altitude"เค้าก็ยังสามารถเขียนตัวหนังสือได้บ้าง ถึงแม้จะไม่ดีอย่างที่คนอื่นทำได้



แต่อย่างน้อยก็แจกเบอร์โทร อีเมล์ และเว็บไซต์ได้จากในรูปคงจะเห็นนะครับว่า เค้าเขียนยังไง อ้อผมลืมเล่าไปเค้าบอกว่าเค้าเรียนเกี่ยวกับ คอมพิวเตอร์อะไรสักอย่างนี่แหละ ที่Griffith Logan Campus

ทุกวันนี้เค้าใช้ อินเตอร์เน็ต เพื่อหาเงินจากตลาดหล ักทรัพย์ วันนึงๆมีรายได้เยอะเลย โอ๊ย ผมฟังแล้ว อยากเอาหัวโขกขี้ไก่ตายให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ



ดูซิ มีแขนขาครบถ้วน จบคอมพิวเตอร์มาใช้อินเตอร์เน็ต มีสิ่งพื้นฐานของชีวิต ทุกอย่างแทบจะเพรียบพร้อมแต่ต้องมาเป็นเด็กล้างจาน ทำงานแทบตาย รายได้วันละ $50 เหอๆๆๆ จะบ้าตายแต่ให้ตายเหอะครับ




ตัวเค้าแค่นั้น ผมว่า เหมือนตุ๊กตากระบอก อะไรประมาณนั้นเลยหลังจากนั้นสักพัก เค้าก็บอกว่า พี่ชายเค้ามารับแล้ว ต้องกลับแล้วยังไงก็อย่าลืมอีเมล์ไปคุยกับเค้า แล้วก็อย่าลืมบอกเพื่อนผมว่าให้ติดต่อกับเค้า เค้าอยากจะให้กำลังใจ

ว่าแล้วเค้าก็ซิ่งรถเข็นของเค้าไปขึ้นท้ายรถตู้ของพี่ชายเค้าที่ขับมารับ(ซิ่งจริงๆนะ ยิ่งกว่าซาเล้งบ้านเราอีก เชื่อเค้าเลยจริงๆ)อ้อ พูดมาจนจะจบ ลืมบอกชื่อเค้าไปซะได้ เค้าชื่อว่า Nick ครับเพื่อนๆที่อยากจะพูดคุยกับเค้าก็ติดต่อเค้าได้นะครับ ที่
attitude_is_altitude@yahoo.com
http://www.geocities.com/attitude_is_altitude/







เขียนโดย Tinnoi ที่ <A class=timestamp-link title="permanent link" href="http://tinnoi.blogspot.com/2007/06/attitude-is-altitude.html" rel=bookmark><ABBR class=published title=2007-06-21T00:32:00-07:00>12:32 ก่อนเที่ยง</ABBR> 0 ความคิดเห็น ลิงก์ไปยังบทความนี้
ป้ายกำกับ: ชีวิต

 

เห็นแล้วคิดถึงอ.กำพล ทองบุญนุ่มเลยค่ะ ท่านบอกว่า ท่านลาออกจากความพิการแล้ว ได้พบตัวจริงท่านตอนไปเข้าคอร์สเมื่อกรกฎาคมที่เพชรบุรี ด้วยความที่ร่างกายไม่อำนวยท่านจะมีอุปสรรคในการนั่งนานๆ(2ชั่วโมงของการนั่งรถท่านก็เป็นตะคริวแล้ว) แต่ท่านเมตตาอุตส่าห์เดินทางไปเพราะมีผู้เข้าอบรมคนหนึ่งพิการเช่นกัน ผู้ชายคนนี้เป็นคนดีมีอนาคต สอบเข้าเป็นนักบินได้ แต่ประสพอุบัติเหตุทางรถยนต์จนพิการเป็นอัมพาตทั้งตัว เขานั่งรถเข็นมาเข้าคอร์สด้วยค่ะ แม้หน้าตาจะยิ้มแย้มก็ยังดูหม่นหมอง อ.กำพลแม้จะยุ่งท่านก็สละเวลามาเพื่อเค้าโดยเฉพาะ

ผู้ชายคนนี้ยังทำให้หนูได้เรียนรู้อะไรดีๆบางอย่าง คือตอนอยู่ในคอร์สหนูก็จะเบื่อมากๆ ต้องยกส้นหนอ ย่างหนอ อยากเดินหนอ อะไรอยู่อย่างนี้ จน3วันก่อนจบคอร์ส ก็ไปยืนหลังห้องแทนเพราะเบื่อ อยู่ไกลๆวิทยากรหน่อยก็ดี เค้าคนนี้นั่งรถเข็นอยู่ด้านหลังสุดเหมือนกันค่ะ พอตอนภาวนาว่าอยากเดินหนอ เราก็นึกว่าไม่เห็นอยากจะเดินเลย ทั้งเมื่อยทั้งเบื่อ ก้อเหมือนมีกระแสอะไรพุ่งตรงมาที่จิตเรา เราก็เงยหน้าขึ้นเห็นเค้ากำลังขยับมือทำท่าให้นิ้วเดินอย่างยากลำบาก วินาทีนั้นเองเราก็"รู้"และซาบซึ้งคำว่าอยากเดินหนอขึ้นมาจับใจจนร้องไห้ออกมา พอหมดบัลลังก์นั้น หนูก็เดินไปกราบเค้าแล้วบอกว่าขอบพระคุณนะคะ เค้าก็ยิ้ม เราก็เลยเล่าให้เค้าฟัง เค้าเองก็น้ำตาไหลไปด้วย

เค้าทำดอกไม้ประดิษฐ์ขายอยู่ที่ร้านบ้านขนมนันทวัน เพขรบุรี ผ่านไปอย่าลืมไปอุดหนุนเค้าด้วยนะคะ

 

ประสบการณ์ทางจิตมากมายเลยนะครับ ขออนุโมทนาด้วยครับ..

 

.....วันนี้ คุณห้อยพระพิมพ์ของหลวงปู่ หรือยังครับ หุ หุ

 

เหอๆๆๆ เดี๋ยวจะโดนข้อหา โปรโมท นะครับ
เพราะมีคนบางกลุ่มบางพวก บอกว่า สมเด็จเก๊ แพงมาก
แต่เท่าที่รู้ คนบางกลุ่มบางพวก ไม่ว่าจะเป็นชาตินี้ หรือชาติไหนๆ ก็หมดสิทธิ์มีไว้บูชาแน่นอน หุหุหุหุหุ

.

 

ผมว่า มหาเมตตาและมหานิยม เด่นมากครับ ต้องยอมรับ จากประสบการณ์ตัวผม

 

หวัดดีครับคุณsithiphong

 

อยากกินจังเลยอ่ะ

 

เรามีตัวอย่างให้เห็นแล้ว ต้องนำสิ่งที่ดี ที่งาม นำมาใช้กันนะครับ ต้องสู้ สู้ สู้ และสู้ครับ

โมทนาสาธุครับ

 

สวัสดีครับคุณnarin96
แต่ผมเบื่อจังเลยกับอีกท่านนึง เล่นนำมาให้ชมกันตอนเย็น ก็หิวสิครับ

ผมขอไปประชุมก่อนนะครับ

 

อย่าลืมสั่งน้ำนะคะ..พี่เหมียว
น้ำอะไรก้อได้.....





FR : Forword Mail

 

FR : FW.Mail

...ขอทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน...

 

แง! แง! เค้าเบื่อหนูแล้ว ไปแล้วก็ได้ค่ะ คืนนี้ไม่เข้ามาแล้ว งอนแล้วอ่ะ(ง้อด้วยนะคะ)

แต่ยังไงก็ไม่ยอมมอบตัวนะค้า ต้องจับตายอย่างเดียว

 

มาเหอะ อย่าไปเลย
แต่รูปนี่ ไม่ได้กลัวเลยน๊ะเนี่ย ท่านี้ ถึงขั้นกรงเล็บพิฆาตเลยครับ

.

 

เมื่อเย็นนี้ น้องเอกโทร.มาหาผม บอกว่า ที่ผมบอกไว้ว่า ให้อ่านกระทู้นี้เรื่อยๆ ตอนนี้น้องเอกเจอแล้ว แต่เจออะไร และเจออย่างไร อย่าไปบอกใครนะครับ ให้ค้นหากันเอง ส่วนรูปไม่ต้องเซพไปมากนะครับ รูปละครั้งก็พอ เดี๋ยวความจำเครื่องเต็ม เหอๆๆๆๆ

.

 

ทำความรู้จักกับ