เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ครบ30ปี"ลป.ดู่ พรหมปัญโญ"ละสังขาร
อริยสงฆ์ที่สมควรอยู่ในพุทธวจนะบทนี้...

## พุทธวจนะในธรรมบท ##
แปลโดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก
=================

@@"ภิกษุผู้สำรวมปาก พูดด้วยปัญญา
ไม่ถือตัว ชี้แจงตำราและใจความถูกต้อง
ถ้อยคำของภิกษุนั้น นับว่าไพเราะแท้"@@

The bhikkhu who is-
well controlled in tongue,
Who speaks with wisdom-
and who is not pround,
Who explains the text
and tis meaning, sweet-
indeed is his speech.

โย มุขสญฺญโต ภิกฺขุ,
มนฺตภาณี อนุทฺธโต;
อตฺถํ ธมฺมญฺจ ทีเปติ,
มธุรํ ตสฺส ภาสิตํ. ฯ ๓๖๓ ฯ

หมายเหตุ...ภาษาปะกิต-ธรรมะวันละคำ

...tis meaning = ใจความถูกต้อง
...tis คือคำลดรูปมาจาก it is = มันคือ,มันเป็น
...meaning =(ความหมาย,เป้าหมาย)

 

ครับ-วันหยุดสุดสัปดาห์ว่ากันต่อ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน ขออภัยมาสายวันนี้เพราะมีกิจที่บ้านทำบุญบ้าน ขอบุญนี้จงมีแด่คุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่านขอให้สุขภาพแข็งแรงล้วงกระเป๋าคราวใดก็เจอเงินนะครับ

 

เพิ่งมีเวลาว่างลงไปรับพระที่พี่ส่งมา ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับพี่ แต่อยากจะบอกว่าเด็กเจน(เจนเนอเรชั่น)นี้ สอนยากครับ สอนมา 30 กว่าปี บางคนสอนตั้งแต่แม่ยันลูก รุ่นนี้ละครับสอนยากสุด สมาธิสั้น พูดตลอดเวลา ไม่มีสมาธิสนใจสิ่งใดได้นานๆ ไม่มีความอดทน ไม่มีวินัย ไม่อยากจะคิดถึงอนาคตประเทศไทยเลย ทำใจครับ

 

ท่านอา Wanwi ครับ ผมขอร่วมบุญข้าวสารบ้านสวนชุมพร 600 บาท ส่วนเกิน 400 บาท ร่วมบุญอื่นๆครับ

 

โชคดีที่ได้มีโอกาสได้ไปกราบท่านค่ะ

 

วันที่ ๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับวันเสาร์ แรม ๙ ค่ำ เดือน ๒ ปีกุน

ใส่บาตรเช้าวันนี้ด้วยข้าวสวย ปลาทูทอด ส้ม
โมทนาบุญร่วมกันครับ

สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเล

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

พรุ่งนี้ได้เข้าตะนาวศรีกันแล้วครับ รอ.. รอ

 

"มือต่อมือของครูบาอาจารย์ผู้ยิ่งในปัจจุบัน“
สุดยอดพระกรรมฐาน

หลวงปู่แบน ธนากโร ท่านได้บอกแก่พระสงฆ์ที่วัดให้จัดเตรียมไม้สำหรับเผาท่าน ก่อนที่ท่านจะละขันธ์ได้ ๗ วัน ปัจจัยที่เหลือในบัญชีที่วัด ให้นำไปทำถนนหลังวัด เหลือจากนั้นก็ให้นำไปสนับสนุนโรงพยาบาลทั้งหมด

หลวงปู่จันทร์เรียนได้ไปกราบเยี่ยมหลวงปู่แบนก่อนมรณภาพ ๒ วัน หลวงปู่ยังมีเสียง พูดหยอกว่าท่านจันทร์เรียน มาจากวัดถ้ำสหาย สหายแปลว่าอะไร ...ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง ของเรานี้แหละคือสหายที่แท้ฯ

หลวงปู่แบนกล่าวกับหลวงปู่จันทร์เรียนว่า ต่อไปท่านจันทร์เรียนต้องเป็นหลักให้กับวงพระกรรมฐานนะ

จากนั้นยังมีภาพน่ารักๆ ระหว่างหลวงปู่ทั้งสอง กล่าวคือหลวงปู่แบนให้พระนำไม้กวาดที่พระเณรที่วัดทำกันเอง มอบให้หลวงปู่จันทร์เรียนนำไปใช้อีก หลวงปู่จันทร์เรียนรับแล้วก็ถือไว้เอง มิได้ส่งให้ลูกศิษย์ คล้ายกับว่าเป็นของที่ระลึกจากพระเถระที่ต้องให้ความสำคัญ

หลวงปู่แบนได้สั่งให้ทำเชิงตะกอนขึ้นมาสำหรับเผา มิให้มีการสร้างเมรุใหญ่โตอย่างงานที่วัดต่างๆ ห้ามมิให้มีโรงทานในวัด เพื่อคงความสะอาดของบริเวณวัด การจัดงานก็ให้เสร็จสิ้นภายใน ๔ วัน สอดคล้องกับหลักอริยสัจ ๔ ท่านยังห้ามมิให้มีการสวดอภิธรรมศพ ให้พากันทำวัตรเย็นและสวดมนต์บทพิเศษ มีธัมมจักกัปปวัตนสูตร เป็นต้น ตามปรกติ

ในวาระสุดท้าย หลังจากที่แพทย์มาเจาะท้องหลวงปู่เพื่อดูดน้ำออกไปราว ๒ ลิตร เพื่อให้หลวงปู่คลายอาการแน่นท้องแล้ว พอคณะแพทย์จะจัดยาถวาย หลวงปู่ก็ยกมือห้าม ท่านปฏิเสธไม่รับยาใดๆ อีก แล้วท่านก็ฝืนสังขารอยู่ในท่านั่งสมาธิกระทั่งกายท่านเอนลงนอนด้วยความที่ร่างกายอ่อนแรงเต็มที (เพราะน้ำที่ดูดออกไปก็มีสารอาหารและโปรตีนในร่างกายด้วยเช่นกัน)

หลวงปู่หายใจเฮือกหนึ่ง ความดันก็ดีขึ้นแล้วก็ตกลงอีก เงียบราวชั่วโมงหนึ่ง ก็เป็นเช่นนี้อีก กระทั่งครั้งที่สาม ความดันท่านตกลงเรื่อยๆ จนท่านหมดลม เป็นการจากไปอย่างเงียบเชียบที่สุด และสง่างามที่สุด

อย่างไรก็ดี ภายหลังหลวงปู่ละสังขาร ได้มีพระเถระ (วัดอื่น) มาแสดงความประสงค์ขอให้เลื่อนการถวายเพลิงหลวงปู่ เพื่อจะได้มีเวลาจัดงานให้สมฐานะ แต่พระสงฆ์ที่วัดดอยธรรมเจดีย์พร้อมเพรียงกันยืนยันคำสั่งเสียของหลวงปู่ที่จะจัดงานให้เสร็จสิ้นโดยเร็ว และเรียบง่ายที่สุด ผลก็คือ พระเถระรูปนั้นต้องยอมถอย

ค่ำคืนนี้ หลังจากพระเณรและญาติโยมพากันสวดมนต์เสร็จ หลวงปู่จันทร์เรียนได้เดินทางมาอีกครั้ง พร้อมกับผ้าขาวหลายพับ เพื่อทำพิธีทอดผ้าบังสุกุลถวายหลวงปู่แบนแบบเรียบง่าย แต่น่าประทับใจยิ่ง

ขอบันทึกเกร็ดเรื่องราวนี้ไว้ พร้อมทั้งขอกราบคารวะพระเณรแห่งวัดดอยธรรมเจดีย์ทุกรูปที่ทำตามคำสั่งเสียของหลวงปู่ทุกประการ ด้วยความองอาจ

กราบขอขมาด้วยกาย วาจา และใจ ต่อองค์หลวงปู่แบน ธนากโร อีกครั้ง ขอบารมีธรรมขององค์หลวงปู่ โปรดสงเคราะห์ให้งานถวายเพลิงสรีระสังขารของท่านเป็นไปด้วยความเรียบร้อย และขอสังฆะแห่งวงพระกรรมฐานดำเนินตามปฏิปทาแห่งพระกรรมฐานด้วยจิตเอื้อเฟื้อ เพื่อประโยชน์สุขแก่พหุชน ตราบนานเท่านาน
#ดอยแสงธรรม_2563

ขออนุญาตนำเรื่องราวประทับใจ ของท่านดอยแสงธรรมมาฝาก ก่อนรอเข้าตะนาวศรีครับ

 

วันที่ ๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๓ ตรงกับวันอาทิตย์ แรม ๑๐ ค่ำ เดือน ๒ ปีกุน

ใส่บาตรเช้าวันนี้ด้วยข้าวสวย แกงป่า ส้ม แอปเเปิ้ล พุทรา
โมทนาบุญร่วมกันครับ

สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเล

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

น้องปรายฯทำบุญบ้านเป็นศิริมงคลอยู่เหย้าเฝ้าเรือนมีแต่ความสุข ชอบใจคำพูดตอนท้าย...งั้นเปลี่ยนเป็นเงินเต็มบ้าน ทองเต็มหัองของน้อง โดยไม่ต้องล้วงกระเป๋าให้เมื่อยนิ้ว

 

อ่านเรื่องเล่าสั้นๆจากอจ.อาร์แล้วใจคอห่อเหี่ยว นี่ไงอนาคตของชาติที่ไอ้พวกอนาคตหมดไม่ได้มีความสนใจที่จะประกาศว่าต้องปฏิวัติ นอกจากการมอมเมาเยาวชนด้วยคำพูดและยาพิษเคลือบน้ำตาลเพื่อเพียงหวังผลทางการเมืองและหลอกเด็กให้ออกมากลางถนน เจ็บ-ตายแทนพวกมันเท่านั้น

เด็กวันนี้สมาธิสั้นก็เพราะ มือถือกับเกมส์บ้าบอคอแตก นอกจากสมาธิสั้นแล้วยังก้าวร้าว ขาดความเคารพครูบาอาจารย์น่าใจหายทั้งหญิงและชาย ไม่รู้จะฝากอนาคตของประเทศไว้กับใครดี?...ก็ตัวใคร-ตัวมัน บ้านใครบ้านมัน ดูแลกันเองเถอะโยม

 

น้องเสฯทั้งบุญ-ทานสร้างสม่ำเสมอ เสียดายเป็นครอบครัวที่ยังขาดผู้สืบทอด ทีบ้านดีๆอย่างนี้เทวดาไม่ค่อยอยากมาเกิด แต่ชอบส่งตัวอะไรไม่รู้ไปเกิดกันคลั่กๆป็นโขยงกับคนที่ลำบากยากแค้นในการเลี้ยงดู ทำให้อนาคตของชาติส่วนหนึ่งตกอยู่ในกำมือ ไอ้พวกเปรตขี้ฉ้อไม่มีความรักชาติตั้งแต่เกิด แม้บรรพบุรุษเสือผืนหมอนใบมาเติบใหญ่ร่ำรวยตั้งตัวได้ แต่ก็ไม่ได้สั่งสอนลูกหลานให้กตัญญูแผ่นดิน บางส่วนก็เป็น เด็กขี้ยา เด็กแว้น ก้าวร้าว น่าใจหาย

โมทนาครับน้องเสฯ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

ภาพน้ำเย็นฉ่ำชุ่มชื่นทำนึกถึง"ภัยแล้ง"
เขียนสวนทางเตือนถึงความทุกข์ยาก...

ภัยแล้งเยือน....แต่เดือนอ้าย
ยากบรรยาย.....หายนะเห็น
เซ่นน้ำตา.........ห่าลำเค็ญ
วอนดับเข็ญ......เข็นฝนเทียม
.....แหงนหาฟ้า.......เมฆาหาย
.....ดินแกล้งกลาย...ไร้จอบเสียม
.....อกเรียมร้อน.......หลอนไหม้เกรียม
.....ทุกข์ท้นเทียม.....เปี่ยมสินธู!

หมายเหตุ...สินธู = ทะเล,มหาสมุทร