จิตตกไหรือเปล่า

ผมรู้สึกว่าช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา พอลืมตาขึ้นมากลางดึก มักจะกลัวผี เหมือนฝันว่าผีวนเวียนใก้ลตัว กลัวแบบไม่มีเหตุผล อาการแบบนี้คืออาการอะไร

 

กลัวก็เป็นตัวหลงตัวนึง ความสะดุ้งกลัวเพราะศีลไม่สมบูรณ์ ต้องรักษาศีลปิดอบายภูมิให้ใจเป็นปกตินะครับ

 

เกิดความกลัว เพราะว่าเริ่มจะกลัวตาย
กลัวผีจะจับหักคอ กลัวผีหลอกจนตาย
ฆ่าความกลัว ด้วยการภาวนา มรณะสติ
หรือ เรากำลังจะตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ให้ภาวนาไปเรื่อยๆ พอเกิดญาน ใจก็จะชนะความกลัวตายได้

 

กำลังใจตก อกุศลกรรมแทรก

 

....
2 คืนที่ผ่านมา ผมลองอารธนาพระพุทธเจ้า 5 พระองค์ โมทนาบุญกับการบำเพ็ญเพียรของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ตลอดจนเทพเทวดาปฏิบัติดีปฎิบัติชอบ ขอให้พลังบุญบารมีท่านมาคุ้มตัว ผมจะทำสมาธิ
แปลกครับ อาการฝันแปลกๆ อาการกลัวแบบไม่ทราบสาเหตุ หายไปครับ
ผมจะไม่ท้อครับ ผมศรัทธาในแนวทางของพระพุทธเจ้า ผมจะบู้ ลุยครับ ผมฝ่ามาหลายปีทั้งปัญหาภายนอก ปัญหาอารมณ์ ผมจะลุยครับ

 

เนี่ยะ แหละ สาเหตุ ของ จิตตก

บุคคล ที่เหน ทุกข แล้ว แล่นไป
ในเรื่อง การหาที่พึ่งที่อาสัย

ลูบหน้า ปะ จมูก

พอ ปฏิบัติไปสักพัก จะเหนว่า
มัน พ้นทุกขเปนคราวๆ

สำคัญไปว่า การรู้ทุกขสัจจ ไม่
ต่างจาก การเข้าห้องน้ำ นั่งคลี่

เหน ธรรมเปนของเล่น พอวัน
หนึ่ง บริกรรม กถา ปริตร ทุกอย่าง
แล้ว โรคภัย ไข้เจ็บ พ่อตาแม่ยาย
ยึดลูกเมียกลับ ก้ ป้อแป้ ป้อแป้ จิตตก

จนต้องพึ่ง การพยากร์ เลขโทร หวยเบอร์

แป้งเด้ก ท่อง นโม นโม ......


นะ


สังเกตเข้าไปตรงๆ ไม่ต้องแก้ วิธี

เพียงแต่ ใจ กล้าๆ หน่อย

เน้นการ เหนวิเศษ ตรงที่ บริกรร
ก้แบ้ว จิตรสมก้แล้ว สำเร็จเจโตสมาธิ
ชนิดนั้นๆ ก้แล้ว

ทำกุสลถึงพร้อมทุกอย่างแล้ว

มันก้ สุดขอบโลก ตรงนั้น

เกิดในโลก ดับแบบโลกๆ

เหนลงเปนเพียง. รูป นาม ดับ เนืองๆ

แล้วสังเกต จิตที่ตก ร่อนออกไป
จากการ ไขว่คว้า เหน จิตเปนตน

จนแทงตลอด อุปทานขันธ์

จิตมันจะขึ้น ลง เบา หนัก เรื่อง
ของจิต

ผู้ก้าวข้ามการ ฉวยจิต เปนตน
ย่อมเปน อมตะ ไม่อาพาธอีก

 

กรณี ไม่ต้องถึง ขนาด ทำกุสล
แบบ อภิสังขาร สำเร็จเจโตสมาธิ
เหาะเหิน เดิาอากาส อัปปานง อัปปนา


พระป่า ท่านสอนง่ายๆ

แค่ มีเงินเหลือใช้ แค่บาทเดียว

เอาไป ทำบุญ แบบ ทำบุญทิ้งเหว

ทำบุญ สวดมนต์ ไม่ต้อง คำนึง
ถึงผลที่จะได้รับ แค่ สัมผัส
ได้ว่า กริยาบุญนี้ เปนปัจจัย
การกุสลแน่ๆ

แค่นี้ จขกท จะ สัมผัสได้ถึง
อารมณ์ของ. ฌาณ8 มีบุญ
สูงส่งถึง ปรินิมวัสวัตตีสวรรค์
ชั้นที่ 6 สูงสุด

แล้ว ...

แล้ว เนื่องจาก ไม่คำนึงถึงผล
เพียงแต่เหนวิเศษ ว่า เปน ปัจจัย
ของภพ

เท่านี้ ก้ ก้าวข้ามจิต เปนอมตะ
ไม่มี ตก

 

...
สรุปว่า ผมต้องทำไง ครับ

 

อย่า รีบร้อน

หลักต้องแม่น


ต้องล่วงพ้นทุกข ด้วยปลีแข้ง
ของตน

อย่า พึ่งพิง วางจิตพึ่งพิงคนอื่น

เวลาได้รับคำแนะนำ อย่า เสียหลัก

แม้นการ รับคำแนะนำ ก้ต้องใช้
ปัญญาอันยิ่งเองของตน สัมผัส
รับรู้ ยกขึ้นสู่ ความเพียร ด้วย
ปลีแข้งตน เข้ามา

ไม่ใข่ พอใครแนะนำปั๊ป เอ้ย มีคน
มาบันดาลให้ ยกจิตขึ้นมาก้าว
ข้ามจิต ชนะจิต ได้

ดังนั้น

เวลา ได้รับ คำแนะนำ ก้ ประกอบ
กริยาเหมือน สละเงินหนึ่งบาท

สลัดคืนกุสล ปัจจัยของกุสล จาก
การ สนทนาธรรมตามกาล ที่เปน
มงคล นี้ ลงด้วย

อย่าไป เนิ่นช้า ตีความ สะสม

กำหนดรู้ฯ และ อุบายนำออก ลูกเดียว

 

สาธุครับ สาธุ

 

สังเกตไหม

ว่ามี ความร่าเริง อาจหาญ
โดยที่ รู้ทุกขสัจจ อยู่

ทีนี้

สังเกต เพิ่ม กุปธรรม ( ความสะบัด
กลับหลัง ) กับ อกุปธรรม ( อริย
มรรค อริยผล )

การ เสวนา ภาวนา มันจะเปน
กุปธรรม หากยัง เหนธรรมปฏิบัติ
เปนเรื่อง. รูปแบบวิธีการ ที่เหมือน
คนนั้น ลงกับคนนี้ เข้า เทศนากัณฑ์
นั้น

แทนที่ จะเหนว่า พึง ก้าวข้ามจิต
มีความ ร่าเริง อาจหาญ สัมผัสได้
ถึง ความเพียรด้วยปลีแข้ง (การ
ตรัสรู้เอง โดยชอบ)

นะ

อกุปธรรม จะต้อง อาสัย ความ
ไม่ประมาท(ลูบคลำสีล พรต)

มี ปัญญาอันยิ่งเอง ใคร่ครวญ
แยบคาย อีกนิดนึง ......

 

อารมณ์ที่มันฆ่าเรา ก็คือ
อารมณ์ที่เราเจอในชีวิตประจำวันนี่เอง
หากเราเจอมัน แล้วเราข่มมันได้
ก็แปลว่า เราชนะมันได้เช่นกัน
แต่ถ้าหากเราเจอ แล้วเราไปเต้นตามมัน
รัก โลภ โกรธ หลง สี่อย่างนี้ ต้องปล่อยให้ได้
หากเจอปุ๊บ ปล่อยได้ปั๊บ ก็เป็น พระอรหันต์
ให้ลองฝึกดู

แต่ถ้าไปฝึกปล่อย ตอนที่เข้าญาน
มันก็จะไม่เป็น ปัจจุบันกาล
มันจะเป็นสิ่งที่เรานึกขึ้นทันที
พอออกจากญานมา มาเจอโลกธรรมแปด มากระทบ
เราก็จะเป๋ ไปไม่เป็นเลย มันจะงงๆ เหมือนหัวกระแทก
ถ้าจะให้ดี จะต้องฝึกตอนที่เราทำงานจะดีที่สุด
ทั้งการเกลียดนายจ้าง เบื่อลูกน้อง เบื่อลูกค้า
หากเราตัดอารมณ์พวกนี้ออกไปได้
ก็จะเป็นการสู้ ที่ถูกฝาถูกตัวที่สุด