เข้าใจตัวเองบรรลุธรรมแล้วจะแก้อย่างไร

ฮี้ๆๆๆ

อย่าง บักโงบะ ต่อให้ ศาสดา
เทศนา ตรงหน้า

บักโงบะ ก้ สวม วิงยาง ตด ปากน้ำ
ลุกขึ้น ชี้หน้า

"พระศาสดา ไม่ได้รับ คำท้า ภาคดำ

จง หุบพระโอษฐเสีย...

แล้ว ก้มดม กรวย รับคำท้าภาคดำ ซะ

เคล็ด ริมฝีปาก ต้อง รุ้สึก สัมผัสได้
กับ กรวย ที่จ้อง

บลา บลา บลา...

อ้อ อย่าลืม พก ผ้าขาว ด้วย
เพราะ จบกิจแล้ว เข้า เมือง
ขวด จะได้มี ผ้าไปเช็ด ตั่ง
เตียง ชฏา ที่ใช้ "

 

ปล.ลิง :


ฮิววววววววส์

 

อสุภะ ตั้งรูป จาก จิตมโน นึก เรียกว่าอุคหนิมิต ทำซ้ำไปเรื่อยๆ
จิตจะมีความชำนาญ ในการนึกภาพ ที่ตั้ง ซ้ำแล้วซ้ำอีก จดจ่ออยู่ในอาการนี้

หนักๆเข้า ก่อนจะเข้าปฐมฌาน บางคนที่เคยทำฌานมาแต่ปางก่อน
จะแฉลบ นิมิตที่ไม่ได้รับเชิญ ไม่ว่าจะเป็น รูป เสียง แสง สี เข้ามา เป็นครูอาจารย์มั้ง เป็นเทวดามั่ง แล้วแต่ สารพัดจะเจอ
ถ้าในช่วงนี้หากผู้ฝึก เพิก นิมิตพวกนี้ออกไปได้
ด้วยการจดจ่อ กับ นิมิต ของอสุภะ ที่ตัวเองตั้งขึ้น

ก็จะข้าม นิมิตปลาๆพวกนี้ไปได้ ส่วนตัวเรียกว่าพวกนิมิตเปรต

แล้ว จิตจะก้าวไปสู่ การเริ่มเป็นไปเอง เริ่มเข้าสู่ปฐมฌาน
โดยแรกๆ จากการที่ตั้งใจกำหนด นึกภาพอสุภะ พอเริ่มจะเป็นไปเอง
เจตนาที่ตั้งใจกำหนดก็จะเริ่มเบาบางขึ้น ความจดจ่อ ของผู้ฝึกจะแนบแน่นขึ้น
จนเข้าสู่ปฐมฌานไปในที่สุด

และจะดำเนินเข้าไปสู่การไล่ลำดับ รูปฌาน จนไปรูปฌานที่4
พร้อมกับ ภาพอสุภะ ที่ตั้งขึ้น

การทำซ้ำ ทำซ้ำ ทำซ้ำ จิตจะปฏิวัติตัวเข้าสู่ ของวิปัสนาไปเองโดยอัตโนมัติ
พวกที่ความเพียร ยังอ่อน ก้จะมองแต่ว่า แค่สมถะ จะป้อแป้ป้อแป้
เพราะความเพียรยังอ่อนไป ต้องเพียรให้ถึง จุดที่เริ่มสู่ความเป็นเอง
อันนี้เป็นแต่เพียงเบื้องต้น

 

นิมิตรเปรตก็คือิความไม่รู้สึกตัว ไม่ย้อนเข้ามาว่า มีโลภะ มีความอยาก ถูกไหม

 

ผมหมายถึง พวกนิมิตที่เข้ามาในสมาธิ ก่อนจะเข้าสู่ปฐมฌาน
บางที เช่น มาในรูปนิมิต เป็น ผู้วิเศษ เป็นเทวดา เป็นพระพุทธรูป เป็นพระ เป็นครูอาจารย์ที่ล่วงลับ เป็นเทพเจ้า บลาๆที่มาให้เห็นเป็นรูป บางทีมาเป็นแสง
เป็นเสียงกระซิบ ต้องไปเจอกันที่นั้นที่นี่
มารับบัญชาห้าเหว มีหน้าที่อย่างนู้นอย่างนี้ ดำเนินงานต่อจิปาถะ บลาๆ
พวกนี้ ผมเรียกนิมิตเปรตครับ

สมาธิที่กำลังจะดำเนินอยู่ก็ตกไป

ถ้าไปตามพวกนี้เมื่อไร หลวงปู่มั่นท่านจะว่า วัวหายแล้ว คือ สติหายแล้ว

 

อันนี้ฝึกอสุภะมาจริงป่ะ อย่าเอานิมิตรจากกองอื่นมาผสมจนมันเป็นคนบาปสิ

อสุภะต้องใช้นิมิตร ย้ำอีกครั้งว่าอสุภะคือสมถะ ไม่ใช่วิปัสสนา ...อย่าแย้งคำสอนพระพุทธเจ้า

อุคหนิมิตร คือหน่วงภาพอสุภะนั้นๆ และความรู้สึก จำจนติดตาติดใจ คือหลับตาก้อเห็นภาพคมชัดระดับ full hd เหมือนลืมตา

ปฎิภาค คือ ภาพระดับ full hd นั้นเริ่มขยายความเน่าเปื่อย ขึ้นอืด ผุพอง อ้วนกลม น่ารักน่าชังไปเรื่อยๆ จนมีความรู้สึกสลดสังเวท ปล่อยวาง บลาๆ

เมื่อได้ปฎิภาคนิมิตร นิวรณ์5 จะสงบ กามฉันทะสงบ ความง่วง ความฟุ้งซ่าน ความลังเล ฯลฯ สงบ จะมีความกล้าความเข้มแข็งในใจ ใจจะตั้งมั่นในนิมิตรนั้น นึกถึงนิมิตรเทียบเคียงนั้นเรียกวิตก ยกจิตขึ้นสู่นิมิตรนั้นเรียกวิจารณ์ วนรอบอยู่กับนิมิตรนั้นจนเกิดความอิ่มเอิบเรียกปีติที่แน่วแน่อยุ่กับนิมิตรเทียบเคียงนั้น

เมื่อใจตั้งมั่นพร้อมองค์5 เรียกว่าบรรลุปฐมฌาน ทำซ้ำไปมาจนชำนานในปฐมฌาน ก้อจะขึ้นไปฌานสูงๆ ลำดับต่อไป แล้วจึงเอาไปเป็นบาทเจริญวิปัสสนา

 

ขอ อนุญาต เติม 150cc พุทธวจน ฮับ

ตรงคำว่า "สงบ"

ตรงนี้ ขออนุญาต เสนอ ยัติ ผ่านท่าน
ปลาทาน ไปยัง ...........

โปรด พินา .....ปริเฉท ของ พุทธวจน
บัญญัติ คือ คำว่า สงบ / ตามนอน
/ ปัสสัทธิ

สงบ จะหมายถึง ไม่แล่นไป เพราะ
สมาทาน ธรรมปฏิปักษ์อยู่ ( ไม่ถึง
ขนาดสำเร็จ เจโตสมาธิ ) แค่พอ ประทัง

ส่วน

" ตามนอน อนุเสติ " เปนการ ถูก
กดข่มด้วย อุเบกขา เปนเรื่อง
อำนาจของเจโตสมาธิ
( บางคนกล่าวว่า จิตไม่เกิด
หรือ กิเลสไม่ปรากฏในจิต )

สุดท้าย...

ปัสสัทธิ( มี แต่ไม่เอา ) ซึ่ง พระ
ป่าจำนวนมากไม่ใช้คำศัพท์นี้
แต่กลับใช้คำว่า "สงบ"แทน ใน
ทุกปริเฉท

จึงขอเสนอ ยัติ ไว้เพื่อการ พินา



ปล. ท่านพุทธทาส ท่านก้ไม่ชอบ
คำว่า"ตามนอน" หรือ กดข่มด้วย
อุเบกขาท่านจะใช้คำว่า "รำงับ"
แทน และใช้แยกกับ ปัสสัทธิ
เพื่อให้ชัดเจนระหว่าง ( อาจจำผิด )

สมฯ กับ วิปฯ

 

ท่านปลาทาน หมายถึง อุปาทานขันธ์ 5 ใช่ไหม

 

จะเห็นอะไรได้ชัดเจนต้องมีกำลังสติ เห็นสภาวะต่างๆ มีโกรธไหม มีใจไหวสั่นไหม มีอยากได้ไหม กลัวไหม ไรนี้ครับ

 

เมื่อประมาณสองปีที่แล้ว..มีวันนึงในขณะที่ผมล้มตัวนอน เห็นใบหน้าของตัวเอง เนื้อหนังมันค่อยๆละลาย เน่าเปื่อย จนเห็นถึงกระดูกบางส่วน..แต่เป็นที่น่าเสียดาย เพราะในสมัยนั้นผมมันโง่ ไม่ได้ศึกษาว่า อาการนี้ พระท่านเรียกอะไร จึงตกใจกลัว ถอนสมาธิ


ป.ล. เสร็จแล้วก็มีคนมาแนะนำผม เออ คุณมังกือ คุณต้องทำแบบโน้น แบบนี้ นะ

เซงอ่ะดิ ทำเองไม่เป็น ไม่เคยเห็น ยังมา
นั่งชี้แนะ คือ ต้องให้ผมแสดงจากการ
ปฎิบัติจริง...แล้วมาแย่งซีน เอาไปเป็นของตนเอง..พวกนี้เรียกว่า ตุ๊ดแปลงร่าง

 

ขอหลบไปเป็นคนอ่านดีกว่า อยากรู้ของคนอื่นว่า ทำจริงเห็นจริง มันต้องกล้าเล่า กล้าแสดง ว่าทำอะไรได้มั่ง


มานไม่ใช่ได้มาเพียง ตามที่เล่า ข้างบนอ่ะนะ ฮิฮิ เยอะแยะ จำไม่ไหว..ผมคนตรง ปากกับใจตรงกัน

 

อ้อ ครับ เกรงจะเกิดการเข้าใจผิด
"ตุ๊ดแปลงร่าง" กับ "เปรต" ของคุณเทวดา
เป็นบุคคล คนเดียวกัน

 

ไปก่อนครับ รออ่านคนอื่นมั่ง

 

ขอนิสนึงนะ...
ปัญญาเกิดบนกระหม่อม
เพี้ยนไม่มีสิ้นดี มันเกิดที่
อื่นต่างหากเล่า แน่จริง
ชี้ตำแหน่ง ที่ปัญญาเกิดดิ

 

ไปแว้ววววว แอบอ่าน

 

ิปกติทุกคนก็มีปัญญาของตน ทุกอาการทุกกิริยา ย่อมสู่ความเข้าใจของตน

ท่านเล่าปังก็เพียงแนะนำวิธี ครับ

 

ปัญญาถูกสัญญาห่อหุ้มไว้..ไปค้นหาให้เจอจะได้หายโง่(อันนี้พูดถึงปัญญาญาณหรือปัญญาโลกุตระ)

ดักดานมานานหลายปี..เด็กรุ่นใหม่นำหน้าไปหลายโยชน์ตัวเองยังงมโข่งอยู่อีก

 

ท่านปราบพูดก็ถูก..ท่านปวีร์พูดก็ถูก

ท่านปราบพูดตามการปฏิบัติของตัวเอง..

ท่านปวีร์พูดตามแนวทางลำดับการปฏิบัติเพียงแต่บางคนอาจไม่เกิดแบบนั้นทั้งหมดขึ้นอยู่กับปัญญินทรีย์ของบุคคลนั้นๆ

เรื่องนิมิตภายนอกบางคนแค่นิมิตเริ่มเกิดขึ้นจิตก็ถอนออกจากสมาธิแล้วหรือบางคนก็ไม่สนใจนิมิตขึ้นอยู่กับกำลังสติกำลังปัญญาในขณะนั้น

 

ถ้าทุกคนเอาการปฏิบัติของตัวเองมาพูดคุย ถ้าทุกคนเอาผลของการปฏิบัติของตัวเองมาพูดคุย...มันก็คงน้อมไปทางเดียวกันได้ไม่ยาก

ธรรมสามัคคีคงเกิดได้ไม่ยาก

 

ตกลงว่าปัญญาโลกุตระ ถ้าเกิดขึ้นที่กระหม่อมนั่นย่อมเพี้ยนสิ้นดี ขนาดเด็กชั้นมัธยม ที่เกิดปัญญาทางโลก ถ้าไปถาม เค้าก็บอกว่าเกิดที่สมอง ไม่ใช่ไปเกิดบนกระหม่อม ส่วนปัญญาโลกุตระ ต้องเกิดขึ้นที่สมอง ในการคิดพิจารณาธรรม ฉะนั้น ถ้าใครคิดว่าปัญญาโลกุตระ ไปเกิดขึ้นที่กระหม่อม นั่นก็ยิ่งเพี้ยน