เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

ลำพังแค่ดาวต่าง ๆ ในระบบสุริยะฯของเราก็ อาจจะมีผลกันต่อเองแล้วล่ะมั้งครับ

อย่างเช่น ถ้าเกิดดาวต่าง ๆ ในะรบบสุริยจักรวาลของเรา เรียงกันเป็นเส้นตรง และอยู่ฝั่งเดียวกัน

เช่น

ดาวพุธ ศุกร์ โลก พระจันทร์ ดาวอังคาร เรียงกันเป็นเส้นตรง อย่างนี้ ก็อาจจะส่งผลให้เกิดความสั่นสะเทือนได้เหมือนกันมั้งนะ

 

ตีวัวกระทบคราด

 

ก็มีผลแตกต่างกันออกไปนะผมว่า อยู่ในโลกก็เรียนรู้โลกครับ โลกในร่างกาย โลกที่ร่างกายอาศัยอยู่

 

เมื่อยังเป็นมนุษย์..การฆ่าสัตว์เพื่อเป็นอาหารมันเรื่องธรรมดา...ครูบาอาจารย์ไม่ได้ว่าอะไรหรอก...เพียงแต่ท่านว่า...ห้ามค้าขายสัตว์ที่ตนฆ่าเป็นอาหาร...หมายถึง..เราฆ่าสัตว์ใดเพื่อทำอาหารแล้วอย่าเอาไปขาย..

 

จริงๆแล้วที่ผมกินผัก ไม่อยากกินเนื้อสัตว์ เวลาผมกินเนื้อสัตว์ผมรู้สึกผิด มันเหมือนว่าตัวผมนั้นเห็นแก่ตัว ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เป็นเจ้าของชีวิตเขา ใครจะกินก็ได้ครับ ผมไม่ได้ว่าคนอื่นน่ะ แต่ก่อนผมก็กินเหมือนกัน เพียงแต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองนั้นบ้าไปจากเดิม ไม่อยากกินเนื้อสัตว์

 

ธรรมชาติภายนอกต้องไปศึกษาหลายๆที่...แต่ธรรมชาติภายในศึกษาอยู่ที่เดียว...ศึกษาร่างกายหรือเรียกว่าโลกภายในนั้นทำให้รู้แจ้งทั้งจักรวาลและสามแดนโลกธาตุ...

 

เวลายุงกัดบางครั้งผมก็ฆ่า แต่ตอนนี้ทำน้อยลงครับ เวลาผมเห็นยุงหรือมดแมลงมาทำให้ใจรำคาญก็อยากฆ่า แต่ผมคิดว่าเขาเป็นแม่ เป็นครอบครัว ก็ทำไม่ลง นี้แหละครับวิธีของผม 555

 

หลักเล็ก ๆ ที่ครอบคลุมทั้งจักรวาล

อิทัปปัจจยตา
และ ไตรลักษณ์

ตอนนี้ผมเจอแค่สองอย่างที่ครอบคลุมได้แทบทั้งหมด
หลักอื่น ๆ จะมีหรือเปล่า ก็ไว้เรียนรู้ต่อไป

 

เห็นแล้วครับ แต่ยังไม่เห็นหมด และไม่รู้ว่าถูกรึเปล่า

 

ฝึกไปเรื่อยๆนะ...เมื่อก่อนตอนฝึกรักษาศีล5ใหม่ๆเราก็เผลอตบบ้าง...พอระลึกได้ก็ตั้งใจใหม่ว่าจะไม่ตบ...ทุกวันนี้ถ้ายุงกัดตัวแรกเราจะปล่อยให้ดูดเลือดให้อิ่ม...เราถือว่าเราให้ทาน...หลังจากตัวแรกตัวต่อๆไปเราจะเป่าออก....ฝึกใจสำคัญสุด

 

ถ้าฝึกสมาธิจิตแล้ว...จะรู้เองว่าตนทำถูกหรือผิด

 

ยุงมากัดนี่ส่วนมากผมเป่าออกอย่างเดียวเลย ถ้าเห็นนะ ถ้าไม่เห็นก็แล้วไปเพราะผมไม่เจ็บเลย


ยังดีที่แถวบ้านไม่มีไข้เลือดออก ไข้ซิก้าร์ ไข้มาลาเรียระบาด

 

ยังไงครับท่าน Za

 

คุยกันไปเลยนะ...ถ้ามีอะไรเดี๋ยวเราจะเข้ามาตอบให้...น้ำมูกไหลเป็นหวัด..นั่งตากอากาศหนาวมาหลายวัน...ถ้าไม่ลุกออกมานั่งหน้าบ้านก็กลัวหลับต่ออีก...ตอนอยู่ในบ้านลมไม่มี...พอออกมาเท่านั้นแหละ...ลมหนาวไม่รู้มาจากไหน...เป็นอย่างนี้ทุกวัน....เทวดาเขามาฝึกใจเรา...บางวันทนหนาวไม่ไหวตี5ก็เข้าไปนอนห่มผ้า..

 

อัทัปปัจจยตา คือเป็นไปตามเหตุปัจจัยครับ

เมื่อสิ่งนี้มีสิ่งนี้จึงมี เมื่อส่ิงนี้หมดไปสิ่งนี้จึงหมดไป

ส่วนไตรลักษณ์ ก็คือ

อนิจจัง ไม่เที่ยง ไม่แน่นอน
ทุกขัง มีสภาวะบีบคั้น มีความบีบคั้น
อนัตตา คือ ไม่มีตัวไม่มีตน ไม่ใช่เรา ไม่ได้อยู่ในอำนาจเรา(บังคับไม่ได้) เป็นไปตามเรื่องราวของมันเอง

แต่ผมยังเข้าใจหลักไตรลักษณ์ไม่ดีนะครับ

 

แต่ดูทุกคนเปลี่ยนไปน่ะ เป็นรัยรึเปล่า

 

ส่วนนี้น่าสนใจครับ

 

อย่างการที่เราเข้ามาในกระทู้นี้ ก็เป็นไปตามหลักอิทัปปัจยตานะ

แต่ว่า เรามีเหุตผลที่ไม่เหมือนกัน

บางคนอาจจะเหงา
บางคนอาจจะรู้ว่าเวลานี้ เป็นเวลาที่จะมีคนกลุ่มหนึ่งมาจับกลุ่มคุยกัน
บางคนก็นอนไม่หลับ

เป็นต้น

การออกจากกระทู้ก็อาจจะมีสาเหตุ

เช่นหมดความสนใจ (เมื่อส่ิงนี้หมดไปสิ่งนี้จึงหมดไป)

หรืออาจจะ ต้องไปทำเหตุอื่น จึงต้องงดเว้นการอยู่ในกระทู้ไป

เป็นต้น

 

นั่นสิครับ

 

กระทู้มีคำทำนาย

ก็อนิจจัง
เนื้อหาไม่แน่นอน บางวันคนโพสเยอะ บางวันคนโพสน้อย



ทุกขัง มีความกดดันบีบคั้นจากการทะเลาะกันในกระทู้บ้างเป็นครั้งคราว จขกทก็ทนไม่ได้บ้าง

มีแขกมาแบ่งความรับผิดชอบให้ บอกว่า หน้า เท่านั้นเท่านี้แยกย้ายนะ เจ้าของกระทู้ก็เป็นทุกข์

อนัตตา
เจ้าของกระทู้ปิดกระทู้นั้นไป
คนแถวนี้อยากให้เปิดกระทู้อีก เจ้าของกระทู้ก็ไม่เปิดให้ครับ เพราะเจ้าของกระทู้ตั้งสัจจะไว้ว่าจะไม่เปิดกระทู้

หรือถ้ากระทู้โดนลบ เจ้าของกระทู้ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะอำนาจการลบกระทู้เป็นของแอดมินครับ

555