หลวงปู่ดุลย์สอนว่า "คิดเท่าไหร่ก็ไม่รู้ หยุดคิดจึงรู้ แต่ก็ต้องอาศัยความคิดจึงรู้"

คุณเอกวีร์เข้าใจเซน
แล้วโยคะตันตระละ?


ยังต้องศึกษาต่อไปใช่ไหม?

 

สหายท่านนี้ว่า ข้าวในกระสอบ กับข้าวที่หุงแล้ว อย่างไหนน่าภิรมกว่ากันหนอ

 

คนที่หิวจัดจะเป็นจะตาย ก็ควรเลือกข้าวที่หุงแล้ว
แต่คนที่ยังมีแรงเดินทางไกล พึงเอาข้าวที่ยังไม่หุง


เพราะอย่างน้อยเก็บได้นานไม่บูด

 

เซน กับ โยคะตันตระ
เหมาะกับคนแบบไหน?

 

คนที่นี้เขาชอบเก็บข้าว เพียบเลยท่าน

ไม่ชอบกินข้าวกานนนนน

 

ไม่รู้ทั้งสองครับ ก็เลยถามคุณหลง

เพราะยังเป็นผู้ต้องศึกษาอยู่นั่นเอง

นี้ท่านก็ชี้มาแล้ว ไม่ใช่เซน แต่เป็น โยคะตันตระ
ผมก็คงต้องถอยละครับ ให้คุณหลงเขาคุยกับท่าน

นี่ว่าจะแซวเรื่องฝันต่อ แบบนี้ก็ไม่ละ
แต่ฝันของท่านก็มีอยู่ในบันทึกประวัติศาสตร์นะนี้
ก็เลยนึกถึงฝันตัวเองเหมือนกัน ผมไปอ่านประวัติศาสตร์
ส่วนของผมมาแล้ว อ่านแล้วก็ทิ้งไปแล้ว เพราะไม่เห็นประโยชน์
-- ข้อนี้ผมกล่าวในส่วนของผมนะครับ --

 

คนยุคนี้ ชอบเก็บ
เก็บเงินเก็บทอง เก็บสารพัดเก็บ
เพื่ออวดคนอื่นว่า "ตนมีมาก"


อาศัยอิ่มด้วยลมปาก แต่หิวจัดแทบเป็นลม
ไม่ได้กินเลยสักนิดเดียว

 

ขอบคุณสำหรับความคืดเห็นครับคุณเอกวีร์ และคุณหลงเข้ามาในความคิดเห็นที่ 71 และ 72

ผมคิดอยู่แล้วล่ะครับ ว่าจะต้องมีคนไม่เห็นด้วย และคิดว่าเป็นความคิดอันไม่ถูกต้อง ซึ่งก็เป็นธรรมดาครับ อาจจะเพราะที่เรียนรู้กันมาเป็นอีกอย่างหนึ่ง ไม่เป็นไรครับ และอาจจะเพราะสมัยก่อนพระไตรปิฏกไม่ได้ แพร่หลายอย่างทุกวันนี้ จึงทำให้มีความรู้หลายสิ่งหลายอย่างตกหล่นไปอยู่บ้าง ดังนั้นผมขอให้ทำความเข้าใจความหมายของคำต่อไปนี้ดังนี้ครับ

วิปัสสนา เป็นไฉน?

ปัญญา กิริยาที่รู้ชัด ความวิจัย ความเลือกสรร ความวิจัยธรรม ความกำหนดหมายความเข้าไปกำหนด ความเข้าไปกำหนดเฉพาะ ภาวะที่รู้ ภาวะที่ฉลาด ภาวะที่รู้ละเอียดความรู้แจ่มแจ้ง ความค้นนึก ความใคร่ครวญ ปัญญาเหมือนแผ่นดิน ปัญญาเครื่องทำลายกิเลส ปัญญาเครื่องนำทาง ความเห็นแจ้ง ความรู้ชัด ปัญญาเหมือนปฏัก ปัญญา ปัญญินทรีย์ ปัญญพละ ปัญญาเหมือนศาตรา ปัญญาเหมือนปราสาท ความสว่างคือปัญญา แสงสว่างคือ ปัญญา ปัญญาเหมือนประทีป ปัญญาเหมือนดวงแก้ว ความไม่หลง ความวิจัยธรรม สัมมาทิฏฐิ
ในสมัยนั้น อันใด นี้ชื่อว่า วิปัสสนา

ลองพิจารณาดูนะครับ นี่เป็นตัวอย่างหนึ่งว่าวิปัสสนาเป็นอย่างไร รวมความถึงการนึกคิดด้วยหรือไม่? และหากคุณได้อ่านวิธีวิปัสสนา ๔๐ อย่างต่อไปนี้ คุณจะเห็นเลยว่า หากไม่ใช้การคิดช่วยและคุณจะทำได้อย่างไร (แต่ไม่ใช่ทุกอย่างจะใช้ความคิดช่วยหมดนะครับ)

ภิกษุพิจารณาเห็นเบญจขันธ์ โดยความเป็นของไม่เที่ยง ๑ เป็นทุกข์ ๑
เป็นโรค ๑ เป็นดังหัวฝี ๑ เป็นดังลูกศร ๑ เป็นความลำบาก ๑ เป็นอาพาธ ๑
เป็นอย่างอื่น ๑ เป็นของชำรุด ๑ เป็นเสนียด ๑ เป็นอุบาทว์ ๑ เป็นภัย ๑
เป็นอุปสรรค ๑ เป็นความหวั่นไหว ๑ เป็นของผุพัง ๑ เป็นของไม่ยั่งยืน ๑
เป็นของไม่มีอะไรต้านทาน ๑ เป็นของไม่มีอะไรป้องกัน ๑ เป็นของไม่เป็น
ที่พึ่ง ๑ เป็นของว่าง ๑ เป็นของเปล่า ๑ เป็นของสูญ ๑ เป็นอนัตตา ๑ เป็น
โทษ ๑ เป็นของมีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ๑ เป็นของหาสาระมิได้ ๑ เป็น
มูลแห่งความลำบาก ๑ เป็นดังเพชฌฆาต ๑ เป็นความเสื่อมไป ๑ เป็นของ
มีอาสวะ ๑ เป็นของอันปัจจัยปรุงแต่ง ๑ เป็นเหยื่อแห่งมาร ๑ เป็นของมีความ
เกิดเป็นธรรมดา ๑ เป็นของมีความแก่เป็นธรรมดา ๑ เป็นของมีความป่วยไข้
เป็นธรรมดา ๑ เป็นของมีความตายเป็นธรรมดา ๑ เป็นของมีความเศร้าโศกเป็นธรรมดา ๑ เป็นของมีความร่ำไรเป็นธรรมดา ๑ เป็นของมีความคับแค้นใจเป็นธรรมดา ๑ เป็นของมีความเศร้าหมองเป็นธรรมดา ๑

จริงๆ อยากจะแสดงตัวอย่างที่ชัดเจนให้เห็นว่าพระอรหันต์ที่กำหนดพิจารณาด้วยความคิดแล้วบรรลุนั้นมีอยู่อย่างแต่ แต่ผมเห็นทีจะต้องมาตอบกระทู้และเสนอความรู้ให้น้อยลงหน่อยเสียแล้ว เพราะเห็นว่าหากตอบไป ผู้ที่ยังไม่รู้อาจจะเผลอปรามาสพระธรรมของพระพุทธเจ้าได้โดยไม่รู้ตัวได้

ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

คนมีข้าวสารมากคือคนฉลาดใช่ไหมหนอ

 

ต้องให้พระเทศน์เลยครับพี่น้อง

ดีคะท่าน ท่านเอกวีร์เป็นคนอินเดียยยยย

 

เราแหวกหญ้า ใช่ถางป่า

 

ถ้าเลือกได้ คงถือเงิน ถือวีซ่า
ถือบัตรเครดิตสบายตัวกว่า
แล้วก็รู้จักใช้ระมัดระวัง
คงไม่แบกข้าวไปหรอก


เพราะมันฝากได้ ถอนได้ ย้ายได้ โอนได้
คิดว่าจะตั้งธนาคารไว้บนสวรรค์ เอาไว้เป็นทุน


เพราะยังเดินทางไกล เผื่อมีภารตยุทธ์ก็จะได้เป็นเสบียงน่ะ

 

ส่วนนี้ผมเห็น และชอบใจแต่เฉพาะส่วนที่ทำสีแดง โดยไม่มีคำว่า ความ
ที่ให้ตัดคำว่า ความออก เพราะ จั่วตอนแรกใช้คำว่า กริยา แต่กลับไปใส่
ความนำหน้ากริยาเสียหมด อันนี้คือ พร่องในพยัญชนะ ใช้คำฝุ่มเฝือย
ทำให้ผิดรูป ไม่อาจคงความหมายของ กริยา ไว้ได้

ส่วนคำอื่นๆ นั้นเป็นบริบทขยายความ คำๆนี้อีกที

ส่วนท่อนท้าย ที่เอาคำว่า เหมือน เป็นคำเชื่อม อันนั้นให้ตัดออกทั้งหมด
เพราะไม่ใช่การเปรียบเทียบเชิง กริยา อีกต่อไป เป็นการอุปมาอุปไมยไป
ทางนาม อารมณ์ร่วม

ส่วนนี้ผมเห็นเป็น เจโตวิมุติ ทั้งหมด

 

นักเรียนขวัญมาเล่นหมากเก็บกันเถอะ

มีแต่ดร. คุยกัน...สันโดษ ไม่เข้าใจ

สันโดษไม่เคยคิด..ตอนนี้ไม่อยากรู้ด้วย

โอ...โยะ..โย้

 

สันโดษ
เรารู้ว่าน้ำกำลังไหล
จึงเฝ้าดูน้ำไหล
เพราะเหตุนี้ น้ำไหลก็คืออาการไหลผ่านของน้ำ

 

จ้อกกกกกก..จอกกกกกกก

 

ดีล่ะ ไม่ประมาทในความประมาท

 

คุณเอกวีร์พอรู้ไหมว่าไตรปิฏกส่วนไหน ถูก "ฤษีแปลงสาร" บ้าง
สมัยก่อน เขาเขียนเป็นนิยายใส่เข้าไป ให้อ่านแล้วคนไม่สงสัยถาม ตรงไหน
ขาดแหว่ง เขาก็แต่งเติมเข้าไป เยอะแยะ


ดูออกไหม ไตรปิฎก ตรงไหนแต่งเติม ตรงไหนดั่งเดิม
ถ้ายังแยกไม่ได้ คงต้องชวนคุณเอกวีร์มาเป็นนักแสดง
ในภารตยุทธ์ ฝึกโยคะตันตระดูก่อนละ จะได้เข้าใจถ่องแท้ไปเลย

 

ท่านฤาษีนั่งดู
สองศิษย์โง่
ตามหาเข็มในทะเล
.....

 

อาหลงกินก๋วยเตี๋ยวอยู่เหรอ
เมื่อคืนดมตามกลิ่นผมไปถึงไหนเหรอ
พอดีกำลังอ่านกระทู้เก่าๆ เพลินเลยไม่ได้ทัก