ชีวิตของ ข้าพเจ้า

ไม่เหมือนครับ อิ อิ

 

คุยกันขำๆ นะครับ เรื่องอาสวะขยญาณ ไม่ได้สนใจอะไร

ช่วงนี้ว่าง แต่คนละว่างกับคุณสันโดษนะ นั่นว่างแบบบรรลุแล้ว ผมว่างแบบไม่มีอะไรทำ

จะไปวิดน้ำก็...ไว้รอวิดทีเดียวช่วงสงกราณดีกว่า วิดใส่สาวๆ เหอๆๆๆ

คนโสดก็แบบนี้แหล่ะครับ ไม่มีภรรยาคอยมาคุม ^_^

 

เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ

 

ถึงผมขำช้าแต่ก็มาอ่านอีกที ฮาเลยครับ

 

ที่เห็นยังเป็นมายา
ที่หลับตาเป็นขอบจริง

 

ตาที่สามสมัยนั้นก็เคยฝึก แต่พอได้อันดีกว่าเลยไม่ใช้แบบนั้น

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 12 คน ( เป็นสมาชิก 7 คน และ บุคคลทั่วไป 5 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>เด็กชายพชร, jinny95, k.kwan, khajonsak9999, rnuir, ขุนพล พลมณี, คีตเสวี </TD></TR></TBODY></TABLE>
.....บุคคลทั่วไป 5

 

มีอะไรที่ดีกว่าหรือครับ

 

ป้าจอย ไม่อยู่ ทุกคน รู้สึกเหงา

แต่พอป้าจอย อยู่ ก็โดน รุม คนเดียว

แต่ป้าจอย นี่ เก่งมาก นะ ว่ามั๊ย

คิดถึง จัง จัง

 

ว่าแล้ว เขาถึงว่า อย่าทำร้ายผู้หญิงให้ผู้หญิงเห็น

 

เหงาเป็นโมหะ ไม่เหงาเอาเท่าไหร่

 

ขณะนั่งดู นั่งตอบกระทู้ ท่านทั้งหลายทำอะไรควบคู่ไปด้วยครับ
ผมฟังวิทยุ สังฆทานธรรม

 

ตาที่สาม มองเห็นโดยอยากเห็น

ตอนนี้ใช้ใจดู ไม่เสียเวลา เหตุการณ์มันขึ้นมารายงานหมด เหมือน
บัญชีบาป-บุญของท่านพระยายมเลย แค่เห็นก็รายงานอัติโนมัติ

 

เฮ้อ...ว่าอีก ก็ถูกอีกนะ ท่านอาจารย์

ก็มันเกิดภาวะนี้ ขึ้นมาในใจ กำลังจะใช้สติ ตามดูคะ

ความเหงา เป็น โมหะ

ขอบคุณที่ชี้แนะ

 

เหตุการณ์อะไรหรือครับ แนะนำด้วย

ผู้น้อยยังไม่เข้าใจ ขอละเอียดนิดส์นึง...

 

ขอตัดโฆษณาเป็นระยะ (ของแถมขั้นเวลา)
ว่างจากวันวานและวันพรุ่ง

ความวุ่นที่บดบังความว่างอย่างมิดชิดนั้น
สะพัดไปด้วยหมอกควันแห่งจินตนาการ
เรื่องผ่านไปแล้วยังหลอกหลอนวกวน
เรื่องมาไม่ถึงยังรบกวนล่วงหน้า

เราหลุดจากวันวานไม่สำเร็จ
เพียงเพราะมองวันวานเป็นวันนี้
หรือผูกมัดวันนี้ไว้กับวันวาน
ต่อเมื่อทอดมองออกมาจากความว่าง
จึงจะเห็นวันวานล่วงลับแล้ว
ที่เหลืออยู่คือวันนี้
ที่มีจริงคือเดี๋ยวนี้

เราหยุดเห็นภาพลวงตาของวันพรุ่งไม่ได้
เพียงเพราะมองว่าวันพรุ่งคือวันนี้
หรือผูกมัดวันนี้ไว้กับวันพรุ่ง
ต่อเมื่อทอดมองออกมาจากความว่าง
จึงจะเห็นวันพรุ่งยังไม่เกิด
ที่เกิดอยู่คือวันนี้
ที่เป็นจริงคือเดี๋ยวนี้

วันวานคือวัตถุดิบเลอค่าน่าศึกษา
แต่ความฝังใจกับวันวานคือโรคร้ายที่เรื้อรัง
วันพรุ่งคือเป้าหมายจูงใจให้ก้าวเดิน
แต่การกลัดกลุ้มกับวันพรุ่งคือไข้สูงเข้าขั้นเพ้อ
เมื่อใจว่างจากวันวานและวันพรุ่ง
จึงค่อยคิดใช้อดีตให้เป็นประโยชน์
และไม่เกิดโทษเมื่อคิดวางแผนสู่อนาคต
http://dungtrin.com/empty/03.html

 

นั่งทำงานคะ เอกสารเพียบ อ้อ นั่งหิวข้าวด้วย

 

ลูกน้องที่เคารพเรียกไปรับประทานอาหารแล้ว ขอพักก่อนนะครับ แล้วพบกันใหม่


ธรรมที่ท่านกล่าวดีแล้วย่อมสำเร็จจากความคิดของท่านเอง

 

เว็บพลังจิตเป็นอะไรไป ผมมานั่งอ่านในกระทู้นี้ อ่านไปอ่านมา หาสาระอะไรไม่ได้
พูดคุยกัน เหมือนคนขาดสติ เหมือนกับ สักแต่ว่าพูด สักแต่คิดกัน
มีแต่ใช้ปัญญาคิด แต่ไม่ได้ใช้สติ
ดูสิว่า มันคุยอะไรกัน ทีละนิดละหน่อย ไม่มีประเด็นอะไรกันเลย

มันเรื่อยเปื่อยกันนะนี่ ไอ้คนนั้นชมคนนี้ ไอ้คนนี้ชมคนนั้น ด่าคนนั้นคนนี้
ตระหนักเรื่อง ประเด็นกันหน่อยซิ

เพ้อเจ้อมาตั้งแต่แต่ง กาพย์กลอนกันมา มาถึงตอนนี้ยังไม่มีแนวโน้มว่าจะหยุด
แบบนี้เชาเรียกว่า มุสาวาทเวรมณี กัน
อ่านจับประเด็นอะไรไม่ได้เลย

 

ตาทิพย์ กำหนด เหนี่ยว หน้าตาคนหนึ่ง สถานที่สอง
ชื่อสกุลสาม แล้วมองถ้าได้ครบทั้งสามก็ชัด ยืมบารมีพระท่านดูยิ่งชัด

ใช้ใจดู อันนี้ต้องผ่านอันแรกมาก่อน แล้วตัดเข้าอรูปฌาน ถอนตาทิพย์
ออก เสร็จแล้วก็เทียบขั้นตอน และอารมณ์ถอยลงไปทีละวัน ก็จะเห็นอดีต
เมื่อเห็นแล้ว ก็กลับมา วันใหม่ก็ถอยไปอีก ตอนนี้ถอยได้สามแล้ว

พอออกมาตอนนี้ไม่ใช้ตาที่สามแล้ว แค่นึกตามกระแสจิตก็มีเหตุการณ์
ต่างๆที่เราจำเป็นต้องรู้ขึ้นมาในใจ เสียงก็ปรากฎในใจเหมือนกัน เวลา
เรามองคนนั้นในเหตุการณ์ จะมีเสียงบอกว่าคือใคร เราแค่นึกถามว่า
บ้านอยู่ไหน ก็จะเห็นมองลงมา 45 องศาที่บ้านเขาเลย ง่ายๆ