ชีวิตของ ข้าพเจ้า

ว่างโดยอุเบกขา ใช้อุเบกขาพิจารณาความว่าง

 

ไม่ใช่พิจารณาความว่าง

แต่เป็น พิจารณาอย่างอื่น มันเลยว่าง..

 

ว่างแล้วพิจารณาต่อมั้ยครับอาจารย์

 

ไม่พิจารณาต่อ เพราะเสร็จงานแล้ว

งานอะไร? ..อ้าว..ก็งานที่พิจารณาอย่างอื่นจนมันว่างไง

 

แรงฉุดนอกความว่างจะลดลงตามลำดับนับแต่พระอนาคามีลงมา

 

เสร็จกิจชั่วขณะ

 

แรงเหนี่ยวในอารมณ์ว่าง มีเท่ากันหมดจนถึงอรหันต์

 

ตอบช้าดีกว่าไม่ตอบเนอะ

อย่าไปคิดที่จะเรียง
ถ้าไม่มีปัญญา จะรู้ว่าศีลต้องรักษาอย่างไร หรือไม่
ถ้าไม่มีสมาธิ ก็คงวิปัสสนาไม่ได้ นั้นเพราะนิวรณ์คอยรังควานอยู่
ถ้าไม่มีศีล จิตใจก็ไม่สงบ เป็นสมาธิไม่ได้

ศีล สมาธิ ปัญญา ต่างอบรมซึ่งกันและกัน
การเรียงจากศีลมาก่อน นั่นเพราะต้องการสอนปุถุชน
เพราะศีลถือว่า ทำได้ง่ายสุด
แต่หากเป็นอริยะชน ต้องเริ่มที่ปัญญา
นี่คือเหตุผลว่า ทำไมอริยมรรคถึงเริ่มที่ สัมมาทิฏฐิ

อบรมไปพร้อมๆ กัน เสมือนว่า คือ หนึ่งเดียว
ไม่มีแบ่งแยกว่านี่ ศีล นี่ สมาธิ นี่ ปัญญา
เพราะทั้งสามต้องสัมปยุตกัน ดวงตาเห็นธรรมจึงเกิดขึ้นได้...

 

สิ้นสงสัยแล้ว รู้แล้วว่าสิ่งที่พระพุทธพูดเป็นจริง
ไม่ปรารถนาสิ่งอื่นแล้ว นอกจากสิ่งที่ตนได้สัมผัส
รับรู้แล้ว ว่าไม่มีสิ่งใด เลิศเลอกว่านี้อีกแล้ว

ลำดับต่อไป ถอน โลภะ โทสะ โมหะ
ให้ลุลวง ลงไปตามลำดับ



( ใช้คำว่าว่างอธิบายไม่ชัดครับ )

 

เราไม่รู้ว่า ความว่าง นั้นเป็นอย่างไร ถ้าขณะนั้นเรากำลังทำงานอยู่ คิดงานอยู่

เราใช้ ตัวสติ ของเราดูการกระทำของเรา ทุกขณะที่กายเคลื่อนไหว สมองคิดงาน ปากพูดคุย และมือพิมพ์ความคิดเห็น

มันทำให้เรารู้ทันสติของเรามากขึ้นและคาดเดาอารมณ์ของเราที่กำลังจะเกิด หากใจกำลังจะโกรธ เราก็ระงับได้ทัน ไม่ได้กดคะ แต่รู้ แล้ว ระงับ ด้วยตัวสติ

จึงขอไม่เป็นผู้ว่าง เพราะยังไม่ถึงแก่เวลา

เราเข้าใจอะไรผิดไหม เรื่องความว่าง โปรดชี้แนะเราด้วย

 

ถูกต้อง เสร็จกิจเล็ก แล้วก็ไปทำกิจใหญ่

เช่นพิจารณาอุเบกขาตัวเดียว เสร็จกิจหยาบ..ว่าง
ก็มาพิจารณาอุเบกขา นาม เสร็จกิจละเอียด..ว่าง
ก็มาพิจารณาอุเบกขา สัญญา เสร็จแล้วก็จบ..ว่าง

สังเกตุนะ เสร็จกิจก็ว่าง แต่ไม่ได้เอาความว่างมากำหนดใหม่

พอมีคนถาม ท่านนี้สำเร็จอรหันต์มาจากธรรมใด ก็ตอบว่า

เราสำเร็จอรหันต์มาจากอุเบกขา

ไม่เคยได้ยินว่า เรานี้สำเร็จอรหันต์มาจากความอยากได้นิพพานเลยซักคน

 

แล้วเสวยอารมณ์ พิจารณ์ย้อนได้ชัดว่าตัวใดละ ตัวใดเหลือ ถ้าไม่เหลือ จบ

 

แหมท่าน เขาเป็นนายทหาร หาว่าเขาเป็นโจรได้ ชนะเขาตั้งสองกอง

คุณขจร ต้องดูวงนอก จะได้ห็นเหตุการณ์ทั้งหมด นี่คุณขจรดูวงในเลย
เห็นแต่ตอนชนะเขา เอาใว้คราวหน้า ลองมองรอบๆจะเห็นผมเองแหละ
ผมยังเห็นคุณขจรเลย 555

 

สติทัน สมาธิเกิด เมื่อคาดเดาได้ปัญญาเกิด
รู้เท่าทัน ละกรรม ไม่ก่อวิบาก สาธุ

 

ว่าง แล้ว ยังต้องพิจารณา ต่อครับ ว่า ว่าง นั้นไม่เที่ยง

มันจึงจะ ว่าง จาก ว่าง อีกที

เหมือนที่พระพุทธองค์ตรัส

ท่านไม่ได้อยู่ในนิพพาน

แต่เพราะไม่อยู่ จึงอยู่

เพราะถ้ายังทรงอารมณ์ที่นิพพาน นั่นคือ พรหม

 

นิพพาน ไม่ขึ้นบน ไม่ลงล่าง เหมือนจะเกิด แต่ไม่เกิด เหมือนจะว่าง แต่ไม่ว่าง
เหมือนจะไม่รู้ แต่ก็รู้

เป็นอภิมหา โคตระ บรมสุข ไม่มีสิ่งใดทัดเทียมได้

ไม่เหมือน พรหม ที่ว่างแบบ เอ๋อ ๆ รู้เท่าทัน บ้าง ไม่ทัน สิ่งที่เกิดดับ บ้าง

 

คำเตือน! อย่ากำหนดไปที่ความว่าง เพราะนั่นคือ อรูปฌาณที่ 7 หรือ อากิญจัญญายตนะ

มีครูบาอาจารย์บางท่าน ติดอยู่ตรงนี้ แล้วหลงนึกว่าเป็นนิพพาน

สภาวะนามธรรมมันละเอียดมาก อวิชชามันคอยหลอกล่ออยู่ตลอดเวลา

ถ้าปัญญาไม่แน่จริง เสร็จมันได้ทุกเมื่อ

พระพุทธองค์ถึงบอกว่าอย่าปักใจเชื่ออะไรง่ายๆ

ต้องให้วิปัสสนาญาณเกิดแล้วเท่านั้น มันถึงจะแจ้ง

สิ่งที่ตาเห็นยังไม่แน่ว่าจะจริง สิ่งที่จิตเห็น หาความจริงแทบไม่ได้เลย

ท่องเอาไว้เลยว่า ปัญญาที่เห็นไตรลักษณ์แล้วเท่านั้น ที่เป็นปัญญาแท้

 

ฮ่า...อยากได้ก็ปีนขึ้นไปเอาเองคร้าบบบ..

 

เห็นคุณขุนพลชอบแก้ความฝัน เอามั่งดีกว่า

เมื่อคือฝันว่าเข้าไปอยู่ในอุโบสถ พร้อมภรรยา
เมื่อเข้าไปแล้ว เหมือนมีคนจัดแจงให้บวช แต่ไม่ชัดข้อขัดข้อง
จึงรับเอาจีวรส่วนที่ห่มมาคลุมกาย โดยเสื้อผ้าข้างในเปลี่ยนเป็น
ชุดขาว

เมื่อแต่งกายเสร็จแล้ว ก็นั่งลงกลางอุโบสถ ก่อนจะนั่งลง
ยืนหันหน้าไปทางทิศใต้ มองประตู แล้วหันหน้าไปเบื้องซ้าย
คือ หันไปทิศตะวันตก แล้วนั่งลง

เมื่อนั่งลงแล้ว ก็สัมพัสภัยคุกคามบางอย่าง แต่รู้สึกว่า ภรรยา และผู้อื่น
ดูแลให้อยู่

อาจารย์ขุนพลแก้ให้หน่อยครับ

 

ความว่างที่พวกเราค้นหา ไม่ใช่จิตไปติดที่ว่าง

แต่เห็นไตรลักษณ์ในทุกสรรพสิ่ง ทั้งรูปและนาม

จิตจึงไม่ยึดในสิ่งต่างๆ เหล่านั้น

เห็นอะไรก็เห็นไป รู้สึกอะไร ก็รู้ไป แต่ใจเห็นอริยสัจ สรรพสิ่งก็ไม่มีอะไร

มันว่างอย่างนี้...