เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

แม้วันนี้คลื่นลมมันจะแรงไปหน่อย ก็อย่าได้เสียใจครับ
รออีก 15 วันคลื่นลมคงจะสงบทะเลจะสวยงาม
วันนั้นคงเป็นวันของเราครับ

 

ดีที่เล่นนิดหน่อย..
เจ้าถํ้าสู้ด้วยเล่ห์ไม่ชนะก็ต้องสู้ด้วยกล อาจจะต้องแปลงร่างอีก แบบเสือสมิงมาเรียกหา..อิอิ
ถ้าคุณเทพรู้วิธีจี้จุดสลบก็ง่ายหน่อย..ฮาฮา

 

ธรรมมะสวัสดียามเย็นครับ



ธรรมชาติของความสะอาด
จะต้องถูกดูแลรักษาอยู่เรื่อยๆ จึงจะสะอาดได้
เรื่องจิตใจของพวกเราก็ทำนองเดียวกัน
หมั่นชำระอารมณ์สัญญามานะทิฐิต่างๆ
ให้ตกให้หล่นออกไป ใจจึงสะอาด
ไม่อย่างนั้นจะสกปรกโสมมอยู่เรื่อยไป

พระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
เป็นค่ำคืน
สุดระทึก
ศึกกลิ่น เสียง
รูป ผ่านไป
ศึกรส น่าจะตามมา
เตือนชาวคณะ
ให้ระวังไว้ ฮ่าที

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

มรสุมเข้ายังไม่เท่ากับ"เลขเบิ้ล"เข้าบน-ล่าง...
อีแบบนี้นักเลงเลข เกจิทั้งหลายร้องบอก...
"สลบชัย"ตัวใคร-ตัวมันนะศิษย์ทั้งหลาย
ว่าแล้วก็กอดคอกันทั้งศิษย์-อาจารย์ร้อง
ฮือ! ฮือ!

แต่ถามว่า"เข็ดมั้ย"?...ตะละตัว เอ้ย คน
ไม่เห็นตอบตามตรงคำถาม บอกเหมือน
กันเลยว่า...งวดหน้าเอาใหม่-ฮ่า

 

การเสี่ยงโชคบ้างเล็กน้อย ก็พอเป็นกระสายยาให้เลือดสูบฉีด ไม่หัวใจวายตายง่ายอย่างท่านด็อกเตอร์คนดังที่เพิ่งเป็นข่าว ทั้งที่เพิ่งออกกำลังยังหัวใจวายได้ เพราะทำงานหนักเกินไป พักผ่อนน้อย ชีวิตจึงต้องมีความสมดุลทุกด้านทั้งร่างกาย-จิตใจ ประคับประคองไว้ให้พอดี

ชาวคณะบ้าเหล็กไหลกับเจ้าถ้ำ
หวงเหล็กไหล จะเอวังตรงไหน
ต้องตามต่อ มีหลายยก พระเอก
ตัวจริงยังไม่โผล่มา-ฮ่า

 

ธรรมะง่ายพระอาจารย์สิงห์ทอง
ว่าด้วยความ"สะอาด"ทั้งกาย-ใจ

จิตสะอาด...........ปราศนิวรณ์
พากเพียรถอน.....ห้ามอ่อนข้อ
ดุจบ้านรก...........รุงรังหนอ
ก้มหน้าถ่อ..........กวาดถูเตียน!

 

สวัสดีครับคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

เป็นศึกที่เครียดทั้งกาย-ใจ
ตามอ่านต่อความมันส์เพิ่งเริ่มต้น-ฮ่า

 

ฟ้าหม่นมัวฝั่งทะเลตะวันตก
นาวาเล็กไม่กล้าหากิน เขียน...

เรือน้อยลอย.......คอยยามเช้า
บ้างวอนเว้า.........เฝ้ามรสุม
แลฟ้าไกล..........ให้กลัดกลุ้ม
ทุกข์สุมรุม..........แร้นแค้นใจ!

 

ตัดกลับมาที่ฉากชื่นบานตาน้องมากิ
เขียนคลายหนักอก ทำสบายใจดีกว่า...

หมั่นรดน้ำ......ฉ่ำมวลไม้
ม่วงสดใส.......ในวันเสาร์
ไม้เติบใหญ่......เฉกวัยเยาว์
พึงขัดเกลา.......พ่วงพรวนดิน!

 

หวัดดีเช้าวันเสาร์ยามสาย
ให้น้องปรายฯสุขกาย-ใจ

 

ทักทายเช้าวันหยุดสุดสบายด้วยอากาศไม่ร้อนมาก มีลมเย็นพัดผ่านพอสบายกาย ไล่เก็บโพสท์ที่ไม่มากนักหมดพอเพลินนิ้วเพลินใจ ไว้ค่อยเจอกันอีกทียามบ่ายช่วงที-ไทม์ ในภาคตะนาวศรีที่แสนมหัศจรรย์ไม่มีป่าใดเหมือน

เข้าสู่เดือนสุดท้ายของปี ใกล้ได้ฤกษ์แฮปปี้ นิวเยียร์...สัปดาห์หน้าเรามาทำบุญกับเว็ปตามปกติด้วย "พระดี-ปีลึกฯ" ในหมวด ภาคตะวันออก-ตะวันตก 2 ภาคพร้อมกัน อย่างละ 10 รายการ ด้วยปรมาจารย์ระดับอ๋อง พระระดับเยี่ยมวรยุทธ ราคาย่อมเยา จนนึกไม่ถึง ได้ทั้งบุญ-ได้พระดี ...

ทุกองค์ ทุกรุ่น ทุกพิมพ์ไม่ต้องเสียเวลาสืบค้นประวัติ เพราะผมค้นมาเขียนให้ท่านเรียบร้อย และไม่ต้องเสียเวลาไปเช็คเก๊-แท้ ผมทำแทนท่านมาหลายสิบปีเรียบร้อยแล้วเช่นกัน เอาไปบูชาเป็นศิริมงคลกับตนเองและครอบครัว อย่าขนของเก๊เข้าบ้านให้เป็นอัปมงคล!!!

 

พี่ wanwi / พี่ suthamma ครับ ผมมี ธนบัตรขวัญถุงของ หลวงพ่อจง ถ้าจะพกติดตัวแบบไม่ให้เสียหายมีวิธีใดบ้างครับ? ผมคิดได้แค่ม้วนใส่หลอดตะกรุด แต่ก็ยังไม่มั่นใจว่าจะไม่เสียหาย ขอบคุณครับ

 

ธนบัตรขวัญถุงเป็นกระดาษ พกพาอย่างไร
ก็ยากจะเลี่ยงหลีกไอเหงื่อ ไอตัวให้เสียหาย
ผมก็พกลป.ทิม(ว.พระขาว)ลพ.คูณ-ลป.ชอบ
จับพับใส่กระเป๋าเงิน ยอมทำใจว่าพังก็หาใหม่

แต่ลพ.จงของเก่าคงหาทดแทน
ยากสักหน่อย ม้วนเป็นตะกรุด
อย่างที่คิดก็ดีแล้ว อยู่ได้ทน

 

เลยช่วงทีไทม์เล็กน้อย เสร็จธุระปะปัง
ก็เชิญทุกท่านปูเสื่อหน้าจอ เตรียมตัวนั่ง
ไทม์ แมชชีน ย้อนเวลาคืนสู่ป่าบรรพกาล
"ตะนาวศรี"โดยพลัน ขอเวลาจิ้มกับแก้ตัว
ผิด-ตัวถูกพอหัวหมุน หัวหันสักชั่วครู่ครับ

 

ผมจองแถวหน้าก่อน

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ความอัศจรรย์ขุมพลังปิศาจกึ่งเทพเหล่านีี้ มีความล้ำลึกไปไกลสุดขอบ เหนือกว่าความรู้และจินตนาการมนุษย์สามัญอย่างเรา?
____________________

(บันทึกคุณเทพ ต่อ)...ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!...

เสียงกรีดหัวร่อแหลมบาดหัวใจปนสะใจสนั่นป่าเขาแหวกอากาศกระหน่ำมาทุกทิศทาง ลมแรงพัดวูบใหญ่ใส่ปากหน้าถ้ำ ผมเผ้าพวกเราปลิวไสว ผมต้องเบี่ยงตัวหลบฝุ่นที่คลุ้งเข้าตาในความมืด...

"เทพ...เอาปืนใหญ่ซัดมันสักนัดสิ"

อาจารย์เลิศชักโมโห เสียงเข้มสั่ง ดวงซัดข้าวสารอีกกำ

"เปรี้ยง เปรี้ยง"!...ผมกระหน่ำไรเฟิลใส่กลุ่มหมอกปิศาจที่รบกวนทั้งดวงตากับความรู้สึก 2 นัดแทนยิงนัดเดียว กระสุนทรงอานุภาพล้มช้างวิ่งผ่านอากาศฝ่ากลุ่มหมอกปลิวหายวับไปในความมืดเวิ้งว้าง วิทยาศาสตร์ปะทะไสยเวทย์โลกอีกมิติ ไม่ปรากฏผลลัพธ์แจ้งชัด

ดวงดาวซัดข้าวสารกราวใส่อีก 2 กำซ้อนๆ ประกายไฟปะทุให้เห็นเช่นหนแรก แต่ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น หมอกไม่สลายหายวับทันที แต่มันค่อยๆ เลือนจากไปอย่างอ้อยอิ่ง ท่วงทีท่าท้าทายว่า พวกเอ็งทำไรข้าไม่ได้หรอก...?!

พวกเราถอนหายใจเฮือก อย่างน้อยก็ได้พักประสาทที่ตึงเครียดเขม็งเกลียวดังลวดใกล้ขาด...ปลดผ้าคาดจมูก เอาสำลีอุดหูออก ผมสั่งทุกคนอย่าทิ้งให้ใส่กระเป๋าไว้ สำลีสำรองมีไม่มากที่เหลือต้องเผื่อฉุกเฉิน

บรรยากาศเงียบสงบกลับคืนถ้ำน้อย กลิ่นเหม็นบรรลัยโลกหายไป เสียงรบกวนโสตไม่มี เราทรุดนั่งอย่างเหนื่อยอกอ่อนใจ ร่างกายเรียกร้องการพักผ่อน แม้ได้นอนกลางวัน แต่ก็ทำวงจรชีวิตผิดเพี้ยน กลางวันเป็นโลกลืมตา ไม่ใช่หลับตา

"เราแค่ต้านมันไว้ชั่วคราว"!...

ผมพึมพัมกับอาจารย์ตามข้อเท็จจริงที่เห็นคาตาด้วยกัน อย่าหลอกตัวเองว่าสู้มันได้ เมื่อไหร่ด่านพุทธมนต์ย่อหย่อนอ่อนด้อยพลัง มันแหกป้อมอลาโมน้อยๆ นี้ไม่ยาก ...อาจารย์เลิศก็ไม่ดื้อ

"ใช่...อาจารย์คาดพลังพวกมันผิดมาก มันไม่ใช่ผีหรือปิศาจธรรมดา ระดับเทพชั้นต่ำ เจ้าที่-เจ้าทางก็ยังทำไม่ได้ขนาดนี้"

อ้าว...อาจารย์ยอมรับว่า สิ่งที่เรากำลังผจญเป็นบ้าเป็นหลัง ดันมีลำดับขั้นเหนือกว่าเทพพื้นๆ รึนี่?!

"ละ..แล้วมันเป็นไรกันแน่ 'จารย์"?... ผมถามอย่างหมดอาลัยตายอยาก เจ้าดวงดาวกับมะ นั่งจิบน้ำมองการสนทนาเขม็ง มะนั้นรู้เรื่องแค่ 10-20เปอร์เซ็นต์...ดวงดาวพอฟังรู้เกินครึ่ง

อาจารย์เลิศยกมือยอมแพ้ เสียงแหบแห้ง..."หมดปัญญาวjะเทพ อาจารย์หมดภูมิ ไม่เคยเจอขนาดนี้ในชีวิต เหมือนพวกมันมาจากอีกโลก"

โน่น..อาจารย์โบ้ยไปนอกโลก ชักยุ่งหนักข้อ ดวงดาวกระแอม ถามแทรกด้วยสุ้มเสียงเกรงใจ...

" เอ้อ..มันเล่นเพลงอะหยังนั่นนาย ฟังเพลินหู เกือบวิ่งออกไปให้มันจับตัว"

คำถามซื่อๆ หนุ่มดวง ทำผมหัวเราะพอคลายเครียด สั่นหัวบอกเจ้าหนุ่มเลือดอิสาน...

"ไม่รู้เหมือนกันดวง...แต่เอ๊ะ..เดี๋ยวนะ มีนิทานเรื่องนึง ไม่ใช่สิเป็นนิยายโบราณต่างประเทศ อยากฟังมั้ย มันคล้ายๆ กัน"

จู่ๆ สมองที่ผ่านการอ่านมามาก ท่องโลกอักโขก็พลันนึกบางเรื่องขึ้นได้...อาจารย์เลิศขยับตัวร้องแทนดวง...

"เล่าเลยเทพ แก้ง่วงดีเหมือนกัน"

ผมกระแอม ทบทวนความจำ เป็นเรื่องคล้ายกันน่าสนใจมาก...

"ฝรั่งยุคก่อนมีมหากาพย์เรียกว่า "อีเลียด-โอดิสซีส์" รจนาไว้โดย "โฮเมอร์" เป็นนิยายมีเค้าโครงจากเรื่องจริง แบ่งเป็นภาค "สงครามกรุงทรอย" ที่แย่งสาวงามจนเมืองล่มรบราฆ่าฟันกันตั้ง 9 ปี กว่ากรุงทรอยจะล่มสลายด้วยม้าไม้โทรจัน เป็นมหากาพย์ที่สร้างวีรบุรุษนักรบบังเกิดขึ้นมากมาย ปวงผู้กล้ากว่า 80 เปอร์เซ็นต์ล้มตายและฝากชื่อไว้ในสงคราม มีรอดบ้างเป็นส่วนน้อย...

"เอาละ-มาเข้าเรื่องมหากาพย์โอดิสซีย์อันต่อเนื่องหลังสงครามดีกว่า นักรบผู้รอดชีวิตชื่อ "โอดิสเซียส" หลังร่วมรบแล้วชนะก็เดินทางกลับบ้านเกิดเมืองนอน เส้นทางคืนสู่มาตุภูมิของยอดนักรบผู้รอดตายไม่ได้โรยด้วยกุหลาบ เขาฟันฝ่าอุปสรรคยิ่งใหญ่มหาโหด มหากาฬไม่แพ้ศึกสงครามเกือบ 10 ปีที่ผ่านมา เจอทั้งภูติผีปิศาจ เทพเทวาขัดขวางรายทาง...

หนึ่งในนั้นที่น่าสนใจคือ การเดินเรือล่องผ่านเกาะไซเรนส์ ซึ่งเป็นเกาะที่เหล่าปิศาจสร้างเสียงมฤตยูกล่อมประสาท ทำลายจิตวิญญาณ ล่อลวงผู้คนหลงกลเป็นเหยื่อด้วยบทเพลงมัจจุราชเสนาะ ดนตรีปิศาจเหมือนที่พวกเราเจอตะกี้ ใครได้ยินต้องสติขาดผึง ..."

ผมพักเหนื่อย ยกกระติกน้ำจิบแก้คอแห้ง ดวงดาวตาลุกตาพอง กระเหี้ยนกระหือรือขอฟังต่อ เจ้ามะนั่งทำตาลอยท่าทางอยากเอนนอนเต็มแก่ ผมสรุปเรื่อง...

"เรือทุกลำที่ผ่านตรงนี้ เมื่อยินเสียงนั้นจะต้องพุ่งเข้าชนโขดหินโสโครกแตกพินาศ แล้วทุกคนในเรือก็จะโดนมันจับเป็นเหยื่อ นำวิญญาณไปเพิ่มพูนความแข็งแกร่งให้วิถีปิศาจแข็งแรงยิ่งขึ้น...โอ..อาจารย์ครับ ทำไมมันช่างคล้ายกับเพลงปิศาจเมื่อกี้เหลือเกิน"

"แล้วในเรื่องเล่าซี่ ซี่ มันแก้ไขยังไง"?...อาจารย์เลิศชักอิน

"โอดิสเซียสฉลาดปัญญาล้ำถึงรอดครั้งแล้วครั้งเล่า เขาใช้ขี้ผึ้งอุดหูตัวเองกับลูกเรือ แล้วผูกตัว มัดติดเสากระโดงเรือ รอดกับดักมรณะแสนหวานหวุดหวิด"

ผมจบเรื่องราวบทเพลงมรณะมหากาพย์อีเลียด-โอดิสซีส์เพียงนั้น บอกทุกคนว่า...

"นอนเอาแรงสักพักเถอะเรา...อีกหลายชั่วโมงกว่าสว่าง"

ทุกคนเห็นดี เอนตัวดึงผ้าห่มคลุมตัว...

"ตึง! ตึง! ตึง!"...

เสียงกระทุ้งแผ่นดินสะเทือนครืนๆ ดังมาจากใต้ผืนถ้ำที่พวกเรากำลังจะนอน อาการผิดสำแดงแผลงฤทธิ์ดิ้อๆ แม่พระธรณีทำเอาสะดุ้งแทบกระโดดโหยงขึ้นยืน รีบผลุดลุกนั่งมองหน้ากันเลิ่กลั่ก...

"มันแกล้งไม่ให้เรานอน กะหมดแรงทำพิธี..." อาจารย์พูดไม่อ้อมค้อม ผมพยักหน้าแต่เห็นเสียงเงียบไปหลังจาก 3 ตึง

"ลองใหม่ เอ้า...นอนพร้อมกันอีกทีสิ"

ปรากฏการณ์เดิมๆ เกิดขึ้นอีก ผมไม่ยอมแพ้ เอ็งสู้ด้วยเล่ห์ ข้าก็ต้องต้านด้วยกล

"นอนทีละคนอาจารย์กับดวงนอนก่อน มะกับผมนั่งเฉยๆ"...

ไม่ได้ผล เสียงกระทุ้งตรงที่ทั้งสองคนนอนตรงตัว ผมเปลี่ยนวิธีสับตัวเองกับมะนอน ส่วนดวงกับจอมขมังเวทย์นั่ง...

เงียบกริบปานเป่าสาก เป็นอันรู้กัน มันเจตนากวนดวงดาวกับอาจารย์เลิศแค่ 2 คนให้อ่อนเปลี้ยเสียพลัง หมดกำลังทำพิธีต่อกรในมื้อหน้า แต่ผมไม่ยอมแพ้ รีบเล็งหาตะพักข้างผนังถ้ำ มีที่ยื่นออกมานิดเดียวทางขวามือ สูงไม่เกินหน้าอกสั่งดวงดาวปีนขึ้นไป ทดลองเอนตัวนอน

ดวงนอนนิดเดียวก็กระโดดผลุงลงมา..."บ่ไหวนาย มันขูดขีดผนังข้างหู แก้วหูสิแตก"

"นั่งหลับนก"...ผมตัดสินใจ พรุ่งนี้ค่อยหาวิธี ถึงอย่างไรเราก็อาศัยนอนกลางวันอยู่ดี พวกเอ็งจะกวนทั้งวันทั้งคืนได้ให้มันรู้สิวะ!!!