เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆที่รักทุกๆท่านครับ กลับมาประจำการที่กทม . แล้วครับ คนป่วยทุเลาลงแล้ว ผมเลยโดนไล่กลับมาทำงานซะงั้น ๕๕๕๕๕..... ได้ทำบุญกับการได้ดูแลบุพการีนี่มีความสุขมากๆ ครับ จึงมาแบ่งบุญให้กันกับทุกทุกท่านครับ
โดยกิจวัตรคือ เช้ามาเช็ดตัวบนเตียงคนใข้ เปลี่ยนผ้าอ้อมให้ เพราะลุกเดินยังไม่ได้ นั่งก็ยังไม่ได้ แต่ยิ้มแย้มแจ่มใสดี มีคุยเล่นบ้างบางเวลา ป้อนข้าวให้ ช่วงหลังไม่ยอมจะตักทานเอง(แสดงความแข็งแรงให้ลูกๆ เห็นทั้งๆที่แผลที่ผ่ายังไม่ได้เย็บยาวกว่า ๒๐ ซม. เพื่อระบายของเสียจากการที่เม็ดเลือดขาวที่มาปกป้องร่างกาย) ผมเลยหาอาหารมานั่งทานด้วยเพื่อเป็นการกระตุ้น ทานข้าวแล้วก็มาทำวัตรเช้า ต่อกันแล้วก็พักผ่อนไป ส่วนช่วงเย็นหลังจากพยาบาลทำแผลแล้วก็เช็ดตัวอีกครั้ง ทานข้าวด้วยกัน ต่อจากนั้นก็สวดมนต์ทำวัตรเย็น อีกครั้ง เนื่องจากคนป่วยไม่มีแรงที่จะทำวัตรเอง ต้องกระตุ้นด้วยวิธีนี้ครับ อย่างน้อยก็ทำให้ท่านสบายใจ คลายเจ็บปวด สังเกตุว่าทำแล้วท่านหลับสบายดีขึ้นช่วงเวลาส่วนใหญ่เปิด MP3 เสียงเทศนาของหลวงพ่อต่างๆ ซึ่งทำเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว เพื่อชวนใจให้ปฏิบัติ แล้ะเร้าใจให้อาจหาญร่าเริง......จริงๆไม่อยากกัลมาครับ อยากลาออกจากงานไปดูแลเลยแต่ก็อีกนั่นละ แล้วจะเอาอะไรดูแลท่านล่ะ...........จึงต้องกลับมาสู้ต่อ วันหยุดค่อยว่ากันใหม่

เรียนพี่ suthamma, โจทย์พี่คราวที่แล้วนั้น สำหรับผมยากสุดๆ แต่ผมก็ภูมิใจที่สามารถทำถูก ๒ ข้อ...... แต่เสียหน้าที่เส้นที่ ๓ มาเย้ยถึงจมูก......... จริงๆ แล้วจะว่าไปแล้วคนที่ทราบว่ามีของชนิดนี้ของหลวงพ่อกลั่น น่าจะไม่มีใครทราบสักกี่คน เด็กรุ่นหลังนี่อายุน้อยกว่า 60 ปีหลัง บอกได้เลยว่าไม่มีใครทราบหลอกครับว่ามีของหลวงพ่อกลั่น แบบนี้ แต่ถ้าอนุมานกันจริงๆ เห็นว่าไม่แปลก เพราะหลวงพ่อกลั่นท่านเรียนวิชาที่เรียกว่า ชาตรี ของที่ท่านสร้างนั้นต้องเป็นของป้องกันตัวอย่างดี สายคาดเอว ตระกรุด ประคำ ลูกอม เบี้ยแก้ สายคาดหัว น่าจะมีบ้างละครับอีกอย่างท่านสอนกระบี่กระบอง ...... ของขลังที่ท่านสร้างมาต้องเพียบเลย...

ทำงานกันวันที่ ๒ ของอาทิตย์แล้วสู้ๆกันนะครับ ขอให้ทุกๆท่านมีความสุขกับงาน และใช้ชีวิตทุกนาทีอย่างมีค่าครับ แล้วมาตลุยป่ากันต่อกับคุณน้า อีกทั้งจะได้เห็นทรัพย์และเมตตาจากองค์หลวงปู่ที่มอบให้จากวัดประดู่ฉิมพลี.........

 

น้องเด็กบ่อฯ ส่งภาพประทับตา
งามจนต้อง เขียนให้ประทับใจ...

งามผองพุทธ.......พิสุทธิ์งาม
แลอร่าม...............ท่ามแสงฉาย
พระลดหลั่น..........เรืองเลื่อมพราย
จิตน้อมไหว้...........ใจจรดธรรม!

น่าบรรยายสักนิดว่า ที่ไหน?
เผื่อสมาชิกแวะผ่านสักการะ

 

ยินดีน้องเฮอร์มิิต ได้รับความรู้
รีบทำยาฉุนให้เป็นลูกอมได้แล้ว

 

ธรรมะปจว.จากหลวงตา
ว่าด้วย"ความเพียร"ถูกวิธี...

รู้เรื่องเพียร.......เรียน"สติ"
จ้องเจ้าผลิ.........ปริบานเห็น
ยืนเดินนั่ง..........นอนให้เป็น
"ปัญญา"เข็น.......เข้าเห็นธรรม!

ขอบคุณท่านเปลือกไม้

 

สุดยอดมีดหมอยอดปรมาจารย์
อ่านที่ท่านบก.เขียนเล่าวิธีทำ
ยังรู้สึกประทับใจไม่หาย

เห็นของงามๆชัดเจนตา
ต้องขอบคุณ น้องเธอ 1
แต่ฝากไว้"อ้อมใจ"ไม่น่าจะไหว
เกรงดึงออกแล้วเลือดกระฉูด
ฝากไว้ใน"กระเป๋า"ดีกว่า-ฮ่า

 

อ้าว นึกว่าผมอยากรู้คนเดียว
ท่านเปลือกไม้ก็ด้วย

 

ขอส่งเรื่องเล่ามาขัดตราทัพ ช่วงที่หลายคนเฝ้ารอเรื่องเล่าจากคุณน้า Wanwi ครับ มาเล่าให้คลายเหงาคลายคิดถึงกันนะครับ ....คริๆๆๆ

เรื่องเล่าจากห้อง ICU
จากอาทิตย์ก่อนหน้านี้ผมและพี่สาวต้องพาคุณแม่เข้ารับการักษาโดยด่วนจากอาการของเนี้อร้ายตาย และร่างกายไม่สามารถขับออกมาได้ในช่องท้องนั้น คุณแม่ต้องเข้ารับการผ่าตัดโดยด่วนจากคุณหมอที่แผนกศัลยกรรม
ต่อจากนั้นเมื่อผ่าตัดเสร็จใช้เวลากว่า ๓ ชม. จึงถูกนำตัวส่งมาที่ห้อง ICU
ในวันนั้นคุณแม่มีอาการสลึมสลือจากผลข้างเคียงของพิษไข้ และยาสลบ อีกทั้งอาการเจ็บปวดทั้งจากโรคและแผลผ่าตัด ซึ่งทำให้มีอาการอ่อนเพลียมาก ลูกๆ ก็ได้แต่เข้ามาเยี่ยมดูได้ตามช่วงเวลาที่คุณหมออนุญาติ เพราะต้องการให้ผู้ป่วยพักฟื้นจึงจำกัดเวลาเยี่ยม

อาการของผู้ป่วยเมื่อออกจากห้องผ่าตัดจะเรียกได้ว่าร้อยทั้งร้อย จะกระหายน้ำมากเป็นพิเศษ แต่คุณหมอจะให้น้ำผ่านมาทางสายน้ำเกลืออยู่แล้ว คุณแม่ร้องขอน้ำดื่มเพราะกระหายมาก คุณหมอให้งดเพราะผ่าตัดช่องท้องและลำใส้ใหญ่ส่วนปลาย ผมมีความสงสารท่านมาก และทราบดีว่าการออกมาจากห้องผ่าตัดนั้นอาการอยากดื่มน้ำนั้นทรมานอย่างไร และคุณแม่ท่านก็ทราบเรื่องการรักษาท่านดี ผมจึงแอบให้ท่านดื่มน้ำ....... อย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมฝ่าฝืนคำสั่งแพทย์ก็จริง แต่การให้ผู้ป่วยดื่มน้ำนั้น ต้องมีวิจารณญาณว่าให้ประมาณใด อาการแบบนี้ คืออยากให้ลำคอมีความชุ่มชื่นเท่านั้น ผมให้ท่านจิบน้ำเพียงครึ่งหลอดกาแฟ(7-11) เท่านั้นซึ่งเพียงพอแค่ทำความชุ่มชื่นแค่ในลำคอ และอย่างเก่งก็เข้าสู่กระเพาะได้ไม่น่าจะเกิน 1-2 หยด ซึ่งในกระเพาะก็จะมีน้ำย่อยต่างๆที่หลั่งเข้ามาอยู่แล้ว ซึ่งบางเคส อย่างกรณีนี้ก็จะถูกดูดออกไป สุดท้ายน้ำนั้นก็ไปได้แค่กระเพาะอาหารเท่านั้นแต่ผมดูปริมาณแล้วคงไม่ถึงหรอกครับ แต่น้ำนี้ทำให้ท่านชื่นใจยิ้มออกมาได้.......ขอย้ำครับว่าควรเคารพแพทย์ ...

ในวันแรกที่คุณแม่เข้ามาอยู่ในห้อง ฉันดูเธอ ...ICU
ผมเองก็รู้สึกกังวลจึงสวดมนต์ที่ปลายเตียง ตั้งจิตอธิษฐานทำโดมครอบเพื่อป้องกันให้กับคุณแม่โดยกำหนดจิตสร้างมโนภาพแล้วท่องบทสวดมนต์แผ่จิตสร้างโดมป้องกันให้กับคนป่วยจากนั้นเมื่อหมดเวลาเยี่ยมผมกับพี่สาวและหลานๆ จึงกลับบ้านกัน

วันรุ่งขึ้นช่วงเช้าเราเตรียมของใส่บาตรตามปกติ ต่อมาเราก็ ไปเฝ้าเยี่ยมไข้ที่ห้อง ICU อีกวันหนึ่ง วันนี้ผู้ป่วยพื้นตัวแล้วแต่ก็ยังไม่มีแรง ลืมตามาเห็นลูกหลานก็ดีใจ ยิ้มแย้มดี แต่ตอนแรกท่านจะพิจารณานานหน่อย คือเพ่งมองมาที่พวกลูกหลานนานมากๆ แล้วจึงยิ้มให้ ผมเกิดความสงสัย แต่คุณแม่ท่านยังพูดไม่ได้เพราะสายที่ใส่เข้าช่องปากจึงพูดไม่ได้ สติทางก็ยังลืนๆ อยู่บ้าง อาการแบบนี้เหมือนคนนอนไม่หลับหรือพักผ่อนไม่พอแน่ ผมก็เดาไปต่างๆนาๆ
แต่หลังจากนั้นผมก็รอจนเย็นก็ได้เข้าเยี่ยมอีกรอบ คนป่วยก็อาการยังคงเดิมเช่นกันแต่เหมือนว่าได้พักมากขึ้น ยิ้มแย้มดี

ก่อนกลับผมจึงตั้งจิตทำโดมอีกครั้งแต่คราวนี้ผมใช้บท มงกุฏพระพุทธเจ้าที่คุณน้าแนะนำนี้ละครับ ตั้งนะโมเสร็จ สำรวมจิตแล้วกำหนดนิมิตรแล้วว่ารวดเดียว ๙ จบเลยจากนั้นเราก็กลับบ้านกัน

เวลาผ่านไป ๑ อาทิตย์คุณแม่ออกจาก ICU แล้วท่านมาเล่าให้ฟังว่าวันแรกที่เข้าไปอยู่ในห้องนั้น
เมื่อเผลอหลับจะมีสิ่งที่มายื้อยุดก่อกวนไม่ให้นอนหลับแหย่ตรงนั้นดึงตรงโน้น ตรงนี้ ทำให้นอนไม่หลับ
แต่คุณแม่ไม่ได้กลัวอะไรเพียงแต่รำคาญเท่านั้น
แต่ในวันที่ ๒ จนออกจากห้อง ICU นั้นไม่มีสิ่งใดรบกวนท่านเลยครับ
หากจะมองได้ว่าพระคาถามงกุฏพระพุทธเจ้าใช้ปกป้องได้จริงคงไม่ผิดครับ และในทุกๆคืนตัวผมกลับมาอยู่ที่กรุงเทพแล้ว แต่ก็กำหนดภาพในมโนจิตกำหนดบริกรรมพระคาถานี้และสร้างมโนภาพครอบให้คุณแม่ในทุกวันครับ มาเล่าประสบการณ์นี้ให้ทุกท่านทราบครับว่า พระคาถานี้ใช้ได้จริงๆครับและมายืนยันครับ

สิ่งดีๆและผลบุญนี้มามอบให้คุณน้าและเพื่อนๆครับ

 

น้องสุทินหายไปหลายวัน นึกแล้วว่าต้องปรนนิบัติคุณแม่อยู่ปากช่อง เป็นหน้าที่ต้องกระทำ แต่โลกวันนี้ ภาระที่ข้องกับการอยู่รอด การทำมาหากินเพื่อเลี้ยงปากท้อง ครอบครัวก็สูง

อยู่อย่าง โลกไม่ช้ำ ธรรมไม่เสีย อยู่ยากมาก...

จึงอย่าตัดสินใคร ในกรณีที่เจอคนเห็นแก่ตัวหรือคนใจดำ...บางที บางหน เราไม่รู้หรอกว่า เขาหรือเธอผ่านผจญความลำบากอะไรอยู่ การมอง"บวก"ทำให้จิตใจโปร่งเบาสบาย จิตจะไม่หนัก-ไม่ทุกข์ตามโลก

เรื่องอื่นก็ว่าไปตามที่บรรยายความตามไท้ การทำบุญกับเว็ปและกฐินแสนกอง จัดทำแน่นอนด้วยหลวงปู่โต๊ะ และอาจเพิ่มพระหลักองค์อื่นตามความเหมาะสม พรุ่งนี้จะเปิดกรุหลวงปู่โต๊ะ ชมกันเพลินๆเพิ่มเติม ก่อนทำบุญ

 

เทพศาสตรามอบความรู้อีกบท
เป็นการรู้อย่างหมดจดไปอีกขั้น
รู้ครบทุกด้านครอบคลุมจริง

 

อีกหนึ่งเรื่องราวดีประทับใจ จากห้องไอซียู (((น่าแปลว่า"ฉันเห็นเธอ-ฮ่า)))

พระคาถามหามงกุฏพระพุทธเจ้า ครอบคลุมผืนธรณีคนเป็น แบ่งแยกภพกับคนตายชัดเจน แม้แต่จอมพระมหากษัตริย์ รัชกาลที่ 5 พระปิยะมหาราช ยังทรงอาราธนาใช้เมื่อเสด็จประพาสน์ต่างแดน สำมะหาอะไรกับเรา สามัญชนคนเดินดิน จะไม่รีบนิมนต์คุ้มกาย-ใจให้เป็นประจำ

ขอบคุณสิ่งดีที่น้องแบ่งปัน อนุโมทนาบุญบุพการีที่หาทำยากสสส...ยินดีร่วมรับทุกบุญ

จากนี้ก็มาเข้าเรื่องเล่า
ลุย"ตะนาวฯ"ตอนสนุก
รอการจิ้มสักพักครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ที่น่าเป็นห่วง ต้นถัดไปดันเป็นที่แอบของคุณนง เธอมือเปล่าเล่าเปลือย แถมอยู่คนเดียว เดี่ยวโดด!!!
_____________________________________________

บักสมกับพรานเฒ่าพลิกตัวมาใต้ลม ระยะใกล้กันเพียงขนจมูก ขวางด้วยต้น 2 คนโอบ กระซู่ใหญ่ชะงัก มันคงคิดศัตรูแปลกหน้าล่องหน สายตามองยาวไม่เกิน5ก้าว เหลือแค่จมูกสัมผัสกลิ่นพิเศษ

มันเผ่นโผร่างขนาดจอมปลวกย่อมๆเข้าใส่อีกต้น เพราะกลิ่นแปลกปลอมโชยมา กลิ่นตัว สาบสางอีกแบบ

คุณนงเธออยู่เหนือลม!

รถถังประจันบานอัดตูมใส่ต้นไม้ที่คุณนงแอบอกสั่นขสัญแขวนด้านหลัง...คุณชาติร้องเหมือนคนบ้า

"น้องพรานช่วยเร็ว"!

ผมสติแทบขาดผึง กระโจนสอง-สามก้าวยาวถึงตัวบักสม กระชากไอ้ปืนโตจากมือ ทิ้งไอ้ห้านัดไม่ใยดี...

นั่งชันเข่า ส่องไอ้ปืนโตล้มช้างด้านหลังบั้นท้ายแรดคลั่งที่กำลังเมาเลือดและบาดแผล แต่ก่อนเหนี่ยวไก วินาทีสุดท้าย ฉุกคิด...

ถ้าคุณนงวิ่งวน หนีอ้อมออกมา ผมเหนี่ยวไกพอดี มีหวังเป็นนาทีโลกถล่ม ของเราทั้งคู่...

สัญชาติญาณผ่านเรื่องร้าย นับได้หลายโบกี้รถไฟ บงการฉับพลัน...

ผมตะโกนลั่นป่า...

"ทางนี้โว้ย...คุณนงนอนราบกับพื้นไว้"

ประสาทหูยอดเยี่ยมเจ้าแรดพันธุ์เล็กที่สุดแห่งป่าเอเซีย แต่ป่าดิบที่สมบูรณ์ สั่งสมเลือดเนื้อ สร้างเรือนร่างมันใหญ่โต แข็งแกร่ง เกินกว่านักสำรวจยุคใหม่ จะเคยพานพบ

เจ้ารถถังแห่งดงดิบ หมุนตัวเชื่องช้าหาที่มาของเสียง ความอุ้ยอ้าย เชื่องช้า ผสมบาดแผลฉกรรจ์ถ่วงเวลา ทำมันช้าลง และความช้าคือสิ่งที่ทำให้พวกมันสูญพันธุ์ ในกาลต่อมา

ระยะแค่ สิบกว่าหลา ผมไม่ต้องอาศัยกล้องติดปืนให้เปลืองลูกตา ดวลกันซึ่งหน้า อย่างยุติธรรม ผมพลาดก็ให้ร่างมันทับขยี้เนื้อ บดกระดูกแหลกเหลว...

นิ้วกระดิกอย่างใจเย็นในวินาทีมรณะ...เปรี้ยง!!!

กระสุนล้มช้าง กัมปนาทสนั่นป่า ทะลวงเข้าซอกขาหน้า คว้านเข้าจุดตาย อำนาจทำลายมหาศาล อย่าว่าแต่เนื้อหุ้มกระดูก ต่อให้เป็นเกราะเหล็กหุ้มตัวจริงๆ ก็ไม่เหลือ

แรด 2 นอล้ำค่า สุดยอดปรารถนาของนักล่าทั่วโลก โดนแรงอัดกระแทก ชะงักตรึงกับที่ชั่วเสี้ยววินาที ความใหญ่ยักษ์กับพลังเฉื่อยที่เหลือ ส่งร่างมันพรวดได้อีกไม่กี่ก้าว ก่อนทรุดหน้าฮวบ จงอยตรงริมฝีปากคล้ายงวงน้อยทิ่มลงผืนธรณีตรงหน้าผม แล้วตะแคงตัวล้ม ห่างกันแค่ 6-7ก้าว!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

คุณชาติถลาผ่านกระซู่ยักษ์สิ้นฤทธิ์ ตัวเองหวิดล้มลุกคลุกคลานกับการสะดุดรากไม้ ปากคอสั่น...

"คุณนง โอเคนะ"

อากัปกิริยาบวกน้ำเสียงห่วงใยสุดขีด ทำผมสะท้านใจ เมินหน้าไปอีกทาง ความรู้สึกอ้างว้างเกาะกุม เหมือนกำลังอยู่กลางป่าเปลี่ยว เดียวดาย

สาวงามเดินหน้าซีด กุมแขนคู่หมั้นจากหลังต้นไม้ เธอผ่านความเป็น-ตาย วินาทีเฉียดใกล้พญายมเคียงข้างผมหลายหน นาทีวิกฤติกับกระซู่ยักษ์ แม่เสือสาวรับมือได้ ไม่ลำบากลำบน

"โอ้ย...หัวใจแทบวาย"...เธอทำเสียงร่าเริงให้ทุกคนได้ยินคลายกังวล แต่ผมฟังออกว่าเสแสร้ง เธอแกล้งส่งความนัยบางอย่างถึงผม

"ขอบคุณนะค่ะ ยิงแม่นเหมือนเดิม นัดเดียวจอด"...ผมสบตาแสนสวยคู่นั้น พึมพัมรับคำขอบคุณ

ตะหนักนึกได้ทันควัน เธอน้อยใจที่ผมกระชากคุณชาติหนี ปล่อยเธอวิ่งไปคนเดียว

ความจริงผมแค่ต้องการ ทำคุณไถ่โทษกับหนุ่มเศรษฐีไปเรื่อยๆ เท่าที่โอกาสเปิดหรืออำนวย แต่หาทันคิดไม่ ในวาระคับขันระดับ ชีวิตแลกชีวิตเช่นนี้ ผมควรดูแลเธอก่อนใครเพื่อน...

เข็ดจริงๆให้ดิ้นตาย เราผู้ชายไม่มีวันรู้ดอกว่า อารมณ์ มารยาหญิงที่ว่า 500 เล่มเกวียนนั้น ของจริงยังมีอีกกี่ร้อยเล่มที่ไม่ได้บันทึก...

สบตาเธอแล้ว ผมจึงแสร้งเป็นมองสนใจกระซู่ตรงหน้า ทำว่าใส่ใจกับผลงานชิ้นมาสเตอร์พีช

ซึ่งความจริง ก็ควรใส่ใจหนักหนาอยู่หรอก เพราะ...

นี่เป็นอีก 1 ในเบญจเทพที่พวกเราพิฆาต เกือบครบเผ่าพันธุ์ทั้ง ห้าสปีซีย์...

จ้าวแห่งป่าดิบ ไพรกว้างที่มนุษย์แต่งตั้ง จัดลำดับชั้นให้เป็น บิ๊ก ไฟว์ ผู้ยิ่งใหญ่ในโลกจตุบาท

ขาดเพียง"สิงโต"...ผมเชื่อเหลือเกิน หากป่าเอเซียมีพญาราชสีห์สิงสู่ เราต้องสะสมการล้มบิ๊กเนม ครบถ้วนทุกเทพ!

สถิติอัศจรรย์ระดับโคตรพรานน่าเหลือเชื่อนี้ หากเป็นพรานไพรผิวขาว ตาน้ำข้าว ตะลุยเล่นซาฟารีในป่าอัฟริกา ต้องได้รับประกาศนียบัตร ประกาศเกียรติคุณแผ่นโตแปะฝาห้องรับแขกอย่างหรูหรา สะพรั่งพร้อมหัวสตัฟฟ์ เขา และงา สารพันแห่งการให้เกียรติในโลกนักล่าโสมม

ยังไม่นับหนังสือพิมพ์ นิตยสาร ตามล่าขอสัมภาษณ์ตีพิมพ์ ถ่ายทำผลงานลงหน้ากระดาษเอิกเกริก ประหนึ่งไอ้เหียกคนนั้น เป็นวีรบุรุษผู้พิชิตสงครามกรุงทรอยไม่ปาน...

ประเพณีเชิดชูนักล่าไร้สาระดังนี้เอง ส่งผลลัพธ์เลวร้ายกับป่าทุกหนแห่งทั่วโลก

สัตว์ป่าถูกรุกรานแทบไม่มีที่ยืน หลบซ่อน หรือถิ่นอาศัย กว่าโลกส่วนหนึ่งจะตื่นรู้ สำเหนียกหายนะภัย และกระตุ้นเกิดคำว่า "อนุรักษ์"ก็ล่วงเลยเวลามาอีกนับสิบปี!!!

 

เรียนคุณอาและท่านเปลือกไม้
วัดพระธาตุหนองบัว จังหวัดอุบลครับ
ภายในวัดจะมีหลักๆคือพระธาตุเจดีย์ศรีมหาโพธิ์ครับ จำลองมาจากเจดีย์พุทธคยา ประเทศอินเดียครับ ส่วนรูปองค์พระที่ลงจะอยู่ในอาคารอุโบสถหินอ่อน ใกล้กับหอระฆังด้านหลังครับผม ผมไปกราบสรีระสังขารหลวงปู่ที่อุบลแล้วเพื่อนพาไปไหว้พระชมเมืองครับผม

 

แว้ป ๆ มาอ่าน วันนี้ทั้งซ้อมแผนฉุกเฉิน ดับเพลิง หนีไฟ บ่ายๆ ประชุม หนักเลย พักดีกว่า ราตรีสวัสครับ อ้อ อย่าลืมสวดมนต์ นั่งสมาธินะครับ พระคุ้มครองทุกท่านครับ

 

ขอบพระคุณคุณอาที่แนะนำและสั่งสอน จะรับไปปฏิบัติครับผม เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด

 

ขอบพระคุณครับ เป็นไอเดียที่ดีเลย

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน ขอให้เรื่องขุ่นข้องหมองใจอย่าได้มีเลย