ถวายสังฆทานแล้วพระทัก

ดิฉันไปทำสังฆทานมาค่ะ พอกรวดน้ำเสร็จพระท่านก็ทักขึ้นมาว่า ทำบุญเยอะเหมือนกันนะโยม ดิฉันก็เงยหน้ามองท่าน ท่านก็พูดขึ้นมาอีกว่า โยมทำบุญเยอะเหมือนกันนะ เราได้แต่ยิ้มแล้วก็พยักหน้ารับแต่เก็บความอยากรู้ไว้ในใจค่ะ ว่าพระท่านรู้ได้ยังไง แล้วดูจากส่วนไหนคะ

 

อย่าใส่ใจ พระดี เขาไม่ทักคนสุ่มสี่สุ่มห้า หรอก มันผิด

 

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ

 

การกล่าวของพระสงฆ์ ย่อมเป็นไปเพื่อ คลายกำหนัด คลายความยึดมั่นถือมั่น
เพื่อให้บุคคลผู้เลื่อมใสอยู่แล้วได้เลื่อมใสยิ่งๆขึ้นไป แม้ผู้ไม่มีศรัทธาก็ทำให้มีศรัทธาเกิดขึ้น

การกล่าวว่า ทำดีแล้วนะหรือทำบุญมากแล้ว เป็นการกล่าวเพื่อให้เกิดความเลื่อมใสที่ยิ่งขึ้นไป
และเป็นการแสดงว่าผู้รับไม่ได้เป็นผู้มักมาก หากเป็นการกล่าวแบบผู้มักมาก
ก็จะกล่าวออกมาว่า ทำแค่นี้เองหรอ ทำไมถึงทำน้อยจัง เป็นการแสดงที่แสดงถึงว่า
ผู้รับนั้นยังขาดอยู่กับความพอใจที่ได้รับและก็ไม่ได้ประโยชน์ต่อผู้ฟังที่กำลังทำอยู่
เพราะคนที่ทำอยู่เมื่อมาได้ฟังจากผู้รับว่า ทำแค่นี้เองหรอหรือทำน้อยจัง ย่อมรู้สึกได้ว่า
สิ่งที่ทำลงไปนั้น ยังไม่เต็มอิ่ม ไม่บริบูรณ์ กำลังใจของผู้ทำนั้นย่อมไม่เกิดความอิ่มอกอิ่มใจ
รู้สึกเต็มเปี่ยมกับสิ่งที่ทำ

การไปทำสังฆทานแล้วได้บุญมากนั้นถูกแล้วครับ การไปทำสังฆทานแล้วได้บุญน้อยนั้นคงไม่ใช่
แม้จะได้มากแต่ก็ไม่ควรประมาท หากแม้มีมากแต่หากยังประมาทย่อมขาดความต่อเนื่อง
ว่าคงจะไม่ต้องทำแล้ว และเมื่อไม่ได้ทำอีกสิ่งที่มีนั้นย่อมหมดลงได้เพราะความประมาท
ประมาทกับหลง นั้นก็อันเดียวกัน การทำทานบ่อยไม่ใช่เพราะหลงบุญ
แต่การที่ไม่ทำทานเลยนั้นหละคือหลง หลงว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย
หลงว่าตัวเองมีบุญมากแล้วคงไม่ต้องทำอะไรอีก หลงว่าภาวนาอย่างเดียวมีปัญญาเป็นพอ
วัตถุคงไม่ต้องใช้ ทั้งๆที่การใช้ชีวิตจริงๆยังไงเสียก็ต้องมีวัตถุอยู่ดี
ทานบารมี 1 ในบารมี 10 ย่อมเกิดขึ้นแก่ผู้ไม่ประมาทในบุญว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย

มีความเห็นมาแจมเท่านี้หละครับ ^_^

 

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นมากๆค่ะ