การฝึกสมาธิที่ถูกต้องตามหลัก พุทธวจน..

ตรงนี้เช่นกันเป็นสำนวนของนักอภิธรรม

ผู้ที่มีปัญญาญาณเกิดขึ้นแล้ว เขาข้ามคำว่า จิตดับ จิตเกิด ไปนานแล้ว

เพราะสภาวะจริงมันไม่ได้เป็นแบบนั้น มันมีแต่ ตัวเรารู้ ว่าไอตัวนี้ไม่ใช่เรา จิตมันแยกออกจากสมอง มันเห็นตัวเรามอง จ้อง อะไรอยู่ก็ไม่รู้

จิตดับ จิตเกิด เป็นสำนวนที่เอาไว้สอนกัน แต่สภาวะจริงๆมันคนละเรื่อง!!

 

ต้องเท้าความไปประโยคที่คุณปราบกล่าวก่อนว่า..

นั่นแหละครับมันผิดปกติ ผิดมนุษย์มนาเขาไปหน่อย ไม่รู้ไปตามธรรมชาติ เห็นหมาเห็นแมวตามปกติ ทุกข์มันเกิดเลยเหรอครับ เออ..ถ้าทุกข์มันเกิดเพราะจะไปทำอะไรกับมัน ไปโกรธ ไปอิจฉามัน รำคาญเสียง หรือชอบ มันสวยดี ขนฟู น่าลูบน่าคลำ ก็ว่าไปอย่าง แบบนี้สติธรรมมันเตือนเลย ทุกข์มันเกิด มันบีบคั้นละ ย้อนกลับมาเห็นอุปาทานทันที เอ้อ..รูปก็สักแต่ว่ารูปเนาะ เสียงก็สักแต่ว่าเสียง..เนาะ เพลินเนาะ โลกอันวิจิตรตระการตา.. ไม่ใช่ยกธงมาแต่ไกลนะครับ

 

จิตมันหนักๆ รู้สึกอยากเสพอารมณ์ สักพักหรือกลับถึงบ้าน ระลึกได้ ย้อนไปดูอารมณ์ อารมณ์นั้นมันหายจ้อย ไม่นึกอยากดูเลย เนี่ยมันเกิดดับ

นี่เรียกว่าดูการที่เราไหลไปตามอารมณ์ ใช่ไหมครับ
ส่วนที่ว่ามันวาง คือ มันวางอารมณ์นี้ไปยึดสัญญาอารมณ์ใหม่
ยังไม่เริ่มให้วิธีผมเจริญสติเลยใช่ไหมครับ

ถ้าเจริญสติแก่รอบจริง ใยจะต้องกลัวการไหลไปตามอารมณ์ หรือกลัวการเสพอารมณ์ ธรรมชาติของมันเป็นอย่างนั้น มันต้องรู้อารมณ์ เพราะเรายังมีวิบากขันณ์ ๕ ตาเห็นก็สักว่าเห็นไปสิ หูได้ยินก็สักว่า ได้ยิน มันก็ทำหน้าที่ของมัน มันต้องรู้อารมณ์ ถ้าสติท่านเจริญสติจนแก่รอบจริงมันก็จะทัน โดยไม่ปรุงแต่ง ไม่หลงไปตามสภาวะอารมณ์นั้นๆ สุดท้ายมันก็จะมีแค่ทุกข์ที่เกิด ทุกข์ที่ตั้งอยู่ และทุกข์ที่ดับไป มันก็เป็นไปตามไตรลักษณ์โดยที่เราไม่มีส่วนเข้าไปปรุงแต่ง เพียงแค่กำหนดรู้ทุกข์เกิด ทุกข์ดับแค่นั้นเอง

 

แล้ว แบกหมา ทำไมหละ

แบกไม่วาง เลย เว้ยเฮ้ย

เอา หมามาหาแหลกหรอ

 

ครับ ก็อารมณ์มันก็เป็นของเกิดดับ ดูเวทนาก็ได้ สุขเวทนา ทุกขเวทนา อุเบกขาเวทนาฯ มันเกิดดับสลับไปยังไง เราเห็นความไม่เที่ยง ความแปรปรวนของอารมณ์ ของเวทนา การที่เรารู้อยู่เห็นอยู่ จะว่าเราไหลไปตามสภาพธรรมนั้นด้วยไหม ก็แล้วแต่จะปรุงไปต่างๆ นานา แต่ความเป็นจริงก็คือ รู้อยู่เห็นอยู่ ยกเว้นเกิดสงสัยหนักใจขึ้นมาแล้วไม่ทัน ก็จมสังขารความคิดไปต่อ ดำผุดดำว่ายอยู่นั่น ดังนั้นก็อาศัยการระลึกรู้สึกตัวบ่อยๆ เอา อย่างที่บอกน่ะครับ เอาแค่นี้ก่อนดีไหมครับ ปรากฏการณ์อื่นๆ จะตามมาเองตามเหตุปัจจัย

พอเห็นโดยความเป็นทุกข์แล้วมันวางเอง อันนี้ก็เป็นไปตามเหตุปัจจัยครับ วางแล้วจะไปยึดถือสัญญาใหม่นั้นไหม หมายถึงแบบนี้ใช่ไหม ถ้าใช่ที่ถาม ตอบว่า ไม่ใช่ วางแล้วก็สักแต่ว่า ตามเหตุปัจจัย ขันธ์ ๕ ยังอยู่ ทำไมจะไม่มีสัญญาล่ะครับ สัญญามันก็ต้องมี ว่าแต่หลงสัญญาหรือเปล่านั่นต่างหาก ก็รู้ตามเห็นตามกันต่อไป

 

ที่แบกหมาลุยน้ำเนี้ย เพื่อให้ตานิวรณ์ดูไงละ เห็นแล้วรู้สึกไงบ้าง?

 

ขอโทษที ตอนแรกรีบอ่าน พึ่งกลับมาถึงบ้าน พึ่งมาอ่านเมื่อกี้สะดุดใจตรงนี้

อภิญญาที่เกิดขึ้นรู้พร้อมวาง ? คุณกำลังเอาวิปัสนาญาณ มาปนกับ อภิญญาของฌานสมาบัตินะครับ ที่คุณกล่าวมายาวๆ นั่นก็คือที่ผมบอกคุณไปตอนแรกนั่นแหละครับ แต่ตบท้ายคุณก็ยังเอา วิปัสนาญาณ มาปนกับอภิญญา
อธิบายอีกรอบนะครับ สัมมาสมาธิ มันเกิดมาจากการเจริญสติปัฐฐาน 4 +อานาปานสติ
แล้วทีนี้ พอภาวนาไป สมาธิมีกำลังสูงขึ้นๆ (กำลังฌาน) ถ้าปฏิบัติถูกก็จะได้ตัวสัมมาสมาธิมาโดยอาศัยสิ่งที่เรียกว่า สมถะเกื้อหนุนปัญญา คือฌาน เกื้อหนูน วิปัสนาญาณ
ทำไปเรื่อยๆ ฌานสูงขึ้นๆ เดินปัญญาไปเรื่อยๆ ผ่าง!!! ได้ฌาน 4 มาเฉย ปัญญาก็ยังเดินอยู่
แต่ได้ของแถมมาคือ "อภิญญา"
ซึ่งตรงนี้จานนพ พูดไว้บ่อยแล้ว ถ้าคนทำมาถูกทาง แทบไม่สนอภิญญาเลย เขากำลังเดินปัญญาอยู่(กรณียังไม่บรรลุธรรม) แต่ได้อภิญญามาก็ดีไปอย่าง ถ้าใช้เป็น เอามาใช้ทำเป็นตัว "ปลงธรรมสังเวช" นี่คือคนที่เอามาใช้ถูกทาง

จะเห็นว่ามันแยกกัน คนละตัวกัน แต่เอามาเกื้อหนุนกัน ปัญญา เกื้อหนุน สมถะ สลับกันไปกันมา

 

ครับ ขอบคุณที่แนะนำๆกันมาครับ จะไปฝึกดูครับ สาธุ

 

ที่ตอบ คือ สัจจ หรอ

 

พลัดจนได้

 

ตานิวรณ์ แกจะไม่มีความเอื้อเฟื้อต่อสัตว์โลกตาดำๆเหรอ หรือความเอื้อเฟื้อในธรรมอ่ะ มีมั่งป่ะ?

 

สักแต่ว่า ที่กล่าว ตามๆ เขาไป มันยอกย้อน คนพูด เพราะอะไร

สักแต่ว่า อุ้มหมา ทำความดี ก้ พูดออกมา
ตามจริง ไม่เหนจะต้อง วิตกเลยว่า คนเขา
จะรัยฟังไหม

สักแต่ว่า แบนด์ฟอเมน

 

เฮ้ย กลัวถูกยึด สิ่งที่ประจักษ์ มาโดยลำพังด้วย

ต้องขอเหรอ

ถ้าเอ่ยปากขอ ก้ ไม่ให้อยู่แล้ว

เดียวเกิน ถูกปะ

ให้ ก้ไม่รับ จี มะ

 

ตานิวรณ์ นี่ ใจแคบจริง

 

รู้สึกเริ่มเบื่อเว็บบอร์ดอีกแล้วแฮะ มาเป็นพักๆ ไปเป็นพักๆ

คริ คริ


(พูดเหมือนเป็นคนดัง ระดับประเทศ)

 

อ่าหะ เดรัจฉานกถา อีกล่ะ

 

ตกลง ไม่รู้หรือ ฮับ

ธรรม ยกให้กันไม่ได้

สมมติผมยกให้ว่า ท่านมีโน้น มีนี้ ขั้นนั้น ขั้นนี้
คุณจะ รับที่ผม ยกให้เหรอ

ไม่อยู่แล้ว

 

ตรงอื่นก็ดีนะครับ มาตกม้าตายเอาตอนจบนี่แหละ คือถ้าคุณบอกว่า เป็นไปตามไตรลักษณ์โดยที่เราไม่มีส่วนเข้าไปปรุงแต่ง แล้วคุณไปโพสต์ต่อว่า เพียงแค่กำหนดรู้ทุกข์เกิด ทุกข์ดับแค่นั้น คุณไปกำหนดรู้ต่อทำไมอีกอ่ะครับ ทำไมดันมีตนโผล่ขึ้นมากำหนดรู้ทุกข์อีก แบบนั้นงานก็ไม่จบอะสิครับ กำหนดไปเรื่อย สำคัญมั่นหมายไปเรื่อย

 

ธรรมของแกคนเดียวเหรอ ถึงยกให้คนอื่นไม่ได้อ่ะ หืม!

 

อันนี้แนะนำดีครับ มีความเอื้อเฟื้อต่อธรรม ขอบคุณที่แนะนำครับ