เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ขอบพระคุณมากครับท่าน WANWI

 

พูดถึงพระหักพระสมเด็จแล้วมีสิ่งหนึ่งที่พระวิปัสสนาจารย์เคยกล่าวถึงพระสมเด็จหลวงพ่อกวยว่ามีผงสมเด็จพระพุทธจารย์โตไว้ด้วยเพราะนอกจากจะสร้างพระเนื้อผงเหมือนองค์ครูสมเด็จโตโดยวิธีการเดียวกันแล้วยังมีผงของสมเด็จโต ถ้าใส่พระสมเด็จหลวงพ่อกวยแล้วนอกจากจะมีญาณของหลวงพ่อกวยไปด้วยแล้วยังมีญาณของสมเด็จโตไปด้วยเสมอเรียกว่า 2 in 1 แล้วคนใส่สมเด็จของหลวงพ่อกวยจะหาช่องทางทำมาหากินได้ จะอยู่ในศีลธรรมเสมอ ความหายากทำให้พระสมเด็จหลวงพ่อกวยมีปลอม้ตั้งแต่ปี 30 เป็นต้นมา พิมพ์นิยมว่ากันเป็นแสนๆ เขาว่าบล็อคจริงของท่านลูกศิษย์ได้ไปและทำออกมาพิมพ์เดียวกัน เนื้อใกล้เคียง คนหาเลยปวดเฮด เลยไปหาที่วัดของใหม่ดีกว่า จุดธูปบอกกล่าวก็สำเร็จเหมือนกัน บารมีท่านจึงเกรียงไกรแม้ท่านจะมรณภาพแล้วหลายปี

 

ท่านชัยฯว่ามา ถูกต้องตรงตามจริงทุกประการ
ผมคงไม่มีอะไรต้องต่อเติมเสริมแต่ง ตามนั้นเลย

 

เข้าบ้านถูกอีกหนึ่งแฟนคลับ
ยินดีต้อนรับครับน้องเขมฯ
มาช้าหน่อย ก็ดีกว่าไม่มา
ประโยคนี้ยังใช้ได้ทุกเมื่อ-ฮ่า

อ้อ หวัดดีปีใหม่ อำนวยพรกันหน่อย
ค้าขายร่ำรวย รุ่งเรือง
สุขภาพแข็งแรง ตลอดปีครับ

 

ดีมากครับที่ได้ยินคำนี้
ต้องออกกำลังไปตลอด อย่าขาด
อากาศช่วงนี้ก็ยังแย่ ต้องระวัง
มันสลึมสลือ มืดมัวครึ้มแต่เช้า
หาความสดใสของแสงแดดไม่เจอ

 

ยินดีรับใช้ทุกเมื่อ เท่าที่ผมมีความรู้นะครับ
สิ่งใด ไม่ทราบ ก็จะบอกตามตรง ไม่อำพราง
หรือแสร้งทำเป็นสัพพัญญู!

 

ภาพชุดล่าสุดจากน้องต้อดฯ
ยังคงเข้มข้น จนต้องร่ายตามว่า...

กาลซ้อนกาล..........ผ่านห้วงภพ
มิติครบ...................พบฤาษี
คืนแดนดิน..............ดงพงพี
วิ่งตูดชี้...................ยักษ์ขีลิง

หมดโพสท์ กระโดดเข้าเรื่อง ที่ต้องเปลืองเวลา
เขียนความเดิมตอนท้ายให้ เพราะหน้าไปไวมาก
จะได้ไม่ลำบาก ย้อนไปอ่านว่า ทิ้งท้ายไว้ยังไง?
รอจิ้มสักพักนะครับ

 

ช่วงหยุดยาวหลายวันได้กลับมานั่งอ่านงานเขียนของท่านผู้อาวุโสชนิดรวดเดียวจบจุใจ ทำให้รู้สึกอะไรได้หลายอย่าง คือทักษะและลีลาการเขียนที่แพรวพราวขึ้นทุกวันอย่างเห็นได้ชัดเจน ชนิดสั่งคำออกมาได้ดังใจ มีจินตนาการไร้เส้นแบ่งกั้น ท่านก้าวข้ามขีดจำกัดทางด้านภาษาไปไกลมากจนเขียนได้แบบใจสั่ง และคงเพราะในอดีตได้สั่งสมความรู้หลากหลายมิติเอาไว้มาเป็นเวลานาน เมื่อฤกษ์งามยามดี มีเวลานำบันทึกพิสดารมาขยับปัดฝุ่น แรงอัดที่อยู่ภายในตัวก็ทะลักทลายออกมาเหมือนเขื่อนแตก มีทุกอย่างที่ควรจะมี น่าจะมี และที่ไม่คิดว่าจะมี ทำให้กลายเป็นงานเขียนที่เกินจินตนาการและพิสดารสุดขอบโลกจริงๆ ลำพังการผจญภัยกับอาถรรพ์ของป่า ก็มีความแรงมากพอที่จะสะกดคนเสพงานได้อยู่แล้ว แต่ที่เยี่ยมไปกว่านั้นคือมีภาวะที่เรียกว่า unexpectable ซึ่งเหนือไปกว่า unpredictable มากมายอยู่ในงานเขียนนี้ ชนิดที่อ่านอยู่เพลินๆ มารู้ตัวอีกทีก็เข้าสู่ twilight zone ไปแล้ว และก้าวเข้าสู่ภาค utopia อย่างสมบูรณ์แบบตั้งแต่ตอนปลดปล่อยเจ้าแม่จันทิมาเป็นต้นมา จนเข้าสู่ดินแดนตีนเขาพระสุเมรุ เป็นงานเขียนที่ไปไกลกว่าความคาดหวังของผู้อ่านอย่างมากมาย จนอดไม่ได้ที่จะมีคำถามตามมาว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่ถ้าหากจะเสพงานให้เข้าถึงสุนทรียรส ก็ต้องอย่าปล่อยให้ขีดจำกัดทางความเชื่อเข้ามาขัดขวางการอ่าน เพราะเรากำลังเสพวรรณศิลป์ เพื่อความหฤหรรษ์ของชีวิตกันอยู่ในโลกที่หาความสงบไม่ได้นี้ ยิ่งหาอ่านกันยากอยู่ด้วยแล้ว ยิ่งต้องเสพกันแบบละเอียดทุกตัวอักษร.

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม.....เจ้าหนุ่มมอญชู2แล้ว3นิ้ว เป็นเครื่องหมายชั่วโมงตามนั้น
________________________________________________________

คุณเทพดวงตาเป็นประกาย ความวาดหวังลุกโพลงโจ่งแจ้ง รีบบอกดวงกับมะ จัดเตรียมข้าว ของเสบียง...ขอไปบอกอาจารย์ใหญ่ก่อน อาจต้องเดินทางกันเลย นั่งๆนอนๆอย่างนี้ เบื่อโคตร แกว่า...!

พระอาจารย์เลิศที่ซึมกระทือเป็นลิงป่วย ถูกความกระตือรือล้นคุณเทพ ปลุกไฟที่มอดไปแล้ว กระพือโหมขึ้นมาเป็นยกที่สาม ท่าทางว่า ไม่ถูกน็อคนับสิบถึงหาม ไม่ยอมแพ้ ไม่โยนผ้าขาว ทั้งนักมวยทั้งพี่เลี้ยง ซาดิสท์ บ้าพอกัน

คุณเทพเป็นนักมวยก็ตื๊อแหลก ยิ่งกว่าค่าย"เจริญเมือง"อันโด่งดังทะลุแห่งยุค...ค่ายมวยบุก ที่ถอยหลังหกล้ม หัวหน้าคณะมีวิธีสอนนักมวย ให้ซ้อมเดินหน้าอย่างเดียว ถือไม้เรียวคอยเฆี่ยน...ห้ามถอย!

ใครถอยหลังตกเวที สมพงษ์ เจริญเมือง หรือ ทองใบ เจริญเมือง และอีกหลายท่าน จึงเป็นสุดยอดนักชกบ้าระห่ำที่เรียกแฟนได้ตรึม เต็มเวทีทุกนัด คู่ชกเจอกับมวยค่ายนี้ ต้องซ้อม200เปอร์เซ็นต์ ถึงจะทานลูกบ้าไหว

นักล่าเหล็กไหล ทีมนี้ไม่ใช่นักชก แต่สไตล์คุณเทพ สมควรอุปมา อุปมัย เป็นแบบนั้นได้

สี่ชีวิตกลางเถื่อนถ้ำ พงพนาตะนาวศรี รู้เรื่องป่าแค่งูๆปลาๆ คุณเทพรู้มากแต่เป็นจอมทฤษฏี เป็นนายทุนเอาแต่เคยชี้นิ้วสั่งบ๊งเบ๊ง...เจ้าดวงไม่เคยเดินป่า นี่หนแรกในชีวิต...อาจารย์เลิศก็เป็นจอมขมังเวทย์แห่งเมืองหลวง นี่เป็นคราวที่แทบเอาวิชาท่วมหัว กับชีวิตมาทิ้ง...

มี"เจ้ามะ"คนเดียว ใจกล้าบ้าบิ่น อาจหาญนำทางที่มันไม่เคย อาศัยว่าชีวิต ผ่านการย่ำเทือกตะนาวศรี ฝั่งทะวาย ไป-กลับ เหมืองแร่ มาแล้ว2เที่ยว!

เจ้ามะ นำหน้า หอบหิ้วสัมภาระถุงโต เหน็บปืนโคลท์ทำเองของบักสมที่ฝากไว้ เพราะเจ้าหนุ่มเลือดอิสานได้ถือลูกซองห้านัดคุณนง ออกไปตามหาเจ้าของ เจ้าดวงก็คอนปืนแก้ปยาวของบักสมเช่นกัน คุณเทพมีไรเฟิ้ลทันสมัย ล้มช้าง เสือตาย หมีขี้แตก

อาจารย์เลิศควักปืนจุดสองห้อย เอ้ย...สอง กระบอกน้อยเหน็บเอว พร้อมมีดหมอ ทะมัดทะแมง เหมือนเรี่ยวแรงกลับคืนร่าง

พวกเขาดินลงภูนมโต ย้อนรอยเดิมไม่รีรอ ไม่ต้องห่วงชาวคณะที่จากไป เพราะมีเวลาอีกเกือบสามวัน ตามนัดหมาย

การบุกถ้ำที่เจ้ามะมั่นใจ น่าจะใช้เวลาแค่วันเดียว

ครึ่งทางระหว่างถ้ำภูนมโตกับถ้ำพราน...เจ้ามะก็นำฉีกลงเนินเล็กไปทางขวา เป็นป่าโปร่งสลับดงหญ้าและหนทางรกชัฏ ไม่มีทางเดิน นอกจากรอยด่านสัตว์จางๆ...

เป็นทางสัตว์หลายชนิดใช้สัญจร...ทางต้องห้าม สำหรับนักเดินป่า คุณเทพมองซ้าย แลขวา ท่าทางไม่สบายใจอย่างน้อยชีวิตที่ย่ำไพรมามาก ทำให้ระแวงสิ่งผิดปกติ ดีกว่าคนอื่นในคณะ

"เฮ้ย...ดวงบอกมะ อย่าเดินทางนี้"...

คุณเทพร้องสั่ง แต่ไม่ทันแล้ว เสียงโครมคราม ป่าแตกพุ่งออกมาในระยะยี่สิบ หรือสามสิบหลา ด้านหน้า...!

 

สวัสดีครับคุณอาwanwi ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณอาสำหรับความรู้+ความมันส์ที่ได้จากเรื่องราวในกระทู้นี้ เนื่องด้วยผมเป็นคนที่ชอบและพยายามหาความรู้เกี่ยวกับเรื่องเหนือธรรมชาติ สิ่งที่ได้จึงเป็นเหมือนการเปิดตำราใหม่ๆที่น่าอ่านจนวางไม่ลงเลยครับ ปล.ที่จริงตามอ่านมาตั้งแต่คุณอาโพสต์วันแรกๆ แต่สุดท้ายอดใจไม่ไหวต้องรื้อยูสฯขึ้นมาเพื่อขอบคุณและให้กำลังใจคุณอาครับ

 

(ต่อ).....เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~

กระซู่ขนาดยักษ์ เจ้าแรดสองนอ รถถังอารมณ์ร้าย โผล่พรวดออกจากดงไม้...!

ไอ้มะคนนำ ร้อง"เว้ย"เป็นภาษามอญ เผ่นแน่บหันหลังกลับ วิ่งสวนชาวคณะทั้งกลุ่มราวกับลมพัด ไอ้ดวงโยนปืนแก้ปทิ้ง สับขาสั้นๆวิ่งตาม...คุณเทพยังมีสติ คว้าแขนอาจารย์เลิศ วิ่งกันหน้าตั้ง เคราปลิว ผมกระเซิง แต่แกไม่ทิ้งปืนยิงช้างเหมือนเจ้าดวง

ยังเป็นโชคชาวคณะที่อยู่ใต้ลม เจ้ารถถังประจันบานอยู่เหนือลม มันไม่ได้กลิ่น แต่ประสาทหูเลอเลิศ สดับเสียงที่ไม่คุ้นเคย เสียงตะโกนของคน... เสียงวิ่งสวบสาบ มันพุ่งเอาหัวชนต้นไม้ใกล้ๆอย่างหงุดหงิด

รถถังหนักกว่าตัน ชนอัดต้นไม้ขนาดย่อมซ้ายที-ขวาที ตาบอดสีมองไกลไม่กี่หลาของมัน หาเห็นไม่ว่า มนุษย์ตาดำๆ 4 ชีวิต เผ่นกระเจิง ห่างจากมันเป็นร้อยเมตร และขึ้นแอบมองอยู่บนต้นไม้เตี้ยๆกันแล้วทุกคน

พออยู่บนคบปลอดภัย คุณเทพถึงนึกขึ้นได้ ปืนไรเฟิ้ลล้มช้างในมือ ยิงดีๆเข้าจุด รถถังไม่ได้หุ้มเกราะตัวนี้ก็ทานไม่อยู่ แต่ยิงตอนนี้ไม่ได้แล้ว ไม่มีที่ทางให้เอาปืนประทับบ่า...แกสบถเสียดาย บ่นด่าไอ้มะ

"โธ่เว้ย เอ็งอย่าหูตาแหกขนาดนี้นะ คราวหน้า คราวหลัง"

ไอ้มะไม่รู้เรื่องหรอกว่าคุณเทพบ่นมัน เพราหน้าเหลืองๆ ตาพองๆ กำลังจับจ้องแต่กระซู่ใหญ่ เมื่อไหร่ เอ็งจะไป?

เจ้ารถถังธรรมชาติ 1ใน2พันธุ์ที่มีในป่าเมืองไทย และยังไม่สูญสิ้นพงศ์ตระกูลยุคนั้น ระบายอารมณ์กับต้นไม้จนพอใจ มันก็วิ่งเหย่าๆมาทางที่ชาวคณะวิ่งหนี ร่างหนักเป็นตัน เหมือนภูเขาน้อยเคลื่อนที่ ผ่านต้นไม้ที่สี่คนขึ้นไปอัดกัน

กลิ่นมนุษย์ กลิ่นสาบคนทำให้มันชะงัก แต่หูไม่สำเหนียกเสียงผิดปกติ มันจึงกึ่งวิ่ง กึ่งเดิน หายลับตาไป

ทางข้างหน้าโล่ง เพราะกระซู่ใหญ่สวนไป สี่คนจากสารพัดทิศที่มารวมกันเพราะชะตาเล่นตลก ไม่ได้ลงเรือลำเดียว แต่เป็นไม้ต้นเดียวกัน ไต่ลงมาอย่างหวาดๆ คุณเทพสั่งเจ้ามะ เอ็งเดินเข้าดงรก เลี่ยงด่านสัตว์เดี๋ยวนี้

จงอย่าพาไปทางเสือผ่าน ช้างชอบใช้ แรดชอบเดิน ให้บุกป่าฝ่าดงไม้ ดีกว่าฝ่าดงเขี้ยวเล็บ...!

เจ้ามะพยักหน้ารับทราบ นำทุกคนไปเก็บของ ทั้งปืนเจ้าดวงกับสัมภาระที่เหวี่ยงทิ้ง...

ได้ของครบก็ลุยป่ากันต่อ บุกพงรกระหกระเหิน ล้มลุกคลุกคลานน่าเวทนาหลายช่วง ไม่ช้าก็เห็นยอดเนิน หรือภูขนาดย่อมไม่สูงมาก เบื้องหน้า!!!

 

ได้สองท่อน พอประโลมอารมณ์
พักเที่ยงก่อนครับ พบกันบ่ายแก่
กลับมาตอบโพสท์ดีดี แล้วเจอกันอีกสักยก
สวัสดีผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านเด้อ...

 

ใช้เวลา3วันกว่าๆตามอ่านมาถึงหน้า163. นอกจากลีลาการเขียนที่น่าประทับใจแล้วยังมีข้อคิดหลักการใช้ชีวิตแฝงไว้ ให้คอยได้หยุดขบคิดเป็นระยะๆ. ขอบคุณ คุณwanwi มากที่ได้พยายามถ่ายทอดเรื่องราวจากบันทึกความทรงจำของคุณเอ็กซ์ออกมา. ขอบคุณผู้ที่ร่วมกันอ่านกระทู้และได้แบ่งปันประสบการณ์มากมาย. แล้วจะรอติดตามต่อไปค่ะ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
คุณอาครับ
เขียนงาน(ที่ยอดเยี่ยม
อย่างนี้)ได้อย่างไรครับ

 

แวะมาทักทาย ผมตามมาติดๆ ครับ ถึงหน้า 135 แล้ว ไปเรื่อยๆ ท่านผู้เขียนความรู้ มาก อ่านสำนวนแล้ว เก่งมากครับ อ่านแล้วได้อะไรหลายๆอย่าง ขอบคุณครับ

 

ขอบพระคุณและโมทนาสาธุกับคุณ wanwi ด้วยค่ะ ตามอ่านมาสองวัน 163หน้า ในที่สุดก็ตามมาทันจนได้ ^_^ ชื่นชมและชื่นชอบลีลาการเขียนของคุณ wanwi มาก อินมากเลยกับการผจญภัยของคุณเอ๊กซ์ แอบร้องไห้ซาบซึ้งกะคุณเอ๊กซ์ไปหลายช๊อตเลย โดยเฉพาะตอนที่เจอฤาษีตาไฟ และพระป่ารูปนั้น ติดตามตลอดนะคะ ไม่ได้เข้าเวปพลังจิตนานมาก เป็นกระทู้แรกในรอบหลายปีที่ติดตามและร่วมตอบค่ะ

 

เม้นท์ท่านรังสีฯ มายามครึ้มฟ้าฝนมัว
แต่อ่านแล้วบรรยากาศสว่างเจิดจ้าทันใด

เป็นการร่ายยาวที่ชวนอ่านไม่ติดขัด เป็นมุมมอง
มืออาชีพที่สะพรั่งด้วยแนวคิดสุดยอด
สำนวนและวิธีเขียนเช่นนี้ ถ้าเป็นนักวิจารณ์
ในยุคนิตยสารเกลื่อนเมือง จะหาคนทาบยาก
เหนือกว่ากระดาษเปื้อนหมึก หรือใบปลิวรายวัน
หลายฉบับที่ซื้ออ่านแล้วเสียดายตังค์

ขอบคุณการติดตามที่ใส่ใจตลอดเวลา
แม้ท่านจะ"ห่าง"ไปบ้างเพราะงาน
แต่ไม่เคย"หาย"ไปข้างไหนเลย
จะพยายามรักษาคุณภาพงานนี้ไว้จนจบเรื่อง
ไม่ให้สุดยอดนักอ่านชั้นดีมากมาย ณ ที่นี้
เปลืองเวลา เปลืองสายตาเสพงานชุ่ยเป็นอันขาด

 

เป็นอีกหนึ่งท่านหน้าใหม่ ที่ทักแล้วปลื้ม
ขอบคุณที่ตามอ่านจนทัน และชอบ

สิ่งที่ผมเขียนและถ่ายทอด น่าจะไม่ซ้ำใคร และไม่มีใครซ้ำ
ขอบคุณอีกครั้งกับกำลังใจ และรื้อยูสฯ เซย์ ฮัลโหล กัน
เป็นความจริงใจที่ต้องนับถือครับ...

 

ยินดีครับคุณธนาฯ กวดมาไกลเกินค่อนทางแล้ว
เหลืออีกไม่กี่หน้าก็ทัน ขอบคุณคำชมและกำลังใจ

ท่านอ่านแล้วได้"อะไร"ติดมือ ไม้ สมองไปบ้าง ถือว่า
ไม่เสียดายเวลาและสูญเปล่า ทั้งคนเขียน-คนอ่านครับ